ชายหนุ่มเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนี้ก่อนที่เขาจะย้อนไปถึงความสัมพันธ์ของเขากับภรรยาที่เริ่มไม่เหมือนเดิมตั้งแต่วันที่ นิดาคลอดขนมจีนออกมา น้ำขิงตั้งใจฟังเธอเข้าใจดีว่าชายหนุ่มกำลังต้องการบอกเธอว่าทุกการเปลี่ยนแปลงของนิดาสาเหตุทั้งหมดก็มาจากความจริงในค่ำคืนนี้เธอมีผู้ชายอื่นมาโดยตลอดซึ่งผู้ชายคนนั้นไม่ได้เป็นคนใหม่ที่เข้ามาแต่เขากลับเป็นคนเก่าที่ไม่เคยหายไปจากชีวิตเธอเลย
“แล้วคุณจะไปสนใจอะไรกับคนที่ไม่ได้รักคุณ”
น้ำขิงคิดอย่างที่พูดจริง ๆ เพราะชีวิตของเธอ เธอไม่เคยมีความรักมาก่อน เธอไม่รู้จักความผิดหวังหรือสมหวังชีวิตของเธอ เธอรู้จักแค่ความรักที่พ่อและแม่มีให้ความฝันของเธอมีความหมายกว่าทุกสิ่ง เธอถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของตุลาตอนนี้สำหรับเธอแล้วในเมื่อความรักมันคือทุกข์ เดินออกมาแล้วปล่อยให้นิดาได้ไปมีชีวิตของตัวเองน่าจะดีที่สุด
“พูดเหมือนง่าย ใครว่าผมไม่อยากปล่อยนิดาไป ผมพยายามแล้วแต่แค่คิดว่าจะไม่มีเธอผมก็อยู่ไม่ได้”
“ทำไมจะอยู่ไม่ได้ก่อนหน้านี้ คุณเกิดมาคุณก็ไม่มีภรรยา คุณมีแค่พ่อกับแม่แล้วก็ชีวิตของคุณเองที่ผู้มีพระคุณให้มาเท่านั้นคุณอย่าเอาข้ออ้างนี้มาใช้ในการทำร้ายตัวเองหรือทำร้ายคุณนิดาเลยเมื่อคุณรู้อยู่แล้วว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือเวลานานเท่าไหร่เธอก็ไม่มีทางรักคุณ ยอมรับความจริงเถอะค่ะเชื่อน้ำขิงคุณเจ็บวันนี้และอีกไม่กี่วันคุณจะลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่าทำตัวเป็นคนขี้แพ้...”
หญิงสาวยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ เธอกลับถูกปากหนาของอีกฝ่ายที่กำลังสั่นเครือเพราะรู้สึกเหมือนกำลังจะร้องไห้กดทับ ปากบางของเธอให้หยุดพูดทันที
สองมือหนาของเจ้านายดึงร่างเล็กที่นั่งอยู่เคียงข้างเขาบนโซฟานุ่มกลางห้องรับแขกเข้ามาโอบกอดแนบประชิดตัว จูบที่เร่าร้อนทำให้น้ำขิงเองอยู่ในห้วงอารมณ์ที่ไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าเธอจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วและเธอเองก็ไม่เคยได้รับสัมผัสนี้มาก่อน
“อื้อ...ปล่อยค่ะ”
หญิงสาวพยายามดิ้นจนสุดแรงในที่สุดเธอก็พาตัวออกจากพันธการของเจ้านายสำเร็จ สองมือเล็กดันร่างของตุลาลงไปล้มกองกับพื้น เธอควรจะวิ่งหนีแต่สุดท้ายเธอกลับวิ่งไปได้แค่ประตูและเปลี่ยนใจวิ่งกลับมาที่เดิมเมื่อเห็นว่าตุลาล้มไปกระแทกกับขอบโต๊ะที่วางอยู่ใกล้กับโซฟาและตอนนี้ศีรษะของเขาก็มีเลือดซึม
“น้ำขิงขอโทษ”
คนตัวเล็กรู้สึกผิดขึ้นมาน้ำตาของเธอไหลนองหน้า น้ำขิงใช้มือของตัวเองซับเลือดบนหน้าผากของเจ้านายซึ่งความจริงแล้วมันไม่ได้มีมากจนถึงขั้นที่เธอต้องรู้สึกตกใจแต่สำหรับน้ำขิงแล้วเธอไม่อยากทำให้ชายหนุ่มตรงหน้ารู้สึกเจ็บปวดเลยสักนิด
สาวน้อยโอบกอดตุลาไว้เพื่อหวังให้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นเพราะเรื่องราวที่เขาเล่าให้เธอฟังมันตอกย้ำว่าเขาเพิ่งโดนทำร้ายมาและตอนนี้เธอก็กำลังทำร้ายเขาเหมือนกัน
“อย่าทิ้งผมไปอีกคนนะ”
การกระทำที่ดูรุนแรงในตอนแรกทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าเธอไม่ชอบในการกระทำของเจ้านายแล้วไม่มีทางที่เธอจะยอมให้เขาลวนลามเธอแบบนี้แต่ในเมื่อตอนนี้ถ้อยคำที่เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูอ่อนแอมันทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นทำให้เธอรู้สึกมีความสำคัญ จากที่เป็นฝ่ายผลักเขาออกไปให้ไกลจากตัวแต่ตอนนี้กลายเป็นว่าร่างกายและหัวใจของน้ำขิงกับเรียกร้องที่จะโอบกอดชายหนุ่มไว้เพื่อให้เขารู้สึกได้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเธอยังอยู่ตรงนี้
ตุลาสวมกอดคนตัวเล็กตรงหน้าเขาบรรจงหอมไปทั่วใบหน้าของหญิงสาวด้วยความรู้สึกเหมือนว่าเธอคือเรี่ยวแรงทั้งหมดที่จะทำให้เขายืนขึ้นได้ ปากหยักประกบปากบางทั้งสองฝ่ายตามยินยอมพร้อมใจที่จะให้ความสุขในค่ำคืนนี้เกิดขึ้น
ไฟสวาทที่เร่าร้อนถวิลหาในความอบอุ่นซึ่งกันและกันถึงแม้ว่าทั้งคู่จะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดจากความรักหรือความเหงาหรือความรู้สึกใด ๆ กันแน่ ร่างกายทั้งสองกอดกันพัลวันนัวเนีย ชายหนุ่มสอดใส่ลิ้นอุ่นเข้าไปในปากสีชมพูของหญิงสาวผู้ที่ไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน มือหนาค่อย ๆ ประคองคนตัวเล็กเข้าไปยังห้องนอนที่เขาตั้งใจว่าจะไว้เป็นห้องของเขากับภรรยาก่อนที่จะผลักตัวเธอลงกับเตียงนุ่มและบรรเลงหมดรักทันที
“อื้อ…”
เสื้อผ้าที่น้ำขิงใส่ออกมาเป็นเพียงแค่เสื้อเชิ้ตตัวจิ๋วกับกางเกงขาสั้นที่ยาวไม่ถึงเข่าไม่นานตุลาก็ใช้ความชำนาญในสถานะคนที่เคยผ่านการมีครอบครัวแล้วกำจัดสิ่งที่เป็นเครื่องบดบังเจ้าของร่างงามอรชรอ้อนแอ้นที่ขาวเปรียบดังปุยนุ่นที่ไม่เคยผ่านราคีคาวใดมาให้ออกไปจากเส้นทางที่เขาต้องการได้
สัมผัสที่เร่าร้อนแต่ดูอ่อนละมุนและมีความอบอุ่นอยู่ในนั้นทำให้หญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มสองมือลูบไล้แผ่นหลังของอีกฝ่ายรู้สึกเสียวซ่านไปหมดทั้งตัวเธอไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้มันเรียกว่าอะไร เธอรู้แต่ว่ามันมีความสุขและเธอจะไม่ยอมให้อีกฝ่ายหยุดกระทำนี้เด็ดขาด เวลานี้น้ำขิงลืมความถูกต้องทั้งหมดจากภายในหัวใจ หญิงสาวรู้แค่เพียงว่าตุลาต้องการเธอและเธอก็ต้องการเขา
ความเป็นชายที่ไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์พิศวาสมานานแสนนานเพราะหลายเดือนแล้วที่นิดาแทบจะไม่ยอมให้สามีได้หลับนอนด้วยและตุลาก็เป็นคนดีพอที่จะไม่นอกใจแต่สุดท้ายวันนี้เขากลับพ่ายแพ้ให้กับเลขาสาวตรงหน้าไม่ใช่เพราะเขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้แต่ความเหงาความเปล่าเปลี่ยวหัวใจและความพ่ายแพ้ที่เขาไม่สามารถสู้ต่อไปได้ทำให้หญิงสาวตรงหน้าเป็นเหมือนน้ำมันที่ราดลงในไฟสวาทที่ขุ่นอยู่ในหัวใจเขาไม่นานร่างกายทั้ง 2 ก็รวมกันเป็นหนึ่งประกาศให้โลกรู้ว่านับจากนี้ทั้งคู่เป็นสามีภรรยากันถึงแม้ว่ามันจะอยู่บนความไม่ถูกต้องแต่ในเวลานี้มันคือความสุขที่สุดสำหรับตุลาและน้ำขิง
“ไม่มีทาง ! ฝันไปได้เลยผมไม่มีทางอย่าให้คุณเด็ดขาด นิดาคุณคือภรรยาของผมและผมจะไม่ยอมให้คุณไปเป็นของคนอื่นจำไว้”
เสียงโวยวายของชายหนุ่มที่กำลังคุยโทรศัพท์ดังเข้ามาในห้องทำให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับเพราะความเหนื่อยที่เกิดจากกิจกรรมเมื่อคืนสะดุ้งจนสุดตัวและถ้อยคำที่เธอได้ยินมันตอกย้ำให้หญิงสาวรู้ได้ทันทีว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับเจ้านายของเธอเลยสุดท้ายแล้วเขาก็ยังคงเลือกที่จะรั้งภรรยาไว้ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่รักเขาแต่มันก็ไม่ทำให้เขารู้สึกเห็นคุณค่าในตัวเธอถึงแม้ว่าเธอจะยอมมอบทั้งใจทั้งกายให้เขาไปแล้วก็ตาม
น้ำขิงคว้าเสื้อผ้าและรีบชำระล้างร่างกายให้กับตัวเองเธอรู้สึกพ่ายแพ้และรังเกียจการกระทำของตัวเธอเองยิ่งรัก เธอคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคือความรักแต่สุดท้ายแล้วเธอกลับกลายเป็นแค่เครื่องระบายอารมณ์เท่านั้นความคิดของเธอทุกอย่างมันมืดไปหมดเส้นทางต่อไปนี้เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป ใจหนึ่งเธอก็อยากที่จะไปจากผู้ชายคนนี้แต่หัวใจของเธอมันบอกว่าเธอขาดเขาไม่ได้
น้ำขิงเข้าใจว่าความรักมันเป็นอย่างไรมันเหมือนอย่างที่ตุลาพูดจริง ๆ ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถปล่อยคนที่เรารู้ว่าเขาไม่เคยรักเราให้หายไปจากชีวิตเราได้
เสียงคนข้างนอกเงียบลงแล้ว หญิงสาวจึงค่อย ๆ เดินออกมา เธอพยายามทำเหมือนว่าเธอไม่ได้ยินถ้อยคำใด ๆ และพยายามที่จะไม่พูดถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนที่จะขอร้อง ให้เขารีบพาเธอไปทำงานที่บริษัทโดยที่ทั้งสองคนแทบจะไม่พูดจาอะไรกันเลยระหว่างทาง
ตอนที่ 4ยอมเป็นตัวสำรอง“ง่วงนอนไหมถ้าคุณจะลาครึ่งวันก็ได้นะ ผมจะแจ้ง ฝ่ายบุคคลให้ว่า ผมให้คุณออกไปทำงานข้างนอก”น้ำขิงเอางานเข้ามาเสนอให้เจ้านายด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเธอไม่ได้ง่วงนอนเหมือนที่อีกฝ่ายสงสัยแต่เธอแค่กำลังรู้สึก หมดแรงที่จะสู้หน้าใครต่อใครถึงแม้ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นจะไม่มีใครรู้แต่ตัวเองที่รู้อยู่เต็มอกน้ำขิงไม่เสียใจที่เธอเสียตัวให้กับผู้ชายตรงหน้าแต่เธอเสียใจที่เขาไม่เคยเห็นค่าของเธอเลยมากกว่า“บ่ายนี้คุณมีประชุม เอกสารที่ต้องใช้ฉันจะเตรียมไว้ให้ก่อนเที่ยงค่ะ”หญิงสาวไม่ตอบคำถามแต่เธอเลือกที่จะพูดถึงแต่เรื่องงานทุกอย่างที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเมื่อคืนนี้เธอตั้งใจแล้วว่าเธอจะทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเหมือนทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันที่ผ่านไปแล้วและเธอจะพยายามลืมมันให้ได้วันเวลาที่ปกติแล้วน้ำขิงรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่เธอได้มาทำงานเพราะเธอชอบในตำแหน่งหน้าที่ที่เธอได้รับเพราะมันตรงกับที่เธอเรียนมาแต่นับจากนาทีนี้มันคือความทรมานใจน้ำขิงเฝ้าถามตัวเองว่าสุดท้ายแล้วเธอจะเลือกเส้นทางชีวิตของอย่างไรทว่ามันไม่มีคำตอบเธอรู้แค่เพียงเธอไม่อยากจากที่นี
ประตูห้องทำงานของตุลาปิดลงเสียงของคนที่ทะเลาะกันอยู่ข้างในนั้นดังเล็ดลอดออกมาบ้างแต่ก็ไม่สามารถที่จะจับใจความได้ว่าทั้งคู่พูดคุยอะไรกันและเวลานี้น้ำขิงก็ได้แต่เอามือทั้งสองข้างปิดหูตัวเองเพราะเธอไม่อยากจะหลอกตัวเองต่อไปว่าสุดท้ายแล้วทั้งคู่คงจะหย่ากันในที่สุดความและสัมพันธ์ของเธอที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคงไม่เป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบหรือไฟสวาทที่โหมลุกขึ้นแค่เพียงครั้งเดียวและจบลงไปโดยที่ไม่ทิ้งร่องรอยภายในหัวใจไว้ให้กับฝ่ายชายเพราะว่าตอนนี้รอยไหม้ในหัวใจของเธอมันมีแต่ใหญ่เพิ่มมากขึ้นจนเธอรู้สึกว่าไม่สามารถออกจากความรักที่เธอมีให้เขาได้อีกต่อไปประตูห้องทำงานเปิดขึ้นอีกครั้ง นิดาเดินออกมาด้วยอารมณ์โมโห เธอมองหน้าของน้ำขิงก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ตอนแรกเลขาสาวตกใจว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรแต่กลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนิดาแค่เพียงส่งยิ้มแล้วก็เดินออกไปจากบริษัทเหมือนกับว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นข้างในคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ“ออกไปข้างนอกกับผมหน่อย” เจ้านายหนุ่มเดินมาคว้ามือของเลขาสาวให้ลุกเดินตามเขาไปโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันแม้แต่จะได้เก็บงานบนโต๊ะ“จะไปไหนคะฉันยังไม่ได้เก็บงานที่วางอยู่บนโต๊ะเลยแล้วพรุ
ตอนที่ 5เมียลับแบบค้างคืนความสัมพันธ์ระหว่างเลขาและเจ้านายถูกพัฒนาไปอย่างแนบแน่นบนความรู้สึกผิดของทั้งคู่ถึงแม้ตุลาเองจะไม่เคยแสดงออกว่าเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากน้ำขิงตุลารู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมันไม่ถูกต้องแต่ในเมื่อหัวใจของทั้งคู่ต่างถวิลหากันก็มองผ่านข้ามศีลธรรมทุกอย่างและสำหรับตุลาเขาคิดว่าที่ผ่านมาเขาเคยเป็นผู้ชายที่แสนดีแต่ภรรยาของเขาก็ไม่เคยเห็นค่าแล้ววันนี้เขาก็มีสิทธิ์ที่จะนอกใจเธอเหมือนที่เธอเคยทำกับเขาเหมือนกัน“คุณพ่อคะขนมจีนอยากไปหาพี่น้ำขิง วันเสาร์นี้เพื่อนๆพากันไปเล่นสวนสนุกคุณพ่อให้พี่น้ำขิงพาขนมจีนไปเล่นนะคะ”ตั้งแต่เหตุการณ์ที่นิดายอมพูดความจริงทั้งหมด เธอก็ตัดสินใจย้ายออกจากบ้านทันทีแต่เธอก็ยังคงไปหาลูกที่โรงเรียนเป็นครั้งคราวแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ขนมจีนรู้สึกอบอุ่น เด็กน้อยกลับยังคงถวิลหาคนเป็นแม่แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปขนมจีนก็เริ่มเรียนรู้ว่าแม่ของเธอคงไม่มีเวลาให้เธอเหมือนเดิมขนมจีนเลือกที่จะขอไปอยู่กับปู่และย่าเพราะทั้งคู่มีเวลาเล่นกับเธอมากกว่าคนอื่นแต่วันนี้เด็กน้อยกลับรู้สึกคิดถึงน้ำขิงเลขาสาวของคุณพ่อที่เป็นเพื่อนเล่นที่เธอเคยเล่นเมื่อครั้งที่ไปที่ทำงานจึง
ตอนที่ 6ความสัมพันธ์ที่ควรจะจบเย็นวันนี้น้ำขิงไม่ได้กลับไปนอนที่คอนโดเธอให้เหตุผลกับเจ้านายว่ามารดาของเธอกำลังไม่สบาย เธอจึงจำเป็นต้องกลับไปดูแลและตุลาเองก็ได้ลองตรวจสอบความเป็นจริงจากมารดาของเขาแล้วก็เลยรู้ว่าตอนนี้แม่ของน้ำขิงมีอาการบ้านหมุนตามประสาของคนอายุมาก ชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องยอมให้หญิงสาวกลับไปอยู่ที่บ้านชั่วคราว“ผมไม่เห็นรถคุณเลยเมื่อเช้ามาทำงานอย่างไร”ตุลามาถึงที่ทำงานช้ากว่าปกติเพราะเขาต้องเตรียมทุกอย่างเองในแต่ละวันเขาเคยมีน้ำขิงคอยดูแลตั้งแต่เสื้อผ้าอาหารหรือแม้กระทั่งรองเท้าถุงเท้าแต่วันนี้เขาต้องเตรียมทุกอย่างเองกว่าจะหาได้ครบก็เล่นเกือบสายจึงมาถึงที่ทำงานผิดเวลา“เมื่อเช้าเพื่อนไปรับมาค่ะก็เลยไม่ได้เอารถมาจอดที่ทำงานส่วนตอนเย็นเพื่อนก็จะมาแวะรับไปส่งที่บ้าน”คำตอบของหญิงสาวทำให้เจ้านายรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนที่น้ำขิงหมายถึงก็คงเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดิมที่เคยมารับเธอไปกินข้าวกลางวันและครั้งนั้นเขาเองยังไม่มีโอกาสได้เคลียร์เลยว่าผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรเป็นใครและความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่เป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ หรือเปล่า“เดี๋ยวเข้าไปหาผมที่ห้องหน่อยนะมีเรื่องงานจะปรึกษา”ตุลา
ตอนที่ 7ภรรยาโดยสมบูรณ์เช้านี้น้ำขิงมาถึงที่ทำงานเป็นคนแรกเพราะเธอตั้งใจจะมานั่งพิมพ์ใบลาออกและใช้ที่เวลาที่เหลือทบทวนการตัดสินใจของเธออีกสักครั้งและสุดท้ายเธอก็มั่นใจที่จะตัดสินใจตามเดิมคือการลาออกจากที่นี่จริง ๆ เพราะคงหมดเวลาแล้วที่เธอจะเป็นภรรยาที่ไร้ตัวตนเพราะเธอเองก็มีหัวใจคงไม่สามารถที่จะทนให้อีกฝ่ายย่ำยีแบบนี้ได้อีก“แต่งงานกับผมนะ”หญิงสาวที่กำลังวุ่นวายกับการเตรียมเอกสารในการปนะชุมช่วงบ่ายเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงของเจ้านายเอ่ยปากขอเธอแต่งงานภาพที่เธอเห็นคือตุลานั่งคุกเข่าลงต่อหน้าเธอพร้อมด้วยเสียงปรบมือจากพนักงานทั้งบริษัททำให้น้ำขิงตัดสินใจวางซองจดหมายที่ในนั้นมีใบลาออกลงที่ใต้โต๊ะด้วยความรู้สึกที่สับสนไปหมด เวลานี้เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่กำลังเห็นตรงหน้ามันคือเรื่องจริงหรือแค่ฉากละครที่ใช้สร้างมาเพื่อหลอกให้เธอตายใจกันแน่“มาเป็นแม่ขนมจีนนะคะพี่น้ำขิง”สาวน้อยตัวเล็กถักผมเปียทั้งสองข้างในชุดนักเรียนเดินอ้อมหลังคุณพ่อมาเพื่อจะเข้ามากอดน้ำขิงพี่สาวเพื่อนเล่นที่เด็กน้อยแสนจะคิดถึงและคุ้นเคย“ขนมจีนพูดอะไรออกมารู้ไหมลูก”หญิงสาวลูบหัวสาวน้อยตัวเล็กอย่างเอ็นดู เธอเอ
วายุที่ยืนแอบอยู่หน้าประตูเดินออกมาเพื่อกล่าวแสดงความยินดีให้กับเพื่อนของเขาเพราะความจริงแล้วตุลาได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้วายุฟังแล้วเขาก็ขอร้องไม่ให้อีกฝ่ายพรากความรักจากเขาไปแต่ตัววายุเองก็ได้ทำให้ตุลาได้คิดว่าคนที่สามารถจะพราก น้ำขิงไปได้ไม่ใช่ตัววายุหรือผู้ชายหน้าไหนทั้งนั้นคือตัวตุลาเองที่ไม่กล้าแม้แต่จะให้หญิงสาวมีตัวตนในหัวใจและในชีวิตของเขามันคือสิ่งที่จะพรากน้ำขิงไปตลอดกาล“วายุมาได้ยังไง”น้ำขิงถามด้วยความแปลกใจเพราะวันนี้ทั้งคู่นัดกันที่จะไปขนของที่คอนโดในช่วงเย็นแต่ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย“เรารู้เรื่องราวทั้งหมดได้สักพักแล้ว ดีใจด้วยนะน้ำขิงที่เธอจะได้อยู่กับคนที่เธอรัก”วายุเดินมาหาเพื่อนสองมือหนากุมมือน้ำขิงไว้ด้วยความเข้าใจถึงแม้ว่าลึก ๆ ตัวเขาเองจะแอบเสียใจอยู่ก็ตาม“เราขอโทษ” น้ำขิงรู้สึกผิดที่เหมือนตัวเองทำให้วายุต้องเสียใจอีกครั้ง“น้ำขิงไม่ได้ทำอะไรผิด เราทั้งคู่ต่างก็โตกันแล้วไม่มีใครหลอกใครทั้งนั้นนอกจากเราจะเต็มใจโดนหลอก อย่าทำหน้าแบบนั้นวันนี้เธอควรจะมีความสุขนะ”วายุคิดอย่างที่พูดทุกอย่างที่เขารู้สึกในตอนนี้เขาเลือกเองที่จะกลับมาหาน้ำขิงและตลอดเว
ตอนที่ 1เริ่ม... “ตะวันเรื่องแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล็ก แม่อยากให้ลูกลองคิดทบทวนอีกสักครั้งได้ไหม” ชม้อยไม่ชอบว่าที่ลูกสะใภ้เสียเท่าไหร่ถึงแม้จะไม่เคยเจอกันแต่ก็ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาขัดลูกชาย “ผมตัดสินใจมาดีแล้วครับคุณแม่ เราสองคนอาจจะคบกันได้ไม่นานแต่เรามั่นใจว่าเราทั้งคู่รักกันมากพอที่จะร่วมสร้างครอบครัว คุณแม่เชื่อใจผมนะครับ” ตะวันโอบกอดมารดาอย่างเอาใจ ตั้งแต่บิดาจากไปครอบครัวชัฏพนาลีก็มีกันอยู่เพียงแค่สามคนแม่ลูก ชม้อยดูแลธุรกิจต่อจากสามีและทำมันได้ดีจนฐานะร่ำรวยส่งลูก ๆ ทั้งสองคนให้ได้เรียนต่อต่างประเทศอย่างที่ลูก ๆ ต้องการ ทุกการตัดสินใจในทุกเรื่องชม้อยจึงเป็นใหญ่ที่สุด “ในเมื่อแม่ห้ามลูกแล้วลูกไม่ฟังก็คงต้องยอมแต่...คงไม่ใช่แต่งภายในปีนี้นะแม่ขอเป็นคนไปดูฤกษ์เอง” “ได้เลยครับแค่เราสองคนได้แต่งงานกัน ผมก็มีความสุขที่สุดแล้ว” คนเป็นแม่ยืดเวลาเพื่อหวังว่างานแต่งงานครั้งนี้จะถูกล้มเลิกก่อนที่วันแต่งงานจะมาถึงเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของลูก ๆ เธอที่อยากแต่งงานแต่ทุกครั้งสุดท้ายก็มีอันต้องยกเลิกก่อนพอคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาชม้อ
ตอนที่ 2สมบัติชิ้นแรก นิรดาเป็นผู้หญิงสวยนอกจากความสวยคือเสน่ห์ในตัวเธอ ความน่ารักสดใสขี้อ้อนและมีความเป็นผู้ใหญ่ในเวลาที่ควรเป็น ทำให้ตะวันหลงแฟนสาวคนนี้มากกว่าแฟนคนอื่นที่เคยผ่านมา “แม่ไม่สบายใจหยุดเถอะนะลูก” นารีรับรู้เพียงว่าลูกสาวกำลังหาทางแก้แค้นแทนพี่ชายแต่ที่เธอไม่รู้ก็คือทุกอย่างเดินหน้ามาจนถึงขั้นจะแต่งงานแล้ว “คุณแม่คะทุกอย่างเป็นไปตามกรรม ทรายไม่ได้ทำอะไรเลยที่คุณตะวันกับลูกสนิทกันมันคือแผนการณ์ก็จริง ลูกแค่อยากรู้จักครอบครัวนี้ให้มากขึ้นบางทีเราอาจจะรู้เรื่องอะไรมากขึ้นเกี่ยวกับการจากไปของพี่เอกก็ได้นะคะ” นิรดาไม่กล้าพอที่จะบอกแผนการจริง ๆ ทั้งหมดให้กับมารดารู้เพราะไม่มีทางที่แม่ของเธอจะยอมแน่ ๆ ที่ลูกสาวยอมเอาทั้งตัวและหัวใจเข้าไปเดิมพันแบบนี้ หญิงสาวบอกให้มารดารับรู้แค่เพียงว่าเธออยากทำความรู้จักกับครอบครัวของรุจิราเพื่อที่จะสืบให้รู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงที่ทำให้พี่ชายของเธอต้องประสบอุบัติเหตุ เอกภพพี่ชายแท้ของนิรดาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตได้สองปีแล้วทางครอบครัวไม่รู้ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มที่ไม่เค