ยอมเป็นตัวสำรอง(2)

ประตูห้องทำงานของตุลาปิดลงเสียงของคนที่ทะเลาะกันอยู่ข้างในนั้นดังเล็ดลอดออกมาบ้างแต่ก็ไม่สามารถที่จะจับใจความได้ว่าทั้งคู่พูดคุยอะไรกันและเวลานี้น้ำขิงก็ได้แต่เอามือทั้งสองข้างปิดหูตัวเองเพราะเธอไม่อยากจะหลอกตัวเองต่อไปว่าสุดท้ายแล้วทั้งคู่คงจะหย่ากันในที่สุดความและสัมพันธ์ของเธอที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคงไม่เป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบหรือไฟสวาทที่โหมลุกขึ้นแค่เพียงครั้งเดียวและจบลงไปโดยที่ไม่ทิ้งร่องรอยภายในหัวใจไว้ให้กับฝ่ายชายเพราะว่าตอนนี้รอยไหม้ในหัวใจของเธอมันมีแต่ใหญ่เพิ่มมากขึ้นจนเธอรู้สึกว่าไม่สามารถออกจากความรักที่เธอมีให้เขาได้อีกต่อไป

ประตูห้องทำงานเปิดขึ้นอีกครั้ง นิดาเดินออกมาด้วยอารมณ์โมโห เธอมองหน้าของน้ำขิงก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ตอนแรกเลขาสาวตกใจว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรแต่กลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนิดาแค่เพียงส่งยิ้มแล้วก็เดินออกไปจากบริษัทเหมือนกับว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นข้างในคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ

“ออกไปข้างนอกกับผมหน่อย” 

เจ้านายหนุ่มเดินมาคว้ามือของเลขาสาวให้ลุกเดินตามเขาไปโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันแม้แต่จะได้เก็บงานบนโต๊ะ

“จะไปไหนคะฉันยังไม่ได้เก็บงานที่วางอยู่บนโต๊ะเลยแล้วพรุ่งนี้เช้าคุณก็มีประชุมด่วนอีกเอกสารก็ยังไม่ได้ทำ”

น้ำขิงพยายามหาเหตุผลที่เธอจะไม่ต้องไปกับเขาเพราะเธอไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้มันควรจะจบหรือเธอควรจะให้มันมีขึ้นอีก ความใกล้ชิดของทั้งคู่มันยิ่งจะทำให้หัวใจของเธอตกอยู่ไปในห้วงของความรักจนไม่สามารถที่จะหลุดพ้นและจะกลายเป็นคนผิดอย่างเต็มตัวที่ปล่อยให้เหตุการณ์ซ้ำๆเกิดขึ้นอีกครั้ง

“นิดาเขาต้องการหย่ากับผมจริง ๆ ผมผิดอะไรที่ผ่านมาผมรักเขามาโดยตลอดและถึงทุกวันนี้ผมก็ยังรักเขา ความดีที่ผ่านมามันไม่สามารถทำให้นิดารักผมได้เลย”

ตุลาพูดโพล่งขึ้นมาโดยที่ไม่คิดเลยว่าคำพูดของเขาจะทำร้ายหัวใจคนที่นั่งข้าง ๆ แค่ไหนเหมือนกับว่าเขาลืมไปเลยว่าความจริงแล้วหญิงสาวที่เขาลากเธอมาด้วยเธอเพิ่งตกเป็นภรรยาของเขาเมื่อคืนที่ผ่านมาและคงไม่มีภรรยาที่ไหนทนฟังสามีของตัวเองบอกรักผู้หญิงอื่นได้

“ความรักมันคงบังคับกันไม่ได้จริง ๆ คนที่รักไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำเลวร้ายแค่ไหนก็คงยังจะรักอยู่ ส่วนคนที่ไม่รักไม่ว่าอีกฝ่ายจะทำดีแค่ไหนก็คงไม่รักเหมือนเดิม”

น้ำขิงเธอไม่ได้พูดถึงนิดาแต่เธอกำลังพูดถึงตัวเธอเองว่าไม่ว่าเธอจะทำดีแค่ไหนเธอจะอยู่เคียงข้างเขาหรือทำตัวยอมและเข้าใจเขาทุกอย่างตุลาก็ยังคงไม่รักเธอ เขายังคงไม่เห็นค่าเพราะหัวใจของเขามีแต่นิดาอยู่เต็มดวงถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่เคยมองเห็นค่าของเจ้านายเธอเลย

ตุลาหันมาสบตาหญิงสาวเมื่อได้ยินคำตอบ เขาไม่มีอะไรจะพูดเพราะมันจริงตามที่น้ำขิงพูดทุกคำ เขาเลือกที่จะขับรถพาเธอไปที่คอนโดและทุกอย่างก็เกิดขึ้นเหมือนเมื่อคืนที่ผ่านมา

น้ำขิงเธอตั้งใจเป็นแน่วแน่ ๆ ตั้งแต่ชายหนุ่มพาเธอขับรถออกจากบริษัทว่าเธอจะไม่ยอมให้เหตุการณ์เมื่อคืนเกิดขึ้นอีกครั้งแต่สุดท้ายแล้วเธอก็กลับเป็นฝ่ายที่ยอมใช้ร่างกายของเธอและหัวใจที่แสนบริสุทธิ์บำบัดความเครียดเป็นเพื่อนคลายเหงาให้กับผู้ชายที่เธอยอมรับกับตัวเองแล้วว่าเธอหลงรักเขาเข้าอย่างเต็มหัวใจถึงแม้ว่าความจริงเธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าผู้ชายที่เธอนอนด้วยคือคนที่มีภรรยาแล้วและเขาก็ไม่เคยมองเธอเป็นภรรยาอีกคนเลยก็ตาม

“ขอบคุณนะที่อยู่เป็นเพื่อนผมทุกครั้ง”

ชายหนุ่มโอบกอดหญิงสาวในร่างเปลือยเปล่าจะทางด้านหลัง เขาบรรจงหอมแก้มเธอด้วยความทะนุถนอมสองมือบีบเค้นอกอวบยอดเกสรดอกไม้ชูช่อรับสัมผัสและเกมรักก็เกิดขึ้นอีกครั้งบนที่นอนที่เพิ่งจะจบบทสวาทไปได้เพียงแค่ไม่ถึงชั่วโมง

 ตุลาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงมีความสุขที่ได้กลืนกินเลขาสาวถึงแม้ว่าหัวใจของเขาจะยังยืนยันว่าตัวเขาเองยังรักภรรยาแค่เพียงคนเดียวแต่ทุกช่วงเวลาที่เขาได้กอดเธอมันทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขาถูกเติมเต็มและอบอุ่นอย่างที่ไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน

น้ำขิงมาถึงบริษัทก็รีบทำงานที่เธอทำค้างไว้แม้ร่างกายของเธอตอนนี้แทบจะไร้เรี่ยวแรงเพราะเธอรับศึกหนักมาถึง 2 ครั้งในเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงแต่หัวใจของเธอมันอิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก เธอยอมรับแล้วว่านับจากนี้ไปเธอคงต้องถูกตราหน้าว่าเป็น     เมียน้อยโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้แต่ในเมื่อเธอตัดเขาไม่ได้จริง ๆ เธอคงต้องยอมรับและเผชิญชะตากรรมที่เธอเลือกเอง