ตอนที่ 4
แต่งงานของเธอและฉัน
ชม้อยตกหลุมรักอนาคตลูกสะใภ้อย่างไม่รู้ตัว รสชาติอาหารที่อร่อยแบบเฉพาะ การเอาอกเอาใจดูแลที่หญิงวัยใกล้ชราโหยหาจากลูกทั้งสองคนแต่เธอก็ไม่เคยได้รับจนเมื่อนิรดาได้เข้ามาในฐานะคนรักของลูกชาย หญิงสาวดูแลอนาคตแม่สามีเป็นอย่างดีจนตอนนี้ชม้อยติดอนาคตลูกสะใภ้มาก
“พรุ่งนี้ไปรับหนูทรายมาแต่เช้านะลูก”
วันหยุดคือวันที่หญิงวัยใกล้หกสิบรอคอยเพราะเธอจะได้มีเพื่อนอยู่บ้านและทำของอร่อยให้เธอกินทั้งวัน
“ลืมผมแล้วมั้งครับถามหาแต่ทราย เมื่อไหร่คุณแม่จะได้ฤกษ์แต่งงานสักทีครับ ผมกับทรายจะได้อยู่ด้วยกันคุณแม่ก็จะได้มีเพื่อน”
ตะวันดีใจที่เห็นมารดาของเขาชอบในตัวคนรักถึงแม้ในช่วงเดือนแรกคนเป็นแม่จะตั้งท่าหาเรื่องก็ตาม
“แม่ไปหามาหลายที่แต่ละที่ก็บอกว่าต้องหลังปีหน้าไปแล้ว ไม่ใช่ว่าแม่ไม่อยากให้แต่ง ตะวันจะให้แม่ทำอย่างไรล่ะ”
“ก็เอาฤกษ์สะดวกสิครับ คนเรารักกันแต่งตอนไหนก็ฤกษ์ดีทั้งนั้น”
ตะวันกับชม้อยนั่งปรึกษากันจนในที่สุดทั้งคู่ก็ลงความเห็นว่าเอาเป็นฤกษ์สะดวกดีกว่า
“ตกลงเราจะไม่มีสินสอดจริง ๆ ใช่ไหม”
“ใช่ครับ ทรายไม่มีพ่อแม่และญาติที่ไหน เธอเลยไม่รู้ว่าจะเอาไปทำไมเราสองคนรักกันจริง ๆ ไม่ได้สนใจเรื่องเงินทองนอกกายอยู่แล้วครับ”
ความจริงแล้วนิรดาไม่ได้ไม่เอาสินสอดแต่เธอขอให้ตะวันบอกมารดาไปแบบนั้นเพราะจะทำให้ชม้อยรู้สึกดีกับเธอมากขึ้นและมันก็ได้ผล
“น่ารักจริง ๆ เป็นคนจนที่จริงใจไม่หวังอะไรในตัวลูก ผู้หญิงที่ผ่านมาแค่หมั้นก็ไม่รู้กี่ล้านแล้ว”
ชม้อยเชื่อตามที่ลูกชายบอกทั้งที่ความจริงตะวันยกหุ้นในบริษัทให้กับคนรักไปแล้วสิบเปอร์เซ็นต์เงินสดอีกสิบล้านคอนโดมิเนียมใจกลางกรุงอีกหนึ่งห้องไม่รวมของอื่น ๆ ที่เขาให้ระหว่างที่ครบกัน
“ไม่เอาสินสอดก็ไม่เป็นไรแต่เรื่องแหวนจะมาปฏิเสธแม่คงไม่ยอมแล้วนะ ในเมื่อได้วันแต่งงานแล้วลูกก็ไปเตรียมให้เรียบร้อยส่วนเรื่องแหวนแม่จะพาหนูทรายไปเลือกเอง”
“วงนี้สวยจังเลยค่ะแต่ทรายไม่เอาดีกว่าดูแล้วราคาต้องแพงแน่ ๆ ค่ะ”
ชม้อยหันมาส่งยิ้มให้สาวสวยที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอด้วยสายตาที่เอ็นดูในความขี้เกรงใจที่เธอไม่เคยเห็นในตัวผู้หญิงคนอื่นของ ลูกชาย
“เอาวงนี้และช่วยหาชุดเครื่องเพชรที่เข้ากับแหวนวงนี้ให้ด้วยนะคะ เรื่องราคาไม่ต้องสนใจเต็มที่ค่ะ”
“คุณแม่...มันมากไปสำหรับผู้หญิงจน ๆ อย่างทรายนะคะ”
หญิงสาวแสดงท่าทางเกรงใจส่ายหัวไปมาเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอไม่ได้ต้องการทั้งที่ในหัวใจของเธอต้องการทุกอย่างของครอบครัวนี้
งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากที่ไม่ต้องรอ ฤกษ์ยามใด ๆ แล้ว แขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างมาจากสังคมของคนมีเงิน เสียงกระซิบนินทาดังตามหลังเจ้าบ่าวเจ้าสาวมาตลอดทางทั้งที่ตอนเจอกันต่อหน้าทุกคนยังกล่าวถ้อยคำยินดี
นิรดามองบรรดาผู้คนอย่างรู้สึกสมเพชและเธอคิดว่านี่คือส่วนหนึ่งที่ทำให้ความรักของพี่ชายของเธอต้องพังลง รุจิราคงต้องบอกเลิกเอกภพเพราะไม่ถูกใจมารดาเป็นแน่ ๆ ครั้งหนึ่งชม้อยเคยพูดให้เธอฟังว่า ลูกสาวคนเล็กพาแฟนหนุ่มมาให้รู้จักเจอเธอถามไปแค่ไม่กี่คำฝ่ายชายก็ทำหน้าบอกบุญไม่รับรีบขอตัวกลับบ้านไป แล้วไม่กลับมาอีกมารู้ข่าวอีกทีว่าเลิกกับรุจิราไปแล้วก็เสียชีวิตลง
ค่ำคืนนี้มันก็เป็นส่วนหนึ่งของในแผนหญิงสาวพยายามศึกษาวิธีการเอาอกเอาใจสามีบนเตียงมาเป็นอย่างดี นอกจาก ความเป็นแม่บ้านแม่เรือนแล้วก็มีเรื่องนี้ที่เธอจะใช้เป็น เครื่องพันธนาการหัวใจและตัวของตะวันให้หลงและเชื่อฟังเธอทุกอย่าง
“หอมจังเลยกลิ่นสบู่บนตัวของเจ้าสาวพี่”
ตะวันใช้จมูกดมตั้งแต่แก้มลงมาจนถึงซอกคอก่อนที่จะละสายตามามองสบตาเจ้าสาวที่กำลังทำท่าเขินอาย
“มองแบบนี้ ทรายอายจนทำหน้าไม่ถูกแล้วนะคะ”
สองมือโอบคอสามีส่งผ่านท่าทางยั่วยวนผ่านทางสายตา ทั้งที่หัวใจนิรดาสุดแสนจะอาย ชีวิตของเธอห่างไกลจากผู้ชายมากถ้าไม่ใช่เพราะความแค้นเธอคงจะเป็นโสดไปตลอดชีวิตแน่น ๆ
“หลับตา...ปล่อยทุกอย่างเป็นไปตามเสียงเรียกของหัวใจก็พอ”
ปากหนายื่นหน้ามาจนเกือบแนบสนิทกับคนตัวเล็กที่ตอนนี้เริ่มหน้าแดงเพราะร่างกายรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด
สองมือของเจ้าบ่าวในคืนนี้ลูบไล้ไปทั่วแขนทั้งสองข้างที่ไม่มีอะไรปิดเพราะชุดนอนของเจ้าสาวเป็นเพียงแค่กระโปรงตัวจิ๋วไร้ชุดชั้นในใด ๆ
ปากชมพูหยักนาทาบทับลงปิดปากบาง อีกฝ่ายตอบสนองด้วยกันใช้สองมือของเธอประคองแก้มของอีกฝ่ายไว้ ลิ้นสากที่แสนซุกซนตวัดลัดเลาะเข้าไปชิมความหวานอย่างหิวกระหายสมกับที่ รอคอยมาเป็นปี
นิรดาร้อนรุ่มไปหมดทั้งที่เธอเตรียมใจไว้แล้วและตั้งใจจะไม่เผลอปล่อยอารมณ์ไปกับรสสวาทที่อีกฝ่ายมอบให้เพราะทุกอย่างเป็นแค่แผนเธอกับเขาไม่ได้รักกันแต่ตอนนี้ร่างกายของเธอมันกำลังทรยศไม่ฟังเสียงของสมองที่กำลังพยายามสั่งการเลย
“อืม ! ...จ๋วบ ๆ ”
เสียงครางในคอบอกถึงความสุขที่หญิงสาวบริสุทธิ์รู้สึกพึงพอใจกับรสชาติจูบที่แสนฉ่ำชองของว่าที่สามี ไม่นานชุดนอนกระโปรงตัวจิ๋วก็ถูกถอดลงไปกองกับพื้นโดยที่เจ้าของเรือนร่างไม่ทันรู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพไร้อาภรณ์ปกปิดใด ๆ เพราะกำลังติดกับกับรสสวาทหวานที่ชายหนุ่มกำลังมอบให้เธอผ่านรสจูบนั้น
ทั้งสองคนยังคงอยู่ในท่ายืน ปากหนาไล่ระดับต่ำลงมา เรื่อย ๆ พรหมจูบมาตลอดทางตวัดสิ้นสากชิมรสหวานของเรือนร่างเจ้าสาวมาอย่างหนำใจ
นิรดากัดริมฝีปากระบายความเสียวซ่านเมื่ออีกฝ่าย สาละวนกับอกอวบอิ่มของเธอ ตะวันใช้สองมือรวบบีบอกอวบให้ยิ่งตั้งตรงลิ้นสากก็ตวัดเล่นกับยอดชูชัน คนร่างเล็กรู้สึกเหมือนขาของเธอกำลังจะหมดแรง เจ้าบ่าวรีบอุ้มเธอมาวางราบกับเตียงและบรรเลงบทรักอย่างเต็มกำลัง
ความสุขที่เกิดจากความรักและความอ่อนโยนทะนุถนอมของสามีทำให้นิรดาลืมเรื่องแผนไปจากหัวใจ เธอรู้แค่เพียงเวลานี้เธออยากเก็บเกี่ยวความสุขให้มากที่สุดก็เท่านั้นส่วนเรื่องอื่นไว้หลังจากนี้ค่อยคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
ร่างกายทั้งสองกอดฟัดรัดเหวี่ยงกันอย่างเมามันไม่นานประตูสวรรค์ก็รอรับทั้งคู่สองร่างกายรวมกันเป็นหนึ่งพากันทะยานขึ้นสู่จุดที่เสียวที่สุดไม่นานพายุสวาทก็จบลงทิ้งไว้แค่เพียงความสุขและลมหายใจที่หอบเหนื่อยของคนทั้งคู่
ตะวันเผลอหลับไปแล้วหลังจากที่ความสุขเริ่มผ่อนคลายลงนิรดารีบพาร่างเปลือยเปล่าของเธอลุกเข้ามาในห้องน้ำเพื่อหา ยาคุมกำเนิดที่เธอเตรียมไว้
“หายไปไหนนะ”
หญิงสาวบ่นพึมพำอยู่คนเดียวเพราะเธอตั้งใจเตรียมไว้แล้วและมาหายแบบนี้คืนนี้เธอจะต้องไม่ปลอดภัยแน่ ๆ
นิรดาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเธอยังไม่ยอมออกมาเพราะตอนนี้เธอกำลังนั่งทบทวนทุกอย่างที่เธอวางแผนไว้ วันนี้เป็นวันแรกที่ หญิงสาวคิดว่าตัวเธอไม่สามารถควบคุมเกมได้ เธอปล่อยทั้งตัวและหัวใจไปให้กับอีกฝ่ายทั้ง ๆ ที่รู้ตัวเองดี ยาคุมกำเนิดก็มาหาย น้ำตาเริ่มไหลออกมาเมือเริ่มกลัวว่าทุกอย่างที่เธอตั้งใจทำมาจะสูญเปล่า
“ทรายแกมาเพื่อแก้แค้นไม่ได้มาที่นี่เพื่อเป็นเมียใคร จำไว้ผู้ชายที่แกนอนด้วยมันคือพี่ชายของคนที่ทำให้พี่เอกต้องตาย พวกมันต้องชดใช้”
ฝักบัวถูกปิดลงเหมือนน้ำตาบนใบหน้าของหญิงสาวที่หยุดไหลแล้ว วันนี้เธอพ่ายแพ้แต่พรุ่งนี้เธอจะต้องชนะ นิรดารวบรวมความแข็งแกร่งกลับมาอีกครั้งถึงแม้จะกลับมาไม่เท่าเดิมก็ตาม
ตอนที่ 5แค้นก็แค้นรักก็รัก สามวันหลังงานแต่งงานตะวันไม่ยอมปล่อยให้นิรดาได้ออกจากบ้านไปไหนเขาอ้างเหตุผลว่าคนที่เพิ่งแต่งงานมักจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น นอกจากตะวันที่ไม่ยอมไปทำงานอยู่เฝ้าภรรยาตลอดยังมี แม่สามีที่เป็นหูเป็นตาอีกแรง หญิงสาวว้าวุ่นใจไปหมดเพราะสามวันแล้วที่เธอกับเขานอนด้วยกันเธอยังไม่ได้กินยาคุมกำเนิด แผนของเธอจะต้องไม่มีชีวิตน้อย ๆ มาเกี่ยวข้องเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นทุกอย่างจะจบลงทันที “พรุ่งนี้ท่านประธานไปทำงานได้แล้วนะคะ มามัวเฝ้าเมียอยู่แบบนี้อีกไม่นานบริษัทคงไม่ต้องการคนดูแลแล้ว” นิรดาแกล้งพูดแบบทีเล่นทีจริงเพราะเธอคิดว่าถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้นาน ๆ มีหวังเธอต้องพลาดแน่ “ใช่พี่ลืมบอก พรุ่งนี้ทรายต้องไปทำงานกับพี่ เตรียมตัวให้พร้อมนะตำแหน่งเลขาส่วนตัวท่านประธาน” “อะไรกันคะ ทรายไปสมัครตอนไหนไม่เอา ทรายไม่อยากทำงานที่เดียวกับสามีตัวเองเดี๋ยวใคร ๆ จะมองว่าเป็นเด็กเส้น” “เส้นแล้วอย่างไรเส้นใหญ่ด้วยที่พี่บอกไว้ว่าถ้าทรายลาออกพี่จะให้เงินเดือนห้าหมื่นตอนนี้พี่จะเพิ่มให้เป็นแปดหมื่นกับตำแหน่งเลขาส่วนตัว” ตะวัน
ตอนที่ 6เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เราสองคน ค่ำคืนนี้มันคือค่ำคืนสุดท้ายที่นิรดาจะได้นอนกอดสามี เธอยอมรับกับตัวเองอย่างไม่อายเธอรักเขาแต่มันมีม่านของความแค้นมาคอยบังอยู่เสมอแต่วันนี้เมื่อเธอได้รู้ความจริงมากกว่าความรักคือความรู้สึกผิดที่เธอทำร้ายผู้ชายที่รักเธอตลอดเวลาที่ผ่านมา ทรัพย์สินทั้งหมดหญิงสาวตัดสินใจจะคืนให้สามีมีเพียงเรื่องเดียวที่เธออยากหาคำตอบเพื่อให้การจากไปครั้งนี้ของเธอสบายใจที่สุด ประจำเดือนไม่มาสองเดือนแล้วแต่นิรดาก็คิดเอาเองว่าคงเป็นเพราะเดือนที่สองของการแต่งงานเธอกินยาคุมกำเนิดอาจส่งผลให้ประจำเดือนมาไม่ปกติ พรุ่งนี้เช้าเธอจะให้ตะวันไปบริษัทก่อนและเธอจะบอกเขาว่าจะตามไปทีหลังแต่ความจริงเธอจะไปจากเขาตลอดชีวิตต่างหาก “เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมร้องไห้” ตะวันหันหลังมาเจอภรรยาที่นอนร้องไห้อยู่จึงถามด้วยความสงสัย “ทรายไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้เลยค่ะ พี่ตะวันสัญญาากับทรายได้ไหมว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพี่จะลุกขึ้นสู้และกลับมาเป็นลูกชายที่เข้มแข็งของคุณแม่เหมือนเดิม” ชายหนุ่มคว้าตัวภรรยามากอดแน่นสำหรับเขาแล้วน้
ตอนที่ 7ตามหาหัวใจ นิรดาใช้เวลาซ่อมแซมบ้านของปู่กับย่าไม่ถึงสองสัปดาห์ทันทีที่เธอเข้าอยู่บ้านได้นารีก็กลับบ้านทันที “ไว้อีกสองเดือนแม่จะมาหาใหม่นะ ดูแลตัวเองดี ๆ จะลุกจะนั่งก็ต้องค่อย ๆ ” คนเป็นแม่ถึงแม้จะห่วงลูกสาวแค่ไหนแต่ก็เลือกที่จะกลับไปหาหัวใจที่เธอคิดว่ายังคอยเธออยู่ที่บ้านเสมอ ทันทีที่นารีถึงบ้านเขาก็พบว่ามีผู้ชายที่เขาไม่คุ้นหน้ามายืนรออยู่ที่หน้าประตูบ้าน “คุณตะวัน” เข็มจิราทำหน้าที่ไปรับมารดาของเพื่อนจากสนามบิน เธอขับรถมาส่งที่บ้านจึงรู้ว่าคนที่มายืนรออยู่คือตะวัน “สวัสดีครับ ทำไมคุณรู้จักผม” “เข็มเป็นเพื่อนสนิทของทรายค่ะ เธอเราทุกเรื่องให้ทรายฟังหมดแล้ว” ยังไม่ทันที่เจ้าของบ้านจะเปิดประตูให้แขกเข้าไปข้างในก็มีเสียงเด็กน้อยดังมาจากในรถ “คุณลุงทำอะไรช้าจังคะ” นารีหันไปตามเสียงและเธอก็ต้องตกใจเมื่อหน้าตาของเด็กน้อยผมเปียเหมือนกับเอกภพมากจนเหมือนว่าใครจับเอาลูกชายเธอตอนเด็ก ๆ มาใส่ผมยาว “ออมสิน เป็นลูกสาวของเอกภพกับรุจิราน้องสาวผมครับ” ตะวันอ่านสายตาออกว่ามารดา
ตอนที่ 8ยอมแล้วซึ่งทุกอย่าง ชม้อยและรุจิราเดินทางมาหาตะวันทันทีที่รู้ข่าว ภาพของ นิรดาในชุดคลุมท้องที่กำลังนอนหลับอยู่ข้าง ๆ ตัวของคนเจ็บเป็นภาพที่ทำเอาน้ำตาของทุกคนไหลออกมาด้วยความรู้สึกที่สะเทือนใจ “ทราย ตื่นได้แล้วลูก” แม่สามีค่อย ๆ ลูบผมของหญิงสาวที่กำลังนอนอยู่ด้วย ความสงสาร “คุณแม่ ! ” คนทำผิดทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นทันทีที่เห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าคือใคร “ทรายขอโทษ พี่ตะวันต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะทราย ทุกคนต้องเดือดร้อนไปกันหมดเพียงเพราะความแค้นบ้า ๆ ที่ทรายคิดไปเองคนเดียว ทรายกราบขอโทษนะคะ” ชม้อยรีบประคองลูกสะใภ้ให้ลุกขึ้นเพราะท่าทางที่ดูก้มไม่ถนัดของคนท้องยิ่งทำให้หญิงชราทั้งสงสารและเป็นห่วง “มันผ่านไปแล้ว ทุกคนเคยทำผิดกันทั้งนั้น แม่เองก็ทำผิดมาไม่รู้กี่ครั้ง เราย้อนไปแก้ไขไม่ได้ขอแค่ว่าอย่ากลับไปทำผิดอีกก็พอ” รุจิราเองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าแล้วก็อดคิดถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อนไม่ได้ “ลูกคือของขวัญที่มีค่าที่สุดค่ะ ตอนนี้พี่ทั้งสองคนไม่ได้มีแค่ตัวเองแล้วยังมีอีกชีวิตที่ต้อง
ตอนที่ 9ไม่มีอะไรติดค้าง ชม้อยและรุจิราเดินทางกลับในเช้าของอีกวันเพราะออมสินต้องไปโรงเรียนและยังมีงานที่บริษัทรออยู่ “แม่ฝากตะวันด้วยนะลูก คุณหมอบอกหนูทรายแล้วใช่ไหมว่าพี่เขาคงต้องใช้เวลานานกว่าจะกลับมาเดินได้ปกติ” ชม้อยพูดเองเพราะคุณหมอไม่ได้บอกอะไรกับนิรดาเลยตั้งแต่ชม้อยมาถึงทางโรงพยาบาลก็จะคุยทุกอย่างกับเธอมากกว่า “ไม่ได้บอกค่ะ คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะต่อให้พี่ตะวันจะเดินไม่ได้ ทรายจะเป็นเท้าเป็นมือเป็นทุกอย่างให้สามีของทรายเอง ความรักที่พี่ตะวันมีให้ทรายมันมากเกินกว่าที่ทรายจะตอบแทนได้ หลังจากนี้เราจะใช้ความรักดูแลกันและกันตลอดไปค่ะ” ชม้อยได้ยินแบบนี้ก็ดีใจ เธอรู้สบายใจขึ้นที่ต้องทิ้งตะวันไปแบบนี้แต่ถ้าจะให้อยู่เฝ้าเธอก็อดเป็นห่วงรุจิรากับออมสินไม่ได้เพราะงานที่บริษัทกำลังยุ่งมากอยู่ในช่วงฟื้นตัวหลังจากที่ไตรมาสที่แล้วผลกำไรลดลงเกือบเท่าตัว หญิงสาวที่กำลังท้องใหญ่ทำอะไรไม่ค่อยถนัดแต่ก็พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุดทั้งเช็ดตัว พาคนป่วยไปเข้าห้องน้ำ เดินขึ้นเดินลงคอยซื้อของให้ ดูแลปรนิบัติอย่างดีที่สุดจนคุณหมออนุญาติให้ตะวันกลับบ้านได
ตอนที่ 1เลขาเด็กเส้น...........“คุณตุลาเซ็นเอกสารไม่ครบหนึ่งหน้าค่ะ”น้ำขิงเลขาสาวที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้เพียงแค่ไม่ถึง 2 เดือนเธอเคาะประตูแต่ไม่ได้รับเสียงตอบจากเจ้านายจึงถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้องเพราะมีเอกสารเร่งด่วนที่ตุลาลืมเซ็นและเธอต้องส่งให้กับบริษัทของลูกค้าภายในวันนี้“ผมอนุญาตให้คุณเข้ามาแล้วหรือไงไม่เห็นหรือว่าผมกำลังยุ่งอยู่”เจ้านายขึ้นเสียงใส่อารมณ์กับเลขาสาวที่เขาไม่ค่อยชอบขี้หน้าด้วยความหงุดหงิดเพราะตอนนี้อารมณ์ของเจ้านายกำลังอยู่ในสภาวะเหมือนไฟที่กำลังโหมลุกในใจเมื่อเพื่อนชายคนสนิทโทรศัพท์มาเล่าว่าได้พบภรรยาของตุลาที่หน้าโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งความเป็นจริงแล้วภรรยาของเขายืนยันว่าตอนนี้เธอกำลังนั่งเฝ้า ลูกสาวอยู่ที่โรงเรียน“ไม่มีใครอนุญาตค่ะแต่มีเอกสารสำคัญที่คุณต้องเซ็น”ตุลาคว้าแฟ้มจากมือของลูกน้องที่ดูคล้ายว่าเขาจะกระชากเสียมากกว่า เขารีบเซ็นเอกสารตามที่น้ำขิงต้องการและยื่นให้เธอโดยไม่มองสบสายตาเหมือนว่าตอนนี้หัวใจของเขากำลังล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว“น้ำขิงนั่งก่อนสิผมมีอะไรอยากถาม”ตุลาเอ่ยเรียกลูกน้องที่กำลังจะเปิดประตูหน้าห้องออกไปเพราะตอนนี้
ตุลาเปิดประตูห้องทำงานออกมาเขาคิดว่าเวลานี้คงไม่มีใครอยู่ในบริษัทแล้วเพราะปกติบริษัทของเขาให้พนักงานกลับได้ในเวลา ห้าโมงเย็น เต็มที่ทุกคนก็จะอยู่กันไม่เกินหกโมงแต่นี่เลยเวลาเลิกงานมานานแล้วเขากลับพบว่าน้ำขิงยังคงนั่งอยู่ที่หน้าห้องของเขาตามเดิม“ฉันเห็นคุณยังไม่กลับก็เลยคิดว่าบางทีคุณอาจจะกำลังทำงานและฉันในฐานะเลขาก็ควรจะอยู่ก่อนเผื่อคุณจะมีอะไรให้ทำ”“ไปกินข้าวเย็นเป็นเพื่อนหน่อยสิจอดรถไว้ที่บริษัทเดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านเองส่วนพรุ่งนี้เช้าผมก็จะแวะไปรับไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมหรือว่ามีนัดแล้วก็บอก”น้ำขิงแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอกำลังได้ยินตอนนี้เพราะตั้งแต่เธอเข้ามาทำงานเจ้านายของเธอก็แทบจะไม่มีท่าทางแห่งความเป็นมิตรให้เพราะตุลาไม่พอใจที่บิดาของเขาบังคับให้เขาต้องรับน้ำขิงเข้ามาทำงานในตำแหน่งเลขาทั้งที่เขามองว่ามีคนที่เหมาะสมกว่าจึงสบประมาทสาวน้อยว่าเป็นเด็กเส้นและก็จ้องแต่จะจับผิดเธอตั้งแต่วันแรกที่เข้าทำงานจนถึงวันนี้ หญิงสาวแทบไม่เชื่อเลยว่าตอนนี้เขาจะเอ่ยปากชวนเธอไปกินข้าวและยอมไปรับไปส่งซึ่งมันคงจะทำให้ฟ้าฝนตกจนกรุงเทพฯน้ำท่วมเป็นแน่“ร้านนี้เป็นร้านอาหารแบบบ้าน ๆ ไม่รู้ว่าเธอจะกิน
ตอนที่ 2เมียพี่มีชู้“วันนี้เราไปรับลูกที่บ้านคุณพ่อกันนะ”ตุลาชวนภรรยาทันทีหลังจากที่เขาตื่นนอนถึงแม้ว่าหญิงสาวข้างๆจะยังไม่ลืมตาก็ตามแต่การพลิกตัวไปมาทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าตอนนี้เธอตื่นแล้ว“คุณไปรับคนเดียวเถอะจะได้มีเวลาอยู่กับพ่อแม่คุณบ้าง วันนี้ดารู้สึกเหนื่อยอยากจะหลับนาน ๆ ไม่อยากไปไหน”คนเป็นสามีได้แต่ถอนหายใจเพราะไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่เขาจะหาเรื่องทะเลาะกับภรรยาที่ผ่านมาตลอด 2 เดือนที่เขาสงสัยว่าเธอกำลังมีคนอื่นทุกครั้งที่เขาเอ่ยถามเธอตรง ๆ นิดาก็มักจะก่อสงครามวาจาขึ้นทันทีตุลาคิดถึงครั้งล่าสุดที่ทั้งคู่ทะเลาะกันถึงขั้นขว้างปาของและคนที่ได้รับผลกระทบก็คือเด็กน้อยขนมจีนที่ร้องไห้มาเคาะห้องนอนของพ่อและแม่ตัวสั่นเทาด้วยความกลัวคนเป็นพ่อจึงตั้งใจว่าจะไม่ทะเลาะกับภรรยาอีกปู่กับย่ารับรู้เรื่องราวของพ่อและแม่หลานสาวมาโดยตลอดแต่ไม่ใช่จากปากของทั้งคู่แต่เป็นจากแม่บ้านซึ่งเป็นคนสนิทของวลีเธอส่งแม่บ้านให้ไปคอยดูแลลูกชายและรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนั้นทั้งหมด“นิดาเขาดูไม่มีเวลาให้ครอบครัวเลยนะลูก”ตั้งแต่ลูกชายแต่งงานและแยกบ้านออกไปครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่วลีเลือกที่จะถามเรื่