ตุลาเปิดประตูห้องทำงานออกมาเขาคิดว่าเวลานี้คงไม่มีใครอยู่ในบริษัทแล้วเพราะปกติบริษัทของเขาให้พนักงานกลับได้ในเวลา ห้าโมงเย็น เต็มที่ทุกคนก็จะอยู่กันไม่เกินหกโมงแต่นี่เลยเวลาเลิกงานมานานแล้วเขากลับพบว่าน้ำขิงยังคงนั่งอยู่ที่หน้าห้องของเขาตามเดิม
“ฉันเห็นคุณยังไม่กลับก็เลยคิดว่าบางทีคุณอาจจะกำลังทำงานและฉันในฐานะเลขาก็ควรจะอยู่ก่อนเผื่อคุณจะมีอะไรให้ทำ”
“ไปกินข้าวเย็นเป็นเพื่อนหน่อยสิจอดรถไว้ที่บริษัทเดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านเองส่วนพรุ่งนี้เช้าผมก็จะแวะไปรับไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมหรือว่ามีนัดแล้วก็บอก”
น้ำขิงแทบจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอกำลังได้ยินตอนนี้เพราะตั้งแต่เธอเข้ามาทำงานเจ้านายของเธอก็แทบจะไม่มีท่าทางแห่งความเป็นมิตรให้เพราะตุลาไม่พอใจที่บิดาของเขาบังคับให้เขาต้องรับน้ำขิงเข้ามาทำงานในตำแหน่งเลขาทั้งที่เขามองว่ามีคนที่เหมาะสมกว่าจึงสบประมาทสาวน้อยว่าเป็นเด็กเส้นและก็จ้องแต่จะจับผิดเธอตั้งแต่วันแรกที่เข้าทำงานจนถึงวันนี้ หญิงสาวแทบไม่เชื่อเลยว่าตอนนี้เขาจะเอ่ยปากชวนเธอไปกินข้าวและยอมไปรับไปส่งซึ่งมันคงจะทำให้ฟ้าฝนตกจนกรุงเทพฯน้ำท่วมเป็นแน่
“ร้านนี้เป็นร้านอาหารแบบบ้าน ๆ ไม่รู้ว่าเธอจะกินได้ไหมแต่ผมคิดว่ารสชาติดีความสะอาดก็ใช้ได้ก็เลยอยากพามาลอง”
ร้านอาหารอีสานที่มีการจัดตกแต่งไม่ได้ดูแย่เลยแต่ตุลากับคิดว่าร้านที่เขาพาน้ำขิงมาอาจจะทำให้เธอไม่ถูกใจ
“ปกติแล้วฉันชอบกินส้มตำมากค่ะแต่ไม่เคยเห็นว่าร้านอาหารที่เป็นร้านอีสานที่ดูหรูแบบนี้จะทำส้มตำอร่อยสักเจ้าเวลาอยากกินก็มักจะแอบแม่ซื้อกินตามรถเข็นก่อนที่จะกลับบ้านมากกว่าถ้ารสชาติที่นี่ถูกใจสงสัยน้ำขิงคงต้องกลายเป็นลูกค้าประจำ”
ตุลาส่งยิ้มให้คนตรงหน้าด้วยท่าทีแปลกใจพร้อมกับยื่นเมนูอาหารให้เลขาได้เป็นคนสั่งเมนูที่เธอชอบเองเพราะสำหรับเขาแล้วเขามีเมนูประจำที่สั่งทุกครั้งที่มากินร้านนี้
“สั่งหลายเมนูแบบนี้เจ้านายไม่ว่าใช่ไหมคะน้ำขิงแค่อยากรู้ว่าจะมีอะไรอร่อยบ้างแต่ถ้ากินไม่หมดห้ามว่ากันนะคะก็คนมันอยากลอง”
ตุลานั่งฟังรายการอาหารที่หญิงสาวสั่งกับพนักงานที่มาบริการด้วยท่าทางแปลกใจว่า เธอสั่งมาหลายอย่างแบบนี้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเธอที่แทบดูแล้วไม่น่าจะพอใส่อาหารสักจานเลยด้วยซ้ำจะกินหมดทุกเมนูตามที่สั่งมาแต่ก็ไม่ได้ร้องห้ามอะไรเพราะอยากตามใจในฐานะที่เธอยอมมากินข้าวเป็นเพื่อนเขา
“ผมพาคุณมากินข้าวแบบนี้คุณพ่อคุณแม่คุณไม่ว่าใช่ไหม”
ตุลาถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจเพราะเขาไม่อยากให้ หญิงสาวโดนมารดาดุ
“ไม่หรอกค่ะคุณแม่ไม่ว่าอะไรหรอกถ้าน้ำขิงไม่กลับไปกินข้าวด้วยแต่ถ้าเป็นคุณพ่อคงไม่ได้แต่จริง ๆ แล้วคุณพ่อก็ไม่เคยกินข้าวนอกบ้านนะคะถ้าวันไหนมีพบลูกค้าข้างนอกท่านก็จะกลับมากินข้าวพร้อมคุณแม่ทุกครั้งตลอดชีวิตของน้ำขิงไม่เคยเห็นคุณแม่กินข้าวคนเดียวเลยจริง ๆ นะคะคุณตุลา”
คำตอบของเลขามันทำให้ชายหนุ่มอดคิดภาพของครอบครัวเขาไม่ได้ ชีวิตของเขาแทบจะไม่มีโอกาสได้กินข้าวพร้อมหน้ากับภรรยาตั้งแต่ลูกสาวของเขาอายุได้ 1 ปีถึงแม้ว่านิดาจะไม่ได้ทำงานเป็นเรื่องเป็นราว เธอมีอาชีพเล่นหุ้นเป็นหลักและเธอก็ทำมันได้ดีหลายครั้งที่เขาอดแปลกใจว่าทำไมเธอต้องออกไปธุระข้างนอกตลอดแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถามเพราะรู้ว่าคำตอบที่ได้มันไม่น่าจะเป็นความจริง
“คุณตุลาสิคะไม่ต้องกลับไปกินข้าวกับคุณนิดาหรอ”
คนถามไม่ได้คิดอะไรแค่ถามตามความรู้สึกที่อยากรู้เพราะปกติแล้วคนมีครอบครัวก็น่าจะอยากกลับไปกินข้าวแบบพร้อมหน้าพร้อมตากัน
“นิดาเขาไม่ค่อยกินข้าวเย็นกว่าเธอจะกลับก็ดึกแล้ว ผมกับขนมจีนกินข้าวด้วยกันสองคนมาหลายปีเพิ่งจะมีวันนี้แหละที่ผมกินข้าวข้างนอกเพราะคุณพ่อมารับขนมจีนไปนอนที่บ้าน ผมก็เลยไม่อยากกลับไปกินข้าวคนเดียว”
ตุลาถึงแม้ว่าเขาจะงานยุ่งแค่ไหน เขาก็จะรีบกลับบ้านเพื่อไปรอรับลูกสาวที่คนขับรถทำหน้าที่ไปรับที่โรงเรียนให้และเขาก็เลือกที่จะกินอาหารเย็นกับลูกทุกวันถึงแม้ว่าคนเป็นแม่จะแทบไม่เคยกลับมาทันมื้อเย็นเพราะส่วนมากนิดาจะให้เหตุผลว่าเธอเพิ่งออกจากบ้านไปเมื่อช่วงบ่ายกว่าจะทำธุระเสร็จก็ดึก
“ขนมจีนน่ารักมากเลยนะคะก่อนที่น้ำขิงจะมาทำงานที่นี่เคยเจอคุณลุงพาขนมจีนไปเล่นเครื่องเล่นที่สวนสนุกไว้วันหลังคุณตุลาพาลูกสาวมาเล่นที่บริษัทบ้างนะคะ น้ำขิงขอเป็นคนเลี้ยงให้เองแต่รับรองว่าจะไม่ให้กระทบกับงานค่ะ”
เลขาสาวพูดจากใจจริงเพราะเธอเป็นคนที่รักเด็กมากและตัวเองก็เกิดมาในครอบครัวที่มีเธอเป็นเพียงลูกคนเดียวเธอจึงไม่ค่อยมีเพื่อนเล่นเวลามีเด็ก ๆ เข้ามาในชีวิต น้ำขิงจึงมักจะรับอาสาเป็นคนดูแลจนบ่อยครั้งที่เธอรู้สึกว่าอยากจะมีลูกให้เต็มบ้านแต่เธอก็ได้แต่ฝันเพราะแม้แต่แฟนเธอยังไม่เคยมีเลยกับเขาสักคน
ตอนที่ 2เมียพี่มีชู้“วันนี้เราไปรับลูกที่บ้านคุณพ่อกันนะ”ตุลาชวนภรรยาทันทีหลังจากที่เขาตื่นนอนถึงแม้ว่าหญิงสาวข้างๆจะยังไม่ลืมตาก็ตามแต่การพลิกตัวไปมาทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าตอนนี้เธอตื่นแล้ว“คุณไปรับคนเดียวเถอะจะได้มีเวลาอยู่กับพ่อแม่คุณบ้าง วันนี้ดารู้สึกเหนื่อยอยากจะหลับนาน ๆ ไม่อยากไปไหน”คนเป็นสามีได้แต่ถอนหายใจเพราะไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่เขาจะหาเรื่องทะเลาะกับภรรยาที่ผ่านมาตลอด 2 เดือนที่เขาสงสัยว่าเธอกำลังมีคนอื่นทุกครั้งที่เขาเอ่ยถามเธอตรง ๆ นิดาก็มักจะก่อสงครามวาจาขึ้นทันทีตุลาคิดถึงครั้งล่าสุดที่ทั้งคู่ทะเลาะกันถึงขั้นขว้างปาของและคนที่ได้รับผลกระทบก็คือเด็กน้อยขนมจีนที่ร้องไห้มาเคาะห้องนอนของพ่อและแม่ตัวสั่นเทาด้วยความกลัวคนเป็นพ่อจึงตั้งใจว่าจะไม่ทะเลาะกับภรรยาอีกปู่กับย่ารับรู้เรื่องราวของพ่อและแม่หลานสาวมาโดยตลอดแต่ไม่ใช่จากปากของทั้งคู่แต่เป็นจากแม่บ้านซึ่งเป็นคนสนิทของวลีเธอส่งแม่บ้านให้ไปคอยดูแลลูกชายและรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในบ้านหลังนั้นทั้งหมด“นิดาเขาดูไม่มีเวลาให้ครอบครัวเลยนะลูก”ตั้งแต่ลูกชายแต่งงานและแยกบ้านออกไปครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่วลีเลือกที่จะถามเรื่
ตุลาเดินออกมาพร้อมแฟ้มงานยื่นให้เลขา เขากล่าวขอบคุณด้วยใจจริงเพราะเขาไม่คิดว่าหญิงสาวที่เขาเคยพูดไม่ดีด้วยตลอดจะช่วยเลี้ยงลูกโดยเฉพาะสามารถทำให้ขนมจีนมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้ตลอดทั้งวันซึ่งปกติแล้วลูกสาวคนนี้ของเขาจะไม่ค่อยเข้ากับคนแปลกหน้าง่าย ๆ ตุลายังคิดว่าท้ายที่สุดแล้วเขาคงต้องเป็นคนเลี้ยงลูกคนเดียวแน่ถ้าขนมจีนไม่ยอมอยู่กับน้ำขิงแต่สุดท้ายแล้วเด็กน้อยไม่ยอมห่างจากคุณพี่เลขาเลย เจ้านายพาเลขาสาวและขนมจีนไปเลี้ยงอาหารมื้อค่ำเพื่อเป็นการตอบแทนที่วันนี้นอกจากน้ำขิงจะทำหน้าที่เลขาได้เป็นอย่างดี เธอยังทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้กับขนมจีนอีก ร้านอาหารที่ทั้งคู่เลือกคราวนี้ไม่ใช่ร้านอาหารอีสานแต่เป็นร้านสเต็กตามแบบที่ขนมจีนชื่นชอบแต่ไม่บ่อยครั้งที่ตุลาจะยอมพาลูกมาเพราะไม่อยากให้ลูกสาวต้องติดนิสัยนอนดึกส่วนมากจึงเลือกที่จะกินแต่อาหารที่บ้านเท่านั้น“วันนี้คุณพ่อใจดีจังค่ะ” ลูกสาวพูดด้วยรอยยิ้มเพราะนานมากแล้วที่เธอไม่มีโอกาสได้มากินอาหารนอกบ้านแบบนี้“พ่อไม่ค่อยมีเวลาวันนี้ถือว่าเป็นโอกาสดีพ่อก็เลยตามใจลูกเป็นพิเศษหลังจากกินเสร็จแล้วพ่อว่าจะพาขนมจีนไปแวะซื้อของเล่นแต่พ่อให้งบจำกัดและห้าม
ตอนที่ 3เลขาภรรยาข้ามคืน“คุณออกมาหาผมหน่อยได้ไหมแต่ผมคงไม่ได้เข้าไปรับหรอกนะเอาเป็นว่าผมจะรอคุณอยู่ลานจอดรถของที่บริษัท”ตุลาไม่รู้ว่าตัวเองควรจะไปที่ไหนหรือควรจะไประบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ใครฟังแล้วคนแรกที่เขาคิดถึงก็คือน้ำขิง ผู้หญิงที่เขาเคยไม่ชอบหน้าและมองว่าเธอเป็นเด็กไม่รู้จักโตตุลาไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเวลานี้เขากลับต้องการให้เธอมารับฟังถึงแม้ว่าเธอจะไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยแต่ทุกครั้งที่ได้อยู่กับน้ำขิงเจ้านายอย่างเขากลับรู้สึกสบายใจ“มีอะไรเกิดขึ้นหรือคะถึงได้โทรมาเวลานี้”เลขาสาวรู้สึกงัวเงียเมื่อถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยเสียงโทรศัพท์เพราะตอนนี้ใกล้เวลาจะตีหนึ่งแล้ว“มันคงดึกไปจริง ๆ เธอเองก็เป็นผู้หญิงคงไม่เหมาะที่จะออกมาในเวลานี้...ไม่เป็นไรผมไม่มีอะไรหรอกแค่รู้สึกว่าไม่อยากอยู่คนเดียว”เจ้านายนึกขึ้นมาได้ว่าถึงแม้ว่าน้ำขิงจะเป็นเลขาของเขาแต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสามารถโทรเรียกเธอมาเมื่อไหร่ก็ได้เพราะตอนนี้เป็นเวลาที่ดึกมากแล้วแต่สุดท้ายยิ่งสาวกลับตัดสินใจที่จะออกมาตามคำขอร้องของเจ้านายด้วยความเป็นห่วง“ขอบคุณนะที่ยอมออกมา ผมว่าเราไปหาที่สงบคุยกันดีกว่าที่นี่
ชายหนุ่มเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในคืนนี้ก่อนที่เขาจะย้อนไปถึงความสัมพันธ์ของเขากับภรรยาที่เริ่มไม่เหมือนเดิมตั้งแต่วันที่ นิดาคลอดขนมจีนออกมา น้ำขิงตั้งใจฟังเธอเข้าใจดีว่าชายหนุ่มกำลังต้องการบอกเธอว่าทุกการเปลี่ยนแปลงของนิดาสาเหตุทั้งหมดก็มาจากความจริงในค่ำคืนนี้เธอมีผู้ชายอื่นมาโดยตลอดซึ่งผู้ชายคนนั้นไม่ได้เป็นคนใหม่ที่เข้ามาแต่เขากลับเป็นคนเก่าที่ไม่เคยหายไปจากชีวิตเธอเลย“แล้วคุณจะไปสนใจอะไรกับคนที่ไม่ได้รักคุณ”น้ำขิงคิดอย่างที่พูดจริง ๆ เพราะชีวิตของเธอ เธอไม่เคยมีความรักมาก่อน เธอไม่รู้จักความผิดหวังหรือสมหวังชีวิตของเธอ เธอรู้จักแค่ความรักที่พ่อและแม่มีให้ความฝันของเธอมีความหมายกว่าทุกสิ่ง เธอถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของตุลาตอนนี้สำหรับเธอแล้วในเมื่อความรักมันคือทุกข์ เดินออกมาแล้วปล่อยให้นิดาได้ไปมีชีวิตของตัวเองน่าจะดีที่สุด“พูดเหมือนง่าย ใครว่าผมไม่อยากปล่อยนิดาไป ผมพยายามแล้วแต่แค่คิดว่าจะไม่มีเธอผมก็อยู่ไม่ได้”“ทำไมจะอยู่ไม่ได้ก่อนหน้านี้ คุณเกิดมาคุณก็ไม่มีภรรยา คุณมีแค่พ่อกับแม่แล้วก็ชีวิตของคุณเองที่ผู้มีพระคุณให้มาเท่านั้นคุณอย่าเอาข้ออ้างนี้มาใช้ในการทำร้ายตัวเองหร
ตอนที่ 4ยอมเป็นตัวสำรอง“ง่วงนอนไหมถ้าคุณจะลาครึ่งวันก็ได้นะ ผมจะแจ้ง ฝ่ายบุคคลให้ว่า ผมให้คุณออกไปทำงานข้างนอก”น้ำขิงเอางานเข้ามาเสนอให้เจ้านายด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเธอไม่ได้ง่วงนอนเหมือนที่อีกฝ่ายสงสัยแต่เธอแค่กำลังรู้สึก หมดแรงที่จะสู้หน้าใครต่อใครถึงแม้ว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นจะไม่มีใครรู้แต่ตัวเองที่รู้อยู่เต็มอกน้ำขิงไม่เสียใจที่เธอเสียตัวให้กับผู้ชายตรงหน้าแต่เธอเสียใจที่เขาไม่เคยเห็นค่าของเธอเลยมากกว่า“บ่ายนี้คุณมีประชุม เอกสารที่ต้องใช้ฉันจะเตรียมไว้ให้ก่อนเที่ยงค่ะ”หญิงสาวไม่ตอบคำถามแต่เธอเลือกที่จะพูดถึงแต่เรื่องงานทุกอย่างที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเมื่อคืนนี้เธอตั้งใจแล้วว่าเธอจะทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเหมือนทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันที่ผ่านไปแล้วและเธอจะพยายามลืมมันให้ได้วันเวลาที่ปกติแล้วน้ำขิงรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่เธอได้มาทำงานเพราะเธอชอบในตำแหน่งหน้าที่ที่เธอได้รับเพราะมันตรงกับที่เธอเรียนมาแต่นับจากนาทีนี้มันคือความทรมานใจน้ำขิงเฝ้าถามตัวเองว่าสุดท้ายแล้วเธอจะเลือกเส้นทางชีวิตของอย่างไรทว่ามันไม่มีคำตอบเธอรู้แค่เพียงเธอไม่อยากจากที่นี
ประตูห้องทำงานของตุลาปิดลงเสียงของคนที่ทะเลาะกันอยู่ข้างในนั้นดังเล็ดลอดออกมาบ้างแต่ก็ไม่สามารถที่จะจับใจความได้ว่าทั้งคู่พูดคุยอะไรกันและเวลานี้น้ำขิงก็ได้แต่เอามือทั้งสองข้างปิดหูตัวเองเพราะเธอไม่อยากจะหลอกตัวเองต่อไปว่าสุดท้ายแล้วทั้งคู่คงจะหย่ากันในที่สุดความและสัมพันธ์ของเธอที่เกิดขึ้นเมื่อคืนคงไม่เป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบหรือไฟสวาทที่โหมลุกขึ้นแค่เพียงครั้งเดียวและจบลงไปโดยที่ไม่ทิ้งร่องรอยภายในหัวใจไว้ให้กับฝ่ายชายเพราะว่าตอนนี้รอยไหม้ในหัวใจของเธอมันมีแต่ใหญ่เพิ่มมากขึ้นจนเธอรู้สึกว่าไม่สามารถออกจากความรักที่เธอมีให้เขาได้อีกต่อไปประตูห้องทำงานเปิดขึ้นอีกครั้ง นิดาเดินออกมาด้วยอารมณ์โมโห เธอมองหน้าของน้ำขิงก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ตอนแรกเลขาสาวตกใจว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรแต่กลับไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนิดาแค่เพียงส่งยิ้มแล้วก็เดินออกไปจากบริษัทเหมือนกับว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นข้างในคงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ“ออกไปข้างนอกกับผมหน่อย” เจ้านายหนุ่มเดินมาคว้ามือของเลขาสาวให้ลุกเดินตามเขาไปโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันแม้แต่จะได้เก็บงานบนโต๊ะ“จะไปไหนคะฉันยังไม่ได้เก็บงานที่วางอยู่บนโต๊ะเลยแล้วพรุ
ตอนที่ 5เมียลับแบบค้างคืนความสัมพันธ์ระหว่างเลขาและเจ้านายถูกพัฒนาไปอย่างแนบแน่นบนความรู้สึกผิดของทั้งคู่ถึงแม้ตุลาเองจะไม่เคยแสดงออกว่าเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากน้ำขิงตุลารู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นมันไม่ถูกต้องแต่ในเมื่อหัวใจของทั้งคู่ต่างถวิลหากันก็มองผ่านข้ามศีลธรรมทุกอย่างและสำหรับตุลาเขาคิดว่าที่ผ่านมาเขาเคยเป็นผู้ชายที่แสนดีแต่ภรรยาของเขาก็ไม่เคยเห็นค่าแล้ววันนี้เขาก็มีสิทธิ์ที่จะนอกใจเธอเหมือนที่เธอเคยทำกับเขาเหมือนกัน“คุณพ่อคะขนมจีนอยากไปหาพี่น้ำขิง วันเสาร์นี้เพื่อนๆพากันไปเล่นสวนสนุกคุณพ่อให้พี่น้ำขิงพาขนมจีนไปเล่นนะคะ”ตั้งแต่เหตุการณ์ที่นิดายอมพูดความจริงทั้งหมด เธอก็ตัดสินใจย้ายออกจากบ้านทันทีแต่เธอก็ยังคงไปหาลูกที่โรงเรียนเป็นครั้งคราวแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ขนมจีนรู้สึกอบอุ่น เด็กน้อยกลับยังคงถวิลหาคนเป็นแม่แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปขนมจีนก็เริ่มเรียนรู้ว่าแม่ของเธอคงไม่มีเวลาให้เธอเหมือนเดิมขนมจีนเลือกที่จะขอไปอยู่กับปู่และย่าเพราะทั้งคู่มีเวลาเล่นกับเธอมากกว่าคนอื่นแต่วันนี้เด็กน้อยกลับรู้สึกคิดถึงน้ำขิงเลขาสาวของคุณพ่อที่เป็นเพื่อนเล่นที่เธอเคยเล่นเมื่อครั้งที่ไปที่ทำงานจึง
ตอนที่ 6ความสัมพันธ์ที่ควรจะจบเย็นวันนี้น้ำขิงไม่ได้กลับไปนอนที่คอนโดเธอให้เหตุผลกับเจ้านายว่ามารดาของเธอกำลังไม่สบาย เธอจึงจำเป็นต้องกลับไปดูแลและตุลาเองก็ได้ลองตรวจสอบความเป็นจริงจากมารดาของเขาแล้วก็เลยรู้ว่าตอนนี้แม่ของน้ำขิงมีอาการบ้านหมุนตามประสาของคนอายุมาก ชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องยอมให้หญิงสาวกลับไปอยู่ที่บ้านชั่วคราว“ผมไม่เห็นรถคุณเลยเมื่อเช้ามาทำงานอย่างไร”ตุลามาถึงที่ทำงานช้ากว่าปกติเพราะเขาต้องเตรียมทุกอย่างเองในแต่ละวันเขาเคยมีน้ำขิงคอยดูแลตั้งแต่เสื้อผ้าอาหารหรือแม้กระทั่งรองเท้าถุงเท้าแต่วันนี้เขาต้องเตรียมทุกอย่างเองกว่าจะหาได้ครบก็เล่นเกือบสายจึงมาถึงที่ทำงานผิดเวลา“เมื่อเช้าเพื่อนไปรับมาค่ะก็เลยไม่ได้เอารถมาจอดที่ทำงานส่วนตอนเย็นเพื่อนก็จะมาแวะรับไปส่งที่บ้าน”คำตอบของหญิงสาวทำให้เจ้านายรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนที่น้ำขิงหมายถึงก็คงเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดิมที่เคยมารับเธอไปกินข้าวกลางวันและครั้งนั้นเขาเองยังไม่มีโอกาสได้เคลียร์เลยว่าผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรเป็นใครและความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่เป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ หรือเปล่า“เดี๋ยวเข้าไปหาผมที่ห้องหน่อยนะมีเรื่องงานจะปรึกษา”ตุลา