ความสัมพันธ์ที่ควรจะจบ

ตอนที่ 6

ความสัมพันธ์ที่ควรจะจบ

เย็นวันนี้น้ำขิงไม่ได้กลับไปนอนที่คอนโดเธอให้เหตุผลกับเจ้านายว่ามารดาของเธอกำลังไม่สบาย เธอจึงจำเป็นต้องกลับไปดูแลและตุลาเองก็ได้ลองตรวจสอบความเป็นจริงจากมารดาของเขาแล้วก็เลยรู้ว่าตอนนี้แม่ของน้ำขิงมีอาการบ้านหมุนตามประสาของคนอายุมาก ชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องยอมให้หญิงสาวกลับไปอยู่ที่บ้านชั่วคราว

“ผมไม่เห็นรถคุณเลยเมื่อเช้ามาทำงานอย่างไร”

ตุลามาถึงที่ทำงานช้ากว่าปกติเพราะเขาต้องเตรียมทุกอย่างเองในแต่ละวันเขาเคยมีน้ำขิงคอยดูแลตั้งแต่เสื้อผ้าอาหารหรือแม้กระทั่งรองเท้าถุงเท้าแต่วันนี้เขาต้องเตรียมทุกอย่างเองกว่าจะหาได้ครบก็เล่นเกือบสายจึงมาถึงที่ทำงานผิดเวลา

“เมื่อเช้าเพื่อนไปรับมาค่ะก็เลยไม่ได้เอารถมาจอดที่ทำงานส่วนตอนเย็นเพื่อนก็จะมาแวะรับไปส่งที่บ้าน”

คำตอบของหญิงสาวทำให้เจ้านายรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนที่น้ำขิงหมายถึงก็คงเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดิมที่เคยมารับเธอไปกินข้าวกลางวันและครั้งนั้นเขาเองยังไม่มีโอกาสได้เคลียร์เลยว่าผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรเป็นใครและความสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่เป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ หรือเปล่า

“เดี๋ยวเข้าไปหาผมที่ห้องหน่อยนะมีเรื่องงานจะปรึกษา”

ตุลาแกล้งทำหน้าจริงจังเหมือนว่าเขามีเรื่องงานจะพูดกับเลขาจริง ๆ เพราะถ้าขืนเขาทำให้เธอรู้ว่าเรื่องที่เขาจะคุยคือเรื่องของผู้ชายที่หญิงสาวเรียกว่าเพื่อนรับรองว่าเธอคงหาทางเลี่ยงที่จะไม่เข้าไปคุยกับเขาแน่ๆ

“ที่แท้ก็หลอกว่าเรื่องงานแต่จริง ๆ คุณอยากจะรู้ว่าผู้ชายที่คุณกำลังสงสัยคือใคร คุณตุลาถามน้ำขิงตรง ๆ เลยก็ได้นะคะเพราะไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องปกปิดคุณเพราะความจริงแล้วเราทั้งคู่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันมากเกินไปกว่าเจ้านายกับลูกน้อง”

ตุลาทำท่าจะลุกเดินมาหาหญิงสาวแต่เขาต้องหยุดลงเมื่ออีกฝ่ายกล้าพอที่จะเอ่ยความรู้สึกออกมาตรง ๆ

“คุณหย่ากับคุณนิดาแล้วแต่คุณกลับยังเลือกที่จะปิดไม่ให้ฉันรู้เพราะคุณไม่ต้องการที่จะให้ฉันมีตัวตนในสายตาของคนอื่นดังนั้นคุณก็ไม่จำเป็นต้องมีตัวตนในสายตาของฉันเช่นกัน ผู้ชายที่ฉันออกไปด้วยเขาคือผู้ชายที่เคยจีบฉันสมัยที่ยังเรียนอยู่ แต่ตอนนั้นฉันยังละอ่อนในเรื่องของความรัก ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่จึงไปไม่ไกลเกินกว่าคำว่าเพื่อน”

น้ำขิงหยุดพูดเธอมองสบตาคนตรงหน้าเพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้อย่างไรกับสิ่งที่เธอบอก

“ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าความรักมันเป็นยังไงและความรักที่มันไม่ได้เกิดจากความถูกต้องมันเจ็บปวดแค่ไหน หวังว่าคุณจะเข้าใจนะคะคุณตุลา ฉันขอตัวไปทำงานก่อน”

ตุลาทำอะไรไม่ถูกเพราะเขาไม่คาดคิดเลยว่าน้ำขิงผู้หญิงที่ยอมเขามาตลอดจะรู้ความจริงเรื่องที่เขาหย่ากับนิดาเพราะเรื่องนี้มีเพียงแค่พ่อแม่ของเขาเท่านั้นที่รู้แม้แต่ขนมจีนเองก็ยังไม่รู้ว่าตอนนี้พ่อกับแม่ได้สิ้นสุดสถานะภรรยาสามีแล้วเพราะตัวของนิดายังคงไปมาหาสู่กับลูกตามปกติแถมยังมากขึ้นกว่าตอนที่เธออยู่บ้านเดียวกับขนมจีนเสียอีก

“คุณ...รู้”

ตุลาพูดได้เพียงเท่านี้ก่อนที่เขาจะนิ่งไป น้ำขิงจึงไม่อยากจะอยู่มองหน้าผู้ชายที่ไม่เคยเห็นค่าในตัวเธออีกจึงหันหลังเดินออกมาพร้อมหยดน้ำตาที่เธอห้ามมันไว้ไม่อยู่

กลางวันนี้วายุทำหน้าที่มารับน้ำขิงไปกินข้าวกลางวันตามที่    ทั้งคู่ได้นัดกันไว้ วายุมีธุรกิจเป็นของตัวเองถึงแม้จะไม่ใช่ธุรกิจที่ใหญ่โตอะไรแต่มันทำให้เขามีอิสระในการที่จะไปไหนมาไหนได้ทั้งวันและตอนนี้เขาก็กลับมาอยู่ประเทศไทยเป็นการถาวรทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาได้ไปขยายกิจการอยู่ที่ประเทศเพื่อนบ้านจึงทำให้เขามีเวลาว่างที่จะมาตามหาหัวใจที่เขาเคยหลงรักเมื่อสมัยยังเรียนอยู่มหาวิทยาลัย

“น้ำขิงทำแบบนี้รู้ไหมว่าเธอกำลังทำให้เรารู้สึกมีความหวัง”

วายุพูดขึ้นมาตรง ๆ เพราะตลอดเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่               หญิงสาวยอมไปไหนมาไหนกับเขาแถมตัวเขาเองยังได้รับเชิญไปเป็นแขกกินอาหารเย็นที่บ้านของน้ำขิงเกือบทุกวันทำให้ชายหนุ่มอดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าความสัมพันธ์ของเขากับน้ำขิงอาจจะมีโอกาสพัฒนาไกลไปกว่าที่ทั้งคู่เคยมีให้กันในสมัยวัยรุ่น

“ชีวิตของคนเรามีความหวังก็ยังดีกว่าสิ้นหวังไม่ใช่หรือตอนนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเราคิดยังไงกับเธอเพราะเราเองก็เพิ่งผิดหวังจากความรักมาแต่เอาเป็นว่าตอนนี้เธอเป็นผู้ชายคนเดียวที่เราสนิทสนมด้วยแต่เราอยากให้วายุรู้ว่า เราคนเดิมที่เธอเคยรู้จักบางทีตอนนี้เราอาจจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ได้ เราอาจจะไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอเคยคิด”

น้ำขิงไม่กล้าพอที่จะบอกเรื่องราวในชีวิตของเธอทั้งหมดแต่เธอแค่อยากให้ชายหนุ่มตรงหน้ารู้ว่าเธอไม่ใช่หญิงสาวแสนดีผู้อ่อนต่อโลกเหมือนที่วายุเคยรู้จักเมื่อ 10 ปีที่แล้วเพราะตอนนี้เธออาจเป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี เธอทำผิดทั้ง ๆ ที่รู้ว่าผิดแต่เธอก็อายเกินกว่าที่จะบอกเล่าความจริงทั้งหมดให้เพื่อนได้ฟัง

“สำหรับเรา เธอก็ยังเป็นคนเดิมนะอาจจะมีบางเรื่องที่เราไม่รู้แต่เราคิดว่าหลายปีที่เราคบเป็นเพื่อนกันมา เรารู้จักดีว่าน้ำขิงเป็นคนอย่างไรไว้ถ้าวันนึงเธอไว้ใจเรามากกว่านี้อาจจะเปิดโอกาสให้เราได้รู้จักเธอมากขึ้นในมุมที่เธอโตขึ้นกว่านี้ก็ได้”

วายุความที่เขาเป็นนักธุรกิจที่ดูแลธุรกิจมาด้วยตัวเองไม่ได้เกิดจากการที่มีพ่อแม่เป็นคนหนุนร่ำรวยมาจากไหนจึงทำให้เขาเข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวพูดแต่เขาก็ให้เกียรติคนตรงหน้ารอให้เธอพร้อมที่จะเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอในช่วงเวลาที่เขากับเธอไม่ได้ติดต่อกันและเขาคิดว่าไม่มีอะไรที่จะมาทำให้เขารู้สึกเปลี่ยนไปกับผู้หญิงที่เขาเคยเอ่ยคำว่ารักซึ่งเป็นรักแรกของเขา

“ลูกน้องกับเจ้านายคู่นี้อย่างไรกันนะ”

ผกาถามขึ้นเมื่อลูกสาวกลับมาถึงบ้านพร้อมกับวายุ                     เพื่อนชายคนสนิทเพราะเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาตุลาเพิ่งจะมานั่งรอ           น้ำขิงและกลับไปเพราะว่าขนมจีนโทรตามอยากให้พ่อพาไปซื้ออุปกรณ์การเรียนที่เธอต้องใช้ในวันพรุ่งนี้

“ทำไมหรือคะคุณแม่คุณตุลามีอะไรหรือคะ”

 น้ำขิงไม่เข้าใจในสิ่งที่มารดาพูดเพราะปกติแล้วถ้าตุลาจะสั่งงานอะไรเธอหรือมีปัญหากับเธอเรื่องอื่นเขาก็มักจะติดต่อกับเธอโดยตรงไม่เคยผ่านคนเป็นพ่อเป็นแม่เลยสักครั้ง

“ก็เจ้านายลูกมานั่งรอเพิ่งจะกลับไปถ้าขนมจีนไม่โทรมาตามก็คงนั่งรอจนดึกแน่ ๆ ”

หญิงสาวหันไปมองสบตาวายุเพื่อเป็นการบอกให้รู้ว่าเรื่องราวที่มารดาของเธอกำลังพูด เธอไม่ต้องการให้เขารับรู้ ชายหนุ่มจึงขอตัวกลับบ้านก่อนทั้งที่ความจริงทั้งคู่ตกลงกันว่าจะกินอาหารมื้อเย็นที่บ้านของน้ำขิง

“พรุ่งนี้เราคงไม่ได้ไปรับเธอกินข้าวกลางวันนะแต่วันหยุดนี้เราไปดูหนังกันดีไหม”

วายุคิดว่าการที่เขาพาน้ำขิงไปกินข้าวทุกวันมันไม่ได้ช่วยให้ความสัมพันธ์ของเขาพัฒนามากขึ้นไปกว่าการเป้นเพื่อน เขาจึงลองก้าวกระโดดชวนหญิงสาวไปดูหนังคำและตอบตกลงที่ชายหนุ่มได้รับทำให้วายุรู้สึกหัวใจกระชุ่มกระชวยขึ้นมาชีวิตเขาดูมีความหวัง             ว่ารักครั้งแรกของเขาครั้งนี้อาจจะสมหวังก็ได้

วายุกลับไปแล้วน้ำขิงจึงถามมารดาถึงเรื่องราวที่ตุลามาคอยเธอที่บ้านซึ่งผกาก็ได้เล่าให้ฟังว่าคนเป็นเจ้านายให้เหตุผลแค่เพียงช่วงนี้ทั้งคู่ไม่ค่อยมีเวลาได้คุยกันที่ทำงานเพราะเขาต้องออกไปธุระข้างนอกวันนี้จึงมาหาหญิงสาวที่บ้านโดยที่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะกลับเย็น

“มีอะไรกันหรือเปล่าน้ำขิง แม่รู้สึกว่าตุลาสีหน้าไม่ค่อยจะดีเหมือนไม่ค่อยพอใจลูกเท่าไหร่ เรื่องงานมีปัญหาอะไรก็บอกแม่มาจะได้ช่วยกันคิด”

ผกามองออกว่าแขกผู้มารอไม่พอใจกับการที่ลูกสาวของเธอยังคงไม่กลับบ้านทั้งที่เลยเวลาเลิกงานมาแล้วหลายชั่วโมงซึ่งมันคงไม่ใช่สิ่งที่เจ้านายควรจะมีความรู้สึกกับลูกน้องเด็ดขาดแต่ก็ไม่อยากถามตรง ๆ จึงเบี่ยงประเด็นไปถามเรื่องงานแทน

“ไม่มีอะไรค่ะน้ำขิงแค่รู้สึกว่าเบื่อที่จะทำงานกับคุณตุลาแล้วก็เท่านั้น”

คนเป็นแม่รู้ได้ทันทีว่าเบื้องหลังของคำตอบนี้มันต้องไม่ใช่เรื่องงานแน่นอนเพราะทั้งคู่ทำงานมาด้วยกันเกือบปีก่อนหน้านี้ตุลามีท่าทีไม่ดีใส่น้ำขิงด้วยซ้ำแต่เธอก็ยังพร้อมจะสู้ฟันฝ่าอุปสรรคทุกอย่างแต่ระยะหลังชายหนุ่มดูมีความอ่อนโยนเห็นอกเห็นใจและดูสนิทสนมกันเป็นพิเศษแต่หญิงสาวกลับเป็นฝ่ายที่ไม่อยากจะไปทำงานหรือพูดถึงที่ทำงานด้วยแววตาที่ไม่มีความสุข

“แม่ไม่รู้หรอกนะว่าลูกกับคุณตุลามีปัญหาอะไรกันแต่สิ่งที่แม่อยากจะบอกน้ำขิง ชีวิตคนเราไม่ได้มีโอกาสเลือกได้หลายครั้งนักนะลูก วันเวลาที่เดินไปมันไม่เคยย้อนกลับหลังถ้าลูกคิดจะเดินหน้าก็ทำทุกอย่างให้ดีที่สุดแต่อย่าลืมว่าสิ่งที่ลูกเลือกต้องอยู่บนความสุขของลูกและความสุขของคนอื่นเราจะไม่ทำร้ายหัวใจของใครเด็ดขาดถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม”

คำพูดของมารดาทำให้คนเป็นลูกได้คิด ทุกวันนี้เธอเลือกที่จะไม่ทำร้ายหัวใจของตุลาแต่เธอลืมไปว่าเธอกำลังทำร้ายหัวใจของตัวเองแต่ถ้ามารดาของเธอรับรู้สิ่งที่เธอทำ เธอก็กำลังทำร้ายหัวใจของบุพการีแน่นอน

น้ำขิงเป็นผู้หญิงที่เกิดมาบนความเพียบพร้อม เธอครองตัวเป็นหญิงสาวบริสุทธิ์ไม่เคยมีมลทินใด ๆ แต่เธอกลับเลือกที่จะยอมเป็นเมียลับ ๆ ของชายหนุ่มที่ไม่เคยให้เกียรติเธอ

ค่ำคืนนี้น้ำขิงพยายามนอนคิดทบทวนหาคำตอบให้กับตัวเองเธอพยายามที่จะไม่เอาวายุเข้ามามีส่วนในการตัดสินใจครั้งนี้เพราะเธอรู้ว่าถ้าเธอประชดด้วยการให้วายุเข้ามาแทนที่ตุลามันมีแต่เธอจะทำร้ายเพื่อนเพิ่มขึ้นไปอีก เธอจึงพยายามถามหัวใจของเธอว่าความสุขที่แท้จริงของเธอมันเกิดจากสิ่งไหนและใครกันที่เธอควรจะรักษาน้ำใจมากที่สุด

น้ำขึงตัดสินใจว่าพรุ่งนี้เธอจะไปลาออกจากที่ทำงานถึงแม้ว่าใบลาออกของเธอจะมีผลอีก 1 เดือนข้างหน้าแต่ก็ยังดีกว่าการที่เธอไม่ลงมือทำอะไรเลยแบบนี้ เธอจะย้ายออกจากคอนโดในวันพรุ่งนี้ทันที น้ำขิงต้องการเอาเอาหัวใจของเธอคืนทุกอย่างที่ผ่านมาเธอจะคิดเสียว่ามันเป็นเพียงแค่ฝันร้ายเท่านั้น