เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เราสองคน

ตอนที่ 6

เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่เราสองคน

         ค่ำคืนนี้มันคือค่ำคืนสุดท้ายที่นิรดาจะได้นอนกอดสามี                   เธอยอมรับกับตัวเองอย่างไม่อายเธอรักเขาแต่มันมีม่านของความแค้นมาคอยบังอยู่เสมอแต่วันนี้เมื่อเธอได้รู้ความจริงมากกว่าความรักคือความรู้สึกผิดที่เธอทำร้ายผู้ชายที่รักเธอตลอดเวลาที่ผ่านมา

         ทรัพย์สินทั้งหมดหญิงสาวตัดสินใจจะคืนให้สามีมีเพียงเรื่องเดียวที่เธออยากหาคำตอบเพื่อให้การจากไปครั้งนี้ของเธอสบายใจที่สุด ประจำเดือนไม่มาสองเดือนแล้วแต่นิรดาก็คิดเอาเองว่าคงเป็นเพราะเดือนที่สองของการแต่งงานเธอกินยาคุมกำเนิดอาจส่งผลให้ประจำเดือนมาไม่ปกติ

         พรุ่งนี้เช้าเธอจะให้ตะวันไปบริษัทก่อนและเธอจะบอกเขาว่าจะตามไปทีหลังแต่ความจริงเธอจะไปจากเขาตลอดชีวิตต่างหาก

         “เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมร้องไห้”

         ตะวันหันหลังมาเจอภรรยาที่นอนร้องไห้อยู่จึงถามด้วยความสงสัย

         “ทรายไม่อยากเห็นพี่เป็นแบบนี้เลยค่ะ พี่ตะวันสัญญาากับทรายได้ไหมว่าตั้งแต่พรุ่งนี้ไปพี่จะลุกขึ้นสู้และกลับมาเป็นลูกชายที่เข้มแข็งของคุณแม่เหมือนเดิม”

         ชายหนุ่มคว้าตัวภรรยามากอดแน่นสำหรับเขาแล้วน้ำตามันไหลจนไม่มีให้หยดอีกต่อไป การที่เรารักใครสักคนแล้วรู้ว่าเขาไม่เคยรักเราเลยมันคือความเจ็บปวดที่ตะวันเลือกที่จะเก็บไว้ภายในใจเพียงคนเดียว

         “พี่รักทรายมากนะ รักจนยอมทำทุกอย่าง รักมากกว่าชีวิตของพี่ขอเพียงอย่างเดียวให้ทรายยังอยู่ตรงนี้แม้ว่าพี่อาจจะต้องกลายเป็นคนไร้ค่าก็ตาม”

         หญิงสาวรู้สึกใจเสียทันทีที่ได้ยินแบบนี้ ทำไมสามีของเธอถึงพูดเหมือนว่าเธอไม่เคยรักเขาทั้งที่ก่อนหน้านี้ตะวันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

         “พี่ตะวันมีค่ากับทรายมากที่สุด มากจนชีวิตนี้คงไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะรักทรายได้แบบนี้อีก ทรายรักพี่ตะวันะคะ รักที่แปลว่ารักจากหัวใจ”

         อ้อมกอดที่เคยนอนกอดทุกคืนแต่วันนี้มันกลับอุ่นที่สุด อุ่นจนนิรดาไม่อยากให้วันพรุ่งนี้มาถึงเพราะนับจากนี้ไปเธอต้องไม่มีเขาอีกแล้ว

         เกมนี้ในเมื่อเธอเป็นคนเริ่มเองก็ต้องเป็นคนจบเอง นิรดาเก็บกระเป๋าทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงรถของสามีขับออกไปแต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอตั้งใจจะทำหลังจากเก็บกระเป๋าเสร็จนั่นคือการพิสูจน์ว่าการจากไปครั้งนี้เธอไปแค่เพียงคนเดียว

         “ไม่จริง มันต้องไม่ใช่แบบนี้”

         ทุกอย่างผิดแผนไปหมดเรื่อราวของการแก้แค้นที่เธอทำลายชีวิตของผู้ชายที่รักเธอมาแล้วคนหนึ่งตอนนี้เธอกำลังสร้างอีกหนึ่งชีวิตขึ้นมาอีก นิรดาทรุดตัวนั่งลงกับพื้นห้องน้ำด้วยความรู้สึก                พ่ายแพ้อ่อนแอไม่มีเรี่ยวแรงหลงเหลือ

         “ฉันกำลังจะเป็นแม่คนหรือนี่”

         สองมือตบลงไปที่หน้าของตัวเองเพื่อเรียกสติให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวอีกครั้ง หมดเวลาที่จะนั่งเสียใจวันนี้เธอตัดสินใจแล้วทุกอย่างจะต้องเดินหน้าอย่างเดียวเท่านั้น

         วันนี้นิรดาตัดสินใจจะเล่าทุกอย่างให้มารดาฟังก่อนที่เธอจะเดินทางไปอยู่ที่บ้านของปู่กับย่าที่ต่างจังหวัด ที่นั่นปล่อยทิ้งร้างมาหลายปีเธอคงต้องไปซ่อมแซมก่อนถึงจะเข้าอยู่ได้ บ้านกลางป่ากลางเขาคงไกลพอที่จะไม่มีใครตามเธอเจอ

         “ทุกอย่างก็เป็นตามที่ทรายเล่าให้แม่ฟัง ทรายผิดไปแล้วค่ะแม่”

         หญิงสาวนั่งลงกับพื้นก้มกราบไปที่ตักของมารดาด้วยความสำนึกผิดที่เธอปล่อยให้ความแค้นอยู่เหนือเหตุผลและทำให้ทุกอย่างแย่ไปหมด

         “ลุกขึ้นเถอะลูก มันผ่านไปแล้วตอนนี้ชีวิตของลูกมีอีกชีวิตต้องดูแลปล่อยให้อดีตที่ผิดพลาดให้มันผ่านไปเริ่มต้นใหม่นะ                  ลูกแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะทิ้งผู้ชายที่รักลูกไปแบบนี้ ทรายบอกแม่ได้ไหมว่าลูกรักคุณตะวันหรือเปล่า”

         นารีแค่มองหน้าลูกสาวก็รู้คำตอบอยู่แล้วแต่เธอแค่อยากให้ลูกสาวได้ถามแล้วตอบหัวใจของตัวเองอีกสักครั้ง

         “ทรายรักพี่ตะวัน รักมากถึงได้เอาตัวเองออกมาแบบนี้ ผู้ชายที่แสนดีเหมาะกับผู้หญิงที่ศีลเสมอกัน ทรายอยากให้พี่เขาได้เจอคนที่ดีกว่าค่ะ”

         “คนที่ดีกับคนที่รักมันต่างกันนะแต่ในเมื่อลูกตัดสินใจแล้วแม่ก็ไม่ห้าม แม่จะไปอยู่เป็นเพื่อนช่วงสัปดาห์แรกถ้าบ้านซ่อมเสร็จแม่ขอกลับมาอยู่กับพี่เอกที่บ้านของเรานะ”

         นารียังคงไม่อยากทิ้งบ้านไปไหนเพราะเธอยังไม่เคยลืม                  ลูกชายจากความทรงจำ

        

         ตะวันโทรศัพท์หาภรรยาตลอดทั้งวันเมื่อแน่ใจว่าติดต่อไม่ได้และรู้จากแม่บ้านว่านิรดาขับรถออกไปพร้อมกับกระเป๋าหลายใบ ชายหนุ่มจึงรีบกลับมาบ้านทันที

         จดหมายถูกวางไว้บนเตียงนอนมันคือสิ่งเดียวที่คนจากไปทิ้งไว้และมันคงมีคำตอบอยู่ในนั้นว่าเพราะอะไรเธอจึงทิ้งสามีไปแบบนี้ มือหนาที่สั่นเทาด้วยความเสียใจค่อย ๆ เปิดจดหมายอ่านทีละบรรทัด ภรรยาของเขาบอกเล่าความจริงทุกอย่าง ยกเว้นเพียงเรื่องเดียวที่หญิงสาวคิดจะปิดเป็นความลับตลอดไปคือเรื่องลูก

         “อย่าทิ้งพี่ไปแบบนี้”

         ความอ่อนแอที่มีอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้วทำให้หัวใจของผู้ชายอย่างตะวันหมดแรงจะสู้ต่อไป รุจิรากลับมาดูแลพี่ชายและมารดาทันทีและครั้งนี้เธอยอมที่จะเอาลูกสาวมาด้วยเพราะคิดว่าอีกนานกว่าที่เธอจะได้กลับไปเชียงใหม่

         “พี่ตะวันต้องเข้มแข็งนะคะ ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่ได้รักพี่ พี่ก็ต้องรักตัวเองให้มาก ๆ ”

         คนเป็นน้องเห็นสภาพพี่ชายแล้วยิ่งรู้สึกไม่สบายใจแต่เธอก็รู้ว่าไม่มีคำปลอบไหนจะทำให้คนตรอมใจดีขึ้นเท่ากับการลุกขึ้นสู้ด้วยตัวเองเพราะเธอเคยผ่านมาแล้ว

         “ไม่ใช่ทรายคนเดียวที่ผิด พี่เองก็ผิดด้วยทุกอย่างที่เกิดขึ้นพี่รู้ตั้งแต่ก่อนจะแต่งงาน พี่คิดว่าความรักความจริงใจที่พี่มีให้เธอจะทำให้ทรายรักพี่จริง ๆ แต่สุดท้ายพี่ก็คิดไปเอง ที่พี่อ่อนแอลงไม่ใช่เพราะเรื่องบริษัทแต่เป็นเพราะพี่เสียใจที่ถูกคนที่พี่รักหักหลังแต่ในเมื่อวันนี้ ทรายขอโทษและยอมรับผิดพี่อยากให้เธอกลับมา”

         รุจิราจับมือพี่ชายแน่นเธอเข้าใจทุกอย่างและพร้อมจะ         ให้อภัยพี่สะใภ้แต่ที่เธอไม่รู้คือตอนนี้หัวใจของนิรดากำลังคิดอะไรอยู่และในนั้นมันมีพี่ชายของเธออยู่บ้างไหม

         บริษัทกลับมามีผลกำไรดีขึ้น ชม้อยก็ดูสดใสขึ้นเมื่อลูกสาวพาหลานสาวตัวน้อยในวัยสี่ขวบมาให้เธอเลี้ยง บ้านจากที่เคยเหงาก็กลับมามีชีวิตมีก็แต่เพียงตะวันที่หันหน้าไปพึ่งความเมาเพียงอย่างเดียว

         “ถ้าฟ้าเป็นพี่ทราย ฟ้าก็จะยิ่งรู้สึกผิดแล้วไม่มีวันกลับมาตั้งแต่พี่ทรายไปจากที่นี่แทนที่พี่ตะวันจะออกตามหาแต่นี่เอาแต่เมาแบบนี้ บางครั้งคนที่ทำลายทุกอย่างอาจไม่ใช่พี่ทรายแต่คือความอ่อนแอในใจพี่ชายของฟ้ามากกว่า”

         น้องสาวทนไม่ไหวกับสิ่งที่พี่ของเธอกำลังเป็นจากที่ทนดูแบบเงียบ ๆ เพราะรู้สึกสงสารตอนนี้เธอเริ่มหันมาสงสารมารดามากกว่าที่ต้องเห็นลูกชายเป็นแบบนี้

         คำพูดของรุจิราทำให้ผู้ชายที่กำลังอกหักจนขาดสติกลับมาคิดได้อีกครั้ง ความอ่อนแอของเขาทำให้เขาต้องเสียผู้หญิงที่เขารักไปแล้วถึงเวลาที่เขาต้องเข้มแข้งและกลับมายืนให้แข็งแรงเพื่อไปตามหัวใจกลับมา

         “ตะวันจะไปไหนลูก”

         ชม้อยถามลูกชายด้วยความแปลกใจที่วันนี้ตะวันตื่นแต่เช้าแต่งตัวหล่อนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหาร

         “วันนี้ผมจะเข้าบริษัทครับ หยุดไปนานกลัวน้องสาวจะตัดเงินเดือนเอา”

         ชายหนุ่มพูดจบก็ลุกไปนั่งคุกเข่าก้มกราบไปที่เท้าของมารดาด้วยความรู้สึกผิด

         “ผมขอโทษนะครับคุณแม่ ความอ่อนแอทำให้ผมเลือกที่จะไม่ยอมรับความจริงปล่อยให้ทรายเข้าใจผิดและทำร้ายครอบครัวเราแบบนี้”

         “แม่ไม่โกรธทั้งลูกและหนูทรายเลย ใคร ๆ ก็รักครอบครัวตัวเองทั้งนั้นในเมื่ออดีตมันแก้ไขไม่ได้แล้ว แม่ขอให้ลูกเลือกทำในสิ่งที่หัวใจลูกมีความสุขก็พอ”

         ชายหนุ่มลุกยืนโผเข้ากอดมารดาเหมือนเด็กน้อยที่กำลังต้องการกำลังใจ

         “ผมจะไปตามหาและพาทรายกลับมา ขอบคุณคุณแม่ที่ให้อภัยผมกับทรายนะครับ”

         ชม้อยโอบกอดให้กำลังใจลูก เธอไม่ได้หายโกรธในสิ่งที่นิรดาทำแต่เธอมองหาความดีในตัวลูกสะใภ้และเลือกที่จะจำในส่วนที่มีความสุข ในเมื่อหญิงสาวคือหัวใจของตะวัน เธอจะทำร้ายหัวใจของลูกชายตัวเองได้อย่างไรกัน