บทที่ 25

บทที่ 25

นัสรินขับรถไปยังร้านอาหารร้านเดิม เพราะตอนที่หมออรรณพขับรถกลับมาส่งเมื่อวาน เขานัดเธอว่าให้ไปเจอที่นั่น เพื่อแก้มือที่เมื่อวานทั้งเธอทั้งเขาแทบจะยังไม่ได้ทานอาหารที่สั่งมาเลย เธอไปถึงก่อนเวลานัดเช่นเดียวกับทุกครั้งที่นัดลูกค้าคนอื่นๆ วันนี้คนในร้านค่อนข้างหนาตา นัสรินจึงไม่มีโอกาสเลือกมุมที่จะนั่ง เธอได้นั่งโต๊ะว่างตรงบริเวณกลางร้าน แต่หญิงสาวก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะสิ่งที่คิดตอนนี้คือมาทำงาน จะนั่งตรงไหนมุมไหนจึงไม่ได้สำคัญอะไร

                หญิงสาวจัดการสั่งอาหารและบอกให้พนักงานนำมาเสิร์ฟตอนที่หมออรรณพมาแล้ว รอไม่นานนักหมออรรณพก็มา เขาเอ่ยทักทายและนั่งลงฝั่งตรงข้าม จากนั้นนัสรินก็ส่งเอกสารให้เขาเซ็น หมออรรณพเซ็นอย่างไม่ได้ลีลาท่ามากเหมือนใครบางคน เธอเก็บเอกสารไว้ชุดหนึ่งและให้หมออรรณพเก็บไว้ชุดหนึ่งเป็นคู่สัญญา

พนักงานร้านเริ่มทยอยนำอาหารมาเสิร์ฟและทั้งคู่ก็ลงมือรับประทานอาหารโดยไม่มีอะไรขัดเหมือนเมื่อวาน

                “คุณหมอคะ เดี๋ยวนัสขอตัวเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ”

หญิงสาวเอ่ยขึ้นหลังจากทานอาหารอิ่มแล้ว เธออยากออกไปสูดอากาศข้างนอกสักพักด้วย เพราะวันนี้หมออรรณพเหมือนจะรุกหนักกว่าเมื่อวาน เขาแสดงออกอย่างเปิดเผยว่าพึงพอใจเธอในเชิงชู้สาว เอาอกเอาใจตักนั่นตักนี่ให้สารพัด ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งนึกถึงคำพูดและสายตาของปราณต์เมื่อวานนี้ที่คล้ายกับประณามว่าเธอกำลังเป็นชู้กับผัวชาวบ้าน นัสรินก็ยิ่งพลอยกินอะไรไม่ลง ทั้งๆ ที่รสชาติของอาหารก็อร่อยถูกปากมากทีเดียว

                “ห้องน้ำอยู่ทางด้านหลังแน่ะ ให้ผมไปเป็นเพื่อนมั้ย” หมออรรณพเอ่ยอาสาพร้อมกับยื่นมือไปกุมมือเล็กของนัสรินอย่างถือวิสาสะ

                “ไม่เป็นไรค่ะ นัสไปเองได้ คุณหมอทานอาหารต่อเถอะนะคะ”

                “ถ้างั้นก็อย่าไปนานนะ ผมคิดถึง”

                “ค่ะ...” นัสรินได้แต่รับคำหน้าเจื่อนๆ รีบดึงมือออกจากการเกาะกุมอย่างระวังกิริยา ก่อนจะหยิบกระเป๋าถือแล้วเดินออกไปทางประตูหลังเพื่อไปยังห้องน้ำที่อยู่นอกร้าน

                ร่างบางยืนมองเงาสะท้อนกระจกในห้องน้ำ พร้อมกับถอนหายใจออกมาเพื่อระบายความอึดอัดและรวบรวมกำลังใจที่จะกลับไปนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับหมออรรณพอีกรอบ ความรู้สึกตอนที่ถูกมือหมออรรณพกอบกุมมันมีแต่ความรังเกียจและไม่อยากให้หมอคนนั้นมาถูกเนื้อต้องตัว แม้ว่าหมออรรณพจะจับมือเธออย่างสุภาพก็ตาม ขณะที่หมออีกคนทั้งกอดทั้งลวนลามและปฏิบัติต่อเธออย่างกักขฬะ แต่เธอกลับไม่มีความรังเกียจใดๆ แม้แต่น้อยนิด ตรงกันข้ามยามถูกเขากอดเขาจับ ร่างกายเธอกลับมีแต่อาการอ่อนระทวยและสั่นระริกเป็นเจ้าเข้า ทั้งๆ ที่รู้แก่ใจดีว่าที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพื่อกลั่นแกล้ง

                นัสรินรวบรวมกำลังใจเพื่อต่อสู้กับความอึดอัดอีกครั้ง แล้วจึงค่อยก้าวออกจากห้องน้ำ ในจังหวะที่เลี้ยวผ่านมุมห้องน้ำนั่นเอง ร่างบางก็ปะทะกับร่างสูงใหญ่ของใครบางคน พร้อมกับที่ถูกใครคนนั้นรวบเอวเอาไว้อย่างรวดเร็ว

                “คุณปราณต์!” เสียงหวานอุทานชื่อของเขาออกมาอย่างตกใจและแปลกใจระคนกัน ก่อนจะดิ้นขลุกขลักเมื่อตั้งสติได้ว่าตัวเองกำลังโดนเขากอด

“ปล่อยนัสนะคะ ถือสิทธิ์อะไรมากอดนัสเอาตามใจชอบแบบนี้”

“ไปบอกหมออรรณพว่าแฟนมารับ แล้วไปกับผม”

นอกจากปราณต์จะไม่ปล่อยแล้ว เขายังออกคำสั่งในสิ่งที่นัสรินไม่คิดว่าจะได้ยิน

“นัสไม่มีทางทำอะไรน่าเกลียดแบบนั้นแน่ อีกอย่างนัสกับคุณก็ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งนัส”

                “แล้วถ้าผมบอกว่าผมมีหลักฐานให้หมออรรณพดูว่าผมกับคุณเป็นอะไรกันล่ะ”

                “หลักฐานอะไร นัสกับคุณหย่ากันแล้ว เราสองคนก็เป็นแค่อดีตสามีภรรยากันเท่านั้น” นัสรินเชิดหน้าขึ้นและมองหน้าหล่อเหลาของอดีตสามีอย่างเคืองขุ่นปนท้าทาย

                “แต่หลักฐานที่ว่านี้มันเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ ถ้าไม่เชื่อจะดูด้วยตาตัวเองก็ได้นะ”

                ว่าแล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา เปิดคลิปที่แม่ของเขาเคยให้ดู แล้วส่งให้กับนัสริน หญิงสาวรับไปดูแล้วก็หน้าแดงซ่านทันที เมื่อเห็นว่าในคลิปคือเหตุการณ์วันที่ปราณต์ตามออกไปที่หน้าร้านอาหารแห่งนี้แล้วจับเธอจูบ แม้จะเป็นการจูบเพื่อลงโทษแต่มันดูดูดดื่มเหลือเกิน ซ้ำร้ายเขาไม่ได้จูบเธอแค่ครั้งเดียว แต่จูบเอาๆ หลายต่อหลายครั้ง

                “นี่คุณปราณต์ไปได้คลิปนี้มาจากไหนคะ” เสียงหวานถามอย่างตกใจ

“เอามาจากไหนไม่สำคัญหรอก แต่คงไม่ต้องให้บอกนะว่าเหตุการณ์ในคลิปเกิดที่ไหน เมื่อไหร่ และคนที่กำลังจูบกันในคลิปนั่นเป็นใคร แค่นี้พอจะเป็นหลักฐานบอกหมออรรณพว่าเราสองคนเป็นแฟนกันได้มั้ย”

“ถ้าคุณไม่กลัวจะมีปัญหากับคุณหมอคนสวยของคุณก็เชิญตามสบายค่ะ” นัสรินไม่อยากถูกเขาต้อนอยู่ฝ่ายเดียวจึงตอบโต้ไปเช่นนั้น หวังว่าปราณต์จะเกิดความเกรงใจแฟนเขาบ้าง

“ผมไม่กลัวอยู่แล้ว และผมจะถือว่านี่คือคำท้าของคุณ”

ว่าแล้วปราณต์ก็ละมือจากเอวเล็กและทำท่าจะก้าวเข้าไปในร้าน ทำให้นัสรินต้องรีบรั้งแขนเขาเอาไว้เป็นพัลวัน

“คุณปราณต์ อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคะ นัสขอร้อง!” แม้ไม่ได้กลัวว่าหมออรรณพจะรู้ แต่เธอก็ไม่อยากให้เรื่องพวกนี้มาเป็นปัญหา โดยเฉพาะปัญหาของปราณต์ เธอเชื่อแน่ว่าถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูหมอเมธาวี เขากับคนรักของเขาจะต้องมีปัญหากันแน่

“ถ้าไม่อยากให้ผมทำคุณก็ทำตามที่ผมบอกซะ ผมจะรออยู่ตรงนี้ และรอไม่เกินห้านาที ถ้าคุณยังไม่มา ผมจะเดินไปตามที่โต๊ะและเปิดคลิปนี้ให้หมออรรณพดู”

“ก็ได้ค่ะ นัสจะไปบอกหมออรรณพ”

“ดี บอกแล้วนะว่าผมมีเวลารอแค่ห้านาที”

นัสรินถลึงตาใส่คนขู่อย่างไม่พอใจ แต่ก็ยอมเดินเข้าไปในร้านเพื่อขอตัวกลับ ใจหนึ่งก็โล่งอกเพราะจะได้ไม่ต้องอยู่กับหมออรรณพนานไปกว่านั้น แต่อีกใจก็ไม่ชอบเลยที่จู่ๆ ต้องกลายมาเป็นลูกไล่ของปราณต์แบบนี้