บทที่ 30

บทที่ 30

มือใหญ่ละจากการประสานนิ้ว เคลื่อนวาบลูบไล้ไปทั่วเรือนกาย แม้จะไม่เต็มใจในคราแรก แต่กลิ่นกายและรสสัมผัสที่ร่างกายโหยหาอยู่ลึกๆ ก็ทำให้เธอระทดระทวยอยู่ภายใต้การเล้าโลมของเขา

“อย่าค่ะ...เราไม่ควรทำแบบนี้”

เสียงหวานร้องห้ามสั่นระริก เมื่อปราณต์เริ่มปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างกายบอบบางของเธอ แม้ปากจะร้องห้ามหากร่างกายกลับไม่แสดงอาการขัดขืนใดๆ ออกมาแม้แต่นิด

“ไปทำอะไรมาหือ ถึงได้สวยและมีน้ำมีนวลขึ้นแบบนี้”

เสียงทุ้มที่เจืออาการกระเส่าดังขึ้นอย่างพึงพอใจ เมื่อร่างกายของเธอเปลือยเปล่าต่อหน้าเขา จากนั้นปากเขา จมูกเขา มือเขา ก็แตะต้องลูบโลมไปทุกหนแห่งของร่างกายเธออย่างเป็นเจ้าของ ปลุกปั่นเลือดสาวให้เร่าร้อนราวกับถูกอังด้วยไฟกองโต

ความเย็นจากแอร์แผ่ซ่านเข้ามากระทบผิวกาย เมื่อปราณต์ลุกขึ้นจากการทาบทับ แต่ความเย็นสะท้านนั้นก็เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนในระยะเวลาแค่ชั่วพริบตา เมื่อนัสรินประจักษ์แก่สายตาว่าเขาลุกขึ้นไปทำไม

ตาคู่สวยมองจับจ้องไปยังเรือนกายเปลือยเปล่าที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ กระทั่งเรือนกายใหญ่โตนั้นเคลื่อนขยับมาทาบทับเรือนร่างที่ปราศจากอาภรณ์ของเธออีกครา นัสรินก็รู้ซึ้งถึงความร้อนซ่านเมื่อความแข็งแกร่งบางอย่างเปะปะอยู่แถวต้นขาของเธอ มือเขาลูบไล้และดันสองขาเรียวให้แยกห่างจากกัน จากนั้นร่างบางก็ต้องแอ่นสะท้าน ปากหวีดร้องอย่างรัญจวนใจสุดขีด เมื่อในที่สุดปราณต์ก็จมแน่นเข้ามายังเธอจนแนบสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน ก่อนที่ร่างแกร่งจะเริ่มโยกแรงลึกอย่างไม่รอช้า ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อหนั่นแน่นเสียดสีกับความอ่อนนุ่มของผิวพรรณหญิง จนต้องแอ่นสะโพกผายล้อรับไปตามครรลอง

“บอกผมสินัสริน...ว่าผมจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่ได้ทำกับคุณแบบนี้”

“ไม่ค่ะ...”

นัสรินเอ่ยปากปฏิเสธ หากแต่ความซ่านสยิวที่สาดซัดเข้ามาสู่เรือนกายครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้ใบหน้างดงามเต็มไปด้วยอาการกระสับกระส่าย ปากอิ่มเผยอครางปลดปล่อยความรู้สึกเร่าร้อนภายในกายออกมาอย่างไม่ขาดสาย หากแต่ทำเท่าไหร่มันก็ไม่เพียงพอจะดับความรู้สึกอัดแน่นอันทรมานนั้น เธอรู้ดีว่ามีเพียงปราณต์คนเดียวเท่านั้นที่จะปลดปล่อยเธอได้อย่างสมบูรณ์ แต่เขาก็ยังไม่ยินยอมส่งเธอไปถึงจุดสูงสุดแห่งความหวามหวิวนั้นเสียที

สะโพกสอบยังเคลื่อนไหวหนักแน่น นำพาตัวตนสุดร้อนผ่าวเข้าสู่เธออย่างมั่นคงและใจเย็น ตาคมจ้องมองมายังเธอเหมือนกับรอคอยว่าเมื่อไหร่เธอจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

“โอ...ได้โปรด อย่าใจร้ายกับนัส” เสียงประท้วงหลุดผ่านเรียวปากของหญิงสาว ที่ตอนนี้กำลังกลายเป็นสาวร้อนรักมากขึ้นๆ เธอขยับตามและใช้ภาษากายเร่งเร้าให้เขามอบสิ่งที่ต้องการให้ ทว่ายิ่งเธอทำเช่นนั้น เขาก็ยิ่งตอบโต้กลับมาโดยการ ตอกย้ำลงมาอย่างหนักหน่วง กระชากอารมณ์ของเธอให้ร้อนพล่านรุนแรงอย่างไม่ปรานี

“ถ้างั้นก็เป็นเด็กว่าง่ายสินัสริน เป็นเด็กว่าง่ายของผม บอกผมว่าจะยอมให้ผมเป็นเจ้าของร่างกายของคุณคนเดียว และคุณจะไม่ยอมให้ใครได้แตะต้องคุณเหมือนอย่างที่ผมทำอยู่ตอนนี้”

นัสรินรู้ดีว่าความปราชัยของเธอจ่ออยู่รอมร่อ เพราะตอนนี้ปราณต์เคลื่อนส่วนสะโพกห่างหายออกไปจนเกือบจะสุดทาง แต่ปากของเขากลับเริ่มซุกไซ้ที่ซอกคอของเธอ เคลื่อนลงไปครอบครองทรวงสาวที่ไวต่อความรู้สึก และเร่งเร้าเธอด้วยการบดปลายคางที่มีไรหนวดสั้นๆ กรีดลงบนผิวเนื้อกลมกลึง ให้ความรู้สึกซ่านสยิวสุดบาดลึกจนเธอไม่อาจทานทนได้อีกต่อไป

“ก็ได้ค่ะ...นัสยอมแล้ว...นัสจะเป็นของคุณคนเดียว”

“และยังไงอีก”

“นัสจะไม่ให้ใครแตะต้องนัสเหมือนอย่างที่คุณทำอยู่ตอนนี้ ได้โปรด...คุณปราณต์ขา” นัสรินครางกระเส่าอ้อนวอนเขาอย่างลืมอาย ยอมพูดทุกอย่างตามที่ปราณต์ต้องการด้วยเสียงอันสั่นระริก ซึ่งเกิดจากความรู้สึกอันซ่านสยิวที่แผ่ซ่านทั่วร่างเล็กจนหญิงสาวต้องหอบหายใจหนักๆ 

“อา...ใช่ นั่นละที่ผมอยากได้ยิน”

ปราณต์ครางต่ำอย่างพอใจ ก่อนจะพาตัวเองจมลึกหายเข้าไปในเธออีกครั้ง หญิงสาวหวีดครางอย่างสุดระงับ พร้อมกับที่สะโพกผายงามแอ่นยกรับความหนักหน่วงที่ตอกย้ำลงมา มือสองข้างยกขึ้นโอบกอดรอบลำคอของอดีตสามี ที่ตอนนี้กำลังตีตราว่าเขาคือคนคนเดียวที่สามารถแตะต้องร่างกายของเธอเช่นนี้ได้ เสียงครางยิ่งดังขึ้นอีก อย่างไม่อาจข่มกลั้นได้ ความรู้สึกอันท่วมท้นทำให้เธอช้อนตามองใบหน้าหล่อเหลาที่ยามนี้ดูเซ็กซี่ชวนมองยิ่งนัก สายตานั้นเต็มไปด้วยความลึกซึ้งอ่อนไหวและบ่งบอกถึงเยื่อใยที่ยังมีอยู่อย่างมากล้น จนคนถูกมองอดใจไม่ไหว ก้มหน้าต่ำลงไปประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม

ร่างกำยำที่ครอบครองอยู่ด้านบนเริ่มโหมกระหน่ำ เสียงเนื้อกายแกร่งที่กระทบกับผิวบอบบาง ผสานคลอเคล้ากับเสียงครางครวญกระชั้นถี่ที่ดังอู้อี้อยู่แต่ในลำคอ เพราะปากถูกประกบแนบแน่นด้วยปากหยักซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปลีน่องเรียวเสียดสีกับลำขาแข็งแรงซึ่งสากระคายจากการถูกโอบล้อมด้วยเส้นขนกระด้างตามแบบบุรุษแท้ มือเล็กลูบไล้ไปตามไหล่กว้างและจิกปลายเล็บสั้นๆ ลงบนแผ่นหลังของเขา พร้อมกับที่ขาเนียนราวกับหยกสลักทั้งสองข้างยกขึ้นตวัดรัดรอบเอวสอบ เมื่อร่างใหญ่โตเร่งโยกไหวอย่างไม่ยับยั้งตัวเองอีกต่อไป

ในที่สุดปราณต์ก็ส่งเธอไต่ระดับขึ้นไปสู่จุดสูงสุดแห่งห้วงอารมณ์หฤหรรษ์ แต่นัสรินไม่ได้โลดทะยานไปเพียงลำพัง ความอ่อนบางนั้นยังโอบรัดฉุดรั้งเขาไว้อย่างแน่นหนา บีบรัดรีดเร้นจนปราณต์ต้องปลดปล่อยตัวเองจากความอัดแน่นทั้งมวลและยอมให้เธอพาเขาไปสู่ห้วงแห่งความสุขสมในเวลาติดๆ กัน