ตอนที่ 6 วิกฤตโรงเตี๊ยมตระกูลหลิว 1/2

หลังจากรักษาตัวอยู่พักใหญ่ เหอซีซวนหรือยามนี้เปลี่ยนชื่อเป็นหลิวซีซวนก็อาการดีขึ้นตามลำดับ น่าเจ็บใจเหลือเกินที่แม้เขาจะถูกเขี่ยทิ้งมาไกลถึงเหิงเยว่ แต่พวกตระกูลถานก็ยังคงทำร้ายเขาได้

อย่าให้ข้าได้กลับไปเหยียบเมืองหลวงนะ เพราะสิ่งแรกที่ข้าจะเหยียบก็คือหน้าเจ้า ถานตงหยาง

“เหตุใดท่านทำหน้าตาน่ากลัวเช่นนั้น” จางหย่งที่พยุงหลิวซีซวนมาตลอดทาง มองเจ้านายด้วยสีหน้าหวาดระแวง ไม่รู้ช่วงนี้เกิดอะไรขึ้น หลายครั้งที่นายผู้นี้มักจะมีความคิดประหลาดราวกับมาจากคนละโลก

“ท่านจะวางแผนฆ่าผู้ใด”

“ไม่ได้วางแผน แต่ถ้ากลับเมืองหลวงได้เมื่อไหร่ ข้าได้ฆ่าคนแน่ๆ น่าเสียดายที่เกิดเป็นเกอนั้นบอบบาง แม้แต่แรงจะฆ่าไก่สักตัวยังไม่มี พละกำลังไม่ต่างจากอิสตรีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น จะหญิงก็ไม่ใช่ ชายก็ไม่เชิง เช่นนี้ใช่หรือไม่ผู้คนจึงได้รังเกียจเกอนักหนา”

“หากเป็นท่านผู้เป็นเกอรูปงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง ย่อมไม่มีผู้ใดรังเกียจได้ลง”

หลิวซีซวนเบ้ปากคว่ำกับคำพูดเอาใจของจางหย่ง

ไม่รังเกียจหรือ ตอนเขาเดินทางออกจากเมืองหลวงด้วยรถม้า มีผู้คนก่นด่าสาปแช่งตลอดทางด้วยซ้ำ

“มีแต่คนหัวโบราณบางกลุ่มเท่านั้นที่รังเกียจเกอ ยามนี้บ้านเมืองสงบ ไร้ศึกสงคราม เกอพวกนี้ก็ออกมาทำประโยชน์สร้างคุณงามความดีมากมายเป็นที่ประจักษ์ เรื่องที่มีคนรังเกียจเกอ ย่อมเป็นคนที่ล้าหลังเท่านั้น”

“แต่เกอเช่นข้า เคยผ่านการแต่งงานมาแล้วนะ บุรุษสมัยนี้ใครจะต้องการ”

จางหย่งชะงักไปพักใหญ่ ก่อนจะหันมาสบตากับหลิวซีซวนด้วยท่าทางจริงจัง

“การแต่งงานหรือไม่แต่งงาน ไม่ได้วัดคุณค่าความเป็นคน หากบุรุษใดเจอเพชรงามแต่กลับละทิ้งด้วยเพราะมีรอยตำหนิเพียงเล็กน้อย บุรุษผู้นั้นช่างโง่งม ไม่คู่ควรถือครองเพชรเม็ดงามชิ้นนั้น” 

พูดได้ดี พูดได้ดี เช่นนั้นเจ้าก็ควรจะคว้าเพชรเม็ดงามตรงหน้านี้เสียสิ

“เพชรเม็ดงามหรือ ข้าผู้นี้เริ่มโรยรา หาใช่เกอหนุ่มแรกแย้มเมื่อหลายปีก่อน ทรัพย์สินเงินทองก็ไม่มี แบบนี้หาคงหมดโอกาสแล้วเป็นแน่” 

“เหตุใดท่านจึงเอาแต่พูดถึงเรื่องพวกนี้ ท่านคิดจะมีสามีใหม่หรือ”

“ก็แล้วทำไมล่ะ มีกฎหมายข้อไหน ห้ามข้าหาสามีใหม่รึยังไง ยามนี้ข้าไม่มีใคร

มูฟออนไว ไม่ดียังไง”

“มูฟออน??”

หลิวซีซวนเอ่ยต่อ โดยไม่สนใจจางหย่งที่กำลังทำหน้างุนงง

“ข้าได้ยินว่าคนเหิงเยว่หน้าตาดี บางทีข้าอาจจะเจอใครถูกใจก็ได้ มีคนหล่อมาดามใจ ไม่ดีตรงไหน” คุณชายหลิวเอ่ยพร้อมกับส่งยิ้มยั่วเย้าให้กับบ่าวร่างสูง

“ไม่ดี” ชายร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบด้วยใบหน้านิ่งเฉย

“ไม่ดีอย่างไร”

“ไม่ดีหรอก เชื่อข้า”

“เหอะ น่าเบื่อจริงๆ เจ้าเอาแต่กันท่าข้า แน่จริงก็มาเป็นสามีของข้าเสียสิ” จางหย่งหันขวับมามองเจ้านายผู้มีรูปงามเหนือกว่าใครที่เคยเจอ ทว่ากลับเอ่ยวาจาอาจหาญน่าขนลุก เขาเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง ทว่าปฏิเสธไม่ได้เลยว่าก้อนเนื้อในอกนั้นกำลังเต้นแรงอย่างไม่อาจห้ามได้

ท่านช่างขยันเล่นกับใจข้าเหลือเกิน

“ข้าไม่อาจเอื้อม”

“ใช่สิ ก็ข้าท้องไม่ได้แล้ว เกอที่ท้องไม่ได้ก็ไม่ต่างจากเกอพิการ” หลิวซีซวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตัดพ้อปนสะอื้น จนชายหนุ่มข้างกายต้องรีบปลอบ

หลิวซีซวนผู้นี้ช่างรู้วิธีเล่นงานจุดอ่อนเขาเสียจริง

“ท่านอย่าเพิ่งคิดไปไกล อย่าเพิ่งรีบร้อน ตอนนี้อาการของท่านเป็นเพียงแค่มดลูกอ่อนแอเท่านั้น ข้าบอกแล้วว่ายังไงก็ไม่ปล่อยให้ท่านเป็นหมันแน่นอน ฤทธิ์หยินในกายของท่านนั้น หากไม่ได้รับยาถอนพิษก็ใช้โสมพันปีเป็นยาแก้พิษได้ เพียงนำมาต้มกินไม่ถึงเดือน อาการที่เป็นอยู่ย่อมหายขาด”

โสมพันปี แค่ชื่อก็ดูอลังการแล้ว หากมันช่วยเขาได้จริง จะให้ทำงานหาเงินมามากเท่าไหร่ เขาก็ยินดีทุ่ม

“ดียิ่ง มันหาได้ที่ไหน ราคาเท่าไหร่”

“ไม่มีราคาหรอก โสมพันปีเป็นของหายาก ตอนนี้มีอยู่ที่ท้องพระโรง หากอยากได้ต้องไปขอฮ่องเต้เฉินเฟยหลง”

ใบหน้าของหลิวซีซวนแข็งค้างด้วยความตกตะลึง

ขอโสมจากฮ่องเต้น่ะเหรอ เขายอมเข้าเมืองหลวงไปเค้นคอถานซงอวิ้นและถานตงหยางเสียดีกว่า

“สวรรค์กลั่นแกล้งข้าแน่ๆ ทำยังไงดี ข้าอยากมีลูก ข้าอยากมีสามี!!” หากมีลูกไม่ได้ เขาจะต้องตายในสามปีนี้

จางหย่งมองผู้เป็นนายที่ทำท่าราวกับจะหลั่งน้ำตาด้วยสีหน้างุนงง

เหตุใดต้องอยากมีลูกมีสามีขนาดนี้ หรือฟื้นมาครั้งนี้จะโดนปีศาจราคะสิงสู่ไปเสียแล้ว

หลังจากที่พากันเดินมาสักพัก หลิวซีซวนก็มาเยือนโรงเตี๊ยมของตนได้เป็นครั้งแรก ชายหนุ่มกวาดตามองไปรอบๆ พร้อมกับอ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

โอเค เขารู้ว่ามันคงไม่ได้รุ่งเรืองนักหรอก ไม่เช่นนั้นพวกเราคงมีเงินทองใช้สอยอย่างสะดวกสบาย แต่นี่มันไม่ร้างเกินไปหรือ

ในโรงเตี๊ยมมีเพียงแต่ตู้เฉิง ตู้เจ้า ตู้ลี่จูและคนงานอีกเล็กน้อยเท่านั้น

“ท่านตาตู้เฉิง เหตุใดที่นี่ถึงได้เงียบเหงาถึงเพียงนี้”

ชายชราถอนหายใจยาว ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทายาทตระกูลหลิวฟัง

“แต่ก่อนมันไม่ได้เป็นเช่นนี้หรอก กิจการโรงเตี๊ยมของตระกูลหลิวนั้นดำเนินไปได้ด้วยดี แม้ว่าข้าจะไร้ความสามารถแต่โชคดีที่บุตรชายเก่งกาจ น่าเสียดายที่บุตรชายของข้าอายุสั้น ด่วนจากไปเสียก่อน กอปรกับช่วงหลายปีที่ผ่านมามีโรงเตี๊ยมแห่งใหม่มาเปิด ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก เปิดตัวมาอย่างยิ่งใหญ่และหรูหรา แถมยังมีรายการอาหารแปลกใหม่จากเมืองหลวงมานำเสนอทุกเดือน โรงเตี๊ยมเล็กๆ ของเราก็ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไปสู้ เพราะหากให้ลงทุนสู้กับทางนั้น คงเป็นเรื่องยาก”

ตู้เจาเห็นท่านปู่เล่าเรื่องไม่หมด ก็รีบฟ้องต่อทันที

“ไม่ใช่เพียงเท่านี้ แต่ก่อนเรามีลูกค้าประจำอยู่บ้าง ด้วยรสมือของลี่จูภรรยาของข้าก็ไม่ได้ด้อยกว่าผู้ใด ซ้ำห้องพักยังสะอาดสะอ้านกว่าโรงเตี๊ยมใหม่ด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะคนของโรงเตี๊ยมหยางน่าส่งคนมาคอยก่อกวนอยู่เสมอ หวังให้กิจการของพวกเราล่มจม บัดนี้จึงไม่ค่อยมีลูกค้าอยากมาที่นี่อีกแล้ว”

ฉิบหายแล้วสิ เงินก็ไม่มี กิจการที่มีก็กำลังจะเจ๊ง เขาจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อดึงดูดลูกค้ากลับมาที่โรงเตี๊ยมตระกูลหลิวให้ได้