ในวันที่ใครบางคนกำลังจะจากไป ถึงได้เห็นว่า 'เธอ' เป็นแสงสุดท้ายที่ทำให้ สุริยะ อย่างเขาฟื้นคืน โปรย คนรักของสุริยะเสียชีวิต ทำให้เขาจมดิ่งอยู่ในความมืด เขาคิดว่าชาตินี้คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว ชีวิตเขามีเพื่อพริมพลอยเท่านั้น จนกระทั่งดาเนีย ผู้หญิงที่อายุห่างกับเขาเกือบสิบปี ก้าวเข้ามาทำให้ใจด้านชาเกิดความว้าวุ่น แต่เขาก็เอาปฎิเสธเธอ ทำร้ายจิตใจสารพัด กว่าจะรู้ตัวว่าหัวใจกำลังกลับมาเต้นไม่เป็นส่ำ เธอก็กำลังจะโบยบินจากเขาไปไกลถึงนิวยอร์ก และเขาแม่งก็โคตรบ้าที่รู้สึกตัวช้าเกินไป ไม่เป็นไร เฮียจะรอเนียตรงนี้ รอวันที่เนียให้อภัยและเป็นผู้หญิงของเฮียเท่านั้น แซ็ค สุริยะ อัครภูรินทร์ ผู้ก่อตั้ง ร้านหนังสือเซฟเฟอะ 6 และถูกขนานนามจากเหล่าลูกค้าว่า "บรรณาธิการมาเฟีย" เขาโหดเหี้ยม เย็นชา ปากร้าย ไร้รัก แต่เมื่อรักแล้ว กลับเร่าร้อนดุจสุริยะที่พร้อมแผดเผาทุกสิ่ง ดาเนีย ปรมะเมคินทร์ จบแฟชั่นดีไซน์ตั้งแต่อายุน้อย หัวไว สดใสร่าเริง เข้มแข็ง สู้คน ไปสมัครงานเลขา เพื่อคว้าหัวใจแซ็ค แต่หัวใจก็โดนเล่นจนสะบักสะบอม วันหนึ่งจึงยอมก้าวเดินออกมา และจากสุริยะไปถึงสามปี
View Moreเพราะเห็นว่าเจ้าของบ้านหายออกไปช้อปปิ้งที่ตลาดหลายชั่วโมงแล้ว ดาเนียจึงได้ฝากให้บอดี้การ์ดที่บ้านของสุริยะคอยดูแลเจ้าสุรีย์แล้วรีบออกไปทำธุระที่ร้านเสื้อผ้าของตน แต่พอไปถึงก็เกิดเรื่องขึ้นพอดีพนักงานสองคนในร้านนั่งก้มหน้าไม่ยอมให้เจ้านายอย่างเธอสำรวจใบหน้า แต่บาดแผลที่ปรากฏอยู่นั้นทั้งรอยข่วน รอยตบก็ยังคงเด่นชัดตำตาจนไม่อาจปิดบัง"เกิดอะไรขึ้นซัน เอ๋ย ใครทำร้ายพวกคุณสองคน" ดาเนียทรุดตัวลงนั่งแล้วเชยปลายคางของลูกน้องสาวทั้งสองคนจับพลิกไปมาด้วยความเป็นห่วง"จู่ ๆ ก็มีผู้หญิงคนนึงบุกมา เอาลูกน้องผู้ชายสองคนจับตัวพวกเราไว้จนขยับไม่ได้แล้วก็ทั้งข่วนทั้งตบพวกเราไม่หยุดเลยค่ะ" ซันบอกแล้วทำหน้าเหยเกจับริมฝีปากของตน"หน้าตาผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงคะ" ดาเนียเค้นเอาคำตอบเพราะเธอเดาได้ในแว่บแรกว่าผู้หญิงที่ว่าก็คืออริเก่าของเธอ หัวโจกที่เคยรังแกเธอไม่ยอมเลิกรา ชอบเอาชนะและไม่ชอบความพ่ายแพ้"คุณเนียลองดูกล้องวงจรปิดดูสิคะ" เอ๋ยเสริมขึ้นแล้วลุกขึ้นพาดาเนียไปดูคลิปกล้องวงจรปิดที่เธอเซฟเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์ภาพเคลื่อนไหวภายในกล้องวงจรปิดทำให้ดาเนียเห็นผู้หญิงคนดังกล่าวที่เดินเข้ามาทำร้ายพนักงานของเธอได้
ในห้องทำงานชั้นบนสุดสุริยะยังคงจดจ่ออยู่กับกองเอกสารของบริษัทค้าอาวุธที่ก่อตั้งอยู่ในต่างประเทศของตน ใบหน้าของสุริยะแน่นิ่งไม่ไหวติงกับสิ่งเร้าภายนอกแต่อย่างใด แต่เมื่อเขายอมลุกจากเก้าอี้และชะโงกหน้าออกไปดูที่หน้าต่างตอนแรกเขากะว่าจะทำนั่งทำงานหลังขดหลังแข็งอยู่ในห้องจนกว่าจะลืมเรื่องที่แม่มาหาเขาเมื่อวาน แต่พอเห็นดาเนียที่กำลังส่งเสียงหัวเราะร่วนอยู่ที่สวนหลังบ้าน หัวใจของเขามันก็เต้นไม่เป็นส่ำทุกที ดวงหน้าที่ยิ้มแย้มขณะกำลังเล่นกับไอ้ตัวอ้วนพุงกองสวมขนสิงโตหน้าตาพิลึก ทำให้เขาเผลขำออกมาโดยไม่รู้ตัว"นี่ค่ะพ่อบ้านดล คุณอรุณ เนียไปหัดทำมาเองเลยนะคะ" คุกกี้รูปช็อกโกแลตรูปกระดูกหมาถูกส่งให้ชายทั้งสอง พวกเขาหยิบคุกกี้คนละชิ้นอย่างไม่แน่ใจนัก เพราะดูยังไงก็เหมือนขนมหมามากกว่าคุกกี้"ฮึ่ม...อร่อยครับไม่หวานมาก พ่อบ้านดลเคี้ยวแก้มตุ่ย อรุณฉายจึงรีบโยนใส่ปากทันทีเมื่อรู้ว่าขนมหน้าตาประหลาดนี้อร่อย"ว่าแต่คุณเนียไอ้เจ้านี่มันจะทำให้คุณแซ็คมีความสุขได้จริงเหรอครับ" อรุณฉายชี้ไปยังเจ้าลูกหมาลาบราดอร์สีดำที่สวมหัวสิงโตขนปุยจากการตัดเย็บด้วยฝีมือของเธอ ดาเนียยิ้มกว้างแล้วอุ้มเจ้าลูกหมาวัย 2 เดื
At Dania X Studioงานเปิดตัวสตูดิโอของดาเนียนั้นเต็มด้วยแขกทางฝั่งของพ่อและฝั่งพี่เรนและเพื่อนคนไทยคนเดียวที่มีบ้านเกิดที่นอร์เวย์อย่างยัยเหมียว และนับว่าเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เข้ากับคนไม่คบค้าสมาคมหรือเข้าสังคมเท่าไหร่นักได้เป็นอย่างดี เพราะเธอค่อนข้างหวาดระแวงกับความสัมพันธ์จากการถูกเพื่อนรังแกจนเป็นแผลเป็นไม่หาย ไม่ว่ากี่เดือนกี่ปีเธอก็ยังกลัวและจิตตกกับการคบเพื่อนกลุ่มก้อนใหญ่ที่เต็มด้วยเหล่าผู้คนที่สวมหน้ากาก ถึงจะมีเพื่อน ๆ ดีอยู่บ้างรายล้อมตัวเธอ แต่ก็เป็นส่วนน้อยที่เพื่อนที่แสนดีเหล่านั้นจะกล้าคบหากับลูกสาวเจ้าพ่ออย่างเธอทว่ายัยเหมียวเพื่อนคนนี้กลับกล้าที่จะคบหาเธออย่างจริงจัง แถมยังเป็นคนที่โคตรประชดชีวิตได้เก่งจนเธอแทบอึ้ง กับการที่เพื่อนรักทะเลาะกับครอบครัวจนหายไปบวชชีที่พุทธคยาเป็นปี ๆ และหลังจากที่เพื่อนสนิทสึกออกมาก็กลายเป็นคนน้ำนิ่งไหลลึก ใจเย็นลงแต่ดันยึดปณิธานว่าตนเองนั้นจะไม่ขอแต่งงานและอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิต แต่เธอก็ไม่ได้ถามว่ายัยเหมียวไปเจอเรื่องสะเทือนใจอะไรมาเพราะก่อนหน้านี้ก็ยังมีแฟนแล้วควงกันไปเช็คอินตรงนั้นตรงนี้อยู่บ่อยครั้งอยู่เลย"ไอ้เนียแกเก่งมากเ
"ยาเฮียแซ็คอยู่ไหนคะ กินยาก่อนแล้วเนียจะปรนนิบัตเฮียเอง""ละ...ลิ้นชัก" เขาพูดตะกุกตะกัก หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ พอตัวว่าจะโดนเด็กรุก คนแก่กว่าอย่างเขาก็ร้อน ๆ หนาว ๆ ขึ้นมาแปลก ๆดาเนียลุกขึ้นเดินไปหยิบยาที่หมอเอลวินจัดไว้ให้ในลิ้นชัก แล้วหยิบน้ำหยิบท่าส่งให้สุริยะกินก่อนที่เขาต้องเสียเหงื่ออย่างหนัก พอเขากลืนน้ำกับยาลงคอได้ไม่ทันไร แก้วในมือก็ถูกมือของดาเนียชิงไปดื่มต่อ"ฮ่า...ชื่นใจ" ก้นงอนเด้งเอาแก้วน้ำไปวางไว้ที่เคาน์เตอร์แล้วเดินกลับมาหาหลุบตามองกางเกงแสลคดำที่ยังสวมเกาะเกี่ยวเอวสอบอยู่เหมือนเดิม"ให้เนียถอดให้ไหมคะ เนียจะหัดเรียนรู้ไว้ค่ะ" มือน้อยคว้าหมับลงมาที่กลางเป้าแล้วรูดซิปลงไป หัวใจของเขาก็ยิ่งสูบฉีดเลือดรุนแรงมากขึ้น ความรู้สึกตอนนี้คล้ายกับว่าเขากำลังจะเป็นลมเพราะความดุดันของดาเนีย กางเกงเปียกถูกเกี่ยวพ้นปลายขาแน่นกำยำ จนเหลือปรากาด่านสุดท้าย ดาเนียกลืนน้ำลายแล้วจ้องตาของเจ้าของอาวุธสงคราม"เนีย...เดี๋ยวอันนี้เฮียถอดเองดีกว่า....อ้ะ!" คัดค้านไม่ทันจบยัยตัวแสบก็รูดเกี่ยวกางเกงในสีดำของเขาออกไปซะแล้ว"ฮื่อ..." ผงะเล็กน้อยเมื่อเฮียแซ็คอีกคนชูคอตั้งขึ้นมา สูดหายใจลึก ๆ แล้วก้า
ซ่า!!!เสียงอาบน้ำที่ห้องนอนชั้นใต้ดินดังขึ้นมาขณะที่สองขาของเจ้าของบ้านกำลังเดินลงจากขั้นบันได คนที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำกระจกปราศจากสิ่งใดปกปิดไม่รู้ตัวเลยว่าร่างกายสูงเคล้ากลิ่นเหล้ากำลังยืนดูเธออยู่อย่างเงียบ ๆนัยน์ตาคมกวาดมองใบหน้าที่หลับพริ้มอยู่ใต้ฝักบัว เคลิบเคลิ้มกับสายน้ำอุ่นที่รินรดลงมาชุ่มผิวกาย เส้นผมสลวยที่ยาวถึงกลางหลังเปียกชุ่มคลุมแผ่ไปทั่วขับขานให้ความสวยสะกดบนดวงหน้ายิ่งงามดั่งคาริทีส ไตรเทพีตามตำนานเทพเจ้ากรีกผิวนวลเนียนละเอียดอมชมพูเหมือนกับผลของลูกพีชทำให้เขาอยากจะกัดให้จมเขี้ยวหายไปสักครั้ง ช่วงบั้นเอวคอดนั้นก็ผายรับกับสะโพกผายและก้นงอนราวกับทรวดทรงของนาฬิกาทราย ถึงแม้ช่วงขาด้านข้างจะมีรอยแผลเป็นนูนขนาดใหญ่แต่ความสง่างามท่ามกลางสายน้ำนี้ก็ไม่ลดน้อยลงไปด้วย มันกลับยิ่งสวยจนหาจุดสิ้นสุดของความงดงามนี้ไม่ได้เขาช่างเป็นผู้ชายที่โคตรโชคดีที่พระเจ้าได้ส่งมอบของบรรณาการที่แสนพิเศษชิ้นนี้มาให้ หากย้อนกลับไปได้เขาจะไม่ปฏิเสธเธอ เขาจะไม่ปล่อยเวลาสามปีนั้นให้ล่วงเลยผ่านมาแบบนี้กรี๊ด!!!เสียงร้องของดาเนียดังขึ้นเพราะงูเขียวหล่นมาจากต้นไม้ เนื่องจากห้องน้ำกระจกนี้ดันยื่นออก
ทีมงาน Dania X studio กำลังช่วยกันเตรียมสถานที่เพื่อรอต้อนรับแขกผู้มีเกียรติและเพื่อน ๆ ที่จะมาร่วมงานเปิดตัวสตูดิโอของเธอ หญิงสาวผู้มีใจรักงานดีไซน์และออกแบบเสื้อผ้า ตั้งใจให้ธุรกิจในฝันของเธอสร้างความประทับใจและประสบความสำเร็จ ดาเนียใช้เวลาจัดแจงโซนต่าง ๆ ในร้าน ห้องลองเสื้อ เคาน์เตอร์ และเสื้อผ้าผู้หญิงคอลเล็กชั่น ' My Apollo' คอลเล็กชั่นแรกที่ได้แรงบันดาลใจมาจากเฮียแซ็ค ซึ่งเธอใช้เวลาสร้างสรรค์ผลงานนี้มาตลอดสามปีที่เธอไปอยู่นิวยอร์กตัวคนเดียวถึงแม้ทุกคนอาจจะมองเห็นเขาเป็น Bad Apollo แต่สำหรับเธอ เขาคือ เทพอพอลโล่ที่สาดแสงส่องสว่างสู่ภายในใจ เขาคือเทพดวงอาทิตย์ที่โอบกอดหัวใจของเธอไว้ไม่ให้อ้างว้างแม้ก่อนหน้านี้เขาจะแสดงออกทุกวิถีทางว่าไม่มีวันจะรักคนอย่างเธอ แต่เธอก็ไม่เคยนึกเสียใจ เพราะอย่างน้อยเธอก็ได้แสดงออกกับเขาไปแล้วว่า ทั้งหัวใจของดาเนียมีเพียงเฮียแซ็คแค่คนเดียว หลังจากที่ช่วยทีมงานจนเกือบเย็นเพื่อเตรียมการเปิดร้านในอีกสองวันข้างหน้า ขณะที่นั่งรอว่าที่สามีหมาด ๆ ของเธอมารับ ชายหนุ่มนิรนามก็เดินแวะเข้ามาในร้านที่กำลังชุลมุนไปด้วยผู้คน"ไม่ทราบว่าคุณดาเนียอยู่ไหนเหรอครับ"อ
ใบหน้าดุดันของโทนธรรมพ่อสายโหดของดาเนียกำลังจดจ้องดวงหน้าคมแข็งกร้าวของสุริยะกลับไป ดาเนียที่กำลังรินน้ำชาให้ทั้งสองคนนั้นหันซ้ายหันขวามองหน้าของชายทั้งสองที่กำลังลอบปะทะด้วยสายตาท่ามกลางความเงียบงัน ชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมใคร เพราะเอาแต่มองพวกเขาทำให้ปั้นชาในมือที่ควรจะรินลงถ้วย เผลอรินลดมือตัวเองแทน"โอ๊ย...ซี๊ด!"เนีย!!!!พวกเขาโพล่งเรียกชื่อเธอพร้อมกันแล้วพุ่งเข้ามาจับมือเธอคนละข้างแล้วก้มดูหลังมือที่เห่อแดง"ระวังหน่อยสิลูก" โทนธรรมบอกแล้วหยิบยาหม่องที่ตั้งอยู่บนโต๊ะส่งให้กับสุริะยะ "เอ้าทาให้น้องสิเจ้าแซ็ค"ในที่สุดพ่อก็ยอมเปิดปากคุยสักที เห็นลีลาอยู่นานสองนานถ้ากาน้ำชาไม่หกราดรดมือเธอป่านนี้พวกเขาก็ยังคงจ้องกันไปเรื่อย ๆ จนตาเป็นตะคริวแน่"ครับคุณลุง"เฮียแซ็คหยิบมือของเธอไปแล้วผ่นลมหายใจออกมารดเป่าที่หลังมือของเธออย่างอ่อนโยน ค่อย ๆ บรรจงทายาหม่องลงมาอย่างแผ่วเบา"ขอบคุณค่ะ""เนียไปนั่งข้างแซ็ค" ดาเนียถลึงตาส่งให้พ่อ แต่ถึงพ่อจะไม่บอกเธอก็อยากไปนั่งข้างว่าที่สามีมากกว่าพ่ออยู่ดีนั่นแหละพอเธอนั่งได้ไม่ทันไหร่พ่อก็หยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาทำท่าจะถ่ายรูปเธอกับเฮียแซ็คแถมยังยิ้มน้อยยิ้มให
ดวงหน้าคมก้มต่ำสำรวจมองความงดงามภายในของดาเนีย หางตาของเขาชำเลืองไปยังบาดแผลนูนข้างขาแล้วกดพลิกมาเพื่อจุมพิตรอยแผลของดาเนีย "อ๊ะ...." เขายังทำหน้าเหยเกเจ็บปวดยามที่ขยับอกของตนจนคนที่ถูกปรนเปรอถึงกับต้องรีบหยัดกายขึ้นมา"มานี่ก่อนค่ะ" ดาเนียดันตัวของเขาให้พิงกับผนังเตียง แล้วเห็นว่าเลือดไหลซึมออมาจากผ้าก็อต เฮียแซ็คคนตะกละอยากกินเธอขนาดยอมให้แผลฉีกหนักกว่าเดิมเลยเหรอไง"อยากให้เฮียหยุดเหรอ....ซี๊ด!" ดาเนียจิ้มนิ้วลงมาบนอกนิดหน่อยเขาก็ร้องซี๊ดซ้าดซะแล้ว"เปล่าค่ะ แต่เฮียเจ็บอยู่นะ ถ้าหายดีเมื่อไหร่จะให้เฮียกินร่างกายนี้ให้หนำใจเลย" ดาเนียพิงหัวลงกับไหล่หนา ใบหน้าซีดของสุริยะเอี้ยวมอง เชยคางเล็กขึ้นมาแล้วจรดริมฝีปากของตนลงไป ตอนนี้เหมือนกับว่าเขาทำได้แค่จูบเธอเท่านั้น เพราะขยับตัวไปทางไหนก็ปวดระบมไปหมด"เฮียทนเจ็บได้ แต่เฮียจะไม่ยอมปล่อยให้ท้องหิวเด็ดขาด" เขาทำหน้าอ้อนวอนเหมือนลูกแมวตัวโต"งั้น!" ดาเนียลุกขึ้นนั่งคร่อมลงบนหน้าขาของเขา "มาเนียจะทำเอง"เบิกตากว้างไม่อยากเชื่อว่าเด็กคนนี้จะขอเป็นฝ่ายรุกแถมรุกไร้เดียงสาซะด้วย แม่งน่ารักฉิบหายเลย"อ๊ะ...." มืออุ่นกอบกุมอกตูมของเธอแล้วส่งนิ้ว
เสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งในร่างกายของเฮียแซ็คที่อยู่บนตัวเธอทำให้ดาเนียดูตัวเล็กกว่าเดิม แต่กระนั้นกลับดูเซ็กซี่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า แม้จะเห็นรอยแผลเป็นคีลอยด์นูนที่ข้างขาขาวอมชมพู สุริยะเดินลงมาจากชั้นบนแล้วส่งแก้วนมอุ่น ๆ ที่อรุณฉายเป็นคนจัดหามาให้ตามคำสั่งของดาเนีย"ขอบคุณค่ะ" เธอรับมาแล้วจิบอย่างเร่งรีบ"ค่อย ๆ กินเดี๋ยวก็สำลักหรอก" เขาเอ็ดหน้าบึ้ง ทว่านมในแก้วก็กรอกลงคอจดหมดเกลี้ยงก่อนที่เขาจะทักท้วงเสียอีกขอบปากอิ่มที่เลอะเปื้อนนมสีขาวทำให้สุริยะถึงกับหลุดหัวเราะ แล้วจัดการตรึงใบหน้าของคนมูมมามกินเลอะเทอะเข้าไปหาบรรจงหยิบกระดาษทิชชู่ที่หัวเตียงมาเช็ดให้จนสะอาด"ขอโทษนะคะที่เนียกินเละเทะอยู่เรื่อย" เธอว่าแล้วรีบวางแก้วลงบนเคาน์เตอร์ทรงสูงที่ตั้งติดริมผนังปูนเปลือย หลังจากนี้เธอจะเอายังไงดีนะ จะเดินไปบอกเขาว่าเธอพร้อมแล้วดีไหม หรือว่าเกริ่นเรื่องอะไรก่อนดีถึงจะดูไม่น่าเกลียด"นี่ก็สามทุ่มแล้ว ถ้าง่วงเนียนอนก่อนได้เลยนะ เฮียมีงานที่ต้องตรวจนิดหน่อย" เขาบอกและเตรียมเดินจากไป แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเธอกลับรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดเข้าไว้อย่างเร็ว"สะ...สามทุ่มเองค่ะคือ คือว่าเฮียยังไม่ได้ก
เกือบห้าปีแล้วที่สุริยะ อัครภูรินทร์ยืนไว้อาลัยอยู่หน้าหลุมศพของของพริมพลอยคนรักหนึ่งเดียวที่เขาคิดจะแต่งงานด้วยแม้การจากไปของเธอจะผ่านมาแล้วหลายปี แต่เขาก็ไม่เคยจดจำเสียทีว่าตนเองมาเยือนหลุมศพแห่งนี้กี่ครั้ง รู้เพียงแต่ว่าไม่มีครั้งไหนที่จะไม่คิดถึงคนรัก เขารักเธอสุดหัวใจ และคิดว่าคงไม่มีใครมาแทนที่พริมพลอยได้อีก หรือจนกว่าเขาจะล้างแค้นคนที่ทำให้แฟนสาวของเขาหมดลมหายใจได้สำเร็จพี่ชายของเธอ คือ ศัตรูคู่แค้นที่ร้ายกาจที่สุดในชีวิตเขา และเขาจะไม่มีวันนอนตายตาหลับหากไม่ได้ปลิดชีพ เขมทัต วัชรกาณจน์ พี่ชายไม่แท้ของแฟนสาว"มึงจะไปบวชนานไหม" สุริยะถามเพื่อนสนิทหนึ่งในบก.มาเฟีย พนาธีร์ ลูกชายของอาจารย์เธียร ฉายานัยน์ตาเทพ ผู้หยั่งรู้อดีต ปัจจุบัน และอนาคต และเป็นเจ้าของสำนักหมอดูอัตรยามีที่มีศิษยานุศิษย์จำนวนมาก"สองปีว่ะ พ่อกูบอกว่าถ้ากูไม่บวช ชีวิตกูจะบัดซบอย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่หลังจากที่กูบวชและไปอยู่พุทธคยา ชีวิตก็จะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า มึงก็รู้นี่ว่าเมียกูทิ้ง แต่งงานกันไม่กี่วันก็เชิดเงินหนีไปกับผัวเก่า กูรู้สึกโง่ฉิบหาย...""แล้วมึงเชื่อที่พ่อมึงบอกเหรอไอ้ป่า"...
Comments