LOGINShare
บทที่ 5/2 เจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหน
Last Updated:
2025-01-13 18:37:14พิรุณตบบ่าสุริยะฝากให้เพื่อนซี้ดูแลดาเนียแทนเขา สุริยะทรุดตัวลงนั่งบนเตียงคอยใช้เจลประคบเย็นที่บริเวณหน้าผากที่บวมช้ำของดาเนีย ใบหน้าอิดโรยขยับส่ายไปมาราวกับกำลังฝันร้าย
"ฮื้อ...อย่า อย่าทำฉัน โอ๊ย! เจ็บ เนียเจ็บ" เสียงละเมอเพ้อพบทำให้เขาถึงกลับอดกลั้นความเจ็บปวดนี้ไม่ไหว สองมือโอบประคองร่างกายอุ่นในห่อผ้าขึ้นมาแล้วโย้ร่างกายที่กระตุกวูบเพราะความฝันไปมาให้ผ่อนคลาย
"เฮียอยู่ตรงนี้แล้วครับ เนียได้ยินไหม ถ้าได้ยินตามเสียงเฮียมานะ" เสียงกระซิบอุ่นที่รดคลอเคลียข้างใบหูปลุกเรียกให้ดาเนียตื่นจากฝันร้าย เปลือกตาหนักอึ้งปรือมองและเห็นดวงหน้าของเฮียแซ็คกำลังจดจ้องมองลงมา ไม่รู้ว่าเป็นภาพความฝันหรือความจริง แต่มือของเธออยากจะเอื้อมไปจับใบหน้าของเขา อยากสัมผัสเขาอีกสักครั้ง
"เฮียแซ็คเหรอคะ" มือที่ใหญ่กว่าประคองมือเล็กขึ้นมานาบแก้มของตน ทันใดที่ถูกสัมผัสของเขาดวงตากลมก็เบิกโพลงด้วยความตกใจ เพราะนี่มันไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดไปเอง ไม่ใช่ความฝัน แต่คือความจริง
"ทำไมตกใจเหรอ หืม....พูดหน่อยสิครับ" น้ำเสียงที่เขาใช้คุยกับเธอเปลี่ยนไป มันทั้งนุ่มนวลและอ่อนโยนอย่างน่าประหลาด แล้วเขายังเอาแต่ระดมจูบมือของเธอไม่ยอมหยุด
"เฮียแซ็คลักหลับเนีย" ปากอิ่มคว่ำลงย่นคิ้วชิดชนกัน ดูน่ารักและน่ามันเขี้ยว
"ใครจะลับหลักคนที่หลับลึกเหมือนกับซากศพได้ลงคอ" เอ่ยอย่างกวน ๆ จนคนฟังรู้สึกน้อยใจจึงรีบชักมือออกรีบเบนหน้าไปทางอื่นไม่อยากสบสายตากับคนใจร้ายอย่างเขา
"ไหนว่ารังเกียจเนีย แล้วจะมากอดมาหอมเนียทำไม" ดาเนียพยายามดิ้นให้หลุดจากวงแขน แต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูดรัดแน่นขึ้น
"เฮียขอโทษก็ได้ที่เคยบอกว่ารังเกียจเนีย เฮียไม่ได้คิดแบบนั้นจริง ๆ" จมูกโด่งฝังลงมาที่ขมับของเธอ
"คนอำมหิต คนโฉด คนเหี้ยมโหด" ปากอิ่มว่าฉอด ๆ
"ปากจัดแบบนี้อยากชิมดูจังว่าหวานไหม" ว่าจบใบหน้าในอ้อมกอดก็ถูกดันให้รับรอยจูบที่ประทับลงมาแผ่วเบา เพราะกลัวดาเนียจะเจ็บบาดแผลที่ริมฝีปาก เขาจึงได้จูบเหมือนสายลมพัดผ่าน ดูดปากอิ่มเบา ๆ เนิบนาบและเชื่องช้า ทว่าก็ทำให้ร่างกายของดาเนียเหมือนถูกช็อตด้วยไฟฟ้าได้ในเวลาเดียวกัน เปลือกตาหนาสองชั้นหลับพริ้มหลับจูบที่ละมุนและนุ่มนวล
สุริยะผละออกใช้มือลูบไล้ดวงหน้าที่สุดแสนคิดถึง สามปีแล้วที่เขาไม่ได้สัมผัสใบหน้านี้ เปลือกตา จมูก และกลีบปากช่างพูดเป็นต่อยหอยของดาเนีย
"เจ็บมากไหม" เขาถามเสียงนุ่มนวล ดาเนียส่ายหน้าและอมยิ้มออกมา
"นิดหน่อยค่ะ เนียเคยเจ็บมามากว่านี้" เพราะเธอบอกว่าเคยเจ็บมากกว่าตอนนี้มันยิ่งทำให้คนฟังอย่างเขาทุรนทุรายตามไปด้วย เขาเคยทำร้ายเด็กคนนี้ เขาทำร้ายจิตใจดาเนียจนบอบช้ำ แต่แม่คนเก่งก็ยังฝืนทนยอมรับและปิดปากทนดูทนฟังสิ่งที่เขาเคยทำกับเธอ แต่เขานี่สิเอาแต่ขับไล่ไสส่งเธอ คอยถากถางด้วยวาจาเสียดแทงจิตใจ
"เฮียรู้จากเรนแล้ว" เขาเอ่ยออกมาทำให้ร่างกายที่ถูกกอดอยู่ขยับตัวทำท่าจะลุกขึ้น
"เรื่องตอนเด็กของเนียใช่ไหมคะ อย่าคิดมากเลยค่ะ มันผ่านมาตั้งนานแล้ว" ดาเนียพยายามกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้เฮียแซ็ครู้ว่าวันนี้เธอก็โดนเพื่อนกลุ่มเดิมรังแกอีกครั้ง
"ไม่ต้องมาโกหกเฮียรู้ว่าใครทำเนีย และเฮียจะไปสะสางบัญชีแค้นในวันพรุ่งนี้" เอ่ยด้วยแววตาขึงขังจริงจัง ดาเนียรีบลุกพรวดโดยไม่ได้ดูสภาพของตัวเองให้ดี ทำให้สุริยะรีบตวัดหน้าหนีแล้วหันหลังให้กับเธอแทน
"สะสางอะไรคะ ไม่ต้องถึงขนาดฆ่าใครนะคะ เนียไม่อยากให้เฮียแซ็คเป็นคนป่าเถื่อนแบบพวกนั้น"
"โอเค ๆ เฮียจะไม่ฆ่าใครทั้งนั้นแหละแต่เนียช่วยหาไรคลุมตัวหน่อย" ดาเนียรีบหลุบมองตัวเองที่อยู่ในสภาพไร้เสื้อผ้าอาภรณ์
"คนวิตถาร!!" เธอเอ็ดใส่เขาแล้วตะครุบผ้าขนหนูขึ้นมาห่อปิดเนื้อตัวของตนไว้ สุริยะหันมาดูใบหน้าที่กำลังเห่อแดงเพราะถูกเขาเห็นทรวดทรงจนหมด
"อายเหรอ" เขาว่าแล้วผลักแผ่นหลังเธอเข้าไปหา
"เปล่าซะหน่อยเนียแค่ไม่ชินกับการที่...ที่ถูกคนแบบเฮียจ้องมอง" ดาเนียพยายามหาเหตุผลมาอ้าง
"คนแบบเฮียทำไม" ออกแรงดันแผ่นหลังเธอเข้ามาใกล้แล้วถือโอกาสรวบยกบั้นท้ายงอนให้นั่งลงบนหน้าขา
"อ๊ายยเฮียแซ็คคนบ้าจะทำอะไรคะ" กำปั้นของเธอทุบลงมาที่กลางอก เขากระตุกยิ้มชอบใจที่เธอเริ่มกลับมามีเรี่ยวมีแรงทะเลาะกับเขาเหมือนเดิม
"ถ้าเนียบอกว่าให้เฮียกินเนียได้ เฮียจะกินเนียเดี๋ยวนี้" ดวงหน้าของเธอเห่อร้อนวูบเหมือนถูกไฟลน
"ทะลึ่ง!! เนียไม่ใช่เลขาเฮียแซ็คอีกแล้ว" ใบหน้าเง้างอนตวัดไปทางอื่น เธอยังคงจำภาพนั้นได้ติดตาตรึงใจ
"หึงเฮีย หรือว่าอิจฉากันแน่" สุริยะโน้มใบหน้าลงมาใกล้แล้วให้ปลายจมูกเกลี่ยแก้มใสที่กำลังหันหนี
"เนียไม่หึงและไม่อิจฉาอะไรทั้งนั้น" ทำหน้าบูดบึ้งใส่แล้วตวัดตากลมส่งให้
"ถ้าเฮียไปห้อง6901อีกละ เนียจะทำยังไง" เขาท้าทาย
"เนียจะหนีเฮียไปอีก เนียจะไปเป็นชนเผ่าเอสกิโมยอมหนาวตายอยู่โน่นดีกว่า" ความน่ารักและตะบึงตะบอนของดาเนียทำให้สุริยะอดที่จะดันหลังคอเล็กเข้ามาประทับจูบลงไปอีกครั้งไม่ได้
"อื้อ...เอียแอ็คอน...อื้อ" ถึงเธอจะเจ็บปากที่โดนตบจนเกือบฉีกแต่จูบที่ร้อนแรงนี้ก็ทำให้เธอหลงลืมความเจ็บจนต้องยอมเปิดริมฝีปากออกเพื่อรองรับชิวหาของอีกฝ่ายที่กำลังแทรกตัวเข้ามา และควานหาคำตอบในอุ้งปากเธอ จูบที่ชวนให้ขาดใจและหวานจนตาลายทำให้ผู้ช่ำชองเรื่องกินดุอย่างสุริยะถึงกับครางกระหึ่มในลำคอ
Related chapters
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 6 สุริยะแผดเผา
ริมฝีปากกระจับยอมละออกอย่างเสียดายเพราะลมหายใจของดาเนียเริ่มติดขัด เสียงลมหายใจพ่นเข้าออกจนทำให้ทรวงอกในห่อผ้าขนหนูผืนสีขาวตัวสั้นยุบย่อเพื่อสูดเอาออกซิเจนเข้าไป "จะฆ่าเนียเหรอคะ" ดวงหน้าที่มีแต่รอยขีดข่วนเอ็ดเสียงใส เด็กนี่คิดว่าจูบจะทำให้ตายหรือไงกัน"มีใครเขาจูบกันแล้วตายบ้าง เด็กน้อยจริง ๆ " สุริยะส่ายหน้าหลุดยิ้มกับท่าทางติงต๊องของดาเนีย"ก็จูบกับเฮียแซ็คนั่นแหละ" นัยน์ตาหวานคมตวัดมาแล้วกดตัวของดาเนียให้นอนลง "จะ..จะทำอะไรคะ" มือยันแผงอกในเชิ้ตขาวไม่ให้ก้มลงมาประชิดกับอกของเธอ "จูบกับเฮียมีแต่จะคราง" ดาเนียผงะสายตาเลิ่กลั่ก "ไม่คราง" เธอเถียงกลับ เธอจะไม่ยอมครางเหมือนผู้หญิงพวกนั้นของเขาเด็ดขาด คิดทีไรก็โมโหและหัวร้อนไปหมด"ได้เดี๋ยวเฮียจะทำให้ครางดัง ๆ เลย" สิ้นเสียงผ้าขนหนผืนสั้นก็ถูกกระตุกออก ริมฝีปากดุระดมจูบไปทั่วผิวกายไล่ตั้งแต่ลำคอและเลื้อยต่ำลงมา"หยุดนะคะ.....อย่า" ที่เธอร้องอ้อนวอนเขาเพราะไม่อยากให้เขาเห็นบาดแผลที่ขาของเธอต่างหาก แผลนูนคีลอยด์นั่นที่โดนไม้ที่มีประตูฝังตีลงมาซ้ำ ๆ และครูดกับขาของเธอจนเกิดแผลฉกรรจ์ใหญ่ที่เกือบทำให้เธอเป็นบาดทะยักตายในวัยสิบเจ็ดปีสุร
Last Updated : 2025-01-13สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 7/1 ใครทำเนีย เฮียจะเอาคืน
ตอนนี้กลายเป็นว่าสุริยะตัวติดกับดาเนียไม่ยอมห่าง กลางวันก็หอบงานมาเฝ้าเธอที่อพาร์ทเม้นต์ จากที่เคยกินนอนอยู่ที่สุสานของแฟนเก่าที่เสียชีวิตไป แต่ ณ เวลานี้กลับเอาแต่จดจ้องน้องสาวของเพื่อนซี้จนตาแทบจะเป็นตะคริวนัยน์ตาหวานคมกริบกระพริบมองหญิงสาวที่อยู่ชุดเอี๊ยมกางเกงและสวมเสื้อครอปคอเต่าแขนกุดสีขาวครึ่งตัวไว้ข้างใน ขณะที่ดาเนียกำลังนั่งสเก็ตแบบเสื้อผ้าที่ห้องรับแขกอย่างตั้งอกตั้งใจ พอเธอชำเลืองมองดูเขา ชายหนุ่มที่เคยวางมาดหยิ่งผยองก็ตวัดมองไปทางอื่นอย่างไม่รู้ไม่ชี้ดาเนียหัวเราะคิกคักที่เธอทำให้คนตัวโตที่เคยพูดจาร้าย ๆ และทำตัวแย่ ๆ เปลี่ยนไปเป็นสุริยะฟรุ้งฟริ้งที่ดูน่ารักน่าเอ็นดู เฮียแซ็คหนอเฮียแซ็คจะรู้บ้างไหมว่าเวลาที่เขาทำสายตาเลิ่กลั่งลุกลนเพราะถูกเธอจับได้ว่าเขากำลังแอบมองเธออยู่มันช่างเป็นภาพที่โคตรน่ารักและทำให้ใจทั้งสี่ห้องของเธอเปี่ยมด้วยพลังงานบวกสาวในชุดเอี๊ยมยีนส์เดินล้วงกระเป๋าเหมือนสาวห้าวเข้ามาหาคนที่พยายามก้มหน้าก้มตากลบเกลื่อนอย่างไม่เนียน"ไม่ทำงานทำการเหรอคะ แล้วเลขาร่านสวาทของเฮียล่ะ ไปอยู่ไหนซะแล้ว เนียอยากจะเจอสักหน่อย""อยากเจอทำไม" ทำทีเป็นถามแต่ไม่สบตา เพรา
Last Updated : 2025-01-13สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 7/2 ใครทำเนีย เฮียจะเอาคืน
ห้องพิสูจน์อักษร ภายในห้องดำมืดที่มีเถาวัลย์เลื้อยยื่นเข้ามาจนเต็มผนังกำแพง กลางห้องที่มีแสงส่องรำไรมีเก้าอี้ไม้ตั้งอยู่สี่ตัว ไม่นานนักใครบางคนก็ถูกพาเข้ามา ซึ่งเป็นเสียงของผู้หญิงกลุ่มนึงที่ร้องโวยวายกึกก้องไปทั่วร้านหนังสือใต้ดินอันเงียบสงัดแห่งนี้ กระทั่งชายชุดดำลูกน้องเฮียแซ็คลากคอสาวสี่คนที่เธอคุ้นหน้าคร่าตาเป็นอย่างดีมานั่งบนเก้าอี้ไม้ ยัยกลุ่มจอมบูลลี่อริเก่าก็ชะงักงันในทันทีเมื่อเห็นเธอยืนอยู่เคียงข้างเฮียแซ็ค"แก๊! นังดาเนีย! ฝีมือแกเองเหรอ นังสวะ!....เผียะ!" หลังฝ่ามือของสุริยะฟาดจนใบหน้าของแยม หัวโจกตัวร้ายสะบัดหน้าหันไปอีกทาง หญิงสาวจอมกร่างค้อนดวงตากลับไปหามือตบร่างสูงโปร่ง แล้วแสยะยิ้มอย่างไม่เกรงกลัว"ถ้ามึงยังพูดกับคนของกูแบบนั้นอีกรอบ คราวนี้มึงจะได้กินนี่เป็นอาหารค่ำ!" ใบหน้าที่ดุดันควักกระบอกปืนสีเงินออกมาแล้วกดแนบลงไปที่ขมับเพื่อข่มขู่ แต่ดูเหมือนว่าแยมจะไม่รู้สึกรู้สาหรือหวั่นใจ"ที่แท้แกมันก็เล่นหมาหมู่เหมือนกันนี่วะ นังเนีย!"หมับ! ปลายคางของแยมถูกมือใหญ่บีบจนแน่น "กูบอกให้หุบปาก!" สุริยะตวาดลงมาเสียงดัง"ไหนวะคนรังแกน้องกู" จู่ ๆ เสียงของพี่เรนก็ดังแล่บเข้า
Last Updated : 2025-01-13สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 8/1 รักจริงหวังแต่ง
ร้านอาหารหรูที่อยู่ติดแม่น้ำเจ้าพระยานับเป็นสถานที่โรแมนติกที่ทำให้ดวงหน้าคมคายสามารถสำรวจมองรอยยิ้มสดใสที่กำลังตักของอร่อยใส่ปากได้อย่างเพลิดเพลินใจ เพียงแค่ได้มองดวงหน้าเฉี่ยวที่หวานอมเปรี้ยวของดาเนียเขาก็รู้สึกเหมือนถูกเธอหลอมละลายไว้ สุริยะจินตนาการไปถึงตอนที่ได้ไปอยู่ในตัวของเด็กสาว วินาทีที่เป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายกับเธอ หูของเขาทั้งสองข้างก็แดงก่ำขึ้นมา จนคนที่กำลังกินน้ำแข็งใสอยู่นั้นถึงต้องหรี่ตามอง"เฮียแซ็คป่วยหรือเปล่าคะ" มือที่เย็นวาบของดาเนียเอื้อมมาจับหูของสุริยะ เขาสะดุ้งเฮือกเพราะหูนับว่าเป็นจุดอ่อนที่สุดของเขา"เอ่อ..คงงั้นมั้ง" เขารีบตะปกหูสองข้างของตนเอง แล้วถูไปมาจนแดงกว่าเดิมจังหวะที่ทั้งสองกำลังจะขึ้นรถมีชายสวมโม่งดำชุดดำถือดาบซามูไรเดินตรงเข้ามา"ระวังเนีย!" สุริยะที่หูตาไวรีบผลักดาเนียกระเด็นออกไปอย่างเร็วพลั่ก! ดาเนียล้มลงไปเฟี้ยบ!ดาบซามูไรด้ามยาวถูกฟันลงมาที่กลางอกของเขาร่างสูงทรุดนั่งชันเข่ากับพื้นไว้หนึ่งข้าง"เฮ้ย!" ศิวดลกับอรุณฉายควักกระบอกปืนเล็งไปยังชายนิรนาม มันผงะครู่หนึ่งแล้วกระโดดขึ้นไปยังรถเก๋งติดฟิลม์ที่แล่นมารับแล้วทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว"เ
Last Updated : 2025-01-13สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 8/2 รักจริงหวังแต่ง
คนในอ้อมกอดยังคงปล่อยหมัดรัวมาที่อกจนรู้สึกว่าเจ็บจนทนจูบต่อไปไม่ไหวเขาถึงได้ผละออกแล้วทรุดลงไปกับพื้น เขาไม่ร้องสักแอะแต่ทำหน้าเจ็บปวดรวดร้าวจนคนที่เผลอลงมือฟาดกำปั้นลงไปถึงกับได้สติ"เฮียแซ็คเนียขอโทษค่ะ...เจ็บมากไหม เนียขอโทษนะคะ" ดาเนียทรุดลงนั่งมือน้อยจับไปตามเนื้อตามตัวของเขาจนมั่วด้วยความตกใจ "เลือดออก...ฮึกเนียไม่ได้ตั้งใจ" จู่ ๆ เธอก็หลุดสะอื้นออกมาจนได้"ไม่เป็นไร...โอ๊ย" หน้าคมเหยเกขณะพยายามหยัดกายขึ้นจากพื้น หญิงสาวจึงคว้าแขนของเขามาพาดกับบ่าเล็กแล้วช่วยพยุงให้เขาลุกขึ้นมา สุริยะยิ้มกริ่มที่เห็นว่าดาเนียเป็นห่วงตน"นั่งตรงนี้ก่อนนะคะ หิวน้ำหรือหิวอะไรไหมเนียจะไปหามาให้""หิวเนีย!" เขาย้ำสีหน้าราบเรียบแล้วตวัดนัยน์ตาเอาจริงส่งให้ ดาเนียชะงัก"อะไรกันคะ เนียไม่ใช่ของที่กินได้ซะหน่อย เอาของที่กินได้สิคะ""รู้ได้ไงว่ากินไม่ได้ เคยลองเป็นของกินให้เฮียชิมหรือยัง""เนียไม่คุยกับเฮียแซ็คแล้ว....คนอะไรกวนติงชิป" บ่นอุบอิบแล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปเพื่อโทรหาอรุณฉายให้เขาหาของกินมาให้เธอกับเฮียแซ็คเพราะดูแล้วในบ้านของผู้ชายดิบเถื่อนคนนี้จะมีแค่น้ำเปล่าเท่านั้น และก็เป็นอย่างที่เธอคา
Last Updated : 2025-01-13สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 9/1 เฮียคะมากินเนียไหม
เสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งในร่างกายของเฮียแซ็คที่อยู่บนตัวเธอทำให้ดาเนียดูตัวเล็กกว่าเดิม แต่กระนั้นกลับดูเซ็กซี่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า แม้จะเห็นรอยแผลเป็นคีลอยด์นูนที่ข้างขาขาวอมชมพู สุริยะเดินลงมาจากชั้นบนแล้วส่งแก้วนมอุ่น ๆ ที่อรุณฉายเป็นคนจัดหามาให้ตามคำสั่งของดาเนีย"ขอบคุณค่ะ" เธอรับมาแล้วจิบอย่างเร่งรีบ"ค่อย ๆ กินเดี๋ยวก็สำลักหรอก" เขาเอ็ดหน้าบึ้ง ทว่านมในแก้วก็กรอกลงคอจดหมดเกลี้ยงก่อนที่เขาจะทักท้วงเสียอีกขอบปากอิ่มที่เลอะเปื้อนนมสีขาวทำให้สุริยะถึงกับหลุดหัวเราะ แล้วจัดการตรึงใบหน้าของคนมูมมามกินเลอะเทอะเข้าไปหาบรรจงหยิบกระดาษทิชชู่ที่หัวเตียงมาเช็ดให้จนสะอาด"ขอโทษนะคะที่เนียกินเละเทะอยู่เรื่อย" เธอว่าแล้วรีบวางแก้วลงบนเคาน์เตอร์ทรงสูงที่ตั้งติดริมผนังปูนเปลือย หลังจากนี้เธอจะเอายังไงดีนะ จะเดินไปบอกเขาว่าเธอพร้อมแล้วดีไหม หรือว่าเกริ่นเรื่องอะไรก่อนดีถึงจะดูไม่น่าเกลียด"นี่ก็สามทุ่มแล้ว ถ้าง่วงเนียนอนก่อนได้เลยนะ เฮียมีงานที่ต้องตรวจนิดหน่อย" เขาบอกและเตรียมเดินจากไป แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเธอกลับรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดเข้าไว้อย่างเร็ว"สะ...สามทุ่มเองค่ะคือ คือว่าเฮียยังไม่ได้ก
Last Updated : 2025-01-13สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 9/2 เฮียคะมากินเนียไหม
ดวงหน้าคมก้มต่ำสำรวจมองความงดงามภายในของดาเนีย หางตาของเขาชำเลืองไปยังบาดแผลนูนข้างขาแล้วกดพลิกมาเพื่อจุมพิตรอยแผลของดาเนีย "อ๊ะ...." เขายังทำหน้าเหยเกเจ็บปวดยามที่ขยับอกของตนจนคนที่ถูกปรนเปรอถึงกับต้องรีบหยัดกายขึ้นมา"มานี่ก่อนค่ะ" ดาเนียดันตัวของเขาให้พิงกับผนังเตียง แล้วเห็นว่าเลือดไหลซึมออมาจากผ้าก็อต เฮียแซ็คคนตะกละอยากกินเธอขนาดยอมให้แผลฉีกหนักกว่าเดิมเลยเหรอไง"อยากให้เฮียหยุดเหรอ....ซี๊ด!" ดาเนียจิ้มนิ้วลงมาบนอกนิดหน่อยเขาก็ร้องซี๊ดซ้าดซะแล้ว"เปล่าค่ะ แต่เฮียเจ็บอยู่นะ ถ้าหายดีเมื่อไหร่จะให้เฮียกินร่างกายนี้ให้หนำใจเลย" ดาเนียพิงหัวลงกับไหล่หนา ใบหน้าซีดของสุริยะเอี้ยวมอง เชยคางเล็กขึ้นมาแล้วจรดริมฝีปากของตนลงไป ตอนนี้เหมือนกับว่าเขาทำได้แค่จูบเธอเท่านั้น เพราะขยับตัวไปทางไหนก็ปวดระบมไปหมด"เฮียทนเจ็บได้ แต่เฮียจะไม่ยอมปล่อยให้ท้องหิวเด็ดขาด" เขาทำหน้าอ้อนวอนเหมือนลูกแมวตัวโต"งั้น!" ดาเนียลุกขึ้นนั่งคร่อมลงบนหน้าขาของเขา "มาเนียจะทำเอง"เบิกตากว้างไม่อยากเชื่อว่าเด็กคนนี้จะขอเป็นฝ่ายรุกแถมรุกไร้เดียงสาซะด้วย แม่งน่ารักฉิบหายเลย"อ๊ะ...." มืออุ่นกอบกุมอกตูมของเธอแล้วส่งนิ้ว
Last Updated : 2025-01-13สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 10 ไม่ท้องก็อดแต่ง
ใบหน้าดุดันของโทนธรรมพ่อสายโหดของดาเนียกำลังจดจ้องดวงหน้าคมแข็งกร้าวของสุริยะกลับไป ดาเนียที่กำลังรินน้ำชาให้ทั้งสองคนนั้นหันซ้ายหันขวามองหน้าของชายทั้งสองที่กำลังลอบปะทะด้วยสายตาท่ามกลางความเงียบงัน ชนิดที่ว่าไม่มีใครยอมใคร เพราะเอาแต่มองพวกเขาทำให้ปั้นชาในมือที่ควรจะรินลงถ้วย เผลอรินลดมือตัวเองแทน"โอ๊ย...ซี๊ด!"เนีย!!!!พวกเขาโพล่งเรียกชื่อเธอพร้อมกันแล้วพุ่งเข้ามาจับมือเธอคนละข้างแล้วก้มดูหลังมือที่เห่อแดง"ระวังหน่อยสิลูก" โทนธรรมบอกแล้วหยิบยาหม่องที่ตั้งอยู่บนโต๊ะส่งให้กับสุริะยะ "เอ้าทาให้น้องสิเจ้าแซ็ค"ในที่สุดพ่อก็ยอมเปิดปากคุยสักที เห็นลีลาอยู่นานสองนานถ้ากาน้ำชาไม่หกราดรดมือเธอป่านนี้พวกเขาก็ยังคงจ้องกันไปเรื่อย ๆ จนตาเป็นตะคริวแน่"ครับคุณลุง"เฮียแซ็คหยิบมือของเธอไปแล้วผ่นลมหายใจออกมารดเป่าที่หลังมือของเธออย่างอ่อนโยน ค่อย ๆ บรรจงทายาหม่องลงมาอย่างแผ่วเบา"ขอบคุณค่ะ""เนียไปนั่งข้างแซ็ค" ดาเนียถลึงตาส่งให้พ่อ แต่ถึงพ่อจะไม่บอกเธอก็อยากไปนั่งข้างว่าที่สามีมากกว่าพ่ออยู่ดีนั่นแหละพอเธอนั่งได้ไม่ทันไหร่พ่อก็หยิบโทรศัทพ์ขึ้นมาทำท่าจะถ่ายรูปเธอกับเฮียแซ็คแถมยังยิ้มน้อยยิ้มให
Last Updated : 2025-01-13
Latest chapter
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 28/1 ล้วงหัวใจ
ว่าที่คุณแม่ในชุดบิกินี่ทูพีชสีชมพูโอรสสองชิ้นกำลังแหวกว่ายไปมาอยู่ในสระว่ายน้ำชั้นบนสุดของบ้าน ทั้งที่เป็นคนที่ไม่ได้ชอบว่ายน้ำนัก แต่หลังจากวันนั้นที่เจอกับพี่แนท คำพูดที่บอกว่าจะแย่งเฮียแซ็คของเธอมันก็จุกอยู่ในอกตลอดเวลาบนโลกใบนี้อาจจะมีหลายสิ่งที่เธอหวาดกลัว มีหลายสิ่งที่ไม่กล้าเผชิญหน้า แต่สิ่งเดียวที่เธอไม่อาจสูญเสียให้ใครก็คือ พระอาทิตย์ดวงใหญ่ดวงนี้ สุริยะที่เคยมืดมิด แต่กลับเปล่งแสงเจิดจ้าอันอบอุ่นให้เธออยู่เสมอและใครจะยอมให้คนอื่นมาชุบมือเปิปแย่งของ ๆ เธอ ยังไงก็ไม่มีวันยอม ถ้าจะต้องแตกหักกับเพื่อนของพี่สาวเธอก็จะหักให้มันแหลกคามือ เธอเจ็บและทนให้เพื่อนสมัยเรียนรังแกมาเยอะแล้ว นับจากนี้หมดเวลาฟูมฟาย หมดเวลาด้อยค่าและดูถูกตัวเอง เธอจะลุกขึ้นมาฟาดและสู้กลับอย่างไม่ยอมแพ้"เนีย...ว่ายน้ำหรือแช่น้ำ เฮียนั่งรอเนียนานแล้วนะ" ชายหนุ่มที่เดินขึ้นมาถึงสระว่ายน้ำหยุดยืนดูอยู่พักใหญ่แต่ภรรยาก็เอาแต่เกาะขอบสระตัวนิ่ง เหม่อลอยไม่รู้แม้กระทั่งว่าเขาเดินเข้ามา"เอ่อ...กลับมาแล้วเหรอคะ ยินดีต้องรับกลับบ้านค่ะ แหะแหะ" ยิ้มแห้งเพราะไม่คิดว่าสามีจะกลับมาเร็ว และเธอก็อายที่จะลุกออกจากสระเพราะ
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 27 ปรึกษาพ่อตา
เนื่องจากดาเนียร่างกายอ่อนแอมากและอาเจียนหลายครั้ง สุริยะจึงสั่งห้ามเธอออกไปไหนและจ้างพยาบาลรุ่นป้าของโรงพยาบาลแพทย์สินธนปกรณ์ของหมอเอลวินมาดูแลภรรยา ส่วนเขารีบเข้าไปที่ร้านหนังสือลึกลับของตนเองเพื่อหารือเรื่องผังความสัมพันธ์อันซับซ้อนของ แนท ดาเรศ ซีอีโอสาวของบริษัทเครื่องจักรกลยักษ์ใหญ่ที่สืบสาวราวเรื่องไปมาหล่อนดันมีหุ้นส่วนอยู่ในบริษัทของเขมทัต วัชรกาญจน์ ฆาตกรที่สั่งฆ่าพริมพลอย อดีตแฟนสาวเมื่อได้รับรู้ว่าทั้งสองคนเคยรู้จักกันเขาก็ไม่แปลกใจเลยว่า นี่อาจจะเป็นข้อเสนอยืมมือของดาเรศมาใช้จัดการดาเนียกับตนเองแต่มีหรือที่เขาจะปล่อยให้พวกมันข่มเหงและหยามเหยียดโดยที่ไม่ทำอะไรเลย แต่เขาจะปล่อยให้พวกมันคิดไปก่อนว่าคนแบบสุริยะไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ เมื่อมันชะล่าใจเมื่อใดเขาจะตะครุบรวบทั้งแก็งในคราเดียวใบหน้าคมนิ่งขรึมรีบออกจากร้านหนังสือและคอยดูกล้องวงจรปิดที่ให้อรุณฉายแอบติดตั้งไว้รอบบริเวณบ้านเพื่อคอยสอดส่องความปลอดภัยของภรรยา เขาหลุดยิ้มออกมาเมื่อเห็นเจ้าสุรีย์ ลูกหมาที่เริ่มตัวใหญ่ขึ้นคอยคลอเคลียเลียเอาใจสุดที่รักของเขาไม่ห่างกาย"ทำดีมากสุลูกพ่อ พ่อกลับไปจะทำของอร่อยให้กินไม่อั้นเลย" อม
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 26 แสร้งยิ้ม
หลังจากงานศพของพ่อสามีผ่านพ้นไปได้เกือบหนึ่งสัปดาห์ ทั้งดาเนียและสุริยะต่างก็เคลียร์งานของตนเองให้เสร็จเพื่อหวังว่าจะได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดและไปสวนสัตว์ด้วยกันอย่างสบายใจโดยที่ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง ระหว่างที่ดาเนียเลือกซื้อของอยู่ที่ร้านเบเกอรี่ข้างทาง ลูกค้าอีกคนที่ผลักประตูเข้ามาในร้านก็ทำให้เธอถึงกับตัวแข็งค้างเพราะบุคคลดังกล่าวคือพี่แนท พี่สาวของนิ้งที่เคยทั้งตบทั้งด่าทอเธอสารพัด และกล่าวหาว่าเธอเป็นต้นเหตุให้นิ้งน้องสาวคนเดียวที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลาย เกือบตายและเอาชีวิตไม่รอด ซึ่งพี่แนทเป็นคนเดียวที่เธอรู้สึกแย่ทุกครั้งที่พบหน้ากัน เพราะพี่สาวพื่อนเคยใจดีกับเธอมาก แต่หลังจากเกิดเหตุการณ์เลวร้ายพี่แนทก็แสดงออกมาอย่างชัดเจนว่ารังเกียจเธอ"กลับมาจากต่างประเทศแล้วเหรอ" ไม่รู้ว่าพี่แนทรู้เรื่องนี้ได้ยังไง แต่มือที่กำลังรับถุงขนมจากพนักงานที่คาน์เตอร์มันกำลังสั่นเทิ้มไปหมด"เอ่อ...ค่ะกลับมาได้หลายเดือนแล้วค่ะ" ตอบเสียงสั่นเครือหลุบตามองพื้นไม่กล้าสบตา"ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม" จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าพี่แนทเข้ามาในร้านขนมนี้ไม่ใช่เพราะความบังเอิญแต่เพราะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 25 สู้เพื่อเฮีย
ในวันงานเผาศพ เขาตัดสินใจไปร่วมงานศพของบิดาเพื่อส่งเป็นครั้งสุดท้าย ในแววตาที่หม่นหมองนั้นเปี่ยมด้วยความบอบช้ำแต่เมื่อมือน้อยอบอุ่นที่กุมกระชับมือใหญ่ กระแสความอบอุ่นก็แล่นพล่านเกาะกุมไปทั่วใจและกาย เขาพยายามปลงและปล่อยวางและมองข้ามผ่านว่ามันเป็นเรื่องของสัจธรรม เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทุกคนล้วนแต่ต้องพานพบประสบเจอทั้งนั้นทว่าเขาก็แค่พบเจอมันบ่อยครั้งมากกว่าทุกคน แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังมีดาเนียอยู่ชิดใกล้ คอยเป็นกำลังใจที่ดีที่สุดให้กับเขา ชีวิตนี้เขาก็ไม่ต้องการความทะเยอทะยานใด ๆ อีกแล้วชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสนิทเตรียมเดินกลับไปที่รถแต่เหล่าวงศาคณาญาติก็กรูกันเข้ามาขวางหน้า และป้าคนหนึ่งก็ถือแก้วน้ำมาคล้ายกับจะสาดใส่หน้าของสามีเธอ"เฮียระวังค่ะ"สาด!!ดาเนียเข้ามาขวางหน้าของชายหนุ่มทันเวลาจึงทำให้น้ำในแก้วสาดเข้ามาที่หน้าของเธอเต็ม ๆ"เนีย!!" คิ้วหนากระตุกโกรธเคืองที่ป้าของตน"ไม่เป็นไรค่ะ" หันไปตอบด้วยสีหน้าที่สดใสแล้วกระชับมือของสามีรั้งให้เขาไปยืนอยู่ด้านหลัง เมื่อก่อนเธอเคยถูกเพื่อนในโรงเรียนกลั่นแกล้งจนเกือบตาย อีกทั้งเพื่อนคนหนึ่งก็ปกป้องเธอจนแทบสิ้นลมหายใจ มันเป็นบทเรียนอันยิ่งใหญ่ที่
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 24/2 รับบทเป็นเมีย
เพราะอาเจียนเกือบทั้งวันทั้งคืนดาเนียจึงบอกให้สามีมานอนอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี เพราะบรรยากาศด้านบนนี้ค่อนข้างโปร่งโล่งสบายมากกว่าห้องนอนใต้ดินชั้นล่างอันลึบลับของเขา ถึงแม้เช้านี้เขาจะอาการดีขึ้นและนั่งตักโยเกริต์ผลไม้ที่โรยธัญพืชเข้าปากได้ และยามที่ภรรยาโอบกอดเขาไว้หลวม ๆ ก็เหมือนกับยาดมแก้คลื่นเหียนเวียนหัว เพราะกลิ่นกายของดาเนียนั้นมีทั้งความหอมเย็นและสดชื่นทำให้หัวที่หนักอึ้ง เบาหวิวดังปุยนุ่นจนอยากให้แม่ของลูกกอดเขาอยู่แบบนี้"เดี๋ยวก่อนค่ะ" เขาตะครุบเธอกลับแล้วเอาจมูกซุกเข้าไปที่กลางเนินอก "หอมจัง หอมมาก" อ้อนแล้วพยายามเอาหน้าถูไถไปมาเหมือนเด็กชายสามขวบ"เฮียเป็นเอามากนะเนี่ย" ดาเนียบ่นแต่ก็ลูบแผ่นหลังปลอบโยน เพราะเธอเองก็ชอบใจที่เขาดูน่ารักนุ่มนวล"วันนี้จะไปไหนคะ มีงานหรือเปล่าให้เฮียขับรถไปส่งไหม หรือว่าอยากไปเดินตลาดนัดคลองถมกับเฮียไหม เฮียจะไปซื้อวัตถุดิบมาทำของอร่อย ๆ ให้เนียกิน"เธออ่านนิยายมาตั้งหลายเรื่องไม่เคยพบเจอมาเฟียประเภทเฮียแซ็ค ที่เอะอะก็ชวนไปจ่ายตลาดไม่ก็ชวนไปเดินตลาดนัดคลองถม ปกติมาเฟียที่เธอเคยพบเจอต่างก็พาไปกินหรูอยู่แพงกันทั้งนั้น ยกเว้นตาคนนี้"แล้วเฮียไม่เหม
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 24/1 รับบทเป็นเมีย
เพลงของวง Paper Planes เปิดดังลั่นบ้านลั่นช่องขณะที่มาเฟียหัวป่าก์กำลังยืนรอพิซซ่าโทสต์ในเตาอบระหว่างรอนั้นชายหนุ่มจึงถูบ้านข้ามเวลาเพื่อรอภรรยาตื่นนอน ดาเนียที่ขึ้นมาจากห้องนอนใต้ดินเกาหัวมองสามีที่อารมณ์ดีมากเป็นพิเศษหรือเพราะเมื่อวานพอเธอรับปากว่าจะมีลูกให้ถึงสี่คน เฮียแซ็คก็เลยดีดตั้งแต่เช้าตรู่"เฮียอารมณ์ดีเกินไปไหม....แล้ววันนี้ทำอะไรกินคะ กลิ่นหอมออกมาจากเตาเลย" ดาเนียชะโงกหน้าดูขนมปังพิซซ่าที่หมุน ๆ อยู่ในเตาอบอย่างใจจดจ่อ พอเสียงติ๊งดังขึ้นหญิงสาวก็รีบสวมถุงมือเตาอบแล้วอาสานำออกมาเรียงใส่จาน เดินไปเปิดตู้เย็นรินน้ำส้มใส่แก้วให้พ่อบ้านที่กำลังถูพื้นไปร้องเพลงไป"มาแล้วครับ" สุริยะวิ่งเอาไม้ม๊อบไปเก็บขณะเดียวกันสุรีย์ก็พยายามกระโดดดึ๋งดั๋งอยากรู้อยากเห็นว่าบนโต๊ะอาหารมีอะไรให้กินบ้าง ด้วยความสงสารเจ้าลูกหมาเขาแอบชำเลืองมองเล็กน้อยแล้วฉีกพิซซ่าโทสต์ยื่นใส่ปากสุรีย์แบบเนียน ๆ"เนียเห็นนะคะ ถ้าเฮียตามใจสุรีย์แบบนั้นต่อไปสุรีย์จะดื้อแล้วก็ไม่ฟังเฮียอีกนะคะ" นัยน์ตาขุ่นมองสามีแล้วจิบน้ำส้มหรี่สายตาไม่ไว้ใจส่งให้ ชายหนุ่มหัวเราะแห้งแล้วรีบกินโทสต์ในจานโดยไม่โต้แย้งภรรยา"กินเยอะ ๆ ค
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 23 โลกทั้งใบให้เฮียคนเดียว
หญิงสาวนั่งอ่านหนังสือในห้องของชายหนุ่มไปจนถึงเที่ยงคืนแล้วผลอยหลับไปด้านข้างมีรูปใบเก่าวางอยู่ทำให้เจ้าของบ้านที่เดินตามหาหยิบรูปดังกล่าวขึ้นมาแล้วจัดการโยนใส่เตาผิงไฟในห้อง ความร้อนและเสียงสะเก็ดไฟปลุกเรียกให้คนที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้นและรู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่นอนอยู่ที่พื้นไม้เย็น ๆแต่กลับนอนอยู่บนตัวของสามี เขานอนเหยียดตัวยาวไปอยู่บนโซฟาหน้าทีวีในห้องนั่งเล่นและเธอก็นอนทับอยู่บนตัวเขาอีกที จังหวะที่จะขยับลุกหนีมือของเขากลับโอบรัดไม่ยอมให้จากไป"จะไปไหน"ถามมาได้ว่าจะไปไหนก็ไปให้พ้นหน้าจากคนใจไม้ไส้ระกำหน่ะสิ"เนียจะกลับไปอยู่อพาร์ทเม้นต์ หรือไม่ก็กลับนิวยอร์ก" ประโยคที่เต็มด้วยความน้อยใจทำให้ตาของเขาสว่างขึ้นในพริบตา"เฮียไม่ไห้ไป" ลุกขึ้นรีบรัดเธอด้วยสองแขนดาเนียแอบอมยิ้มที่มุกจะหนีไปจากเขาได้ผล ถึงเธอจะแค่ขู่แต่ก็ไม่กล้าทำจริงหรอก"เนียจะไปหนีไปให้ไกล ๆ จากคนบ้าคนงี่เง่าเต่าตุ่นแบบเฮีย"ทำท่าทางสะบัดแขนที่โอบรอบตัวออก เขาจึงยอมคลายแล้วพลิกตัวให้หันมาสบตาดันหลังคอคนที่กำลังสะดีดสะดิ้งเข้าไปรับจุมพิตดุดันด้วยความใจร้อน"อื้อ....." จูบประดุจจะฆ่าชีวิตเดียวที่มีของเธอมันทั้งหนักหน่วง
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 22/2 ภรรยาของผม
"เฮีย...แม่ยุงลายอะไรนั่นเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงได้ทำหน้าเหมือนอยากกินเฮียเหลือเกิน เฮียต้องระวังตัวนะคะ" จับมือของเขามากอบกุมแล้วลูบไล้ไปมาบนแหวนทังเสตนสีดำที่ด้านในสลักชื่อดาเนียเฮียแซ็ค บ่งบอกถึงสัญญาใจที่มีต่อกัน"เขาชื่อเรไรไม่ใช่ยุงลาย อีกอย่างคนแบบเฮียไม่ต้องระวังใครหรอก ระวังเนียคนเดียวก็ปวดหัวใจแย่แล้ว""ฮะ...เนียมีอะไรต้องระวังกันคะ เฮียพูดให้ดีนะคะ...หึ!" ด้วยความหมันไส้จึงเผลอยื่นมือไปบีบก้นสามีอีกรอบต่อหน้าพนักงานเสริฟ์ที่เดินถือถาดเครื่องดื่มเข้ามา เขาผงะเล็กน้อยมองชายหญิงที่กำลังลวนลามกันอยู่ที่มุมห้องจัดเลี้ยง"ก้นเฮียมันมีอะไรดีนักหนาเหรอสาวน้อย" ยืนเฉยและปล่อยให้เมียขยำต่อไปอย่างที่ชอบ ขณะที่มือสองข้างผลักแผ่นหลังเปลือยเข้ามาแนบ ก้มลงดวงหน้าฉาบเครื่องสำอางสวยเผ็ด"ก็บั้นท้ายเฮียทั้งแน่นฟิตเด้งแล้วก็มี...ขี้แมลงวันด้วยเม็ดนึง เซ็กซี่เป็นบ้าเลย" ตาลุกวาวเพิ่งรู้ว่าที่ก้นตัวเองนั้นมีขี้แมลงวันอยู่ด้วย ปากกระจับคมเหยียดยิ้มเกลี่ยแก้มใส"ปากหวานจัง ขอเฮียชิมหน่อยได้ไหม" วิงวอนแล้วแตะลงที่ริมฝีปากล่างที่ฉ่ำวาวด้วยลิปกลอส"กลับบ้านก่อนสิคะ" แตะที่กลีบปากสวยของเขา"ก็ได้กลับ
สุริยะทมิฬ Bad Apollo บทที่ 22/1 ภรรยาของผม
หลังจากที่คู่รักหวานชื่นกลับมาถึงบ้านได้ไม่กี่ชั่วโมงพ่อบ้านศิวดลก็เข้ามาแจ้งข่าวว่าพรุ่งนี้จะมีการจัดงานเลี้ยงหรูรวบรวมเหล่าบริษัทพันธมิตรด้านการผลิตอาวุธหนักเข้าไปหารือและสร้างคอนเนคชั่นร่วมกัน สุริยะยิ้มกริ่มเพราะตนนั้นจะได้เจอกับเรไร เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของอดีตแฟนสาวที่เขายังไม่ได้สะสางบัญชีแค้น"สุรีย์แม่คิดถึงหนูจังเลย" ชายหนุ่มชำเลืองมองหน้าของภรรยาที่กำลังก้มลงฟัดเจ้าลูกหมาตัวดำ นึกแล้วเขาก็อยากเป็นเจ้าสุรีย์ขึ้นมาได้เป็นหมาแล้วถูกเมียฟัดเมียหอมแบบนั้น คงจะฟินน่าดู"เนียรินน้ำชาให้เฮียหน่อยสิ" เขากวักมือชูถ้วยชาในมือที่หมดแล้ว หญิงสาวยิ้มมุมปากรีบคว้าเอาปั้นชาที่ตั้งอยู่บนเคาน์เตอร์ครัวตรงมาหาสามีโดยไม่ปฏิเสธ"น้ำชาค่ะตาแก่" ดาเนียรินน้ำชาอู่หลงกลิ่นหอมลงในถ้วยชา ดวงตาคมหลุบมองท่าทางที่นุ่มนวลก็เผลอนึกย้อนไปถึงเมื่อเช้าที่จัดเมียในห้องอาบน้ำจนลืมไปว่าเธอท้องลูกคนแรกอยู่"เพลียไหม" เขาถามและจิบน้ำชาอุ่นกระพริบตาปริบ ๆ"เพลียอะไรคะ.....อ๋อที่เฮียกระแทกเนียเมื่อเช้าอ่ะเหรอ" พรวด!!!"แค่ก....แค่ก" น้ำชาในปากพ่นออกมาใส่หน้าดาเนียจนเลอะเทอะ"โอ๊ย...ตาแก่นี่เนียเปื้อนหมดเลย กินภาษาอ
