ตอนที่14 เสียใจ

“ขอบคุณครับ...ผมต้องขอโทษมิเชลแทนเอยด้วยนะ”

ชายหนุ่มเห็นเพื่อนสาวของเขาต้องมาเดือดร้อนเพราะภรรยาของเขาเองเขาจึงของรีบขอโทษเพื่อนสาวของเขายกใหญ่

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอัคน้องยังเด็กคงหึงสามีเป็นธรรมดาแหละค่ะ..เดี๋ยวมิเชลขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสือผ้าก่อนนะคะถ้าอัคอยากเปลี่ยนเสื้อผ้ามิเชลเตรียมไว้ให้คุณแล้วนะคะอยู่ในห้องนั้นค่ะ”

มิเชลยังเสแสร้งแกล้งแถให้ดูดีไปเรื่อยเพราะพร้อมบอกว่าเธอจะไปอาบน้ำและชี้ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ชายหนุ่ม

20 นาทีต่อมา

“หึ!!!...ยังไงคุณก็ต้องเป็นของมิเชล”

มิเชลเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างอารมณ์ดีพรางคิดว่ายานอนหลับที่ใส่ให้ชายหนุ่มดื่มมันคงจะออกฤทธิ์แล้วหญิงสาวจึงเดินเข้ามาในห้องชายหนุ่มด้วยผ้าคลุมอาบน้ำผืนเดียวเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มนอนฟุบหลับโดยที่ยังเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่เสร็จเธอจึงแค่นหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดีเพราะเป็นไปตามแผนทีเธอวางเอาไว้

มิเชลค่อยๆถอดเสื้อผ้าที่เหลือของชายหนุ่มออกพร้อมจัดท่านอนให้ชายหนุ่มพร้อมแทรกตัวลงไปนอนกับเขาให้ดูเหมือนทั้งสองกำลังนัวเนียกันพร้อมถ่ายรูปเพื่อที่จะส่งเข้ามือถือของเอิงเอยหญิงสาวรีบกดหาเบอของเอิงเอยในเครื่องของชายหนุ่มทันทีที่ได้เบอมาเธอจึงกดส่งรูปเข้าไปทันที

ติ้งงงง

เอิงเอยสะดุ้งตื่นมากลางดึกเพราะได้ยินเสียงข้อความเข้าเธอจึงกดเข้าไปอ่านเมื่อเห็นภาพที่โชว์ขึ้นเธอถึงกับใจสลายทันที

“อือ....ฮือๆ...ฮืออๆๆๆๆ”

“หืมมม..เป็นอะไรอะแก”

พีนัสได้ยินเสียงสะอื้นของเพื่อนสาวเธอกลางดึกเธอจึงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพร้อมดึงมือถือจากมือของเพื่อนเธอออกมาดูก็เห็นภาพที่ไม่น่าเห็นสักเท่าไรทำให้เธอพอรู้สาเหตุแล้วว่าที่เพื่อนของเธอต้องตื่นมาร้องให้กลางดึกเพราะอะไร

“เห้ย”

ตอนแรกพีนัสเองเห็นภาพนั้นก็ตกใจอยู่ไม่น้อยแต่เมื่อมองภาพดีๆเธอรู้สึกว่ามันดูปลอมแปลกๆแต่เธอรู้ว่าเพื่อนสาวของเธอคงเชื่อไปซะสนิทใจแล้วว่าทั้งสองคงมีอะไรกันเธอเข้าใจเพื่อนของเธอดีว่าคนกำลังจิตใจอ่อนแอมันก็จะไม่ทันดูอะไรให้มันถ้วนถี่

“ฮือๆๆๆ....ฮืออ...ฉันรักเค้าไปแล้วอะแก..ฉันรักเค้าไปแล้วทำไมทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย..ฮือๆๆๆ”

“ใจเย็นๆแกเรื่องมันอาจจะไม่เป็นแบบที่เราคิดก็ได้แกก็รู้นี่ว่ายัยนั่นอยากได้สามีแกจะตายไปนางคงทำทุกวิถีทางเพื่อให้แกเลิกกับพี่หมออัคนั่นแหละ”

พีนัสได้แต่พูดปลอบใจพร้อมกอดเพื่อนสาวของเธอที่ร้องให้โฮอยู่ตอนนี้

“แต่พี่หมอไม่เคยเชื่อคำพูดของฉันเลยสักนิดเขาเชื่อแต่ผู้หญิงคนนั้นแกจะให้ฉันคิดยังไง...ฮือๆๆๆ”

“คนเรามันก็ต้องเชื่อสิ่งที่เห็นตอนแรกทั้งนั้นแหละแกอย่าคิดมากเลยลองแกได้มีเวลาอธิบายพี่หมออัคอาจจะฟังแกบ้างก็ได้”

พีนัสเองได้แต่กอดปลอบเพื่อนสาวของเธอจนหลับไปเธอเองเริ่มเห็นว่าเพื่อนของเธอช่วงนี้เริ่มจะมีความสุขแล้วแท้ๆแต่เมื่อเจอแม่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาตอนนี้เพื่อนเธอดูแย่ลงกว่าเก่าไปอีก

เช้าวันต่อมา

“อืมม..นี่มันอะไรกันเนี่ย”

อัคนีตื่นขึ้นมาก็เห็นตัวเขาเองนอนเปลือยเปล่าอยู่กับมิเชลเพื่อนสาวของเขาเมื่อคืนเขาเองจำได้ว่ากำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วอยู่ดีๆก็ฟุบหลับไป

“เอ่อ..อัคคะไหนๆเรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้วมิเชลรักอัคนะคะรักมานานแล้วด้วย”

มิเชลที่ตื่นก่อนชายหนุ่มอยู่นานแล้วเมื่อเห็นว่าเขาตื่นขึ้นด้วยท่าทีตกใจเธอจึงผลักเขาลงนอนพร้อมยกตัวเธอขึ้นมาทับตัวเขาเอาไว้และพูดความในใจของเธอออกมาเพราะคิดว่าเขาคงจะฟังเธอและเข้าใจเธอบ้าง

“คุณทำอะไรของคุณ..มิเชลผมมีภรรยาแล้วนะแล้วเราก็เป็นเพื่อนกันคุณหยุดคิดซะเถอะ”

ชายหนุ่มรู้สึกมาตั้งนานแล้วว่าเพื่อนสาวของเขาคิดกับเธอเช่นไรแต่เขาเองไม่อยากจะเสียเพื่อนดีๆอย่างหญิงสาวไปจึงทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นความรู้สึกของเธอแล้วตอนนี้ในหัวใจของเขาก็มีเพียงแต่เอิงเอยเท่านั้นด้วย

“คุณคิดว่าเด็กนั่นมันจะรักคุณจริงเหรอคะมันรักเงินของคุณต่างหากมิเชลต่างหากที่รักคุณจริงๆ”

มิเชลรู้สึกโมโหที่ไม่ได้ดั่งใจของเธอแถมชายหนุ่มยังออกตัวแรงพูดได้เต็มปากว่าเอิงเอยเป็นภรรยาด้วยไหนที่เธอรู้ตอนแรกว่าเขาไม่อยากแต่งงานกับเด็กนั่นไง

“หยุดเรียกภรรยาผมแบบนั้นนะไม่ว่าคุณจะใช้วิธีไหนผมก็ไม่มีทางมองคุณเกินเพื่อนอยู่ดีผมขอตัวนะ”

อัคนีเริ่มมองออกแล้วว่าเรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้ยังไงคงเป็นเพราะเพื่อนสาวของเขาเป็นคนจัดฉากนั่นเองดีนะที่เขาเห็นว่าตลอดเวลาที่คบหญิงสาวเป็นเพื่อนมาเธอทำดีกับเขาตลอดไม่อย่างนั้นเขาคงพูดตัดสัมพันธ์ความเป็นเพื่อนไปแล้วตอนนี้เขารู้อยู่อย่างเดียวว่าต้องกลับไปตามหาเอิงเอยอย่างเร็วที่สุดเพื่อที่จะขอโทษเธอเรื่องเมื่อคืน

บ้านพักธนนท์

“อ้าวคุณเอยตื่นเช้าจังเลยนะครับ”

ธนนท์นั่งจิบกาแฟอยู่ที่หน้าบ้านพักของเขาเมื่อเห็นหญิงสาวเดินออกมาเขาจึงทักเธอขึ้น

“คุณนนท์พอจะว่างไหมคะพอดีเอยอยากให้คุณไปส่งเอยที่บ้านพักหน่อยน่ะค่ะ”

เอิงเอยตั้งใจที่จะเดินออกมาหาธนนท์อยู่แล้วเพราะเธอจะวานให้เขาไปส่งเธอที่บ้าน

“ได้สิครับว่าแต่พีนัสล่ะครับ”

“เธอยังไม่ตื่นค่ะเอยกะว่าให้เธอนอนไปก่อนเพราะเมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอนทั้งคืนเลย”

เอิงเอยเห็นว่าพีนัสเองอยู่ปลอบเธอแทบทั้งคืนพึ่งจะได้นอนก่อนหน้าไม่กี่ชั่วโมงนี้เองเธอจึงไม่อยากปลุกเพื่อนของเธอกลัวว่าเดี๋ยวจะเพลีย

“คุณเอยจะไปเลยไหมครับ”

“ค่ะ”

ตลอดเวลาที่นั่งรถกลับมาเธอเองไม่ได้พูดได้จาอะไรกับธนนท์เลยชายหนุ่มเองเมื่อเห็นอาการของหญิงสาวเขาจึงไม่กล้าที่จะกวนใจอะไรเธอมากเธอรู้สึกสงสารหญิงสาวเหลือเกินในใจเขาคิดว่าคนอย่างเอิงเอยไม่น่ามาเจอเรื่องแบบนี้เพราะดูแล้วหญิงสาวคงจะซื่อสัตย์ต่อสามีเธอมากสังเกตุได้จากครั้งที่แล้วที่เขาเคยได้พูดคุยกับเธอ

“ขอบคุณคุณนนท์มากนะคะที่มาส่ง”

“ยินดีครับถ้ามีเรื่องอะไรให้ผมช่วยบอกผมได้เสมอนะครับ”

“ค่ะ...กลับดีๆนะคะ”