“เอย...ตื่นสิเอยพี่รักเอยนะได้ยินพี่ไหม”
ชายหนุ่มยังไม่ทันได้พูดความในใจของเขาให้หญิงสาวได้ยินหญิงสาวเองก็เป็นลมเพราะความเพลียทั้งกายเพลียทั้งใจดีที่ชายหนุ่มรับเอาไว้ทันพร้อมอุ้มเธอมานอนที่เตียงพร้อมตรวจอาการของหญิงสาว
“พี่ขอโทษเอย...พี่ขอโทษ”
ชายหนุ่มใช้ผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หญิงสาวหน้าของเธอมีแต่รอยคราบน้ำตาชายหนุ่มคิดว่าที่เธอร้องให้เพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ขัดขวางความรักของเขาและนั่นมันก็ทำให้เขาต้องโทษตัวเองที่ทำให้เธอเข้าใจผิด
ตอนนี้เขาอยากให้เธอตื่นมาฟังเรื่องราวทั้งหมดพร้อมทั้งความในใจของเขาที่มีต่อเธอด้วยเขาคงทำใจไม่ได้เป็นแน่ถ้าเขาจะต้องหย่ากับเธอเขาไม่ได้ห่วงเรื่องสมบัติที่จะเสียไปอะไรทั้งนั้นแต่เขากลัวกลัวว่าเขาจะไม่ได้เห็นหน้าหญิงสาวที่เขารักอีก
Rrrrrrrrrrr
ชายหนุ่มนั่งเช็ดตัวให้หญิงสาวสักพักเขาเองก็ทิ้งตัวลงนอนกอดร่างบางเอาไว้อย่างหวงแหนจู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ของขังขึ้นเมื่อหยิบขึ้นมาดูเห็นว่าเป็นเบอของใครก็กดรับทันทีเพราะเขาเองก็มีเรื่องที่จะคุยกับคนในสายเช่นกัน
“โทรมามีอะไร”
ชายหนุ่มคุยกับคนปลายสายเสียงเข้มเพราะตอนนี้เขายังโมโหกับเรื่องที่เธอสร้างให้เขาต้องปวดหัวอยู่
“มิเชลแค่คิดถึงคุณน่ะค่ะ”
“คุณเลิกพูดแบบนี้กับผมได้แล้วยังไงเรื่องของเราสองคนมันก็เป็นไปไม่ได้และตอนนี้ความรู้สึกดีๆที่ผมให้คุณมันได้หมดลงไปแล้วต่อจากนี้เราขาดกัน”
“ทำไมคะอัคทำไมมิเชลรักคุณนะคะ”
“คุณก็น่าจะรู้ตัวว่าคุณทำอะไรไว้และผมขอบอกเลยว่าผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักคือเอยแล้วจะไม่มีวันเลิกรักด้วย”
ยิ่งชายหนุ่มได้ยินคำจากปากคนที่เป็นเพื่อนกันมานานเขารู้สึกไม่โอเคกับคำนั้นสักเท่าไรไหนๆหญิงสาวก็ทำอะไรไม่เกรงใจเขาอยู่แล้วเขาก็ขอพูดให้เธอได้รู้ไปเลยแล้วกันจะได้เลิกหวังในตัวของเขาอีก
“อร้ายยย..”
เมื่อได้ยินว่าหญิงสาวปลายสายเริ่มที่จะโวยวายเขาจึงกดตัดสายไปในทันทีเพราะไม่อยากได้ยินเสียงของเธอสักเท่าไร
อัคนีนอนกอดหญิงสาวอยู่สักพักเขารู้ว่าอีกไม่นานหญิงสาวก็คงฟื้นเพราะที่เป็นลมไปเพราะความเพลียตอนนี้เขาจึงลุกขึ้นมาทำอาหารให้กับเธอพร้อมออกไปหาซื้อยาจากร้านขายยาใกล้ๆมาไว้ให้เธอทานตอนที่เธอตื่นขึ้นมา
จากการที่เขาคุยกับมิเชลเมื่อครู่เขาไม่สนว่าสภาพจิตใจของหญิงสาวจะเป็นเช่นไรตอนนี้ที่เขาสนใจมากที่สุดก็คือเอิงเอยหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขาตลอดเวลาที่ผ่านมาคราแรกเขารู้ตัวดีว่าเขาตั้งแง่กับเธอเพราะที่เธอต้องแต่งงานกับเขาเพราะเรื่องเงินแต่พอได้ลองใช้ชีวิตอยู่กับเธอถึงแม้จะไม่นานมันก็ทำให้เขารู้ว่าเขาเสียเธอไปไม่ได้แล้วคนที่เขาอยากดูแลอยากอยู่ด้วยตลอดเวลาตอนนี้มีแค่เอิงเอยคนเดียวเท่านั้น
ชายหนุ่มคิดว่าทริปนี้หมดสนุกไปแล้วและตอนนี้หญิงสาวก็ดูอ่อนเพลียมากพรุ่งนี้เขาตั้งใจว่าจะพาเธอบินกลับไทยทันทีและภาวนาว่าถ้าเธอตื่นมาขอให้เขาและเธอปรับความเข้าใจกันได้ด้วยเถอะ
“ตื่นแล้วเหรอเอย..ทานข้าวก่อนสิจะได้ทานยา”
อัคนีเปิดประตูเข้าไปดูหญิงสาวพบว่าเธอลุกขึ้นมานั่งพิงที่หัวเตียงแล้วเขาจึงยกถาดข้าวต้มกับยามาไว้ให้เธอ
“ขอบคุณค่ะ”
หญิงสาวขอบคุณชายหนุ่มตามมารยาทที่เขาอุตส่าห์มาดูแลเธอ
“ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอกพี่ต้องดูแลภรรยาของพี่อยู่แล้ว”
“....”
ชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวเริ่มที่จะคุยดีกับเขาแล้วเขาจึงแสร้งพูดย้ำให้เธอได้รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของเขาและเขาก็มีหน้าที่ที่จะต้องดูแลเธออยู่แล้ว
“พี่เห็นว่าทริปนี้มันไม่สนุกแล้ว..แล้วเอยก็ไม่ค่อยสบายด้วยงั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวเรากลับที่ไทยกันเลยนะ”
“ค่ะ”
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเงียบไม่ได้ตอบอะไรเขาจึงพูดเรื่องที่จะพาเธอกลับพรุ่งนี้เลยหญิงสาวเองก็คิดว่าดีแล้วเหมือนกันที่กลับเลยเพราะต่อให้เธอเที่ยวต่อก็ไม่สนุกอยู่ดี
“เอยคือรูปที่เอยเห็นมันเป็นเรื่องที่มิเชลสร้างขึ้นพี่สาบานว่าเราไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันและคนที่พี่รู้สึกว่...”
ชายหนุ่มรวบรวมความกล้าคิดว่าตอนนี้นี่แหละที่เขาจะพูดความจริงให้หญิงสาวฟังพร้อมจะบอกความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้กับเธอด้วยเพราะเขาคิดว่าน่าจะเป็นวิธีที่ทำให้หญิงสาวเลิกคิดที่จะหย่ากับเขาได้บ้าง
“ถ้าพี่หมออยากให้เราคุยกันดีๆได้อยู่ตอนนี้เอยขอร้องเอยอยากอยู่คนเดียวสักพักเอยรู้สึกเหนื่อยค่ะ”
หญิงสาวได้ยินที่ชายหนุ่มพูดถึงเพื่อนสาวของเขาเธอเองจากที่ไม่อยากจะคิดเรื่องนี้แล้วภาพทุกอย่างมันเหมือนยิ่งย้ำเตือนเธออีกทำให้เธอต้องรีบตัดบทชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว
เพราะตอนนี้หัวใจของเธอไม่พร้อมรับฟังอะไรตอนนี้เลยจริงๆถึงแม้เขาจะบอกกับเธอว่าเขาทั้งสองไม่มีอะไรเกินเลยแต่ความรู้สึกน้อยใจชายหนุ่มจากตอนเกิดเรื่องแล้วเขาไม่ยอมฟังเธอเลยมันยังยังวนอยู่ในสมองเธออยู่จึงทำให้ตอนนี้เธอไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น
ชายหนุ่มถึงกับไปต่อไม่ถูกเมื่อได้ยินคำที่หญิงสาวขอร้องเขาออกมาเขาจำต้องสงบปากสงบคำไว้ก่อนเขาคิดว่าเขาน่าจะให้เวลาหญิงสาวสักหน่อยเพราะดูจากสถานการณ์ตอนนี้หญิงสาวคงไม่อยากรับฟังอะไรจริงๆจากที่ชายหนุ่มเป็นคนไม่ยอมใครง่ายๆกลับต้องยอมให้กับคำขอร้องของเธอเพราะเขาเองยังอยากที่จะพูดคุยกับเธอได้อีกเขาเชื่อว่าที่หญิงสาวพูดออกมาเมื่อครู่หญิงสาวทำจริงเพราะถ้าเขาขืนไปเซ้าซี้เธออีกมันคงจะไม่ดีกับตัวเขาเป็นแน่
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอข้างนอกนะเอยทานเสร็จก็วางไว้ตรงนี้แหละเดี๋ยวพี่มาเก็บเอง”
ชายหนุ่มจำต้องเดินหน้าหงอยออกมาจากห้องของหญิงสาวเพราะเขากลัวว่าถ้าขืนเขายังดึงดันอยู่ในห้องของเธอหญิงสาวคงไม่ยอมทานข้าวเป็นแน่ในชีวิตเขาไม่เคยรู้สึกหน่วงขนาดนี้เลย
ประเทศไทย
คอนโดXXXX
อัคนีและเอิงเอยกลับไทยมาได้สองวันแล้วแต่หญิงสาวก็ยังเอาแต่หลบหน้าชายหนุ่มและหลีกเลี่ยงที่จะพูดคุยกับกับเขาจนตอนนี้ชายหนุ่มแทบจะบ้าอยู่แล้วเพราะหญิงสาวทำเหมือนเขาเป็นอากาศที่เธอมองไม่เห็นอยู่แบบนั้นและตอนนี้อีกเช่นกันหญิงสาวออกไปข้างนอกโดยที่ไม่ได้บอกเขาอีกแล้วเขาพยายามโทรหาเธอแต่เธอก็ไม่รับเป็นอีกครั้งที่หญิงสาวทำให้เขากระวนกระวายอีกแล้ว
Rrrrrrrrrrr“สวัสดีครับ”“คุณเป็นสามีของคุณเอิงเอยใช่ไหมครับตอนนี้เธอโดนรถชนอยู่ที่โรงพยาบาลXXXครับ”“อะไรนะครับ...เดี๋ยวผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”ชายหนุ่มกดรับสายจากเบอแปลกที่โทรหาเขาเมื่อได้รู้ว่าปลายสายโทรมาเพราะอะไรเขารู้สึกใจหายวูบเมื่อวางสายได้เขาก็เตรียมตัวออกไปที่โรงพยาบาลเพื่อที่จะไปดูอาการของเธอทันที“ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับหมอเจมส์”อัคนีวิ่งหน้าตาตื่นมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินที่กำลังมีหมอและพยาบาลกำลังชุลมุนเข็นเตียงคนไข้เพื่อที่จะเข้าไปห้องผ่าตัด“หมออัคตอนนี้ภรรยาคุณอาการ50/50เพราะสมองของเธอกระทบกระเทือนอย่างมากผมต้องรีบผ่าตัดโดยด่วนขอตัวก่อนนะครับ”“ฝากภรรยาผมด้วยนะครับ”อัคนีแทบทรุดเมื่อได้ยินอาการของหญิงสาวจากปากหมอเจมส์เพื่อนร่วมรุ่นที่เรียนมาพร้อมเขาเพียงแต่ทำงานอยู่กันคนละที่เท่านั้นเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งรอภาวนาให้หญิงสาวปลอดภัยตอนนี้น้ำตาลูกผู้ชายของเขาไหลมาอาบแก้มแบบไม่อายใคร“หนูเอยเป็นยังไงบ้างตาอัค”แอนเดรียสเมื่อรู้ข่าวว่าลูกสะใภ้ของเขาโดนรถชนเขาก็รีบดิ่งมาที่โรงพยาบาลทันทีเมื่อเห็นสภาพลูกชายแล้วเขาก็รู้ได้เลยว่าลูกสะใภ้ของเขาอาการไม่ดีอย่างแน่นอน“พ่อครับผม
“ครับ...ผมว่าอีกนานเธอก็คงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมหมออัครู้ใช่ไหมครับว่าต่อไปนี้จะดูแลเธออย่างไร”“ครับหมอเจมส์ผมจะพยายามทำให้ความจำเธอเป็นปกติเร็วที่สุดครับ”“ตอนนี้เธอคงหลับเพราะฤทธิ์ยานะครับยังไงก็สู้ๆนะครับหมอ”“ขอบคุณครับ”หมอเจมส์รู้สึกสงสารอัคนีเพราะตั้งแต่ที่หญิงสาวพักรักษาตัวอยู่ที่นี่ชายหนุ่มก็ดูแลเธอไม่เคยห่างแต่เมื่อหญิงสาวดันฟื้นขึ้นมาแล้วจำชายหนุ่มไม่ได้นี่สิถ้าเป็นเขาเองคงปวดหัวใจน่าดูบริษัทXXX“คุณนนท์คะพรุ่งนี้ฉันขอลาจะไปเยี่ยมเอยค่ะ”เมื่อใกล้เวลาเลิกงานพีนัสจึงเดินเข้ามาขออนุญาตเจ้านายหนุ่มของเขาเพื่อที่จะลางานไปเยี่ยมเพื่อนสาวของเธอเพราะรู้ข่าวจากหมออัคนีที่เป็นคนโทรบอกเธอว่าเอิงเอยฟื้นแล้วพร้อมเล่าอาการคร่าวๆให้ฟังเธอเองจึงตัดสินใจลางานเพื่อที่จะลองไปคุยกับเพื่อนเธอพรุ่งนี้“ได้สิแต่มีข้อแม้ว่าวันนี้คุณต้องไปงานเลี้ยงกับผม”“ฉันไม่ไปค่ะ”“งั้นผมไม่ให้ลา”“คุณมันใจร้าย...ฉันไปกับคุณก็ได้”ธนนท์เองก็ตั้งใจว่าจะชวนหญิงสาวไปเยี่ยมเอิงเอยอยู่แล้วแต่ยังไม่ได้บอกเธอเท่านั้นเองเมื่อหญิงสาวเอ่ยปากขอก่อนเขาจึงใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยนที่จะให้เธอไปงานกับเขาในวันนี้ซึ่งม
“นี่คุณขับช้าๆสิฉันไม่อยากตายตอนนี้นะ”ชายหนุ่มเร่งเครื่องจนหญิงสาวแทบหยุดหายใจเพื่อที่จะไปถึงคอนโดของเขาอย่างรวดเร็ว“นี่คุณจอดเดี๋ยวนี้นะ...ไอ้บ้าเอ้ยย..ใครสอนให้ขับรถแบบนี้เนี่ย...”หญิงสาวกร่นด่าชายหนุ่มไปตลอดทางที่จู่ๆเขาก็เงียบขรึมไม่พูดไม่จากับเธอพร้อมขับรถเร็วจนเธอกลัวหัวใจแทบจะหยุดเต้นอยู่แล้ว“อะไรเนี่ยคุณจะพาฉันไปไหนอีกเล่าฉันจะกลับบ้านมันหมดเวลางานฉันแล้วนะ..นี่ได้ยินที่ฉันพูดไหมห๊า...”เมื่อถึงคอนโดของชายหนุ่มเขาจอดรถได้ก็เดินไปลากหญิงสาวออกมาจากรถโดยทันทีโดยที่หญิงสาวก็ยังโวยวายอยู่แบบนั้นเพราเธอก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มเป็นอะไรเหมือนกัน“โอ้ยยเจ็บนะเหวี่ยงมาได้...เมื่อไรจะเลิกทำนิสัยเอาแต่ใจใส่คนอื่นสักทีฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ”เมื่อถึงห้องชายหนุ่มก็เหวี่ยงหญิงสาวไปที่โซฟาห้องเขาทันทีพฤติกรรมที่ชายหนุ่มทำกับเธอทำให้หญิงสาวไม่พอใจอย่างมากที่ดูมันจะมากเกินกว่าทุกครั้งเธอเลยระเบิดอารมณ์ที่โมโหใส่เขาอย่างเหลืออดถึงเธอจะเป็นลูกจ้างเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำกับเธอแบบนี้“อยากมีผัวรวยไม่ใช่เหรอผมก็จะเป็นผัวคุณให้นี่ไงคุณจะเอาเท่าไรล่ะสิบล้านร้อยล้านผมให้โอนให้คุณตอนนี้เลยก็ได้แต่
วันต่อมา11.00 นธนนท์ตื่นมาก่อนหญิงสาวได้สักพักจนเขาอาบน้ำเรียบร้อยแล้วจึงมาเช็ดตัวให้หญิงสาวอีกเมื่อเช็ดตัวให้เธอเรียบร้อยแล้วเขาจึงลงมาซุกตัวนอนรอหญิงสาวตื่นขึ้นมาพร้อมกุมมือของเธอไว้อย่างภูมิใจว่าหญิงสาวตกเป็นของเขาแล้ว“ตื่นแล้วเหรอคุณ”“อย่ามายุ่งกับฉัน”เมื่อหญิงสาวตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนซุกอยู่ที่อกของชายหนุ่มและเขาเองยังจับมือเธอเอาไว้อีกด้วยเธอจึงรีบสะบัดมืออกพร้อมผละตัวให้ออกห่างจากชายหนุ่มทันที“คงจะเลิกยุ่งไม่ได้เพราะคุณเป็นเมียผมแล้ว”ชายหนุ่มเห็นว่าเมื่อหญิงสาวตื่นข้นมาก็มาอาละวาดเขาทันทีเขาจึงอยากบอกให้เธอได้รู้ว่าไว้ว่าตัวเธอนั้นเป็นของเขาแล้วจะให้เลิกยุ่งด้วยก็คงจะยาก“ทำแบบนี้ทำไม”หญิงสาวยังมีน้ำตาไหลมาอยู่บนหน้าไม่ขาดสายเธอเองไม่คิดว่าแค่การที่เขาโมโหเธอที่เธอต่อล้อต่อเถียงด้วยเขาจะทำกับเธอขนาดนี้“นี่คุณไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาทำไมผมถึงชอบให้คุณอยู่ใกล้ๆชอบกวนประสาทคุณชอบพาคุณไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ละผมก็ยังทำตัวติดกับคุณตลอดเวลาไม่ชอบให้คุณอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นด้วยนี่มันคืออะไร”ชายหนุ่มอยากจะรู้จริงๆว่าสิ่งที่เขาทำทั้งหมดเนี่ยหญิงสาวไม่รู้จริงๆเหรอว
“ไม่ค่ะเอยบอกให้พีนัสซื้อมาให้เอยแล้วคุณจะไปทำงานก็ไปเถอะค่ะเอยดูแลตัวเองได้”เป็นเวลาหลายวันแล้วที่ชายหนุ่มไม่ได้ไปทำงานเพราะเป็นห่วงหญิงสาววันนี้เขาเลยต้องเข้าไปดูงานเองสักหน่อยอันที่จริงใจเขาอยากจะหอบงานกลับมาทำที่นี่ใจจะขาดแต่ติดอยู่ที่เขาต้องติดต่อกับบุคคลหลายคนซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าบริษัทคราแรกเขาตั้งใจว่าจะให้ลูกน้องของพ่อเขาเข้าไปดูแลแทนสักระยะหนึ่งแต่เป็นเพราะหญิงสาวพูดให้เขาฟังแทบทุกวันว่าให้เขาไปทำงานได้แล้วเพราะเธอดูแลตัวเองได้เขาจึงต้องยอมไปเพราะดูท่าที่หญิงสาวไล่เขาไปทำงานเธอคงจะเบื่อที่จะคุยกับเขาน่าดู“งั้นพี่ไปแล้วนะ..มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดรู้ไหม”“รู้แล้วค่ะ..ไปได้แล้วค่ะเดี๋ยวสายนะคะ.”ชายหนุ่มที่โดนหญิงสาวไล่ให้ไปทำงานท่าเดียวเขาก็ยังยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่หน้าห้องเพราะใจเขาน่ะสิมันไม่อยากไปเอาเสียเลยจนหญิงสาวต้องพูดเตือนสติว่าถ้าเขาช้าอีกนิดเดียวคงสายเป็นแน่เขาจึงยอมออกไปแต่โดยดี11.00 น.ติ้งงงงงงง“เป็นไงบ้างแก”“กว่าจะมาเยี่ยมเพื่อนได้นะ”เอิงเอยเปิดประตูมาเห็นหน้าเพื่อนสาวของเธอยิ้มหน้าบานยืนอยู่ที่หน้าห้องก็ทำหน้านอยใส่พีนัสเป็นการใหญ่เพราะกว่าจะมาหาเธอไ
ตอนนี้เขาทรุดนั่งลงกับพื้นท่าคุกเข่ามือของเขากำจดหมายแน่นน้ำตาลูกผู้ชายของเขาไหลพรั่งพรูมาอย่างหยุดไม่ได้ตอนนี้หัวใจเขาสลายเขาเข้าใจว่าหญิงสาวทำแบบนี้เพื่ออะไรในเมื่อเขาทำดีกับเธอทุกอย่างแต่เธอกลับไม่เห็นค่าอะไรเลย“ทำแบบนี้กับพี่ทำไม...เอยพี่รักเอย...เอยหนีพี่ไปทำไม...”หลังจากนั่งฟูมฟายอยู่ได้พักใหญ่ชายหนุ่มก็ขับรถออกจากคอนโดเพื่อไปที่บาร์เขาคิดว่าบางทีความเมามันอาจทำให้เขาลืมเรื่องนี้ได้ชั่วพักชั่วครู่ก็ยังดีตัวเขาเองรู้ดีว่าแอลกอฮอล์มันไม่ได้ดีต่อสุขภาพกายของเขาแต่สุขภาพใจของเขาตอนนี้ต้องการมันเยียวยาอย่างมาก“น้องเอามาอีกขวด”อัคนีตอนนี้เริ่มเมาไม่ได้สติเขาเรียกหาแต่เครื่องดื่มมึนเมาหวังว่ามันจะทำให้ลืมเรื่องวันนี้ได้แต่ยิ่งดื่มเหมือนเรื่องราวมันยิ่งวนซ้ำกลับมาให้เขาได้คิดยิ่งคิดก็ยิ่งต้องดื่ม“พอได้แล้วมั้ง”ภูผาได้รับสายจากแอนเดรียสว่าให้มาดูชายหนุ่มที่บาร์ที่นี่เพราะแอนเดรียสรู้ว่ายังไงลูกชายของเขาก็ต้องกำลังหาอะไรย้อมใจแน่นอนเมื่อภูผามาถึงก็เห็นเพื่อนของเขาเล่นกระดกทีเดียวหมดแก้วแล้วหมดแก้วอีกจนตอนนี้เขาถึงต้องกับยกมือห้ามไม่ให้ชายหนุ่มดื่มต่อ“ปล่อย...ฉันจะดื่ม”อัคนีพูดด้วย
“ขนมหวานไหมคะ...ขนมฝีมือพี่น้ำเมยอร่อยๆเลยค่า”“ตะโกนแบบนั้นเดี๋ยวก็เจ็บคอหมดหรอกเอย”เอิงเอยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วร้องขายขนมหวานไม่ขาดปากจนน้ำเมยเองต้องปรามเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเจ็บคอเสียก่อนที่ขนมจะขายหมดตั้งแต่เอิงเอยย้ายมาอยู่ที่นี่และชีวิตของเธอก็ขลุกอยู่กับการทำขนมหวานและการพูดคุยกับน้ำเมยอีกอย่างคนที่นี่ก็ใจดีมาทักทายคนมาอยู่ใหม่อย่างเธอไม่ขาดสายทำให้ตอนนี้หญิงสาวดูสดใสขึ้นอย่างมากภาพของสองสาวที่สวยกันทั้งคู่มายืนขายขนมในตอนเช้าทุกวันเป็นที่เลื่องลือของผู้คนแถบนั้นอย่างมากทำให้ผู้คนต่างมาซื้อขนมของเธอไม่ขาดสายเพราะขนมที่อร่อยด้วยและแม่ค้าก็ยังน่ามองอีกต่างหาก1 อาทิตย์ต่อมา 18.00 น.“เอย”อัคนีนั่งดื่มอยู่ที่คอยโดของเขามือเขาเองนั่งเลื่อนหน้ามือถือไปมาดูรูปของหญิงสาวและตัวเขาเองที่เคยถ่ายด้วยกันจู่ๆอีเมลของนักสืบที่เขาจ้างมาตามหาตัวหญิงสาวก็เด้งขึ้นมาปรากฎรูปของหญิงสาวและพิกัดที่อยู่ของหญิงสาวตอนนี้ใจของเขาเต้นแรงอีกครั้งอย่างมีความหวังชายหนุ่มรีบวางแก้วน้ำเมาในมือลงพร้อมเตรียมตัวออกไปหาเธอตามที่นักสืบส่งพิกัดที่อยู่ของหญิงสาวมาให้ทันทีเช้าวันต่อมา“อย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้นเลยเอย
อัคนีทำหน้าตาสงสัยเพราะว่าก่อนที่เธอจะหนีเขามาเธอไม่ได้เรียกเขาแบบนี้สรรพนามที่เธอเรียกเขามันแปลกไปทำให้เขาเริ่มแปลกใจมากขึ้น“เอ่อ..คุณมาทำอะไรที่นี่”เอิงเอยรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพื่อที่ชายหนุ่มจะได้ไม่สงสัย“เมียพี่หนีทั้งคนพี่ก็ต้องมาตามสิ”ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมเขายังรู้สึกไม่พอใจหญิงสาวอยู่เหมือนกันที่หนีเขามาโดยที่ไม่บอกไม่กล่าว(อันที่จริงถ้าบอกก็คงไม่เรียกว่าหนีสินะ)เขาคิดในใจ“ไม่ได้หนีแค่ไม่อยากอยู่ด้วยแล้วคุณก็กลับไปได้แล้ว”เอิงเอยรู้สึกหน่วงที่หัวใจแปลกๆกับคำที่เขาใช้เรียกเธอหญิงสาวไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้เธอนานกว่านนี้เพราะเธอกลัวเหลือเกินว่าหัวใจของเธอนั้นมันจะยอมอ่อนให้กับเขาอีกเพราะตอนนี้เธอกำลังจะใช้ชีวิตตัวคนเดียวได้เกือบจะดีแล้วเธอจึงต้องรีบเอ่ยปากไล่เขากลับ“ทำไมเอย...ทำไมต้องหนีพี่มาด้วยถึงเอยจะจำพี่ไม่ได้แต่ว่ามันก็มีทางรักษายังไงพี่ก็จะพาเอยกลับไปกับพี่ให้ได้”อัคนีเอ่ยกับหญิงสาวเสียงแข็งพร้อมเข้าไปกอดหญิงสาวไว้อย่างแนบแน่นเพราะรู้สึกไม่พอใจที่หญิงสาวเอาแต่ไล่เขาในขณะที่เขาคิดถึงเธออย่างสุดหัวใจและอยากจะพาเธอกลับไปอยู่ด้วย“ปล่อยเอยเดี๋ยวนี้นะทำไมเป็นคน