ตอนที่16 ขออยู่คนเดียว

“เอย...ตื่นสิเอยพี่รักเอยนะได้ยินพี่ไหม”

ชายหนุ่มยังไม่ทันได้พูดความในใจของเขาให้หญิงสาวได้ยินหญิงสาวเองก็เป็นลมเพราะความเพลียทั้งกายเพลียทั้งใจดีที่ชายหนุ่มรับเอาไว้ทันพร้อมอุ้มเธอมานอนที่เตียงพร้อมตรวจอาการของหญิงสาว

“พี่ขอโทษเอย...พี่ขอโทษ”

ชายหนุ่มใช้ผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้หญิงสาวหน้าของเธอมีแต่รอยคราบน้ำตาชายหนุ่มคิดว่าที่เธอร้องให้เพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ขัดขวางความรักของเขาและนั่นมันก็ทำให้เขาต้องโทษตัวเองที่ทำให้เธอเข้าใจผิด

ตอนนี้เขาอยากให้เธอตื่นมาฟังเรื่องราวทั้งหมดพร้อมทั้งความในใจของเขาที่มีต่อเธอด้วยเขาคงทำใจไม่ได้เป็นแน่ถ้าเขาจะต้องหย่ากับเธอเขาไม่ได้ห่วงเรื่องสมบัติที่จะเสียไปอะไรทั้งนั้นแต่เขากลัวกลัวว่าเขาจะไม่ได้เห็นหน้าหญิงสาวที่เขารักอีก

Rrrrrrrrrrr

ชายหนุ่มนั่งเช็ดตัวให้หญิงสาวสักพักเขาเองก็ทิ้งตัวลงนอนกอดร่างบางเอาไว้อย่างหวงแหนจู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ของขังขึ้นเมื่อหยิบขึ้นมาดูเห็นว่าเป็นเบอของใครก็กดรับทันทีเพราะเขาเองก็มีเรื่องที่จะคุยกับคนในสายเช่นกัน

“โทรมามีอะไร”

ชายหนุ่มคุยกับคนปลายสายเสียงเข้มเพราะตอนนี้เขายังโมโหกับเรื่องที่เธอสร้างให้เขาต้องปวดหัวอยู่

“มิเชลแค่คิดถึงคุณน่ะค่ะ”

“คุณเลิกพูดแบบนี้กับผมได้แล้วยังไงเรื่องของเราสองคนมันก็เป็นไปไม่ได้และตอนนี้ความรู้สึกดีๆที่ผมให้คุณมันได้หมดลงไปแล้วต่อจากนี้เราขาดกัน”

“ทำไมคะอัคทำไมมิเชลรักคุณนะคะ”

“คุณก็น่าจะรู้ตัวว่าคุณทำอะไรไว้และผมขอบอกเลยว่าผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักคือเอยแล้วจะไม่มีวันเลิกรักด้วย”

ยิ่งชายหนุ่มได้ยินคำจากปากคนที่เป็นเพื่อนกันมานานเขารู้สึกไม่โอเคกับคำนั้นสักเท่าไรไหนๆหญิงสาวก็ทำอะไรไม่เกรงใจเขาอยู่แล้วเขาก็ขอพูดให้เธอได้รู้ไปเลยแล้วกันจะได้เลิกหวังในตัวของเขาอีก

“อร้ายยย..”

เมื่อได้ยินว่าหญิงสาวปลายสายเริ่มที่จะโวยวายเขาจึงกดตัดสายไปในทันทีเพราะไม่อยากได้ยินเสียงของเธอสักเท่าไร

อัคนีนอนกอดหญิงสาวอยู่สักพักเขารู้ว่าอีกไม่นานหญิงสาวก็คงฟื้นเพราะที่เป็นลมไปเพราะความเพลียตอนนี้เขาจึงลุกขึ้นมาทำอาหารให้กับเธอพร้อมออกไปหาซื้อยาจากร้านขายยาใกล้ๆมาไว้ให้เธอทานตอนที่เธอตื่นขึ้นมา

จากการที่เขาคุยกับมิเชลเมื่อครู่เขาไม่สนว่าสภาพจิตใจของหญิงสาวจะเป็นเช่นไรตอนนี้ที่เขาสนใจมากที่สุดก็คือเอิงเอยหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขาตลอดเวลาที่ผ่านมาคราแรกเขารู้ตัวดีว่าเขาตั้งแง่กับเธอเพราะที่เธอต้องแต่งงานกับเขาเพราะเรื่องเงินแต่พอได้ลองใช้ชีวิตอยู่กับเธอถึงแม้จะไม่นานมันก็ทำให้เขารู้ว่าเขาเสียเธอไปไม่ได้แล้วคนที่เขาอยากดูแลอยากอยู่ด้วยตลอดเวลาตอนนี้มีแค่เอิงเอยคนเดียวเท่านั้น

ชายหนุ่มคิดว่าทริปนี้หมดสนุกไปแล้วและตอนนี้หญิงสาวก็ดูอ่อนเพลียมากพรุ่งนี้เขาตั้งใจว่าจะพาเธอบินกลับไทยทันทีและภาวนาว่าถ้าเธอตื่นมาขอให้เขาและเธอปรับความเข้าใจกันได้ด้วยเถอะ

“ตื่นแล้วเหรอเอย..ทานข้าวก่อนสิจะได้ทานยา”

อัคนีเปิดประตูเข้าไปดูหญิงสาวพบว่าเธอลุกขึ้นมานั่งพิงที่หัวเตียงแล้วเขาจึงยกถาดข้าวต้มกับยามาไว้ให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ”

หญิงสาวขอบคุณชายหนุ่มตามมารยาทที่เขาอุตส่าห์มาดูแลเธอ

“ไม่ต้องขอบคุณพี่หรอกพี่ต้องดูแลภรรยาของพี่อยู่แล้ว”

“....”

ชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวเริ่มที่จะคุยดีกับเขาแล้วเขาจึงแสร้งพูดย้ำให้เธอได้รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของเขาและเขาก็มีหน้าที่ที่จะต้องดูแลเธออยู่แล้ว

“พี่เห็นว่าทริปนี้มันไม่สนุกแล้ว..แล้วเอยก็ไม่ค่อยสบายด้วยงั้นพรุ่งนี้เดี๋ยวเรากลับที่ไทยกันเลยนะ”

“ค่ะ”

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวเงียบไม่ได้ตอบอะไรเขาจึงพูดเรื่องที่จะพาเธอกลับพรุ่งนี้เลยหญิงสาวเองก็คิดว่าดีแล้วเหมือนกันที่กลับเลยเพราะต่อให้เธอเที่ยวต่อก็ไม่สนุกอยู่ดี

“เอยคือรูปที่เอยเห็นมันเป็นเรื่องที่มิเชลสร้างขึ้นพี่สาบานว่าเราไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันและคนที่พี่รู้สึกว่...”

ชายหนุ่มรวบรวมความกล้าคิดว่าตอนนี้นี่แหละที่เขาจะพูดความจริงให้หญิงสาวฟังพร้อมจะบอกความรู้สึกทั้งหมดที่มีให้กับเธอด้วยเพราะเขาคิดว่าน่าจะเป็นวิธีที่ทำให้หญิงสาวเลิกคิดที่จะหย่ากับเขาได้บ้าง

“ถ้าพี่หมออยากให้เราคุยกันดีๆได้อยู่ตอนนี้เอยขอร้องเอยอยากอยู่คนเดียวสักพักเอยรู้สึกเหนื่อยค่ะ”

หญิงสาวได้ยินที่ชายหนุ่มพูดถึงเพื่อนสาวของเขาเธอเองจากที่ไม่อยากจะคิดเรื่องนี้แล้วภาพทุกอย่างมันเหมือนยิ่งย้ำเตือนเธออีกทำให้เธอต้องรีบตัดบทชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

เพราะตอนนี้หัวใจของเธอไม่พร้อมรับฟังอะไรตอนนี้เลยจริงๆถึงแม้เขาจะบอกกับเธอว่าเขาทั้งสองไม่มีอะไรเกินเลยแต่ความรู้สึกน้อยใจชายหนุ่มจากตอนเกิดเรื่องแล้วเขาไม่ยอมฟังเธอเลยมันยังยังวนอยู่ในสมองเธออยู่จึงทำให้ตอนนี้เธอไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น

ชายหนุ่มถึงกับไปต่อไม่ถูกเมื่อได้ยินคำที่หญิงสาวขอร้องเขาออกมาเขาจำต้องสงบปากสงบคำไว้ก่อนเขาคิดว่าเขาน่าจะให้เวลาหญิงสาวสักหน่อยเพราะดูจากสถานการณ์ตอนนี้หญิงสาวคงไม่อยากรับฟังอะไรจริงๆจากที่ชายหนุ่มเป็นคนไม่ยอมใครง่ายๆกลับต้องยอมให้กับคำขอร้องของเธอเพราะเขาเองยังอยากที่จะพูดคุยกับเธอได้อีกเขาเชื่อว่าที่หญิงสาวพูดออกมาเมื่อครู่หญิงสาวทำจริงเพราะถ้าเขาขืนไปเซ้าซี้เธออีกมันคงจะไม่ดีกับตัวเขาเป็นแน่

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปรอข้างนอกนะเอยทานเสร็จก็วางไว้ตรงนี้แหละเดี๋ยวพี่มาเก็บเอง”

ชายหนุ่มจำต้องเดินหน้าหงอยออกมาจากห้องของหญิงสาวเพราะเขากลัวว่าถ้าขืนเขายังดึงดันอยู่ในห้องของเธอหญิงสาวคงไม่ยอมทานข้าวเป็นแน่ในชีวิตเขาไม่เคยรู้สึกหน่วงขนาดนี้เลย

ประเทศไทย

คอนโดXXXX

อัคนีและเอิงเอยกลับไทยมาได้สองวันแล้วแต่หญิงสาวก็ยังเอาแต่หลบหน้าชายหนุ่มและหลีกเลี่ยงที่จะพูดคุยกับกับเขาจนตอนนี้ชายหนุ่มแทบจะบ้าอยู่แล้วเพราะหญิงสาวทำเหมือนเขาเป็นอากาศที่เธอมองไม่เห็นอยู่แบบนั้นและตอนนี้อีกเช่นกันหญิงสาวออกไปข้างนอกโดยที่ไม่ได้บอกเขาอีกแล้วเขาพยายามโทรหาเธอแต่เธอก็ไม่รับเป็นอีกครั้งที่หญิงสาวทำให้เขากระวนกระวายอีกแล้ว