ตอนที่30 ตอนจบ

“สองคนนั้นแค่เข้าใจผิดกันเท่านั้นเองพี่ว่าเดี๋ยวพวกเค้าก็คงเคลียกันได้และคงจะมีข่าวดีในเร็วๆนี้แน่นอน”

“หมายความว่ายังไงคะพี่หมอ”

พีนัสยังคงทำหน้างงกับคำพูดของคนเจ้าเล่ห์

เมื่อคืนชายหนุ่มเองได้ฟังความจริงจากปากธนนท์หมดแล้วว่าที่พีนัสคิดว่าธนนท์นอกใจก็เพราะว่าชายหนุ่มคุยไลน์กับหญิงสาวคนอื่นและนัดเจอกันอย่างลับๆ

อันที่จริงหญิงสาวคนในแชทเป็นเจ้าของร้านแหวนเพชรที่ธนนท์สั่งทำมาเพื่อเซอร์ไพรซ์หญิงสาวเพื่อที่ธนนท์จะขอพีนัสแต่งงานเขาจึงต้องคุยกับหญิงสาวและนัดเจอกันอย่างลับๆก็เท่านั้นเอง

แต่พีนัสมาเปิดเจอข้อความที่ธนนท์นัดเจอกับหญิงสาวเจ้าของร้านเพชรเสียก่อนทำให้พีนัสโกรธธนนท์และหนีออกมาโดยที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง

อีกด้านพีนัสกับธนนท์...

“อร้ายยยยย...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”

“เดี๋ยวๆที่รักฟังผมก่อน”

“ไม่ฟังปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น้า...”

พีนัสพอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้ก็กรีดร้องโวยวายจะหนีธนนท์อยู่ท่าเดียวทำเอาชายหนุ่มแทบจะรวบตัวไว้ไม่ทัน

“อย่ามาแตะตัวฉันไปหาผู้หญิงที่คุณนัดเจอด้วยโน่น...ปล่อย”

หญิงสาวยังดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มทั้งที่เธอรู้ตัวว่ายังไงก็สู้แรงของเขาไม่ไหวอยู่แล้วแต่ตอนนี้แม้แต่หน้าชายหนุ่มเธอเองก็ยังไม่อยากที่จะมอง

“ไม่ปล่อยจนกว่าที่รักจะยอมฟังผมดีๆ”

“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น...บอกให้ปล่อยไง”

“โอ้ย...เจ็บๆๆ”

หญิงสาวจะดิ้นยังไงชายหนุ่มเองก็ยืนยันว่าไม่ยอมปล่อยเขาแน่นอนเธอจึงบันดาลโทสะใช้สองมือของเธอจิกไปที่ผมของเขาพร้อมดึงมันอย่างแรงอย่างที่ไม่กลัวว่าชายหนุ่มจะทนความเจ็บได้เพราะหวังว่าชายหนุ่มรู้สึกเจ็บแล้วคงจะปล่อยเธอเอง

“เจ็บก็ปล่อยสิโว้ย...”

“เล่นแบบนี้ใช่ไหม”

“ว้าย...”

ธนนท์เห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมฟังเขาแต่โดยดีเขาจึงจำเป็นต้องใช้ความรุนแรงกับเธอโดยการเหวี่ยงเธอลงที่เตียงนอนพร้อมเอาผ้าห่มมาคลุมตัวของหญิงสาวเอาไว้และเขาก้ใช้ตัวของเขาทับตัวเธอเอาไว้อีกทีทำให้หญิงสาวดิ้นขยับตัวได้ยากเธอจึงหยุดขัดขืนไปชั่วขณะเพราะรู้ว่าดิ้นไปก็เหนื่อยเปล่า

“ผู้หญิงคนนั้นเธอเป็นเจ้าของร้านแหวนเพชรที่ผมสั่งทำมาเพื่อขอคุณแต่งงานคุณเข้าใจหรือยัง”

“หา...แล้วคุณทำไมพึ่งมาบอกตอนนี้เล่า”

หญิงสาวนิ่งงันไปครู่หนึ่งหลังจากที่ได้ยินความจริงจากปากของชายหนุ่มตอนนี้เธอรู้สึกว่าตัวเองทำตัวไร้สาระกับเขาเกินไปจริงๆอันที่จริงถ้าเธอใจเย็นคุยกับเขาให้รู้เรื่องก่อนเรื่องมันก็คงไม่บานปลายมาขนาดนี้

“ก็คุณเคยฟังผมบ้างไหมล่ะเอาแต่คิดเองเออเอง”

ชายหนุ่มพูดพร้อมส่ายหัวให้กับหญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขาที่เธอเองยังจะมาโทษเขาฝ่ายเดียวทั้งทีเธอเองไม่เคยยอมฟังอะไรจากเขาเลย

“ก็คุณนั่นแหละที่ทำตัวลับๆล่อๆเป็นใครก็ต้องไม่ไว้ใจทั้งนั้นแหละ”

“ผมก็แค่อยากเซอร์ไพรซ์คุณก็เท่านั้นแต่คุณก็ดันมางอนผมก่อนนี่ไง...ที่นี้ก็รู้แล้วนะเลิกงอนผมได้แล้ว”

“อ...เอ่อ...ก็ได้...แฮร่ๆๆๆๆ...งั้นฉันขอตัวไปอาบน้าก่อนนะไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อวานแล้วว”

หญิงสาวรู้ตัวว่าเรื่องนี้เธอเองผิดเต็มๆเพราะความใจร้อนของเธอเองแท้ๆตอนนี้เธอรู้สึกละอายใจอยุ่เล็กน้อยพร้อมหาเรื่องที่จะออกไปจากจุดนี้ให้เร็วที่สุดโดยใช้ข้ออ้างว่าเธอจะไปอาบน้ำเพราะเธอเองไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว

“เดี๋ยวจะไปไหนผมยังไม่ได้ทำโทษคุณที่หนีผมไปโดยไม่ฟังเหตุผลก่อนเลยนะ”

ชายหนุ่มรู้ได้โดยทันทีว่าหญิงสาวกำลังหนีความผิดเขาจึงรั้งเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะลุกออกไปอย่างรวดเร็วยังไงเขาก็ต้องสั่งสอนหญิงสาวให้รู้ซะบ้างว่าทำผิดก็ต้องยอมโดนทำโทษโดยวิธีของเขานั่นเอง

“ฉันก็แค่เข้าใจผิดก็เท่านั้นเองอีกอย่างเราก็เข้าใจกันแล้วนี่นา...ว้าย...อื้ม”

ชายหนุ่มไม่รีรอให้หญิงสาวได้พูดอะไรต่อเขาจัดการลงโทษหญิงสาวด้วยวิธีของเขาทันที

4ปีต่อมา

ปารีส

“คุณพ่อขาคุณแม่บอกว่าให้คุณพ่อนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนค่ะ”

อัคนีหันยืนมองวิวในยามค่ำคืนที่เมืองหลวงของฝรั่งเศสอยู่แต่กลับต้องหันหลังมามองลูกสาวตัวน้อยเพราะจู่ๆเด็กหญิงในชุดกระโปรงบานสีขาวก็มาดึงมือของเขาพร้อมบอกว่าคนเป็นแม่ให้ทั้งสองรออยู่ที่นี่

“แล้วคุณแม่เดินไปไหนเหรอคะน้ำอิง”

“น้ำอิงไม่รู้ค่ะ...ตอนนี้น้ำอิงง่วงจังเลยค่ะคุณพ่อ”

เด็กหญิงสามขวบกว่าส่ายหัวให้กับคำถามของคนเป็นพ่อพร้อมขี้หูขยี้ตาเพราะวันนี้เดินเล่นมาทั้งวันทำให้เด็กหญิงเพลียและง่วงอย่างมากทั้งๆที่ก็ยังพึ่งจะหัวค่ำ

“เหรอคะ...ลูกสาวของพ่อขี้เซาตั้งแต่เมื่อไรคะ...มาค่ะเดี๋ยวพ่ออุ้มนะคะ”

อัคนีอมยิ้มให้กับอาการงวงนอนของลูกสาวเขาเองพร้อมทั้งอุ้มเด็กหญิงให้เธอนอนพาดบ่าของเขาเอาไว้พร้อมทั้งมองซ้ายมองขวาหาภรรยาเพื่อที่จะชวนเธอกลับเพราะดูท่าน้ำอิงลูกสาวของเขาจะเพลียมากเสียแล้ว

“ไหไหนมาเหรอเอย...ลูกง่วงแย่แล้วเรากลับกันเถอะ”

อัคนีเห็นเอิงเอยกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาทางเขาและลูกเขาจึงร้องทักว่าหญิงสาวหายไปไหนมา

“เอยไปซื้อของมานิดหน่อยค่ะงั้นเรากลับกันเลยดีกว่าค่ะ”

เอิงเอยเองเห็นว่าสามีของเธอกำลังอุ้มลูกสาวที่กำลังนอนหลับอยู่คราแรกเธอคิดว่าจะเซอร์ไพรซ์สามีของเธอที่นี่แต่ลูกสาวของเธอดันมาขี้เซาเสียก่อนนี่สิเธอจึงต้องเก็บเรื่องเซอร์ไพรซ์ของเธอไว้บอกกับเขาที่บ้านพักเลยแล้วกัน

“เอยไปอาบน้ำก่อนเถอะเดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้ลูกเอง”

“ค่ะ”

อัคนีให้หญิงสาวจัดการกับธุระส่วนตัวของเธอให้เรียบร้อยส่วนเขาเองจะเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลูกสาวของเขาก่อนชายหนุ่มดูแลลูกสาวของเขาแบบนี้เป็นประจำจนหญิงสาวเห็นจนชินตาแล้วทำให้หญิงสาวอดภูมิใจในตัวสามีของเธอไม่ได้ที่หาได้น้อยนักที่ผู้ชายจะดูแลลูกได้ดีและละเอียดขนาดนี้

“พี่หมอคะไปอาบน้ำเถอะค่ะเหนื่อยมาทั้งวันแล้วจะได้พักผ่อน”

“ครับ”

เอิงเอยเห็นว่าสามีของเธอกำลังนั่งจ้องลูกสาวตัวน้อยอยู่เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วจงเรียกให้เขาไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้มาพักผ่อนถ้าขืนเธอไม่เรียกมีหวังสามีของเธอก็นั่งจ้องลูกสาวอยู่เลิกเพราะเขาทำแบบนี้อยู่เป็นประจำด้วยความที่หลงในความน่ารักของลูกสาวมาก

“เอย...!!!”

ชายหนุ่มเข้าห้องน้ำไปแล้วแต่จู่ๆก็วิ่งออกมากอดหญิงสาวด้วยท่าทางดีใจทำให้หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าชายหนุ่มเห็นสิ่งที่เธอเซอร์ไพรซ์เขาแล้วนั่นก็คือที่ตรวจครรภ์ที่เธอวางเอาไว้เพื่อให้เขาเห็นนั่นเองใช่ตอนนี้เธอท้องลูกคนที่สองดั่งที่สามีของเธอหวังเอาไว้แล้ว

“เบาๆสิคะพี่หมอเดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก”

หญิงสาวต้องปรามเสียงของชายหนุ่มที่ดีใจจนเรียกชื่อเธอเสียงดังเพราะกลัวว่าลูกสาวของเธอจะตื่นขึ้นมากลางดึก

“พี่ดีใจที่สุดในโลกเลยเอย”

“เอยก็ดีใจเหมือนกันค่ะ...ขอบคุณนะคะที่เป็นสามีและคุณพ่อที่ดีเสมอมาตอนนี้เรากำลังจะมีสมาชิกเพิ่มมาอีกคนแล้วนะคะ”

ชายหนุ่มและหญิงสาวกอดกันอยู่ครู่ใหญ่ด้วยความดีใจที่ครอบครัวที่มีความสุขอยู่แล้วกำลังจะมีความสุขมาเพิ่มเติม

“พี่รักเอยมากนะครับ”

“เอยก็รักพี่หมอของเอยมากที่สุดเลยค่ะ”

หญิงสาวยืนหลับตาพริ้มในอ้อมอกของชายหนุ่มทั้งสองกอดกันอยู่แบบนั้นนานจนลืมเวลาเพราะว่าความสุขมันจุกอยู่ในตัวของทั้งสองคนจริงๆ

จบบริบูรณ์

ขอบคุณรีดทุกท่านที่ติดตามกันมาตั้งแต่ต้นเรื่องจนถึงตอนจบขอบคุณมากจริงๆค่ะอย่าลืมติดตามเรื่องใหม่ของไรท์กันด้วยนะคะ