ตอนนี้เขาทรุดนั่งลงกับพื้นท่าคุกเข่ามือของเขากำจดหมายแน่นน้ำตาลูกผู้ชายของเขาไหลพรั่งพรูมาอย่างหยุดไม่ได้ตอนนี้หัวใจเขาสลายเขาเข้าใจว่าหญิงสาวทำแบบนี้เพื่ออะไรในเมื่อเขาทำดีกับเธอทุกอย่างแต่เธอกลับไม่เห็นค่าอะไรเลย
“ทำแบบนี้กับพี่ทำไม...เอยพี่รักเอย...เอยหนีพี่ไปทำไม...”
หลังจากนั่งฟูมฟายอยู่ได้พักใหญ่ชายหนุ่มก็ขับรถออกจากคอนโดเพื่อไปที่บาร์เขาคิดว่าบางทีความเมามันอาจทำให้เขาลืมเรื่องนี้ได้ชั่วพักชั่วครู่ก็ยังดีตัวเขาเองรู้ดีว่าแอลกอฮอล์มันไม่ได้ดีต่อสุขภาพกายของเขาแต่สุขภาพใจของเขาตอนนี้ต้องการมันเยียวยาอย่างมาก
“น้องเอามาอีกขวด”
อัคนีตอนนี้เริ่มเมาไม่ได้สติเขาเรียกหาแต่เครื่องดื่มมึนเมาหวังว่ามันจะทำให้ลืมเรื่องวันนี้ได้แต่ยิ่งดื่มเหมือนเรื่องราวมันยิ่งวนซ้ำกลับมาให้เขาได้คิดยิ่งคิดก็ยิ่งต้องดื่ม
“พอได้แล้วมั้ง”
ภูผาได้รับสายจากแอนเดรียสว่าให้มาดูชายหนุ่มที่บาร์ที่นี่เพราะแอนเดรียสรู้ว่ายังไงลูกชายของเขาก็ต้องกำลังหาอะไรย้อมใจแน่นอนเมื่อภูผามาถึงก็เห็นเพื่อนของเขาเล่นกระดกทีเดียวหมดแก้วแล้วหมดแก้วอีกจนตอนนี้เขาถึงต้องกับยกมือห้ามไม่ให้ชายหนุ่มดื่มต่อ
“ปล่อย...ฉันจะดื่ม”
อัคนีพูดด้วยน้ำเสียงมึนเมาและไม่พอใจที่เพื่อนของเขาร้องห้าม
“นี่แกเมามากแล้วนะเมียแกหนีแกก็เอาเวลาไปตามหาสิวะมาดื่มแบบนี้ทำไม”
ภูผาพูดเตือนสติชายหนุ่มว่าไม่ควรที่จะมานั่งดื่มแบบนี้เขารู้ดีว่าเพื่อนของเขาไม่ค่อยจะฟังใครเท่าไรถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของเพื่อนเขาโทรตามให้มาดูเขาเองก็ไม่อยากจะมาเท่าไรรู้ว่าเมื่อมาแล้วก็บอกอะไรชายหนุ่มไม่ได้อยู่ดี
“แกไม่ใช่ฉันแกไม่เข้าใจหรอก”
อัคนียังเถียงภูผาข้างๆคูๆในขณะที่มือถือแก้วน้ำเมาและตาก็ยังหลับอยู่
“หื้ม...หมดสภาพ”
ภูผาเองเห็นสภาพเพื่อนของเขาแล้วถึงขนาดต้องส่ายหัวเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่มีสติแล้วเขาจึงสั่งให้ลูกน้องของเขาไปส่งอัคนีที่บ้านของแอนเดรียสทันที
เช้าวันต่อมา
“นายน้อยครับทานข้าวหน่อยเถอะครับ”
“ออกไปอย่ามายุ่งกับฉัน”
อัคนีไล่อาละวาดตวาดลูกน้องของพ่อเขาจนตอนนี้ไม่มีใครเข้าหน้าติดตั้งแต่ตื่นมาเขาก็ร้องเรียกหาแต่น้ำเมาเพื่อเอามาดื่มย้อมใจ
“เออก็ดีเหมือนกันจะได้ตายๆไปซะดีแล้วที่หนูเอยเธอไปจากแกมีผัวไม่มีสมองแบบนี้ใครเค้าก็ไม่อยากมีกันหรอก”
แอนเดรียสเองได้ยินเสียงอาละวาดของลูกชายเขาตั้งแต่เช้าจนลูกน้องต่างไม่กล้าที่จะเข้าไปหาตอนนี้เขาจึงต้องมาดูอาการของลูกชายของเขาเองเมื่อเห็นสภาพของชายหนุ่มคนเป็นพ่อถึงกับต้องส่ายหัว
“พ่อจะมาซ้ำเติมผมทำไม”
อัคนีเห็นคนเป็นพ่อเดินเข้ามาหาอาการอาละวาดของเขาจึงสงบลงบ้างเล็กน้อยแต่แววตาที่เศร้าหมองและเซื่องซึมหมดหวังมันทำให้พ่อของเขาเห็นได้ชัดมาก
“ก็เพราะแกมันโง่ไง..เมียหายก็ไปตามสิวะ..มาทำตัวสำมะเลเทเมาแบบนี้คงจะเจอหรอกนะ”
แอนเดรียสไม่อยากจะเชื่อว่าปัญหาแค่นี้จะทำให้ลูกชายของเขาหมดสภาพได้เข้าใจว่ารักหญิงสาวแต่เมื่อเมียหายก็ควรที่จะตามซึ่งเป็นเรื่องที่ใครก็คิดได้แต่ลูกชายเขากลับคิดไม่ได้เขาจึงด่าชายหนุ่มเพื่อให้หายโง่เสียที
“ฮึก..ฮือๆๆๆ..ทำไมครับพ่อ..ทำไมเอยต้องทิ้งผมไปด้วยทั้งๆที่ผมรักเธอ...ผมรักเอย...ผมรักเอยพ่อได้ยินไหมผมรักเอย..”
“พอเลย..แกรักหนูเอยแกก็ไปบอกเธอสิวะมาบอกฉันหนูเอยคงจะรู้หรอกนะ...หึ...ถ้าต่อหน้าเธอแกกล้าพูดคำนี้ฉันว่าหนูเอยก็คงจะไม่ไปจากแกหรอกฉันให้คำปรึกษาแกได้เท่านี้”
แอนเดรียสถึงกับกุมขมับแทนที่ชายหนุ่มจะลงมือทำตามที่เขาบอกกลับร้องให้ใส่เขาอย่างที่ไม่อายนี่เขาไม่รู้ว่าลูกชายของเขาเอานิสัยขี้แยแบบนี้มาจากไหนแต่ยิ่งเห็นแอนเดรียสยิ่งอนาถใจ
ในใจของคนเป็นพ่ออย่างเขาเองก็อยากให้ทั้งสองพูดคุยปรับความเข้าใจกันแต่ก็ติดอยู่ที่เขาก็เห็นใจหญิงสาวเลยไม่บอกเรื่องที่หญิงสาวอยู่ที่ไหนเอาเป็นว่าเขาจะเอาใจช่วยให้ลูกชายเขาตามหาเธอเจอก็แล้วกันเขาคิดว่าเมื่อคนที่คู่กันแล้วคงไม่แคล้วกันแต่ถ้าไม่ใช่ฝืนไปก็เหนื่อยเปล่า
2วันต่อมา
08.00 น.
“ลากสังขารออกมาจากห้องได้แล้วเหรอ”
แอนเดรียสนั่งจิบกาแฟยามเช้าอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้านเมื่อเห็นว่าลูกชายที่กำลังเฮิร์ทหนักอยู่ยอมออกมาจากห้องได้เขาถึงกับต้องลุกขึ้นมาดู
“ผมจะมาขอให้พ่อดูงานแทนผมสักระยะครับเพราะตอนนี้ผมจะต้องออกตามหาเมียผม”
ชายหนุ่มพูดกับคนเป็นพ่อด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงจังเมื่อพูดจบก็เดินออกไปจากบ้านเพื่อเริ่มต้นการตามหาหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขาทันทีโดยที่ไม่รอให้คนเป็นพ่อรับปากเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าคนอย่างพ่อของเขาไม่ยอมปล่อยให้บริษัทพังแน่นอน
3วันต่อมา
อำเภอปาย จ.แม่ฮ่องสอน
06.00น.
“ตื่นแต่เช้าเลยนะคะน้องเอย”
“ต้องตื่นแต่เช้ามาซื้อขนมร้านพี่น้ำเมยนี่แหละค่ะเดี๋ยวสายแล้วหมดก็อดทานของอร่อยๆสิคะ”
เอิงเอยเองอยู่ที่นี่ได้เพียงวันที่สามก็ติดใจขนมหวานของน้ำเมยเสียแล้วคราแรกตอนที่เธอมาได้เพียงวันเดียวเธอเองเห็นบ้านของน้ำเมยอยู่ติดกับเธอเอิงเอยจึงหาเรื่องชวนหญิงสาวคุยแก้เหงาเพราะเห็นว่าน้ำเมยอยู่คนเดียวเหมือนกับเธอเมื่อคุยกันไปคุยกันมาก็ได้ความว่าน้ำเมยนั้นจะขายขนมหวานตอนเช้าเอิงเอยเลยรับปากว่าจะมาอุดหนุนแต่เมื่อมาอีกวันเธอกลับไม่ได้ทานขนมของน้ำเมยเพราะเธอออกมาสายเกินยังดีที่น้ำเมยยังเก็บขนมเอาไว้ให้เธอได้ลองชิม
เมื่อเอิงเอยได้ลองชิมขนมหวานของน้ำเมยก็ต้องเอ่ยชมไม่ขาดปากเธอไม่เคยทานขนมไทยที่ไหนอร่อยขนาดนี้เลยเธอเลยตั้งใจว่ายังไงก็ต้องตื่นมาให้ทันซื้อขนมของน้ำเมยให้ได้
“ปากหวานจังเลยนะเรา...อะนี่พี่แถมให้”
“ขอบคุณค่ะ”
1 อาทิตย์ต่อมา
น้ำเมยเองรู้สึกเอ็นดูเอิงเอยเหมือนน้องสาวถึงจะเจอกันได้เพียงไม่กี่วันทั้งสองก็สนิทกันได้รวดเร็วมากเอิงเอยเลยอาสาที่จะมาเป็นลูกมือช่วยน้ำเมยในการทำขนมเพราะน้ำเมยเองทำขนมได้ไม่เยอะมากเพราะว่าทำคนเดียวเอิงเอยเลยอาสาที่จะมาช่วยเพื่อที่จะทำขนมขายได้เยอะๆตามคำเรียกร้องของคนที่นี่
อีกอย่างเอิงเอยเองเธอก็ว่างด้วยเพราะเธอไม่เห็นว่าแอนเดรียสจะให้เธอทำงานอะไรเลยแถมยังโอนเงินให้เธอไว้ใช้ไม่ขาดอีกต่างหากจากที่ตอนแรกเขาขอร้องให้เธอมาอยู่ที่นี่พร้อมบอกว่าจะให้เธอช่วยงานที่นี่ด้วยพอเธอเค้นถามไปถามมากลับได้คำตอบว่างานที่พ่อสามีของเธอให้เธอทำนั้นคือดูแลบ้านหลังนี้ให้ดีแค่นั้นเอง
“ขนมหวานไหมคะ...ขนมฝีมือพี่น้ำเมยอร่อยๆเลยค่า”“ตะโกนแบบนั้นเดี๋ยวก็เจ็บคอหมดหรอกเอย”เอิงเอยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วร้องขายขนมหวานไม่ขาดปากจนน้ำเมยเองต้องปรามเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเจ็บคอเสียก่อนที่ขนมจะขายหมดตั้งแต่เอิงเอยย้ายมาอยู่ที่นี่และชีวิตของเธอก็ขลุกอยู่กับการทำขนมหวานและการพูดคุยกับน้ำเมยอีกอย่างคนที่นี่ก็ใจดีมาทักทายคนมาอยู่ใหม่อย่างเธอไม่ขาดสายทำให้ตอนนี้หญิงสาวดูสดใสขึ้นอย่างมากภาพของสองสาวที่สวยกันทั้งคู่มายืนขายขนมในตอนเช้าทุกวันเป็นที่เลื่องลือของผู้คนแถบนั้นอย่างมากทำให้ผู้คนต่างมาซื้อขนมของเธอไม่ขาดสายเพราะขนมที่อร่อยด้วยและแม่ค้าก็ยังน่ามองอีกต่างหาก1 อาทิตย์ต่อมา 18.00 น.“เอย”อัคนีนั่งดื่มอยู่ที่คอยโดของเขามือเขาเองนั่งเลื่อนหน้ามือถือไปมาดูรูปของหญิงสาวและตัวเขาเองที่เคยถ่ายด้วยกันจู่ๆอีเมลของนักสืบที่เขาจ้างมาตามหาตัวหญิงสาวก็เด้งขึ้นมาปรากฎรูปของหญิงสาวและพิกัดที่อยู่ของหญิงสาวตอนนี้ใจของเขาเต้นแรงอีกครั้งอย่างมีความหวังชายหนุ่มรีบวางแก้วน้ำเมาในมือลงพร้อมเตรียมตัวออกไปหาเธอตามที่นักสืบส่งพิกัดที่อยู่ของหญิงสาวมาให้ทันทีเช้าวันต่อมา“อย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้นเลยเอย
อัคนีทำหน้าตาสงสัยเพราะว่าก่อนที่เธอจะหนีเขามาเธอไม่ได้เรียกเขาแบบนี้สรรพนามที่เธอเรียกเขามันแปลกไปทำให้เขาเริ่มแปลกใจมากขึ้น“เอ่อ..คุณมาทำอะไรที่นี่”เอิงเอยรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพื่อที่ชายหนุ่มจะได้ไม่สงสัย“เมียพี่หนีทั้งคนพี่ก็ต้องมาตามสิ”ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมเขายังรู้สึกไม่พอใจหญิงสาวอยู่เหมือนกันที่หนีเขามาโดยที่ไม่บอกไม่กล่าว(อันที่จริงถ้าบอกก็คงไม่เรียกว่าหนีสินะ)เขาคิดในใจ“ไม่ได้หนีแค่ไม่อยากอยู่ด้วยแล้วคุณก็กลับไปได้แล้ว”เอิงเอยรู้สึกหน่วงที่หัวใจแปลกๆกับคำที่เขาใช้เรียกเธอหญิงสาวไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้เธอนานกว่านนี้เพราะเธอกลัวเหลือเกินว่าหัวใจของเธอนั้นมันจะยอมอ่อนให้กับเขาอีกเพราะตอนนี้เธอกำลังจะใช้ชีวิตตัวคนเดียวได้เกือบจะดีแล้วเธอจึงต้องรีบเอ่ยปากไล่เขากลับ“ทำไมเอย...ทำไมต้องหนีพี่มาด้วยถึงเอยจะจำพี่ไม่ได้แต่ว่ามันก็มีทางรักษายังไงพี่ก็จะพาเอยกลับไปกับพี่ให้ได้”อัคนีเอ่ยกับหญิงสาวเสียงแข็งพร้อมเข้าไปกอดหญิงสาวไว้อย่างแนบแน่นเพราะรู้สึกไม่พอใจที่หญิงสาวเอาแต่ไล่เขาในขณะที่เขาคิดถึงเธออย่างสุดหัวใจและอยากจะพาเธอกลับไปอยู่ด้วย“ปล่อยเอยเดี๋ยวนี้นะทำไมเป็นคน
“อืมม...พี่ก็หิวนะแต่เดี๋ยวพี่รอทานตอนเที่ยงก็ได้”“ก็ดีค่ะพี่หมอทานอาหารให้ตรงเวลาดีกว่านะคะ..”เอิงเอยนั่งอ่านหนังสือในห้องของอัคนีพร้อมเดินเล่นไปมาเพราะว่าไม่มีอะไรทำเธอขอชาหนุ่มช่วยงานแต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอทำเธอต้องหาอะไรทำแก้เซ็งไปเรื่อยเช่นอ่านหนังสือบางครั้งเธอก็หิ้วเอาไหมพรมมานั่งถักเล่นไปเรื่อยๆก๊อกๆๆๆๆ“คุณเอยคะมีขนมจากคุณน้ำเมยส่งมาให้ค่ะ”“ขอบคุณค่ะคุณวิ”เอิงเอยเดินไปรับกล่องขนมจากวิภาวีเลขาของชายหนุ่มเธอเองหลังจากที่ย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เธอก็ยังติดต่อกับน้ำเมยอยู่ตลอดถึงแม้ว่าน้ำเมยจะไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเธอก็เถอะนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เธอบ่นให้พี่สาวเธอฟังว่าอยากทานขนมฝีมือของน้ำเมยอีกทำให้วันนี้เธอก็ได้ทานสมใจแล้ว“คุณน้ำเมยส่งขนมมาให้อีกแล้วเหรอเอย”อัคนีเห็นวิภาวีส่งกล่องให้เอิงเอยเขาก็รู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นน้ำเมยที่ส่งขนมมาให้เอิงเอยและเขาอีกเป็นแน่“ใช่ค่ะ...พี่หมอทานไหมคะเดี๋ยวเอยใส่จานให้”เอิงเอยเห็นสีหน้าของชายหนุ่มก็รู้ว่าเขาอยากทานขนมในกล่องเพียงใดเพราะครั้งก่อนเจ้าตัวเล่นทานเกือบหมดภายในครั้งเดียวแถมเอ่ยปากชมไม่หยุดว่าอร่อยแบบที่ไม่เคยทานแถมฝีมือแบบนี้สู้กับเชฟตามโ
ไอรดาคับแค้นใจอย่างมากที่ชีวิตของเธอตกต่ำกว่าเอิงเอยทั้งที่เมื่อก่อนเธอเหนือกว่าทุกอย่างยิ่งเห็นเอิงเอยมีความสุขมากเท่าไรเธอเองก็ยิ่งเกลียดหญิงสาวมากเท่านั้นในเมื่อเธอไม่มีความสุขคนอย่างเอิงเอยก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขเลยเธอคิดในใจตอนนี้ความคับแค้นมันจุกอยู่ในอกเธอต้องยอมเป็นเมียเสี่ยแก่ๆที่รุ่นราวคราวพ่อของเธอก็เพราะเงินแถมยังต้องอดทนให้ชายแก่ตบตีอีกต่างหากเพียงเพราะว่าเงินคำเดียวตอนนี้เธอคิดแผนที่จะหาทางออกได้แล้วในเมื่อสายตาเธอเห็นว่าสามีของเอิงเอยดูจะรักเอิงเอยมากเป็นพิเศษแล้วถ้าเมียหายไปทั้งคนให้เอาอะไรมาแลกก็น่าจะยอมอีกด้วยถ้าเธอเรียกเงินจากชายหนุ่มได้เธอก็คงจะไม่ต้องทนอยู่กับชายแก่คราวพ่อนี่อีกต่อไปหลายวันต่อมา“วันนี้พี่น่าจะกลับดึกนะเอยไม่ต้องทำอาหารเผื่อพี่นะ”“ค่ะพี่หมอ...”ชายหนุ่มบอกกับคนเป็นภรรยาที่ยืนผูกเนคไทให้กับเขาอยู่วันนี้เขาผูกเนคไทสีที่หญิงสาวเลือกให้เพราะอยากรู้สึกว่ามีภรรยาตัวเองอยู่ใกล้ๆตลอดเวลาเพราะว่าวันนี้หญิงสาวไม่ได้ตามเขาไปด้วยนั่นเองวันนี้ชายหนุ่มต้องไปดูงานหลายที่เขากลัวว่าถ้าเธอตามเขาไปแล้วจะเหนื่อยไม่อย่างนั้นเขาคงหิ้วเธอไปอีกเช่นเคยเป็นแน่จุ้บ“พี
“หึ..ฉลาดนี่ที่จำฉันได้ก็เพราะว่าฉันเกลียดแกไง...เกลียดที่แกมีชีวิตที่ดีกว่าฉัน...เกลียดทุกอย่างที่เป็นแก”ไอรดามองเอิงเอยด้วยแววตาที่เชือดเฉือนและเกลียดชังพร้อมพูดเน้นคำทุกคำที่เกลียดหญิงสาวให้ได้ฟังอย่างชัดถ้อยชัดคำ“โอ้ยยย...”“คนอย่างแกมันไม่สมควรที่จะได้ดีกว่าฉันรู้เอาไว้ด้วย”ไอรดากระชากผมหญิงสาวที่โดนมัดอยู่จนหญิงสาวต้องแหงนหน้าขึ้นเพราะแรงกระชากพร้อมตวาดใส่หญิงสาวอย่างเกลียดชัง“นายน้อยครับเดี๋ยวพวกผมจะกระจายไปรอบๆโกดังแต่เท่าที่สังเกตแล้วผมว่าพวกมันน่าจะมีไม่เยอะเท่าไรแถมยังเหมือนเป็นโจรกระจอกอีกด้วยเพราะระบบป้องกันยังไม่ดีเท่าไรดูจากการที่ไม่มีคนมาเฝ้าที่ต้นทาง”“ฉันก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกันงั้นฉันจะเข้าไปก่อนถ้าฉันต้องการความช่วยเหลือฉันจะส่งสัญญาณไป”“โอเคครับ”อัคนีและลูกน้องฝีมือดีของพ่อเขาอีกสี่ห้าคนเดินทางมาถึงจุดนัดหมายในข้อความที่ส่งมาเรียบร้อยแล้วเมื่อดูราดราวว่ากลุ่มคนพวกที่จับหญิงสาวมาน่าจะไม่ใช่พวกมืออาชีพสักเท่าไรทำให้ชายหนุ่มโล่งใจไปอีกเปราะเขาคิดว่างานนี้คงจะไม่ยาก“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะถ้าอยากได้เงินก็มาเอาไป”อัคนีเดินดุ่มๆเข้ามาที่ในโกดังโดยที่เขาสังเกตได้ว่าพว
“ก็พี่ห่วงของพี่นี่นา”ชายหนุ่มพูดพร้อมหอมไปที่แก้มคนเป็นภรรยาหนึ่งทีแบบฟอดใหญ่ๆพร้อมวางหญิงสาวลงที่ตียงนอนแล้วเขาจึงเดินไปจัดแจงหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวหญิงสาวแทนที่จะให้เธออาบน้ำเพราะตอนนี้เขายังรู้สึกว่าหญิงสาวยังอ่อนแออยู่ถ้าขืนให้เออาบน้ำเธออาจจะไม่สบายเพิ่มเอาได้“ยิ้มอะไรเหรอเอย”ชายหนุ่มที่กำลังนั่งเช็ดตัวให้ภรรยาของเขาอยู่เมื่อมองหน้าหญิงสาวทีไรก็เห็นเธอนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ทุกทีเขาจึงเอ่ยถามเพื่อที่อยากจะรู้ว่าตอนนี้ภรรยาเขาคิดอะไรอยู่“เอยไม่คิดว่าเราสองคนจะมีวันนี้ไงคะ...วันที่พีหมอจะรักและดูแลเอยดีขนาดนี้”“เมื่อก่อนเอยคงจะมองพี่ไม่ดีมากเลยสินะ...พี่เองก็ไม่คิดว่าคนที่พีมีอคติด้วยตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักจะทำให้พี่รักได้มากมายขนาดนี้”ชายหนุ่มตอบพร้อมสวมกอดหญิงสาวเอาไว้พร้อมลูบหัวเธออย่างเอ็นดูเขาเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้กับหญิงสาวได้เหมือนกันแต่วันนี้เขาได้รู้แล้วว่าหญิงสาวไม่ได้เป็นแบบที่เขาคิดคราแรกเลยสักนิด“ต่อไปนี้เราจะไม่พูดถึงเรื่องอดีตกันอีกแล้วนะอะไรไม่ดีก็ให้มันผ่านไปเรากำลังจะมีเจ้าตัวน้อยด้วยกันต่อไปนี้พี่สัญญาว่าพี่จะดูแลเอยและลูกให้ดีที่สุดขอแค่เอยเชื
“เอยก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะคงต้องรอให้เจ้าตัวมาถึงที่นี่ก่อนแล้วเอยก็คงจะได้คุยแบบละเอียดอีกที”“อืม...ถ้าพีนัสมานอนกับเอยงั้นคืนนี้พี่ก็อดนอนกอดเอยน่ะสิแบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย”ชายหนุ่มทำหน้างอนหญิงสาวเล็กน้อยที่คืนนี้เขาจะไม่ได้นอนกอดเธอเหมือนเช่นเคย“ก็แค่คืนเดียวนี่คะ...ไม่สงสารเพื่อนเอยหรือไงคะ”“พี่ก็เห็นใจพีนัสนะเอย...แต่พี่ก็อยากนอนกอดเอยนี่นา...”ชายหนุ่มทำเสียงออดอ้อนหญิงสาวพร้อมกับซุกลงนอนที่ตักของเธอ“นะคะ...คืนเดียวเองนะคะพี่หมอยังไงเราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้วนี่คะ”“เฮ้อ...โอเคๆ...”กว่าชายหนุ่มจะเลิกทำหน้าบูดได้เล่นเอาหญิงสาวก็พูดหว่านล้อมอยู่หลายรอบหญิงสาวเองก็ไม่เข้าใจว่าสามีเธอจะติดอะไรเธอนักหนา22.00 น.หลังจากที่พีนัสมาถึงที่คอนโดของและเข้าไปในห้องกับภรรยาเขาเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจำต้องหอบผ้าห่มสำรองในตู้มาห่อมนอนที่โซฟาด้านนอกชายหนุ่มนอนพลิกไปพลิกมาเพราะเขาไม่ได้นอนกอดร่างหอมๆของภรรยาของเขาทำให้ชายหนุ่มเองนอนไม่หลับ“ต้องใช้วิธีนี้สินะ”ชายหนุ่มนอนพลิกซ้ายพลิกขวาไปมาได้สักพักก็ยังข่มตานอนหลับลงไม่ได้จู่ๆเขาก็คิดวิธีการที่จะได้กลับมานอนกอดหญิงสาวในคืนนี้ดังเดิมออกเ
“สองคนนั้นแค่เข้าใจผิดกันเท่านั้นเองพี่ว่าเดี๋ยวพวกเค้าก็คงเคลียกันได้และคงจะมีข่าวดีในเร็วๆนี้แน่นอน”“หมายความว่ายังไงคะพี่หมอ”พีนัสยังคงทำหน้างงกับคำพูดของคนเจ้าเล่ห์เมื่อคืนชายหนุ่มเองได้ฟังความจริงจากปากธนนท์หมดแล้วว่าที่พีนัสคิดว่าธนนท์นอกใจก็เพราะว่าชายหนุ่มคุยไลน์กับหญิงสาวคนอื่นและนัดเจอกันอย่างลับๆอันที่จริงหญิงสาวคนในแชทเป็นเจ้าของร้านแหวนเพชรที่ธนนท์สั่งทำมาเพื่อเซอร์ไพรซ์หญิงสาวเพื่อที่ธนนท์จะขอพีนัสแต่งงานเขาจึงต้องคุยกับหญิงสาวและนัดเจอกันอย่างลับๆก็เท่านั้นเองแต่พีนัสมาเปิดเจอข้อความที่ธนนท์นัดเจอกับหญิงสาวเจ้าของร้านเพชรเสียก่อนทำให้พีนัสโกรธธนนท์และหนีออกมาโดยที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องอีกด้านพีนัสกับธนนท์...“อร้ายยยยย...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”“เดี๋ยวๆที่รักฟังผมก่อน”“ไม่ฟังปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น้า...”พีนัสพอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้ก็กรีดร้องโวยวายจะหนีธนนท์อยู่ท่าเดียวทำเอาชายหนุ่มแทบจะรวบตัวไว้ไม่ทัน“อย่ามาแตะตัวฉันไปหาผู้หญิงที่คุณนัดเจอด้วยโน่น...ปล่อย”หญิงสาวยังดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มทั้งที่เธอรู้ตัวว่ายังไงก็สู้แรงของเขาไม่ไหวอยู่แล้วแต่ตอนนี้แม้แต่หน้าชายห