อัคนีทำหน้าตาสงสัยเพราะว่าก่อนที่เธอจะหนีเขามาเธอไม่ได้เรียกเขาแบบนี้สรรพนามที่เธอเรียกเขามันแปลกไปทำให้เขาเริ่มแปลกใจมากขึ้น
“เอ่อ..คุณมาทำอะไรที่นี่”
เอิงเอยรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพื่อที่ชายหนุ่มจะได้ไม่สงสัย
“เมียพี่หนีทั้งคนพี่ก็ต้องมาตามสิ”
ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมเขายังรู้สึกไม่พอใจหญิงสาวอยู่เหมือนกันที่หนีเขามาโดยที่ไม่บอกไม่กล่าว(อันที่จริงถ้าบอกก็คงไม่เรียกว่าหนีสินะ)เขาคิดในใจ
“ไม่ได้หนีแค่ไม่อยากอยู่ด้วยแล้วคุณก็กลับไปได้แล้ว”
เอิงเอยรู้สึกหน่วงที่หัวใจแปลกๆกับคำที่เขาใช้เรียกเธอหญิงสาวไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้เธอนานกว่านนี้เพราะเธอกลัวเหลือเกินว่าหัวใจของเธอนั้นมันจะยอมอ่อนให้กับเขาอีกเพราะตอนนี้เธอกำลังจะใช้ชีวิตตัวคนเดียวได้เกือบจะดีแล้วเธอจึงต้องรีบเอ่ยปากไล่เขากลับ
“ทำไมเอย...ทำไมต้องหนีพี่มาด้วยถึงเอยจะจำพี่ไม่ได้แต่ว่ามันก็มีทางรักษายังไงพี่ก็จะพาเอยกลับไปกับพี่ให้ได้”
อัคนีเอ่ยกับหญิงสาวเสียงแข็งพร้อมเข้าไปกอดหญิงสาวไว้อย่างแนบแน่นเพราะรู้สึกไม่พอใจที่หญิงสาวเอาแต่ไล่เขาในขณะที่เขาคิดถึงเธออย่างสุดหัวใจและอยากจะพาเธอกลับไปอยู่ด้วย
“ปล่อยเอยเดี๋ยวนี้นะทำไมเป็นคนเอาแต่ใจไม่เปลี่ยนเลยนะ”
ด้วยความที่หญิงสาวตกใจที่จู่ๆชายหนุ่มก็โผเข้าไปกอดเธอไว้แน่นทำให้เธอหลุดปากว่าเขาออกมาอย่างลืมตัวเพราะเธอเองก็ไม่ค่อยพอใจกับการกระทำที่เอาแต่ใจของเขาเหมือนกัน
“เอาแต่ใจไม่เปลี่ยน???.....เอยไม่ได้ความจำเสื่อมใช่ไหม???”
อัคนีได้ยินที่หญิงสาวว่าพูดเขาจึงผละจากการกอดเธอทันทีแต่มือทั้งสองก็ยังจับตัวของเธอเอาไว้อยู่ตอนนี้เขาชักระแคะระคายว่าที่หญิงสาวความจำเสื่อมมันอาจจะไม่เป็นความจริง(หญิงสาวกำลังเล่นตลกอะไรกับเขากันแน่
“เอ่อ..”
ตอนนี้เอิงเอยทำได้แค่หลบสายตาของชายหนุ่มมองไปทางอื่นเพราะตัวของเธอเองที่ทำให้ความลับของเธอแตกขึ้นมาและดูท่าว่าชายหนุ่มจะรู้แล้วด้วย
“ทำแบบนี้ทำไมเอย..บอกพี่มาสิ”
ชายหนุ่มถามหญิงสาวด้วยน้ำเสียงและสายตาที่แข็งกร้าวเพราะเขาอยากรู้เหตุผลว่าที่เธอทำอยู่ทุกวันนี้มันเพื่ออะไรทำให้ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกกลัวคนตรงหน้าเดาอารมณ์ของเขาไม่ถูก
“เอยแค่เห็นว่า...ถ้าเราไม่ได้รักกันก็ควรจะเลิกกันไปจะดีกว่า”
หญิงสาวรวบรวมความกล้ายืนยันในสิ่งที่ตัวเองคิดให้เขาได้ฟังไหนๆเขาก็รู้เรื่องที่เธอโกหกแล้วหญิงสาวยังนึกอยู่ในใจว่ามันอาจจะทำให้ชายหนุ่มไม่ตามเธออีกก็ได้เมื่อเธอเองแสดงเจตนารมณ์ที่แท้จริงออกมา
“ไม่เอย..ที่พี่ตามหาเอยเพราะพี่ไม่อยากเสียเอยไปพี่รักเอยนะได้ยินไหมว่าพี่รักเอย..พี่ขอโทษกับสิ่งที่พี่เคยทำให้เอยเสียใจแต่อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะพี่อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเอย...พี่ขอร้องอย่าทิ้งพี่ไปเลยนะเอย”
ชายหนุ่มโผเข้ากอดหญิงสาวอีกครั้งแต่ครั้งนี้เขากอดเธอแน่นกว่าเดิมหัวใจเขาแทบสลายเมื่อโดนหญิงสาวปฎิเสธอย่างไร้เยื่อใยชายหนุ่มพูดความในใจออกมาทั้งหมดเพราะตอนนี้เขาไม่มีอะไรจะเสียแล้วตอนนี้ตัวและหัวใจของเขาได้มอบให้เธอไปหมดแล้ว
“ฮึก...ฮือ...ฮืออๆ”
เมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดระบายความในใจของเขาออกมาคำว่ารักที่เธอพึ่งเคยได้ยินจากปากของเขาตอนนั้นทำลายกำแพงหัวใจของเธอไปหมดสิ้นแล้วเพราะคำนี้คำเดียวเท่านั้นที่เธออยากได้ยินมันตลอดมาเพราะคำนี้ทำให้ตอนนี้เธอยอมใจอ่อนให้เขาแล้วจริงๆ
หญิงสาวพยายามกลั้นเสียงสะอื้นแต่ปิดยังไงก็ปิดไม่มิดเธอรู้สึกขำตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำใจแข็งอยู่ได้ตั้งนานกลับมาใจอ่อนเพราะคำว่ารักจากชายหนุ่มคำเดียวแต่การที่เขาตามเธอมาถึงที่นี่ก็เป็นการวัดใจอย่างหนึ่งแล้วว่าเขาอยากให้เธออยู่ในชีวิตของเขาจริงๆ
ตอนนี้จากที่ชายหนุ่มกอดหญิงสาวแน่นอยู่ฝ่ายเดียวกลับเป็นหญิงสาวที่ยกแขนทังสองขึ้นมาโอบกอดชายหนุ่มไว้อย่างแนบแน่นอีกเช่นกันพร้อมสะอื้นซบไหล่ของเขาอยู่อย่างนั้น
“ขอบคุณนะเอยที่ให้โอกาสพี่”
อัคนีรับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้หญิงสาวใจอ่อนให้เขาเป็นที่เรียบร้อยแล้วและเขาก็จะรักษาโอกาสนี้ไว้เป็นอย่างดีอีกด้วยเขาเข้าใจแล้วว่าคำที่พ่อของเขาเคยว่าเขาพร้อมสอนกลายๆมันคืออะไรวันนี้เขาได้เข้าใจกระจ่างแล้วคือผู้หญิงเพียงแค่ต้องการความชัดเจน
2เดือนต่อมา
หลังจากที่เอิงเอยคืนดีกับอัคนีแล้วหญิงสาวก็กลับมาอยู่ที่คอนโดของชายหนุ่มอีกเช่นเคยแต่ตอนนี้แลดูชายหนุ่มจะไปปล่อยให้เธอได้ห่างสายตาได้เลยเพราะนอกจากจะไม่ให้เธอไปไหนคนเดียวแล้วตอนนี้ยังแทบจะลากเธอมาทำงานด้วยอีกต่างหาก
07.00 น.
จุ้บ
“ตื่นได้แล้วสาวน้อย”
อัคนีตื่นแต่เช้าเพราะวันนี้เป็นต้นสัปดาห์ของการทำงานชายหนุ่มตื่นขึ้นมาจูบหน้าผากหญิงสาวที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขาพร้อมปลุกให้เธอตื่น
“อืม...เอยขอนอนต่อได้ไหมคะ”
หญิงสาวส่งน้ำเสียงคนขี้เซาให้ผู้เป็นสามีของเธอทันทีเพราะตอนนี้เธอยังรู้สึกเพลียอยู่ไม่หายจากเหตุการณ์เมื่อคืนที่กว่าชายหนุ่มจะปล่อยให้เธอได้นอนก็เกือบที่จะเช้า
“วันนี้เอยต้องไปทำงานกับพี่ไงครับ...จะตื่นดีๆหรือจะให้พี่ใช้วิธีของพี่ปลุก”
ชายหนุ่มกระซิบข้างหูหญิงสาวพร้อมทำน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ใส่เธอเพื่อให้รู้ว่าถ้าเธอยังไม่ตื่นตอนนี้เธอได้เหนื่อยแบบเมื่อคืนอีกเป็นแน่
“เอ่อ..ตื่นก็ได้ค่ะ”
หญิงสาวต้องยอมจำใจตื่นเพื่อที่จะอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปทำงานพร้อมกับชายหนุ่มอันที่จริงเรียกว่าเธอไปนั่งเล่นนอนเล่นอยู่ที่บริษัทของสามีเธอมากกว่าเหตุผลที่เธอต้องไปเพียงเพราะว่าชายหนุ่มไม่อยากที่จะห่างตัวเธอแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
บริษัทXXX
“เอยหิวไหม”
“ยังไม่หิวค่ะพี่หมอนี่มันยังไม่เที่ยงเลยนะคะพี่หมอหิวแล้วเหรอคะ”
เอิงเอยรู้สึกแปลกใจกับคนเป็นสามีตอนนี้ที่เธอดูเวลามันพึ่ง 10 โมงกว่าๆเองเธอเห็นช่วงนี้ชายหนุ่มทานจุกทานจิกแปลกๆอยู่ด้วยเธอจึงถามเพื่อความแน่ใจ
“อืมม...พี่ก็หิวนะแต่เดี๋ยวพี่รอทานตอนเที่ยงก็ได้”“ก็ดีค่ะพี่หมอทานอาหารให้ตรงเวลาดีกว่านะคะ..”เอิงเอยนั่งอ่านหนังสือในห้องของอัคนีพร้อมเดินเล่นไปมาเพราะว่าไม่มีอะไรทำเธอขอชาหนุ่มช่วยงานแต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอทำเธอต้องหาอะไรทำแก้เซ็งไปเรื่อยเช่นอ่านหนังสือบางครั้งเธอก็หิ้วเอาไหมพรมมานั่งถักเล่นไปเรื่อยๆก๊อกๆๆๆๆ“คุณเอยคะมีขนมจากคุณน้ำเมยส่งมาให้ค่ะ”“ขอบคุณค่ะคุณวิ”เอิงเอยเดินไปรับกล่องขนมจากวิภาวีเลขาของชายหนุ่มเธอเองหลังจากที่ย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เธอก็ยังติดต่อกับน้ำเมยอยู่ตลอดถึงแม้ว่าน้ำเมยจะไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเธอก็เถอะนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เธอบ่นให้พี่สาวเธอฟังว่าอยากทานขนมฝีมือของน้ำเมยอีกทำให้วันนี้เธอก็ได้ทานสมใจแล้ว“คุณน้ำเมยส่งขนมมาให้อีกแล้วเหรอเอย”อัคนีเห็นวิภาวีส่งกล่องให้เอิงเอยเขาก็รู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นน้ำเมยที่ส่งขนมมาให้เอิงเอยและเขาอีกเป็นแน่“ใช่ค่ะ...พี่หมอทานไหมคะเดี๋ยวเอยใส่จานให้”เอิงเอยเห็นสีหน้าของชายหนุ่มก็รู้ว่าเขาอยากทานขนมในกล่องเพียงใดเพราะครั้งก่อนเจ้าตัวเล่นทานเกือบหมดภายในครั้งเดียวแถมเอ่ยปากชมไม่หยุดว่าอร่อยแบบที่ไม่เคยทานแถมฝีมือแบบนี้สู้กับเชฟตามโ
ไอรดาคับแค้นใจอย่างมากที่ชีวิตของเธอตกต่ำกว่าเอิงเอยทั้งที่เมื่อก่อนเธอเหนือกว่าทุกอย่างยิ่งเห็นเอิงเอยมีความสุขมากเท่าไรเธอเองก็ยิ่งเกลียดหญิงสาวมากเท่านั้นในเมื่อเธอไม่มีความสุขคนอย่างเอิงเอยก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขเลยเธอคิดในใจตอนนี้ความคับแค้นมันจุกอยู่ในอกเธอต้องยอมเป็นเมียเสี่ยแก่ๆที่รุ่นราวคราวพ่อของเธอก็เพราะเงินแถมยังต้องอดทนให้ชายแก่ตบตีอีกต่างหากเพียงเพราะว่าเงินคำเดียวตอนนี้เธอคิดแผนที่จะหาทางออกได้แล้วในเมื่อสายตาเธอเห็นว่าสามีของเอิงเอยดูจะรักเอิงเอยมากเป็นพิเศษแล้วถ้าเมียหายไปทั้งคนให้เอาอะไรมาแลกก็น่าจะยอมอีกด้วยถ้าเธอเรียกเงินจากชายหนุ่มได้เธอก็คงจะไม่ต้องทนอยู่กับชายแก่คราวพ่อนี่อีกต่อไปหลายวันต่อมา“วันนี้พี่น่าจะกลับดึกนะเอยไม่ต้องทำอาหารเผื่อพี่นะ”“ค่ะพี่หมอ...”ชายหนุ่มบอกกับคนเป็นภรรยาที่ยืนผูกเนคไทให้กับเขาอยู่วันนี้เขาผูกเนคไทสีที่หญิงสาวเลือกให้เพราะอยากรู้สึกว่ามีภรรยาตัวเองอยู่ใกล้ๆตลอดเวลาเพราะว่าวันนี้หญิงสาวไม่ได้ตามเขาไปด้วยนั่นเองวันนี้ชายหนุ่มต้องไปดูงานหลายที่เขากลัวว่าถ้าเธอตามเขาไปแล้วจะเหนื่อยไม่อย่างนั้นเขาคงหิ้วเธอไปอีกเช่นเคยเป็นแน่จุ้บ“พี
“หึ..ฉลาดนี่ที่จำฉันได้ก็เพราะว่าฉันเกลียดแกไง...เกลียดที่แกมีชีวิตที่ดีกว่าฉัน...เกลียดทุกอย่างที่เป็นแก”ไอรดามองเอิงเอยด้วยแววตาที่เชือดเฉือนและเกลียดชังพร้อมพูดเน้นคำทุกคำที่เกลียดหญิงสาวให้ได้ฟังอย่างชัดถ้อยชัดคำ“โอ้ยยย...”“คนอย่างแกมันไม่สมควรที่จะได้ดีกว่าฉันรู้เอาไว้ด้วย”ไอรดากระชากผมหญิงสาวที่โดนมัดอยู่จนหญิงสาวต้องแหงนหน้าขึ้นเพราะแรงกระชากพร้อมตวาดใส่หญิงสาวอย่างเกลียดชัง“นายน้อยครับเดี๋ยวพวกผมจะกระจายไปรอบๆโกดังแต่เท่าที่สังเกตแล้วผมว่าพวกมันน่าจะมีไม่เยอะเท่าไรแถมยังเหมือนเป็นโจรกระจอกอีกด้วยเพราะระบบป้องกันยังไม่ดีเท่าไรดูจากการที่ไม่มีคนมาเฝ้าที่ต้นทาง”“ฉันก็ว่าอย่างนั้นเหมือนกันงั้นฉันจะเข้าไปก่อนถ้าฉันต้องการความช่วยเหลือฉันจะส่งสัญญาณไป”“โอเคครับ”อัคนีและลูกน้องฝีมือดีของพ่อเขาอีกสี่ห้าคนเดินทางมาถึงจุดนัดหมายในข้อความที่ส่งมาเรียบร้อยแล้วเมื่อดูราดราวว่ากลุ่มคนพวกที่จับหญิงสาวมาน่าจะไม่ใช่พวกมืออาชีพสักเท่าไรทำให้ชายหนุ่มโล่งใจไปอีกเปราะเขาคิดว่างานนี้คงจะไม่ยาก“ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะถ้าอยากได้เงินก็มาเอาไป”อัคนีเดินดุ่มๆเข้ามาที่ในโกดังโดยที่เขาสังเกตได้ว่าพว
“ก็พี่ห่วงของพี่นี่นา”ชายหนุ่มพูดพร้อมหอมไปที่แก้มคนเป็นภรรยาหนึ่งทีแบบฟอดใหญ่ๆพร้อมวางหญิงสาวลงที่ตียงนอนแล้วเขาจึงเดินไปจัดแจงหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวหญิงสาวแทนที่จะให้เธออาบน้ำเพราะตอนนี้เขายังรู้สึกว่าหญิงสาวยังอ่อนแออยู่ถ้าขืนให้เออาบน้ำเธออาจจะไม่สบายเพิ่มเอาได้“ยิ้มอะไรเหรอเอย”ชายหนุ่มที่กำลังนั่งเช็ดตัวให้ภรรยาของเขาอยู่เมื่อมองหน้าหญิงสาวทีไรก็เห็นเธอนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ทุกทีเขาจึงเอ่ยถามเพื่อที่อยากจะรู้ว่าตอนนี้ภรรยาเขาคิดอะไรอยู่“เอยไม่คิดว่าเราสองคนจะมีวันนี้ไงคะ...วันที่พีหมอจะรักและดูแลเอยดีขนาดนี้”“เมื่อก่อนเอยคงจะมองพี่ไม่ดีมากเลยสินะ...พี่เองก็ไม่คิดว่าคนที่พีมีอคติด้วยตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักจะทำให้พี่รักได้มากมายขนาดนี้”ชายหนุ่มตอบพร้อมสวมกอดหญิงสาวเอาไว้พร้อมลูบหัวเธออย่างเอ็นดูเขาเองก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้กับหญิงสาวได้เหมือนกันแต่วันนี้เขาได้รู้แล้วว่าหญิงสาวไม่ได้เป็นแบบที่เขาคิดคราแรกเลยสักนิด“ต่อไปนี้เราจะไม่พูดถึงเรื่องอดีตกันอีกแล้วนะอะไรไม่ดีก็ให้มันผ่านไปเรากำลังจะมีเจ้าตัวน้อยด้วยกันต่อไปนี้พี่สัญญาว่าพี่จะดูแลเอยและลูกให้ดีที่สุดขอแค่เอยเชื
“เอยก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะคงต้องรอให้เจ้าตัวมาถึงที่นี่ก่อนแล้วเอยก็คงจะได้คุยแบบละเอียดอีกที”“อืม...ถ้าพีนัสมานอนกับเอยงั้นคืนนี้พี่ก็อดนอนกอดเอยน่ะสิแบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย”ชายหนุ่มทำหน้างอนหญิงสาวเล็กน้อยที่คืนนี้เขาจะไม่ได้นอนกอดเธอเหมือนเช่นเคย“ก็แค่คืนเดียวนี่คะ...ไม่สงสารเพื่อนเอยหรือไงคะ”“พี่ก็เห็นใจพีนัสนะเอย...แต่พี่ก็อยากนอนกอดเอยนี่นา...”ชายหนุ่มทำเสียงออดอ้อนหญิงสาวพร้อมกับซุกลงนอนที่ตักของเธอ“นะคะ...คืนเดียวเองนะคะพี่หมอยังไงเราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้วนี่คะ”“เฮ้อ...โอเคๆ...”กว่าชายหนุ่มจะเลิกทำหน้าบูดได้เล่นเอาหญิงสาวก็พูดหว่านล้อมอยู่หลายรอบหญิงสาวเองก็ไม่เข้าใจว่าสามีเธอจะติดอะไรเธอนักหนา22.00 น.หลังจากที่พีนัสมาถึงที่คอนโดของและเข้าไปในห้องกับภรรยาเขาเรียบร้อยแล้วชายหนุ่มจำต้องหอบผ้าห่มสำรองในตู้มาห่อมนอนที่โซฟาด้านนอกชายหนุ่มนอนพลิกไปพลิกมาเพราะเขาไม่ได้นอนกอดร่างหอมๆของภรรยาของเขาทำให้ชายหนุ่มเองนอนไม่หลับ“ต้องใช้วิธีนี้สินะ”ชายหนุ่มนอนพลิกซ้ายพลิกขวาไปมาได้สักพักก็ยังข่มตานอนหลับลงไม่ได้จู่ๆเขาก็คิดวิธีการที่จะได้กลับมานอนกอดหญิงสาวในคืนนี้ดังเดิมออกเ
“สองคนนั้นแค่เข้าใจผิดกันเท่านั้นเองพี่ว่าเดี๋ยวพวกเค้าก็คงเคลียกันได้และคงจะมีข่าวดีในเร็วๆนี้แน่นอน”“หมายความว่ายังไงคะพี่หมอ”พีนัสยังคงทำหน้างงกับคำพูดของคนเจ้าเล่ห์เมื่อคืนชายหนุ่มเองได้ฟังความจริงจากปากธนนท์หมดแล้วว่าที่พีนัสคิดว่าธนนท์นอกใจก็เพราะว่าชายหนุ่มคุยไลน์กับหญิงสาวคนอื่นและนัดเจอกันอย่างลับๆอันที่จริงหญิงสาวคนในแชทเป็นเจ้าของร้านแหวนเพชรที่ธนนท์สั่งทำมาเพื่อเซอร์ไพรซ์หญิงสาวเพื่อที่ธนนท์จะขอพีนัสแต่งงานเขาจึงต้องคุยกับหญิงสาวและนัดเจอกันอย่างลับๆก็เท่านั้นเองแต่พีนัสมาเปิดเจอข้อความที่ธนนท์นัดเจอกับหญิงสาวเจ้าของร้านเพชรเสียก่อนทำให้พีนัสโกรธธนนท์และหนีออกมาโดยที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่องอีกด้านพีนัสกับธนนท์...“อร้ายยยยย...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”“เดี๋ยวๆที่รักฟังผมก่อน”“ไม่ฟังปล่อยฉันเดี๋ยวนี้น้า...”พีนัสพอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้ก็กรีดร้องโวยวายจะหนีธนนท์อยู่ท่าเดียวทำเอาชายหนุ่มแทบจะรวบตัวไว้ไม่ทัน“อย่ามาแตะตัวฉันไปหาผู้หญิงที่คุณนัดเจอด้วยโน่น...ปล่อย”หญิงสาวยังดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มทั้งที่เธอรู้ตัวว่ายังไงก็สู้แรงของเขาไม่ไหวอยู่แล้วแต่ตอนนี้แม้แต่หน้าชายห
เกริ่นหลังแต่งงานเขาก็ปล่อยให้เธออยู่อย่างโดดเดี่ยวโดยที่เขาเองก็มีผู้หญิงอื่นอยู่ข้างกาย แต่จู่ๆ เขาก็กลับมาพร้อมกลับทวงสิทธิ์ความเป็นสามีและประกาศว่าจะมีทายาทกับเธอ...ตั้งแต่พ่อของเอิงเอยเสียหญิงสาวก็ตกอยู่ภายใต้อำนาจการดูแลของแม่เลี้ยงใจร้ายของเธอมาตลอดซ้ำยังโดนกดขี่จากพี่สาวลูกติดของแม่เลี้ยงของเธอและนี่ก็เป็นอีกครั้งที่บ้านเธอจะต้องล้มละลายเพราะฝีมือการผลาญเงินของสองแม่ลูกนั่นทำให้เธอต้องโดนแม่เลี้ยงบังคับให้แต่งงานกับลูกชายของเพื่อนพ่อเธอที่เคยหมั้นหมายกันไว้คนที่อายุห่างกับเธอเป็นสิบกว่าปีทั้งที่เธอไม่เคยเห็นหน้าเธอจำเป็นต้องแต่งเพื่อที่จะมีค่าสินสอดมาใช้หนี้ที่บ้านของเธอเมื่อแต่งงานกับชายหนุ่มเรียบร้อยแล้วเขาก็พาเธอมาอยู่ที่คอนโดของเขาและตั้งแต่นั้นมาเป็นเดือนแล้วเธอก็ไม่เคยเจอกับเขาอีกเลยเธอเข้าใจดีว่าชายหนุ่มก็คงจะโดนบังคับมาเหมือนกันแต่ก็ดีสำหรับเธอไปอีกอย่างที่ทั้งพ้นจากการปกครองของแม่เลี้ยงใจร้ายแถมอยู่ที่คอนโดที่นี่คนเดียวอย่างมีความสุขอีกต่างหากแต่แล้ววันดีคืนดีจู่ๆเขาบอกว่าจะกลับมาอยู่ที่นี่พร้อมขอมาใช้สิทธิ์ความเป็นสามีและยืนยันว่าจะทำให้เธอมีทายาทให้เขาให้ได้เพรา
สามวันต่อมาRrrrrr“ค่ะพี่จ๋า”“เอยอยู่ไหนแล้วจ๊ะ”“ตอนนี้เอยอยู่ที่หน้าโรงแรมแล้วค่ะ...กำลังจะขึ้นไปค่ะ”“งั้นเจอกันที่ห้องแต่งตัวเลยนะ”“ค่ะพี่จ๋า”หญิงสาวรีบวิ่งไปขึ้นลิฟท์ของโรงแรมเพื่อที่จะขึ้นไปที่ห้องแต่งตัวทันที“รอด้วยครับ”อัคนีได้รับเชิญให้มาดูงานแฟชั่นโชว์ในวันนี้เมื่อเขาเข้ามาในโรงแรมเห็นว่าลิฟท์ที่จะขึ้นกำลังจะปิดเขาเลยส่งเสียงเพื่อบอกให้คนด้านในกดปุ่มเปิดรอเขาไว้ก่อนเอิงเอยได้ยินเสียงของผู้ชายด้านนอกบอกให้เธอรอก่อนเธอจึงเอื้อมมือกดปุ่มลิฟท์ให้เปิดไว้อย่างรวดเร็วเพราะคิดว่าคนที่อยู่ด้านนอกน่าจะรีบเหมือนกัน“เอ่อ..พี่หมอ”หญิงสาวถึงกับหน้าเหวอเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาในลิฟท์เป็นใครและก็ยังต้องหลบสายตาเขาอีกเพราะตอนนี้เขากำลังควงแขนมากับนางแบบที่เธอเห็นว่าเขานั่งทานข้าวด้วยกันวันนั้น“คุณมาทำอะไรที่นี่”ชายหนุ่มถามหญิงสาวคนที่เป็นภรรยาทางนิตินัยของเขาด้วยความเย็นชาเพราะเขาไม่คิดว่าจะได้มาเจอเธอที่นี่“คือเอยรับงานเดินแบบที่นี่ไว้น่ะค่ะ”หญิงสาวตอบชายหนุ่มตามความจริงพร้อมหลบสายตาลงต่ำเมื่อคุยกับเขาเพราะเกรงใจหญิงสาวที่เขาควงมาด้วยอีกอย่างเธอไม่ได้อยากจะมองเท่าไรนัก“ไม่ยักร