ตอนที่7 เจ้าชายเย็นชา

เมื่อประชุมเรียบร้อยแล้วอัคนีมาเชคงานอื่นต่ออีกนิดหน่อยแต่เขาเองก็ไม่เป็นอันทำงานเพราะในใจของเขานั้นนึกถึงแต่หญิงสาวว่าเธอตื่นมาแล้วจะเป็นยังไง

“เย็นนี้คุณจะทานอะไรไหมเดี๋ยวผมซื้อกลับไป”

ชายหนุ่มส่งข้อความหาหญิงสาวทางไลน์เพราะในใจยังระอายในความผิดของตัวเองจึงไม่กล้าที่จะโทรคุยกับเธอสักเท่าไรนัก

เขารอเธอตอบอยู่สักพักแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าหญิงสาวจะตอบกลับมาชายหนุ่มจึงทิ้งงานแล้วรีบขับรถกลับมาหาเธอที่คอนโดทันทีแต่ก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้ออาหารกลับไปด้วยเผื่อว่าหญิงสาวยังไม่มีอะไรทาน

ร้านอาหารXXX

“นี่เธอนั่นมันสองแม่ลูกอมรากับไอรดาที่มากู้เงินเธอบ่อยๆนี่..แต่งตัวดีกินของแพงเชียวนะ”

“ใช่แล้วเธอกู้ทุกเดือนเลยนะไม่รู้เอาเงินไปทำอะไรหมดเห็นว่าค่าสินสอดของลูกเลี้ยงที่ชื่อหนูเอยสองคนนี้ก็เอามาหมดเลยนะเห็นว่าบ้านก็ยังไม่ได้ไปไถ่คืนเลย”

“จริงเหรอเธอ...ฉันเห็นเข้าบ่อนกันประจำเลยนะล่าสุดนี่เห็นเค้าอวดว่าลูกเลี้ยงเขาน่ะมีเงินแถมหนี้พนันทั้งหมดก็ให้ลูกเลี้ยงไปจ่ายอีกด้วย”

“นี่คนลูกสาวก็เห็นใช้แต่ของแบรนด์เนมวันๆก็ไม่เห็นจะทำงานอะไรแถมยังได้ข่าวว่าไปเป็นเมียน้อยเสี่ยที่มีเงินอีกด้วยนะ”

“ก็อย่างนี้แหละน้อคนมันรักความสบายอยากได้เงินโดยไม่ต้องออกแรงอะไรมากแต่ก็แอบสงสารหนูเอยนะฉันเห็นตั้งแต่พ่อเขาเสียหนูเอยก็เหมือนคนรับใช้ในบ้านคนนึงนี่แหละ”

ระหว่างที่อัคนีนั่งรออาหารอยู่เขาก็ได้ยินมนุษย์ป้าสองคนพูดถึงอมราและไอรดาซึ่งเป็นญาติฝ่ายภรรยาของเขาทั้งสองยืนซื้อของอยู่อีกฝั่งเขาเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังป้าสองคนนั้นสักเท่าไรแต่บังเอิญได้ยินและได้เห็นเท่านั้นเองวันนี้เขาเริ่มกระจ่างและคิดตามในระยะเวลาที่ผ่านมาที่เขาคิดว่าหญิงสาวเอาเงินไปไหนหมดแถมยังหางานทำตัวเป็นเกลียวอีกต่างหากนี่สินะเหตุผลเขาเองก็ยังไม่ได้เชื่อเรื่องนี้เต็มร้อยยังไงเขาก็ต้องสืบเรื่องนี้ให้รู้ความจริงให้ได้

คอนโดXXX

“เอย...”

อัคนีลงจากรถได้ก็หอบหิ้วของกินที่คิดว่าหญิงสาวน่าจะชอบพลุงพลังขึ้นลิฟท์มาที่ห้องของเขาแต่พอเปิดห้องมาเขากลับไม่เห็นหญิงสาวแม้แต่เงาเขาจึงลองส่งเสียงเรียกดูแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับจากหญิงสาวที่เขาเรียกหา

เขาจึงหยิบมือถือมาโทรหาเธอแต่ก็ไม่มีคนรับเขาเดินเข้าไปที่ห้องนอนของเธอกลับพบว่าหญิงสาวเองไม่ได้หยิบมือถือไปด้วยชายหนุ่มเปิดตู้เสื้อผ้าดูข้าวของของเธอก็อยู่ครบเขาโล่งใจไปอีกเปราะเพราะคราแรกคิดว่าหญิงสาวหนีเขาไปแล้วเสียอีก

“เอยไปไหนมารู้ไหมพี่เป็นห่วงแทบแย่”

อัคนีลุกขึ้นพรวดอย่างรวดเร็วมาหาหญิงสาวอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นเธอเปิดประตูเข้ามาเขาด้วยความที่เป็นห่วงมากเขาจึงรีบเข้าไปโผกอดเธออย่างแนบแน่นอย่างกับเธอจะหนีเขาไปไหน

“เอ่อ...เอยแค่รู้สึกปวดหัวเลยออกไปซื้อยาแล้วก็ซื้อของสดมาทำอาหารด้วยค่ะ”

เอิงเอยแปลกใจกับอาการของเขาและสรรพนามที่เขาใช้แทนตัวเองใหม่อยู่ไม่น้อยแต่เธอก็ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจเพราะเมื่อคืนยังทะเลาะกับเธออยู่เลยพอถัดมาอีกวันไม่เจอกันพักเดียวเขาเหมือนคนละคนที่เธอเจอเมื่อคืนเลยในเมื่อมันเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นหญิงสาวเองก็โอเคกับมันอยู่ไม่น้อย

“ไม่สบายแล้วทำไมไม่โทรหาพี่...เป็นอะไรมากรึเปล่า”

“เอ่อ..เอยโอเคค่ะเดี๋ยวทานยาแล้วนอนพักอาการก็คงจะดีขึ้นค่ะ..เอยขอตัวนะคะ”

ชายหนุ่มจับเนื้อจับตัวเพื่อวัดอุณภูมิของหญิงสาวเจ้าละหวั่นจนตอนนี้หญิงสาวรู้สึกแปลกๆเพราะไม่ชินที่ชายหนุ่มหันมาทำดีกับเธอ

“ซื้อยาอะไรมาพี่ขอดูหน่อยได้ไหม”

ชายหนุ่มใช้ความไวของมือเขาดึงถุงยาที่หญิงสาวซื้อมาเปิดดู

“เอ่อ..ก็แค่ยาแก้ปวดน่ะค่ะ”

หญิงสาวรีบดึงถุงยาของเธอกลับไปอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเห็นยาอย่างอื่นที่ไม่ใช่แค่ยาแก้ปวดแต่มันคือยาคุมฉุกเฉินซึ่งมันก็ไม่ทันแล้วชายหนุ่มเองเป็นหมอซึ่งเขามองแวบแรกก็รู้ว่ามันคือยาอะไร

“ทำไมต้องกินมันด้วย”

ชายหนุ่มมองหญิงสาวอย่างคาดโทษ

“คือ....เอย...ยย..คิดว่าถ้าเราพลาดมีลูกด้วยกันโดยที่ไม่ได้รักกันเอยว่ามันไม่ค่อยดีเท่าไรค่ะ”

หญิงสาวตอบไปตามความจริงที่เธอคิดพร้อมกับหลบสายตาลงเพราะเธอไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะคิดกับคำพูดของเธอเช่นไร

ชายหนุ่มเองถึงกับพูดไม่ออกเมื่อจู่ๆหญิงสาวพูดประเด็นนี้ออกมาเขาเองก็ยังรู้สึกหน่วงๆกับคำพูดของเธออยู่เหมือนกัน

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเหมือนเขาจะไม่สนใจเธอก็จริงแต่เพราะทิฐิที่คิดว่าเธอเข้ามาในครอบครัวเขาก็เพราะเงินแต่เขาก็รับรู้ความเคลื่อนไหวของเธอตลอดว่าวันๆเธอทำอะไรอยู่ที่ไหน

เมื่อก่อนเขารู้แต่เพียงเพราะเมื่อก่อนไม่ได้ใส่ใจเท่านั้นเองแต่พักหลังๆมานี่เขาอยากรู้เรื่องเธอมากขึ้นและรู้สึกไม่พอใจทุกครั้งเมื่อเห็นเธออยู่กับผู้ชายคนอื่นแบบนี้เขารู้สึกกับเธอเช่นไรเขาก็ยังไม่รู้ใจตัวเองเหมือนกัน

“ถึงจะรักหรือไม่รักยังไงเราก็แต่งงานกันแล้วแล้วพี่ก็อยากมีลูกให้เร็วที่สุดด้วย”

ชายหนุ่มดึงถุงยาจากมือของหญิงสาวอีกรอบพร้อมหยิบยาคุมในถุงมาแกะทิ้งต่อหน้าเธอแต่ก็ไม่ได้ให้เหตุผลว่าที่พูดออกมาแบบนั้นเพราะอะไร

“ค่ะ...เอยขอตัวไปนอนพักนะคะ”

เอิงเอยเริ่มน้ำตาคลอเดินใจลอยเข้าไปในห้องคิดไปว่าชายหนุ่มคงไม่อยากจะเสียสมบัติของเขาให้กับเธอตามสัญญาของแอนเดรียสพ่อของชายหนุ่มว่าถ้าไม่มีลูกในปีนี้สมบัติทั้งหมดของชายหนุ่มก็จะเป็นของเธอ

หญิงสาวคิดอยู่ในใจว่าในเมื่อไม่ได้รักกันแล้วมีลูกด้วยกันครอบครัวมันจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่นได้อย่างไร

อัคนีเห็นอาการของหญิงสาวแล้วเขาเองก็รู้สึกเจ็บในหัวใจเหมือนกันที่ทำเธอน้ำตาคลอด้วยความที่เขาเองก็ยังหาเหตุผลไม่ได้ว่าพูดกับเธอไปแบบนั้นเพื่ออะไรเขาจึงยังคงทำตัวเป็นเจ้าชายเย็นชาต่อไป