“ครับ...ผมว่าอีกนานเธอก็คงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมหมออัครู้ใช่ไหมครับว่าต่อไปนี้จะดูแลเธออย่างไร”
“ครับหมอเจมส์ผมจะพยายามทำให้ความจำเธอเป็นปกติเร็วที่สุดครับ”
“ตอนนี้เธอคงหลับเพราะฤทธิ์ยานะครับยังไงก็สู้ๆนะครับหมอ”
“ขอบคุณครับ”
หมอเจมส์รู้สึกสงสารอัคนีเพราะตั้งแต่ที่หญิงสาวพักรักษาตัวอยู่ที่นี่ชายหนุ่มก็ดูแลเธอไม่เคยห่างแต่เมื่อหญิงสาวดันฟื้นขึ้นมาแล้วจำชายหนุ่มไม่ได้นี่สิถ้าเป็นเขาเองคงปวดหัวใจน่าดู
บริษัทXXX
“คุณนนท์คะพรุ่งนี้ฉันขอลาจะไปเยี่ยมเอยค่ะ”
เมื่อใกล้เวลาเลิกงานพีนัสจึงเดินเข้ามาขออนุญาตเจ้านายหนุ่มของเขาเพื่อที่จะลางานไปเยี่ยมเพื่อนสาวของเธอเพราะรู้ข่าวจากหมออัคนีที่เป็นคนโทรบอกเธอว่าเอิงเอยฟื้นแล้วพร้อมเล่าอาการคร่าวๆให้ฟังเธอเองจึงตัดสินใจลางานเพื่อที่จะลองไปคุยกับเพื่อนเธอพรุ่งนี้
“ได้สิแต่มีข้อแม้ว่าวันนี้คุณต้องไปงานเลี้ยงกับผม”
“ฉันไม่ไปค่ะ”
“งั้นผมไม่ให้ลา”
“คุณมันใจร้าย...ฉันไปกับคุณก็ได้”
ธนนท์เองก็ตั้งใจว่าจะชวนหญิงสาวไปเยี่ยมเอิงเอยอยู่แล้วแต่ยังไม่ได้บอกเธอเท่านั้นเองเมื่อหญิงสาวเอ่ยปากขอก่อนเขาจึงใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยนที่จะให้เธอไปงานกับเขาในวันนี้ซึ่งมันก็ใช้ได้ผล
“ด่าผมจบหรือยัง”
ชายหนุ่มเห็นสีหน้าของหญิงสาวก็รู้ได้ในทันทีว่าเธอกำลังไม่พอใจเขาอย่างมาก
“ฉันไปด่าคุณตอนไหน”
“ผมดูหน้าคุณก็รู้แล้ว”
“เย็นนี้รอกลับพร้อมผมนะเดี๋ยวผมพาไปแต่งตัว”
“ค่ะ เจ้านาย..ยยย..”
หญิงสาวพลางพูดลากเสียงประชดประชันชายหนุ่มพร้อมเดินออกไปนั่งที่โต้ะทำงานของตัวเองอย่างอารมณ์บูดเธอรู้สึกเบื่อที่ต้องทำงานตามใจเจ้านายที่เรื่องมากคนนี้เหลือเกิน
20.00น
“คุณใส่ชุดแบบนี้ก็ดูสวยเหมือนกันนะ”
“ฉันรู้ตัวค่ะ”
ชายหนุ่มชมหญิงสาวด้วยแววตาจริงใจแต่ด้วยความที่หญิงสาวถูกบังคับมาเลยไม่ได้สนใจและใส่ใจคำพูดของชายหนุ่มสักเท่าไรเธอเลยไม่ได้หันมามองแววตาที่จริงใจของเขา
พี่นัสที่วันนี้ต้องทำหน้าที่เป็นคู่ควงของธนนท์ครั้งแรกหญิงสาวเองไม่ได้รู้สึกประหม่าอะไรสักนิดแต่เห็นว่าคนที่น่าจะประหม่าน่าจะเป็นชายหนุ่มเสียมากกว่าเขาออกงานแบบนี้ก็บ่อยแต่ที่แปลกไปวันนี้ก็คือเข้ามีคู่ควงเป็นหญิงสาวนั่นเองเพราะความสวยของเธอที่ดูออร่าจับอย่างมากคือต้นเหตุของความประหม่าของชายหนุ่ม
“คุณเดินคนเดียวเลยนะคะฉันขอนั่งดีกว่าเมื่อย”
พีนัสเห็นผู้คนในงานแล้วเธอรู้สึกเวียนหัวอีกอย่างเธอก็รู้สึกว่าเมื่อยแล้วด้วยจึงผละออกจากชายหนุ่มแล้วหาที่นั่งทันที
“งั้นเดี๋ยวผมขอเดินคุยกับเพื่อนผมสักพักเดี๋ยวเรากลับกันเลยแล้วกัน”
“ค่ะ”
ธนนท์เองเห็นว่างานวันนี้เพื่อนๆรุ่นเดียวกับเขามากันเยอะเขาเลยอยากอยู่ต่ออีกสักหน่อย
“คุณพีนัส”
“อ้าวสวัสดีค่ะคุณอิทธิพล”
อิทธิพลหนุ่มวัยกลางคนที่มาดแมนเป็นพ่อหม้ายลูกติดที่สาวๆหมายปองเจ้าของบริษัทอสังหายักษ์ใหญ่ที่เคยจ้างหญิงสาวไปเดินแบบงานที่เขาจัดขึ้นเมื่อเจอเธอที่นี่เขาจึงทักเธอขึ้นและนั่งลงที่เกาอี้ข้างๆเธอเพื่อคุยกัน
“ไม่คิดว่าคุณพีนัสจะมางานนี้ด้วยนะครับ”
“พอดีฉันมากับเจ้านายน่ะค่ะพอดีเมื่อยเลยนั่งพัก”
“งานแบบนี้มันคงทำให้คุณเบื่อแย่เลยสินะ”
“คุณอิทธิรู้เหรอคะ”
“ดูจากสีหน้าคุณพีนัสก็พอดูออกน่ะครับ”
“555คุณอิทธินี่ดูคนเก่งจังเลยนะคะ”
ทั้งสองคุยกันไปหัวเราะกันไปอย่างออกรสเพราะอิทธิพลเป็นคนคุยสนุกและเขาก็ไม่ค่อยชอบที่จะมางานแบบนี้เท่าไรเมื่อเจอหญิงสาวที่เป็นเหมือนกันเลยค่อนข้างที่จะคุยกันถูกคอ
“เรากลับกันเถอะ...ผมขอตัวพาเลขาผมกลับนะครับ”
ธนนท์เองเมื่อหันมาเจอหญิงสาวกำลังคุยกับชายหนุ่มวัยกลางคนที่กำลังเป็นที่หมายปองของพวกสาวๆเขาเองก็รู้สึกไม่พอใจและไม่ชอบใจที่หญิงสาวหัวร่อต่อกระซิกกับผู้ชายคนอื่นแบบนั้นทีตอนอยู่กับเขาทำหน้าอย่างกับคนอมทุกข์ทั้งวันเขาเลยรีบเดินมาจูงมือเธอมาที่รถแล้วขับกลับทันที
“อะไรของคุณเนี่ยฉันกำลังคุยกับคุณอิทธิเพลินๆเลย”
หญิงสาวพูดกับชายหนุ่มโดยที่เธอไม่ได้คิดอะไรเพราะเธอเองก็กำลังเพลินกับการคุยจริงๆ
“คุยกับผู้ชายรวยเข้าหน่อยถึงกับหน้าชื่นตาบานเลยนะคุณนี่ถ้าผมไม่มาดึงคุณกลับป่านนี้เพลินกันไปถึงไหนล่ะ”
ชายหนุ่มรู้สึกไม่พอใจที่หญิงสาวพูดเหมือนกับว่าเขาเป็นก้างขวางคอเธอและผู้ชายคนนั้น
“จะเพลินไปถึงไหนมันก็ตัวของฉัน...ฉันมีความสุขมันก็หน้าชื่นตาบานเป็นธรรมดา”
หญิงสาวตอบกลับชายหนุ่มอย่างประชดประชันเพราะชายหนุ่มพูดดูถูกเธอมาก่อน
“ผู้หญิงก็แบบนี้ละน้าเจอคนรวยเข้าหน่อยก็...”
“ก็ดีไงผู้หญิงที่ไหนก็ชอบผู้ชายรวยทั้งนั้นแหละนี่ถ้าฉันได้คุณอิทธิเป็นแฟนนะฉันคงมีเงินมาคืนคุณได้สบายๆเลยแล้วก็คงไม่ต้องมานั่งทนทุกข์เจอหน้าคุณทุกวันอีก”
พีนัสรู้สึกโมโหกับคำพูดของชายหนุ่มที่พ่นออกมาแต่ละคำมันเป็นคำดูถูกเธอทั้งนั้นนิสัยของเขาตอนนี้ไม่ต่างจากวันแรกที่เธอเจอเขาเลยจริงๆมีหรือคนอย่างหญิงสาวจะปล่อยให้อีกฝ่ายดูถูกเธอฝ่ายเดียวหญิงสาวไม่ปล่อยให้เขาได้พูดจบเธอตอบสนองคำดูถูกของเขาด้วยการพูดประชดกลับอย่างรวดเร็วทันควันให้มันรู้ไปว่าเธอจะไม่ยอมแพ้เขา
“หึ!!!”
ชายหนุ่มขบกรามแน่นกับคำพูดที่หญิงสาวพูดออกมาตอนนี้คำพูดของเธอมันทำให้อารมณ์ของเขาเริ่มเดือดขึ้นถึงขีดสุดนึกน้อยใจที่หญิงสาวไม่เคยสนใจเข้าเลยแถมยังคิดที่จะไปจากเขาอีกด้วยตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เขาพยายามให้เธออยู่ใกล้ๆพาเธอไปโน่นไปนี่สารพัดเขาคิดว่าหญิงสาวไม่รู้เลยหรือไงว่าเขาคิดยังไงกับเธอ
“นี่คุณขับช้าๆสิฉันไม่อยากตายตอนนี้นะ”ชายหนุ่มเร่งเครื่องจนหญิงสาวแทบหยุดหายใจเพื่อที่จะไปถึงคอนโดของเขาอย่างรวดเร็ว“นี่คุณจอดเดี๋ยวนี้นะ...ไอ้บ้าเอ้ยย..ใครสอนให้ขับรถแบบนี้เนี่ย...”หญิงสาวกร่นด่าชายหนุ่มไปตลอดทางที่จู่ๆเขาก็เงียบขรึมไม่พูดไม่จากับเธอพร้อมขับรถเร็วจนเธอกลัวหัวใจแทบจะหยุดเต้นอยู่แล้ว“อะไรเนี่ยคุณจะพาฉันไปไหนอีกเล่าฉันจะกลับบ้านมันหมดเวลางานฉันแล้วนะ..นี่ได้ยินที่ฉันพูดไหมห๊า...”เมื่อถึงคอนโดของชายหนุ่มเขาจอดรถได้ก็เดินไปลากหญิงสาวออกมาจากรถโดยทันทีโดยที่หญิงสาวก็ยังโวยวายอยู่แบบนั้นเพราเธอก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มเป็นอะไรเหมือนกัน“โอ้ยยเจ็บนะเหวี่ยงมาได้...เมื่อไรจะเลิกทำนิสัยเอาแต่ใจใส่คนอื่นสักทีฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ”เมื่อถึงห้องชายหนุ่มก็เหวี่ยงหญิงสาวไปที่โซฟาห้องเขาทันทีพฤติกรรมที่ชายหนุ่มทำกับเธอทำให้หญิงสาวไม่พอใจอย่างมากที่ดูมันจะมากเกินกว่าทุกครั้งเธอเลยระเบิดอารมณ์ที่โมโหใส่เขาอย่างเหลืออดถึงเธอจะเป็นลูกจ้างเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำกับเธอแบบนี้“อยากมีผัวรวยไม่ใช่เหรอผมก็จะเป็นผัวคุณให้นี่ไงคุณจะเอาเท่าไรล่ะสิบล้านร้อยล้านผมให้โอนให้คุณตอนนี้เลยก็ได้แต่
วันต่อมา11.00 นธนนท์ตื่นมาก่อนหญิงสาวได้สักพักจนเขาอาบน้ำเรียบร้อยแล้วจึงมาเช็ดตัวให้หญิงสาวอีกเมื่อเช็ดตัวให้เธอเรียบร้อยแล้วเขาจึงลงมาซุกตัวนอนรอหญิงสาวตื่นขึ้นมาพร้อมกุมมือของเธอไว้อย่างภูมิใจว่าหญิงสาวตกเป็นของเขาแล้ว“ตื่นแล้วเหรอคุณ”“อย่ามายุ่งกับฉัน”เมื่อหญิงสาวตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนซุกอยู่ที่อกของชายหนุ่มและเขาเองยังจับมือเธอเอาไว้อีกด้วยเธอจึงรีบสะบัดมืออกพร้อมผละตัวให้ออกห่างจากชายหนุ่มทันที“คงจะเลิกยุ่งไม่ได้เพราะคุณเป็นเมียผมแล้ว”ชายหนุ่มเห็นว่าเมื่อหญิงสาวตื่นข้นมาก็มาอาละวาดเขาทันทีเขาจึงอยากบอกให้เธอได้รู้ว่าไว้ว่าตัวเธอนั้นเป็นของเขาแล้วจะให้เลิกยุ่งด้วยก็คงจะยาก“ทำแบบนี้ทำไม”หญิงสาวยังมีน้ำตาไหลมาอยู่บนหน้าไม่ขาดสายเธอเองไม่คิดว่าแค่การที่เขาโมโหเธอที่เธอต่อล้อต่อเถียงด้วยเขาจะทำกับเธอขนาดนี้“นี่คุณไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาทำไมผมถึงชอบให้คุณอยู่ใกล้ๆชอบกวนประสาทคุณชอบพาคุณไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ละผมก็ยังทำตัวติดกับคุณตลอดเวลาไม่ชอบให้คุณอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นด้วยนี่มันคืออะไร”ชายหนุ่มอยากจะรู้จริงๆว่าสิ่งที่เขาทำทั้งหมดเนี่ยหญิงสาวไม่รู้จริงๆเหรอว
“ไม่ค่ะเอยบอกให้พีนัสซื้อมาให้เอยแล้วคุณจะไปทำงานก็ไปเถอะค่ะเอยดูแลตัวเองได้”เป็นเวลาหลายวันแล้วที่ชายหนุ่มไม่ได้ไปทำงานเพราะเป็นห่วงหญิงสาววันนี้เขาเลยต้องเข้าไปดูงานเองสักหน่อยอันที่จริงใจเขาอยากจะหอบงานกลับมาทำที่นี่ใจจะขาดแต่ติดอยู่ที่เขาต้องติดต่อกับบุคคลหลายคนซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าบริษัทคราแรกเขาตั้งใจว่าจะให้ลูกน้องของพ่อเขาเข้าไปดูแลแทนสักระยะหนึ่งแต่เป็นเพราะหญิงสาวพูดให้เขาฟังแทบทุกวันว่าให้เขาไปทำงานได้แล้วเพราะเธอดูแลตัวเองได้เขาจึงต้องยอมไปเพราะดูท่าที่หญิงสาวไล่เขาไปทำงานเธอคงจะเบื่อที่จะคุยกับเขาน่าดู“งั้นพี่ไปแล้วนะ..มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดรู้ไหม”“รู้แล้วค่ะ..ไปได้แล้วค่ะเดี๋ยวสายนะคะ.”ชายหนุ่มที่โดนหญิงสาวไล่ให้ไปทำงานท่าเดียวเขาก็ยังยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่หน้าห้องเพราะใจเขาน่ะสิมันไม่อยากไปเอาเสียเลยจนหญิงสาวต้องพูดเตือนสติว่าถ้าเขาช้าอีกนิดเดียวคงสายเป็นแน่เขาจึงยอมออกไปแต่โดยดี11.00 น.ติ้งงงงงงง“เป็นไงบ้างแก”“กว่าจะมาเยี่ยมเพื่อนได้นะ”เอิงเอยเปิดประตูมาเห็นหน้าเพื่อนสาวของเธอยิ้มหน้าบานยืนอยู่ที่หน้าห้องก็ทำหน้านอยใส่พีนัสเป็นการใหญ่เพราะกว่าจะมาหาเธอไ
ตอนนี้เขาทรุดนั่งลงกับพื้นท่าคุกเข่ามือของเขากำจดหมายแน่นน้ำตาลูกผู้ชายของเขาไหลพรั่งพรูมาอย่างหยุดไม่ได้ตอนนี้หัวใจเขาสลายเขาเข้าใจว่าหญิงสาวทำแบบนี้เพื่ออะไรในเมื่อเขาทำดีกับเธอทุกอย่างแต่เธอกลับไม่เห็นค่าอะไรเลย“ทำแบบนี้กับพี่ทำไม...เอยพี่รักเอย...เอยหนีพี่ไปทำไม...”หลังจากนั่งฟูมฟายอยู่ได้พักใหญ่ชายหนุ่มก็ขับรถออกจากคอนโดเพื่อไปที่บาร์เขาคิดว่าบางทีความเมามันอาจทำให้เขาลืมเรื่องนี้ได้ชั่วพักชั่วครู่ก็ยังดีตัวเขาเองรู้ดีว่าแอลกอฮอล์มันไม่ได้ดีต่อสุขภาพกายของเขาแต่สุขภาพใจของเขาตอนนี้ต้องการมันเยียวยาอย่างมาก“น้องเอามาอีกขวด”อัคนีตอนนี้เริ่มเมาไม่ได้สติเขาเรียกหาแต่เครื่องดื่มมึนเมาหวังว่ามันจะทำให้ลืมเรื่องวันนี้ได้แต่ยิ่งดื่มเหมือนเรื่องราวมันยิ่งวนซ้ำกลับมาให้เขาได้คิดยิ่งคิดก็ยิ่งต้องดื่ม“พอได้แล้วมั้ง”ภูผาได้รับสายจากแอนเดรียสว่าให้มาดูชายหนุ่มที่บาร์ที่นี่เพราะแอนเดรียสรู้ว่ายังไงลูกชายของเขาก็ต้องกำลังหาอะไรย้อมใจแน่นอนเมื่อภูผามาถึงก็เห็นเพื่อนของเขาเล่นกระดกทีเดียวหมดแก้วแล้วหมดแก้วอีกจนตอนนี้เขาถึงต้องกับยกมือห้ามไม่ให้ชายหนุ่มดื่มต่อ“ปล่อย...ฉันจะดื่ม”อัคนีพูดด้วย
“ขนมหวานไหมคะ...ขนมฝีมือพี่น้ำเมยอร่อยๆเลยค่า”“ตะโกนแบบนั้นเดี๋ยวก็เจ็บคอหมดหรอกเอย”เอิงเอยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วร้องขายขนมหวานไม่ขาดปากจนน้ำเมยเองต้องปรามเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเจ็บคอเสียก่อนที่ขนมจะขายหมดตั้งแต่เอิงเอยย้ายมาอยู่ที่นี่และชีวิตของเธอก็ขลุกอยู่กับการทำขนมหวานและการพูดคุยกับน้ำเมยอีกอย่างคนที่นี่ก็ใจดีมาทักทายคนมาอยู่ใหม่อย่างเธอไม่ขาดสายทำให้ตอนนี้หญิงสาวดูสดใสขึ้นอย่างมากภาพของสองสาวที่สวยกันทั้งคู่มายืนขายขนมในตอนเช้าทุกวันเป็นที่เลื่องลือของผู้คนแถบนั้นอย่างมากทำให้ผู้คนต่างมาซื้อขนมของเธอไม่ขาดสายเพราะขนมที่อร่อยด้วยและแม่ค้าก็ยังน่ามองอีกต่างหาก1 อาทิตย์ต่อมา 18.00 น.“เอย”อัคนีนั่งดื่มอยู่ที่คอยโดของเขามือเขาเองนั่งเลื่อนหน้ามือถือไปมาดูรูปของหญิงสาวและตัวเขาเองที่เคยถ่ายด้วยกันจู่ๆอีเมลของนักสืบที่เขาจ้างมาตามหาตัวหญิงสาวก็เด้งขึ้นมาปรากฎรูปของหญิงสาวและพิกัดที่อยู่ของหญิงสาวตอนนี้ใจของเขาเต้นแรงอีกครั้งอย่างมีความหวังชายหนุ่มรีบวางแก้วน้ำเมาในมือลงพร้อมเตรียมตัวออกไปหาเธอตามที่นักสืบส่งพิกัดที่อยู่ของหญิงสาวมาให้ทันทีเช้าวันต่อมา“อย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้นเลยเอย
อัคนีทำหน้าตาสงสัยเพราะว่าก่อนที่เธอจะหนีเขามาเธอไม่ได้เรียกเขาแบบนี้สรรพนามที่เธอเรียกเขามันแปลกไปทำให้เขาเริ่มแปลกใจมากขึ้น“เอ่อ..คุณมาทำอะไรที่นี่”เอิงเอยรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพื่อที่ชายหนุ่มจะได้ไม่สงสัย“เมียพี่หนีทั้งคนพี่ก็ต้องมาตามสิ”ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมเขายังรู้สึกไม่พอใจหญิงสาวอยู่เหมือนกันที่หนีเขามาโดยที่ไม่บอกไม่กล่าว(อันที่จริงถ้าบอกก็คงไม่เรียกว่าหนีสินะ)เขาคิดในใจ“ไม่ได้หนีแค่ไม่อยากอยู่ด้วยแล้วคุณก็กลับไปได้แล้ว”เอิงเอยรู้สึกหน่วงที่หัวใจแปลกๆกับคำที่เขาใช้เรียกเธอหญิงสาวไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้เธอนานกว่านนี้เพราะเธอกลัวเหลือเกินว่าหัวใจของเธอนั้นมันจะยอมอ่อนให้กับเขาอีกเพราะตอนนี้เธอกำลังจะใช้ชีวิตตัวคนเดียวได้เกือบจะดีแล้วเธอจึงต้องรีบเอ่ยปากไล่เขากลับ“ทำไมเอย...ทำไมต้องหนีพี่มาด้วยถึงเอยจะจำพี่ไม่ได้แต่ว่ามันก็มีทางรักษายังไงพี่ก็จะพาเอยกลับไปกับพี่ให้ได้”อัคนีเอ่ยกับหญิงสาวเสียงแข็งพร้อมเข้าไปกอดหญิงสาวไว้อย่างแนบแน่นเพราะรู้สึกไม่พอใจที่หญิงสาวเอาแต่ไล่เขาในขณะที่เขาคิดถึงเธออย่างสุดหัวใจและอยากจะพาเธอกลับไปอยู่ด้วย“ปล่อยเอยเดี๋ยวนี้นะทำไมเป็นคน
“อืมม...พี่ก็หิวนะแต่เดี๋ยวพี่รอทานตอนเที่ยงก็ได้”“ก็ดีค่ะพี่หมอทานอาหารให้ตรงเวลาดีกว่านะคะ..”เอิงเอยนั่งอ่านหนังสือในห้องของอัคนีพร้อมเดินเล่นไปมาเพราะว่าไม่มีอะไรทำเธอขอชาหนุ่มช่วยงานแต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอทำเธอต้องหาอะไรทำแก้เซ็งไปเรื่อยเช่นอ่านหนังสือบางครั้งเธอก็หิ้วเอาไหมพรมมานั่งถักเล่นไปเรื่อยๆก๊อกๆๆๆๆ“คุณเอยคะมีขนมจากคุณน้ำเมยส่งมาให้ค่ะ”“ขอบคุณค่ะคุณวิ”เอิงเอยเดินไปรับกล่องขนมจากวิภาวีเลขาของชายหนุ่มเธอเองหลังจากที่ย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เธอก็ยังติดต่อกับน้ำเมยอยู่ตลอดถึงแม้ว่าน้ำเมยจะไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเธอก็เถอะนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เธอบ่นให้พี่สาวเธอฟังว่าอยากทานขนมฝีมือของน้ำเมยอีกทำให้วันนี้เธอก็ได้ทานสมใจแล้ว“คุณน้ำเมยส่งขนมมาให้อีกแล้วเหรอเอย”อัคนีเห็นวิภาวีส่งกล่องให้เอิงเอยเขาก็รู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นน้ำเมยที่ส่งขนมมาให้เอิงเอยและเขาอีกเป็นแน่“ใช่ค่ะ...พี่หมอทานไหมคะเดี๋ยวเอยใส่จานให้”เอิงเอยเห็นสีหน้าของชายหนุ่มก็รู้ว่าเขาอยากทานขนมในกล่องเพียงใดเพราะครั้งก่อนเจ้าตัวเล่นทานเกือบหมดภายในครั้งเดียวแถมเอ่ยปากชมไม่หยุดว่าอร่อยแบบที่ไม่เคยทานแถมฝีมือแบบนี้สู้กับเชฟตามโ
ไอรดาคับแค้นใจอย่างมากที่ชีวิตของเธอตกต่ำกว่าเอิงเอยทั้งที่เมื่อก่อนเธอเหนือกว่าทุกอย่างยิ่งเห็นเอิงเอยมีความสุขมากเท่าไรเธอเองก็ยิ่งเกลียดหญิงสาวมากเท่านั้นในเมื่อเธอไม่มีความสุขคนอย่างเอิงเอยก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขเลยเธอคิดในใจตอนนี้ความคับแค้นมันจุกอยู่ในอกเธอต้องยอมเป็นเมียเสี่ยแก่ๆที่รุ่นราวคราวพ่อของเธอก็เพราะเงินแถมยังต้องอดทนให้ชายแก่ตบตีอีกต่างหากเพียงเพราะว่าเงินคำเดียวตอนนี้เธอคิดแผนที่จะหาทางออกได้แล้วในเมื่อสายตาเธอเห็นว่าสามีของเอิงเอยดูจะรักเอิงเอยมากเป็นพิเศษแล้วถ้าเมียหายไปทั้งคนให้เอาอะไรมาแลกก็น่าจะยอมอีกด้วยถ้าเธอเรียกเงินจากชายหนุ่มได้เธอก็คงจะไม่ต้องทนอยู่กับชายแก่คราวพ่อนี่อีกต่อไปหลายวันต่อมา“วันนี้พี่น่าจะกลับดึกนะเอยไม่ต้องทำอาหารเผื่อพี่นะ”“ค่ะพี่หมอ...”ชายหนุ่มบอกกับคนเป็นภรรยาที่ยืนผูกเนคไทให้กับเขาอยู่วันนี้เขาผูกเนคไทสีที่หญิงสาวเลือกให้เพราะอยากรู้สึกว่ามีภรรยาตัวเองอยู่ใกล้ๆตลอดเวลาเพราะว่าวันนี้หญิงสาวไม่ได้ตามเขาไปด้วยนั่นเองวันนี้ชายหนุ่มต้องไปดูงานหลายที่เขากลัวว่าถ้าเธอตามเขาไปแล้วจะเหนื่อยไม่อย่างนั้นเขาคงหิ้วเธอไปอีกเช่นเคยเป็นแน่จุ้บ“พี