Rrrrrrrrrrr
“สวัสดีครับ”
“คุณเป็นสามีของคุณเอิงเอยใช่ไหมครับตอนนี้เธอโดนรถชนอยู่ที่โรงพยาบาลXXXครับ”
“อะไรนะครับ...เดี๋ยวผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
ชายหนุ่มกดรับสายจากเบอแปลกที่โทรหาเขาเมื่อได้รู้ว่าปลายสายโทรมาเพราะอะไรเขารู้สึกใจหายวูบเมื่อวางสายได้เขาก็เตรียมตัวออกไปที่โรงพยาบาลเพื่อที่จะไปดูอาการของเธอทันที
“ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับหมอเจมส์”
อัคนีวิ่งหน้าตาตื่นมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินที่กำลังมีหมอและพยาบาลกำลังชุลมุนเข็นเตียงคนไข้เพื่อที่จะเข้าไปห้องผ่าตัด
“หมออัคตอนนี้ภรรยาคุณอาการ50/50เพราะสมองของเธอกระทบกระเทือนอย่างมากผมต้องรีบผ่าตัดโดยด่วนขอตัวก่อนนะครับ”
“ฝากภรรยาผมด้วยนะครับ”
อัคนีแทบทรุดเมื่อได้ยินอาการของหญิงสาวจากปากหมอเจมส์เพื่อนร่วมรุ่นที่เรียนมาพร้อมเขาเพียงแต่ทำงานอยู่กันคนละที่เท่านั้นเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งรอภาวนาให้หญิงสาวปลอดภัยตอนนี้น้ำตาลูกผู้ชายของเขาไหลมาอาบแก้มแบบไม่อายใคร
“หนูเอยเป็นยังไงบ้างตาอัค”
แอนเดรียสเมื่อรู้ข่าวว่าลูกสะใภ้ของเขาโดนรถชนเขาก็รีบดิ่งมาที่โรงพยาบาลทันทีเมื่อเห็นสภาพลูกชายแล้วเขาก็รู้ได้เลยว่าลูกสะใภ้ของเขาอาการไม่ดีอย่างแน่นอน
“พ่อครับผมมันไม่ดีเองผมดูแลเธอไม่ดีเอง..”
เมื่ออัคนีเห็นผู้เป็นพ่อเดินตรงเข้ามาหาเขาก็ปล่อยโฮอย่างหนักพร้อมเอาแต่โทษตัวเองที่ไม่น่าปล่อยให้หญิงสาวไปไหนตามลำพังเลย
“เอาน่าไม่มีใครอยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นหรอกฉันเชื่อว่าคนดีๆอย่างหนูเอยจะไม่เป็นอะไร”
แอนเดรียสนั่งอยู่กับอัคนีเพื่อรอฟังอาการของหญิงสาวจากหมอเพราะตอนนี้เขารู้ว่าลูกชายของเขากำลังอ่อนแอเขาคิดในใจว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคงเป็นแบบที่เขาหวังไว้แล้วหละดูจากอาการที่ลูกชายของเขาห่วงภรรยาตัวเองขนาดนั้นซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดีถ้าไม่มีปัญหาที่เขาพึ่งรู้มามาแทรกแซงทั้งสองเรื่องนี้เขารู้ดีแต่เขาแค่ไม่อยากก้าวก่ายอะไรทั้งนั้นเขาอยากให้เป็นบททดสอบความรักของทั้งคู่เอง
“นายครับเรื่องคนที่ขับรถชนคุณเอิงเอยนี่ครับหลักฐาน”
“หึ!!!...นี่เล่นกันขนาดนี้เลยรึ”
แอนเดรียสออกมาคุยกับลูกน้องของเขาตามลำพังเพราะเขาไม่เชื่อว่าเร่องนี้มันจะเป็นแค่อุบัติเหตุพอได้ดูหลักฐานเขาก็รู้ได้โดยทันทีว่าเป็นฝีมือใครเขาไม่คิดว่ามิเชลจะอยากได้ลูกชายของเขาขนาดที่ทำร้ายคนอื่นโดยไม่คิดถึงบุญบาปในเมื่อหญิงสาวมาทำร้ายคนในครอบครัวของเขาก่อนเขาเองก็จะไม่ยอมเช่นกันเพราะเขาก็รักเอิงเอยเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง
“อะนี่ดูซะ”
แอนเดรียสโยนหลักฐานทั้งหมดให้กับอัคนีดูว่าเรื่องที่เอิงเอยได้รับบาดเจ็บเป็นเพราะฝีมือใคร
“เรื่องนี้ผมขอเป็นคนจัดการเองครับพ่อ”
ชายหนุ่มกัดฟันกรอดไม่คิดว่ามิเชลจะกล้าทำกับเอิงเอยได้ขนาดนี้เรื่องนี้เขาไม่ยอมเป็นแน่คลิปจากกล้องวงจรปิดมันเป็นภาพที่บีบหัวใจของเขาเหลือเกินถ้าเป็นไปได้เขาอยากเป็นคนที่เจ็บแทนเธอเอง
2ชั่วโมงต่อมา
“หมอเจมส์ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ”
อัคนีที่นั่งใจจดใจจ่อรอหมออยู่ด้านนอกเพื่อที่จะรอฟังอาการของภรรยาของตนเมื่อเห็นหมอเดินออกมาเขาจึงรีบเดินปรี่เข้าไปถามอาการของเธอทันที
“ตอนนี้ผลการผ่าตัดเป็นไปได้ด้วยดีนะครับเธอปลอดภัยแต่ก็ยังต้องเฝ้าดูอาการอยู่ไม่ห่างครับ”
“ขอบคุณครับหมอเจมส์”
“ครับ”
อัคนีรู้สึกโล่งอกที่หญิงสาวปลอดภัยทำให้เขายิ้มออกได้บ้างเขาหมดห่วงเรื่องหญิงสาวไปหนึ่งเรื่องแต่มีอีกเรื่องที่เขาต้องสะสางต่อก็คือคนที่ทำร้ายภรรยาของเขานั่นเอง
เป็นเวลาสองอาทิตย์ที่ชายหนุ่มเทียวไปเทียวมาโรงพยาบาลเพื่อดูแลหญิงสาวชายหนุ่มดูแลเธอดียิ่งกว่าพยาบาลพิเศษเสียอีกจนพยาบาลที่นั่นต่างอิจฉาหญิงสาวที่มีสามีที่ดีแบบหมออัคนี
“เมื่อไรจะตื่นมาคุยกับพี่ล่ะเอย...เราหลับนานไปแล้วรู้ไหม”
เป็นประจำแทบทุกวันที่อัคนีจะหาเรื่องคุยกับหญิงสาวตลอดเพราะหวังว่าหญิงสาวจะได้รีบตื่นขึ้นมาคุยกับเขาบ้างวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขานั่งคุยกับร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
“เอยรู้ไหมคนที่ทำร้ายเอยพี่จัดการแล้วนะเธอจะไม่มีวันมาทำร้ายเอยได้อีก”
ชายหนุ่มยังคงจับมือหญิงสาวพร้อมพูดเรื่องราวที่เขาได้ไปจัดการมาเขาทำให้มิเชลไม่มีที่ยืนในสังคมเพราะการกระทำของเธองานทุกงานของมิเชลถูกยกเลิกเพราะฝีมือของชายหนุ่มจนตอนนี้มิเชลต้องไปรับงานอยู่ต่างประเทศอย่างเดียวและเขาก็ได้ยินมาว่าเธอตกอับจนต้องไปถ่ายแบบนู้ดแต่เขาก็ไม่ได้สนใจเพราะนี่มันยังน้อยไปกับที่สิ่งที่เธอทำกับเขาและเอิงเอย
“เอยยย...”
ชายหนุ่มสัมผัสได้ว่ามือของหญิงสาวขยับเขาจึงกดเรียกหมอเจมส์เพื่อให้มาดูอาการของเอิงเอยตอนนี้หัวใจของชายหนุ่มเต้นแรงมากเพราะดีใจที่หญิงสาวที่เขานั่งเฝ้าอยู่แทบทุกวันฟื้นขึ้นมาเสียที
หมอเจมส์ตรวจอาการภายนอกของหญิงสาวทุกอย่างผลออกมาว่าเธอปกติเพียงแต่ที่น่าเป็นห่วงอย่างเดียวก็คือความจำของเธอน่ะสิ
“คุณชื่ออะไรครับ”
หมอเจมส์พยายามทดสอบความจำของเธอโดยการถามคำถามที่เกี่ยวกับตัวเธอเองให้มากที่สุด
“เอิงเอยค่ะ”
“อายุเท่าไรครับ”
“อายุ22ปีค่ะ”
“คุณแต่งงานหรือยังครับ”
“เอยพึ่งเรียนจบค่ะ”
หญิงสาวทำหน้าสงสัยพร้อมตอบคำถามหมอหนุ่มออกไปเธอคิดว่าเธอพึ่งจะเรียนจบเธอยังไม่มีแฟนด้วยซ้ำ
“อาการภายนอกของเธอโอเคแล้วนะครับหมออัค..แต่....”
“ความจำของเธอใช่ไหมครับ...”
หมอเจมส์ซักประวัติของเธอทั่วไปสักครู่ก็ให้ยาหญิงสาวเพื่อที่จะให้เธอพักผ่อนเพราะดูจากอาการครุ่นคิดของหญิงสาวมันอาจจะทำให้เธอมีอาการปวดหัวขึ้นมาได้
หลังจากที่อัคนีมองที่หมอเจมส์ตรวจอาการภรรยาสาวของเขาเขารู้ได้โดยทันทีด้วยสัญชาติญาณของหมอว่าความทรงจำเธอน่าจะขาดหายไปเพราะเธอตอบกับหมอเจมส์ว่าเธออายุ22 แต่อันที่จริงเธอ23แล้วและยังบอกหมอเจมส์อีกว่าเธอยังไม่ได้แต่งงานซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นในความทรงจำของเธอก็ไม่มีเขาอยู่เลยน่ะสิ
“ครับ...ผมว่าอีกนานเธอก็คงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมหมออัครู้ใช่ไหมครับว่าต่อไปนี้จะดูแลเธออย่างไร”“ครับหมอเจมส์ผมจะพยายามทำให้ความจำเธอเป็นปกติเร็วที่สุดครับ”“ตอนนี้เธอคงหลับเพราะฤทธิ์ยานะครับยังไงก็สู้ๆนะครับหมอ”“ขอบคุณครับ”หมอเจมส์รู้สึกสงสารอัคนีเพราะตั้งแต่ที่หญิงสาวพักรักษาตัวอยู่ที่นี่ชายหนุ่มก็ดูแลเธอไม่เคยห่างแต่เมื่อหญิงสาวดันฟื้นขึ้นมาแล้วจำชายหนุ่มไม่ได้นี่สิถ้าเป็นเขาเองคงปวดหัวใจน่าดูบริษัทXXX“คุณนนท์คะพรุ่งนี้ฉันขอลาจะไปเยี่ยมเอยค่ะ”เมื่อใกล้เวลาเลิกงานพีนัสจึงเดินเข้ามาขออนุญาตเจ้านายหนุ่มของเขาเพื่อที่จะลางานไปเยี่ยมเพื่อนสาวของเธอเพราะรู้ข่าวจากหมออัคนีที่เป็นคนโทรบอกเธอว่าเอิงเอยฟื้นแล้วพร้อมเล่าอาการคร่าวๆให้ฟังเธอเองจึงตัดสินใจลางานเพื่อที่จะลองไปคุยกับเพื่อนเธอพรุ่งนี้“ได้สิแต่มีข้อแม้ว่าวันนี้คุณต้องไปงานเลี้ยงกับผม”“ฉันไม่ไปค่ะ”“งั้นผมไม่ให้ลา”“คุณมันใจร้าย...ฉันไปกับคุณก็ได้”ธนนท์เองก็ตั้งใจว่าจะชวนหญิงสาวไปเยี่ยมเอิงเอยอยู่แล้วแต่ยังไม่ได้บอกเธอเท่านั้นเองเมื่อหญิงสาวเอ่ยปากขอก่อนเขาจึงใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยนที่จะให้เธอไปงานกับเขาในวันนี้ซึ่งม
“นี่คุณขับช้าๆสิฉันไม่อยากตายตอนนี้นะ”ชายหนุ่มเร่งเครื่องจนหญิงสาวแทบหยุดหายใจเพื่อที่จะไปถึงคอนโดของเขาอย่างรวดเร็ว“นี่คุณจอดเดี๋ยวนี้นะ...ไอ้บ้าเอ้ยย..ใครสอนให้ขับรถแบบนี้เนี่ย...”หญิงสาวกร่นด่าชายหนุ่มไปตลอดทางที่จู่ๆเขาก็เงียบขรึมไม่พูดไม่จากับเธอพร้อมขับรถเร็วจนเธอกลัวหัวใจแทบจะหยุดเต้นอยู่แล้ว“อะไรเนี่ยคุณจะพาฉันไปไหนอีกเล่าฉันจะกลับบ้านมันหมดเวลางานฉันแล้วนะ..นี่ได้ยินที่ฉันพูดไหมห๊า...”เมื่อถึงคอนโดของชายหนุ่มเขาจอดรถได้ก็เดินไปลากหญิงสาวออกมาจากรถโดยทันทีโดยที่หญิงสาวก็ยังโวยวายอยู่แบบนั้นเพราเธอก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มเป็นอะไรเหมือนกัน“โอ้ยยเจ็บนะเหวี่ยงมาได้...เมื่อไรจะเลิกทำนิสัยเอาแต่ใจใส่คนอื่นสักทีฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ”เมื่อถึงห้องชายหนุ่มก็เหวี่ยงหญิงสาวไปที่โซฟาห้องเขาทันทีพฤติกรรมที่ชายหนุ่มทำกับเธอทำให้หญิงสาวไม่พอใจอย่างมากที่ดูมันจะมากเกินกว่าทุกครั้งเธอเลยระเบิดอารมณ์ที่โมโหใส่เขาอย่างเหลืออดถึงเธอจะเป็นลูกจ้างเขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะทำกับเธอแบบนี้“อยากมีผัวรวยไม่ใช่เหรอผมก็จะเป็นผัวคุณให้นี่ไงคุณจะเอาเท่าไรล่ะสิบล้านร้อยล้านผมให้โอนให้คุณตอนนี้เลยก็ได้แต่
วันต่อมา11.00 นธนนท์ตื่นมาก่อนหญิงสาวได้สักพักจนเขาอาบน้ำเรียบร้อยแล้วจึงมาเช็ดตัวให้หญิงสาวอีกเมื่อเช็ดตัวให้เธอเรียบร้อยแล้วเขาจึงลงมาซุกตัวนอนรอหญิงสาวตื่นขึ้นมาพร้อมกุมมือของเธอไว้อย่างภูมิใจว่าหญิงสาวตกเป็นของเขาแล้ว“ตื่นแล้วเหรอคุณ”“อย่ามายุ่งกับฉัน”เมื่อหญิงสาวตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนซุกอยู่ที่อกของชายหนุ่มและเขาเองยังจับมือเธอเอาไว้อีกด้วยเธอจึงรีบสะบัดมืออกพร้อมผละตัวให้ออกห่างจากชายหนุ่มทันที“คงจะเลิกยุ่งไม่ได้เพราะคุณเป็นเมียผมแล้ว”ชายหนุ่มเห็นว่าเมื่อหญิงสาวตื่นข้นมาก็มาอาละวาดเขาทันทีเขาจึงอยากบอกให้เธอได้รู้ว่าไว้ว่าตัวเธอนั้นเป็นของเขาแล้วจะให้เลิกยุ่งด้วยก็คงจะยาก“ทำแบบนี้ทำไม”หญิงสาวยังมีน้ำตาไหลมาอยู่บนหน้าไม่ขาดสายเธอเองไม่คิดว่าแค่การที่เขาโมโหเธอที่เธอต่อล้อต่อเถียงด้วยเขาจะทำกับเธอขนาดนี้“นี่คุณไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาทำไมผมถึงชอบให้คุณอยู่ใกล้ๆชอบกวนประสาทคุณชอบพาคุณไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ละผมก็ยังทำตัวติดกับคุณตลอดเวลาไม่ชอบให้คุณอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่นด้วยนี่มันคืออะไร”ชายหนุ่มอยากจะรู้จริงๆว่าสิ่งที่เขาทำทั้งหมดเนี่ยหญิงสาวไม่รู้จริงๆเหรอว
“ไม่ค่ะเอยบอกให้พีนัสซื้อมาให้เอยแล้วคุณจะไปทำงานก็ไปเถอะค่ะเอยดูแลตัวเองได้”เป็นเวลาหลายวันแล้วที่ชายหนุ่มไม่ได้ไปทำงานเพราะเป็นห่วงหญิงสาววันนี้เขาเลยต้องเข้าไปดูงานเองสักหน่อยอันที่จริงใจเขาอยากจะหอบงานกลับมาทำที่นี่ใจจะขาดแต่ติดอยู่ที่เขาต้องติดต่อกับบุคคลหลายคนซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าบริษัทคราแรกเขาตั้งใจว่าจะให้ลูกน้องของพ่อเขาเข้าไปดูแลแทนสักระยะหนึ่งแต่เป็นเพราะหญิงสาวพูดให้เขาฟังแทบทุกวันว่าให้เขาไปทำงานได้แล้วเพราะเธอดูแลตัวเองได้เขาจึงต้องยอมไปเพราะดูท่าที่หญิงสาวไล่เขาไปทำงานเธอคงจะเบื่อที่จะคุยกับเขาน่าดู“งั้นพี่ไปแล้วนะ..มีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดรู้ไหม”“รู้แล้วค่ะ..ไปได้แล้วค่ะเดี๋ยวสายนะคะ.”ชายหนุ่มที่โดนหญิงสาวไล่ให้ไปทำงานท่าเดียวเขาก็ยังยืนเก้ๆกังๆอยู่ที่หน้าห้องเพราะใจเขาน่ะสิมันไม่อยากไปเอาเสียเลยจนหญิงสาวต้องพูดเตือนสติว่าถ้าเขาช้าอีกนิดเดียวคงสายเป็นแน่เขาจึงยอมออกไปแต่โดยดี11.00 น.ติ้งงงงงงง“เป็นไงบ้างแก”“กว่าจะมาเยี่ยมเพื่อนได้นะ”เอิงเอยเปิดประตูมาเห็นหน้าเพื่อนสาวของเธอยิ้มหน้าบานยืนอยู่ที่หน้าห้องก็ทำหน้านอยใส่พีนัสเป็นการใหญ่เพราะกว่าจะมาหาเธอไ
ตอนนี้เขาทรุดนั่งลงกับพื้นท่าคุกเข่ามือของเขากำจดหมายแน่นน้ำตาลูกผู้ชายของเขาไหลพรั่งพรูมาอย่างหยุดไม่ได้ตอนนี้หัวใจเขาสลายเขาเข้าใจว่าหญิงสาวทำแบบนี้เพื่ออะไรในเมื่อเขาทำดีกับเธอทุกอย่างแต่เธอกลับไม่เห็นค่าอะไรเลย“ทำแบบนี้กับพี่ทำไม...เอยพี่รักเอย...เอยหนีพี่ไปทำไม...”หลังจากนั่งฟูมฟายอยู่ได้พักใหญ่ชายหนุ่มก็ขับรถออกจากคอนโดเพื่อไปที่บาร์เขาคิดว่าบางทีความเมามันอาจทำให้เขาลืมเรื่องนี้ได้ชั่วพักชั่วครู่ก็ยังดีตัวเขาเองรู้ดีว่าแอลกอฮอล์มันไม่ได้ดีต่อสุขภาพกายของเขาแต่สุขภาพใจของเขาตอนนี้ต้องการมันเยียวยาอย่างมาก“น้องเอามาอีกขวด”อัคนีตอนนี้เริ่มเมาไม่ได้สติเขาเรียกหาแต่เครื่องดื่มมึนเมาหวังว่ามันจะทำให้ลืมเรื่องวันนี้ได้แต่ยิ่งดื่มเหมือนเรื่องราวมันยิ่งวนซ้ำกลับมาให้เขาได้คิดยิ่งคิดก็ยิ่งต้องดื่ม“พอได้แล้วมั้ง”ภูผาได้รับสายจากแอนเดรียสว่าให้มาดูชายหนุ่มที่บาร์ที่นี่เพราะแอนเดรียสรู้ว่ายังไงลูกชายของเขาก็ต้องกำลังหาอะไรย้อมใจแน่นอนเมื่อภูผามาถึงก็เห็นเพื่อนของเขาเล่นกระดกทีเดียวหมดแก้วแล้วหมดแก้วอีกจนตอนนี้เขาถึงต้องกับยกมือห้ามไม่ให้ชายหนุ่มดื่มต่อ“ปล่อย...ฉันจะดื่ม”อัคนีพูดด้วย
“ขนมหวานไหมคะ...ขนมฝีมือพี่น้ำเมยอร่อยๆเลยค่า”“ตะโกนแบบนั้นเดี๋ยวก็เจ็บคอหมดหรอกเอย”เอิงเอยเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วร้องขายขนมหวานไม่ขาดปากจนน้ำเมยเองต้องปรามเพราะกลัวว่าหญิงสาวจะเจ็บคอเสียก่อนที่ขนมจะขายหมดตั้งแต่เอิงเอยย้ายมาอยู่ที่นี่และชีวิตของเธอก็ขลุกอยู่กับการทำขนมหวานและการพูดคุยกับน้ำเมยอีกอย่างคนที่นี่ก็ใจดีมาทักทายคนมาอยู่ใหม่อย่างเธอไม่ขาดสายทำให้ตอนนี้หญิงสาวดูสดใสขึ้นอย่างมากภาพของสองสาวที่สวยกันทั้งคู่มายืนขายขนมในตอนเช้าทุกวันเป็นที่เลื่องลือของผู้คนแถบนั้นอย่างมากทำให้ผู้คนต่างมาซื้อขนมของเธอไม่ขาดสายเพราะขนมที่อร่อยด้วยและแม่ค้าก็ยังน่ามองอีกต่างหาก1 อาทิตย์ต่อมา 18.00 น.“เอย”อัคนีนั่งดื่มอยู่ที่คอยโดของเขามือเขาเองนั่งเลื่อนหน้ามือถือไปมาดูรูปของหญิงสาวและตัวเขาเองที่เคยถ่ายด้วยกันจู่ๆอีเมลของนักสืบที่เขาจ้างมาตามหาตัวหญิงสาวก็เด้งขึ้นมาปรากฎรูปของหญิงสาวและพิกัดที่อยู่ของหญิงสาวตอนนี้ใจของเขาเต้นแรงอีกครั้งอย่างมีความหวังชายหนุ่มรีบวางแก้วน้ำเมาในมือลงพร้อมเตรียมตัวออกไปหาเธอตามที่นักสืบส่งพิกัดที่อยู่ของหญิงสาวมาให้ทันทีเช้าวันต่อมา“อย่าคิดว่าจะหนีพี่พ้นเลยเอย
อัคนีทำหน้าตาสงสัยเพราะว่าก่อนที่เธอจะหนีเขามาเธอไม่ได้เรียกเขาแบบนี้สรรพนามที่เธอเรียกเขามันแปลกไปทำให้เขาเริ่มแปลกใจมากขึ้น“เอ่อ..คุณมาทำอะไรที่นี่”เอิงเอยรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพื่อที่ชายหนุ่มจะได้ไม่สงสัย“เมียพี่หนีทั้งคนพี่ก็ต้องมาตามสิ”ชายหนุ่มพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมเขายังรู้สึกไม่พอใจหญิงสาวอยู่เหมือนกันที่หนีเขามาโดยที่ไม่บอกไม่กล่าว(อันที่จริงถ้าบอกก็คงไม่เรียกว่าหนีสินะ)เขาคิดในใจ“ไม่ได้หนีแค่ไม่อยากอยู่ด้วยแล้วคุณก็กลับไปได้แล้ว”เอิงเอยรู้สึกหน่วงที่หัวใจแปลกๆกับคำที่เขาใช้เรียกเธอหญิงสาวไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้เธอนานกว่านนี้เพราะเธอกลัวเหลือเกินว่าหัวใจของเธอนั้นมันจะยอมอ่อนให้กับเขาอีกเพราะตอนนี้เธอกำลังจะใช้ชีวิตตัวคนเดียวได้เกือบจะดีแล้วเธอจึงต้องรีบเอ่ยปากไล่เขากลับ“ทำไมเอย...ทำไมต้องหนีพี่มาด้วยถึงเอยจะจำพี่ไม่ได้แต่ว่ามันก็มีทางรักษายังไงพี่ก็จะพาเอยกลับไปกับพี่ให้ได้”อัคนีเอ่ยกับหญิงสาวเสียงแข็งพร้อมเข้าไปกอดหญิงสาวไว้อย่างแนบแน่นเพราะรู้สึกไม่พอใจที่หญิงสาวเอาแต่ไล่เขาในขณะที่เขาคิดถึงเธออย่างสุดหัวใจและอยากจะพาเธอกลับไปอยู่ด้วย“ปล่อยเอยเดี๋ยวนี้นะทำไมเป็นคน
“อืมม...พี่ก็หิวนะแต่เดี๋ยวพี่รอทานตอนเที่ยงก็ได้”“ก็ดีค่ะพี่หมอทานอาหารให้ตรงเวลาดีกว่านะคะ..”เอิงเอยนั่งอ่านหนังสือในห้องของอัคนีพร้อมเดินเล่นไปมาเพราะว่าไม่มีอะไรทำเธอขอชาหนุ่มช่วยงานแต่เขาก็ไม่ยอมให้เธอทำเธอต้องหาอะไรทำแก้เซ็งไปเรื่อยเช่นอ่านหนังสือบางครั้งเธอก็หิ้วเอาไหมพรมมานั่งถักเล่นไปเรื่อยๆก๊อกๆๆๆๆ“คุณเอยคะมีขนมจากคุณน้ำเมยส่งมาให้ค่ะ”“ขอบคุณค่ะคุณวิ”เอิงเอยเดินไปรับกล่องขนมจากวิภาวีเลขาของชายหนุ่มเธอเองหลังจากที่ย้ายกลับมาอยู่ที่นี่เธอก็ยังติดต่อกับน้ำเมยอยู่ตลอดถึงแม้ว่าน้ำเมยจะไม่ค่อยมีเวลาคุยกับเธอก็เถอะนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เธอบ่นให้พี่สาวเธอฟังว่าอยากทานขนมฝีมือของน้ำเมยอีกทำให้วันนี้เธอก็ได้ทานสมใจแล้ว“คุณน้ำเมยส่งขนมมาให้อีกแล้วเหรอเอย”อัคนีเห็นวิภาวีส่งกล่องให้เอิงเอยเขาก็รู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นน้ำเมยที่ส่งขนมมาให้เอิงเอยและเขาอีกเป็นแน่“ใช่ค่ะ...พี่หมอทานไหมคะเดี๋ยวเอยใส่จานให้”เอิงเอยเห็นสีหน้าของชายหนุ่มก็รู้ว่าเขาอยากทานขนมในกล่องเพียงใดเพราะครั้งก่อนเจ้าตัวเล่นทานเกือบหมดภายในครั้งเดียวแถมเอ่ยปากชมไม่หยุดว่าอร่อยแบบที่ไม่เคยทานแถมฝีมือแบบนี้สู้กับเชฟตามโ