เข้าสู่ระบบแชร์
เสือเตรียมบุกสิงห์(แย่งชิงมาหยา)
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-16 02:08:24นายหัวใหญ่เจ้าของบาร์หรูในตัวเมืองภูเก็ตถึงสามแห่งพร้อมกับเป็นเจ้าของฟาร์มไข่มุกแห่งอันดามันที่เลื่องชื่อ เขาไม่เห็นมาหยามาเกือบสามอาทิตย์แล้ว นับตั้งแต่วันที่นายหัวอัสลานผู้อุปการะของมาหยามาปรากฏตัว ไปที่ร้านขนมก็เจอแต่ลูกน้องหน้าใหม่ ๆ มาดูแลแทนเธอ ส่วนตัวเธอเองก็หายไปเลย ไม่เข้ามาตรวจร้านเลยซักวันเขารู้สึกคิดถึงเธอมาก จนต้องให้ลูกน้องมือดี ไปสืบข่าวคราวของมาหยาว่าเธอหายไปไหน
“ไอ้ชัย มึงไปสืบให้กูทีว่ามาหยาเธอหายไปไหน”
“ได้ครับนาย ผมจะจัดการสืบข่าวให้ทันที”
ชัยที่ได้ยินคำสั่งนายเหนือหัวก็แอบไปสุ่มดูที่บ้านสวนของมาหยาตั้งแต่หัวเช้า เขาก็ยังไม่เห็นมาหยาเลย จนกระทั่งเวลาเย็น ได้มีรถหรูแล่นมาพร้อมกับบอร์ดี้การ์ดตามหลังมาอีกคันโดยไม่ห่าง ชัยทำการขับรถตามมาห่าง ๆ เพื่อไม่ให้เกิดความสงสัย เขาแต่งตัว มอซอเหมือนชาวบ้านธรรมดาที่มาหาปลา หรือเก็บผักข้างทาง
“มาหยาค่ะ เย็นนี้เราไปทานข้าวข้างนอกกันไหม”
“นายหัวอัสลานอยากจะไปไหนละจ๊ะ เหนื่อยหรือเปล่าถ้าต้องออกไปทานอาหารข้างนอก”มาหยาที่เป็นห่วงนายหัวอัสลานมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน เพราะตลอดสามอาทิตย์ที่ทำงานกับเขาเธอได้เห็นว่าเขาต้องทำงานหนักแค่ไหน บางวันแทบไม่มีเวลาทานข้าวด้วยซ้ำไป แต่กับเธอเขาไม่เคยปฏิเสธเลยที่จะหาเวลาอยู่กับเธอ
“ไม่เหนื่อยหรอกฉันจะพาเธอไปเปิดหูเปิดตา พรุ่งนี้วันเสาร์เราหยุดกันอยู่แล้ว”
“เราไปที่ร้านขนมได้ไหมจ๊ะ มาหยาไม่ได้ไปมาหลายอาทิตย์อยากจะไปดูร้านด้วยว่าเป็นยังไงบ้าง”เธอเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังเพราะเธอก็ทิ้งให้ลูกน้องดูแลแทนเธอกลัวจะมีปัญหาจะได้แก้ไขได้ทัน
“ได้ซิ งั้นเรากลับเข้าบ้านไปอาบน้ำพักผ่อนกันซักพักแล้วค่อยไปร้านขนมกัน”อัสลานที่ตามใจมาหยาทุกอย่าง
ชัยที่เห็นว่ามาหยากลับเข้าไปในบ้านแล้ว เขาไม่สามารถตามเข้าใกล้ได้มากกว่านี้ เพราะอัสลานมีบอร์ดี้การ์ดมือดีอยู่ห้าคนที่เดินตรวจตรารอบบ้านสวน ซึ่งแตกต่างจากเมื่อก่อน แล้วเขาก็ไม่เห็นนมแฟงมาซักพัก มีแต่อัสลานที่อยู่กับมาหยา เท่าที่เขาให้ลูกน้องมาดูก่อนหน้านี้ ชัยรีบกลับไปรายงานนายหัวใหญ่ที่บาร์ทันที พร้อมกับถ่ายรูปมาหยาส่งไปในข้อความให้กับนายหัวใหญ่ได้ดู
“บัดซบจริง ๆ สงสัยต้องสู้กันซักตั้ง”ใหญ่ที่เห็นรูปมาหยาจับมือของอัสลานตอนก้าวเดินลงรถอย่างสง่างาม ไม่เจอเธอแค่สามอาทิตย์กลับดูเปลี่ยนไปมากทีเดียว
มาหยาที่เหนื่อยจนสายตัวแทบขาด เพราะต้องรับมือกับเลขาออยจอมแสบที่พร้อมจะจู่โจมเธอได้ตลอดเวลา ไม่รู้ไปโกรธเกลียดเธอมาตั้งแต่ชาติปางไหน ถึงได้พร้อมจะกระโจนทำร้ายเธอตลอดขนาดนี้ มาหยาที่นอนกลิ้งไปมาบนเตียงนุ่มหลังจากอาบน้ำเสร็จ ยังไม่ทันได้สบายตัว คนตัวโตก็เปิดประตูยืนมองมาที่เธอ ไม่ต้องถามเลยว่าใคร ทั้งบ้านมีกันอยู่แค่สองคน
“เป็นยังไงค่ะ นอนบิดไปมาแบบนี้ เหนื่อยหรือไง”อัสลานที่ยืนกอดอกมองไปที่ร่างอรชร ที่นอนกลิ้งไปมาเหมือนเด็กเล็ก
“เหนื่อย..!! มากกก แบบมากกกค้า”มาหยาลากเสียงให้อัสลานฟังเพื่อให้รู้ว่าวันนี้เหนื่อยมาก แต่เธอท้อไม่ได้เพราะเธอต้องช่วยอัสลานแบ่งเบางานได้บ้างเพื่อตอบแทนพระคุณที่เขาชุบเลี้ยงเธอมาเป็นอย่างดี
ร่างใหญ่ของอัสลานเดินก้าวตรงไปที่เตียงเล็กของมาหยา พร้อมกับหย่อนร่างกายใหญ่โตนั่งข้าง ๆ ร่างเล็กที่ยังคงกลิ้งไปมา อัสลานใช้มือตบไปที่ตักของตัวเองเป็นการบอกให้มาหยาหันหัวมานอนพักที่ตักของเขา เขาจะดูแลเธอเอง
“มานอนตรงนี้ ซิ มาหยาของฉัน”
มาหยาก็ทำตามอย่างว่าง่าย เธอเอาหัวทุยซบลงไปที่ตักใหญ่ของ อัสลาน แต่เนื้อขาของอัสลานแข็งมาก ด้วยมัดกล้ามเนื้อที่ดูสมบูรณ์แบบของเขา
“งื้อ นายหัวจ๊ะ ตักแข็งมากจ้ะ”
“ฮ่า ฮ่า จริงหรอ มันแข็งขนาดไหนนะ”
“ถ้าแตะมาหยากลางลำตัวคงขาดสองท่อนแน่เลยจ้ะ”มาหยาที่ทำหน้าจริงจังปนตลก อัสลานที่ได้ฟังก็ถึงกับยิ้มไม่หุบเพราะมาหยาเดี๋ยวนี้ขี้อ้อนกว่าเมื่อก่อน ตอนเจอกันแรก ๆ เธอแทบไม่ยอมให้เขา เข้าใกล้เธอเลย
“เดี๋ยวนี้ขี้อ้อนใหญ่แล้วนะ ยายตัวแสบของฉัน” อัสลานขยี้ไปที่ผมดำขลับพร้อมกับจั๊กจี้ไปที่เอวคอด จนมาหยาหัวเราะร่วนดังลั่นห้อง
“ยอม แล้ว ฮ่า ยอมแล้ว ฮ่า ฮ่า นายหัวจ๊ะ ยอมแล้ว”เสียงหัวเราะของมาหยาที่โดนมือหนาจักจี้ไปที่เอว จนไม่มีเวลาหยุดพักหายใจ
“ยอมแล้วแนะนะ”
“ยอมแล้ว ยอม ฮ่า ฮ่า ยอมแล้ว”มาหยายกสองมือชูขึ้นเป็นสัญญาณการยอมแพ้อย่างราบคาบ
อัสลานที่เห็นสัญญาณการยอมแพ้ของมาหยาก็หยุดมือในการจั๊กจี้เธอ ใช้จมูกใหญ่ก้มลงไปหอมแก้มเธอแทน
“ตัวหอมขนาดนี้ ใช้อะไรนะมาหยาของฉัน”
“ใช้แป้งเด็ก อย่างเดียวจ๊ะ นายหัวก็ตัวหอมมาก”
“จริงหรอ ฉันไม่รู้เลยนะเนี่ย มาหยามาแอบดมตอนไหน”
“ไม่ได้แอบดมซักหน่อยจ้ะ แค่นั่งใกล้ ๆ ก็ได้กลิ่นหอมออกจากตัวของนายหัวอัสลานแล้วเนี่ย ตอนนี้ก็ห๊อม หอม” อัสลานที่นั่งฟังคนบนตักที่นับวันยิ่งพูดเก่งขึ้นทุกวัน เมื่อก่อนเขาไม่น่าละเลยเธอเลย เธอคงเหงามากซินะ มาหยา
“นายหัวเราไปร้านขนมกันเลยไหมจ๊ะ”
“หายเหนื่อยแล้วหรอ”
“หายแล้วจ้ะ มาหยาอยากไปดูร้านขนม”มาหยาลุกพรวดออกจากตักแกร่งของคนตัวโต พร้อมกับนั่งตัวตรง เงยหน้าขึ้นมองนายหัวอัสลานด้วยสายตาเว้าวอน
“ไม่ต้องมาทำตาอ้อนฉันเลย ฉันแพ้เธอทุกทางอยู่แล้ว”พูดเสร็จก็ใช้มือหนาหยิกไปที่แก้มกลมของร่างบางที่นั่งทำตาอ้อนเป็นลูกแมวส่งมาให้กับเขา
“งั้นมาหยาขอเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อน นายหัวลงไปนั่งรอมาหยาข้างล่างนะจ๊ะ”อัสลานที่ได้ยินมาหยาพูด เขาก็พยักหน้าเป็นการตอบรับ แล้วเดินลุกจากเตียงเดินลงไปรอเธออยู่ด้านล่าง
มาหยาที่รีบเปลี่ยนชุดสีแดงเพลิง เกาะอกเบา ๆ โชว์เอวสวยพร้อมกับสวมเสื้อซีทรูสีแดงทับไปอีก ทำให้เห็นเนินอกใหญ่โตทั้งสองข้าง ที่เบียดเสียดกันในเสื้อเกาะอกสีแดงเพลิงจนแทบระเบิด กระโปรงทรงเอสีดำยาวถึงเข่าเอวสูง แต่แหวกข้างลึกจนถึงขอบจีสตริงมาหยาแต่งหน้าโทนเข้มนิดหน่อย พร้อมกับทาลิปสติกสีแดง สวมใส่ต่างหูเพชรเม็ดเล็กที่ อัสลานซื้อให้ และกำไรข้อมือที่เธอมักใส่ไม่เคยถอด วันนี้มวยผมให้ดูไม่ตั้งใจเพื่อโชว์ต่างหูคู่งามของเธอ เธออยากจะลองเปลี่ยนการแต่งตัวให้ดูเป็นผู้ใหญ่ดูบ้าง เพราะเธอก็อายุ 20 ปีแล้ว ไม่อยากทำให้อัสลานอายเวลาอยู่กับเธอ
บทที่เกี่ยวข้อง
มาหยาของนายหัว มาหยาแม่เสือสาว
อัสลานที่นั่งรอมาหยาอยู่ด้านล่าง เธอแต่งตัวเพียงไม่นานก็ได้เสร็จ เขาที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่กับแท็บแล็ตคู่ใจไม่ได้หันมองเสียงร้องเท้าสนสูงที่เดินลงบันไดมา “นายหัวจ๊ะ มาหยาพร้อมแล้วจ้ะ เราไปกันเลยไหม”มาหยาที่หยุดยืนต่อหน้านายหัวอัสลานที่นั่งรอเธอที่ห้องนั่งเล่นอัสลานเงยหน้าขึ้นมองไปที่เสียงเล็กของมาหยาที่เรียกเขาให้หยุดมือในการทำงานและเตรียมออกไปร้านขนมด้วยกัน แต่เขาก็ต้องตะลึงค้าง เมื่อแม่หนูน้อยมาหยาในวันวาน ตอนนี้แต่งตัวราวกับแม่เสือสาวขยี้ใจ ในชุดเกาะอกสีแดงเพลิงเสื้อซีทรูโชว์เต้าใหญ่ กระโปรงที่ดูเหมือนจะเรียบร้อย แต่พระเจ้า !! แหวกลึก ลึกไปหรือเปล่า ปกติเขาเห็นผู้หญิงมากมายในชีวิต แต่กับมาหยาแตกต่างเธอนี่มันเป็นแม่มดชัด ๆ จะแต่งลุกไหนก็ดูดีไปหมด “มาหยา...!!! เธอทำไมใส่ชุดนี้”อัสลานที่ได้สติก็เอ่ยถามออกไปด้วยเสียงสั่น เพราะเขาไม่อยากออกไปข้างนอกแล้ว อยากจะจับมาหยากระต่ายน้อยในวันวาน บัดนี้กลายเป็นแม่เสือสาวน่าโดนกระแทกที่สุด “มาหยาว่าสวยดีจ้ะ แล้วได้ลองเปลี่ยนการแต่งตัวด้วยไม่เหมือนเด็กกระโปโลเวลาเดินกับนายหัวอัสลานจะได้ไม่อายคนอื่นไงจ๊ะ”มาหยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16มาหยาของนายหัว เปิดศึกชิงนาง(เต็มระบบ)
“ก็มาหยาของผม ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา”เขาพูดแบบไม่สบอารมณ์นัก นี่ถ้าเขาไม่ดึงเธอหลบก็คงยืนทื่อให้ไอ้นายหัวใหญ่ขี้หลี่นี่กอดเธอแน่ ๆ ยิ่งคิดยิ่งโมโห มาหยาที่เขินอายกับคำชมของนายหัวใหญ่ ซึ่งปกติไม่เคยชมเธอแบบนี้เลย ไหงวันนี้ดันมาชมเธอซะหวานเลี่ยนเลย มาหยาที่โดนคนตัวโตลากให้ไปหลบอยู่ข้างหลัง บังเธอซะมิดเลย “ขอเชิญคุณผู้อุปการะกับมาหยาไปชั้นสองโซน VIP ดีกว่าครับตรงนี้คงไม่ค่อยสะดวก เดี๋ยวมื้อนี้ผมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงเองดีกว่า” “ไม่ละครับผมมีปัญญาจ่ายได้ แค่นี้ผมคงไม่ล้มละลาย” มาหยาที่ฟังสองนายหัวผู้ยิ่งใหญ่แย่งกันจ่ายค่าอาหารเธอถึงกับต้องกุมขมับเลยทันที ปกติสองคนนนี้ขึ้นชื่อเรื่องความดุเป็นอันต้น ๆ เลย แค่ใครพูดไม่เข้าหูก็แทบจะนอนจมกองดินเลยส่วนอัสลานเธอยังไม่เคยเห็นเขาในโหมดโหดสุดขีดและคิดว่าคงไม่อยากเห็นด้วย “มาหยาว่าเราขึ้นไปชั้นสองกันก่อนดีกว่านะค่ะ จะได้ทานข้าวแล้วคุยธุระของเรากัน”มาหยารีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อห้ามทับใหญ่ “ไอ้ยศเอาไวท์ที่ดีที่สุดมาเปิดให้มาหยา พร้อมกับเด็กซักคนสองคนไว้ดูแลนายหัวอัสลาน” “ครับนาย”คนทั้งสามเดินผ่านผู้คนที่จ้องมองกันตาเป็นมันเพราะนายหัวทั้งสองที่หล่อเข้ม ไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16มาหยาของนายหัว แข่งกันเปย์ให้มาหยา
หลังจากทุกอย่างผ่านพ้นไปมาหย่าก็เริ่มปรับตัวและใจเย็นลงเธอที่นั่งอยู่ในอ้อมกอดของอัสลานไม่ห่างแม้แต่ในขณะที่ยศจอบปลายกระบอกปืนมาที่อัสลานเขากับนิ่งสงบและกอดเธอเอาไว้แน่นเธอไม่เคยรู้สึกกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย"มาหยาเมื่อกี้เธอตกใจหรือเปล่า"น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ตกใจมากเลยจ้ะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเป็นห่วงนายหัวอัสลานมากนะจ๊ะ"แค่คำที่มาหยาพูดว่าเป็นห่วงเขาก็ทำให้เขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเป็นเท่าตัว เขาใช้มือหนารูปไปที่หัวทุยของมาหยาด้วยความเอ็นดู"ขอบคุณที่เธอเป็นห่วงฉันนะ ฉันจะดูแลปกป้องเธอเองถ้ายังมีฉันอยู่ใครหน้าไหนก็ทำอะไรเธอไม่ได้ทั้งนั้น"อัสลานพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"เรากินข้าวกันดีกว่านะจ๊ะจะได้กลับไปพักผ่อนนายหัววันนี้ก็ยุ่งมาทั้งวันแล้ว""เอาสิเธอกินข้าวเยอะๆจะได้มีแรงทำงาน"อัสลานพยายามทำตัวให้เป็นปกติทั้งที่ใจของเขาตอนนี้ทั้งโกรธและโมโหลูกน้องของไอ้นายหัวใหญ่ที่กล้าเอาปลายกระบอกปืนมาจ่อหน้าเขา แต่เขาเป็นห่วงร่างบางตรงหน้ากลัวเธอจะตกใจไปมากกว่านี้จึงต้องข่มอารมณ์ทั้งหมดเอาไว้ขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งทานข้าวกันอยู่และปรับอารมณ์ให้เป็นปกติไวน์ที่เจ้ายศลูกน้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16มาหยาของนายหัว ติดการนอนซุกเต้า
“พวกมึงเอาของไปไว้หลังรถให้หมด อย่าให้กูเห็นนะ”คำสั่งที่ออกจากปากของอัสลานทันทีที่เขาเหยียบถึงร้านขนมของมาหยา บอร์ดี้การ์ดวิ่งมารับกระเป๋าแสนแพงของมาหยาแทบไม่ทัน“เตรียมรถเลยกูจะกลับบ้านสวนตอนนี้”เสียงที่เปล่งออกมามองจากดาวอังคารยังมองออกว่าอารมณ์ไม่ได้ “นายหัวจ๊ะเป็นอะไร ทำหน้าบูดแบบนี้เดี๋ยวไม่หล่อนะจ๊ะ”มาหยาที่ทำท่าทางออดอ้อนนายหัวอัสลานจอมขี้วีน ห้านาทีสี่อารมณ์เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวอารมณ์เสีย เธอปรับตัวแทบไม่ทัน “ขึ้นรถเลยมาหยา ถ้าอยู่นานกว่านี้เดี๋ยวร้านข้าง ๆ มันจะพังซะเปล่า ๆ แล้วไอ้ของขวัญเนี่ยทิ้งได้ไหม เดี๋ยวซื้อให้ใหม่” “ทิ้งไม่ได้จ้ะ !! นายหัวอนุญาตแล้วนะจ๊ะ ห้ามคืนคำแบบนี้นะจ๊ะแล้วนายหัวใหญ่ก็ซื้อมาตั้งแพง มาหยาไม่อยากจะทำร้ายความรู้สึกใครนะจ๊ะ”มาหยาที่อยู่บนรถหรูก็อธิบายเหตุผลให้กับ นายหัวอัสลานฟัง “งั้นก็ตามใจ..!! มึงขับได้เร็วแค่นี้หรือไง หรือจะให้กูลงไปขับเองห๊ะ !!”บอร์ดี้การ์ดที่ได้ยินเสียงตวาดกร้าวของนายหัวอัสลานถึงกลับหน้าถอดสีเลย “ครับนาย ผมจะขับให้เร็วขึ้นครับ” มาหยาที่สงสารพี่บอดี้การ์ดก็ต้องรีบทำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16มาหยาของนายหัว วันหยุดแสนอลเวง
เช้าวันหยุดของทั้งสองคน มาหยาที่เมื่อคืนกลับจากร้านมาดึกเธอก็ตื่นสายเลยเกือบ 9 โมงเช้า ส่วนอัสลานที่จริงเป็นคนติดการนอนตื่นเช้าแต่อยากจะนอนกอดมาหยาต่ออีกหน่อยก็แกล้งหลับ มาหยาที่ตื่นแล้วค่อย ๆ แกะมือหนาที่กอดตัวเองออก แต่เหมือนโดนแกล้งเพราะแกะยังไงก็แกะไม่ออก “นายหัวอัสลาน !! ไม่ต้องแกล้งมาหยาเลยจ้ะ มาหยารู้ว่าตื่นก่อนมาหยา อย่าทำเป็นแกล้งหลับนะจ๊ะ”มือเรียวเล็กฟาดลงไปที่ต้นแขนแกร่งดัง เพียะ “โอ๊ย เจ็บ มายหา เดี๋ยวนี้กล้าตีฉันเลยหรอ โดนยังงี้ต้องโดน!!!”อัสลานจัดการฟัดเธอบนเตียงไปมาพร้อมกับจั๊กจี้มาหยา สองคนที่นอนหัวฟูฟ่องเป็นสิงโตทั้งคู่ที่เห็นหน้ากันตอนเช้าก็ถึงกับหัวเราะร่วน “กล้าตีฉันใช่ไหม นี่แนะ จั๊กจี้ เอาให้หัวเราะตายไปเลย รอบนี้เธอตายแน่มาหยา”อัสลานที่อายุ 40 แต่กลับทำแบบเด็กเวลาอยู่กับมาหยาเขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในชีวิตเป็นอย่างมาก “ฮ่า ฮ่า นายหัว ไม่เอา ยอมแล้ว มาหยาขโทษ อย่า อย่า ฮ่า ฮ่า นายหัว”มาหยาที่หัวเราะดังลั่น “ฉันจะยอมยกโทษให้ หอมแก้มก่อน เดี๋ยวปล่อยให้ไปอาบน้ำแล้วเราไปหาอะไรกินกัน”มาหยาทำตามอย่างว่าง่าย เพร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16มาหยาของนายหัว อัสลานปะทะใบใหญ่
นายหัวใหญ่ที่จัดการเรื่องราวภายในบาร์จนเสร็จเรียบร้อยเขาก็ยังชะเง้อชะแง้รอคอยลูกน้องอย่างไอ้ยศที่ให้เอารถไปส่งมาอย่าที่บ้านสวนมันก็ยังไม่กลับมาสักทีผ่านไปเกือบชั่วโมงเขาก็ได้เห็นข้อความส่งมาในมือถือแสนแพงของเขา เป็นข้อความจากไอ้ยศลูกน้องคู่ใจที่ได้ส่งข้อความพร้อมภาพมาให้เขา รูปนายหัวอัสลานที่ขับมอเตอร์ไซค์ที่เขาซื้อให้มาหยาพาเธอไปกินข้าวที่ชายทะเลอย่างสบายใจ"ไอ้ชิบหายนี่กูจะทำคะแนนหรือกูจะให้มันทำคะแนนแทนกูวะเนี่ย มึงนี่มันแสบจริงๆนะไอ้ผู้อุปการะ"นายหัวใหญ่ที่สบถทันทีหลังจากที่เห็นรูปภาพพร้อมข้อความที่ไอ้ยศส่งมาให้เขาเดชที่เดินทางไปเคลียร์คลังสินค้าที่อิตาลีแทนผู้เป็นนายหัวอย่างอัสลาน มีความเคลื่อนไหวที่ผิดปกติเหมือนจะมีข่าวรั่วไหลเรื่องคู่ค้า นี่ก็เป็นอีกหนึ่งคนที่จ้องจะยึดอำนาจการค้าสีดำของผู้เป็นเจ้านาย และได้ข่าวว่ามันกำลังเดินทางมาที่ประเทศไทย เขาจึงต้องรีบกลับมาเพื่อรายงานเจ้านายและหาลู่ทางในการกำจัดพวกมันให้สิ้นซาก เขาเตรียมขึ้นเครื่องวันนี้เดินทางกลับไทยทันทีมาหยาและอัสลานหลังจากที่ได้ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยเขาก็รีบพามาหยาขับมอเตอร์ไซค์กลางแดดเปรี้ยงตรงไปที่ร้านขนมทันที ใจเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16มาหยาของนายหัว นายหัวอัสลานจอมแสบ
มาหยาที่สามารถปรับตัวได้กับงานรีสอร์ทเป็นอย่างดีในฐานะผู้ช่วยงานของอัสลาน พร้อมกับบริหารจัดการงานที่ร้านขนมไปพร้อมกันอีกไม่นานเธอก็ต้องได้กลับไปเรียนมหาวิทยาลัยในแบบที่ตั้งใจไว้แต่ถ้าตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีเธออาจจะต้องเปลี่ยนแผนเรียนออนไลน์เอาเก็บวิชาต่าง ๆ เพราะงานเริ่มล้นมือ เธอที่เห็นแก่รายได้และมีลูกน้องหลายชีวิตต้องดูแล เธอมีความสุขมากที่ได้เจอผู้มีพระคุณอย่างอัสลานที่ให้เธอได้เพรียบพร้อมไปทุกสิ่งไม่ต่างจากลูกที่มีพ่อมีแม่ อัสลานเป็นทุกอย่างในชีวิตของเธอ แม้อัสลานจะไม่เคยบอกว่ารักเธอแบบไหน เธอไม่เคยหวังสูงเลย “มาหยา เหม่อคิดอะไรอยู่ ฮึ ?” อัสลานที่เห็นร่างเล็กนั่งเหม่อที่โต๊ะทำงานอยู่ “เปล่าหรอกจ้ะ นายหัวอัสลานนี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว เราไปหาอะไรทานกันไหมจ้ะ”มาหยาเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “ไป ซิ ฉันกำลังอยากดื่มกาแฟพอดีเลย”ยังไม่ทันที่อัสลานจะก้าวขาออกจากห้อง เลขาออยก็เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแบบไร้มารยาททันที พร้อมกับจ้องหน้าสำออยมาหาอัสลานทันที “นายหัวอัสลานค่ะ พอดีออยรถเสียเลยไม่ได้เอารถมาจะขอติดรถไปกับนายหัวออกไปทานข้าวด้วยได้ไหมค่ะ”เธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-16มาหยาของนายหัว ศัตรูมาเยือนสีร์อท
จากเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เลขาออยก็หน้าเสียไม่น้อยก็หยุดการวุ่นวายวอแว กับนายหัวอัสลานไปพักใหญ่ แต่ก็ไม่ได้หายหน้าหายตาไปเลย ยังคงป้วนเปี้ยนแวะมาถากถางมาหยาเวลาที่เดินมาชงกาแฟให้กับนายหัวอัสลาน พนักงานที่นี่รู้ดีว่ามาหยาไม่ใช่แค่เด็กในอุปการะ แต่คาดการณ์ว่าคงเป็นนายหญิงในอนาคตแน่นอนทำให้ทุกคนไม่อยากจะยุ่งกับมาหยามากนัก ยกเว้นเลขาออยที่ไม่เคยเกรงกลัว พร้อมจะซ้ำทุกแมทที่มาหยาล้ม “วันไหนที่นายหัวเขาเบื่อแก แล้วฉันจะรอซ้ำ”มาหยาที่กำลังยืนชงกาแฟถึงกลอกตาขึ้นข้างบน ไม่รู้เลขาออยไปเอาพลังในการจิกกัดมาจากไหนหนักหนา มาถากถางทุกวันกับเธอเนี่ยจนเธอเหนื่อยไม่อยากจะต่อปากต่อคำ “หยิ่งให้มันถึงที่สุดนะนางเด็กเส้น ก็แค่เด็กกำพร้าที่นายหัวอัสลานเขาเมตตา ทำตัวเป็นหงส์ชูคอไปเถอะ คอหักมาวันไหนฉันจะเอาน้ำร้อนลดให้”พร้อมกับปากเบ้ ใบหน้าเย้ยหยัน มาหยาที่ได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกว่านับวันคุณเลขาออยนี่เป็นมลพิษทางเสียง ทางสายตา และอากาศมาก จนเธอสงสารพนักงานที่ต้องคอยรับมือด้วยอีกเธอชงกาแฟเสร็จก็รีบเดินหนีกลับไปห้องของอัสลานทันที “กาแฟดำ ใส่มะนาวมาแล้วค้า”เสียงหวานมาก่อนตัวมาหยาที่น่ารักของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-28
บทล่าสุด
มาหยาของนายหัว หลงหลานสาว
2-3 วันมานี้ มาหยาไม่ยอมกลับมาอย่านอน ที่ห้องกับอัสลาน อัสลานก็เอาแต่ร้องโอดครวญเพราะคิดถึงเมียรักส่วนคามิโลก็เอาแต่บ่นอุบอิบ กับไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้เขาเองก็อดนอนกับเมียอย่างคุณนายจันทร์ฉาย"ไอ้ลูกเวร วันนี้แกต้องไปเอาเมียแก ออกมาจากห้องนอนของฉัน ต่อให้ฉันรักหลานมากแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงเมียฉันนะ"คามิโลหันมาด่าไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง"โถ่..คุณพ่อครับ ผมก็อยากนอนกับเมียผมเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อมาหยาไม่ยอมนอนกับผม""ไม่รู้ล่ะ แกไปหาวิธีแยกเมียแกออกจากเมียฉันเลยไม่อย่างนั้นนะ มรดกที่ฉันมีทั้งหมด ฉันจะถวายวัดให้หมดเลย""เถียงอะไรกันแต่เช้าจ๊ะสองคนพ่อลูก"คุณนายจันทร์ฉายที่ได้ยินเสียงดังเอะอะกลางห้องนั่งเล่น"ก็คุณพ่อน่ะสิครับ บอกจะยกสมบัติให้กับวัดหมดเลยไม่ให้ผม ถ้าไม่แยกมาหยาออกจากคุณแม่" ได้ทีอัสลานก็เลยฟ้องผู้เป็นแม่ซะเลย"ทำไมคุณถึงพูดกับลูกอย่างนั้นล่ะคะคามิโล" คามิโลจึงรีบวางมือลงจากหนังสือพิมพ์ทันทีและเดินไปกอดเมียรัก พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาไม่มีใครที่ทำให้คามิโล สามารถอ่อนโยนได้เท่ากับแม่จันทร์ฉายอีกแล้ว"ก็ผมคิดถึงคุณนี่ที่รัก ดูสิคุณเ
มาหยาของนายหัว เมียรำคาญ
กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรักอัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะ
มาหยาของนายหัว เร้าร้อน
จูบเร่าร้อนที่แสดงถึงความต้องการกันมาเนิ่นนานลิ้นสากค่อย ๆ โลมเลีย จากปากเล็กเลื่อนมาที่ต้นคอขาว มือหนาบีบเค้นเต้าอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ด้วยความที่มาหยาตั้งครรภ์ทำให้เต้านมนั้นเต่งตึงกว่าปกติ มันดูมีน้ำมีนวลและเต็มไม้เต็มมือ มาหยา ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความโหยหากันและกัน"ฮืม.. นายหัวอัสลาน มาหยาต้องการแท่งเอ็นร้อน ๆ ของนายหัว"มาหยาบอกความต้องการของเธอแบบไม่อายอัสลานผละปากออกจากการซอกไซด์ ทรวงอกที่อวบอิ่ม เงยหน้ามองขึ้นมองหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับปรายตาที่หยาดเยิ้ม แสดงถึงความต้องการมากมายต่อ มาหยา"ใจเย็น ๆ สิยอดรัก วันนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดมาหยาของผม"อัสลานปลดเปลื้องเสื้อผ้าของมาหยา จนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ตัวเขาเองก็ค่อย ๆ ปลดเสื้อเชิ้ตออก ปลดกระดุมทีละเม็ดมาหยานอนมองอัสลานอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุ"โอ้ว..ยอดรัก คุณอย่าทำดวงตาเช่นนั้นเลย มันทำให้ผมต้องการคุณมาก""ผัวขา....เมียอยากโดนผัวกระแทกแรง ๆ ผัวมากระแทกเมียหน่อยได้ไหมค่ะ"มาหยาเปลี่ยนสรรพนามอัสลานที่ได้ยินคำศัพท์พระนามที่เปลี่ยนไป เขาถึงกับเลือดในกายสูบฉีด เขาถึ
มาหยาของนายหัว พลีกายถวายตัว(อัสลาน) NC
มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด “โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว” อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหาย แค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลัก อัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออก แค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย” อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา” มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน” มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่างไปหานายห
มาหยาของนายหัว ราชสีห์คืนรัง
บ้านสวนที่ดูสวยสะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อยมีผู้คนมากมายรายล้อมดูแปลกหน้าแปลกตาอัสลานมองไปรอบๆ ด้วยความสงวนใจว่าตนเองร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ"มาหยาฉันมีเงินมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เชียว" อัสลานหันไปถาม มาหยาที่นั่งอยู่บนรถหรูด้วยกัน"นายหัวอัสลาน .. นี่ยังไม่ถึงเสี้ยวฝุ่นที่นายหัวมีเลยนะจ๊ะ นายหัวยังมีอีกหลายอย่างนับไม่ถ้วนเลยแหละ"มาหยาถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"ฉันเนี่ยนะรวยขนาดนั้นเลย .!?"อัสลานถึงกับร้องอุทานตกใจ"ใช้คำว่ารวยได้เปลืองมากจ้ะนายหัวอัสลาน" มาหยาส่งยิ้มพร้อมกับกุมมือหนาแน่น"แล้วที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันหรอ"อัสลานยังคงสงสัยอีก"ที่นี่เป็นบ้านที่นายหัวอัสลาน ให้มาหยามาอยู่ตอนที่มาหยาเสียพ่อกับแม่ นายหัวก็รับเลี้ยงมาหยา" มาหยาก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะเข้าบ้านเธอก็ยังอยากเล่าเหมือนได้เพื่อนใหม่อีกคนในร่างเดิมอัสลานตอนนี้กลายเป็นคนใจดี ตลกอบอุ่นเพราะความทรงจำเดิมของเขาไม่เหลือเลย มาหยาไม่รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ เธอกลับรู้สึกอยากจะเริ่มจีบนายหัวอัสลานเองซะอีก"ไปเถอะจ้ะนายหัว พ่อกับแม่ของนายหัวรออยู่ในบ้านป่านนี้ท่านทั้งสองคงรอแย่แล้ว"อ
มาหยาของนายหัว ร่ำลาเกาะยิปซี
มาหยาลืมตาตื่นขึ้นมา เธอมองเห็นอัสลานที่มีใบหน้าซูบผอมไปจากเดิม แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความดูดีและสง่าผ่าเผย ของอัสลานลงเลยแม้แต่น้อย เธอกลัวมาตลอดทั้งคืน ผวาจนนอนไม่หลับเพราะกลัวอัสลานจะหายไป"อ้าว..! คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไรทำไมคุณถึงไม่ปลุกผมล่ะ"อัสลานที่ค่อย ๆ ขยับร่างกาย"มาหยาเห็นนายหัวหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุกนะจ๊ะ""วันหลังเธอก็ปลุกฉันสิ ไม่เป็นไรหรอก""ต่อไปนี้อย่าเรียก มาหยาว่าคุณอีกนะจ๊ะ ให้เรียกว่ามาหยาเหมือนเมื่อก่อน""ได้สิ ค่อย ๆ บอกฉันแล้วกัน"ความสงบยามเช้าผ่านไปได้ไม่ทันได้ราบรื่น ทั้งสองยังอยู่ในชุดนอน แต่กลับมีเสียงเคาะประตูดังลั่นเอ็ดตะโร เสียงโวยวายอยู่ถัดจากห้องนอนของมาหยาและอัสลาน ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่านั่นคือใคร"อีนางผู้หญิงหน้าด้าน แกเอาฝรั่งของฉันออกมาเดี๋ยวนี้นะ..!! ทำไมแกถึงมาแย่งฝรั่งของฉัน" เสียงของชบาโวยวายลั่น แต่ไม่สามารเข้าไปได้เพราะบอดี้การ์ดของมาหยากันเอาไว้"พวกแกอีพวกขี้ข้า อย่ามาขวางฉัน ฉันจะเข้าไปหาผัวของฉัน""คุณกลับไปเถอะ อย่าให้เราต้องใช้กำลังเลย""แกก็ลองดูสิ ที่นี่มันถิ่นฉัน แกจะทำอะไรฉันได้""ฝรั่งออกมาหาชบาเดี๋ยวนี้นะ พี่อย่าไปเชื่อมันมันจะห
มาหยาของนายหัว ความจริง
"ฉันต้องการคุยกับเขาไม่ใช่เธอ หลบไปซะ มาอย่าทำเสียงเข้ม""เขาเป็นคนของฉันและฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเร็วๆนี้ ผู้หญิงตรงหน้าทำท่าทีโอหัง"อย่าพูดอย่างนั้นสิ หากหัวหน้าหมู่บ้านมาได้ยินแบบนี้จะไม่ดีกับเธอนะ"ฝรั่งหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตรง"ทำไมจะไม่ดีล่ะ ในเมื่อข้าชอบพี่ ข้าก็อยากได้พี่มาเป็นผัวของข้า" เด็กตรงหน้ายังคงทำท่าทีโอหังและไม่ยอมปล่อยแขนแกร่งของอัสลานใครๆก็ว่าอย่าเล่นกับอารมณ์ของคนที่กำลังตั้งครรภ์มายาที่เป็นคนอ่อนโยนและใจดีเสมอมา เดี๋ยวนี้เธอกลับมีความโหดอยู่ในตัวไม่น้อย มาหยารู้สึกโกรธจนเลือดแทบขึ้นหน้าที่เห็นผู้หญิงคนอื่นมาเกาะแขนสามีของตน"ขนาดผู้ชายเขายังพูดว่าไม่ควรพูดเธอรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"มาหยาเอื้อยเสียงเรียกพร้อมกับส่งรังสีอำมหิตแผ่กระจายออกมาอย่างเห็นได้ชัด"ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตพี่ฝรั่ง พี่ฝรั่งติดหนี้ชีวิตฉันฉันจะทำยังไงกับพี่ฝรั่งก็ได้ เขาต้องตอบแทนฉัน" สองมือเรียวเล็กยังคงเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย"ปล่อยแขนนายหัวอัสลานเดี๋ยวนี้...! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน..!"มาหยาตะคอกเสียงดังลั่นจนเป็นที่ดึงดูดของชาวบ้านและชายสูงวัยหัวหน้าหมู่บ้านได้ถือไม้ตะพดนุ่งกา
มาหยาของนายหัว ชายหน้าเหมือน
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วผ่านมาแล้วสามเดือนแล้วก็ยังไม่มีข่าวและวี่แววของอัสลานนับจากวันที่พบเจอเศษซากของเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด แต่มาหยายังคงเชื่อเสมอว่าอัสลานยังคงมีชีวิตอยู่ืเพราะไม่มีใครเห็นร่างของ อัสลาน"นายครับ นายยังคงจะตามหานายน้อยต่อไปไหมครับ หรือเราจะยุติการตามหา"ไอ้เดชเอ่ยถามคามิโลผู้เป็นบิดาหรือนายใหญ่"ฉันคงไม่อาจยุติ การตามหาลูกชายเพียงคนเดียวของฉันได้ ถ้ายังไม่เจอร่างของอัสลาน แปลว่าเขายังคงมีชีวิตและรอคอยการช่วยเหลือจากเราอยู่"คามิโลเอ่ยเสียงเรียบ"แล้วมาหยาเป็นอย่างไรบ้าง""นายหญิงยังคงไปทำงานที่โรงแรมและจัดการทุกอย่างออกมาแทนนายหัวอัสลานได้ดีครับนาย"คามิโลเข้าใจหัวอกของลูกสะใภ้เป็นอย่างดีเพราะเขาเองก็คิดถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวไม่ต่างกัน"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แกไปทำงานต่อเถอะ""ครับนาย"วันนี้มาหยาไปที่หมู่บ้านชาวเลแห่งหนึ่งถัดจากเกาะของชาวยิปซี มาหยาอยากกินปลาสดกับปูสด ๆ จากทะเล เธอจึงชวนเจ้าแว่นน้องชายของไอ้เดชและ บอดี้การ์ดอีก 4-5 คนตามมาเป็นเพื่อน"พี่แว่นจ๊ะ รบกวนพี่ไปดูปูกับปลาให้ฉันหน่อย ฉันอยากกินเอาแบบสด ๆ เลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเดินเล่นตรงริมหาดสักหน่อย"มาหย
มาหยาของนายหัว จัดการเลขาจอมจุล
ไม่มีคืนไหนที่มาหยาจะหลับลงสนิทโดยที่ไม่คิดถึงนายหัวอัสลาน วันสุดท้ายที่เกาะร้าง คำพูดสุดท้ายที่สัญญาว่าจะกลับมา มาหยายังคงเฝ้ารอนายหัวอัสลานด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยมอัสลานเปรียบเหมือนดังลมหายใจของมาหยาแม้ห่างกันเพียงวันเดียวก็แทบจะขาดใจ แต่เธอบัดนี้มีของขวัญที่แสนวิเศษอยู่ภายในกาย สิ่งที่เธอทำได้คือต้องเข้มแข็งเพื่อคนทั้งสอง"มาหยาวันนี้มีประชุมโรงแรม เราต้องลงมติหลายๆเรื่องนะ พี่จะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอเองเธอมีตรงไหนไม่เข้าใจ เธอถามพี่ได้เลย"ไอ้เดชลูกน้องคู่กายมือซ้ายมือขวาของอัสลานที่ช่วยมายาทำงานทุกอย่าง"ขอบคุณมากพี่เดช ส่วนเรื่องร้านถ้ามีตรงไหนตกหล่นไปให้เด็ก ๆ ที่ร้านแจ้งเข้ามาเลยนะค่ะ"มาหยาต้องดรอปเรียนและหันมาดูแลกิจการทั้งหมดของ อัสลานแทนเขาแม้ตัวเองจะได้ประสบการณ์แต่เพราะเคยฝึกงานและผ่านการทำงานกับอัสลันมาบ้างจึงทำให้มาอยากจัดการทุกอย่างออกมาได้ดีเลขาออยที่ตอนนี้รู้สึกรังเกียจมาหยามากขึ้นเป็นหลายเท่าตัว เหตุเพราะมองว่ามาหยาเป็นตัวซวยทำให้นายหัวอัสลานที่ตนเองรักต้องจากไปจึงมักจะใช้คำพูดถากถางมายาเสมอโดยที่ไม่มีใครกล้าทำแต่เลขาออยกับทำเพียงเพราะไม่ยอมรับว่ามาอย่าเป็นนายหญิงขอ
