เมียรำคาญ

กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่

"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!

นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ

"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย

"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"

อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรัก

อัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้

"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะไปนอนกับคุณแม่"

มาหยาที่รู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่าน และรำคาญ นายหัวอัสลานขึ้นมาซะอย่างนั้น

"โถ่...มาหยาฉันก็แค่เป็นห่วงเธอกับลูกก็เท่านั้นเอง ไม่เห็นจะต้องหนีฉันไปนอนกับคุณแม่เลย" อัสลานที่ทำหน้าบ่นอุ๊บอิ๊บ ที่อยู่ดี ๆ เมียก็จะทิ้งไปนอนกับแม่ซะอย่างนั้น

เช้าวันรุ่งขึ้นแสงแดดอ่อน ๆ ทอประกายสีทองสาดส่องมาที่หน้าต่างบ้านสวน เสียงนกร้องจุ๊บจิ๊บทำให้รู้สึกสดใส

อัสลานที่ตื่นแต่มาเช้า มาเตรียมอาหารให้กับเมียรักอย่างมาหยา ที่เดินโซซัดโซเซขอบตาโบ๋ลึกเป็นหมีแพนด้า

"มาหยาหนูไปทำอะไรมาลูก ทำไมสภาพเป็นแบบนั้น"คุณนายจันทร์ฉายที่เดินไปโอบลูกสะใภ้ท้องโตกำลังเดินลงบันไดมา

"ก็นายหัวอัสลานสิจ๊ะแม่ เอาเดินถามมาหยาทั้งคืนเลย ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง เมื่อคืนกว่าจะได้นอนเกือบตี 1 ตี 2 ค่ะ"มาหยาถึงกับฟ้องคุณนายจันทร์ฉายทันที

คามิโลที่นั่งอ่านข่าวอยู่ ก็ถึงกับอดยิ้มไม่ได้ในความห่วงเมียของลูกชาย ถึงแม้อัสลานความจำจะกลับมาไม่เต็มร้อย แต่ความจำบางส่วนของเขาก็กลับมาบ้างแล้ว

อัสลานที่ถอดผ้ากันเปื้อน เดินออกมาหา มาหยาพร้อมกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม และยกข้าวต้มกุ้งที่มาหยาชอบกิน

เขาถือถ้วยข้าวต้มกุ้งมาเสิร์ฟให้ที่โต๊ะ เดินผ่านหน้าพ่อกับแม่ไปโดยไม่ได้สนใจ ตอนนี้เขาสนใจแค่เมียตัวน้อยกับลูกที่อยู่ในท้องเท่านั้น

"มาหยามากินข้าวก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าวต้มจะเย็นหมดนะ"อัสลานที่พูดเสียงอ่อนเสียงหวานกับเมียตัวน้อย

"แหม..!ไอ้ลูกชายลืมพ่อกับแม่เลยนะ คุณดูลูกชายคุณ สิ ห่วงแต่เมีย"คามิโลแซวลูกชายพร้อมกับยิ้มมุมปาก

"ผมไม่ได้ลืมคุณพ่อสักหน่อย แต่ผมก็ต้องดูแลเมียของผมเป็นพิเศษอยู่แล้ว ข้างในนั้นมีหลานคุณพ่ออยู่ด้วยนะครับ"

"คุณแม่คะ คืนนี้มาหยาขอย้ายไปนอนกับคุณแม่ได้ไหมคะ"มาหยาที่ออดอ้อนคุณนายจันทร์ฉายเพราะรำคาญอัสลานที่เป็นห่วงเธอมากเกินไป

ไม่ได้..!!สองเสียงตะโกนประสานกันลั่นห้อง

เพราะคามิโรคงไม่ยอมให้คุณนายจันทร์ฉายอยู่ห่างสายตาเด็ดขาด คามิโรติดคุณนายจันทร์ฉายยิ่งกว่าตังเมเสียอีก ตั้งแต่งงานกันมาเกิน 20 ปี เขาก็ยังคงไม่ชอบห่างคุณนายจันทร์ฉายแสนสวยคนนี้

ส่วนอัสลานเองก็ไม่ยอมห่างเมียตัวน้อยเพราะเป็นห่วงเธอเป็นอย่างมาก

"อะไรกันสองคนพ่อลูกตะโกนเสียงดังทำไม.! ถ้าฉันจะนอนกับมาหยา เธอสองคนพ่อลูกมีปัญหาหรือไง"

คุณนายจันทร์ฉายหันไปที่สองคนพ่อลูกพร้อมกับส่งสายตาเป็นค้อนวงใหญ่ไปให้

"สรุปคืนนี้มาหยา มานอนกับคุณแม่ได้ใช่ไหมคะ"มาหยายังคงออดอ้อน โดยที่ไม่สนสายตาเว้าวอนของผู้เป็นสามี

"แน่นอนจ๊ะลูกสาวแม่ เดี๋ยวแม่จะให้นมแฟงสั่งเด็กไปจัดที่นอนให้เราสองคนนะ"คุณนายจันทร์ฉายจูงลูกสาวไปนั่งทานข้าวต้มกุ้ง

ส่วนคนที่ทำข้าวต้มกุ้งและคนที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าทีวี ถึงกับคอตกเมื่อรู้ว่าจะต้องนอนคนเดียวทั้งคู่

ในคืนนี้มาหยากับคุณนายจันทร์ฉายเลือกมานอนห้องคิงไซส์ด้วยกัน ทั้งสองคนเปิดดูทีวีเสียงหัวเราะคึกคัก ระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้เล็ดลอดออกมาจากประตู

ส่วนผู้ชายสองคนที่ดูมาดแมน กับยืนเอาหูแนบประตูราวกับกำลังสอดแนม หรือแอบฟังอะไรอยู่

"อัสลานไอ้ลูกเวร !! ดูสิเนี่ย ฉันจะต้องนอนคนเดียวเพราะแกเลย แกไปแยกเมียแก ออกจากเมียฉันเลยนะ"

คามิโรหันไปด่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวน อย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง ที่อยู่ดี ๆ ก็ต้องมานอนคนเดียวโดยที่ ไม่มีเมียรักอย่างคุณนายจันทร์ฉาย นอนข้าง ๆ เขาก็ยิ่งนอนไม่หลับเข้าไปใหญ่

"โถ่...พ่อนั่นแหละ ต้องไปแยกคุณแม่ออกมาจากเมียของผม ดูซิเนี่ยผมก็เลยจะต้องมายืนเอาหูแนบประตู เพราะกลัวเธอจะคลอดตอนกลางคืน"

สองคนพ่อลูกยืนเถียงกันอยู่หน้าห้องจนเสียงดังเล็ดลอดเข้าไปในห้องของแม่ผัวและลูกสะใภ้

คุณนายจันทร์ฉาย ที่ได้ยินเสียงสองคนพ่อลูก หน้าห้องนอน จึงตัดสินใจเดินเปิดประตูออกมาพร้อมกับส่งเสียงไล่ตะเพิดสองคนพ่อลูกให้ไปให้พ้นหน้าห้อง

"นี่..!สองคนพ่อลูก คุณจะมายืนทำอะไรกันตรงนี้คะ ฉันสองคนจะนอนแล้วค่ะ ไปให้พ้นได้แล้วเอะอะเสียงดัง ลูกสาวฉันจะนอนพักผ่อน"แม่สามีที่รักลูกสะใภ้ยิ่งกว่าลูกตัวเองซะอีกในเวลานี้

"โถ่ คุณแม่ครับ ขอผมเห็นหน้ามาหยาสักนิดนึงเถอะ ผมนอนไม่หลับ ที่ต้องนอนห่างเมียผมแบบนี้" อัสลานทำท่าทางออดอ้อน กอดคุณแม่แสนสวยเผื่อว่าคุณแม่จะใจอ่อนสักนิด

"ไม่ได้มาหยาจะต้องเข้านอนแล้ว ส่วนแกก็ไปนอนห้องแกได้แล้ว อย่ามารบกวนลูกสาวฉันไป"

"ส่วนคุณก็กลับห้องไปด้วยค่ะ"คามิโลไม่ได้พูดอะไรเมียรักก็ปิดประตูใส่หน้าดัง "ปัง!"

สองคนพ่อลูก ถึงกับเดินคอตก เมื่อคนหนึ่งโดนแม่ไล่ตะเพิดกลับห้อง ส่วนอีกคนก็โดนเมียสุดที่รักไล่กลับห้องเช่นกัน

กลายเป็นว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาสองหนุ่มต้องนอนคนเดียวทั้งคู่ ส่วนแม่ผัวกับลูกสะใภ้นอนด้วยกันอย่างมีความสุข

"ไปแล้วใช่ไหมคะคุณแม่"มาหยาที่นั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับอ่านหนังสือคู่มือคุณแม่เงยหน้าขึ้นไปถามแม่ผัวที่แสนดี

"ไปแล้วจ้ะลูก ถ้าคืนไม่ไล่นะ มีหวังคงได้ยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคืนและแม่ว่า"

"อิ อิ คุณแม่นี่ตัดสินใจเกี่ยวกับสองคนได้เฉียบขาดมากเลยค่ะ"มายาเอยชมแม่สามี

"ลูกก็ตั้งใจดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีนะลูก ใกล้จะคลอดแล้ว ถ้าหากตอนกลางคืนปวดท้องให้รีบบอกแม่เลยนะ"

คุณนายจันทร์ฉายที่พูดไปพร้อมกับใช้สองมือลูกไปที่ท้องใหญ่ ๆ ของมาหยาด้วยความรักและความเอ็นดู ชีวิตยังคงต้องดำเนินไปมาหยาที่เหลือเพียงไม่กี่สัปดาห์ก็จะคลอดแล้ว