LOGINShare
บทที่ 3 ละลายพฤติกรรมเด็ก
Last Updated:
2025-03-03 19:13:35เดชที่ได้รับคำสั่งงานก็จัดการโทรสั่งลูกน้องจัดการทุกอย่างที่บ้านสวน เขาที่ยังอยู่โรงพยาบาลกับนายหัว ก็เห็นน้องสาวตัวแสบอย่างมาหยากินข้าวเสร็จแล้ว น่าจะอยากกินผลไม้พอหันจะกลับเข้าไปปลอกให้เธอ ปรากฏว่านายหัวอัสลานทำเองเรียบร้อย พร้อมกับนั่งมองมาหยากินจนแก้มป่องทั้งสองข้าง เดชเริ่มรู้สึกมีกลิ่นตุ ตุ ซะแล้วนายหัวผู้ที่รักความโสดยิ่งชีพ จะสละโสดเพราะเด็ก 19 หรือเปล่าเนี่ย เขาเห็นก็อดขำไม่ได้
“ส้มอีกไหมดาหวัน เดี๋ยวฉันปลอกแกะให้อีก” เขาถามเด็กในอุปการะด้วยความเป็นห่วงเป็นใย นั่งเฝ้าไม่ห่างเลย “พอแล้วจ้ะ นายหัว นายหัวยังไม่ทานอะไรเลย ให้มาหยาปลอกส้มให้นายหัวเอาไหมจ้ะ” เสียงน่ารักเล็ก ที่พูดอยากจะปลอกส้มให้ผู้มีพระคุณที่มาดูแลเธอด้วยตัวเอง เธออยากจะตอบแทนเขาทุกอย่างที่ทำได้โดยไม่มีข้อแม้เลยสำหรับเธอมีเพียง นายหัวอัสลาน นม และเดชที่เป็นครอบครัวสุดท้ายในชีวิตเหลืออยู่ “เอาซิ ฉันกำลังหิวพอดี” อัสลานยื่นส้มให้กับมาหยาที่เพิ่งถอดสายน้ำเกลือออก จริง ๆ เขาไม่หิวหรอก ปกติก็แทบจะกินข้าวมื้อเดียวอยู่แล้ว แต่เขาอยากให้มาหยาเอาใจเขาบ้างเลยยอมหิวขึ้นมาซะดื้อ ๆ มาหยารับส้มจากนายหัวมา ใช้สองมือเรียวปลอกส้มอย่างง่ายดาย เธอบรรจงเล็มขนส้มออกจนหมดเกลี้ยงสะอาดตา เธอทำเสร็จหันไปยิ้มให้นายหัวอัสลานที่นั่งมองเธอด้วยแววตาแทบไม่กระพริบ “เสร็จแล้วจ้ะนายหัว” “ป้อนฉันหน่อยได้ไหม ฮึ” “ปะ ป้อนเลยหรอจ้ะ” “ทำไมรังเกรียจ ฉันหรอ” เขาถามพลางมองใบหน้าเล็กที่กำลังทำหน้าลังเลสงสัยในคำสั่งที่เขามอบให้ “เปล่านะจ้ะ แค่ตกใจจ้ะ” “ตกใจทำไม ต่อไปเธอจะต้องดูแลฉันนะ” “ดูแลหรอจ้ะ” “ใช่!! ฉันจะย้ายไปอยู่กับเธอที่บ้านสวน อยู่เป็นเพื่อนเธอนับจากนี้ต่อไป เธอจะได้อบอุ่นขึ้นไง ดีไหม มาหยา” ใบหน้าเล็ก ๆ พยักหน้าเหมือนเหม่อลอยกับคำพูดของผู้มีพระคุณตรงหน้า ปกติก็ไม่เคยมาโหมดผู้ให้ความอบอุ่น เธอโตมาด้วยตัวคนเดียวมาตลอด เวลามีปัญหานมคือที่พึ่งของเธอ ส่วนนายหัวอัสลาน เธอมักจะฟังเรื่องราวมากมายจากปากของเดชที่มักชอบเล่าให้เธอฟังบ่อย ๆ ว่านายหัวอัสลานทำอะไร ชอบกินอะไร เธอก็อยากจะทำอะไรตอบแทนนายหัวอัสลานจริง ๆ นั่นและ แค่ตั้งตัวไม่ทันกับโหมดผู้มีพระคุณแสนอบอุ่นก็เท่านั้น “เอ้า!! ป้อนฉันได้หรือยังละส้มนะ บูดก่อนได้กินไหม” อัสลานหยอกมาหยาที่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกใส่เขา เขาแทบจะกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ “ขอโทษจ้ะ นายหัว” มือเรียวเล็กยื่นส้มเข้าปากหนาของนายหัวอัสลานอย่างเป็นกันเอง ซะที่ไหน เกร็งจนเมื่อยมือ เดชที่ยืนส่องเหตุการณ์อยู่ด้านนอกถึงกับขำและส่ายหัวไปมากับพฤติกรรมของนายหัว สงสัยตกหลุมกับดักตัวเองเข้าแล้วที่ว่าไม่ชอบความรัก ไม่เชื่อในความรัก แต่ตอนนี้นั่งให้เด็กในอุปการะป้อนส้มให้ตัวเองเป็นเด็กเล็กเลย อัสลานที่กินส้มจากมือเรียวเล็กของเด็กในอุปการะอย่างรู้สึกว่าหัวใจกระชุ่มกระชวยอย่างบอกไม่ถูก ปกติเขาไม่เคยต้องมานั่งคอยเอาใจใครแบบนี้มาก่อน ปกติก็มีแต่ผู้หญิงวิ่งมาเอาใจแถมยังพร้อมจบที่เตียงกับเขาแบบไม่ต้องเปลื้องแรงแบบนี้ เขากำลังอยากจะเล่นเกมส์กับกระต่ายน้อยแสนน่ารักตรงหน้า เขาอยากจะไล่จับกระต่ายน้อยในสวนของเขาเอง และกระต่ายตัวนี้เขาไม่อยากจะยกให้ใครได้เชยชมความน่ารักของมันซะด้วยซิ “นายหัวอิ่มไหมจ้ะ กินอีกไหมเดี๋ยวมาหยาปลอกให้จ้ะ” มาหยาถามด้วยความไร้เดียงสา “พอแล้วละ ขอบใจมากมาหยา ฉันอิ่มแล้ว” อัสลานยื่นมือหนาใหญ่ลูบลงไปที่หัวของคนตัวเล็กตรงหน้า ด้วยความเอ็นดูอย่างเต็มเปี่ยม เขาไม่เคยให้ความรักเธอเลยซินะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมาก็ปล่อยปะละเลยเรื่องความอบอุ่นกับเธอมาตลอด “เดี๋ยวเรากลับบ้านกันนะ” “แต่ชุดนักเรียนของมาหยาเลอะหมดแล้ว ไม่มีชุดเปลี่ยนกลับนะจ้ะ” “ไม่ต้องห่วงฉันสั่งให้เดชไปเอาที่บ้านมาให้แล้ว นมเตรียมให้เธอแล้ว” “ขอบคุณคะนายหัว” อัสลานยื่นถุงกระดาษให้กับมาหยาเพื่อให้เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ มาหยารับถุงกระดาษเดินตรงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ชุดสีขาวกางเกงขาสั้นสีขาว เสื้อเอวลอยแบบเสื้อคอบจนเห็นสะดื้อสีหวาน พร้อมกับลองเท้าผ้าใบ อัสลานถึงกับตะลึงมองตาไม่กระพริบเด็กอะไรน่ารักขนาดนี้ แต่เขาหวงที่เธอโชว์เอวขาว ๆ คอดกิ๋วนั้น แถวนมก็ยังใหญ่เบียดเสียดจนดูน่าอึดอัด “ทำไมเอวลอยอย่างนั่นละมาหยา” “ปกติมันก็ไม่ลอยหรอกจ้ะ เสื้อตัวนี้มาหยาซื้อมานานแล้วไม่ได้เปลี่ยน ร่างกายมันยืด ๆ ก็เลยลอยลิ้วเลยจ้ะนายหัว ฮ่า ฮ่า” เสียงใสตอบแบบเขินอายนิดหน่อย” อัสลานคิดตามมันจะไม่ลอยได้ไงก็เต้าใหญ่ขนาดนั้นก็รั้งเสื้อลอยขนาดนี้ เขาแทบจะคลั่งอยากจะสัมผัสเธอทั้งตัวจริง ๆ มาหยาเดินไปเปิดกระเป๋านักเรียนหยิบหนังยางผ้าสีชมพูอ่อนขึ้นมาเพื่อรวบผมยาว ๆ ของม้วนเก็บให้เรียบร้อย เธอมวยผมพอหลวมตามแบบฉบับวัยรุ่นวัยใสที่ชอบทำกันแบบโดนัทง่าย ๆ โชว์ขาวงามระหง รับกับใบหน้าสวยอย่างมาก อัสลานรู้สึกคลั่งไปแล้ว เห็นแม่หนูตรงหน้าทำอะไรก็น่ารักไปหมด น่าทะนุทะนอมเสียเหลือเกิน สวยเกินต้าน หัวใจเขานี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลย
Related chapters
มาหยาของนายหัว บทที่ 4 เริ่มบุกเดี่ยวแล้วนายหัว
ร่างเล็กที่สูงเพียง 157 ซม. เดินตามหลังแผ่นหลังกว้างออกจากโรงพยาบาล นายหัวอัสลานเดินบังร่างเล็กมิด แถมไม่พอ เขาเอาเสื้อสูตรตัวโคร่งใหญ่ของเขา คลุมตัวเธอปิดออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษ เธอถามเขาอย่างสงสัยแต่ไม่ได้คำตอบ ได้แต่คำสั่งกลับมาแทนว่าให้ใส่ก็ใส่เถอะ มาหยาจะบ้าตายเพราะเสื้อเขาหนักมาก แล้วเสื้อของนายหัวอัสลานใหญ่มากยังกับชุดคลุมที่มันยาวแทบจะถึงตาตุ่มอยู่แล้วก็เท่าที่ดูด้วยตาเปล่านายหัวอัสลานสูงกว่าพี่เดชที่สูง 180 ซม.อีกแล้วเธอก็เดินดุ๊กดิ๊กเพื่อให้ทันก้าวยาว ๆ ของนายหัวผู้ที่กำลังเริ่มเข้ามาปั่นป่วนชีวิตอันสงบสุขของเธอ นายหัวในจินตนาการคือพูดน้อย ไม่จุกจิก ไม่ทำเธอเป็นประสาทได้ขนาดนี้ อยู่กับนายหัวแค่วันเดียว 5 นาที 4 อารมณ์เธอจัดการไม่ถูกว่าต้องทำตัวยังไง ได้แต่เดินตามนายหัวอัสลานต้อย ๆ เหมือนเธอเป็นลูกสมุนเจ้าพ่อเลย เดชที่ขับรถมารอหน้าโรงพยาบาล เพื่อรอรับคนทั้งสองที่กำลังเดินลงมาจากตึกผู้ป่วยพิเศษ เขาถึงกับขำแตก น้ำตาไหลที่เห็นว่ามีคนเกิดอาการหวงของขึ้นมาดื้อ ๆ แบบที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากผู้มีพระคุณ เดชพออ่านใจนายหัวอัสลานของเขาออกแล้วว่าคิดจะทำอ
Last Updated : 2025-03-03มาหยาของนายหัว บทที่ 5 ศึกษาชีวิตเด็กในอุปการะ
“มาหยา มาหยา” เสียงตะโกนลั่น รถกระบะคันงามสีดำมาจอดพร้อมกับพวงมะพร้าวกะทิเต็มหลังรถ ที่จอดหน้าบ้านสวนของเขา “จ้าพี่ชิน รอแปปนะ เดี๋ยวลงไป”เสียงตะโกนตอบรีบวิ่งลงมาจากห้องชั้นสองเพื่อตรงไปหน้าบ้านอัสลานที่แอบมองร่างเล็ก กาแฟแทบพุ่งออกจากปากเมื่อเสื้อที่เธอใส่โคตรเซ็กซี่ เสื้อกล้ามสายเดี่ยวสีน้ำตาล โชว์สองเต้าใหญ่เบียดกันแทบระเบิดออก กางเกงขาสั้น วิ่งออกไปหาเด็กผู้ชายที่กำลังยืนยิ้มรอเธออย่างร่าเริง“ใครอนุญาตให้เธอโชว์ร่างกายขนาดนี้ มาหยา”สองคนยืนคุยกันยิ้มกระซิบกระซาบอย่างออกรถออกชาติ ส่วนลูกน้องสองคนก็โยนมะพร้าวกะทิที่ปอกแล้วออกมาจากท้ายรถ มาหยาเธอลืมไปว่า ผู้มีพระคุณของเธอมาอยู่ด้วยแล้ว หลายอย่างเลยยังปรับตัวไม่ค่อยได้ เธอเคยชินกับการแต่งตัวสบาย ๆ มากกว่าโดยไม่ได้คิดอะไร“เท่าไรจ้ะพี่ชิน”“รอบนี้พี่ลดราคาพิเศษให้เลย หมดคัน 2000 พอ”“เสาร์นี้พี่จะเข้าไปช่วยรอบเย็นนะมาหยา พี่ติดติวสอบนะ”“ไม่เป็นไรจ้ะ มาหยาทำคนเดียวสบายมาก”มาหยาควักเงินที่เสียบไว้ในเต้าใหญ่ของเธอ เอาออกเพื่อมาจ่ายให้กับชิน พรูด..!! แค่ก แค่ก เสียงใหญ่สำลักาแฟอัสลานตาเลือก สำลักกาแฟเต็มโต๊ะ ของแท้รอบนี้
Last Updated : 2025-03-03มาหยาของนายหัว บทที่ 6 กระชับสัมพันธ์
“มาหยา ฉันหิวข้าว”ร่างใหญ่ของนายหัวอัสลานที่หมดแรงแค่นั่งปั้นแป้ง ทำเอากระดูกสันหลังเคล็ด ตอนเขานั่งเซ็นเอกสารกับต่อสู้ไม่เคยปวดหลังเลย “นายหัวรอซักครู่นะจ๊ะ ใกล้เสร็จแล้ว”มาหยาที่ปกติก็ไม่ได้กินข้าวเย็นกลายเป็นต้องมาเหนื่อยเพิ่มขึ้นเพราะมีผู้มีพระคุณมาเป็นภาระเธอซะแล้ว อัสลานนั่งรอมาหยาที่โต๊ะกินข้าว เธอที่เอากับข้าวออกมาทีละอย่างเป็นอาหารไทย บ้าน ๆ มาก แต่อาหารแต่ละอย่างออกมาหน้ากินทั้งนั้น แต่ไม่รู้จะอร่อยเหมือนหน้าตาหรือเปล่า “วันนี้เรากินแค่นี้ นายหัวกินได้ใช่ไหมจ๊ะ” “กินได้ซิ น่ากินทุกอย่างเลย”รายการเมนูก็ฉู่ฉี่ปลาทู ไข่เจียวหมูสับ และต้มยำไก่บ้านน้ำใส มาหยาลุกขึ้นตักข้าวสวยในโถใส่จากให้กับนายหัวที่นั่งตัวโตดูใหญ่เทอะทะสำหรับเธอเหลือเกิน “มาหยา พรุ่งนี้เธอไปร้านยังไงละ”เขาก็ลืมถามเพราะเธอไม่ได้มีรถเขาไม่เคยซื้อให้เธอเลย “พรุ่งนี้รถของนายหัวใหญ่ จะมารับจ้ะ” “ใครนายหัวใหญ่ !!” “นายหัวใหญ่คือเจ้าของบาร์ข้าง ๆ ร้านของมาหยาจ้ะ แกใจดีให้รถที่ร้านมารับมาหยาเป็นประจำ บางทีก็รับขนมของมาหยาเอาเข้าไปขายในบาร์ด้วย” อัสลานแทบอิ่มข้าว แค่ไอ้ชิน ไอ้เดช ก็ยังไม่ทันได้เคลียร์ให้พ้นทา
Last Updated : 2025-03-06มาหยาของนายหัว บทที่ 7 เปย์เด็กอุปการะ
ร่างบางที่ลงมาก็ตกใจที่เห็นร่างใหญ่ของนายหัวแต่งตัวหล่อมากแต่เหมือน ซีอีโอระดับใหญ่ที่มาตรวจเช็คงานมากกว่าเธอเตรียมข้าวของเสร็จก็รอรถมารับของ “นายหัวจ๊ะ มาไหร่รถเราจะมาจ้ะ”ร่างบางก็สงสัยเพราะนี่ก็เกือบจะหกโมงครึ่งแล้ว “อีก 10 นาทีก็มาแล้วมาหยาใจเย็น ๆ”พูดไม่ทันขาดคำ รถสไลด์ก็ใส่รถหรูใหม่ป้ายแดงยกสูงสี่ประตูก็มาจอดที่หน้าบ้านสวน เจ้าของรถสไลด์ก็ถอยจอดให้ที่หน้าบ้านทันที “นายหัว นี่มันอะไรกันจ๊ะ แล้วใครจะขับกัน”มาหยาที่ตกใจจนหน้าเสีย เพราะอยู่ ๆ ก็มีรถสี่ประตูมาจอดที่หน้าบ้านแบบนี้ “ก็ฉันไงขับให้เธอเอง ไปซิให้ช่วยกันขนของขึ้นรถเดี๋ยวจะสายเอาได้นะ”อัสลานรีบพูดก่อนที่จะให้ร่างบางถามเรื่องรถอีก เขาก็อยากจะซื้อรถให้ร่างบางได้ใช้งาน จะได้ไม่ต้องพึ่งพานายหัวใหญ่นั่นอีก ตัดไฟตั้งแต่ต้นก็ดี มาหยาที่บอกทางให้อัสลานว่าร้านอยู่ตรงไหนเป็นซอยที่มีนักท่องเที่ยวชุกชุมเพราะมีบาร์เปิดเต็มทั้งซอยตั้งแต่ต้นซอยยันท้ายซอย ส่วนร้านขนมของมาหยา ก็อยู่ต้นซอยใครเข้ามาก็เจอเธอก่อนอย่างที่พูดจริง ๆ มาหยาตาแหลมคมมาก อัสลานมาจอดที่หน้าเล็ก ๆ สีชมพูร้านโดดเด่นเพราะเป็นเหมือนบ้านขนมขนาดเล็ก ๆ ด้านหน้าเป็นตู้เค
Last Updated : 2025-03-06มาหยาของนายหัว บทที่ 8 หัวกระไดบ้านไม่แห้ง
อัสลานรีบเซ็นเอกสารให้เสร็จเพื่อจะรีบไปช่วยมาหยาที่จัดร้านใกล้จะเสร็จลูกค้าเริ่มเข้ามานี่ก็เกือบจะบ่ายสามแล้ว ของ มาหยาขายได้เรื่อย ๆ แบบ แทบทำไม่ทันก็ว่าได้เลย“ฮัลโหล มาหยา ไอมาเอาขนม”ฝรั่งรูปหล่อหัวทองตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ทักทายมาหยาอย่างเป็นกันเอง“อ้าวออสติน มาแล้วหรอ วันนี้จะเอาเพิ่มจากที่สั่งไหม”“เอาเพิ่ม ซิ เอาอีก 10 กล่อง รวมเป็น 30 กล่อง ไอเตรียมไปให้เพื่อนไอ ที่กำลังลงมาภูเก็ตคืนนี้ มีแต่คนชมว่าขนมยูอร่อยมากข้าวเหนียวมะม่วงยิ่งอร่อย” เสียงไทยที่สำเนียงไม่ชัดมาหยากำลังจะเดินไปหยิบขนมใส่ถุงเพิ่มแต่ไม่ต้องได้ขยับเดชได้เอาใส่จัดเตรียมตั้งแต่ได้ยินว่าสั่งเพิ่มแล้ว“ไม่ต้องมาหยาพี่ทำให้แล้ว เรียบร้อยจ้ะ”“ไวมากพี่เดช แย่งงานมาหยาทำหมดแล้วเนี่ย”“นี่จ้ะ ออสติน เรียบร้อย 30 กล่อง ทั้งหมด 1500 บาท”“เอานี่ 2000 ไม่ต้องทอนนะ ไอให้ยูเป็นทิป”“ทิป 500 เลยหรอออสติน ฮ่า ฮ่า”“มากกว่านี้ไอก็ให้ได้ ถ้ายูยอมไปเดทกับไอซักครั้ง”เสียงทีเล่นทีจริงสำเนียงไทยแปล่ง ๆ ที่อัสลานได้ยินทุกคำพูด ปัง ...!!! เสียงแฟ้มฟาดที่เค้าเตอร์อย่างแรง จนต้องหันไปตามเสียงกันเลยทีเดียว อัสลานที่ตั้งใจทำเพื่อให้ไอ้หั
Last Updated : 2025-03-06มาหยาของนายหัว บทที่ 9 คู่แข่งความรัก
อัสลานที่ช่วยมาหยาเรียงขนม ขายขนมทอนเงิน กลายเป็นมาหยาต้องยืนดู ผู้ชายตัวโตที่ขยันมาก สาว ๆ ที่ทำงานในบาร์ที่พากันมาซื้อขนมเธอจนเกือบหมดตู้ เพราะว่าความหล่อเหลาของ นายหัวอัสลาน “ข้าวเหนียวมะม่วง 5 กล่อง บัวลอยอีก 5” “ได้ครับ รับอย่างอื่นเพิ่มไหมครับ” “รับคนขายเพิ่มได้ไหมค้า อ๊ายยย”เสียงสาว ๆ ที่พากัน กรี๊ดกร๊าดนายหัวอัสลานรูปหล่อ ข่าวแพร่สะพัดเร็วยิ่งกว่าจรวดอีก นี่ก็เกือบ 19.00 น.แล้ว มาหยาที่รอลูกน้องนายหัวใหญ่มารับขนม มาหยานั่งมองประตูเพราะเธอกำลังรอคนของนายหัวใหญ่มารับขนม วันนี้มารับช้ากว่าปกติ ปกติก็ แค่ปะรมาณหกโมงกว่า ๆ ก็มาแล้ว นี่จะทุ่มแล้วยังไม่มาเลย มาหยาก็เก็บกวาดร้านไปพลางเพื่อให้รอเก็บของขึ้นรถ “มาหยา ที่เหลือร้อยกว่ากล่องนี่ของใครค่ะ”อัสลานหันไปถามมาหยาที่แพ็คเก็บไว้อย่างดี “เอ้อ ของนายหัวใหญ่จ้ะ เดี๋ยวคงส่งลูกน้องมารับขนมแต่วันนี้มาช้าจัง”เสียงใสอธิบายอย่างมีความสุขขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่นั้นเสียงรถหรูก็มาจอดที่ลานจอดรถและมีร่างหนาใหญ่เดินลงมา ในเงาความมืดยังมองไม่ชัดจนเขาคนนั้นเปิดประตูเขามา
Last Updated : 2025-03-06มาหยาของนายหัว เปิดตัวคู่แข่งอย่างเป็นทางการ
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เขามักให้ลูกน้องไปเหมาขนมของมาหยาวันละ 100-200 กล่อง เพื่อสนับสนุนให้มาหยามีรายได้และเขาได้เห็นหน้ามาหยาทุกวัน บางวันก็ให้มาหยามาส่งด้วยตัวเองหลังปิดร้าน เพราะบาร์เปิด 19.00น. ส่วนมาหยาปิด 19.00 น.นอกจากวันอาทิตย์ที่ลูกค้าเยอะ มาหยาจะปิดเที่ยงคืน และนอกจากจะเอ็นดูขนาดหนัก ถึงขั้นให้รถที่ร้านไปรับไปส่งมาหยาเวลาที่จะมาขายของ โดยไม่คิดเงินแม้แต่บาทเดียว มาหยาพยายามปฏิเสธหลายครั้ง แต่นายหัวใหญ่อย่างเขาไม่ฟังอยู่แล้วจนคืนก่อน มาหยาได้ส่งข้อความมาหาเขา ว่าไม่ต้องส่งรถที่บาร์มารับเธอไปร้านขนมอีก เพราะว่าผู้อุปการะเธอจะมาเยี่ยมเธอแล้วจะมาส่งเธอเอง เขาแปลกใจตรงผู้อุปการะหรือ ร้อยวันพันปีไม่เคยจะพบเห็นหน้าคนที่ได้ชื่อว่าอุปการะเธอซักที ทำไมจู่ ๆ ถึงได้โผล่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้นายหัวใหญ่ต้องรีบมาดูและรับขนมด้วยตัวเองซะเลยวันนี้ พอเขาจอดรอดหน้าร้าน ก็ถึงกับต้องขมวดคิ้วทันทีเพราะมีบอดี้การ์ดชายชุดดำยืนอยู่ 5 คนเต็มหน้าร้านเลย ไม่รู้ว่าร้านขนมหรือที่ซ่องโจร ไม่เหมาะกับร้านขนมสีชมพูของมาหยาที่น่ารักเลย“นายหัวใหญ่ ทำไมวันนี้มาเองเลยละจ้ะ”“ฉันว่างนะเด็ก ๆ ที่ร้านยุ่งกั
Last Updated : 2025-03-11มาหยาของนายหัว หวงแหน
ร่างเล็กที่จะเก็บของขึ้นท้ายรถ พอมองไปของโดนเก็บเรียบร้อยแล้วอยู่ที่ท้ายรถ แถมมีผู้ชายชุดดำยืนคุมหน้าร้าน รอเปิดประตูให้นายหัวอัสลานอีก นี่นายหัวเธอเป็นใครกันแน่เนี่ย ปกติก็เห็นแต่พี่เดชจะอยู่ด้วย ตลอดสองสามวันที่ผ่านมา “เจ้านายให้ผมขับรถให้นะครับ” “เออดีเหมือนกันวันนี้กูก็เมื่อยไปหมด ปะมาหยาเราขึ้นรถกันเดี๋ยวเราเอาของกลับไปเป็นที่บ้านสวนกัน” อัสลานที่จับมือร่างบางไม่ยอมปล่อย ประคองร่างเล็กขึ้นรถ นั่งกอดเธอแน่น แถมเอาเสื้อคลุมให้เธออีก "วันหลังนายหัวไม่ต้องมาช่วยมาหยาก็ได้นะจ๊ะ"เธอกลับนายหัวอัสลานจะเหนื่อย นายหัวของเธอที่มานั่งทำงานเป็นเพื่อนเธอเลยไม่อยากจะให้นายหัวของเธอเหนื่อยมากกว่าเดิม “ทำไม !! ไอ้ใหญ่กับไอ้ออสตินหรือไอ้เดชเท่านั้นหรอที่มาช่วยเธอได้นะมาหยา ฉันไม่มีสิทธิ์มาที่นี่หรอ”เสียงดังกึ่ง ตะวาดทำให้มาหยาเงยหน้ามองตกใจตาโต “มะ ไม่ใช่นะจ๊ะ นายหัวอัสลานจะตะคอกมาหยาทำไมจ๊ะ”มือเรียวเล็กดึงออกจากมือหนาที่กุมอยู่ทันที อยู่ดีดีก็โดนดุทั้งทีเธอเป็นห่วงนายหัวขนาดนั้น มือหนาใหญ่ของอัสลานไม่ยอมให้มือเรียวเล็กได้หลุดออกจากความควบคุมเด็ดขาด เขารีบคว้ามือเรียวกลับมาจับพร้อมกับจุ
Last Updated : 2025-03-13
Latest chapter
มาหยาของนายหัว ผลัดกันชมผลัดกันชิม NC
พวงแก้มแดงละมุนภายใต้แสงเทียน พร้อมกับบรรยากาศที่แสนจะเป็นใจในบ้านพักตากอากาศหลังโตคนสองคนที่กำลังตกหลุมรักกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงดาว ดวงจันทร์ สายลมหนาวที่พร้อมเป็นพยานรักให้กับเขาและเธอ “ฮืม...นายหัว อย่าจ้ะไม่ได้นี่มันข้างนอก”เสียงหวานเอ่ยห้ามด้วยความตกใจเพราะคนตัวโตโน้มตัวลงมาจูบเธออย่างแผ่วเบาด้วยความอ่อนโยน “ทำไมล่ะ ที่นี่บ้านของฉันไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอกฉันให้คนของฉันเฝ้าอยู่ด้านนอกสั่งห้ามทุกคนเข้ามาจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากฉัน”อัสลานที่เตรียมการในหัวมาเป็นอย่างดีระหว่างที่อยู่บนเครื่องบินส่วนตัว สองมือแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้แนบกายไม่ห่างพรมจูบไปทั่วไปหน้า ปากหน้าประกบจูบเล้าโลมริมฝีปากเล็กอย่างเร้าร้อน สองมือบีบขย่ำก้นกลมกลึงเสียงครางอื้ออึงในลำคอ มาหยาที่ตอบสนองสัมผัสอย่างว่องไวทำให้อัสลานเริ่มเกมส์ราคะ แสนร้อนฉ่า เหงื่อพุดเต็มดวงหน้าสวยต่อให้ปกปิดความรู้สึกอย่างไรก็รู้จะไร้ผล ความรู้สึกที่เปี่ยมล้นด้วยแรงปรารถนาถึงขีดสุด“จูบของเธอช่างหวานจริง ๆ มาหยาของฉัน”อัสลานกระซิบเผ่าเบาพร้อมจ้องดวงตาสวยที่หยาดเยิ้มยิ่งกว่าน้ำผี้งเดือนห้าอัสลานไม่พูดเปล่า ใช้มือหน
มาหยาของนายหัว สารภาพรัก
อัสลานเตรียมพามาหยาออกจากรีสอร์ทเพราะเขาไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับนายหัวใหญ่ที่บุกมาถึงถิ่นขนาดนี้ ตอนนี้เขามีเรื่องให้ต้องระวังรอบตัวไปหมด รวมถึงต้องระวังเรื่องมาหยาด้วยดูท่าไอ้แม็กซิมมันคงรู้ระแคะระคายอะไรแน่นอนถึงได้กล้าเยื่อนเขาถึงประเทศไทย “มาหยาต่อไปนี้เธอคงต้องเหนื่อยหน่อยนะ เพราะฉันคงต้องคอยให้คนเฝ้าเธอถ้าเวลาที่ฉันไม่อยู่”อัสลานพูดด้วยสีหน้าตึงเครียด ขณะที่เดินออกจากห้องทำงานเพื่อไปขึ้นรถ “ได้จ้ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงมาหยานะจ๊ะ”เธอฟังจากน้ำเสียงของอัสลานดูเป็นกังวล “ฮืม งั้นเราไปกันเถอะ”อัสลานจูงมือมาหยาออกไปจากรีสอร์ททันทีนายหัวใหญ่ที่เพิ่งจะเอาข้าวของเข้าไปเก็บที่ห้องก็อารมณ์ดีที่ได้เห็นหน้ามาหยา เขาวางแผนว่าก่อนมาหยากลับบ้านจะพาตัวมานั่งดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกันให้ได้ แต่เขานั้นยังไม่ทันได้รู้ตัวว่า นายหัวอัสลานได้พามาหยาออกจากรีสอร์ทไปพักใหญ่แล้ว “เรามาสนามบินกันทำไมจ๊ะนายหัวอัสลาน”มาหยาที่ดูตื่น นิดหน่อยเพราะเกิดมาไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลย “เราจะไปเที่ยวกันไง แต่ที่ไหนไว้ค่อยบอก”อัสลานเหมาลำเครื่องบินพร้อมกับผู้ติดตามอีก 5 คน
มาหยาของนายหัว ศัตรูมาเยือนสีร์อท
จากเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เลขาออยก็หน้าเสียไม่น้อยก็หยุดการวุ่นวายวอแว กับนายหัวอัสลานไปพักใหญ่ แต่ก็ไม่ได้หายหน้าหายตาไปเลย ยังคงป้วนเปี้ยนแวะมาถากถางมาหยาเวลาที่เดินมาชงกาแฟให้กับนายหัวอัสลาน พนักงานที่นี่รู้ดีว่ามาหยาไม่ใช่แค่เด็กในอุปการะ แต่คาดการณ์ว่าคงเป็นนายหญิงในอนาคตแน่นอนทำให้ทุกคนไม่อยากจะยุ่งกับมาหยามากนัก ยกเว้นเลขาออยที่ไม่เคยเกรงกลัว พร้อมจะซ้ำทุกแมทที่มาหยาล้ม “วันไหนที่นายหัวเขาเบื่อแก แล้วฉันจะรอซ้ำ”มาหยาที่กำลังยืนชงกาแฟถึงกลอกตาขึ้นข้างบน ไม่รู้เลขาออยไปเอาพลังในการจิกกัดมาจากไหนหนักหนา มาถากถางทุกวันกับเธอเนี่ยจนเธอเหนื่อยไม่อยากจะต่อปากต่อคำ “หยิ่งให้มันถึงที่สุดนะนางเด็กเส้น ก็แค่เด็กกำพร้าที่นายหัวอัสลานเขาเมตตา ทำตัวเป็นหงส์ชูคอไปเถอะ คอหักมาวันไหนฉันจะเอาน้ำร้อนลดให้”พร้อมกับปากเบ้ ใบหน้าเย้ยหยัน มาหยาที่ได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกว่านับวันคุณเลขาออยนี่เป็นมลพิษทางเสียง ทางสายตา และอากาศมาก จนเธอสงสารพนักงานที่ต้องคอยรับมือด้วยอีกเธอชงกาแฟเสร็จก็รีบเดินหนีกลับไปห้องของอัสลานทันที “กาแฟดำ ใส่มะนาวมาแล้วค้า”เสียงหวานมาก่อนตัวมาหยาที่น่ารักของ
มาหยาของนายหัว นายหัวอัสลานจอมแสบ
มาหยาที่สามารถปรับตัวได้กับงานรีสอร์ทเป็นอย่างดีในฐานะผู้ช่วยงานของอัสลาน พร้อมกับบริหารจัดการงานที่ร้านขนมไปพร้อมกันอีกไม่นานเธอก็ต้องได้กลับไปเรียนมหาวิทยาลัยในแบบที่ตั้งใจไว้แต่ถ้าตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีเธออาจจะต้องเปลี่ยนแผนเรียนออนไลน์เอาเก็บวิชาต่าง ๆ เพราะงานเริ่มล้นมือ เธอที่เห็นแก่รายได้และมีลูกน้องหลายชีวิตต้องดูแล เธอมีความสุขมากที่ได้เจอผู้มีพระคุณอย่างอัสลานที่ให้เธอได้เพรียบพร้อมไปทุกสิ่งไม่ต่างจากลูกที่มีพ่อมีแม่ อัสลานเป็นทุกอย่างในชีวิตของเธอ แม้อัสลานจะไม่เคยบอกว่ารักเธอแบบไหน เธอไม่เคยหวังสูงเลย “มาหยา เหม่อคิดอะไรอยู่ ฮึ ?” อัสลานที่เห็นร่างเล็กนั่งเหม่อที่โต๊ะทำงานอยู่ “เปล่าหรอกจ้ะ นายหัวอัสลานนี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว เราไปหาอะไรทานกันไหมจ้ะ”มาหยาเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “ไป ซิ ฉันกำลังอยากดื่มกาแฟพอดีเลย”ยังไม่ทันที่อัสลานจะก้าวขาออกจากห้อง เลขาออยก็เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแบบไร้มารยาททันที พร้อมกับจ้องหน้าสำออยมาหาอัสลานทันที “นายหัวอัสลานค่ะ พอดีออยรถเสียเลยไม่ได้เอารถมาจะขอติดรถไปกับนายหัวออกไปทานข้าวด้วยได้ไหมค่ะ”เธ
มาหยาของนายหัว อัสลานปะทะใบใหญ่
นายหัวใหญ่ที่จัดการเรื่องราวภายในบาร์จนเสร็จเรียบร้อยเขาก็ยังชะเง้อชะแง้รอคอยลูกน้องอย่างไอ้ยศที่ให้เอารถไปส่งมาอย่าที่บ้านสวนมันก็ยังไม่กลับมาสักทีผ่านไปเกือบชั่วโมงเขาก็ได้เห็นข้อความส่งมาในมือถือแสนแพงของเขา เป็นข้อความจากไอ้ยศลูกน้องคู่ใจที่ได้ส่งข้อความพร้อมภาพมาให้เขา รูปนายหัวอัสลานที่ขับมอเตอร์ไซค์ที่เขาซื้อให้มาหยาพาเธอไปกินข้าวที่ชายทะเลอย่างสบายใจ"ไอ้ชิบหายนี่กูจะทำคะแนนหรือกูจะให้มันทำคะแนนแทนกูวะเนี่ย มึงนี่มันแสบจริงๆนะไอ้ผู้อุปการะ"นายหัวใหญ่ที่สบถทันทีหลังจากที่เห็นรูปภาพพร้อมข้อความที่ไอ้ยศส่งมาให้เขาเดชที่เดินทางไปเคลียร์คลังสินค้าที่อิตาลีแทนผู้เป็นนายหัวอย่างอัสลาน มีความเคลื่อนไหวที่ผิดปกติเหมือนจะมีข่าวรั่วไหลเรื่องคู่ค้า นี่ก็เป็นอีกหนึ่งคนที่จ้องจะยึดอำนาจการค้าสีดำของผู้เป็นเจ้านาย และได้ข่าวว่ามันกำลังเดินทางมาที่ประเทศไทย เขาจึงต้องรีบกลับมาเพื่อรายงานเจ้านายและหาลู่ทางในการกำจัดพวกมันให้สิ้นซาก เขาเตรียมขึ้นเครื่องวันนี้เดินทางกลับไทยทันทีมาหยาและอัสลานหลังจากที่ได้ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยเขาก็รีบพามาหยาขับมอเตอร์ไซค์กลางแดดเปรี้ยงตรงไปที่ร้านขนมทันที ใจเขา
มาหยาของนายหัว วันหยุดแสนอลเวง
เช้าวันหยุดของทั้งสองคน มาหยาที่เมื่อคืนกลับจากร้านมาดึกเธอก็ตื่นสายเลยเกือบ 9 โมงเช้า ส่วนอัสลานที่จริงเป็นคนติดการนอนตื่นเช้าแต่อยากจะนอนกอดมาหยาต่ออีกหน่อยก็แกล้งหลับ มาหยาที่ตื่นแล้วค่อย ๆ แกะมือหนาที่กอดตัวเองออก แต่เหมือนโดนแกล้งเพราะแกะยังไงก็แกะไม่ออก “นายหัวอัสลาน !! ไม่ต้องแกล้งมาหยาเลยจ้ะ มาหยารู้ว่าตื่นก่อนมาหยา อย่าทำเป็นแกล้งหลับนะจ๊ะ”มือเรียวเล็กฟาดลงไปที่ต้นแขนแกร่งดัง เพียะ “โอ๊ย เจ็บ มายหา เดี๋ยวนี้กล้าตีฉันเลยหรอ โดนยังงี้ต้องโดน!!!”อัสลานจัดการฟัดเธอบนเตียงไปมาพร้อมกับจั๊กจี้มาหยา สองคนที่นอนหัวฟูฟ่องเป็นสิงโตทั้งคู่ที่เห็นหน้ากันตอนเช้าก็ถึงกับหัวเราะร่วน “กล้าตีฉันใช่ไหม นี่แนะ จั๊กจี้ เอาให้หัวเราะตายไปเลย รอบนี้เธอตายแน่มาหยา”อัสลานที่อายุ 40 แต่กลับทำแบบเด็กเวลาอยู่กับมาหยาเขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในชีวิตเป็นอย่างมาก “ฮ่า ฮ่า นายหัว ไม่เอา ยอมแล้ว มาหยาขโทษ อย่า อย่า ฮ่า ฮ่า นายหัว”มาหยาที่หัวเราะดังลั่น “ฉันจะยอมยกโทษให้ หอมแก้มก่อน เดี๋ยวปล่อยให้ไปอาบน้ำแล้วเราไปหาอะไรกินกัน”มาหยาทำตามอย่างว่าง่าย เพร
มาหยาของนายหัว ติดการนอนซุกเต้า
“พวกมึงเอาของไปไว้หลังรถให้หมด อย่าให้กูเห็นนะ”คำสั่งที่ออกจากปากของอัสลานทันทีที่เขาเหยียบถึงร้านขนมของมาหยา บอร์ดี้การ์ดวิ่งมารับกระเป๋าแสนแพงของมาหยาแทบไม่ทัน“เตรียมรถเลยกูจะกลับบ้านสวนตอนนี้”เสียงที่เปล่งออกมามองจากดาวอังคารยังมองออกว่าอารมณ์ไม่ได้ “นายหัวจ๊ะเป็นอะไร ทำหน้าบูดแบบนี้เดี๋ยวไม่หล่อนะจ๊ะ”มาหยาที่ทำท่าทางออดอ้อนนายหัวอัสลานจอมขี้วีน ห้านาทีสี่อารมณ์เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวอารมณ์เสีย เธอปรับตัวแทบไม่ทัน “ขึ้นรถเลยมาหยา ถ้าอยู่นานกว่านี้เดี๋ยวร้านข้าง ๆ มันจะพังซะเปล่า ๆ แล้วไอ้ของขวัญเนี่ยทิ้งได้ไหม เดี๋ยวซื้อให้ใหม่” “ทิ้งไม่ได้จ้ะ !! นายหัวอนุญาตแล้วนะจ๊ะ ห้ามคืนคำแบบนี้นะจ๊ะแล้วนายหัวใหญ่ก็ซื้อมาตั้งแพง มาหยาไม่อยากจะทำร้ายความรู้สึกใครนะจ๊ะ”มาหยาที่อยู่บนรถหรูก็อธิบายเหตุผลให้กับ นายหัวอัสลานฟัง “งั้นก็ตามใจ..!! มึงขับได้เร็วแค่นี้หรือไง หรือจะให้กูลงไปขับเองห๊ะ !!”บอร์ดี้การ์ดที่ได้ยินเสียงตวาดกร้าวของนายหัวอัสลานถึงกลับหน้าถอดสีเลย “ครับนาย ผมจะขับให้เร็วขึ้นครับ” มาหยาที่สงสารพี่บอดี้การ์ดก็ต้องรีบทำ
มาหยาของนายหัว แข่งกันเปย์ให้มาหยา
หลังจากทุกอย่างผ่านพ้นไปมาหย่าก็เริ่มปรับตัวและใจเย็นลงเธอที่นั่งอยู่ในอ้อมกอดของอัสลานไม่ห่างแม้แต่ในขณะที่ยศจอบปลายกระบอกปืนมาที่อัสลานเขากับนิ่งสงบและกอดเธอเอาไว้แน่นเธอไม่เคยรู้สึกกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย"มาหยาเมื่อกี้เธอตกใจหรือเปล่า"น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ตกใจมากเลยจ้ะไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเป็นห่วงนายหัวอัสลานมากนะจ๊ะ"แค่คำที่มาหยาพูดว่าเป็นห่วงเขาก็ทำให้เขารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเป็นเท่าตัว เขาใช้มือหนารูปไปที่หัวทุยของมาหยาด้วยความเอ็นดู"ขอบคุณที่เธอเป็นห่วงฉันนะ ฉันจะดูแลปกป้องเธอเองถ้ายังมีฉันอยู่ใครหน้าไหนก็ทำอะไรเธอไม่ได้ทั้งนั้น"อัสลานพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง"เรากินข้าวกันดีกว่านะจ๊ะจะได้กลับไปพักผ่อนนายหัววันนี้ก็ยุ่งมาทั้งวันแล้ว""เอาสิเธอกินข้าวเยอะๆจะได้มีแรงทำงาน"อัสลานพยายามทำตัวให้เป็นปกติทั้งที่ใจของเขาตอนนี้ทั้งโกรธและโมโหลูกน้องของไอ้นายหัวใหญ่ที่กล้าเอาปลายกระบอกปืนมาจ่อหน้าเขา แต่เขาเป็นห่วงร่างบางตรงหน้ากลัวเธอจะตกใจไปมากกว่านี้จึงต้องข่มอารมณ์ทั้งหมดเอาไว้ขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งทานข้าวกันอยู่และปรับอารมณ์ให้เป็นปกติไวน์ที่เจ้ายศลูกน้อง
มาหยาของนายหัว เปิดศึกชิงนาง(เต็มระบบ)
“ก็มาหยาของผม ก็ต้องหวงเป็นธรรมดา”เขาพูดแบบไม่สบอารมณ์นัก นี่ถ้าเขาไม่ดึงเธอหลบก็คงยืนทื่อให้ไอ้นายหัวใหญ่ขี้หลี่นี่กอดเธอแน่ ๆ ยิ่งคิดยิ่งโมโห มาหยาที่เขินอายกับคำชมของนายหัวใหญ่ ซึ่งปกติไม่เคยชมเธอแบบนี้เลย ไหงวันนี้ดันมาชมเธอซะหวานเลี่ยนเลย มาหยาที่โดนคนตัวโตลากให้ไปหลบอยู่ข้างหลัง บังเธอซะมิดเลย “ขอเชิญคุณผู้อุปการะกับมาหยาไปชั้นสองโซน VIP ดีกว่าครับตรงนี้คงไม่ค่อยสะดวก เดี๋ยวมื้อนี้ผมเป็นเจ้าภาพเลี้ยงเองดีกว่า” “ไม่ละครับผมมีปัญญาจ่ายได้ แค่นี้ผมคงไม่ล้มละลาย” มาหยาที่ฟังสองนายหัวผู้ยิ่งใหญ่แย่งกันจ่ายค่าอาหารเธอถึงกับต้องกุมขมับเลยทันที ปกติสองคนนนี้ขึ้นชื่อเรื่องความดุเป็นอันต้น ๆ เลย แค่ใครพูดไม่เข้าหูก็แทบจะนอนจมกองดินเลยส่วนอัสลานเธอยังไม่เคยเห็นเขาในโหมดโหดสุดขีดและคิดว่าคงไม่อยากเห็นด้วย “มาหยาว่าเราขึ้นไปชั้นสองกันก่อนดีกว่านะค่ะ จะได้ทานข้าวแล้วคุยธุระของเรากัน”มาหยารีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อห้ามทับใหญ่ “ไอ้ยศเอาไวท์ที่ดีที่สุดมาเปิดให้มาหยา พร้อมกับเด็กซักคนสองคนไว้ดูแลนายหัวอัสลาน” “ครับนาย”คนทั้งสามเดินผ่านผู้คนที่จ้องมองกันตาเป็นมันเพราะนายหัวทั้งสองที่หล่อเข้ม ไม
