Mag-log inShare
บทที่ 8 หัวกระไดบ้านไม่แห้ง
Huling Na-update:
2025-03-06 17:08:25อัสลานรีบเซ็นเอกสารให้เสร็จเพื่อจะรีบไปช่วยมาหยาที่จัดร้านใกล้จะเสร็จลูกค้าเริ่มเข้ามานี่ก็เกือบจะบ่ายสามแล้ว ของ มาหยาขายได้เรื่อย ๆ แบบ แทบทำไม่ทันก็ว่าได้เลย
“ฮัลโหล มาหยา ไอมาเอาขนม”ฝรั่งรูปหล่อหัวทองตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ทักทายมาหยาอย่างเป็นกันเอง
“อ้าวออสติน มาแล้วหรอ วันนี้จะเอาเพิ่มจากที่สั่งไหม”
“เอาเพิ่ม ซิ เอาอีก 10 กล่อง รวมเป็น 30 กล่อง ไอเตรียมไปให้เพื่อนไอ ที่กำลังลงมาภูเก็ตคืนนี้ มีแต่คนชมว่าขนมยูอร่อยมากข้าวเหนียวมะม่วงยิ่งอร่อย” เสียงไทยที่สำเนียงไม่ชัด
มาหยากำลังจะเดินไปหยิบขนมใส่ถุงเพิ่มแต่ไม่ต้องได้ขยับเดชได้เอาใส่จัดเตรียมตั้งแต่ได้ยินว่าสั่งเพิ่มแล้ว
“ไม่ต้องมาหยาพี่ทำให้แล้ว เรียบร้อยจ้ะ”
“ไวมากพี่เดช แย่งงานมาหยาทำหมดแล้วเนี่ย”
“นี่จ้ะ ออสติน เรียบร้อย 30 กล่อง ทั้งหมด 1500 บาท”
“เอานี่ 2000 ไม่ต้องทอนนะ ไอให้ยูเป็นทิป”
“ทิป 500 เลยหรอออสติน ฮ่า ฮ่า”
“มากกว่านี้ไอก็ให้ได้ ถ้ายูยอมไปเดทกับไอซักครั้ง”เสียงทีเล่นทีจริงสำเนียงไทยแปล่ง ๆ ที่อัสลานได้ยินทุกคำพูด
ปัง ...!!! เสียงแฟ้มฟาดที่เค้าเตอร์อย่างแรง จนต้องหันไปตามเสียงกันเลยทีเดียว อัสลานที่ตั้งใจทำเพื่อให้ไอ้หัวทองมองเห็นเขาว่า นี่คือเจ้าของมาหยาในอนาคตโว๊ย
“ขอโทษที แฟ้มมันหลุดมือฉันนะมาหยา”
“ไม่เป็นไรค่ะนายหัว”มาหยายิ้มแห้ง ๆ ให้กับออสตินลูกค้าประจำเบอร์ต้น ๆ ของเธอ ที่มักจะมาเหมาขนมเป็นประจำเพราะมักจะพาเพื่อนมาเที่ยวเมืองไทย เขาเปิดบริษัทท่องเที่ยวในไทยร่วมกับหุ้นส่วนคนไทย
“งั้นไอไปก่อนนะมาหยา ไอจะคิดถึงยูนะ บาย”ออสตินมองออกเขาทิ้งระเบิดลูกใหญ่ซะแล้ว
“ขอบคุณมากนะออสติน”
อัสลานที่เซ็นเอกสารจนเสร็จ เขารีบลุกหยิบถุงกางเกงยีนส์ไปเปลี่ยนในห้องน้ำทันที เขาอยากจะใส่คู่กับมาหยา อยากให้ดูกลมกลืนกับเด็กของตัวเองจะได้ไม่มีใครมาวอแว พอเปลี่ยนเสร็จก็เดินออกมาจากหลังเคาเตอร์ที่นั่งทำงาน
“นายหัว ...!!!”
“เจ้านาย...!!!”สองเสียงประสานกันทันทีเมื่อเห็นเจ้านายใส่กางเกงยีนส์ใน ปกติไม่เคยใส่เป็นคุณชายเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า เดชแทบจะกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ ส่วนมาหยาก็ตกใจว่าใส่กางเกงขาด ๆ ทำไมตอนออกมาก็แต่งตัวดูดี ตอนนี้ดูดีเซอร์ หล่อมากไม่ใช่ไม่หล่อ แค่ปัดผมขึ้นนิดเดียว ละลายใจสาวได้ทั้งซอยเลย
“ตะโกนทำไม ไม่เคยเห็นหรือไง”อัสลานตกใจเสียงลูกน้องกันเด็กในอุปการะพากันประสานเสียงเรียกเขาซะดังเลย
“เออ..ไม่มีอะไรครับนาย”
“มาหยา มีอะไรเหลือให้ฉันช่วยอีกไหม”ร่างใหญ่ของอัสลานรีบตรงไปหน้าร้านตรงที่จัดขนมทันที
“ไม่มีแล้วจ้ะนายหัว เดี๋ยวรอนายหัวใหญ่มารับขนมตอนช่วงเย็นก่อนบาร์เปิดก็ไม่น่าจะมีอะไรแล้วจ้ะ”
“มาหยานี่ก็บ่ายกว่า มาหยากินข้าวก่อนนะฉันให้เดชสั่งอะไรให้กิน”
“ไม่เป็นค่ะ นายหัวไปทำเถอะ เดี๋ยวมาหยาเดินไปกลางซอยก็มีร้านข้าวอยู่เดี๋ยวมาหยาซื้อมาฝากนายหัวด้วยดีไหม”
“ไม่เอา มาหยาไปนั่งรอกินข้าวอย่าดื้อกับฉัน”เสียงที่ดูเหมือนไม่ได้อยากได้ความสมัครใจ แต่อยากให้ทำตามมากกว่า
“ก็ได้จ้ะ เดี๋ยวขอมาหยาไปเปิดสปริงเกอร์รดน้ำดอกไม้ในสวนซักครู่เดียวนะจ้ะ นายหัวไม่ต้องตามมาหยาไปหรอกแดดร้อนนั่งรอมาหยาในนี้นะ”ร่างเล็กที่พูดตัดบทอย่างรวดเร็วเดินทิ้งนายหัวอัสลานผู้มีพระคุณของเธอทันที ถ้าไม่ห้ามไว้ก่อนมีหวังได้เดินตามติดเธอออกไปข้างนอกแน่นอน
“มึงยิ้มอะไรไอ้เดช”
“นายหัวเป็นหนักมากนะครับรู้ตัวไหมครับเนี่ย”
“กูเป็นอะไร ก็ปกติทุกอย่าง กูแค่อยากเรียนรู้ชีวิตของมาหยาเท่านั้น ไม่ได้หรือไง”
“ได้ครับ แต่ปกติก็ไม่เห็นสนใจ แต่นี่ไม่รู้ลมอะไรหอบมานั่งเฝ้ามาหยาขนาดนี้ละครับ”
“ปากดีนักนะถึงนะ เดี๋ยวกูก็เป่ากะบาลแม่งซะเลย”เสียงโหดเหี้ยมส่งมาเพื่อกลบเกลื่อนลูกน้องไม่ให้รู้ทันตัวเอง
“เรื่องแค่นี้ นายถึงกับจะเป่ากะบาลผมเลยหรือครับ ฮ่า ฮ่า”
“เออ..เดชร้านที่มาหยาเช่านี้เป็นของใคร แกไปสืบให้ฉันที”
“ร้านนี้เป็นของเฮียใหญ่ เจ้าของบาร์ที่อยู่ถัดจากร้านมาหยาไปครับ”
“กูอยากซื้อต่อ มึงไปขอซื้อมาให้กูที กูอยากซื้อให้มาหยา”
“อะไรนะนาย เมื่อวานเพิ่งซื้อรถ วันนี้ซื้อร้านให้”เดชถึงกับอ้าปากค้างตกใจ เจ้านายหมดตัวเพราะรุ่นละลายทรัพย์แบบมาหยาซะละมั้งนิ
“มันก็เงินกูไหมไอ้เดช มึงไปขอซื้อมาให้ได้ถ้าไม่ได้ไม่ต้องกลับมาให้กูเห็นหน้าอีก”
“โถ่ นายครับ นายหัวใหญ่แกก็ไม่ธรรมดานะครับ มันระดับไหนกันเชียววะ!!”
“เลื่องชื่อเรื่องความโหดอยู่ครับนาย แต่แกเมตตามาหยาเป็นพิเศษเพราะ มาหยาเป็นเด็กขยัน ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของใคร”แถมไม่วิ่งไล่จับแก เหมือนที่สาว ๆ พากันทำ แกเลยเอ็นดูมาหยาของเราเป็นพิเศษครับนาย”
“มาหยาของกู ของกูคนเดียว ไม่มีมาหยาของเรา ไอ้เดช!!”อารมณ์เพชรหึงขึ้นห้า ทุกห้านาทีที่พูดไม่เข้าหู
“ครับ ครับ มาหยาของนาย ของนายคนเดียว”
สองหนุ่มที่อยู่ด้านในพากันพูดคุยเรื่องซื้อร้าน อย่างจริงจัง อัสลานเริ่มไม่อยากให้มาหยามาขายขนมไม่อยากให้ทำอะไร จะให้นั่งกินนอนกินอยู่ที่บ้านอย่างเดียวพอ จะไม่ได้ไม่ต้องออกมาเจอใคร
ร่างเล็กที่เดินไปรดน้ำต้นไม้เสร็จก็รีบเดินกลับเข้าร้านเพราะอากาศบ่ายคล้อยใกล้เย็นร้อนมาก สาว ๆ ที่ทำงานบาร์เริ่มพากันเดินเข้าประจำร้านในซอยกัน สาว ๆ บางคนก็ทักมาหยาอย่างเป็นกันเอง เพราะทุกคนรู้ว่า มาหยา มีนายหัวใหญ่คอยหนุนหลังเลยไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับเธอ
“พี่เดชจ้ะ เดี๋ยวมาหยาขอเตรียมบัวลอยกับข้าวเหนียว มะมะม่วงให้นายหัวใหญ่ก่อนนะจ๊ะ พี่มีอะไรก็ไปทำเลย วันนี้มาหยาไม่ค่อยยุ่งมาก มาหยาทำได้ สบายมาก”
อัสลานที่หันมองหน้าไอ้เดชทันที เหมือนเป็นคำสั่งให้มันไปจัดการเรื่องที่เขาได้รับมอบหมาย
“งั้นพี่ไปก่อนนะมาหยา เดี๋ยวดึก ๆ พี่มาช่วยเก็บร้าน”
“ไม่ต้องเดี๋ยวกูจัดการเอง มึงไปทำงานเถอะ”
“ครับนาย ผมส่งบอดี้การ์ดเอาไว้ด้านนอก 5 คนนะครับนายระหว่างที่ผมไม่อยู่”
“ขอบใจมากเดช”
เดชรีบหอบหิ้วเอกสารที่ให้เจ้านายเซ็น รีบกลับออกไปเพื่อไปทำภาระกิจซื้อร้านให้น้องสาวสุดที่รักอย่างมาหยา เขานี่แทบกุมขมับแล้ว ตอนนี้เจ้านายอาการหนักมาก
ิิิิดอกบุหงา-2537สาวเจ้าอย่างมาหยา หัวกระไดไม่มีแห้งนะจ๊ะ 555
Kaugnay na kabanata
มาหยาของนายหัว บทที่ 9 คู่แข่งความรัก
อัสลานที่ช่วยมาหยาเรียงขนม ขายขนมทอนเงิน กลายเป็นมาหยาต้องยืนดู ผู้ชายตัวโตที่ขยันมาก สาว ๆ ที่ทำงานในบาร์ที่พากันมาซื้อขนมเธอจนเกือบหมดตู้ เพราะว่าความหล่อเหลาของ นายหัวอัสลาน “ข้าวเหนียวมะม่วง 5 กล่อง บัวลอยอีก 5” “ได้ครับ รับอย่างอื่นเพิ่มไหมครับ” “รับคนขายเพิ่มได้ไหมค้า อ๊ายยย”เสียงสาว ๆ ที่พากัน กรี๊ดกร๊าดนายหัวอัสลานรูปหล่อ ข่าวแพร่สะพัดเร็วยิ่งกว่าจรวดอีก นี่ก็เกือบ 19.00 น.แล้ว มาหยาที่รอลูกน้องนายหัวใหญ่มารับขนม มาหยานั่งมองประตูเพราะเธอกำลังรอคนของนายหัวใหญ่มารับขนม วันนี้มารับช้ากว่าปกติ ปกติก็ แค่ปะรมาณหกโมงกว่า ๆ ก็มาแล้ว นี่จะทุ่มแล้วยังไม่มาเลย มาหยาก็เก็บกวาดร้านไปพลางเพื่อให้รอเก็บของขึ้นรถ “มาหยา ที่เหลือร้อยกว่ากล่องนี่ของใครค่ะ”อัสลานหันไปถามมาหยาที่แพ็คเก็บไว้อย่างดี “เอ้อ ของนายหัวใหญ่จ้ะ เดี๋ยวคงส่งลูกน้องมารับขนมแต่วันนี้มาช้าจัง”เสียงใสอธิบายอย่างมีความสุขขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่นั้นเสียงรถหรูก็มาจอดที่ลานจอดรถและมีร่างหนาใหญ่เดินลงมา ในเงาความมืดยังมองไม่ชัดจนเขาคนนั้นเปิดประตูเขามา
Huling Na-update : 2025-03-06มาหยาของนายหัว เปิดตัวคู่แข่งอย่างเป็นทางการ
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เขามักให้ลูกน้องไปเหมาขนมของมาหยาวันละ 100-200 กล่อง เพื่อสนับสนุนให้มาหยามีรายได้และเขาได้เห็นหน้ามาหยาทุกวัน บางวันก็ให้มาหยามาส่งด้วยตัวเองหลังปิดร้าน เพราะบาร์เปิด 19.00น. ส่วนมาหยาปิด 19.00 น.นอกจากวันอาทิตย์ที่ลูกค้าเยอะ มาหยาจะปิดเที่ยงคืน และนอกจากจะเอ็นดูขนาดหนัก ถึงขั้นให้รถที่ร้านไปรับไปส่งมาหยาเวลาที่จะมาขายของ โดยไม่คิดเงินแม้แต่บาทเดียว มาหยาพยายามปฏิเสธหลายครั้ง แต่นายหัวใหญ่อย่างเขาไม่ฟังอยู่แล้วจนคืนก่อน มาหยาได้ส่งข้อความมาหาเขา ว่าไม่ต้องส่งรถที่บาร์มารับเธอไปร้านขนมอีก เพราะว่าผู้อุปการะเธอจะมาเยี่ยมเธอแล้วจะมาส่งเธอเอง เขาแปลกใจตรงผู้อุปการะหรือ ร้อยวันพันปีไม่เคยจะพบเห็นหน้าคนที่ได้ชื่อว่าอุปการะเธอซักที ทำไมจู่ ๆ ถึงได้โผล่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้นายหัวใหญ่ต้องรีบมาดูและรับขนมด้วยตัวเองซะเลยวันนี้ พอเขาจอดรอดหน้าร้าน ก็ถึงกับต้องขมวดคิ้วทันทีเพราะมีบอดี้การ์ดชายชุดดำยืนอยู่ 5 คนเต็มหน้าร้านเลย ไม่รู้ว่าร้านขนมหรือที่ซ่องโจร ไม่เหมาะกับร้านขนมสีชมพูของมาหยาที่น่ารักเลย“นายหัวใหญ่ ทำไมวันนี้มาเองเลยละจ้ะ”“ฉันว่างนะเด็ก ๆ ที่ร้านยุ่งกั
Huling Na-update : 2025-03-11มาหยาของนายหัว หวงแหน
ร่างเล็กที่จะเก็บของขึ้นท้ายรถ พอมองไปของโดนเก็บเรียบร้อยแล้วอยู่ที่ท้ายรถ แถมมีผู้ชายชุดดำยืนคุมหน้าร้าน รอเปิดประตูให้นายหัวอัสลานอีก นี่นายหัวเธอเป็นใครกันแน่เนี่ย ปกติก็เห็นแต่พี่เดชจะอยู่ด้วย ตลอดสองสามวันที่ผ่านมา “เจ้านายให้ผมขับรถให้นะครับ” “เออดีเหมือนกันวันนี้กูก็เมื่อยไปหมด ปะมาหยาเราขึ้นรถกันเดี๋ยวเราเอาของกลับไปเป็นที่บ้านสวนกัน” อัสลานที่จับมือร่างบางไม่ยอมปล่อย ประคองร่างเล็กขึ้นรถ นั่งกอดเธอแน่น แถมเอาเสื้อคลุมให้เธออีก "วันหลังนายหัวไม่ต้องมาช่วยมาหยาก็ได้นะจ๊ะ"เธอกลับนายหัวอัสลานจะเหนื่อย นายหัวของเธอที่มานั่งทำงานเป็นเพื่อนเธอเลยไม่อยากจะให้นายหัวของเธอเหนื่อยมากกว่าเดิม “ทำไม !! ไอ้ใหญ่กับไอ้ออสตินหรือไอ้เดชเท่านั้นหรอที่มาช่วยเธอได้นะมาหยา ฉันไม่มีสิทธิ์มาที่นี่หรอ”เสียงดังกึ่ง ตะวาดทำให้มาหยาเงยหน้ามองตกใจตาโต “มะ ไม่ใช่นะจ๊ะ นายหัวอัสลานจะตะคอกมาหยาทำไมจ๊ะ”มือเรียวเล็กดึงออกจากมือหนาที่กุมอยู่ทันที อยู่ดีดีก็โดนดุทั้งทีเธอเป็นห่วงนายหัวขนาดนั้น มือหนาใหญ่ของอัสลานไม่ยอมให้มือเรียวเล็กได้หลุดออกจากความควบคุมเด็ดขาด เขารีบคว้ามือเรียวกลับมาจับพร้อมกับจุ
Huling Na-update : 2025-03-13มาหยาของนายหัว กระต่ายน้อยติดกับดัก
มาหยาที่เห็นบ้านที่ อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปหมด เธอแอบตกใจและไม่ชินกับการมีคนดูแลเธอ เย็นนี้แม่บ้านได้ทำกับข้าวเมนูโปรดของมาหยา เขาให้นมแฟงจดรายละเอียดเกี่ยวกับมาหยามาให้เขาทั้งหมด มาหยาที่ขึ้นไปแอบน้ำแต่งตัว เขาก็แอบย่องเบาเข้าห้องเธอนั่งดูรูปภาพหัวเตียงทุกภาพที่เป็นของเขา มาหยานี่น่ารักจริง ๆ เลยมาหยาที่อาบน้ำแต่งตัวอย่างสบายใจ นุ่งกางเกงขาสั้นเสื้อสายเดี่ยวสีขาว เช็ดผมยาว ๆ เป่าผมในห้องน้ำจนแห้งสนิท เดินออกมาจากห้องน้ำปิดประตู เธอกลับเห็นร่างใหญ่ในชุดลำลองนั่งอยู่บนเตียงเล็กของเธอ“นะ นายหัวอัสลาน มาทำอะไรในห้องมาหยาจ๊ะ”มาหยาเดินถอยหลังจนตัวจะทะลุกลับเข้าไปในห้องน้ำอยู่แล้ว เพราะเธอโนบราและแต่งตัวไม่เรียบร้อยด้วย “ฉันเขามารอรับเธอลงไปกินข้าวเย็นด้วยกัน”“เออ มาหยาไม่ทานข้าวเย็นค่ะ นายหัวออกไปก่อนได้ไหมจ๊ะ มาหยาแต่งตัวไม่เรียบร้อยจ้ะ”“ไหนเดินออกมาให้ฉันดูหน่อย ไม่เรียบร้อยยังไง”อัสลานส่งคำสั่งเสียงผ่านไปยังร่างบาง ที่ตั้งท่าทางจะหนีเขาเสียให้ได้“ไม่เอาจ้ะ นายหัวอัสลานออกไปก่อนได้ไหมจ๊ะ มาหยาขอร้องนะจ๊ะ ไม่เรียบร้อยจริง ๆ มาหยาอาย”เธอที่พยายามหาทางเลี้ยงสิงโตใหญ่ที่จ้องจะกินเธอตลอดเวล
Huling Na-update : 2025-03-13มาหยาของนายหัว ต้อนกระต่ายเข้ากรง
อัสลานที่อุ้มมาหยาอยู่บนตักแกร่ง ที่ใช้นิ้วเขี่ยวน ยอดจุกสีหวานไปมา จนร่างบางครางเกร็ง แต่เหมือนจะยังไม่อิ่ม เขาเลื่อนเสื้อสายเดี่ยวตัวบางเอาไว้ใต้เต้าสวย เผยให้เห็นเต้าอวบใหญ่เหมือนหัวเด็ก ปากหนาเลื่อนจากซอกคอขาวลูบไล้มาถึงหน้าอกอวบใหญ่เขาใช้ปากดูดเต้าอวบทำรอยจูบแดง ๆ ไว้เป็นจ้ำเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของในตัวแม่กระต่ายน้อยปุกปุยสีขาวของเขา “ฮืม..เจ็บจ้ะ เจ็บ ซี๊ด นายหัวอัสลาน เจ็บ”เสียงครางพยายามดิ้นหนีจากนายหัวอัสลานพี่ฟัดเต้าของเธอพร้อมกับทำรอยจูบไว้บนหน้าอกเธอ “ขอโทษมาหยา ฉันแค่เห็นมันน่าขย่ำดี” “ฮืม นายหัว อย่ากัดได้ไหมจ้ะ เจ็บจัง” “ฉันขอโทษ มาหยา ที่ทำให้เธอเจ็บ”เสียงขอโทษแผ่วเบาพร้อมกับพรมจูบไปที่รอยจูบที่เป็นจ้ำแดง ๆ ที่เขาเป็นคนทำขึ้นมาลิ้นสากไล่เลียวนตรงรอยจูบซ้ำไปมา ลากลิ้นซุกไซ้ไปหยุดที่จุกสีชมพูหวาน ปากหนาเข้าครอบงำดูดโลมเลียเหมือนเด็กที่หิวนม ลิ้นสากเลียวนดูดดึงเน้นไปที่จุกสีหวาน จนน้ำลายเปียกชุ่มไปทั่วจุกสีหวานของมาหยา “อะ อะ อะ ซี๊ด นายหัว นายหัวอัสลาน เสียว”มาหยาที่รู้สึกเสียวกระสันเหมือนกำลังจะจิตใจล่องลอย ความเสียวที่เพิ่งเคยสัมผัสครั้งแรกในชีวิตของเธอ มันเหมือน
Huling Na-update : 2025-03-16มาหยาของนายหัว ขยายกิจการให้เด็กในอุปการะ
เสียงไก่ขันปลุกคนทั้งสองให้รีบลุกจากเตียงกว้างอัสลานได้แอบย่องไปนอนที่เตียงของมาหยาอีก 1 คืนไม่หาเธอรับรู้การมาของอัสลานตลอดระยะเวลา 2 วัน 3 วันที่เขาอยู่กับเธอมายาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอเองก็รู้สึกดีทุกครั้งที่นายหัวอัสลานสัมผัสเธอ "อื้อ นายหัว มานอนห้องมาหยาอีกแล้วนะจ๊ะ"เสียงงัวเงียปนสลิมสลือ "ก็ฉันไม่ชอบนอนคนเดียวตั้งแต่มีเธอฉันก็อยากจะนอนใกล้ๆเธอทุกคืน"คนตัวโตที่พูดเอาแต่ได้"เดี๋ยวขอมาหยาไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะจ๊ะวันนี้วันอาทิตย์ต้องไปตั้งร้านไวๆหน่อย ลูกค้าเยอะจ้ะ""ไม่ต้องรีบหรอกฉันให้ลูกน้องไปจัดการที่ร้านให้เธอหมดแล้ว""อะไรนะจ๊ะ ""ตามนั้นแหละนอนต่ออีกหน่อยฉันยังไม่อยากตื่นเลยเมื่อคืนเหนื่อยปวดหลังด้วย"อัสลานไม่พูดเปล่าเขาใช้มือแกร่งลากร่างเล็กอรชรของมาหยาเข้ามาในอ้อมกอดทันที มายาไม่อยากนอนต่อแต่เพราะว่าคนตัวโตบังคับกลิ้งไปกลิ้งมาก็หลับตามคนตัวโตไปอีกจนตอนนี้ล่วงเลยมา 8 โมงเช้า มาหยากว่าจะแกะมือหนาออกจากเอวคอดกิ่วได้ก็ปาไปเกือบ 10 กว่านาทีเธอต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปดูที่ร้านเพราะวันนี้นายหัวใหญ่สั่งออเดอร์เอาไว้เกือบ 300 กล่องของ austin อีก 80 กล่อง แค่ลูกค้ารายใหญ่ 2 เจ้า
Huling Na-update : 2025-03-16มาหยาของนายหัว แม่เนื้อหอม
เดทที่เมื่อวานพยายามขอพบนายหัวใหญ่เพื่อติดต่อขอซื้อร้านที่มาหยาเช่าอยู่ เขาได้รู้เรื่องราวคร่าวๆเกี่ยวกับราคาค่าเช่าที่ถูกเกินจริงไปมาก พร้อมกับสัญญาเช่าจากปีต่อปีเป็น 2 ปีระยะยาวให้กลับมาหยาเขารู้แล้วว่านายหัวใหญ่ชอบคอกลับมาหยาระดับที่สามารถเปย์เธอได้แม้กระทั่งค่าตกแต่งภายใน ดูทรงเจ้านายของเขาเจอตอขนาดใหญ่เข้าให้แล้วเหมือนกัน"นายครับนายหัวใหญ่บอกว่าถ้าอยากจะคุยเรื่องร้านที่มาอย่าเช่าอยู่ขอให้นายไปคุยกับนายหัวใหญ่ด้วยตัวเองครับ""แล้วมันนัดเมื่อไหร่ไอ้เดช""วันนี้ครับเห็นว่าจะเข้าร้านช่วง 18:00 น:"เดชได้เล่ารายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับนายหัวใหญ่ที่เปย์มาหยาจนคนในซอยล่ำลือและไม่มีใครกล้ามายุ่งย่ามกลับมาหยาเพราะเข้าใจว่าเป็นเด็กในสังกัดของนายหัวใหญ่ที่มีความพิเศษกว่าคนอื่นอัสลานที่ได้ฟังเรื่องราวทุกอย่างถึงกับตกตักดังฉาดเขานั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ นี่นายหัวใหญ่มันแอบตีท้ายครัวของเขาตั้งนานแล้วสินะ"กูต้องการร้านนี้ไม่ว่ายังไงกูต้องได้ร้านนี้ไอ้เดช""ถ้าอย่างนั้นนายต้องปิดดิวเองครับเพราะนายหัวใหญ่ไม่ยอมคุยกับผม""ได้งั้นกูจัดการเอง มึงนัดมันเลยวันนี้กูจะไปพบมันด้วยตัวเอง""รับทราบครับนายผมจ
Huling Na-update : 2025-03-16มาหยาของนายหัว ปิดดิวซื้อร้านขนม
อัสลานสั่งบอดี้การ์ดมาหิ้วขนม 300 กล่องออกจากร้านของมาหยาเพื่อเอาไปส่งที่บาร์ของนายหัวใหญ่ด้วยตัวเองเพราะเขามีดิวจะต้องปิด "เดี๋ยวมึงไปกับกูแค่ 3 คนพอที่เหลืออยู่เฝ้าร้านและช่วยมาหยาที่ร้านนี่แหละ""ไอ้เดชมาหรือยัง""พี่เดชกำลังเดินทางมาครับนายอีกไม่เกิน 5 นาทีคงถึงที่ร้านครับ" บอดี้การ์ดคนนึงได้หันกลับมาตอบอัสลานทันทีที่ได้ยินคำถาม"เออแล้วถ้าไอ้เดชมาให้มันเข้าไปหากูด้วยแล้วกัน"มาหยาที่เห็นท่าทีจริงจังของนายหัวอัสลานปกติเธอไม่เคยเห็นหมวดนี้เลยเขาดูเคร่งขรึมน่ากลัวไม่มีแววตาล้อเล่นรู้สึกถึงรังสีอำมหิตแผ่ซ่านเลยก็ว่าได้ เธอจึงพยายามไม่ไปกวนใจนายหัวอัสลานในเวลานี้ แต่ใครจะรู้ว่าที่เขาเคร่งขรึมขนาดนี้ก็เพราะจะไปคุยดิวเรื่องการซื้อร้านขนมให้กับเธอ"มาหยาฉันให้ลูกน้องเอาขนมไปส่งที่บาร์แล้วนะ""ขอบคุณจ้านายหัวอัสลาน นายหัวดื่มน้ำไหมจ๊ะ"เธอที่อยากจะเอาใจนายหัวอัสลานที่ใจดีกับเธอแล้วอากาศข้างนอกที่เขาออกไปก็ค่อนข้างจะร้อนอยู่"ไม่เป็นไรขอบใจเดี๋ยวฉันรอเดชมาฉันก็ไปเลย" เขากลับเปลี่ยนท่าที ตบไปที่ตักกว้าง เหมือนเป็นสัญญาณส่งมาให้มาหยามาหาเขา "มา นี่ มา มาหยา"มาอย่าหันตามเสียงเรียกอย่างว่าง
Huling Na-update : 2025-03-16
Pinakabagong kabanata
มาหยาของนายหัว หลงหลานสาว
2-3 วันมานี้ มาหยาไม่ยอมกลับมาอย่านอน ที่ห้องกับอัสลาน อัสลานก็เอาแต่ร้องโอดครวญเพราะคิดถึงเมียรักส่วนคามิโลก็เอาแต่บ่นอุบอิบ กับไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้เขาเองก็อดนอนกับเมียอย่างคุณนายจันทร์ฉาย"ไอ้ลูกเวร วันนี้แกต้องไปเอาเมียแก ออกมาจากห้องนอนของฉัน ต่อให้ฉันรักหลานมากแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงเมียฉันนะ"คามิโลหันมาด่าไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง"โถ่..คุณพ่อครับ ผมก็อยากนอนกับเมียผมเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อมาหยาไม่ยอมนอนกับผม""ไม่รู้ล่ะ แกไปหาวิธีแยกเมียแกออกจากเมียฉันเลยไม่อย่างนั้นนะ มรดกที่ฉันมีทั้งหมด ฉันจะถวายวัดให้หมดเลย""เถียงอะไรกันแต่เช้าจ๊ะสองคนพ่อลูก"คุณนายจันทร์ฉายที่ได้ยินเสียงดังเอะอะกลางห้องนั่งเล่น"ก็คุณพ่อน่ะสิครับ บอกจะยกสมบัติให้กับวัดหมดเลยไม่ให้ผม ถ้าไม่แยกมาหยาออกจากคุณแม่" ได้ทีอัสลานก็เลยฟ้องผู้เป็นแม่ซะเลย"ทำไมคุณถึงพูดกับลูกอย่างนั้นล่ะคะคามิโล" คามิโลจึงรีบวางมือลงจากหนังสือพิมพ์ทันทีและเดินไปกอดเมียรัก พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาไม่มีใครที่ทำให้คามิโล สามารถอ่อนโยนได้เท่ากับแม่จันทร์ฉายอีกแล้ว"ก็ผมคิดถึงคุณนี่ที่รัก ดูสิคุณเ
มาหยาของนายหัว เมียรำคาญ
กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรักอัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะ
มาหยาของนายหัว เร้าร้อน
จูบเร่าร้อนที่แสดงถึงความต้องการกันมาเนิ่นนานลิ้นสากค่อย ๆ โลมเลีย จากปากเล็กเลื่อนมาที่ต้นคอขาว มือหนาบีบเค้นเต้าอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ด้วยความที่มาหยาตั้งครรภ์ทำให้เต้านมนั้นเต่งตึงกว่าปกติ มันดูมีน้ำมีนวลและเต็มไม้เต็มมือ มาหยา ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความโหยหากันและกัน"ฮืม.. นายหัวอัสลาน มาหยาต้องการแท่งเอ็นร้อน ๆ ของนายหัว"มาหยาบอกความต้องการของเธอแบบไม่อายอัสลานผละปากออกจากการซอกไซด์ ทรวงอกที่อวบอิ่ม เงยหน้ามองขึ้นมองหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับปรายตาที่หยาดเยิ้ม แสดงถึงความต้องการมากมายต่อ มาหยา"ใจเย็น ๆ สิยอดรัก วันนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดมาหยาของผม"อัสลานปลดเปลื้องเสื้อผ้าของมาหยา จนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ตัวเขาเองก็ค่อย ๆ ปลดเสื้อเชิ้ตออก ปลดกระดุมทีละเม็ดมาหยานอนมองอัสลานอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุ"โอ้ว..ยอดรัก คุณอย่าทำดวงตาเช่นนั้นเลย มันทำให้ผมต้องการคุณมาก""ผัวขา....เมียอยากโดนผัวกระแทกแรง ๆ ผัวมากระแทกเมียหน่อยได้ไหมค่ะ"มาหยาเปลี่ยนสรรพนามอัสลานที่ได้ยินคำศัพท์พระนามที่เปลี่ยนไป เขาถึงกับเลือดในกายสูบฉีด เขาถึ
มาหยาของนายหัว พลีกายถวายตัว(อัสลาน) NC
มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด “โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว” อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหาย แค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลัก อัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออก แค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย” อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา” มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน” มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่างไปหานายห
มาหยาของนายหัว ราชสีห์คืนรัง
บ้านสวนที่ดูสวยสะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อยมีผู้คนมากมายรายล้อมดูแปลกหน้าแปลกตาอัสลานมองไปรอบๆ ด้วยความสงวนใจว่าตนเองร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ"มาหยาฉันมีเงินมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เชียว" อัสลานหันไปถาม มาหยาที่นั่งอยู่บนรถหรูด้วยกัน"นายหัวอัสลาน .. นี่ยังไม่ถึงเสี้ยวฝุ่นที่นายหัวมีเลยนะจ๊ะ นายหัวยังมีอีกหลายอย่างนับไม่ถ้วนเลยแหละ"มาหยาถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"ฉันเนี่ยนะรวยขนาดนั้นเลย .!?"อัสลานถึงกับร้องอุทานตกใจ"ใช้คำว่ารวยได้เปลืองมากจ้ะนายหัวอัสลาน" มาหยาส่งยิ้มพร้อมกับกุมมือหนาแน่น"แล้วที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันหรอ"อัสลานยังคงสงสัยอีก"ที่นี่เป็นบ้านที่นายหัวอัสลาน ให้มาหยามาอยู่ตอนที่มาหยาเสียพ่อกับแม่ นายหัวก็รับเลี้ยงมาหยา" มาหยาก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะเข้าบ้านเธอก็ยังอยากเล่าเหมือนได้เพื่อนใหม่อีกคนในร่างเดิมอัสลานตอนนี้กลายเป็นคนใจดี ตลกอบอุ่นเพราะความทรงจำเดิมของเขาไม่เหลือเลย มาหยาไม่รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ เธอกลับรู้สึกอยากจะเริ่มจีบนายหัวอัสลานเองซะอีก"ไปเถอะจ้ะนายหัว พ่อกับแม่ของนายหัวรออยู่ในบ้านป่านนี้ท่านทั้งสองคงรอแย่แล้ว"อ
มาหยาของนายหัว ร่ำลาเกาะยิปซี
มาหยาลืมตาตื่นขึ้นมา เธอมองเห็นอัสลานที่มีใบหน้าซูบผอมไปจากเดิม แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความดูดีและสง่าผ่าเผย ของอัสลานลงเลยแม้แต่น้อย เธอกลัวมาตลอดทั้งคืน ผวาจนนอนไม่หลับเพราะกลัวอัสลานจะหายไป"อ้าว..! คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไรทำไมคุณถึงไม่ปลุกผมล่ะ"อัสลานที่ค่อย ๆ ขยับร่างกาย"มาหยาเห็นนายหัวหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุกนะจ๊ะ""วันหลังเธอก็ปลุกฉันสิ ไม่เป็นไรหรอก""ต่อไปนี้อย่าเรียก มาหยาว่าคุณอีกนะจ๊ะ ให้เรียกว่ามาหยาเหมือนเมื่อก่อน""ได้สิ ค่อย ๆ บอกฉันแล้วกัน"ความสงบยามเช้าผ่านไปได้ไม่ทันได้ราบรื่น ทั้งสองยังอยู่ในชุดนอน แต่กลับมีเสียงเคาะประตูดังลั่นเอ็ดตะโร เสียงโวยวายอยู่ถัดจากห้องนอนของมาหยาและอัสลาน ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่านั่นคือใคร"อีนางผู้หญิงหน้าด้าน แกเอาฝรั่งของฉันออกมาเดี๋ยวนี้นะ..!! ทำไมแกถึงมาแย่งฝรั่งของฉัน" เสียงของชบาโวยวายลั่น แต่ไม่สามารเข้าไปได้เพราะบอดี้การ์ดของมาหยากันเอาไว้"พวกแกอีพวกขี้ข้า อย่ามาขวางฉัน ฉันจะเข้าไปหาผัวของฉัน""คุณกลับไปเถอะ อย่าให้เราต้องใช้กำลังเลย""แกก็ลองดูสิ ที่นี่มันถิ่นฉัน แกจะทำอะไรฉันได้""ฝรั่งออกมาหาชบาเดี๋ยวนี้นะ พี่อย่าไปเชื่อมันมันจะห
มาหยาของนายหัว ความจริง
"ฉันต้องการคุยกับเขาไม่ใช่เธอ หลบไปซะ มาอย่าทำเสียงเข้ม""เขาเป็นคนของฉันและฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเร็วๆนี้ ผู้หญิงตรงหน้าทำท่าทีโอหัง"อย่าพูดอย่างนั้นสิ หากหัวหน้าหมู่บ้านมาได้ยินแบบนี้จะไม่ดีกับเธอนะ"ฝรั่งหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตรง"ทำไมจะไม่ดีล่ะ ในเมื่อข้าชอบพี่ ข้าก็อยากได้พี่มาเป็นผัวของข้า" เด็กตรงหน้ายังคงทำท่าทีโอหังและไม่ยอมปล่อยแขนแกร่งของอัสลานใครๆก็ว่าอย่าเล่นกับอารมณ์ของคนที่กำลังตั้งครรภ์มายาที่เป็นคนอ่อนโยนและใจดีเสมอมา เดี๋ยวนี้เธอกลับมีความโหดอยู่ในตัวไม่น้อย มาหยารู้สึกโกรธจนเลือดแทบขึ้นหน้าที่เห็นผู้หญิงคนอื่นมาเกาะแขนสามีของตน"ขนาดผู้ชายเขายังพูดว่าไม่ควรพูดเธอรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"มาหยาเอื้อยเสียงเรียกพร้อมกับส่งรังสีอำมหิตแผ่กระจายออกมาอย่างเห็นได้ชัด"ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตพี่ฝรั่ง พี่ฝรั่งติดหนี้ชีวิตฉันฉันจะทำยังไงกับพี่ฝรั่งก็ได้ เขาต้องตอบแทนฉัน" สองมือเรียวเล็กยังคงเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย"ปล่อยแขนนายหัวอัสลานเดี๋ยวนี้...! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน..!"มาหยาตะคอกเสียงดังลั่นจนเป็นที่ดึงดูดของชาวบ้านและชายสูงวัยหัวหน้าหมู่บ้านได้ถือไม้ตะพดนุ่งกา
มาหยาของนายหัว ชายหน้าเหมือน
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วผ่านมาแล้วสามเดือนแล้วก็ยังไม่มีข่าวและวี่แววของอัสลานนับจากวันที่พบเจอเศษซากของเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด แต่มาหยายังคงเชื่อเสมอว่าอัสลานยังคงมีชีวิตอยู่ืเพราะไม่มีใครเห็นร่างของ อัสลาน"นายครับ นายยังคงจะตามหานายน้อยต่อไปไหมครับ หรือเราจะยุติการตามหา"ไอ้เดชเอ่ยถามคามิโลผู้เป็นบิดาหรือนายใหญ่"ฉันคงไม่อาจยุติ การตามหาลูกชายเพียงคนเดียวของฉันได้ ถ้ายังไม่เจอร่างของอัสลาน แปลว่าเขายังคงมีชีวิตและรอคอยการช่วยเหลือจากเราอยู่"คามิโลเอ่ยเสียงเรียบ"แล้วมาหยาเป็นอย่างไรบ้าง""นายหญิงยังคงไปทำงานที่โรงแรมและจัดการทุกอย่างออกมาแทนนายหัวอัสลานได้ดีครับนาย"คามิโลเข้าใจหัวอกของลูกสะใภ้เป็นอย่างดีเพราะเขาเองก็คิดถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวไม่ต่างกัน"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แกไปทำงานต่อเถอะ""ครับนาย"วันนี้มาหยาไปที่หมู่บ้านชาวเลแห่งหนึ่งถัดจากเกาะของชาวยิปซี มาหยาอยากกินปลาสดกับปูสด ๆ จากทะเล เธอจึงชวนเจ้าแว่นน้องชายของไอ้เดชและ บอดี้การ์ดอีก 4-5 คนตามมาเป็นเพื่อน"พี่แว่นจ๊ะ รบกวนพี่ไปดูปูกับปลาให้ฉันหน่อย ฉันอยากกินเอาแบบสด ๆ เลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเดินเล่นตรงริมหาดสักหน่อย"มาหย
มาหยาของนายหัว จัดการเลขาจอมจุล
ไม่มีคืนไหนที่มาหยาจะหลับลงสนิทโดยที่ไม่คิดถึงนายหัวอัสลาน วันสุดท้ายที่เกาะร้าง คำพูดสุดท้ายที่สัญญาว่าจะกลับมา มาหยายังคงเฝ้ารอนายหัวอัสลานด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยมอัสลานเปรียบเหมือนดังลมหายใจของมาหยาแม้ห่างกันเพียงวันเดียวก็แทบจะขาดใจ แต่เธอบัดนี้มีของขวัญที่แสนวิเศษอยู่ภายในกาย สิ่งที่เธอทำได้คือต้องเข้มแข็งเพื่อคนทั้งสอง"มาหยาวันนี้มีประชุมโรงแรม เราต้องลงมติหลายๆเรื่องนะ พี่จะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอเองเธอมีตรงไหนไม่เข้าใจ เธอถามพี่ได้เลย"ไอ้เดชลูกน้องคู่กายมือซ้ายมือขวาของอัสลานที่ช่วยมายาทำงานทุกอย่าง"ขอบคุณมากพี่เดช ส่วนเรื่องร้านถ้ามีตรงไหนตกหล่นไปให้เด็ก ๆ ที่ร้านแจ้งเข้ามาเลยนะค่ะ"มาหยาต้องดรอปเรียนและหันมาดูแลกิจการทั้งหมดของ อัสลานแทนเขาแม้ตัวเองจะได้ประสบการณ์แต่เพราะเคยฝึกงานและผ่านการทำงานกับอัสลันมาบ้างจึงทำให้มาอยากจัดการทุกอย่างออกมาได้ดีเลขาออยที่ตอนนี้รู้สึกรังเกียจมาหยามากขึ้นเป็นหลายเท่าตัว เหตุเพราะมองว่ามาหยาเป็นตัวซวยทำให้นายหัวอัสลานที่ตนเองรักต้องจากไปจึงมักจะใช้คำพูดถากถางมายาเสมอโดยที่ไม่มีใครกล้าทำแต่เลขาออยกับทำเพียงเพราะไม่ยอมรับว่ามาอย่าเป็นนายหญิงขอ
