ปิดดิวซื้อร้านขนม

อัสลานสั่งบอดี้การ์ดมาหิ้วขนม 300 กล่องออกจากร้านของมาหยาเพื่อเอาไปส่งที่บาร์ของนายหัวใหญ่ด้วยตัวเองเพราะเขามีดิวจะต้องปิด 

"เดี๋ยวมึงไปกับกูแค่ 3 คนพอที่เหลืออยู่เฝ้าร้านและช่วยมาหยาที่ร้านนี่แหละ"

"ไอ้เดชมาหรือยัง"

"พี่เดชกำลังเดินทางมาครับนายอีกไม่เกิน 5 นาทีคงถึงที่ร้านครับ" บอดี้การ์ดคนนึงได้หันกลับมาตอบอัสลานทันทีที่ได้ยินคำถาม

"เออแล้วถ้าไอ้เดชมาให้มันเข้าไปหากูด้วยแล้วกัน"

มาหยาที่เห็นท่าทีจริงจังของนายหัวอัสลานปกติเธอไม่เคยเห็นหมวดนี้เลยเขาดูเคร่งขรึมน่ากลัวไม่มีแววตาล้อเล่นรู้สึกถึงรังสีอำมหิตแผ่ซ่านเลยก็ว่าได้ เธอจึงพยายามไม่ไปกวนใจนายหัวอัสลานในเวลานี้ แต่ใครจะรู้ว่าที่เขาเคร่งขรึมขนาดนี้ก็เพราะจะไปคุยดิวเรื่องการซื้อร้านขนมให้กับเธอ

"มาหยาฉันให้ลูกน้องเอาขนมไปส่งที่บาร์แล้วนะ"

"ขอบคุณจ้านายหัวอัสลาน นายหัวดื่มน้ำไหมจ๊ะ"เธอที่อยากจะเอาใจนายหัวอัสลานที่ใจดีกับเธอแล้วอากาศข้างนอกที่เขาออกไปก็ค่อนข้างจะร้อนอยู่

"ไม่เป็นไรขอบใจเดี๋ยวฉันรอเดชมาฉันก็ไปเลย" เขากลับเปลี่ยนท่าที ตบไปที่ตักกว้าง เหมือนเป็นสัญญาณส่งมาให้มาหยามาหาเขา 

 "มา นี่ มา มาหยา"

มาอย่าหันตามเสียงเรียกอย่างว่าง่ายพร้อมกับเห็นท่าทางตกตักของนายหัวอัสลาน

"นายหัวเอาอะไรจ๊ะ"

"ไม่เอาอะไร แค่อยากให้เธอมานั่งตัก เหนื่อย อยากได้กลิ่นตัวหอม ๆ ของเธอ มาเร็ว"

มาหยาทำท่าทีลังเลเพราะเธอกลัวลูกค้าจะเข้ามาในร้านแล้วจะเห็นภาพอะไรแบบนี้

"มาเถอะ เธอเป็นของฉันจำไม่ได้ใช่ไหม"น้ำเสียงจริงจังทันที

"จำได้จ้ะ แต่ไม่อยากให้ลูกค้ามาเห็น"

"สนใจคนอื่นมากกว่าฉันหรอ"เขาแกล้งทำสีหน้าน้อยใจใส่มาหยา

"ไม่ใช่ซักหน่อยจ้ะ ไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนี้เลย"    มาหยารีบหย่อนกายเล็กบนตักแกร่ง

ฟอด ฟอด ฟอด 

อัสลานหอมแก้มมาหยาทั้งซ้าย ทั้งขวา ซ้ำไปมาด้วยความชื่นใจ เขาดีใจที่เธอสนใจเขามากกว่าอย่างอื่น พูดยังไม่ทันขาดคำ ก้างขวางคออย่างลูกน้องคู่ใจก็เดินเข้ามาซะแล้ว

"นายหัวเบาๆหน่อยสิครับมาหยาช้ำหมดแล้ว"เสียงเดทเอ่ยแซวผู้เป็นนายอย่างขบขัน ที่เขาเห็นเจ้านายหอมมาหย่าซ้ายขวาจนแก้มจะช้ำหมดอยู่แล้ว

"เรื่องของกูมึงนี่ชอบมาขัดจังหวะกูจริงๆเลยไอ้เดชกูไล่ออกแม่งซะเลยดีมั้ง"

"ถ้านายไล่ผมออกแล้วใครจะรับลูกกระสุนแทนนายล่ะครับ"

"เออมึงมาก็ดีแล้วจะได้ไปบาร์กับกู"เขาพูดกับไอ้เดชเสร็จก็หันมาพูดกลับมาอย่าทันทีด้วยน้ำเสียงสองและอ่อนโยน

"มาหยาจ๋าเดี๋ยวฉันมานะฉันไปส่งขนมให้เธอก่อนแล้วเดี๋ยวจะรีบกลับ"

มาหยาพยักหน้าอย่างเข้าใจเป็นการตอบรับนายหัวอัสลานที่หันมาพูดกับเธอ

"แหม่ม ทีกับลูกน้องเนี่ยเสียงเข้มทุกดอกทีกับเด็กในอุปการะเนี่ยเสียงสอง เชียวนะครับเจ้านาย"

อัสลานอุ้มมายาลุกขึ้นแล้ววางเธอไว้ที่เก้าอี้ของเขาที่เขานั่ง เพื่อเดินออกไปหาบอดี้การ์ดคู่ใจอย่างเดช   เขาเตรียมพร้อมที่จะไปดิวกับนายหัวใหญ่ศัตรูเบอร์หนึ่งตัวชะกาดที่กำลังจีบเด็กในอุปการะของเขา

"ไปเดช กูจะได้เคลียร์ให้จบสักที"

"ครับเจ้านาย"

เดชสั่งให้ลูกน้อง 3 คนหิ้วขนมคนละแพ็คแล้วเดินตามหลังเจ้านายไปที่บาร์ของนายหัวใหญ่ทันที เพียงเดินไม่กี่ก้าวก็มาถึงหน้าร้านของนายหัวใหญ่รอบๆร้านมีการ์ดตัวโตที่ยืนมองจ้องมาที่นายหัวอัสลานอย่างไม่เป็นมิตร

"กูมาพบนายหัวใหญ่ของพวกมึง"เดชพูดกับกาดตัวโตที่กำลังพุ่งตรงมาหาเขากับเจ้านาย

"บอกนายหัวใหญ่ว่านายหัวอัสลานเอาขนมมาส่งพร้อมต้องการคุยดิวด้วย"

"งั้นรอกูตรงนี้เดี๋ยวกูไปบอกเจ้านายกูให้"ไอ้การ์ดตัวโตก็เดินหายลับเข้าไปในร้านไม่ถึง 5 นาทีมันก็เดินออกมา

"นายหัวกูบอกให้มาได้เลย"

อัสลานเดินตรงไปตรงโซน VIP ที่มีโซฟาหรูสง่าอยู่กลางร้าน เขาเห็นนายหัวใหญ่ที่นั่งรอเขาด้วยท่าทางสง่าไม่พระเขาเลย ถึงจะเด็กกว่าเขาเพียง 5 ปีแต่ดูท่านายหัวใหญ่คนนี้ก็ไม่ธรรมดา อัสลานระวังตัวทุกฝีก้าวที่เดินเข้ามาในถิ่นของคนอื่น

"สวัสดีครับนายหัวอัสลานเป็นเกียรติอย่างมากที่มาถึงร้านเล็กๆของผม"

"สวัสดีเช่นกันครับนายหัวใหญ่ พอดีผมเอาขนมมาส่งให้กับนายหัวนะครับเลยจะขอโอกาสได้พูดคุยถึงเรื่องร้านที่มาหยาเช่าอยู่"

"โอ้โหพูดซะตรงประเด็นไม่มีอ้อมไม่มีเลี้ยวเลยนะครับผมชอบจริงๆคนอย่างนายหัวอัสลานเนี่ย"

"ไม่จำเป็นต้องอ้อมครับในเมื่อผมส่งเด็กมาคุยกับนายหัวใหญ่แต่กลับไม่ตอบรับข้อเสนอผมเลยต้องมาปิดดิวด้วยตัวเอง"

"เชิญนั่งสิครับผมก็ลืมเชิญแขกสำคัญเลยเสียมารยาทจริงๆเลยผมเนี่ย"

เดชสัมผัสได้ถึงสองราชสีห์ที่กำลังอยู่ในถ้ำเดียวกันเหมือนกำลังจะช่วงชิงอาณาเขตความเป็นหนึ่งในพื้นที่ซะแล้ว เขาถึงกับต้องจับปืนพกตลอดเวลากันเหตุที่ไม่คาดฝัน

อัสลานนั่งลงตามคำเชิญของนายหัวใหญ่พร้อมกับจ้องตาไม่กระพริบส่งไปที่ศัตรูเบอร์หนึ่ง

"ไม่ทราบจะให้ลูกน้องผมเอาขนมไปวางไว้ตรงไหนดีครับ"

"วางไว้ตรงนี้ล่ะครับเดี๋ยวผมให้เด็กหิ้วไปไว้หน้าเคาน์เตอร์เอง"

"งั้นเรามาเข้าเรื่องร้านของมายาเลยแล้วกันนะ"

"ไม่คิดจะดื่มสักหน่อยหรอครับจะใจร้อนไปทำไมกันร้านเราก็อยู่ห่างกันแค่นี้เอง"

"พอดีวันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะดื่มนะเข้าเรื่องกันดีกว่า"

"ผมไม่อยากขาย"นายหัวใหญ่เปิดประเด็น

"แต่ผมอยากจะซื้อให้กลับมาหยา"

"ตึกนี้ราคา 7 ล้าน พร้อมสิ่งปลูกสร้าง ถ้าอยากได้ผมขาย 20 ล้าน ซื้อก็ซื้อไม่ซื้อก็เชิญนายหัวออกประตูไปได้เลยครับ"นายหัวใหญ่ที่โยนราคาสูงกว่าราคาจริงอย่างไม่แยแสเพราะเขาไม่ได้สนใจอยากจะขายอยู่แล้ว

"ซื้อผมซื้อเซ็นเช็คทันทีพร้อมเซ็นสัญญาวันนี้ตามนั้นนะครับ"อัสลานที่ตัดสินใจซื้อโดยไม่ต้องคิดแม้ราคาจะสูงลิบกว่าราคาจริงก็ตามแต่ถ้าให้มาอย่างมีความสุขเขาพร้อมจะทำทุกอย่างให้เธออยู่แล้ว

"นายครับ !!!"เดชถึงกับตะโกนไล่หลังที่ได้ยินว่าอัสลานยอมจ่ายยี่สิบล้านเพื่อร้านขนมนี้

นายหัวใหญ่ถึงกับส่ายหัวให้กับความพยายามของนายหัวอัสลานผู้อุปการะมาหยา เขาไม่คิดว่าอัสลานจะแน่ขนาดนี้ซื้อโดยไม่ต้องคิดและไม่ต่อเขาสักคำเดียว

"ในเมื่อคุณกล้าซื้อ ผมเอ่ยปากไปแล้วก็คงต้องขายให้คุณล่ะครับ"

เวลาผ่านไปเพียง 30 นาทีเช็คเงินสดพร้อมกับเอกสารโอนกรรมสิทธิ์เดชจัดการทุกอย่างเรียบร้อยตอนนี้ร้านนี้ได้ตกเป็นของอัสลันอย่างถูกต้องตามกฎหมายเขาสั่งให้เดชโอนเป็นชื่อของมายาทันที เขาอยากเดินกลับร้านไปหามายาใจจะขาด