สุขสันต์วันเกิด

นี่ก็ผ่านมาแล้ว 3 อาทิตย์ที่มาหยามมาฝึกงานเป็นเลขาส่วนตัวให้กับอัสลานอย่างเต็มตัวส่วนร้านขนมของเธอก็เจริญก้าวหน้าเพราะ order ใหญ่อย่างอัสลานที่วันละเป็นพันๆกล่องทำให้สรุปคร่าวๆต่ออาทิตย์เธอมีรายได้ไม่ต่ำกว่า 40,000 บาทเธอเห็นผลกำไรที่งอกงามทำให้เธอรู้สึกมีความสุขต่อไปอนาคตข้างหน้าเธอคงไม่ต้องรบกวนอัสลานในการดูแลเธออีกแล้วเธอจะช่วยเขาแบ่งเบาภาระทุกอย่าง

"มาหยาวันนี้เราไม่ไปทำงานกัน 1 วันนะ"อัสลานที่บอกมาหยาอย่างกระทันหัน และดูเหมือนว่ามาหย่าจะลืมสนิทใจว่าวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ

"อ้าวทำไมไม่บอกมาอย่าล่วงหน้าเหรอจ๊ะมาหย่าก็แต่งตัวเก้อเลยสิแบบนี้"ใบหน้าเรียวเล็กจ๋อยลงทันทีเมื่อได้ยินว่าจะไม่ได้ไปทำงานที่รีสอร์ท

"วันนี้ฉันจะไปซื้อชุดสวยๆให้เธอใส่ทำงานไงล่ะ"

"จริงหรอจ๊ะ" แม่กระต่ายน้อยเมื่อได้ยินว่าสิงโตมากประสบการณ์กำลังจะพาเธอไปซื้อชุดสวยๆก็ดีใจลิงโลดตาโตขึ้นมาทันที

"วันนี้เธออยากได้อะไรฉันจะซื้อให้เธอหมดเลยทุกอย่างที่เธออยากได้"

มาหยาวิ่งก้าวไปที่ร่างใหญ่ทันที พร้อมกับใช้สองมือเรียวเล็กโอบกอดไปที่เอวแกร่งของเขาใช้หัวทุยซบลงที่อกพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้

"งั้นวันนี้มาหยาจะซื้อของทุกอย่างที่อยากได้เลยนายหัวหมดตัวมาหยาไม่รู้ด้วยนะจ๊ะ"เสียงใสทำเป็นแกล้งขู่ให้นายหัวอัสลานกลัว

"ฮ่าๆๆเธอจะชอบจนฉันล้มละลายเลยหรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันไปหักเอาจากเงินเดือนที่เธอฝึกงานแล้วกัน"

"โอ้โห..อย่างนี้ไม่ได้นะงั้นมาหย่าไม่ซื้อแล้ว"

"ฉันล้อเล่นไปเถอะไปซื้อของกัน"

บอดี้การ์ด 5 คนก็คอยตามอัสลานไปทุกที่เพราะว่าเดชได้เดินทางไปอิตาลีเพื่อส่งอาวุธแทนนายหัวล็อตนี้เป็นล็อตใหญ่ได้ข่าวแว่วๆมาว่ามีปัญหามีคนพยายามจะกระตุกหนวดสิงโตอย่างอัสลาน

เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้าชื่อดังในตัวเมืองภูเก็ตมาหย่าก็จัดการเดินซื้อของทุกอย่างที่เธออยากได้โดยที่ส่วนใหญ่ไม่ใช่ของไร้สาระซะด้วย เธอซื้อของไปตกแต่งร้านขนมของเธอใหม่ พร้อมกับซื้อภาชนะขนมต่างๆทำแพคเกจจิ้งให้น่ารักให้เหมาะสมกับรีสอร์ทหรูของอัสลาน

"มาหยาเธอซื้อแต่ของเข้าร้านอย่างเดียวเลยหรือไงแล้วของของตัวเองล่ะไม่ซื้อบ้างหรอ"

"นายหัวอัสลานให้มาอย่ามาทั้งชีวิตมาหยามีครบจนไม่อยากจะซื้ออะไรเลยจ้ะ"

"งั้นฉันพาเธอไปซื้อของนะ"

อัสลานเดินตรงเข้าร้านเพชรเพราะเขาได้สั่งทำกำไรข้อมือพิเศษพร้อมกับต่างหูขนาดเล็กแต่มูลค่าไม่เล็กตามขนาดเลย 

"นี่มันร้านเพชรนี่จ๊ะ"มาหยาไม่อยากเข้าไปเพราะรู้ว่าร้านนี้ต้องเป็นขอราคาแพงมากเธอไม่อยากใช้เงินฟุ่มเฟือย

"มาเถอะน่าวันนี้ฉันจะซื้อของให้เธอนะ"มือหนาดึงร่างอรชรลอยละลิ่วตามแรงของเขา

ส่วนเหล่าบรรดาบอดี้การ์ดก็กลายเป็นคนถือของให้กลับมาอย่าไปซะแล้ว 

"สวัสดีครับนายหัวอัสลานมาเอาของที่สั่งไว้ใช่ไหมครับ"

"ใช่ครับ"

"เดี๋ยวเชิญนายหัวอัสลานที่ห้อง VIP เลยครับผมจะไปเอาของมาให้"

"มาหยาทำตาโตเป็นไข่ห่านนี่การใช้ชีวิตแบบคนรวยมันเป็นแบบนี้เองหรอแทบจะไม่ต้องรออะไรเลยใครบอกว่าเงินไม่สำคัญกันนะ"

อัสลานถูกพาไปนั่งรอที่ห้อง VIP ห้องสุดหรูที่มี แชนดาเรีย รายล้อมไปด้วยอควาเรียมสุดหรูประดับประดาระยิบระยับจนแสบตา ผ่านไปไม่ถึง 5 นาทีกล่องเครื่องเพชรสีน้ำเงินกำมะหยี่สุดหรูก็ถูกนำมาวางเรียงราย แต่มีกล่องเครื่องเพชรประดับสีแดงกล่องนึงดูพิเศษมาก

"เธอเลือกของขวัญสักชิ้นสิฉันจะซื้อให้"

มายาที่มองไปถึงกับต้องรีบชักมือกลับแล้วเงยหน้าขึ้นมามองนายหัวอัสลานของเธอ เพราะราคาแต่ละอย่าง 7-8 แสนบาท บางอันราคาหลักเกือบ 4 ล้านก็มีเธอถึงกับเขย่าแขนอัสลานทันที

"ไม่เอาจ้ะนายหัวมาหยาไม่อยากได้มันแพง"

อัสลานที่กะไว้อยู่แล้วว่าคนอย่างมาหยาไม่มีทางเลือกข้าวของพวกนี้อย่างแน่นอนเขาถึงได้สั่งทำชุดข้อมือกับต่างหูพิเศษให้เธอ 1 ชุด อยู่ในกล่องกำมะหยี่สีแดงสุดหรูที่ทางร้านได้จัดเตรียมไว้ให้กับเขา

"ไม่เป็นไรเธอไม่ต้องเลือกเดี๋ยวฉันเลือกให้เธอเอง"มื้อหน้าของอัสลานหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงขึ้นมาพร้อมกับเปิดออก กำไลข้อมือทองคำขาว ล้อมเพชรทั้งอันจำนวน 200 เม็ด มูลค่าไม่ต่ำกว่า 10 ล้านบาททั้งเซต 

"เอาข้อมือมาให้ฉันสิ"

ขยายยื่นข้อมือเล็กของตัวเองออกไปให้กับอัสลานอย่างเชื่อฟัง  อัสลานจัดการสวมใส่กำไลข้อมือให้กลับมาหยาดูขัดผิวให้ผ่องขึ้น

"คุณผู้หญิงใส่แล้วดูเข้ามากเลยครับ นายหัวอัสลานนี่ตาถึงจริงๆ"เจ้าของร้านได้พูดถึงอัสลานด้วยความชื่นชม

สองมือเล็กๆประนมก้มลงไหว้บนอกแกร่งด้วยความเกรงใจ คนภายนอกมองเข้ามาอัสลานก็สไตล์เหมือนกับเสี่ยไม่มีผิด 

"ไม่อยากขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะ"

"เธอลองใส่ต่างหูให้ฉันดูหน่อยสิ"

บริการสาวที่ร้านรีบตรงเข้ามาเพื่อช่วยมาอย่าใส่ต่างหูทันทีอย่างไม่รีรอ ผ่านไปไม่ถึง 3 นาทีทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย ถ้าอยากที่อยู่ในลุคนี้ดูเหมือนลูกคุณหนูที่หลุดออกมาจากซีรีย์ยังไงยังงั้น

"สวยมากไหมอ่ะเธอสวยที่สุดเธอรู้หรือเปล่ามาหยาของฉัน"ริมฝีปากหนาประกบจูบลงไปที่หน้าผากมนต์อย่างแผ่วเบาด้วยความรักและเอ็นดู

"ขอบคุณนะจ๊ะนายหัว"

"ต่อไปนี้เธอใส่ไว้ติดตัวห้ามถอดเด็ดขาด"

"แต่ว่ามันแพงมากเลยใช่ไหมจ๊ะ"

"ทั้งหมดนี่มูลค่า 10,900,000 บาทครับ"เจ้าของร้านเอ่ยบอกกลับมาหยาทันที

"อะไรนะคะ..!!! สะ สิบล้าน"มาหยาแทบจะถอดเครื่องประดับออกจากตัวแทบไม่ทันเมื่อได้ยินมูลค่าและราคาที่สูงลิบลิ่วเธอสามารถใช้ชีวิตสุขสบายได้ตลอดชีวิตกับมูลค่าสินค้าชิ้นนี้เลย

"มายาไม่เอาได้ไหมจ๊ะ"สีหน้าเป็นกังวลเผยออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนเพราะเธอคิดว่ามันเป็นการฟุ่มเฟือยจนเกินไป

สำหรับเธอไม่มีอะไรแพง ของขวัญชุดนี้ฉันตั้งใจสั่งทำให้กับเธอ อัสลานสั่งให้ลูกน้องหยิบซองสีน้ำตาลซองหนึ่งขึ้นมา พร้อมกับยื่นให้มาอย่าเปิดดู

"ลองเปิดดูสิ เป็นของขวัญอีกชิ้นที่ฉันตั้งใจจะมอบให้เธอ"

มาหยารับซองมาด้วยใจที่เต้นระรัวเหงื่อออกเต็มสองมือไปหมดเธอรู้สึกว่านายหัวอัสลานจะให้เธอมากเกินความจำเป็น มาหยาค่อยๆเปิดซองออกทำให้เห็นครุฑสีแดงมันคือโฉนดที่ดินพร้อมสิ่งปลูกสร้างเธอตั้งใจดูว่ามันคือที่ไหนเธอถึงกับมือสั่นเมื่อเห็นว่านั่นคือโฉนดร้านขนมของเธอ

"นายหัว ..!!!! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันจ๊ะ"เธอเงยหน้ากลับไปมองอัสลานด้วยความสงสัย น้ำตาเอ่อคลอเต็มดวงตาเล็กแดงกล่ำราวกับจะร้องไห้

"สุขสันต์วันเกิด มาหยาของฉัน ของขวัญทั้งหมดนี้เป็นของขวัญวันเกิดของเธอนะ"

"ฮึก ฮึก ฮื่อ ๆ นายหัว จำวันเกิดของมาหยาได้ด้วยหรือจ๊ะ ฮื่ิอ"เสียงเล็กๆร้องไห้สะอึกสะอื้น

"ฉันขอโทษสำหรับ 5 ปีที่ผ่านมาฉันไม่ได้ให้ความรักกับเธอเลย ต่อไปนี้ฉันจะดูแลเธอเองมาหยา"

มายาที่ได้ยินคำว่าสุขสันต์วันเกิดถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ เธอเองไม่ได้จัดวันเกิดมาเนิ่นนานมากแล้วตลอดระยะเวลาที่เธอสูญเสียพ่อและแม่ไป ต่อให้ครบรอบวันเกิดของเธอในแต่ละ เธอก็ไม่เคยจากวันเกิดเลยสักครั้งเพราะเธอไม่รู้ว่าเธอจะฉลองวันเกิดกับใครนอกจากนมแฟง เธอจึงเลือกที่จะไม่มีวันเกิดซะดีกว่าแต่ปีนี้มันกับพิเศษเหลือเกิน พิเศษเกินคำบรรยายอัสลานมอบของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดให้กับเธอ