นายหัวใหญ่ที่จัดการเรื่องราวภายในบาร์จนเสร็จเรียบร้อยเขาก็ยังชะเง้อชะแง้รอคอยลูกน้องอย่างไอ้ยศที่ให้เอารถไปส่งมาอย่าที่บ้านสวนมันก็ยังไม่กลับมาสักทีผ่านไปเกือบชั่วโมงเขาก็ได้เห็นข้อความส่งมาในมือถือแสนแพงของเขา เป็นข้อความจากไอ้ยศลูกน้องคู่ใจที่ได้ส่งข้อความพร้อมภาพมาให้เขา รูปนายหัวอัสลานที่ขับมอเตอร์ไซค์ที่เขาซื้อให้มาหยาพาเธอไปกินข้าวที่ชายทะเลอย่างสบายใจ
"ไอ้ชิบหายนี่กูจะทำคะแนนหรือกูจะให้มันทำคะแนนแทนกูวะเนี่ย มึงนี่มันแสบจริงๆนะไอ้ผู้อุปการะ"นายหัวใหญ่ที่สบถทันทีหลังจากที่เห็นรูปภาพพร้อมข้อความที่ไอ้ยศส่งมาให้เขา
เดชที่เดินทางไปเคลียร์คลังสินค้าที่อิตาลีแทนผู้เป็นนายหัวอย่างอัสลาน มีความเคลื่อนไหวที่ผิดปกติเหมือนจะมีข่าวรั่วไหลเรื่องคู่ค้า นี่ก็เป็นอีกหนึ่งคนที่จ้องจะยึดอำนาจการค้าสีดำของผู้เป็นเจ้านาย และได้ข่าวว่ามันกำลังเดินทางมาที่ประเทศไทย เขาจึงต้องรีบกลับมาเพื่อรายงานเจ้านายและหาลู่ทางในการกำจัดพวกมันให้สิ้นซาก เขาเตรียมขึ้นเครื่องวันนี้เดินทางกลับไทยทันที
มาหยาและอัสลานหลังจากที่ได้ทานข้าวเสร็จเรียบร้อยเขาก็รีบพามาหยาขับมอเตอร์ไซค์กลางแดดเปรี้ยงตรงไปที่ร้านขนมทันที ใจเขาไม่ได้อยากพามาอยากเข้าร้านขนมแต่แค่อยากจะขับมอเตอร์ไซค์ของไอ้นายหัวใหญ่เอาไปเย้ยมันก็เท่านั้น มันเป็นความสะใจเล็กๆที่เขาอยากจะสั่งสอนมันที่บังอาจมาชอบเด็กในอุปการะของเขา
"มาหยาเธอกอดฉันให้แน่นๆนะเดี๋ยวจะตกรถ"
"กอดแน่นแล้วจ้านายหัวขับดีๆแล้วกัน"
อัสลานรีบขับมอเตอร์ไซค์ตรงไปที่ร้านทันทีหลังจากที่ทานข้าวเสร็จเราบรรดาบอดี้การ์ดก็ไม่มีใครกล้าปิดประทุนต้องเปิดประทุนขับรถหรูยุโรปตามหลังผู้เป็นเจ้านายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ บอดี้การ์ดทุกคนแทบจะเอาหน้ามุดดินหนีด้วยความเขินอายที่ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่มีมาหยาเข้ามาในชีวิตของนายหัวแบบเป็นทางการทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเจ้านายกลายเป็นคนที่ทำอะไรสุดโต่งไปหมด
นายหัวใหญ่ที่ได้รับการรายงานจากเด็กหน้าร้านว่าวันนี้มาหยาได้เข้ามาที่ร้านขนมพร้อมกับผู้อุปการะอย่างนายหัวอัสลาน นายหัวใหญ่ก็ไม่รอช้าเก็บสัมภาระพร้อมกับมือถือคู่ใจเดินออกจากบาร์เพื่อจับไปหามาหยาทันที
"โอ้โหวันนี้ลูกค้าเยอะมากเลย"มาอย่าพูดกับพนักงานสาวคนหนึ่งที่ดูแลร้านให้กับเธอเป็นอย่างดี
"ลูกค้าเดี๋ยวนี้เยอะมากค่ะนายหญิงบางวันก็ขายแทบจะไม่พอต้องให้ที่บ้านสวนเอามาส่งให้เพิ่มค่ะ"
"มีอะไรขาดตกบกพร่องตรงไหนบ้างไหมแจ้งมาอย่าทันทีเลยนะมาอยากจะได้ช่วยเหลือได้ทัน"
"ไม่มีแล้วจ้ะอาจจะขอคนมาช่วยเป็นลูกมือทำความสะอาดร้านกับเก็บของให้ก็พอค่ะ"
"ได้เลยเดี๋ยวมายาจะลองให้คนที่บ้านสวนสักคนนึงมาช่วยพี่ที่ร้านนะ"
อัสลานที่นั่งมองมาหยาด้วยความภาคภูมิใจในความขยันขันแข็งของเธอมาถึงเธอก็เดินตรวจตาร้านขนมและคุยกับแคชเชียร์ที่ดูแลร้าน แต่ความสงบสุขผ่านไปได้ไม่นานแขกไม่ได้รับเชิญอย่างนายหัวใหญ่ก็โผล่มาที่ร้าน
"มาหยาวันนี้ทำไมมาที่นี่ได้ล่ะปกติไม่เห็นเข้าหลายอาทิตย์แล้วนะ"เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
"นายหัวใหญ่สวัสดีค่ะพอดีวันนี้วันหยุดเราไม่ได้ทำอะไรนายหัวอัสลานก็เลยพามาหยามมาตรวจร้าน"
"นายหัวใหญ่วันนี้จะรับอะไรจ๊ะ"มาหยาถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อนน่ารักตามประสาลูกแมวขี้อ้อน
"ฉันก็รู้สึกหิวพอดีอยากกินอะไรหวานๆ"
"หิวขนมหรือหิวลูกปืนก็ไม่รู้..!!!"เมื่ออยู่ๆก็มีเสียงมือที่สามพูดแทรกขึ้นมาไม่ต้องเอ่ยว่าคือใครนายหัวอัสลานผู้หวงแหนมาหยาเด็กในอุปการะยิ่งชีพ
"นายหัวจ๊ะทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ"มาหยาทำเสียงดุส่งไปให้ผู้เป็นเจ้าชีวิต
"ฉันเปล่าพูดให้คนอื่นสักหน่อยก็แค่คิดเสียงดังไปหน่อยเท่านั้นเอง"อัสลานพูดยียวนกวนประสาทมาหยาทันที
"แหมคิดดังขนาดนี้ เอาซะผมได้ยินเชียวนะครับนายหัวอัสลาน"
"มาหยาแล้วเธอจะเข้ามาร้านอีกทีวันไหน"นายหัวใหญ่ที่เริ่มถามสารทุกข์สุขดิบและวันไปวันกลับของ มาหย่าอย่างจริงจังเพราะเขาเองก็ชอบเธอไม่น้อยไปกว่าอัสลานเลย
"ไม่แน่ใจเหมือนกันจะนายหัวใหญ่เพราะว่ามาหย่าต้องไปช่วยงานที่รีสอร์ทของนายหัวอัสลานจันทร์ถึงศุกร์จ้ะ"มาหยาตอบไปตามตรง
"ไม่เป็นไรเอาไว้เผื่อวันไหนฉันอยากจะไปนอนรีสอร์ทฉันจะแวะไปหาเธอนะ"คนอยากนายหัวใหญ่ไม่มีคำว่าพูดเล่นหากพูดออกไปแล้วเขาทำจริงแน่นอน
"มายายินดีต้อนรับนายหัวเสมอ"เธอตอบกลับนายหัวใหญ่พร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ
"รีสอร์ทมีตั้งเยอะแยะระดับนายหัวใหญ่คงไม่ต้องไปเหยียบรีสอร์ทต้องต่อยของผมก็ได้มั้ง"อัสลานที่เอ่ยปากปรามแบบไม่ต้อนรับนายหัวใหญ่อย่างเห็นได้ชัด
"ไม่เป็นไรหรอกครับให้ผมได้มีบุญได้ไปชื่นชมบารมีนายหัวอัสลานผู้เป็นเจ้าของรีสอร์ทหรูระดับ 7 ดาวสักหน่อยก็ได้ครับ เอาไว้ผมจะแวะไปหานะครับ"นายหัวใหญ่ตอบกลับทันท่วงทีไม่มีใครตายไมค์เลยสักคน
"นายหัวใหญ่นั่งก่อนสิจ๊ะนายหัวใหญ่จะรับอะไรเดี๋ยวให้น้องไปเสิร์ฟให้"มาหยารีบเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีก่อนที่จะมีเหตุการณ์แบบเมื่อคืนเกิดขึ้นอีก
"เอาเหมือนเดิมมาหยาเธอรู้นะว่าฉันชอบกินอะไร"เขาพูดเสร็จก็ส่งสายตาท้าทายไปหานายหัวอัสลานที่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ทันที
"ได้จ้ะเดี๋ยวมาหยาจัดการให้นายหัวนั่งก่อนนะจ๊ะ"
มาหยาเดินไปที่ตู้เพื่อจัดเตรียมข้าวเหนียวมะม่วงแยกน้ำกะทิออกเพราะนายหัวใหญ่ไม่ชอบให้มันแฉะเขาจะตัดราดทีละคำเพื่อให้ได้รสสัมผัสของข้าวเหนียวและมะม่วงให้ลงตัว มาหยารีบนำข้าวเหนียวมะม่วงไปเสิร์ฟด้วยตัวเองเพราะดูแล้วถ้าช้าไปกว่านี้คงได้เห็น 2 สิงห์ขย้ำคอกันแน่เลย
"ขอบใจนะมาหยาที่รู้ใจฉันทุกอย่างเลย"นายหัวใหญ่ทำคะแนนไปหลายกระบวนท่าแล้ว ตั้งแต่เจอกันเขาแทบไม่หยุดหยอดมาหยาเลย
"ยินดีจ้านายหัว"
"มายาฉันก็อยากกินน้ำหยิบน้ำให้หน่อยสิ"อัสลานที่ทำน้ำเสียงออดอ้อนไปหามาหยา แทนที่มาอยากจะหยิบน้ำให้กับเขากลับให้เด็กเสิร์ฟเอาน้ำไปเสิร์ฟให้แทนเพราะเธอไม่เข้าใจสิ่งที่เขากำลังพยายามสื่อ
นายหัวใหญ่ที่เห็นว่ามาหยามไม่ได้ทำตามที่ร้องขอถึงกับหลุดขำออกมาเลยทีเดียว
อัสลานถึงกับหน้าเสียเหมือนโดนหยามแต่เขาก็แสดงออกมากไม่ได้เขากลัวมาหยาจะตกใจอีก แต่เขาจะกลับไปลงโทษเธอแน่นอน
มาหยาที่สามารถปรับตัวได้กับงานรีสอร์ทเป็นอย่างดีในฐานะผู้ช่วยงานของอัสลาน พร้อมกับบริหารจัดการงานที่ร้านขนมไปพร้อมกันอีกไม่นานเธอก็ต้องได้กลับไปเรียนมหาวิทยาลัยในแบบที่ตั้งใจไว้แต่ถ้าตอนนี้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีเธออาจจะต้องเปลี่ยนแผนเรียนออนไลน์เอาเก็บวิชาต่าง ๆ เพราะงานเริ่มล้นมือ เธอที่เห็นแก่รายได้และมีลูกน้องหลายชีวิตต้องดูแล เธอมีความสุขมากที่ได้เจอผู้มีพระคุณอย่างอัสลานที่ให้เธอได้เพรียบพร้อมไปทุกสิ่งไม่ต่างจากลูกที่มีพ่อมีแม่ อัสลานเป็นทุกอย่างในชีวิตของเธอ แม้อัสลานจะไม่เคยบอกว่ารักเธอแบบไหน เธอไม่เคยหวังสูงเลย “มาหยา เหม่อคิดอะไรอยู่ ฮึ ?” อัสลานที่เห็นร่างเล็กนั่งเหม่อที่โต๊ะทำงานอยู่ “เปล่าหรอกจ้ะ นายหัวอัสลานนี่ก็ใกล้เที่ยงแล้ว เราไปหาอะไรทานกันไหมจ้ะ”มาหยาเปลี่ยนเรื่องคุยทันที “ไป ซิ ฉันกำลังอยากดื่มกาแฟพอดีเลย”ยังไม่ทันที่อัสลานจะก้าวขาออกจากห้อง เลขาออยก็เปิดประตูพรวดพราดเข้ามาแบบไร้มารยาททันที พร้อมกับจ้องหน้าสำออยมาหาอัสลานทันที “นายหัวอัสลานค่ะ พอดีออยรถเสียเลยไม่ได้เอารถมาจะขอติดรถไปกับนายหัวออกไปทานข้าวด้วยได้ไหมค่ะ”เธ
จากเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เลขาออยก็หน้าเสียไม่น้อยก็หยุดการวุ่นวายวอแว กับนายหัวอัสลานไปพักใหญ่ แต่ก็ไม่ได้หายหน้าหายตาไปเลย ยังคงป้วนเปี้ยนแวะมาถากถางมาหยาเวลาที่เดินมาชงกาแฟให้กับนายหัวอัสลาน พนักงานที่นี่รู้ดีว่ามาหยาไม่ใช่แค่เด็กในอุปการะ แต่คาดการณ์ว่าคงเป็นนายหญิงในอนาคตแน่นอนทำให้ทุกคนไม่อยากจะยุ่งกับมาหยามากนัก ยกเว้นเลขาออยที่ไม่เคยเกรงกลัว พร้อมจะซ้ำทุกแมทที่มาหยาล้ม “วันไหนที่นายหัวเขาเบื่อแก แล้วฉันจะรอซ้ำ”มาหยาที่กำลังยืนชงกาแฟถึงกลอกตาขึ้นข้างบน ไม่รู้เลขาออยไปเอาพลังในการจิกกัดมาจากไหนหนักหนา มาถากถางทุกวันกับเธอเนี่ยจนเธอเหนื่อยไม่อยากจะต่อปากต่อคำ “หยิ่งให้มันถึงที่สุดนะนางเด็กเส้น ก็แค่เด็กกำพร้าที่นายหัวอัสลานเขาเมตตา ทำตัวเป็นหงส์ชูคอไปเถอะ คอหักมาวันไหนฉันจะเอาน้ำร้อนลดให้”พร้อมกับปากเบ้ ใบหน้าเย้ยหยัน มาหยาที่ได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกว่านับวันคุณเลขาออยนี่เป็นมลพิษทางเสียง ทางสายตา และอากาศมาก จนเธอสงสารพนักงานที่ต้องคอยรับมือด้วยอีกเธอชงกาแฟเสร็จก็รีบเดินหนีกลับไปห้องของอัสลานทันที “กาแฟดำ ใส่มะนาวมาแล้วค้า”เสียงหวานมาก่อนตัวมาหยาที่น่ารักของ
อัสลานเตรียมพามาหยาออกจากรีสอร์ทเพราะเขาไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับนายหัวใหญ่ที่บุกมาถึงถิ่นขนาดนี้ ตอนนี้เขามีเรื่องให้ต้องระวังรอบตัวไปหมด รวมถึงต้องระวังเรื่องมาหยาด้วยดูท่าไอ้แม็กซิมมันคงรู้ระแคะระคายอะไรแน่นอนถึงได้กล้าเยื่อนเขาถึงประเทศไทย “มาหยาต่อไปนี้เธอคงต้องเหนื่อยหน่อยนะ เพราะฉันคงต้องคอยให้คนเฝ้าเธอถ้าเวลาที่ฉันไม่อยู่”อัสลานพูดด้วยสีหน้าตึงเครียด ขณะที่เดินออกจากห้องทำงานเพื่อไปขึ้นรถ “ได้จ้ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงมาหยานะจ๊ะ”เธอฟังจากน้ำเสียงของอัสลานดูเป็นกังวล “ฮืม งั้นเราไปกันเถอะ”อัสลานจูงมือมาหยาออกไปจากรีสอร์ททันทีนายหัวใหญ่ที่เพิ่งจะเอาข้าวของเข้าไปเก็บที่ห้องก็อารมณ์ดีที่ได้เห็นหน้ามาหยา เขาวางแผนว่าก่อนมาหยากลับบ้านจะพาตัวมานั่งดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกันให้ได้ แต่เขานั้นยังไม่ทันได้รู้ตัวว่า นายหัวอัสลานได้พามาหยาออกจากรีสอร์ทไปพักใหญ่แล้ว “เรามาสนามบินกันทำไมจ๊ะนายหัวอัสลาน”มาหยาที่ดูตื่น นิดหน่อยเพราะเกิดมาไม่เคยขึ้นเครื่องบินเลย “เราจะไปเที่ยวกันไง แต่ที่ไหนไว้ค่อยบอก”อัสลานเหมาลำเครื่องบินพร้อมกับผู้ติดตามอีก 5 คน
พวงแก้มแดงละมุนภายใต้แสงเทียน พร้อมกับบรรยากาศที่แสนจะเป็นใจในบ้านพักตากอากาศหลังโตคนสองคนที่กำลังตกหลุมรักกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงดาว ดวงจันทร์ สายลมหนาวที่พร้อมเป็นพยานรักให้กับเขาและเธอ “ฮืม...นายหัว อย่าจ้ะไม่ได้นี่มันข้างนอก”เสียงหวานเอ่ยห้ามด้วยความตกใจเพราะคนตัวโตโน้มตัวลงมาจูบเธออย่างแผ่วเบาด้วยความอ่อนโยน “ทำไมล่ะ ที่นี่บ้านของฉันไม่มีใครกล้าเข้ามาหรอกฉันให้คนของฉันเฝ้าอยู่ด้านนอกสั่งห้ามทุกคนเข้ามาจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากฉัน”อัสลานที่เตรียมการในหัวมาเป็นอย่างดีระหว่างที่อยู่บนเครื่องบินส่วนตัว สองมือแกร่งโอบกอดร่างเล็กไว้แนบกายไม่ห่างพรมจูบไปทั่วไปหน้า ปากหน้าประกบจูบเล้าโลมริมฝีปากเล็กอย่างเร้าร้อน สองมือบีบขย่ำก้นกลมกลึงเสียงครางอื้ออึงในลำคอ มาหยาที่ตอบสนองสัมผัสอย่างว่องไวทำให้อัสลานเริ่มเกมส์ราคะ แสนร้อนฉ่า เหงื่อพุดเต็มดวงหน้าสวยต่อให้ปกปิดความรู้สึกอย่างไรก็รู้จะไร้ผล ความรู้สึกที่เปี่ยมล้นด้วยแรงปรารถนาถึงขีดสุด“จูบของเธอช่างหวานจริง ๆ มาหยาของฉัน”อัสลานกระซิบเผ่าเบาพร้อมจ้องดวงตาสวยที่หยาดเยิ้มยิ่งกว่าน้ำผี้งเดือนห้าอัสลานไม่พูดเปล่า ใช้มือหน
มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด“โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว”อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหายแค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลักอัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออกแค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย”อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา”มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน”มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่า
เช้าวันรุ่งขึ้นมาหยาที่นอนไม่ได้สติ ก็เพิ่งรู้สึกตัว สิ่งแรกที่แล่นเข้ามาภายในกายคือความเจ็บปวดกลางแก่นกายที่เพิ่งโดนกระทำจากเจ้าชีวิต นายหัวอัสลานเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์บวกประสบการณ์ที่อ่อนด้อยจึงทำให้มาหยาปล่อยตัวปล่อยใจไปกับผู้เป็นเจ้าชีวิตบัดนี้กลายเป็นแฟน หรือจะเรียกไม่เต็มปากนะ “โอ๊ะ โอ๊ย ซี๊ด เจ็บ มาหยาที่ลุกขึ้นมานั่งถึงกับร้องครางซี๊ดลั่นห้องนอน “มาหยา เป็นไงบ้างฮึ !!”อัสลานที่นอนอยู่ข้าง ๆ ไม่ห่างกายเมื่อได้ยินเสียงร้องเจ็บก็สดุ้งตื่นทันที เพราะเขาก็หมดแรงเหมือนกัน ตั้งแต่มีมาหยา เขาแทบไม่ได้อุ่นเครื่องบนเตียงเลยใช้แต่แม่นางทั้งห้ามาตลอด “เจ็บ ตรงนี้จ้ะ เธอก้มหน้างุดพร้อมกับใช้นิ้วชี้ไปที่ร่องกลางระหว่างขาของเธอ “ไหนฉันดูหน่อยได้ไหม..” “ไม่เอามาหยาอายจ้ะ” “อายอะไรเมื่อคืนฉันเป็นผัวเธอแล้วนะ” “นายหัว...!!”มาหยาตะโกนเสียงดังเพราะนายหัวบอกว่าเป็นผัวเธออย่างหน้าไม่อาย “ไม่ใช่ซักหน่อย เราแค่เมาต่างหาก” “ถ้าไม่ใช่แล้วเธอยอมให้ฉันเอาทำไม”อัสลานแกล้งทำเสียงเข้มใส่มาหยา “ก็ ก็ นายหัวหลอกเด็กอย่างมาหยาไงจ๊ะ”มาหยาเถียงข้า
มาหยาพยายามดิ้นหนีจากพันธการที่ได้รับ ทั้งตีทั้งทุบไปที่บ่ากว้างของอัสลาน แต่ไม่มีทีท่าจะหยุดเลียติ่งเสียวของเธอ เธอทำได้แค่ร้องครางดัง ๆ ระบายความเสียวซ่าน “อะ อะ ซี๊ด ซี๊ด พอแล้ว พอ นายหัว เสียวจ้ะ พอ นายหัว..อัส..ลาน มาหยา เสี..ยว นายหัว ไม่ไหวแล้ว ใจจะขาดแล้ว อ้าส์..” อัสลานได้เลียจนไม่รู้ว่าอันไหนน้ำรัก อันไหนลายมันไหลย้อยปะปนกันไปหมด แต่ก็ไม่รังเกียด เขายิ่งใช้ลิ้นเลียมากบดขยี้ซุกไซ้ด้วยจมูกโด่ง พร้อมกับสอดนิ้วมือแกร่งจ้วงแทงเข้าไปรูคับแน่นของมาหยาอีกจนมาหยาแกร่งกระตุก น้ำสวาทเคลือบเต็มนิ้วแกร่งจนมันวาว “เสร็จแล้วหรอ มาหยา ฉันยังไม่ได้เอาเลย”อัสลานคลานขึ้นไปพร้อมกับใช้ลิ้นสากลากตั้งแต่โหนกกุหลาบเลียไล้พร้อมพรมจูบไปจนถึงเต้าอวบใหญ่ สองมือบีบกระชับทั้งสองเต้าเคล้นคลึงจนเป็นรอยมือใช้ลิ้นเลียพร้อมกันทีเดียวสองจุกจนน้ำลายเลอะเปอระเปื้อนเต็มสองจุกนมสีหวานของมาหยา “ซี๊ด....นายหัว มาหยาไม่เอาพอ เสียว เสี...ยว.. อ้า...ส์”มาหยาจิกเล็บสวยลงบนบ่าใหญ่ของนายอัสลานที่ซุกหัวลงบนหน้าอกใหญ่ของเธอ สมองขาวโพลนราวกับร่องลอย ร่างกายเหมือนโดนไฟช็อตจนสมองน้อยนิดพร่าเบลอ จนสติ
เช้าที่สดใสพร้อมไอหมอกหนา รายล้อมไปด้วยลมเย็นปกคลุมทั่วไร่ชา มาหยาที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อรับไออุ่นแสงแดดจากพระอาทิตย์ดวงโต นานมากแล้วเธอไม่ได้ออกจากบ้านสวนเลย จนเธอแทบจะจำไม่ได้ว่าสถานที่อื่นๆ หน้าตาเป็นอย่างไรจนกระทั่งนายหัวอัสลานผู้เป็นเจ้าชีวิตและบัดนี้เปลี่ยนสถานะเป็นว่าที่คนรักของเธอ"มายืนใส่เสื้อตัวบางๆ ในที่อากาศหนาวแบบนี้เดี๋ยวก็ไข้กลับอีกหรอก"อัสลานที่เฝ้ามองมายาอยู่สักพักจึงเดินหยิบเสื้อคลุมมาคลุมให้กับมาหยา"ขอโทษจากนายหัวอัสลาน ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงมาหยาขนาดนี้""ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันรักเธอรักมากๆ"พูดจบนายหัวอัสลานก็เดินไปสวมกอดมาหยาจากทางด้านหลังเพื่อเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันเป็นครั้งแรก"ดูสิพระอาทิตย์สวยเหมือนเธอเลย....ชื่อเธอแปลว่าอะไรหรอมาหยา"เขาถามด้วยความสงสัย"พ่อกับแม่บอกว่ามาหยาแปลว่าเจ้าหญิงแห่งท้องทะเลจะมีเกาะอยู่เกาะนึงชื่อเกาะว่ามาหยา มันเป็นความเชื่อของชาวเลโบราณชาวยิปซี หากเจอคลื่นลมก็จะไปหลบที่เกาะมาหยาแห่งนี้ก็จะพ้นจากคลื่นแรงลมต่างๆ"มาหยาที่อธิบายความหมายของชื่อของเธอเธอดูมีความสุขทุกครั้งที่พูดเกี่ยวกับทะเล และความฝันที่อยากจะล่องเรือเที่ยวรอบโลกเขา
2-3 วันมานี้ มาหยาไม่ยอมกลับมาอย่านอน ที่ห้องกับอัสลาน อัสลานก็เอาแต่ร้องโอดครวญเพราะคิดถึงเมียรักส่วนคามิโลก็เอาแต่บ่นอุบอิบ กับไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้เขาเองก็อดนอนกับเมียอย่างคุณนายจันทร์ฉาย"ไอ้ลูกเวร วันนี้แกต้องไปเอาเมียแก ออกมาจากห้องนอนของฉัน ต่อให้ฉันรักหลานมากแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงเมียฉันนะ"คามิโลหันมาด่าไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง"โถ่..คุณพ่อครับ ผมก็อยากนอนกับเมียผมเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อมาหยาไม่ยอมนอนกับผม""ไม่รู้ล่ะ แกไปหาวิธีแยกเมียแกออกจากเมียฉันเลยไม่อย่างนั้นนะ มรดกที่ฉันมีทั้งหมด ฉันจะถวายวัดให้หมดเลย""เถียงอะไรกันแต่เช้าจ๊ะสองคนพ่อลูก"คุณนายจันทร์ฉายที่ได้ยินเสียงดังเอะอะกลางห้องนั่งเล่น"ก็คุณพ่อน่ะสิครับ บอกจะยกสมบัติให้กับวัดหมดเลยไม่ให้ผม ถ้าไม่แยกมาหยาออกจากคุณแม่" ได้ทีอัสลานก็เลยฟ้องผู้เป็นแม่ซะเลย"ทำไมคุณถึงพูดกับลูกอย่างนั้นล่ะคะคามิโล" คามิโลจึงรีบวางมือลงจากหนังสือพิมพ์ทันทีและเดินไปกอดเมียรัก พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาไม่มีใครที่ทำให้คามิโล สามารถอ่อนโยนได้เท่ากับแม่จันทร์ฉายอีกแล้ว"ก็ผมคิดถึงคุณนี่ที่รัก ดูสิคุณเ
กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรักอัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะ
จูบเร่าร้อนที่แสดงถึงความต้องการกันมาเนิ่นนานลิ้นสากค่อย ๆ โลมเลีย จากปากเล็กเลื่อนมาที่ต้นคอขาว มือหนาบีบเค้นเต้าอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ด้วยความที่มาหยาตั้งครรภ์ทำให้เต้านมนั้นเต่งตึงกว่าปกติ มันดูมีน้ำมีนวลและเต็มไม้เต็มมือ มาหยา ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความโหยหากันและกัน"ฮืม.. นายหัวอัสลาน มาหยาต้องการแท่งเอ็นร้อน ๆ ของนายหัว"มาหยาบอกความต้องการของเธอแบบไม่อายอัสลานผละปากออกจากการซอกไซด์ ทรวงอกที่อวบอิ่ม เงยหน้ามองขึ้นมองหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับปรายตาที่หยาดเยิ้ม แสดงถึงความต้องการมากมายต่อ มาหยา"ใจเย็น ๆ สิยอดรัก วันนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดมาหยาของผม"อัสลานปลดเปลื้องเสื้อผ้าของมาหยา จนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ตัวเขาเองก็ค่อย ๆ ปลดเสื้อเชิ้ตออก ปลดกระดุมทีละเม็ดมาหยานอนมองอัสลานอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุ"โอ้ว..ยอดรัก คุณอย่าทำดวงตาเช่นนั้นเลย มันทำให้ผมต้องการคุณมาก""ผัวขา....เมียอยากโดนผัวกระแทกแรง ๆ ผัวมากระแทกเมียหน่อยได้ไหมค่ะ"มาหยาเปลี่ยนสรรพนามอัสลานที่ได้ยินคำศัพท์พระนามที่เปลี่ยนไป เขาถึงกับเลือดในกายสูบฉีด เขาถึ
มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด “โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว” อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหาย แค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลัก อัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออก แค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย” อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา” มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน” มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่างไปหานายห
บ้านสวนที่ดูสวยสะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อยมีผู้คนมากมายรายล้อมดูแปลกหน้าแปลกตาอัสลานมองไปรอบๆ ด้วยความสงวนใจว่าตนเองร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ"มาหยาฉันมีเงินมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เชียว" อัสลานหันไปถาม มาหยาที่นั่งอยู่บนรถหรูด้วยกัน"นายหัวอัสลาน .. นี่ยังไม่ถึงเสี้ยวฝุ่นที่นายหัวมีเลยนะจ๊ะ นายหัวยังมีอีกหลายอย่างนับไม่ถ้วนเลยแหละ"มาหยาถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"ฉันเนี่ยนะรวยขนาดนั้นเลย .!?"อัสลานถึงกับร้องอุทานตกใจ"ใช้คำว่ารวยได้เปลืองมากจ้ะนายหัวอัสลาน" มาหยาส่งยิ้มพร้อมกับกุมมือหนาแน่น"แล้วที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันหรอ"อัสลานยังคงสงสัยอีก"ที่นี่เป็นบ้านที่นายหัวอัสลาน ให้มาหยามาอยู่ตอนที่มาหยาเสียพ่อกับแม่ นายหัวก็รับเลี้ยงมาหยา" มาหยาก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะเข้าบ้านเธอก็ยังอยากเล่าเหมือนได้เพื่อนใหม่อีกคนในร่างเดิมอัสลานตอนนี้กลายเป็นคนใจดี ตลกอบอุ่นเพราะความทรงจำเดิมของเขาไม่เหลือเลย มาหยาไม่รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ เธอกลับรู้สึกอยากจะเริ่มจีบนายหัวอัสลานเองซะอีก"ไปเถอะจ้ะนายหัว พ่อกับแม่ของนายหัวรออยู่ในบ้านป่านนี้ท่านทั้งสองคงรอแย่แล้ว"อ
มาหยาลืมตาตื่นขึ้นมา เธอมองเห็นอัสลานที่มีใบหน้าซูบผอมไปจากเดิม แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความดูดีและสง่าผ่าเผย ของอัสลานลงเลยแม้แต่น้อย เธอกลัวมาตลอดทั้งคืน ผวาจนนอนไม่หลับเพราะกลัวอัสลานจะหายไป"อ้าว..! คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไรทำไมคุณถึงไม่ปลุกผมล่ะ"อัสลานที่ค่อย ๆ ขยับร่างกาย"มาหยาเห็นนายหัวหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุกนะจ๊ะ""วันหลังเธอก็ปลุกฉันสิ ไม่เป็นไรหรอก""ต่อไปนี้อย่าเรียก มาหยาว่าคุณอีกนะจ๊ะ ให้เรียกว่ามาหยาเหมือนเมื่อก่อน""ได้สิ ค่อย ๆ บอกฉันแล้วกัน"ความสงบยามเช้าผ่านไปได้ไม่ทันได้ราบรื่น ทั้งสองยังอยู่ในชุดนอน แต่กลับมีเสียงเคาะประตูดังลั่นเอ็ดตะโร เสียงโวยวายอยู่ถัดจากห้องนอนของมาหยาและอัสลาน ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่านั่นคือใคร"อีนางผู้หญิงหน้าด้าน แกเอาฝรั่งของฉันออกมาเดี๋ยวนี้นะ..!! ทำไมแกถึงมาแย่งฝรั่งของฉัน" เสียงของชบาโวยวายลั่น แต่ไม่สามารเข้าไปได้เพราะบอดี้การ์ดของมาหยากันเอาไว้"พวกแกอีพวกขี้ข้า อย่ามาขวางฉัน ฉันจะเข้าไปหาผัวของฉัน""คุณกลับไปเถอะ อย่าให้เราต้องใช้กำลังเลย""แกก็ลองดูสิ ที่นี่มันถิ่นฉัน แกจะทำอะไรฉันได้""ฝรั่งออกมาหาชบาเดี๋ยวนี้นะ พี่อย่าไปเชื่อมันมันจะห
"ฉันต้องการคุยกับเขาไม่ใช่เธอ หลบไปซะ มาอย่าทำเสียงเข้ม""เขาเป็นคนของฉันและฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเร็วๆนี้ ผู้หญิงตรงหน้าทำท่าทีโอหัง"อย่าพูดอย่างนั้นสิ หากหัวหน้าหมู่บ้านมาได้ยินแบบนี้จะไม่ดีกับเธอนะ"ฝรั่งหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตรง"ทำไมจะไม่ดีล่ะ ในเมื่อข้าชอบพี่ ข้าก็อยากได้พี่มาเป็นผัวของข้า" เด็กตรงหน้ายังคงทำท่าทีโอหังและไม่ยอมปล่อยแขนแกร่งของอัสลานใครๆก็ว่าอย่าเล่นกับอารมณ์ของคนที่กำลังตั้งครรภ์มายาที่เป็นคนอ่อนโยนและใจดีเสมอมา เดี๋ยวนี้เธอกลับมีความโหดอยู่ในตัวไม่น้อย มาหยารู้สึกโกรธจนเลือดแทบขึ้นหน้าที่เห็นผู้หญิงคนอื่นมาเกาะแขนสามีของตน"ขนาดผู้ชายเขายังพูดว่าไม่ควรพูดเธอรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"มาหยาเอื้อยเสียงเรียกพร้อมกับส่งรังสีอำมหิตแผ่กระจายออกมาอย่างเห็นได้ชัด"ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตพี่ฝรั่ง พี่ฝรั่งติดหนี้ชีวิตฉันฉันจะทำยังไงกับพี่ฝรั่งก็ได้ เขาต้องตอบแทนฉัน" สองมือเรียวเล็กยังคงเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย"ปล่อยแขนนายหัวอัสลานเดี๋ยวนี้...! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน..!"มาหยาตะคอกเสียงดังลั่นจนเป็นที่ดึงดูดของชาวบ้านและชายสูงวัยหัวหน้าหมู่บ้านได้ถือไม้ตะพดนุ่งกา
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วผ่านมาแล้วสามเดือนแล้วก็ยังไม่มีข่าวและวี่แววของอัสลานนับจากวันที่พบเจอเศษซากของเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด แต่มาหยายังคงเชื่อเสมอว่าอัสลานยังคงมีชีวิตอยู่ืเพราะไม่มีใครเห็นร่างของ อัสลาน"นายครับ นายยังคงจะตามหานายน้อยต่อไปไหมครับ หรือเราจะยุติการตามหา"ไอ้เดชเอ่ยถามคามิโลผู้เป็นบิดาหรือนายใหญ่"ฉันคงไม่อาจยุติ การตามหาลูกชายเพียงคนเดียวของฉันได้ ถ้ายังไม่เจอร่างของอัสลาน แปลว่าเขายังคงมีชีวิตและรอคอยการช่วยเหลือจากเราอยู่"คามิโลเอ่ยเสียงเรียบ"แล้วมาหยาเป็นอย่างไรบ้าง""นายหญิงยังคงไปทำงานที่โรงแรมและจัดการทุกอย่างออกมาแทนนายหัวอัสลานได้ดีครับนาย"คามิโลเข้าใจหัวอกของลูกสะใภ้เป็นอย่างดีเพราะเขาเองก็คิดถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวไม่ต่างกัน"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แกไปทำงานต่อเถอะ""ครับนาย"วันนี้มาหยาไปที่หมู่บ้านชาวเลแห่งหนึ่งถัดจากเกาะของชาวยิปซี มาหยาอยากกินปลาสดกับปูสด ๆ จากทะเล เธอจึงชวนเจ้าแว่นน้องชายของไอ้เดชและ บอดี้การ์ดอีก 4-5 คนตามมาเป็นเพื่อน"พี่แว่นจ๊ะ รบกวนพี่ไปดูปูกับปลาให้ฉันหน่อย ฉันอยากกินเอาแบบสด ๆ เลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเดินเล่นตรงริมหาดสักหน่อย"มาหย
ไม่มีคืนไหนที่มาหยาจะหลับลงสนิทโดยที่ไม่คิดถึงนายหัวอัสลาน วันสุดท้ายที่เกาะร้าง คำพูดสุดท้ายที่สัญญาว่าจะกลับมา มาหยายังคงเฝ้ารอนายหัวอัสลานด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยมอัสลานเปรียบเหมือนดังลมหายใจของมาหยาแม้ห่างกันเพียงวันเดียวก็แทบจะขาดใจ แต่เธอบัดนี้มีของขวัญที่แสนวิเศษอยู่ภายในกาย สิ่งที่เธอทำได้คือต้องเข้มแข็งเพื่อคนทั้งสอง"มาหยาวันนี้มีประชุมโรงแรม เราต้องลงมติหลายๆเรื่องนะ พี่จะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอเองเธอมีตรงไหนไม่เข้าใจ เธอถามพี่ได้เลย"ไอ้เดชลูกน้องคู่กายมือซ้ายมือขวาของอัสลานที่ช่วยมายาทำงานทุกอย่าง"ขอบคุณมากพี่เดช ส่วนเรื่องร้านถ้ามีตรงไหนตกหล่นไปให้เด็ก ๆ ที่ร้านแจ้งเข้ามาเลยนะค่ะ"มาหยาต้องดรอปเรียนและหันมาดูแลกิจการทั้งหมดของ อัสลานแทนเขาแม้ตัวเองจะได้ประสบการณ์แต่เพราะเคยฝึกงานและผ่านการทำงานกับอัสลันมาบ้างจึงทำให้มาอยากจัดการทุกอย่างออกมาได้ดีเลขาออยที่ตอนนี้รู้สึกรังเกียจมาหยามากขึ้นเป็นหลายเท่าตัว เหตุเพราะมองว่ามาหยาเป็นตัวซวยทำให้นายหัวอัสลานที่ตนเองรักต้องจากไปจึงมักจะใช้คำพูดถากถางมายาเสมอโดยที่ไม่มีใครกล้าทำแต่เลขาออยกับทำเพียงเพราะไม่ยอมรับว่ามาอย่าเป็นนายหญิงขอ