ศัตรูมาเยือนสีร์อท

    จากเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เลขาออยก็หน้าเสียไม่น้อยก็หยุดการวุ่นวายวอแว กับนายหัวอัสลานไปพักใหญ่ แต่ก็ไม่ได้หายหน้าหายตาไปเลย ยังคงป้วนเปี้ยนแวะมาถากถางมาหยาเวลาที่เดินมาชงกาแฟให้กับนายหัวอัสลาน

พนักงานที่นี่รู้ดีว่ามาหยาไม่ใช่แค่เด็กในอุปการะ แต่คาดการณ์ว่าคงเป็นนายหญิงในอนาคตแน่นอนทำให้ทุกคนไม่อยากจะยุ่งกับมาหยามากนัก ยกเว้นเลขาออยที่ไม่เคยเกรงกลัว พร้อมจะซ้ำทุกแมทที่มาหยาล้ม

  “วันไหนที่นายหัวเขาเบื่อแก แล้วฉันจะรอซ้ำ”

มาหยาที่กำลังยืนชงกาแฟถึงกลอกตาขึ้นข้างบน ไม่รู้เลขาออยไปเอาพลังในการจิกกัดมาจากไหนหนักหนา มาถากถางทุกวันกับเธอเนี่ยจนเธอเหนื่อยไม่อยากจะต่อปากต่อคำ

     “หยิ่งให้มันถึงที่สุดนะนางเด็กเส้น ก็แค่เด็กกำพร้าที่นายหัวอัสลานเขาเมตตา ทำตัวเป็นหงส์ชูคอไปเถอะ คอหักมาวันไหนฉันจะเอาน้ำร้อนลดให้”พร้อมกับปากเบ้ ใบหน้าเย้ยหยัน

       มาหยาที่ได้ฟังก็ยิ่งรู้สึกว่านับวันคุณเลขาออยนี่เป็นมลพิษทางเสียง ทางสายตา และอากาศมาก จนเธอสงสารพนักงานที่ต้องคอยรับมือด้วยอีกเธอชงกาแฟเสร็จก็รีบเดินหนีกลับไปห้องของอัสลานทันที

  “กาแฟดำ ใส่มะนาวมาแล้วค้า”เสียงหวานมาก่อนตัวมาหยาที่น่ารักของอัสลานนั่นเอง

       “ขอบคุณมากนะที่ชงให้ฉันทุกวัน”

       “ไม่เป็นไรจ้ะ มาหยายินดีอยู่แล้ว”

       “วันนี้มีอะไรให้มาหยาช่วยไหมจ้ะ”

       “นั่งก่อนเดี๋ยวฉันให้ช่วยดูแบบลายที่นอนอกับหมอนโรงแรมใหม่หน่อยลายเอาแบบวัยรุ่นหน่อย เธอเลือกให้ทีนะ”อัสลานที่ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารกองโต พร้อมกับดื่มกาแฟไปด้วย

       “ได้เลยจ้ะ สบายมาก”

สองคนคุยกันอยู่ในห้องออกรสออกชาด ส่วนเลขาออยพยายมหาช่องโห่วที่จะเขี่ยมาหยาตลอดเวลา

       ก๊อก ก๊อก !! เสียงประตูดังจากห้องทำงานของอัสลาน

       “สวัสดีครับนายหัวอัสลาน ขออนุญาตเข้าไปได้ไหมครับ”เสียงนี้คือเดชลูกน้องคู่ใจที่เพิ่งกลับจากอิตาลี่หลังจากถูกส่งไปทำงานแรมเดือนแทนนายหัวอัสลาน

       “อ้าว มึงกลับมาถึงเมื่อไหร่”อัสลานที่แกล้งถามทั้งที่รู้อยู่แล้วเพราะมีเอกสารการเบิกจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินมาที่บริษัท

       “นายหัวไม่ทราบจริงเหรอครับ”เอกถามกวนประสาท

       “พี่เดชสวัสดีค่ะ หายไปเป็นเดือนเลย”มาหยายกมือไห้วพร้อมกับยิ้มหวานไปให้

       “มาหยาไม่ต้องไปยิ้มให้มัน ยิ้มให้ฉันคนเดียวพอ..!!”อัสลานที่ส่งสายตาพิฆาตไปที่มาหยาทันทียิ่งกว่าสายฟ้า

       “นายหัวตลาดน้องทำไมครับเดี๋ยวก็ตกใจพอดี อะ มาหยาพี่ซื้อของมาฝาก ไม่รู้เราจะชอบไหม”เดชไม่สนใจเจ้านายเลย ยื่นถุงพลุงพลังยื่นไปให้กับมาหยาน้องสาวที่น่ารักของเขา

       "ไอ้เดชมึงนี่มันเหลือเกินจริง ๆ รอบหน้ากูจะส่งไปตลอดชีพไม่ต้องมาเหรียบประเทศไทยแม่งเลย”อัสลานพูดเสียงเข้มขึ้นบัญชีดำไอ้เดชทันทีที่เห็นมันยื่นถุงของฝากให้มาหยา

       “แหม่ !! เจ้านายไม่ต้องกลัวผมจะแย่งมาหยามาจากเจ้านายหรอกครับหวงขนาดนี้ ผมคงไม่อยากเอากบาลผมไปรับลูกกระสุนของนายหรอก”

       “มึงมีอะไรว่ามา”อัสลานที่บอกให้เดชรายงานทุกเรื่องที่ไปเจอมา แต่เขาลืมว่าไม่อยากให้มาหยารู้งานด้านมืดของเขา เลยต้องให้มาหยาไปนั่งรอเขาที่ห้องรับรองแขกหรือไปดูงานด้านนอกก่อน

มาหยาก็พยักหัวเป็นการตอบรับพร้อมกับหยิบแท็บเล็ตพร้อมกับสมุกปากกาออกไปด้านนอกเพื่อนั่งทำงานรอนายหัวประชุมกับพี่เดชแต่เหมือนจะมีมารมา

       “มาหยา สบายดีหรือเปล่า”เสียงนั้น เสียงของนายหัวใหญ่เธอไม่ได้หูฝาดแน่นอน มาหยารีบเงยหน้ามองหาเจ้าของเสียงทันที

       “นะ นะ นายหัวใหญ่!!!”

       “ก็ฉันนะซิ ทำหน้าตกใจยังกับเห็นผี”นายหัวใหญ่ที่แต่งตัวสบาย ๆ พร้อมกับกระถุงผ้าหนึ่งใบ

       “มาทำอะไรที่นี่จ๊ะ”

       “ถ้าฉันบอกว่าคิดถึงมาหยา เลยมาเช่าห้องที่รีสอร์ทนอนมาหยาจะเชื่อฉันไหม”พร้อมกับทำหน้าทะเล้นส่งไปให้มาหยาที่นั่งทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก

       ทุกการกระทำของมาหยา ถูกเลขาออยบันทึกรูปภาพพร้อมกับวีดีโอซูมแบบคูณสิบไปเลยนางกลัวภาพไม่ชัดเวลาฟ้องนายหัวอัสลานจะได้ฟ้องถนัด ๆ นี่เป็นเหมือนโอกาสทองของคุณเลขาออยเลยที่จะบอกว่ามาหยาให้ท่าแขกที่มาพัก

       “นี่นายหัวพักห้องไหนจ๊ะ”

       “ห้องท้ายสุด ติดชายทะเลเงียบสงบแล้วก็เห็นวิวพระอาทิตย์ตกด้วย มาหยาเย็นนี้มีนัดยัง มากินปิ้งย่างที่ห้องฉันได้ไหม”นายหัวใหญ่ที่กำลังยิงกระสุนเร่งทำคะแนน เพราะเขาไม่มีโอกาสบ่อย ๆ

       “เออ ..คือ มาหยายังไม่รับปากได้ไหมจ๊ะ”สีหน้ากังวลของมาหยาแสดงออกชัดเจน

“ก็ได้ไม่เป็นไร แต่มาหยาติดค้างฉันนะจำได้ใช่ไหม”

       “จำได้จ้ะ เดี๋ยวมาหยาขอถามนายหัวอัสลานก่อนว่ามีธุระที่ไหนอีกไหม”

       “ฮืม ก็ตามใจ”นายหัวใหญ่ที่ได้ยินชื่อศัตรูก็หน้าปูดพร้อมกับเดินไปเช็คอิน เขาคิดถึงมาหยามาก เพราะดูท่านายหัวอัสลานคงไม่ยอมปล่อยมาหยาให้มาที่ร้านขนมง่าย ๆ เขาเลยตัดสินใจจอง รีสอร์ทของนายหัวอัสลานมาหา มาหยาซะเลย

       สองคนที่กำลังนั่งประชุมปัญหาที่อิตาลี่เรื่องศัตรูตัวฉกาดอย่างไอ้แม็กซิม ที่เป็นศัตรูการค้าสินค้าสีดำของนายหัวอัสลานมาตลอดอยู่ ๆ มันก็มาเมืองไทย มันต้องมีเหตุผลอะไรซักอย่าง ตลอดเวลาที่เดชไปอยู่อิตาลี่ ไอ้แม็กซิมพยายามส่งคนมาล้วงความลับเรื่องที่ผลิตสินค้าทุกล็อตของเรา แถมยังลักลอบวางเพลิงโกดังเราที่ถนนหลายเส้นในอิตาลี่ พร้อมกับประทะดุเดือดกับทีมของเดช

แต่อยู่มันก็บินมาเมืองไทยแบบไม่มีเหตุผลคงไม่ใช่ อัสลานที่ตั้งใจฟังทุกคำที่เดชรายงาน อยู่ในมือถือก็มีข้อความจากเลขาออยดังขึ้น เห็นเขียนว่าด่วนอัสลานเลยรีบเปิดอ่านดูเขาถึงกับเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าหน้าชุดสูตรทันที

       “ฉิบหาย นี่แม่ง มาเหยียบหน้ากูถึงถิ่นเลยหรือไง”พูดจบก็ลุกพรวดออกจากเก้าอี้ทันที เปิดประตูแทบพัง

       “นาย นายหัว ไปไหนละนั่น”เดชที่ไม่รู้อารมณ์เจ้านายก็วิ่งตามออกมาแทบไม่ทัน เขาแทบจะกลืนน้ำลายเพราะนายหัวใหญ่มาเยือนถิ่นนายหัวอัสลานแบบท้าทายมาก เขาได้รู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นที่บาร์ หรือเรื่องที่นายหัวเอามอร์เตอร์ไซร์ของนายหัวใหญ่เอามาขับกับมาหยาเพื่อเย้ยนายหัวใหญ่

“วันจะมีนองเลือดไหมว่ะเนี่ย”เดชรีบเดินตามติด ๆ เพราะกลัวจะมีเหตุการเป่ากบาลกันกลางรีสอร์ทเหลือเกิน

       “อ้าว นายหัวอัสลาน ไหงมาต้อนรับผมด้วยตัวเองเลยละครับ นี่ต้องถือเป็นเกียรติไหมเนี่ย”หมัดแรกกระทบกันแล้ว

       “มึงมาทำไมที่รีสอร์ทกู ใครเชิญมึงมา”

       “อ้าวที่นี่มันที่พักผ่อนผมก็มาพักผ่อนนะซิครับ หรือนายหัวอัสลานเลือกลูกค้า ผมจะได้รู้ไว้”

       “งั้นเชิญมึงตามสบาย บริกรฝากดูแลคุณผู้ชายคนนี้ให้ดีอย่าให้ขาดตกบกพร่องละ พยายามอย่าปล่อยให้มันออกมาเพ่นพานข้างนอกยิ่งดี”อัสลานเค้นเสียงต่ำพูดรอดไรฟันราวกับสแยะยิ้มบรรดาลูกน้องที่เห็นโหมดนี้ถึงกับชนลุกไปตาม ๆ กัน

       ส่วนเลขาออยที่เตรียมเสนอหน้าจะไปฟ้องก็ต้องเบรกตัวโกร่งเมื่อเห็นสีหน้าแววตาของนายหัวอัสลานที่ดูไม่เป็นมิตรซักเท่าไรเธอไม่เคยเห็นนายหัวอัสลานหวงใครขนาดนี้มาก่อน ใจเธอทั้งเจ็บทั้งแค้นแต่ยังทำอะไรมาหยาไม่ได้

       “ไอ้ดำ มึงเตรียมการ์ดไว้นะ กูกลัวข้างในเขาจะเป่ากบาลกันซะแล้วมั้งกูว่า”เดชรีบส่งรูปพร้อมกับพิมพ์ข้อความไปหาไอ้ดำบอดี้การ์ดรุ่นน้องที่สนิท

       ไอ้ดำถึงกลับกลืนน้ำลายไม่ลงคอเมื่อเห็นนายหัวใหญ่มาเยื่อนถึงถิ่นแบบนี้

       “มาหยา เข้าห้องเถอะฉันเคลียร์งานจบแล้ว”ยังไม่ทันที่มาหยาจะตอบรับ อัสลานรีบดึงมือเรียวลากเข้าห้องแบบไม่เห็นฝุ่นเลย

       “นายหัวจ๊ะ นายหัว มาหยาเจ็บ”

       “ฉันขอโทษเธอเจ็บตรงไหน”อัสลานที่ได้สติก็รีบปล่อยข้อมือเรียวพร้อมกับรีบตรวจเช็คดูว่าเขาทำเธอเจ็บตรงไหน

       “ไม่เป็นไรจ้ะ นายหัวอย่าทำหน้าแบบนี้ซิจ๊ะ ไม่หล่อแล้วนะนั่นลูกน้องของนายหัวเขาพากันกลัวหมดแล้ว”มาหยารีบพูดอ้อนทันควันเธอรู้ว่าอัสลานเป็นเช่นไร

       “เมื่อกี้มันมาคุยอะไรกับเธอบ้าง”

       “ก็แค่ชวนไปดูพระอาทิตย์ตกดินพร้อมกับไปกินปิ้งย่างจ้ะ”

       “แล้วเธอตอบมันไปว่ายังไง มาหยา”

       “เออ ขอถามนายหัวอัสลานก่อนจ้ะ ว่ามีติดธุระที่ไหนหรือเปล่า มาหยายังไม่ได้รับปากนายหัวใหญ่จ้ะ”

       “ดีมากเด็กดีของฉัน”อัสลานลูบไปที่หัวทุยของมาหยาด้วยความพึงพอใจในคำตอบที่ได้รับ

       “งั้นวันนี้เราทำงานแค่ครึงวันพอกลับบ้านสวนกันดีกว่าหรือมาหยาอยากไปเที่ยวไหมฉันพาไป”

       “ไปไหนก็ไปได้หมดจ้ะ แล้วแต่นายหัวจะพาไปเลย”

อัสลานที่ไม่อยากจะอยู่รีสอร์ทแล้วเพราะดูทรงนายหัวใหญ่คงไม่รามือเรื่องมาหยาง่าย ๆ เขาเองก็ยังไม่อยากจะประทะสร้างศัตรูเพิ่มแค่ไอ้แม็กซิมเขาก็ปวดหัวกบาลจะแยกแล้ว ไม่รู้มันมีจุดประสงค์อะไรถึงได้เดินทางมาประเทศไทยในครั้งนี้