มาหยาพยายามดิ้นหนีจากพันธการที่ได้รับ ทั้งตีทั้งทุบไปที่บ่ากว้างของอัสลาน แต่ไม่มีทีท่าจะหยุดเลียติ่งเสียวของเธอ เธอทำได้แค่ร้องครางดัง ๆ ระบายความเสียวซ่าน
“อะ อะ ซี๊ด ซี๊ด พอแล้ว พอ นายหัว เสียวจ้ะ พอ นายหัว..อัส..ลาน มาหยา เสี..ยว นายหัว ไม่ไหวแล้ว ใจจะขาดแล้ว อ้าส์..”
อัสลานได้เลียจนไม่รู้ว่าอันไหนน้ำรัก อันไหนลายมันไหลย้อยปะปนกันไปหมด แต่ก็ไม่รังเกียด เขายิ่งใช้ลิ้นเลียมากบดขยี้ซุกไซ้ด้วยจมูกโด่ง พร้อมกับสอดนิ้วมือแกร่งจ้วงแทงเข้าไปรูคับแน่นของมาหยาอีกจนมาหยาแกร่งกระตุก น้ำสวาทเคลือบเต็มนิ้วแกร่งจนมันวาว
“เสร็จแล้วหรอ มาหยา ฉันยังไม่ได้เอาเลย”อัสลานคลานขึ้นไปพร้อมกับใช้ลิ้นสากลากตั้งแต่โหนกกุหลาบเลียไล้พร้อมพรมจูบไปจนถึงเต้าอวบใหญ่ สองมือบีบกระชับทั้งสองเต้าเคล้นคลึงจนเป็นรอยมือใช้ลิ้นเลียพร้อมกันทีเดียวสองจุกจนน้ำลายเลอะเปอระเปื้อนเต็มสองจุกนมสีหวานของมาหยา
“ซี๊ด....นายหัว มาหยาไม่เอาพอ เสียว เสี...ยว.. อ้า...ส์”มาหยาจิกเล็บสวยลงบนบ่าใหญ่ของนายอัสลานที่ซุกหัวลงบนหน้าอกใหญ่ของเธอ สมองขาวโพลนราวกับร่องลอย ร่างกายเหมือนโดนไฟช็อตจนสมองน้อยนิดพร่าเบลอ จนสติเล็ก ๆ ของเธอล่องลอยไปกับรสไฟสวาทอันร้อนแรงของผู้มากประสบการณ์จากนายหัวอัสลานที่เป็นสามีหมาด ๆ ของเธอ
เสียงทุ้มต่ำครางในลำคอเสียวกระสันอย่างพอใจพร้อมกับทำรอยกุหลาบตั้งแต่คอ เต้าใหญ่ หัวไหล่ อัสลานก็กัดจนขึ้นเขี้ยวมาหยาถึงกับคราง ซี๊ด! เพราะเจ็บปนเสียว อัสลานมืออีกข้างปลดเข็มขัดกลางเกงขายาวสีขาวออก เหลือแต่บ็อกเซอร์สีดำ พร้อมกับท่อนเอ็นสุดร้อนแรงที่แข็งตุงแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
“มาหยาขอฉันเอาหน่อย”เขากระซิบข้างใบหู พร้อมกับถอกท่อนเอ็นร้อนออกแค่ตรงเป้าบ๊อกเซอร์โดยไม่ถอดออก เขาประกบจูบเร้าร้อนแลกลิ้นไปมากกับปากเล็ก ส่วนมืออีกข้างก็พยายยามยัดเจ้าท่อนเอ็นร้อนเข้าไปในรู้สวาทเล็ก จนหัวเห็ดใหญ่แทงเข้าไปได้ครึ่งลำเอ้น
“อ้าส์ ... ซี๊ด แสบ!! เจ็บ อู้ย นายหัว มาหยาเจ็บ อ้าส์...อ้าส์ จะ เจ็บ”มาหยาผละออกจากการจูบทันทีเพราะพิษบาดแผลเก่ายังไม่ทันจางหาย ก็โดนแทงซ้ำอีก
“ชู้ว.... ไม่เป็นไรมาหยา เดี๋ยวดีเอง ซี๊ด โคตรเสียวเลย”
สะโพกแกร่งเร่งขยับเข้าออก ตามจังหวะอารมณ์ อัสลานแทบขาดใจกับรูสวาทแสนนุ่มอุ่นร้อน เขาจะแตกคารูสวาทอยู่มะรอมมะล่อแต่ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายค่ำคอ จะตายปากอ่าวไม่ได้ เขาพลิกตัวมาหยาเปลี่ยนเป็นขึ้นคร่อมเขาแทน
“ลึก ลึกมาก อ้าส์ นายหัว”มาหยาถึงกับจุกเพราะท่อนเอ็นร้อนมุดเข้าไปจนสุดลำ
“โยกมาหยา โยกแรง”
เสียงเนื้อกระทบกันปนเปกับเสียงครางกระเส่าไม่เป็นศัพท์ของคนสองคนที่เสพสมกันอย่างร้อนแรงเกินจะบรรยาย มาหยาที่ไม่รู้ประสา ก็โยกลุกนั่งขึ้นสุดลงสุดจดอัสลานเสียวจนต้องเป่าปากครางต่ำในลำคอ
“อ้าส์ ซี๊ด มาหยา โอ้วส์ ดี ยังนี้ละ กระแทกมา ฮืม..”มาหยาที่โยกจนผมสวยที่มวยเอาไว้รวงไปที่บ่า ภาพนี้อัสลานมองเห็นช่างยัวยวนมาก เขาโอบกอดมาหยาที่นั่งทับอยู่บนร่างใหญ่ให้โน้มตัวมาด้านหน้ากระดกสะโพกขึ้นเล็กน้อยแทงสวนอย่างแรงด้วยตัวเองมาหยาโดนกอดรัดแน่นจากวงแขนแกร่ง เธอดิ้นหนี้ไม่ได้ก็ทำได้แค่ระบายความเสียวกัดลงบนตนแขนจนเลือดซิบ
“ฮื่อ ซี๊ด นายหัวไม่ไหวแล้ว อะ อ้าส์... นายหัว”
โพรงสวาทเริ่มตอดรัดแท่งเอ็นถี่ขึ้น น้ำสวาทไหลเยิ้มจนล้นออกรูเลอะเต็มหน้าตักแกร่งอัสลานสัมผัสได้ว่าคนตรงหน้าตอดถี่จนเขาเองก็เสียวไม่แพ้กัน อัสลานยิ่งเร่งกระแทงสวนสะโพกเข้าออกอย่างไม่ปราณี มาหยาเองก็ลืมอายและความเสียว แอ่นสะโพกเด้งรับแท่งร้อนของอัสลานอย่างเต็มที่ เพียงไม่นานน้ำอุ่นร้อนไหลวาบเต็มรูสวาท มาหยาถึงนอนซบอกแกร่งไม่ขยับเพราะเธอเหนื่อยจนขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุก
อัสลานอุ้มมาหยาไปเข้าห้องน้ำทั้งที่ยังไม่ได้ถอดแท่งร้อนออกจากรูสวาทสวย เดินไปเหมือนลูกลิง เขาเองก็ยังเสียวไม่สร่างเลยเดินไปสาวเอวไปด้วยจนมันเสียวแทบไม่ไหวเจ้าลูกชายก็งองแงแข็งโด่คือรูสวาท
“มะ ไม่เอาแล้ว !”แรงเฮือกสุดท้ายโพล้งพูดกับร่างใหญ่ที่เอาแต่สาวเอวไม่พัก
“ซี๊...ด..อ้า..ส์ ขออีกนิดเมียจ๋า อีกนิด อ้า...ส์ โอ้ว”เดินไปเด้าไปมาหยาได้กอดคอแกร่งเอาไว้แน่นกลัวจะตก เหงื่อเม็ดเล็กพุดเต็มใบหน้าสวย
“ฮื่อ อื่ม..เสียว เสียว”
“ตอดถี่ ๆ เลย โอ๊ย อย่าขมิบมากนักเมียจ๋า โอ้ว..ส์”
อัสลานสาวสะโพกกระแทกไปด้วยเดินไปจนถึงห้องน้ำ เขาประกบปากจูบมาหยาเสียงครางต่ำไม่มีพัก จนไม่นานน้ำรักไหลอุ่นวาบเต็มล้นทะลัก อัสลานถอนลำเอ็นแกร่งออกน้ำรักไหลย้อยตามออกมาเป็นทางมาหยายืนยังแทบขาสั่น
“ขอโทษนะมาหยา เดี๋ยวฉันอาบน้ำให้นะ”
“จ้ะ นายหัว”
กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะนายหัวอัสลานก็เอาแต่หาเศษหาเลยกับมาหยาไม่มีพัก จนอาบน้ำเสร็จมาหยาถึงกับต้องหลับอีกรอบจนถึงบ่ายกว่า ๆ มาหยายังไม่ตื่น
อัสลานที่นั่งทำงานอยู่ในห้องนั่งเฝ้ามาหยาไม่ห่าง ไม่ได้ออกไปจากห้องตั้งแต่เมื่อวานที่มาถึง บรรดาลูกน้องก็ต่างพากันลือลั่นระหว่างความรักของทั้งสอง ว่าเร้าร้อนไม่เบาเพราะเสียงมาหยาที่ระเบียงเกินกว่าจะจินตนาการจริง ๆ
อัสลานที่ว่ามาหยาไม่ยอมตื่นเลยเดินเข้าไปไกล แต่ใบหน้ากลับแดงแจ๋ เม็ดเหงือผุดขึ้นเต็มไรผม ทั้ง่ที่แอร์เปิดเย็นฉ่ำปากเล็กก็แดงแห้งเผือด ตัวร้อนเป็นไฟ
“มาหยา มาหยา นี่เธอไม่สบายหรอ”อัสลานรีบเขย่าตัวปลุกมาหยาให้ตื่น แต่ด้วยพิษไข้ทำให้ดวงตาสวยสลึมสลือหนักอึ้งไปหมด
“มาหยาปวดหัวจ้ะนายหัว ฮึก ฮื่อ ฮึก”เสียงเล็กกลับร้องไห้ขึ้นมาซะเฉย ๆ
“ไม่ต้องร้องมาหยา เดี๋ยวฉันเรียกหมอให้นะ”อัสลานรีบยกหูโทรหาไอ้ดำให้โทรตามหมอมาที่บ้านพักตากอากาศที่ไร่ชาทันทีย้ำว่าต้องเป็นหมอผู้หญิงเท่านั้น
ผ่านไปไม่นาน คุณหมอมาก็ถามอาการต่าง ๆ พร้อมกับมองหน้าคนตัวโตพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปม
“นี่น้องเขาโดนใครทำขนาดนี้ค่ะ”
“เออ..คือ ผมเองหมอ”
“คุณทำรุนแรงกับน้องเขาหรอค่ะ ถึงได้บวมขนาดนั้นค่ะ นั่นอักเสบเป็นเหตุให้น้องไข้ค่ะ”
“ผมต้องทำยังไงครับ”อัสลานที่รู้สึกผิดที่กลับไปซ้ำมาหยาเมื่อเช้านี้อีกทั้งที่เธอประท้วงว่าเจ็บก็ตาม
“ห้ามมีอะไรกันจนกว่าจะหายดีค่ะ ให้น้องทานอาหารอ่อน ๆ พักผ่อนให้เพียงพอก็พอค่ะ”
“ครับคุณหมอ”
“งั้นหมอขอตัวก่อนนะค่ะ”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมให้ลูกน้องไปส่งนะครับ”พูดจบดำก็พาคุณหมอสาวกลับไปส่งที่คลินิกทันที
แม่บ้านรีบเอาข้าวต้มขึ้นมาให้เจ้านายสุดหล่ออย่างอัสลานทันทีเหล่าบรรดาแม่บ้านที่นาน ๆ ทีเห็นนายหัวอัสลานหนุ่มหล่อล่ำตาน้ำขาว สูงยาวเข่าดี
“ป้าศรี นายหัวอัสลานหล่อมาก ยิ่งตอนเมื่อกี้ฉันเอาข้าวต้มไปส่งให้ในห้องนอน โอ๊ยออร่าความหล่อละลายมาก”
“แหม่..!! อีจันทร์มึงก็เบาหน่อย นายหัวเขามีนายหญิงมาด้วยมึงไม่เห็นหรอ”
“ฉันก็อยากจะฝันบ้างไม่ได้หรือไงละป้าก็..”
“ไป ไป ไปทำงานเลย งานบ้านเยอะแยะ แกนี่มันไร้สาระ”
ส่วนมาหยาก็ถูกนายหัวอัสลานเอาอกเอาใจเป็นอย่างดีเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้เธอป่วยหนัก ทั้งป้อนข้าว ป้อนยา แถมยังอยากจะฉีดยาเธออีกแล้ว...
เบา ๆ ก่อนนะค้าาา
เช้าที่สดใสพร้อมไอหมอกหนา รายล้อมไปด้วยลมเย็นปกคลุมทั่วไร่ชา มาหยาที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อรับไออุ่นแสงแดดจากพระอาทิตย์ดวงโต นานมากแล้วเธอไม่ได้ออกจากบ้านสวนเลย จนเธอแทบจะจำไม่ได้ว่าสถานที่อื่นๆ หน้าตาเป็นอย่างไรจนกระทั่งนายหัวอัสลานผู้เป็นเจ้าชีวิตและบัดนี้เปลี่ยนสถานะเป็นว่าที่คนรักของเธอ"มายืนใส่เสื้อตัวบางๆ ในที่อากาศหนาวแบบนี้เดี๋ยวก็ไข้กลับอีกหรอก"อัสลานที่เฝ้ามองมายาอยู่สักพักจึงเดินหยิบเสื้อคลุมมาคลุมให้กับมาหยา"ขอโทษจากนายหัวอัสลาน ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงมาหยาขนาดนี้""ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันรักเธอรักมากๆ"พูดจบนายหัวอัสลานก็เดินไปสวมกอดมาหยาจากทางด้านหลังเพื่อเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันเป็นครั้งแรก"ดูสิพระอาทิตย์สวยเหมือนเธอเลย....ชื่อเธอแปลว่าอะไรหรอมาหยา"เขาถามด้วยความสงสัย"พ่อกับแม่บอกว่ามาหยาแปลว่าเจ้าหญิงแห่งท้องทะเลจะมีเกาะอยู่เกาะนึงชื่อเกาะว่ามาหยา มันเป็นความเชื่อของชาวเลโบราณชาวยิปซี หากเจอคลื่นลมก็จะไปหลบที่เกาะมาหยาแห่งนี้ก็จะพ้นจากคลื่นแรงลมต่างๆ"มาหยาที่อธิบายความหมายของชื่อของเธอเธอดูมีความสุขทุกครั้งที่พูดเกี่ยวกับทะเล และความฝันที่อยากจะล่องเรือเที่ยวรอบโลกเขา
"เนี่ยหรอผู้หญิงที่มึงบอกกูว่าเป็นหัวใจของไอ้ อัสลานที่กูจะสามารถเอามันมาต่อรองในเรื่องธุรกิจที่กูต้องการจากมันได้""ใช่ครับนายเธอชื่อมาหยา ผมเฝ้าติดตามนายหัวอัสลานแทนพี่เดชมาสักพัก ตอนแรกก็ไม่รู้ว่ามีจุดอ่อนอะไรแต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้เป็นกุญแจสำคัญให้นายเดินเกมต่อได้ครับ""ไอ้ดำมึงทำดีมาก เดี๋ยวกูจะบอกแผนการและจังหวะที่ดีในการพาตัวเด็กผู้หญิงคนนี้มาให้กู""ได้ครับนายแม็กซิม"ไอ้ดำกลายเป็นหนอนบ่อนไส้ของศัตรูเบอร์ต้นๆของนายหัวอัสลาน มันต้องการขยายอาณาเขตพื้นที่ธุรกิจสีดำที่อิตาลีทั้งหมดที่อัสลานได้ควบคุมดูแลแต่มันทำไม่ได้เพราะอัสลันแข็งแกร่ง และไม่มีจุดอ่อนที่เขาจะเอามาต่อรอง จนกระทั่งไอ้ดำคนของเขาที่ส่งไปแฝงตัวอยู่กับอัสลานมาหลายปี ได้เจอเข้ากับจุดอ่อนของมันคือผู้หญิงที่ชื่อ มาหยาไอ้ดำก่อนที่จะมาเป็นลูกไล่ของไอ้เดชมันก็เป็นแค่เศษสวะที่โดนรุมทำร้ายมาก่อน มันพยายามหาทางเข้าใกล้ไอ้เดชแม้กระทั่งยอมโดนกระทืบต่อหน้าไอ้เดชเพื่อให้มันมาช่วย และเคยใช้วิธีการรับกระสุนแทนไอ้เดชแต่ซึ่งความจริงไม่ใช่มันตั้งใจให้ฟังโน้นยิงถากต้นแขนของมันไป เพื่อซื้อใจให้ไอ้เดชเชื่อใจและได้เข้าใกล้กับนายหัวอัสลานไอ้
หลังจากกลับจากไร่ชาผ่านมาแล้วเป็นระยะเวลาไม่นานไม่มาหยาก็ต้องเข้ามหาวิทยาลัยตามที่เธอตั้งใจเอาไว้วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนปี 1 มหาวิทยาลัยในตัวเมือง อัสลานตื่นแต่เช้าเพื่อไปส่งมาหยาด้วยตัวเองแต่สิ่งที่เขาเห็นเขาแทบจะกัดปากไม่อยากให้เธอไปมหาวิทยาลัย"มาหยาชุดเธอมันรัดติ้วไปหรือเปล่าเนี่ย..!!"ความหึงหวงแผ่ซ่านเข้ามาในจิตใจของนายหัวอัสลานทันทีที่เห็นชุดนักศึกษาที่ดูคับแน่น"มันก็ไม่เล็กนะจ๊ะนายหัว ชุดนี้นายหัวเป็นคนเลือกให้มาหย่ากับมือเลยนะจ๊ะ"มาหยารีบอธิบายให้คนตรงหน้าฟังทันที"ก็ตอนนั้นฉันคิดว่ามันพอดีแล้วนี่เธอตัวใหญ่ขึ้นหรือเปล่าเนี่ย""นายหัวว่ามาอยากอ้วนหรอจ๊ะ..!!"อย่าทำเสียงตระหนักกระงอดส่งค้อนวงใหญ่ให้คนตัวโตไป 1 ที"เปล่าสักหน่อยฉันก็แค่ห่วงเธอเท่านั้น"ฟอด ฟอด !! "ขอบคุณที่เป็นห่วงมาหย่านะจ๊ะ""แล้วไปมหาวิทยาลัยอยากไปหลีหนุ่มที่ไหนล่ะถ้าฉันรู้ฉันเอามันตายแน่ ส่วนเธอฉันจะเอาให้ตายคาเตียงเลย"อัสลานทำเป็นขู่มาหยา เพื่อไม่ให้เธอนอกลู่นอกทางหรือทิ้งเขาไปทั้งที่หัวใจของเขาเชื่อใจเธอแบบร้อยเปอร์เซ็นต์"แหม..!!! ใครจะกล้ามายุ่งกับมาหยา ดูหน้านายหัวอัสลานสิจ๊ะน่ารับแขกซะขนาดนี้""แต่ก
ร่างสูงใหญ่เดินสง่าผ่าเผยในชุดสูทสีดำพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนเดินประกบหลังสาวๆในมหาวิทยาลัยต่างพากันจ้องมองและกรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่ว่าเขาคนนั้นคือใครกันนะ ที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าคณะมนุษยศาสตร์สาขาการท่องเที่ยว"เชอรี่เดี๋ยวฉันต้องไปแล้วนะแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันซื้อขนมมาฝาก""โอเคแก..!!""ยายกระติ๊บทำอะไรให้มันเร็วๆหน่อยสิเลิกเรียนแล้วเนี่ย""ใจเย็นๆสิยายเชอรี่ ฉันไม่ได้ตัวใหญ่บึกบึนเหมือนแกนะที่จะทำอะไรเร็วไปซะทุกอย่าง""ต๊ายตาย..!! ตบปากเท่าอายุ ฉันน่ะเอวบางร่างน้อยย่ะ อย่ามาอาบูริจี้ฉันนะ"เพื่อนใหม่ของมาหยาที่ทั้งตลกและน่ารักกระติ๊บเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก เชอรี่เป็นสาวสองที่ร่างกายบึกบึนแต่จิตใจเป็นกุลสตรีเกินร้อยพากันหัวเราะคึกคักเดินมาจนถึงใต้อาคารของคณะ ทุกคนที่เดินลงมาถึงกับพากันกรี๊ดกร๊าดเมื่อเห็นบอดี้การ์ดสุดหล่อยืนประกบหลังกับร่างที่สง่างาม ดูภูมิฐาน"กรี๊ด....แก๊ ..!!ดูนั่นสินั่นใครอ่ะ..? โคตรหล่อนั่นเทพเจ้ากรีกลงมาจุติหรือไงนะ ทำไมหล่อตั้งแต่หัวจรดเท้าดูกล้ามนั่นสิความสูงก็พระเจ้าประทานเหลือเกิน อ๊าย!!""ยายกระติ๊บแกเห็นไหม"กระติ๊บขยับแว่น พร้อมเพ่งเล็งไปที่บุคคลดังกล่าวที่เช
ณ บาร์หรูใจกลางเมืองภูเก็ต แสงสีเสียงกระหึ่มเร้าอารมณ์ คืนนี้เป็นคืนพิเศษที่นายหัวอัสลานพามาหยาและเพื่อนๆ มาเลี้ยงฉลองเปิดเทอมมหาวิทยาลัยปีแรก มาหยาในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิง เผยเรียวขาสวยสะกดทุกสายตา เคียงข้างด้วยเชอรี่สาวประเภทสองสุดแซ่บในชุดราตรีสีทองอร่าม และกระติ๊บสาวมาดเซอร์ในชุดยีนส์เท่ห์ ทั้งสามสาวโดดเด่นท่ามกลางแสงไฟสลัว"โอ๊ยดูชุดของยายเชอรี่สิมายหยา กลบพวกเรามีจ๊ะสีทองอร่าม"เสียงกระติ๊บเอ๋ยแซวเชอรี่"แหม นานๆจะออกมาเปิดหูเปิดตาสักทีมันก็ต้องเต็มที่หน่อยป่ะ""เพื่อนฉันสวยทุกคนเลยฉันคอนเฟิร์ม""เฮียแอดไลน์ตัดสินหน่อยสิคะว่าระหว่างเชอรี่และนางชะนี 2 คนนี้ใครสวยกว่ากัน"เชอรี่ที่โยนคำถามไปให้กับนายหัวอัสลาน"ตอบตรงๆก็มายาสวยที่สุดสำหรับฉัน"อัสลานที่ตอบเชอรี่แบบติดตลก"โอ๊ยอกอีเชอรี่จะแตก เบื่อคนมีความรัก เหม็นกลิ่นความรักที่สุด"นายหัวใหญ่ เจ้าของบาร์ออกมาต้อนรับนายหัวอัสลานด้วยตัวเอง ด้วยความเคารพรักที่เขามีต่ออัสลานเสมือนพี่ชายแท้ๆ จากวันที่เขาได้พูดคุยเรื่องของ มาหยาที่หน้ามหาวิทยาลัย"ยินดีต้อนรับครับพี่อัสลาน เชิญพี่และเพื่อนๆ ขึ้นไปที่ชั้น VIP ได้เลยครับ" นายหัวใหญ่กล่าวด้วยรอ
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนไร่ชาเขียวขจีที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ณ ใจกลางไร่ชาแห่งนี้ บ้านไม้สักหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอย่างสง่างาม นี่คือบ้านของคามิโล อดีตมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่ผันตัวมาเป็นชาวไร่ชา และจันทร์ฉาย ภรรยาชาวใต้ผู้เข้มแข็งของเขาอัสลานพามาหยามาถึงไร่ชาด้วยรถยนต์คันหรู มาหยารู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ ที่เธอเคยมาเยือนแล้วตรงหลังถัดไป แต่เมื่อคามิโลและจันทร์ฉายออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ความกังวลของเธอก็หายไปจนหมดสิ้น"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" อัสลานเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"สวัสดีจ้ะลูกชาย มาถึงก็ไม่บอกแม่ก่อนเลยนะ" จันทร์ฉายเอ่ยพลางโผเข้ากอดลูกชายด้วยความคิดถึง"สวัสดีครับคุณพ่อ" อัสลานหันไปทักทายคามิโล"มาถึงก็ดีแล้ว เข้าบ้านกันเถอะ"เมื่อเข้ามาในบ้าน มาหยาก็รู้สึกประทับใจกับการตกแต่งที่เรียบง่ายแต่หรูหรา เฟอร์นิเจอร์ไม้สักแกะสลักอย่างประณีตบ่งบอกถึงรสนิยมอันดีของเจ้าของบ้าน"นี่มาหยาครับ คนรักของผม" อัสลานแนะนำมาหยาให้พ่อแม่รู้จัก"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" มาหยายกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม"สวัสดีจ้ะหนูมาหยา ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ น่าตาหน้ารักใช่ได้เลยนะ ลู
เวลาผ่านพ้นไปไวจนแทบไม่น่าเชื่อ มาหยาได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยมาเข้าเทอมที่สอง ของปี 4 เกิดกลายเป็นรุ่นพี่ปี 4 ที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนพร้อมกับแก๊งเพื่อน กระติ๊บและเชอรี่ที่ใครๆก็เรียกว่าแก๊งนางฟ้า นายหัวอสลานมีความเป็นห่วงเป็นใยมาหยาในทุกเรื่องรวมถึงเรื่องการเรียนที่จะมาถึงเพราะเธอใกล้จะเรียนจบแล้ว เขาไม่ได้หวงที่เธอไปเรียน แต่เขาหวงที่เธอต้องพบเจอผู้ชายมากหน้าหลายตาที่ต้องมารุมขายขนมจีบเธอแน่นอน แม้จะแต่งงานกันแล้วก็ไม่วายที่จะห่วงมาหยา"นายหัวเที่ยงแล้วออกไปหาอะไรกินกันดีกว่านะจ๊ะ"มายาที่นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวที่รีสอร์ทของอัสลานที่เห็นว่าเวลาล่วงเลยเที่ยงกว่าแล้วแต่อัสลานยังไม่มีท่าทีจะลุกไปทานข้าว"ฉันลืมเวลาเลยนะเนี่ย""งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะจ้ะ""ไปสิ วันนี้เธออยากกินอะไรล่ะมายา""เราไปกินข้าวผัดปูที่ร้านป้าศรีกันไหมจ๊ะที่นั่นมีห้องแอร์ในหัวจะได้ไม่ร้อนด้วย"มาหยาออกความคิดทุกอย่างเผื่อนายหัวที่เธอรัก"ขอบคุณที่คิดเผื่อฉันเสมอนะฉันรักเธอนะมาหยา"ในวันเสาร์มาหยาจะช่วยอัสลานที่รีสอร์ทเพื่อเคลียร์งานต่างๆส่วนวันอาทิตย์เธอจะเข้าไปดูร้านขนมด้วยตัวเอง โดยจะมีนายหัวใหญ่คอยเป็นหูเ
แต่เหมือนคนอย่างแม็กซิมจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆกับอีกแค่โดนยิงถากแขนแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอกคนอย่างเขาผ่านร้อนผ่านหนาวมาพร้อมๆกับอัสลานไม่มีคำว่าเกรงกลัวอยู่ในหัวเขาเลย"ผู้หญิงคนเดียวสามารถทำให้มึงเป็นบ้าได้ขนาดนี้กูเชื่อแล้วว่าเธอคงสำคัญกับมึงจริงๆ""เธอเป็นคนของกู ใครก็ห้ามแตะเธอ ใครแตะเธอกูยิงทิ้งอย่างเดียว"เสียงทรงพลังอำนาจที่ยื่นปลายกระบอกปืนใส่พวกระยำที่กล้าทำคนของเขาต้องเจ็บโดยไม่ได้สนใจสิิ่งใด แค่เพื่อแก้แค้นให้เธอ มาหยา เพราะเธอต้องร้องไห้"ถ้ามึงยังอยากมีชีวิตกลับไปใส่หัวพวกมึงไปให้พ้นหน้ากูซะ""ครั้งนี้กูถือว่ากูแค่มาเชยชมคนที่จะเป็นเครื่องต่อรองระหว่างการค้าของเรา"แม็กซิมที่ยังคงทำปากดีทั้งที่แขนตัวเองเลือดโชกอัสลานไม่ต่อปากต่อคำพยักหน้าเรียกบอดี้การ์ดที่เหลือเข้ามาให้หมด"จัดการพวกมันซะอย่าให้คนบริสุทธิ์ต้องเป็นอะไร"เหล่าบรรดาบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกอีก 5-6 คนกรูกันเข้ามาในร้านของป้าศรีทันที "ใครที่ไม่เกี่ยวข้องออกจากร้านไปให้หมด"บอดี้การ์ดคนหนึ่งของอัสลานประกาศกร้าวทันทีทุกคนพากันวิ่งกระเจิดกระเจิงออกจากร้านแม้กระทั่งป้าศรีเอง ไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้ก็ตกอกตกใจอยู่ไม่ใ
2-3 วันมานี้ มาหยาไม่ยอมกลับมาอย่านอน ที่ห้องกับอัสลาน อัสลานก็เอาแต่ร้องโอดครวญเพราะคิดถึงเมียรักส่วนคามิโลก็เอาแต่บ่นอุบอิบ กับไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้เขาเองก็อดนอนกับเมียอย่างคุณนายจันทร์ฉาย"ไอ้ลูกเวร วันนี้แกต้องไปเอาเมียแก ออกมาจากห้องนอนของฉัน ต่อให้ฉันรักหลานมากแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงเมียฉันนะ"คามิโลหันมาด่าไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง"โถ่..คุณพ่อครับ ผมก็อยากนอนกับเมียผมเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อมาหยาไม่ยอมนอนกับผม""ไม่รู้ล่ะ แกไปหาวิธีแยกเมียแกออกจากเมียฉันเลยไม่อย่างนั้นนะ มรดกที่ฉันมีทั้งหมด ฉันจะถวายวัดให้หมดเลย""เถียงอะไรกันแต่เช้าจ๊ะสองคนพ่อลูก"คุณนายจันทร์ฉายที่ได้ยินเสียงดังเอะอะกลางห้องนั่งเล่น"ก็คุณพ่อน่ะสิครับ บอกจะยกสมบัติให้กับวัดหมดเลยไม่ให้ผม ถ้าไม่แยกมาหยาออกจากคุณแม่" ได้ทีอัสลานก็เลยฟ้องผู้เป็นแม่ซะเลย"ทำไมคุณถึงพูดกับลูกอย่างนั้นล่ะคะคามิโล" คามิโลจึงรีบวางมือลงจากหนังสือพิมพ์ทันทีและเดินไปกอดเมียรัก พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาไม่มีใครที่ทำให้คามิโล สามารถอ่อนโยนได้เท่ากับแม่จันทร์ฉายอีกแล้ว"ก็ผมคิดถึงคุณนี่ที่รัก ดูสิคุณเ
กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรักอัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะ
จูบเร่าร้อนที่แสดงถึงความต้องการกันมาเนิ่นนานลิ้นสากค่อย ๆ โลมเลีย จากปากเล็กเลื่อนมาที่ต้นคอขาว มือหนาบีบเค้นเต้าอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ด้วยความที่มาหยาตั้งครรภ์ทำให้เต้านมนั้นเต่งตึงกว่าปกติ มันดูมีน้ำมีนวลและเต็มไม้เต็มมือ มาหยา ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความโหยหากันและกัน"ฮืม.. นายหัวอัสลาน มาหยาต้องการแท่งเอ็นร้อน ๆ ของนายหัว"มาหยาบอกความต้องการของเธอแบบไม่อายอัสลานผละปากออกจากการซอกไซด์ ทรวงอกที่อวบอิ่ม เงยหน้ามองขึ้นมองหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับปรายตาที่หยาดเยิ้ม แสดงถึงความต้องการมากมายต่อ มาหยา"ใจเย็น ๆ สิยอดรัก วันนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดมาหยาของผม"อัสลานปลดเปลื้องเสื้อผ้าของมาหยา จนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ตัวเขาเองก็ค่อย ๆ ปลดเสื้อเชิ้ตออก ปลดกระดุมทีละเม็ดมาหยานอนมองอัสลานอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุ"โอ้ว..ยอดรัก คุณอย่าทำดวงตาเช่นนั้นเลย มันทำให้ผมต้องการคุณมาก""ผัวขา....เมียอยากโดนผัวกระแทกแรง ๆ ผัวมากระแทกเมียหน่อยได้ไหมค่ะ"มาหยาเปลี่ยนสรรพนามอัสลานที่ได้ยินคำศัพท์พระนามที่เปลี่ยนไป เขาถึงกับเลือดในกายสูบฉีด เขาถึ
มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด “โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว” อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหาย แค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลัก อัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออก แค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย” อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา” มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน” มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่างไปหานายห
บ้านสวนที่ดูสวยสะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อยมีผู้คนมากมายรายล้อมดูแปลกหน้าแปลกตาอัสลานมองไปรอบๆ ด้วยความสงวนใจว่าตนเองร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ"มาหยาฉันมีเงินมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เชียว" อัสลานหันไปถาม มาหยาที่นั่งอยู่บนรถหรูด้วยกัน"นายหัวอัสลาน .. นี่ยังไม่ถึงเสี้ยวฝุ่นที่นายหัวมีเลยนะจ๊ะ นายหัวยังมีอีกหลายอย่างนับไม่ถ้วนเลยแหละ"มาหยาถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"ฉันเนี่ยนะรวยขนาดนั้นเลย .!?"อัสลานถึงกับร้องอุทานตกใจ"ใช้คำว่ารวยได้เปลืองมากจ้ะนายหัวอัสลาน" มาหยาส่งยิ้มพร้อมกับกุมมือหนาแน่น"แล้วที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันหรอ"อัสลานยังคงสงสัยอีก"ที่นี่เป็นบ้านที่นายหัวอัสลาน ให้มาหยามาอยู่ตอนที่มาหยาเสียพ่อกับแม่ นายหัวก็รับเลี้ยงมาหยา" มาหยาก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะเข้าบ้านเธอก็ยังอยากเล่าเหมือนได้เพื่อนใหม่อีกคนในร่างเดิมอัสลานตอนนี้กลายเป็นคนใจดี ตลกอบอุ่นเพราะความทรงจำเดิมของเขาไม่เหลือเลย มาหยาไม่รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ เธอกลับรู้สึกอยากจะเริ่มจีบนายหัวอัสลานเองซะอีก"ไปเถอะจ้ะนายหัว พ่อกับแม่ของนายหัวรออยู่ในบ้านป่านนี้ท่านทั้งสองคงรอแย่แล้ว"อ
มาหยาลืมตาตื่นขึ้นมา เธอมองเห็นอัสลานที่มีใบหน้าซูบผอมไปจากเดิม แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความดูดีและสง่าผ่าเผย ของอัสลานลงเลยแม้แต่น้อย เธอกลัวมาตลอดทั้งคืน ผวาจนนอนไม่หลับเพราะกลัวอัสลานจะหายไป"อ้าว..! คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไรทำไมคุณถึงไม่ปลุกผมล่ะ"อัสลานที่ค่อย ๆ ขยับร่างกาย"มาหยาเห็นนายหัวหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุกนะจ๊ะ""วันหลังเธอก็ปลุกฉันสิ ไม่เป็นไรหรอก""ต่อไปนี้อย่าเรียก มาหยาว่าคุณอีกนะจ๊ะ ให้เรียกว่ามาหยาเหมือนเมื่อก่อน""ได้สิ ค่อย ๆ บอกฉันแล้วกัน"ความสงบยามเช้าผ่านไปได้ไม่ทันได้ราบรื่น ทั้งสองยังอยู่ในชุดนอน แต่กลับมีเสียงเคาะประตูดังลั่นเอ็ดตะโร เสียงโวยวายอยู่ถัดจากห้องนอนของมาหยาและอัสลาน ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่านั่นคือใคร"อีนางผู้หญิงหน้าด้าน แกเอาฝรั่งของฉันออกมาเดี๋ยวนี้นะ..!! ทำไมแกถึงมาแย่งฝรั่งของฉัน" เสียงของชบาโวยวายลั่น แต่ไม่สามารเข้าไปได้เพราะบอดี้การ์ดของมาหยากันเอาไว้"พวกแกอีพวกขี้ข้า อย่ามาขวางฉัน ฉันจะเข้าไปหาผัวของฉัน""คุณกลับไปเถอะ อย่าให้เราต้องใช้กำลังเลย""แกก็ลองดูสิ ที่นี่มันถิ่นฉัน แกจะทำอะไรฉันได้""ฝรั่งออกมาหาชบาเดี๋ยวนี้นะ พี่อย่าไปเชื่อมันมันจะห
"ฉันต้องการคุยกับเขาไม่ใช่เธอ หลบไปซะ มาอย่าทำเสียงเข้ม""เขาเป็นคนของฉันและฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเร็วๆนี้ ผู้หญิงตรงหน้าทำท่าทีโอหัง"อย่าพูดอย่างนั้นสิ หากหัวหน้าหมู่บ้านมาได้ยินแบบนี้จะไม่ดีกับเธอนะ"ฝรั่งหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตรง"ทำไมจะไม่ดีล่ะ ในเมื่อข้าชอบพี่ ข้าก็อยากได้พี่มาเป็นผัวของข้า" เด็กตรงหน้ายังคงทำท่าทีโอหังและไม่ยอมปล่อยแขนแกร่งของอัสลานใครๆก็ว่าอย่าเล่นกับอารมณ์ของคนที่กำลังตั้งครรภ์มายาที่เป็นคนอ่อนโยนและใจดีเสมอมา เดี๋ยวนี้เธอกลับมีความโหดอยู่ในตัวไม่น้อย มาหยารู้สึกโกรธจนเลือดแทบขึ้นหน้าที่เห็นผู้หญิงคนอื่นมาเกาะแขนสามีของตน"ขนาดผู้ชายเขายังพูดว่าไม่ควรพูดเธอรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"มาหยาเอื้อยเสียงเรียกพร้อมกับส่งรังสีอำมหิตแผ่กระจายออกมาอย่างเห็นได้ชัด"ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตพี่ฝรั่ง พี่ฝรั่งติดหนี้ชีวิตฉันฉันจะทำยังไงกับพี่ฝรั่งก็ได้ เขาต้องตอบแทนฉัน" สองมือเรียวเล็กยังคงเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย"ปล่อยแขนนายหัวอัสลานเดี๋ยวนี้...! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน..!"มาหยาตะคอกเสียงดังลั่นจนเป็นที่ดึงดูดของชาวบ้านและชายสูงวัยหัวหน้าหมู่บ้านได้ถือไม้ตะพดนุ่งกา
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วผ่านมาแล้วสามเดือนแล้วก็ยังไม่มีข่าวและวี่แววของอัสลานนับจากวันที่พบเจอเศษซากของเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด แต่มาหยายังคงเชื่อเสมอว่าอัสลานยังคงมีชีวิตอยู่ืเพราะไม่มีใครเห็นร่างของ อัสลาน"นายครับ นายยังคงจะตามหานายน้อยต่อไปไหมครับ หรือเราจะยุติการตามหา"ไอ้เดชเอ่ยถามคามิโลผู้เป็นบิดาหรือนายใหญ่"ฉันคงไม่อาจยุติ การตามหาลูกชายเพียงคนเดียวของฉันได้ ถ้ายังไม่เจอร่างของอัสลาน แปลว่าเขายังคงมีชีวิตและรอคอยการช่วยเหลือจากเราอยู่"คามิโลเอ่ยเสียงเรียบ"แล้วมาหยาเป็นอย่างไรบ้าง""นายหญิงยังคงไปทำงานที่โรงแรมและจัดการทุกอย่างออกมาแทนนายหัวอัสลานได้ดีครับนาย"คามิโลเข้าใจหัวอกของลูกสะใภ้เป็นอย่างดีเพราะเขาเองก็คิดถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวไม่ต่างกัน"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แกไปทำงานต่อเถอะ""ครับนาย"วันนี้มาหยาไปที่หมู่บ้านชาวเลแห่งหนึ่งถัดจากเกาะของชาวยิปซี มาหยาอยากกินปลาสดกับปูสด ๆ จากทะเล เธอจึงชวนเจ้าแว่นน้องชายของไอ้เดชและ บอดี้การ์ดอีก 4-5 คนตามมาเป็นเพื่อน"พี่แว่นจ๊ะ รบกวนพี่ไปดูปูกับปลาให้ฉันหน่อย ฉันอยากกินเอาแบบสด ๆ เลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเดินเล่นตรงริมหาดสักหน่อย"มาหย
ไม่มีคืนไหนที่มาหยาจะหลับลงสนิทโดยที่ไม่คิดถึงนายหัวอัสลาน วันสุดท้ายที่เกาะร้าง คำพูดสุดท้ายที่สัญญาว่าจะกลับมา มาหยายังคงเฝ้ารอนายหัวอัสลานด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยมอัสลานเปรียบเหมือนดังลมหายใจของมาหยาแม้ห่างกันเพียงวันเดียวก็แทบจะขาดใจ แต่เธอบัดนี้มีของขวัญที่แสนวิเศษอยู่ภายในกาย สิ่งที่เธอทำได้คือต้องเข้มแข็งเพื่อคนทั้งสอง"มาหยาวันนี้มีประชุมโรงแรม เราต้องลงมติหลายๆเรื่องนะ พี่จะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอเองเธอมีตรงไหนไม่เข้าใจ เธอถามพี่ได้เลย"ไอ้เดชลูกน้องคู่กายมือซ้ายมือขวาของอัสลานที่ช่วยมายาทำงานทุกอย่าง"ขอบคุณมากพี่เดช ส่วนเรื่องร้านถ้ามีตรงไหนตกหล่นไปให้เด็ก ๆ ที่ร้านแจ้งเข้ามาเลยนะค่ะ"มาหยาต้องดรอปเรียนและหันมาดูแลกิจการทั้งหมดของ อัสลานแทนเขาแม้ตัวเองจะได้ประสบการณ์แต่เพราะเคยฝึกงานและผ่านการทำงานกับอัสลันมาบ้างจึงทำให้มาอยากจัดการทุกอย่างออกมาได้ดีเลขาออยที่ตอนนี้รู้สึกรังเกียจมาหยามากขึ้นเป็นหลายเท่าตัว เหตุเพราะมองว่ามาหยาเป็นตัวซวยทำให้นายหัวอัสลานที่ตนเองรักต้องจากไปจึงมักจะใช้คำพูดถากถางมายาเสมอโดยที่ไม่มีใครกล้าทำแต่เลขาออยกับทำเพียงเพราะไม่ยอมรับว่ามาอย่าเป็นนายหญิงขอ