เช้าวันรุ่งขึ้นมาหยาที่นอนไม่ได้สติ ก็เพิ่งรู้สึกตัว สิ่งแรกที่แล่นเข้ามาภายในกายคือความเจ็บปวดกลางแก่นกายที่เพิ่งโดนกระทำจากเจ้าชีวิต นายหัวอัสลานเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์บวกประสบการณ์ที่อ่อนด้อยจึงทำให้มาหยาปล่อยตัวปล่อยใจไปกับผู้เป็นเจ้าชีวิตบัดนี้กลายเป็นแฟน หรือจะเรียกไม่เต็มปากนะ
“โอ๊ะ โอ๊ย ซี๊ด เจ็บ มาหยาที่ลุกขึ้นมานั่งถึงกับร้องครางซี๊ดลั่นห้องนอน
“มาหยา เป็นไงบ้างฮึ !!”อัสลานที่นอนอยู่ข้าง ๆ ไม่ห่างกายเมื่อได้ยินเสียงร้องเจ็บก็สดุ้งตื่นทันที เพราะเขาก็หมดแรงเหมือนกัน ตั้งแต่มีมาหยา เขาแทบไม่ได้อุ่นเครื่องบนเตียงเลยใช้แต่แม่นางทั้งห้ามาตลอด
“เจ็บ ตรงนี้จ้ะ เธอก้มหน้างุดพร้อมกับใช้นิ้วชี้ไปที่ร่องกลางระหว่างขาของเธอ
“ไหนฉันดูหน่อยได้ไหม..”
“ไม่เอามาหยาอายจ้ะ”
“อายอะไรเมื่อคืนฉันเป็นผัวเธอแล้วนะ”
“นายหัว...!!”มาหยาตะโกนเสียงดังเพราะนายหัวบอกว่าเป็นผัวเธออย่างหน้าไม่อาย
“ไม่ใช่ซักหน่อย เราแค่เมาต่างหาก”
“ถ้าไม่ใช่แล้วเธอยอมให้ฉันเอาทำไม”อัสลานแกล้งทำเสียงเข้มใส่มาหยา
“ก็ ก็ นายหัวหลอกเด็กอย่างมาหยาไงจ๊ะ”มาหยาเถียงข้าง ๆ คู ๆ อย่างไม่ลดละ ไม่รู้จะเถียงอะไรเพราะตัวเองก็ยอมเขา
“หรอ ฉันหลอกเธอ เธอนั่นแหละหลอกฉัน และเธอต้องรับผิดชอบฉันด้วย ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจจับเธอข้อหากระทำชำเราฉันอย่างไม่เต็มใจ !!”อัสลานแกล้งทำเป็นเสียใจเหมือนเป็นผู้โดนกระทำมาหยาถึงกับทำหน้าไม่ถูก ต้องเป็นเธอหรือเปล่าเนี่ยที่ต้องแจ้งความ มาหยาถึงกลับกรอกตาขึ้นเพดาน นี่เป็นนายหัวอัสลานที่ทุกคนกลัว ๆ จริง ๆ ไหมเนี่ย
“ทำไมทำหน้าแบบนี้ จะไม่รับผิดชอบผัวคนนี้ใช่ไหม” อัสลานจัดการมาหยาด้วยการใช้สองแขนโอบกอดเธอจากด้านหลังพร้อมกับซุกใบหน้าหล่อที่เต็มไปด้วยหนวดเคราซอกไซ้ต้นคอเธอมาหยาถึงกับหัวเราะลั่น เป็นท่าไม้ตายที่อัสลานมักใช้รังแกมาหยาตลอดที่เขาจะแพ้เธอ
“ฮ่า ฮ่า ไม่เอานะ นายหัวมาหยาจั๊กจี้ ไม่เอา ฮ่า ฮ่า”
“ก็ไม่เอา แต่ทวงสิทธ์ที่จะรับผิดชอบผัวคนนี้ยังไง ตอบมาเดี๋ยวนี้..”อัสลานล็อกมาหยาไว้ในอ้อมกอด ใช้มืออีกข้างจี้ไปที่ เอวคอด มาหยาดิ้นหนีแทบตกเตียงหัวเราะจนน้ำตาเล็ด
“ไม่ตอบ ใช่ไหม งั้นเอาให้หัวเราะจนขาดใจไปเลย จะตอบรับผัวยัง”อัสลานทั้งฟัดทั้งจี้เอวมาหยา
“ฮ่า ฮ่า ไม่ไหวแล้วนายหัว ฮ่า ฮ่า รับ รับแล้ว”มาหยาที่หัวเราะจนเหนื่อย จนต้องจำใจตอบรับนายหัวอัสลาน
ฟอด ฟอด !! “ก็แค่เนี่ย ตอนนี้ฉันเป็นผัวเธอแล้วนะเธอห้ามไปรักใครนอกจากฉันนะ รับแหวนแล้วห้ามถอดออกจากนิ้วด้วยนี่เป็นคำสั่ง ”อัสลานที่เอาแต่ใจตัวเอง รีบลุกขึ้นแล้วอุ้มมาหยาไปเข้าห้องน้ำเข้ารู้เมื่อคืนก็รุนแรงไปหน่อย
เสียงเพลงดังลั่นห้อง มาหยาที่เพิ่งผ่านศึกใหญ่หลวงมานั่งดูโซเชียวมีเดียวีดีผู้ชายเต้นขยับเอวในบาร์โฮสถึงกับหัวเราะคิกคัก เสียงหัวเราะของมาหยาดึงดูดสายตาของอัสลานที่นั่งทำงานอยู่ตรงโซฟาในห้องนอนต้องเดินมาดูว่าเธอทำอะไร ภาพที่เห็นคือวีดีโอผู้ชายเปลือยท่อนบนโชว์ซิกแพ็คเต้นเด้าลมอยู่อัสลานถึงกับหึงควันออกหู
“มันมีอะไรน่าดูกว่าฉันหรอ ฮะ เมื่อคืนกินไม่อิ่ม.?”
“โถ่ นายหัวอัสลาน มาหยาแค่เลื่อนมาเจอ”
“แต่ฉันเห็นเธอตั้งใจดูมันเลยนะ”
“ก็เขาน่าตาดี ซิกแพ็คแน่น ก็ขอกรี๊ดหน่อยเดียว”สิ้นคำของมาหยาอัสลานถอดเสื้อออก โชว์มัดกล้ามเนื้อพร้อมกับยืนตระหง่านตรงหน้ามาหยา
“แบบนี้หล่อน้อยกว่าไอ้นั่นไหมฮึ !!”อัสลานจับมือเรียวลูบไล้ไปตามแผงมัดกล้ามที่หน้าท้อง มาหยาถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงเพราะรู้ว่าคงโดนแน่
“นะ นายหัว”มาหยาเงยหน้ามองคนตัวโตที่ใบหน้าหื่นกระหายขึ้นอย่างชัดเจน
“ทำไมฮึ.! ฉันหล่อไม่เท่ามันหรอ”อัสลานก้มหน้าเข้าไปประชิดปลายจมูกของมาหยา จนหายใจอุ่น ๆ รดใส่กัน
“ปะ เปล่าจ้ะ แต่นายหัวเอาหน้าใกล้มาหยาเกินไปแล้ว !!”มาหยาแกล้งทำเสียงดังใส่อัสลานเพื่อทำใจดีสู้กลับแต่หัวใจดวงน้องเต้นดังเป็นกลองเพน
“นี่ใกล้แล้วหรอ ใกล้มันต้องแบบนี้”
อุ๊บ!! อันสลานประกบจูบไปที่ริมฝีปากเล็ก สอดแทรกลิ้นหนาเข้าไปสัมผัสหยอกเย้า ส่วนมือหนาก็บังคับมือเล็กของมาหยาให้จับสัมผัสที่หน้าท้องแกร่งของตัวเองด้วยการลูบไล้ไปมา
เสียงอื้ออึงในลำคอเล็กครงประท้วง กับจูบแสนเร้าร้อนแบบจู่โจมจนเธอตั้งตัวไม่ทัน มือเล็กเริ่มทุบตีไปที่แผงหน้าท้องแกร่งเพราะเธอเริ่มหายใจไม่ทันนายหัวอัสลานเล่นจูบไม่พัก
แฮ่ก แฮ่ก ! ใบหน้าเล็กแดงก่ำเพราะหายใจไม่ทันจนเสียงหอบแฮ่ก ๆ
“นายหัวไม่เอานะนี่ยังกลางวันแสก ๆ อยู่เล”"มาหยาถอยหลังหนีขึ้นสุดหัวเตียง
“ทำไม !! ฉันไม่เร้าใจเท่าไอ้ที่อยู่ในโทรศัพท์เหรอ?”อัสลานคลานเข่าขึ้นไปบนเตียงพร้อมกับจับมาหยากดลงนอนราบบนเตียงกว้างและตราตรึงด้วยร่างกายใหญ่โตของเขา
“ปะ เปล่าจ้ะนายหัว”หัวใจดวงน้อยเต็นระส่ำไม่เป็นจังหวะที่เห็นใบหน้าหล่อเริ่มทำหน้าไม่สบอารมณ์กับเธอ
“เปล่าแล้วยังไง ทำไมทำไม่ได้ฉันเป็นผัวเธอนะ”อัสลานเริ่มไม่พอใจที่มาหยาปฏิเสธเขา
“มาหยาแค่ยังเจ็บอยู่”มาหยาตอบพร้อมหลับตาปี๋
“งื้อเด็กดีของฉัน ฉันขอโทษ ไหนดูซิ เจ็บมากไหม”อัสลานยกสองขาเรียวขึ้นพาดบ่า มาหยาที่ยังใส่เชิ้ตสีขาวของอัสลานอยู่เธอยังไม่ได้ใส่อะไรเลย แม้แต่บรา ทำให้อัสลานเห็นกุหลาบงามดอกใหญ่สีแดงสดที่ยังบวมแดงอยู่หน่อย
“นายหัว ไม่ได้จ้ะ”เสียงแหบพร่าพูดออกมาแผ่วเบา
“ทำไมไม่ได้ !!”
“มันสกปรกจ้ะ ไม่ได้นะ”
“ใครบอกดู ซิ มันหอมและหวานมากต่างหากสำหรับฉัน”อัสลานไม่พูดเปล่าก้มลงไปใช้จมูกโด่งสูดลงไปที่ดอกกุหลาบงามทันที
มาหยาที่โดนกระทำแบบนั้นก็สติกระเจิดกระเจิงอีกครั้งร่างกายตอบสนองอย่างไว ขนลุกสู้ไปทั้งตัว จุกนมแข็งสู้ชูชันไปหมด
อัสลานเริ่มลุกล้ำรูสวาทมาหยาด้วยการใช้ลิ้นแตะลงไป เบา ๆ เพราะกลัวจะซ้ำแผลเดินของเธอเขาเงยหน้าชมมาหยา
“ฮืม มาหยา เธอตอบสนองไวจัง แฉะแล้ว เด็กดี”
อัสลานก้มหน้าลงไปสานต่อกับส่งอยู่ตรงหนา พร้อมกับ ล็อกขาคู่เรียวที่พาดบนบ่า ให้แน่นขึ้น เพราะกลัวมาหยาจะดิ้นหนีเขา อัสลานลากลิ้นโลมเลีย สัมผัสน้ำรักกลิ่นคาวปนหวาน บดขยี้ลิ้นสากไปที่ติ่งสวาทของมาหยาระรัวลิ้นบี้ลงไป เสียงมาหยาร้องครางอย่างทรมานปนสุขสม ยิ่งดิ้นหนี ยิ่งโดนเลียหนัก เขาไม่มีทางปล่อยเธอพ้นธการเร่าร้อนนี้ง่าย ๆ แน่นอน
มาหยาพยายามดิ้นหนีจากพันธการที่ได้รับ ทั้งตีทั้งทุบไปที่บ่ากว้างของอัสลาน แต่ไม่มีทีท่าจะหยุดเลียติ่งเสียวของเธอ เธอทำได้แค่ร้องครางดัง ๆ ระบายความเสียวซ่าน “อะ อะ ซี๊ด ซี๊ด พอแล้ว พอ นายหัว เสียวจ้ะ พอ นายหัว..อัส..ลาน มาหยา เสี..ยว นายหัว ไม่ไหวแล้ว ใจจะขาดแล้ว อ้าส์..” อัสลานได้เลียจนไม่รู้ว่าอันไหนน้ำรัก อันไหนลายมันไหลย้อยปะปนกันไปหมด แต่ก็ไม่รังเกียด เขายิ่งใช้ลิ้นเลียมากบดขยี้ซุกไซ้ด้วยจมูกโด่ง พร้อมกับสอดนิ้วมือแกร่งจ้วงแทงเข้าไปรูคับแน่นของมาหยาอีกจนมาหยาแกร่งกระตุก น้ำสวาทเคลือบเต็มนิ้วแกร่งจนมันวาว “เสร็จแล้วหรอ มาหยา ฉันยังไม่ได้เอาเลย”อัสลานคลานขึ้นไปพร้อมกับใช้ลิ้นสากลากตั้งแต่โหนกกุหลาบเลียไล้พร้อมพรมจูบไปจนถึงเต้าอวบใหญ่ สองมือบีบกระชับทั้งสองเต้าเคล้นคลึงจนเป็นรอยมือใช้ลิ้นเลียพร้อมกันทีเดียวสองจุกจนน้ำลายเลอะเปอระเปื้อนเต็มสองจุกนมสีหวานของมาหยา “ซี๊ด....นายหัว มาหยาไม่เอาพอ เสียว เสี...ยว.. อ้า...ส์”มาหยาจิกเล็บสวยลงบนบ่าใหญ่ของนายอัสลานที่ซุกหัวลงบนหน้าอกใหญ่ของเธอ สมองขาวโพลนราวกับร่องลอย ร่างกายเหมือนโดนไฟช็อตจนสมองน้อยนิดพร่าเบลอ จนสติ
เช้าที่สดใสพร้อมไอหมอกหนา รายล้อมไปด้วยลมเย็นปกคลุมทั่วไร่ชา มาหยาที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อรับไออุ่นแสงแดดจากพระอาทิตย์ดวงโต นานมากแล้วเธอไม่ได้ออกจากบ้านสวนเลย จนเธอแทบจะจำไม่ได้ว่าสถานที่อื่นๆ หน้าตาเป็นอย่างไรจนกระทั่งนายหัวอัสลานผู้เป็นเจ้าชีวิตและบัดนี้เปลี่ยนสถานะเป็นว่าที่คนรักของเธอ"มายืนใส่เสื้อตัวบางๆ ในที่อากาศหนาวแบบนี้เดี๋ยวก็ไข้กลับอีกหรอก"อัสลานที่เฝ้ามองมายาอยู่สักพักจึงเดินหยิบเสื้อคลุมมาคลุมให้กับมาหยา"ขอโทษจากนายหัวอัสลาน ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงมาหยาขนาดนี้""ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันรักเธอรักมากๆ"พูดจบนายหัวอัสลานก็เดินไปสวมกอดมาหยาจากทางด้านหลังเพื่อเฝ้าดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันเป็นครั้งแรก"ดูสิพระอาทิตย์สวยเหมือนเธอเลย....ชื่อเธอแปลว่าอะไรหรอมาหยา"เขาถามด้วยความสงสัย"พ่อกับแม่บอกว่ามาหยาแปลว่าเจ้าหญิงแห่งท้องทะเลจะมีเกาะอยู่เกาะนึงชื่อเกาะว่ามาหยา มันเป็นความเชื่อของชาวเลโบราณชาวยิปซี หากเจอคลื่นลมก็จะไปหลบที่เกาะมาหยาแห่งนี้ก็จะพ้นจากคลื่นแรงลมต่างๆ"มาหยาที่อธิบายความหมายของชื่อของเธอเธอดูมีความสุขทุกครั้งที่พูดเกี่ยวกับทะเล และความฝันที่อยากจะล่องเรือเที่ยวรอบโลกเขา
"เนี่ยหรอผู้หญิงที่มึงบอกกูว่าเป็นหัวใจของไอ้ อัสลานที่กูจะสามารถเอามันมาต่อรองในเรื่องธุรกิจที่กูต้องการจากมันได้""ใช่ครับนายเธอชื่อมาหยา ผมเฝ้าติดตามนายหัวอัสลานแทนพี่เดชมาสักพัก ตอนแรกก็ไม่รู้ว่ามีจุดอ่อนอะไรแต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้เป็นกุญแจสำคัญให้นายเดินเกมต่อได้ครับ""ไอ้ดำมึงทำดีมาก เดี๋ยวกูจะบอกแผนการและจังหวะที่ดีในการพาตัวเด็กผู้หญิงคนนี้มาให้กู""ได้ครับนายแม็กซิม"ไอ้ดำกลายเป็นหนอนบ่อนไส้ของศัตรูเบอร์ต้นๆของนายหัวอัสลาน มันต้องการขยายอาณาเขตพื้นที่ธุรกิจสีดำที่อิตาลีทั้งหมดที่อัสลานได้ควบคุมดูแลแต่มันทำไม่ได้เพราะอัสลันแข็งแกร่ง และไม่มีจุดอ่อนที่เขาจะเอามาต่อรอง จนกระทั่งไอ้ดำคนของเขาที่ส่งไปแฝงตัวอยู่กับอัสลานมาหลายปี ได้เจอเข้ากับจุดอ่อนของมันคือผู้หญิงที่ชื่อ มาหยาไอ้ดำก่อนที่จะมาเป็นลูกไล่ของไอ้เดชมันก็เป็นแค่เศษสวะที่โดนรุมทำร้ายมาก่อน มันพยายามหาทางเข้าใกล้ไอ้เดชแม้กระทั่งยอมโดนกระทืบต่อหน้าไอ้เดชเพื่อให้มันมาช่วย และเคยใช้วิธีการรับกระสุนแทนไอ้เดชแต่ซึ่งความจริงไม่ใช่มันตั้งใจให้ฟังโน้นยิงถากต้นแขนของมันไป เพื่อซื้อใจให้ไอ้เดชเชื่อใจและได้เข้าใกล้กับนายหัวอัสลานไอ้
หลังจากกลับจากไร่ชาผ่านมาแล้วเป็นระยะเวลาไม่นานไม่มาหยาก็ต้องเข้ามหาวิทยาลัยตามที่เธอตั้งใจเอาไว้วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนปี 1 มหาวิทยาลัยในตัวเมือง อัสลานตื่นแต่เช้าเพื่อไปส่งมาหยาด้วยตัวเองแต่สิ่งที่เขาเห็นเขาแทบจะกัดปากไม่อยากให้เธอไปมหาวิทยาลัย"มาหยาชุดเธอมันรัดติ้วไปหรือเปล่าเนี่ย..!!"ความหึงหวงแผ่ซ่านเข้ามาในจิตใจของนายหัวอัสลานทันทีที่เห็นชุดนักศึกษาที่ดูคับแน่น"มันก็ไม่เล็กนะจ๊ะนายหัว ชุดนี้นายหัวเป็นคนเลือกให้มาหย่ากับมือเลยนะจ๊ะ"มาหยารีบอธิบายให้คนตรงหน้าฟังทันที"ก็ตอนนั้นฉันคิดว่ามันพอดีแล้วนี่เธอตัวใหญ่ขึ้นหรือเปล่าเนี่ย""นายหัวว่ามาอยากอ้วนหรอจ๊ะ..!!"อย่าทำเสียงตระหนักกระงอดส่งค้อนวงใหญ่ให้คนตัวโตไป 1 ที"เปล่าสักหน่อยฉันก็แค่ห่วงเธอเท่านั้น"ฟอด ฟอด !! "ขอบคุณที่เป็นห่วงมาหย่านะจ๊ะ""แล้วไปมหาวิทยาลัยอยากไปหลีหนุ่มที่ไหนล่ะถ้าฉันรู้ฉันเอามันตายแน่ ส่วนเธอฉันจะเอาให้ตายคาเตียงเลย"อัสลานทำเป็นขู่มาหยา เพื่อไม่ให้เธอนอกลู่นอกทางหรือทิ้งเขาไปทั้งที่หัวใจของเขาเชื่อใจเธอแบบร้อยเปอร์เซ็นต์"แหม..!!! ใครจะกล้ามายุ่งกับมาหยา ดูหน้านายหัวอัสลานสิจ๊ะน่ารับแขกซะขนาดนี้""แต่ก
ร่างสูงใหญ่เดินสง่าผ่าเผยในชุดสูทสีดำพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนเดินประกบหลังสาวๆในมหาวิทยาลัยต่างพากันจ้องมองและกรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่ว่าเขาคนนั้นคือใครกันนะ ที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าคณะมนุษยศาสตร์สาขาการท่องเที่ยว"เชอรี่เดี๋ยวฉันต้องไปแล้วนะแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันซื้อขนมมาฝาก""โอเคแก..!!""ยายกระติ๊บทำอะไรให้มันเร็วๆหน่อยสิเลิกเรียนแล้วเนี่ย""ใจเย็นๆสิยายเชอรี่ ฉันไม่ได้ตัวใหญ่บึกบึนเหมือนแกนะที่จะทำอะไรเร็วไปซะทุกอย่าง""ต๊ายตาย..!! ตบปากเท่าอายุ ฉันน่ะเอวบางร่างน้อยย่ะ อย่ามาอาบูริจี้ฉันนะ"เพื่อนใหม่ของมาหยาที่ทั้งตลกและน่ารักกระติ๊บเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก เชอรี่เป็นสาวสองที่ร่างกายบึกบึนแต่จิตใจเป็นกุลสตรีเกินร้อยพากันหัวเราะคึกคักเดินมาจนถึงใต้อาคารของคณะ ทุกคนที่เดินลงมาถึงกับพากันกรี๊ดกร๊าดเมื่อเห็นบอดี้การ์ดสุดหล่อยืนประกบหลังกับร่างที่สง่างาม ดูภูมิฐาน"กรี๊ด....แก๊ ..!!ดูนั่นสินั่นใครอ่ะ..? โคตรหล่อนั่นเทพเจ้ากรีกลงมาจุติหรือไงนะ ทำไมหล่อตั้งแต่หัวจรดเท้าดูกล้ามนั่นสิความสูงก็พระเจ้าประทานเหลือเกิน อ๊าย!!""ยายกระติ๊บแกเห็นไหม"กระติ๊บขยับแว่น พร้อมเพ่งเล็งไปที่บุคคลดังกล่าวที่เช
ณ บาร์หรูใจกลางเมืองภูเก็ต แสงสีเสียงกระหึ่มเร้าอารมณ์ คืนนี้เป็นคืนพิเศษที่นายหัวอัสลานพามาหยาและเพื่อนๆ มาเลี้ยงฉลองเปิดเทอมมหาวิทยาลัยปีแรก มาหยาในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิง เผยเรียวขาสวยสะกดทุกสายตา เคียงข้างด้วยเชอรี่สาวประเภทสองสุดแซ่บในชุดราตรีสีทองอร่าม และกระติ๊บสาวมาดเซอร์ในชุดยีนส์เท่ห์ ทั้งสามสาวโดดเด่นท่ามกลางแสงไฟสลัว"โอ๊ยดูชุดของยายเชอรี่สิมายหยา กลบพวกเรามีจ๊ะสีทองอร่าม"เสียงกระติ๊บเอ๋ยแซวเชอรี่"แหม นานๆจะออกมาเปิดหูเปิดตาสักทีมันก็ต้องเต็มที่หน่อยป่ะ""เพื่อนฉันสวยทุกคนเลยฉันคอนเฟิร์ม""เฮียแอดไลน์ตัดสินหน่อยสิคะว่าระหว่างเชอรี่และนางชะนี 2 คนนี้ใครสวยกว่ากัน"เชอรี่ที่โยนคำถามไปให้กับนายหัวอัสลาน"ตอบตรงๆก็มายาสวยที่สุดสำหรับฉัน"อัสลานที่ตอบเชอรี่แบบติดตลก"โอ๊ยอกอีเชอรี่จะแตก เบื่อคนมีความรัก เหม็นกลิ่นความรักที่สุด"นายหัวใหญ่ เจ้าของบาร์ออกมาต้อนรับนายหัวอัสลานด้วยตัวเอง ด้วยความเคารพรักที่เขามีต่ออัสลานเสมือนพี่ชายแท้ๆ จากวันที่เขาได้พูดคุยเรื่องของ มาหยาที่หน้ามหาวิทยาลัย"ยินดีต้อนรับครับพี่อัสลาน เชิญพี่และเพื่อนๆ ขึ้นไปที่ชั้น VIP ได้เลยครับ" นายหัวใหญ่กล่าวด้วยรอ
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนไร่ชาเขียวขจีที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ณ ใจกลางไร่ชาแห่งนี้ บ้านไม้สักหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอย่างสง่างาม นี่คือบ้านของคามิโล อดีตมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่ผันตัวมาเป็นชาวไร่ชา และจันทร์ฉาย ภรรยาชาวใต้ผู้เข้มแข็งของเขาอัสลานพามาหยามาถึงไร่ชาด้วยรถยนต์คันหรู มาหยารู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ ที่เธอเคยมาเยือนแล้วตรงหลังถัดไป แต่เมื่อคามิโลและจันทร์ฉายออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ความกังวลของเธอก็หายไปจนหมดสิ้น"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" อัสลานเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"สวัสดีจ้ะลูกชาย มาถึงก็ไม่บอกแม่ก่อนเลยนะ" จันทร์ฉายเอ่ยพลางโผเข้ากอดลูกชายด้วยความคิดถึง"สวัสดีครับคุณพ่อ" อัสลานหันไปทักทายคามิโล"มาถึงก็ดีแล้ว เข้าบ้านกันเถอะ"เมื่อเข้ามาในบ้าน มาหยาก็รู้สึกประทับใจกับการตกแต่งที่เรียบง่ายแต่หรูหรา เฟอร์นิเจอร์ไม้สักแกะสลักอย่างประณีตบ่งบอกถึงรสนิยมอันดีของเจ้าของบ้าน"นี่มาหยาครับ คนรักของผม" อัสลานแนะนำมาหยาให้พ่อแม่รู้จัก"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" มาหยายกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม"สวัสดีจ้ะหนูมาหยา ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ น่าตาหน้ารักใช่ได้เลยนะ ลู
เวลาผ่านพ้นไปไวจนแทบไม่น่าเชื่อ มาหยาได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยมาเข้าเทอมที่สอง ของปี 4 เกิดกลายเป็นรุ่นพี่ปี 4 ที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนพร้อมกับแก๊งเพื่อน กระติ๊บและเชอรี่ที่ใครๆก็เรียกว่าแก๊งนางฟ้า นายหัวอสลานมีความเป็นห่วงเป็นใยมาหยาในทุกเรื่องรวมถึงเรื่องการเรียนที่จะมาถึงเพราะเธอใกล้จะเรียนจบแล้ว เขาไม่ได้หวงที่เธอไปเรียน แต่เขาหวงที่เธอต้องพบเจอผู้ชายมากหน้าหลายตาที่ต้องมารุมขายขนมจีบเธอแน่นอน แม้จะแต่งงานกันแล้วก็ไม่วายที่จะห่วงมาหยา"นายหัวเที่ยงแล้วออกไปหาอะไรกินกันดีกว่านะจ๊ะ"มายาที่นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวที่รีสอร์ทของอัสลานที่เห็นว่าเวลาล่วงเลยเที่ยงกว่าแล้วแต่อัสลานยังไม่มีท่าทีจะลุกไปทานข้าว"ฉันลืมเวลาเลยนะเนี่ย""งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะจ้ะ""ไปสิ วันนี้เธออยากกินอะไรล่ะมายา""เราไปกินข้าวผัดปูที่ร้านป้าศรีกันไหมจ๊ะที่นั่นมีห้องแอร์ในหัวจะได้ไม่ร้อนด้วย"มาหยาออกความคิดทุกอย่างเผื่อนายหัวที่เธอรัก"ขอบคุณที่คิดเผื่อฉันเสมอนะฉันรักเธอนะมาหยา"ในวันเสาร์มาหยาจะช่วยอัสลานที่รีสอร์ทเพื่อเคลียร์งานต่างๆส่วนวันอาทิตย์เธอจะเข้าไปดูร้านขนมด้วยตัวเอง โดยจะมีนายหัวใหญ่คอยเป็นหูเ
"ฉันต้องการคุยกับเขาไม่ใช่เธอ หลบไปซะ มาอย่าทำเสียงเข้ม""เขาเป็นคนของฉันและฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเร็วๆนี้ ผู้หญิงตรงหน้าทำท่าทีโอหัง"อย่าพูดอย่างนั้นสิ หากหัวหน้าหมู่บ้านมาได้ยินแบบนี้จะไม่ดีกับเธอนะ"ฝรั่งหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตรง"ทำไมจะไม่ดีล่ะ ในเมื่อข้าชอบพี่ ข้าก็อยากได้พี่มาเป็นผัวของข้า" เด็กตรงหน้ายังคงทำท่าทีโอหังและไม่ยอมปล่อยแขนแกร่งของอัสลานใครๆก็ว่าอย่าเล่นกับอารมณ์ของคนที่กำลังตั้งครรภ์มายาที่เป็นคนอ่อนโยนและใจดีเสมอมา เดี๋ยวนี้เธอกลับมีความโหดอยู่ในตัวไม่น้อย มาหยารู้สึกโกรธจนเลือดแทบขึ้นหน้าที่เห็นผู้หญิงคนอื่นมาเกาะแขนสามีของตน"ขนาดผู้ชายเขายังพูดว่าไม่ควรพูดเธอรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"มาหยาเอื้อยเสียงเรียกพร้อมกับส่งรังสีอำมหิตแผ่กระจายออกมาอย่างเห็นได้ชัด"ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตพี่ฝรั่ง พี่ฝรั่งติดหนี้ชีวิตฉันฉันจะทำยังไงกับพี่ฝรั่งก็ได้ เขาต้องตอบแทนฉัน" สองมือเรียวเล็กยังคงเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย"ปล่อยแขนนายหัวอัสลานเดี๋ยวนี้...! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน..!"มาหยาตะคอกเสียงดังลั่นจนเป็นที่ดึงดูดของชาวบ้านและชายสูงวัยหัวหน้าหมู่บ้านได้ถือไม้ตะพดนุ่งกา
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วผ่านมาแล้วสามเดือนแล้วก็ยังไม่มีข่าวและวี่แววของอัสลานนับจากวันที่พบเจอเศษซากของเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด แต่มาหยายังคงเชื่อเสมอว่าอัสลานยังคงมีชีวิตอยู่ืเพราะไม่มีใครเห็นร่างของ อัสลาน"นายครับ นายยังคงจะตามหานายน้อยต่อไปไหมครับ หรือเราจะยุติการตามหา"ไอ้เดชเอ่ยถามคามิโลผู้เป็นบิดาหรือนายใหญ่"ฉันคงไม่อาจยุติ การตามหาลูกชายเพียงคนเดียวของฉันได้ ถ้ายังไม่เจอร่างของอัสลาน แปลว่าเขายังคงมีชีวิตและรอคอยการช่วยเหลือจากเราอยู่"คามิโลเอ่ยเสียงเรียบ"แล้วมาหยาเป็นอย่างไรบ้าง""นายหญิงยังคงไปทำงานที่โรงแรมและจัดการทุกอย่างออกมาแทนนายหัวอัสลานได้ดีครับนาย"คามิโลเข้าใจหัวอกของลูกสะใภ้เป็นอย่างดีเพราะเขาเองก็คิดถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวไม่ต่างกัน"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แกไปทำงานต่อเถอะ""ครับนาย"วันนี้มาหยาไปที่หมู่บ้านชาวเลแห่งหนึ่งถัดจากเกาะของชาวยิปซี มาหยาอยากกินปลาสดกับปูสด ๆ จากทะเล เธอจึงชวนเจ้าแว่นน้องชายของไอ้เดชและ บอดี้การ์ดอีก 4-5 คนตามมาเป็นเพื่อน"พี่แว่นจ๊ะ รบกวนพี่ไปดูปูกับปลาให้ฉันหน่อย ฉันอยากกินเอาแบบสด ๆ เลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเดินเล่นตรงริมหาดสักหน่อย"มาหย
ไม่มีคืนไหนที่มาหยาจะหลับลงสนิทโดยที่ไม่คิดถึงนายหัวอัสลาน วันสุดท้ายที่เกาะร้าง คำพูดสุดท้ายที่สัญญาว่าจะกลับมา มาหยายังคงเฝ้ารอนายหัวอัสลานด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยมอัสลานเปรียบเหมือนดังลมหายใจของมาหยาแม้ห่างกันเพียงวันเดียวก็แทบจะขาดใจ แต่เธอบัดนี้มีของขวัญที่แสนวิเศษอยู่ภายในกาย สิ่งที่เธอทำได้คือต้องเข้มแข็งเพื่อคนทั้งสอง"มาหยาวันนี้มีประชุมโรงแรม เราต้องลงมติหลายๆเรื่องนะ พี่จะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอเองเธอมีตรงไหนไม่เข้าใจ เธอถามพี่ได้เลย"ไอ้เดชลูกน้องคู่กายมือซ้ายมือขวาของอัสลานที่ช่วยมายาทำงานทุกอย่าง"ขอบคุณมากพี่เดช ส่วนเรื่องร้านถ้ามีตรงไหนตกหล่นไปให้เด็ก ๆ ที่ร้านแจ้งเข้ามาเลยนะค่ะ"มาหยาต้องดรอปเรียนและหันมาดูแลกิจการทั้งหมดของ อัสลานแทนเขาแม้ตัวเองจะได้ประสบการณ์แต่เพราะเคยฝึกงานและผ่านการทำงานกับอัสลันมาบ้างจึงทำให้มาอยากจัดการทุกอย่างออกมาได้ดีเลขาออยที่ตอนนี้รู้สึกรังเกียจมาหยามากขึ้นเป็นหลายเท่าตัว เหตุเพราะมองว่ามาหยาเป็นตัวซวยทำให้นายหัวอัสลานที่ตนเองรักต้องจากไปจึงมักจะใช้คำพูดถากถางมายาเสมอโดยที่ไม่มีใครกล้าทำแต่เลขาออยกับทำเพียงเพราะไม่ยอมรับว่ามาอย่าเป็นนายหญิงขอ
“คุณหมอครับ นี่เธอไม่พูดไม่จามาเกือบอาทิตย์แล้วนะครับเอาแต่นั่งเหมอ กับเรียกชื่ออัสลาน ผมต้องทำยังไงครับ” นายหัวใหญ่ที่ต้องเฝ้าดูมาหยาไม่หางตา ส่วนเดชก็ส่งลูกน้องมาช่วยที่ร้านขนมอีกแรง เพราะมันก็วิ่งวุ่นทั้งตามหาอัสลานและดูแลรีสอร์ท“มันขึ้นอยู่กับหัวใจของเธอ ว่าจะเข็มแข็งได้มากแค่ไหนยอมรับความเจ็บปวดในครั้งนี้ได้เมื่อไหร่ครับ เวลาเท่านั้นที่จะเป็นยาให้กับเธอ” มาหยาที่เหมือนมีแต่ร่างไร้วิญญาณสภาพจิตใจของเธอแย่เกินเยียวยา ข้าวปลาก็ไม่กิน แค่กินน้ำเข้าไปก็อ้วกออกหมดเกิดสภาวะร่างกายไม่รับสิ่งต่าง ๆ “นายหัว ฮึก นายหัว อยู่ไหนจ๊ะ นายหัว”เสียงมาหยาพร่ำเพ้อหาอัสลาน“ครับหมอผมจะพยายามดูแลเธอเป็นอย่างดีครับ”“งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ”หลังจากหมอกลับไปแล้ว มาหยาที่เอาแต่นั่งเหม่อขดตัวอยู่ตรงห้องนั่งเล่นที่เคยนั่งกินข้าว ดูหนัง ภาพจำต่าง ๆ ไหลเข้ามาในสมองของมาหยา เธอนั่งยิ้ม แต่กลับน้ำตาไหล พอได้สติก็วิ่งไปกอดนายหัวใหญ่“ฮึก ฮื่อ นายหัว ไป ไป หานายหัวอัสลาน ช่วย ช่วย นายหัวอัสลานหรือยัง ช่วยหรือยัง..!” มาหยาโว๊ยวายให้นายหัวใหญ่เพราะเข้าใจว่านายหัวใหญ่ไม่ยอมช่วย“ไป ไป ช่วยนายหัวกันนะ ไป ฮื่อ ไปซ
ในขณะเดียวกัน ไอ้ดำพามาหยาไปซ่อนตัวบนเกาะร้างแห่งหนึ่ง มันมัดเธอไว้กับเสาไม้ในกระท่อมเก่าๆ และเฝ้าดูเธอด้วยสายตาเย็นชา มันรู้ว่าอัสลานต้องตามมาแน่ ๆ แต่มันไม่กลัว เพราะมันมีเจ้านายที่ยิ่งใหญ่กว่าคอยหนุนหลัง"แกต้องการอะไร" มาหยาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอ..แต่เจ้านายของฉันต้องการ""เจ้านายของแก?" "ใช่ แม็กซิม" มาหยารู้สึกหนาวเยือก เธอรู้ว่าแม็กซิมเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของ อัสลานในอิตาลี และเขาก็เป็นคนที่อันตรายมากเพราะเธอเพิ่งจะพบเจอความบ้าบิ่นของเขาเอง แต่ไม่คิดว่าจะบ้าขนาดจับตัวเธอมา"เขาต้องการอะไรจากอัสลาน" "เขาต้องการธุรกิจของอัสลาน และเขาจะใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรอง"มาหยารู้สึกสิ้นหวัง เธอรู้ว่าเธอเป็นจุดอ่อนของอัสลาน และแม็กซิมก็รู้เช่นกันยิ่งทำให้เธอโทษตัวเองที่ทำให้อัสลานตกอยู่ในอันตรายเพราะเธอ น้ำตาเอ่อคลอตาแดงระเรื่อ"นายหัวอัสลานจะไม่มีวันยอมแพ้และก็จะไม่มาหรอก" "เราก็รอดู" มันรู้ว่าแม็กซิมต้องการให้อัสลานมาที่เกาะร้างแห่งนี้เพื่อแลกเปลี่ยนชีวิตของมาหยา กับธุรกิจทั้งหมดของเขาในอิตาลี ไอ้ดำรู้ดีว่ามาหยาคือลมหายใจและชีวิตของอัสลาน และมันมั่นใจว่
อัสลานที่พามาหยามาถึงรีสอร์ทของตัวเองก็ยังไม่วางใจอะไรง่าย ๆ บอดี้การ์ด 30 คนกระจายกำลังรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด ไอ้ดำบอดี้การ์ดที่แฝงตัวอยู่กับอัสลานมานานแรมปี เฝ้าสังเกตการณ์อย่างใจเย็น มันรู้ดีว่าการจะลักพาตัวมาหยาไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันมีภารกิจจากนายใหญ่อย่างแม็กซิม ทำให้มันไม่ยอมแพ้“ไอ้เดชทุอย่างเรียบร้อยดีไหม”อัสลานที่เดินตรวจตราเข้มงวดพอ ๆ กับลูกน้อง“เรียบร้อยดีครับนาย นายไปพักกับมาหยาเถอะ”ไอ้เดชก็เป็นห่วงผู้เป็นนาย“กูนอนไม่ลง ไม่รู้ไอ้แม็กซิมมันจะทำอะไรบ้า ๆ อีกหรือเปล่ากูเป็นห่วงมาหยา”ไอ้ดำที่รู้ว่าอัสลานและไอ้เดชเริ่มไม่ไว้ใจเขา มาซักพัก เขาต้องพยายามเอาตัวมาหยาไปให้นายแม็กซิมก่อนที่จะโดนจับได้คาหนังคาเขา มันส่งข้อมูลให้กับลูกน้องฝั่งไอ้แม็กซิมให้มาท้ายรีสอร์ทจุดบอดที่สุดและมีป่ารกอยู่พอที่จะเผาได้ข้อความที่ส่งไป “พวกมึงเตรียมคนซัก 4-5 คนมาตามจุดที่กูส่งไปให้แล้วเอาน้ำมันมาด้วยนะ เผาตรงนั้นเลย แล้วพวกมึงยิงกูได้เลยไม่ต้องเกรงใจเอาตรงแขนกูถาก ๆ หน่อย“ได้พี่อีก 1 ชม. ทุกอย่างเตียมพร้อม”หนึ่งชั่วโมงต่อมา ไอ้ดำแกล้งชวนไอ้แว่นน้องชายของไอ้เดช ไปเดินตรวจตารารอบ ๆ รีสอร
แต่เหมือนคนอย่างแม็กซิมจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆกับอีกแค่โดนยิงถากแขนแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอกคนอย่างเขาผ่านร้อนผ่านหนาวมาพร้อมๆกับอัสลานไม่มีคำว่าเกรงกลัวอยู่ในหัวเขาเลย"ผู้หญิงคนเดียวสามารถทำให้มึงเป็นบ้าได้ขนาดนี้กูเชื่อแล้วว่าเธอคงสำคัญกับมึงจริงๆ""เธอเป็นคนของกู ใครก็ห้ามแตะเธอ ใครแตะเธอกูยิงทิ้งอย่างเดียว"เสียงทรงพลังอำนาจที่ยื่นปลายกระบอกปืนใส่พวกระยำที่กล้าทำคนของเขาต้องเจ็บโดยไม่ได้สนใจสิิ่งใด แค่เพื่อแก้แค้นให้เธอ มาหยา เพราะเธอต้องร้องไห้"ถ้ามึงยังอยากมีชีวิตกลับไปใส่หัวพวกมึงไปให้พ้นหน้ากูซะ""ครั้งนี้กูถือว่ากูแค่มาเชยชมคนที่จะเป็นเครื่องต่อรองระหว่างการค้าของเรา"แม็กซิมที่ยังคงทำปากดีทั้งที่แขนตัวเองเลือดโชกอัสลานไม่ต่อปากต่อคำพยักหน้าเรียกบอดี้การ์ดที่เหลือเข้ามาให้หมด"จัดการพวกมันซะอย่าให้คนบริสุทธิ์ต้องเป็นอะไร"เหล่าบรรดาบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกอีก 5-6 คนกรูกันเข้ามาในร้านของป้าศรีทันที "ใครที่ไม่เกี่ยวข้องออกจากร้านไปให้หมด"บอดี้การ์ดคนหนึ่งของอัสลานประกาศกร้าวทันทีทุกคนพากันวิ่งกระเจิดกระเจิงออกจากร้านแม้กระทั่งป้าศรีเอง ไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้ก็ตกอกตกใจอยู่ไม่ใ
เวลาผ่านพ้นไปไวจนแทบไม่น่าเชื่อ มาหยาได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยมาเข้าเทอมที่สอง ของปี 4 เกิดกลายเป็นรุ่นพี่ปี 4 ที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนพร้อมกับแก๊งเพื่อน กระติ๊บและเชอรี่ที่ใครๆก็เรียกว่าแก๊งนางฟ้า นายหัวอสลานมีความเป็นห่วงเป็นใยมาหยาในทุกเรื่องรวมถึงเรื่องการเรียนที่จะมาถึงเพราะเธอใกล้จะเรียนจบแล้ว เขาไม่ได้หวงที่เธอไปเรียน แต่เขาหวงที่เธอต้องพบเจอผู้ชายมากหน้าหลายตาที่ต้องมารุมขายขนมจีบเธอแน่นอน แม้จะแต่งงานกันแล้วก็ไม่วายที่จะห่วงมาหยา"นายหัวเที่ยงแล้วออกไปหาอะไรกินกันดีกว่านะจ๊ะ"มายาที่นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวที่รีสอร์ทของอัสลานที่เห็นว่าเวลาล่วงเลยเที่ยงกว่าแล้วแต่อัสลานยังไม่มีท่าทีจะลุกไปทานข้าว"ฉันลืมเวลาเลยนะเนี่ย""งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะจ้ะ""ไปสิ วันนี้เธออยากกินอะไรล่ะมายา""เราไปกินข้าวผัดปูที่ร้านป้าศรีกันไหมจ๊ะที่นั่นมีห้องแอร์ในหัวจะได้ไม่ร้อนด้วย"มาหยาออกความคิดทุกอย่างเผื่อนายหัวที่เธอรัก"ขอบคุณที่คิดเผื่อฉันเสมอนะฉันรักเธอนะมาหยา"ในวันเสาร์มาหยาจะช่วยอัสลานที่รีสอร์ทเพื่อเคลียร์งานต่างๆส่วนวันอาทิตย์เธอจะเข้าไปดูร้านขนมด้วยตัวเอง โดยจะมีนายหัวใหญ่คอยเป็นหูเ
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนไร่ชาเขียวขจีที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ณ ใจกลางไร่ชาแห่งนี้ บ้านไม้สักหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอย่างสง่างาม นี่คือบ้านของคามิโล อดีตมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่ผันตัวมาเป็นชาวไร่ชา และจันทร์ฉาย ภรรยาชาวใต้ผู้เข้มแข็งของเขาอัสลานพามาหยามาถึงไร่ชาด้วยรถยนต์คันหรู มาหยารู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ ที่เธอเคยมาเยือนแล้วตรงหลังถัดไป แต่เมื่อคามิโลและจันทร์ฉายออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ความกังวลของเธอก็หายไปจนหมดสิ้น"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" อัสลานเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"สวัสดีจ้ะลูกชาย มาถึงก็ไม่บอกแม่ก่อนเลยนะ" จันทร์ฉายเอ่ยพลางโผเข้ากอดลูกชายด้วยความคิดถึง"สวัสดีครับคุณพ่อ" อัสลานหันไปทักทายคามิโล"มาถึงก็ดีแล้ว เข้าบ้านกันเถอะ"เมื่อเข้ามาในบ้าน มาหยาก็รู้สึกประทับใจกับการตกแต่งที่เรียบง่ายแต่หรูหรา เฟอร์นิเจอร์ไม้สักแกะสลักอย่างประณีตบ่งบอกถึงรสนิยมอันดีของเจ้าของบ้าน"นี่มาหยาครับ คนรักของผม" อัสลานแนะนำมาหยาให้พ่อแม่รู้จัก"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" มาหยายกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม"สวัสดีจ้ะหนูมาหยา ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ น่าตาหน้ารักใช่ได้เลยนะ ลู