ไปมหาวิทยาลัยวันแรก

หลังจากกลับจากไร่ชาผ่านมาแล้วเป็นระยะเวลาไม่นานไม่มาหยาก็ต้องเข้ามหาวิทยาลัยตามที่เธอตั้งใจเอาไว้วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนปี 1 มหาวิทยาลัยในตัวเมือง อัสลานตื่นแต่เช้าเพื่อไปส่งมาหยาด้วยตัวเองแต่สิ่งที่เขาเห็นเขาแทบจะกัดปากไม่อยากให้เธอไปมหาวิทยาลัย

"มาหยาชุดเธอมันรัดติ้วไปหรือเปล่าเนี่ย..!!"ความหึงหวงแผ่ซ่านเข้ามาในจิตใจของนายหัวอัสลานทันทีที่เห็นชุดนักศึกษาที่ดูคับแน่น

"มันก็ไม่เล็กนะจ๊ะนายหัว ชุดนี้นายหัวเป็นคนเลือกให้มาหย่ากับมือเลยนะจ๊ะ"มาหยารีบอธิบายให้คนตรงหน้าฟังทันที

"ก็ตอนนั้นฉันคิดว่ามันพอดีแล้วนี่เธอตัวใหญ่ขึ้นหรือเปล่าเนี่ย"

"นายหัวว่ามาอยากอ้วนหรอจ๊ะ..!!"อย่าทำเสียงตระหนักกระงอดส่งค้อนวงใหญ่ให้คนตัวโตไป 1 ที

"เปล่าสักหน่อยฉันก็แค่ห่วงเธอเท่านั้น"

ฟอด ฟอด !! "ขอบคุณที่เป็นห่วงมาหย่านะจ๊ะ"

"แล้วไปมหาวิทยาลัยอยากไปหลีหนุ่มที่ไหนล่ะถ้าฉันรู้ฉันเอามันตายแน่ ส่วนเธอฉันจะเอาให้ตายคาเตียงเลย"อัสลานทำเป็นขู่มาหยา เพื่อไม่ให้เธอนอกลู่นอกทางหรือทิ้งเขาไปทั้งที่หัวใจของเขาเชื่อใจเธอแบบร้อยเปอร์เซ็นต์

"แหม..!!! ใครจะกล้ามายุ่งกับมาหยา ดูหน้านายหัวอัสลานสิจ๊ะน่ารับแขกซะขนาดนี้"

"แต่กับเธอฉันไม่เคยทำหน้าไม่รับแขกซะที่ไหนมีแต่ทำหน้าฟินตลอด"อัสลานแกล้งพูดเย้าแหย่มาหยา

รถหรูขับออกจากบ้านสวนแล่นตรงไปมหาวิทยาลัยในตัวเมือง มาหยาที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของนายหัวอัสลาน ตลอดทางเขาเอาแต่คลอเคลียอยู่ตรงต้นคอขาว

"นายหัวอย่าทำอย่างนี้สิจ๊ะ"มาหยาขนลุกสู้ไปทั้งตัวเพราะจมูกโด่งๆที่คลอเคลียอยู่ที่ต้นคอขาวของเธอ

"ขอฉันหอมหน่อยเดี๋ยวไปทำงานแล้วก็ไม่ได้หอมฉันก็ไม่มีแรงทำงานพอดีวันนี้"อัสลานเวลาที่อยู่กับมาหยามักจะเป็นคนขี้อ้อนจนลูกน้องงงกันเป็นแถบๆ

ทุกสายตาจับจ้องมาที่รถหรูที่จอดหน้าคณะมหาวิทยาลัย ทุกคนต่างพากันซุบซิบว่าคนที่อยู่ในรถนั้นเป็นใครกันนะ ร่างเล็กสวยเซ็กซี่ผมดำคลับใส่รองเท้าคัทชูส้นสูงสีดำในชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยปี 1 เดินลงมาจากรถหรู ทุกสายตาจับจ้องที่มายา เธอสวยสะกดตาทุกคน

"มาหยา ไปก่อนนะจ๊ะ"เธอยืนอยู่ข้างรถหรูพร้อมกับเอ่ยคำร่ำลานายหัวอัสลานของเธอ

แต่ยังไม่ทันจะก้าวพ้นรถหรูอีกคันก็จอดเทียบข้างหลังรถของนายหัวอัสลานทันที นั่นคือนายหัวใหญ่ที่เตรียมช่อดอกไม้ดอกกุหลาบสีแดงเอาไว้ให้มาหยาต้อนรับการเรียนปี 1 มหาวิทยาลัยของเธอ

"มาหยา ฉันเตรียมดอกไม้มาให้เธอต้อนรับการเรียนเปิดเทอมวันแรกในฐานะนักศึกษามหาวิทยาลัยนะขอให้เธอมีความสุขกับการเรียน"นายหัวใหญ่ที่เดินตรงมาหามาหย่าพร้อมกับดอกไม้ช่อโต

มาหยาจำใจต้องรับดอกไม้จากนายหัวใหญ่แม้ในใจจะกระอักกะอ่วนไม่น้อยเพราะกลัวจะเกิดเรื่องกลางมหาวิทยาลัยก็ตาม

"ขอบคุณนะจ๊ะนายหัวใหญ่ พี่อุตส่าห์มาแต่เช้าเพื่อเอาดอกไม้มาให้มาหยา"

"สำหรับเธอฉันทำให้ได้ทุกอย่างนั่นแหละ"นายหัวใหญ่ที่ไม่มีทีท่าจะยอมแพ้ต่อเรื่องของมาหยาเขาแอบลอบเห็นแหวนที่นิ้วนางข้างขวา ที่มาหยาสวมใส่อยู่

อัสลานที่เห็นมาหยารับดอกไม้จากนายหัวใหญ่ก็กัดฟันกรอดๆ เปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบเฉยทันทีพร้อมกับเดินลงรถไปหามาหยา

"มาหยามัวแต่มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้เดี๋ยวก็ขึ้นเรียนสายหรอกไปเถอะ"อัสลานที่ยืนประกบด้านหลังมาหยาพร้อมกับเอ่ยเสียงเรียบนิ่งส่งมาให้เธอ

"จ๊ะนายหัวมาอยากจะไปเดี๋ยวนี้"

"เดี๋ยวก่อน..!!"

"มีอะไรเหรอจ๊ะนายหัวอัสลาน"

"เอาดอกไม้ในมือเธอมาให้ฉันเดี๋ยวนี้..!!"

มาอย่ารีบยื่นดอกไม้ส่งให้กับนายหัวอัสลานทันทีเพราะเธอรู้ว่าถ้าเมื่อไหร่ที่อัสลานโกรธมหาวิทยาลัยคงพังเป็นหน้ากองเช่นกัน

"ไปได้แล้ว สายคนดี"

นายหัวใหญ่ที่ยืนดูการกระทำของนายหัวอัสลานที่ทำท่าหวงก้างมาอย่าเสียเต็มทน เขาก็เดินเข้าไปหาพร้อมทำท่าเอาลิ้นดุลกระพุ้งแก้มเป็นเชิงท้าทายหรือกวนบาทานายหัวอัสลาน

"เกินไปหรือเปล่าครับนายหัวอัสลาน"

"กูจะพูดกับมึงครั้งนี้ครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายมาอย่าเป็น เมียกู..!! เลิกยุ่งกับเธอซะ"น้ำเสียงเรียบนิ่งเด็ดขาดและจริงจัง

นายหัวใหญ่ที่เริ่มเข้าใจสถานการณ์ต่างๆปะติดปะต่อได้ว่าอัสลานน่าจะเป็นมากกว่าผู้อุปการะในขณะนี้มาอย่างคงเลือกเขาแล้วสินะ นายหัวใหญ่จึงพร้อมทำใจยอมรับทุกอย่าง

"งั้น..!! ผมคงต้องขอพูดแบบลูกผู้ชายคุยกันว่าผมก็ชอบมาหยาไม่น้อยไปกว่านายหัวอัสลาน"

"มึง..!!"

"ใจเย็นครับถ้าในเมื่อมาหยาเป็นของคุณแล้วจริงๆผมจะยอมถอยให้ แต่ถ้าวันไหนคุณทำเธอเสียใจผมจะมาทวงเธอคืนและคงไม่มีวันให้เธอกลับไปหาคุณอีก"ใบหน้าที่จริงจังของนายหัวใหญ่ถึงแม้จะอายุน้อยกว่าอัสลานเพียง 5 ปี แต่เขาก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน

"คงไม่มีวันนั้น แต่กูก็ขอบใจมึงที่ตลอดมาดูแลมาอย่าเป็นอย่างดี กูยินดีต้อนรับมึงเสมอว่างๆมึงก็มาเที่ยวรีสอร์ทกูแล้วกัน"อัสลานที่มองเห็นความจริงใจในตัวนายหัวใหญ่ที่มีต่อมาหยาเขาก็เคารพนายหัวใหญ่ในฐานะลูกผู้ชายคนหนึ่งเช่นกัน

"ขอบคุณครับพี่อัสลาน"นายหัวใหญ่เดินตรงไปจับมือพร้อมกับชนไปที่บ่าของนายหัวอัสลานเขาก็มีความเป็นลูกผู้ชายพอตัว

ต่างคนต่างแยกย้ายกันขึ้นรถหรู และไม่มีเรื่องใดๆเกิดขึ้นเหมือนเป็นการปลดล็อคพันธนาการคู่แข่งคนสำคัญอย่างนายหัวใหญ่ ที่มีความแมนและเป็นลูกผู้ชายพอตัว เขาชอบมาหยามากแต่ถ้ามาอย่าได้ตกเป็นของนายหัวอัสลานเขาก็จะไม่แตะต้องเธอ

"เดี๋ยวสายๆ ช่วยพาฉันไปที่ช็อปกระเป๋าหน่อย ฉันอยากจะไปเลือกกระเป๋าใหม่ให้กลับมายาเอาไว้เรียน"

"ได้ครับนาย"

มาหยาที่มาถึงคณะที่เธอได้เลือกไว้ คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม เป็นคณะในฝันที่เธออยากจะเรียนเพราะเธอมีฝันว่าเธออยากจะล่องเรือรอบโลกนั่นเอง

"สวัสดีเธอชื่ออะไรอ่ะ" ผู้ชายร่างกายบึกบึนแต่จิตใจเป็นกุลสตรี

"สวัสดีฉันชื่อมาหยา"

"ต๊าย ตาย ชื่อเพราะมากเลย เชอรี่ก็ได้นะ"

"อันนี้ชื่อใหญ่กระติ๊บ"

"สวัสดีมาหยา เธอเลือกเรียนขณะนี้เหมือนกันหรอ ดูสิคณะนี้คนเยอะเหมือนกันนะ"

"จริง เยอะมากเลย"

ที่ไปถึงด้วยความน่ารักสดใสของเธอทำให้เธอได้เพื่อนที่เป็นสาวสองและเพื่อนใหม่ที่น่ารักชื่อว่ากระติ๊บอีก 1 คน...