"เนี่ยหรอผู้หญิงที่มึงบอกกูว่าเป็นหัวใจของไอ้ อัสลานที่กูจะสามารถเอามันมาต่อรองในเรื่องธุรกิจที่กูต้องการจากมันได้"
"ใช่ครับนายเธอชื่อมาหยา ผมเฝ้าติดตามนายหัวอัสลานแทนพี่เดชมาสักพัก ตอนแรกก็ไม่รู้ว่ามีจุดอ่อนอะไรแต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้เป็นกุญแจสำคัญให้นายเดินเกมต่อได้ครับ"
"ไอ้ดำมึงทำดีมาก เดี๋ยวกูจะบอกแผนการและจังหวะที่ดีในการพาตัวเด็กผู้หญิงคนนี้มาให้กู"
"ได้ครับนายแม็กซิม"
ไอ้ดำกลายเป็นหนอนบ่อนไส้ของศัตรูเบอร์ต้นๆของนายหัวอัสลาน มันต้องการขยายอาณาเขตพื้นที่ธุรกิจสีดำที่อิตาลีทั้งหมดที่อัสลานได้ควบคุมดูแล
แต่มันทำไม่ได้เพราะอัสลันแข็งแกร่ง และไม่มีจุดอ่อนที่เขาจะเอามาต่อรอง จนกระทั่งไอ้ดำคนของเขาที่ส่งไปแฝงตัวอยู่กับอัสลานมาหลายปี ได้เจอเข้ากับจุดอ่อนของมันคือผู้หญิงที่ชื่อ มาหยา
ไอ้ดำก่อนที่จะมาเป็นลูกไล่ของไอ้เดชมันก็เป็นแค่เศษสวะที่โดนรุมทำร้ายมาก่อน มันพยายามหาทางเข้าใกล้ไอ้เดชแม้กระทั่งยอมโดนกระทืบต่อหน้าไอ้เดชเพื่อให้มันมาช่วย และเคยใช้วิธีการรับกระสุนแทนไอ้เดชแต่ซึ่งความจริงไม่ใช่มันตั้งใจให้ฟังโน้นยิงถากต้นแขนของมันไป เพื่อซื้อใจให้ไอ้เดชเชื่อใจและได้เข้าใกล้กับนายหัวอัสลาน
ไอ้ดำถูกชุบเลี้ยงโดยแม็กซิมตั้งแต่ที่มันอยู่บ้านเด็กกำพร้าในต่างประเทศ เพราะแม่ของมันได้มีสามีใหม่เป็นชาวต่างชาติ และได้ทอดทิ้งมันเอาไว้อย่างเดียวดาย จนวันหนึ่งได้เจอกับแม็กซิมที่ไปรับอุปการะเด็กเพื่อส่งเสียให้ได้เล่าเรียนและเป็นคนของมันพ่อของมันมักจะทำแบบนี้เสมอ เพื่อให้ได้คนที่ซื่อสัตย์ที่สุดจึงต้องชุบเลี้ยงตั้งแต่เด็กอย่างเช่นไอ้ดำ
"พี่ดำพี่คุยกับใครน่ะ นายหัวเรียกหาพี่อยู่นานสองนานพี่ทำอะไรอยู่"
"โทษทีไอ้แว่น พอดีกูติดธุระคุยกับเด็กน่ะ"
"งั้นพี่รีบไปหานายเถอะนายคงมีเรื่องงานอยากคุยกับพี่เห็นเรียกพี่นานแล้ว"
"เออๆเดี๋ยวกูไปเดี๋ยวนี้แหละ"
อัสลานที่กำลังวีดีโอประชุมอยู่กับเดชในเรื่องคลังสินค้าอาวุธที่โดนเผาไปคราวก่อนเขายังสงสัยว่าทำไมไอ้แม็กซิมถึงรู้ทุกความเคลื่อนไหวของเขาว่าเขาจะขนสินค้าวันไหนลงท่าเรือ แต่ก็ยังไม่สืบทราบหาที่มาที่ไปไม่ได้
"ไอ้เดชมึงคิดว่ายังไงทำไมข่าวของเราถึงได้รั่วออกไปได้มันรู้ทุกการเคลื่อนไหวของเราเลยนะ"
"ผมกำลังพยายามสืบหาเรื่องนี้อยู่ครับนายขอให้นายวางใจผมจะทำอย่างเต็มที่"
"ขออนุญาตครับนายพอดีเห็นไอ้แว่นไปตามผมว่านายต้องการพบผม"
"เออ..มึงมาก็ดีแล้วกูกำลังประชุมเรื่องงานที่อิตาลีกูก็อยากให้มึงรับทราบด้วยรอบที่แล้วมึงก็ประชุมกับพวกกูรอบนี้กูก็อยากให้มึงได้รู้จะได้ทำงานถูก"
"ครับนาย"
อัสรารเริ่มการประชุมอย่างเคร่งเครียดเพราะเขาก็ต้องสืบให้ได้ว่าใครเป็นมือดีที่แอบเอาข้อมูลลับทุกการเคลื่อนไหวของการส่งสินค้าออกไปหาศัตรูอย่างแม็กซิม และได้ข่าวว่าตอนนี้มันกำลังมากลบด่านอยู่ในไทยโดยที่ยังไม่รู้จุดประสงค์ว่ามันต้องการอะไรเพราะปกติมันจะอยู่แค่อิตาลีกลบดานไม่เคยโผล่หัวออกไปไหน
"ได้ครับเราจะต้องส่งอาวุธอีกทีคงต้องเป็นเดือนหน้าให้เรื่องมันเงียบไปก่อนตำรวจจะได้ไม่สาวถึงเรา"
"งั้นก็เอาตามนั้นแหละเดช ฉันฝากนายจัดการด้วย"
"ส่วนแกไอ้ดำดูแลงานทั้งหมดช่วยเดทให้ดีอย่าให้มีอะไรผิดพลาดอีก"
"ได้ครับนายผมจะจัดการทุกอย่างให้ดีไม่ให้นายจะต้องผิดหวังครับ"
"จะออกไปได้แล้วป่ะเดี๋ยวฉันมีเรื่องจะต้องคุยกับเดชสักหน่อย"
"ครับนาย"
ไอ้ดำเดินออกจากห้องทันทีพร้อมกับส่งข่าวที่มันได้ข้อมูลมาใหม่เรื่องการส่งสินค้าในเดือนหน้ามันส่งข้อมูลที่บันทึกได้จากมือถือส่งให้ไอ้แม็กซิมทันทีเพื่อให้ไอ้แม็กซิมเตรียมพร้อมที่จะถล่มเรือขนสินค้ารอบที่ 2 หากอัสลานผิดพลาดอีกครั้ง เขาจะต้องรับผิดชอบด้วยการออกจากตำแหน่งที่เขาครอบครองมายาวนาน ทุกรุ่นในเมื่อเขาไม่สามารถควบคุมคนได้เขาก็ต้องให้คนอื่นเข้ามาดูแลแทน
เสียงข้อความส่งเข้ามาในมือถือเครื่องรู้ของแม็กซิมเขายิ้มด้วยความพึงพอใจ ที่ไอ้ดำทำงานได้ดีกว่าที่เขาคิดสมกับที่เขาได้ให้พ่อของเขารับเลี้ยงมันมาจากสถานสงเคราะห์เด็กที่อิตาลี
"ไอ้เดชกูจะส่งของสิ้นเดือนนี้ทันทีไม่ต้องรอถึงเดือนหน้า"เดชถึงกับทำคิ้วขมวดทันทีเมื่อเจ้านายได้เปลี่ยนแผนกระทันหัน
"ผมขอถามเหตุผลนายได้ไหมครับ"
"มึงว่าไอ้ดำมันเป็นหนอนบ่อนไส้หรือเปล่ามึงแน่ใจว่ามึงสืบมาดีแล้วนะว่ามันเป็นเพียงคนจรที่ไม่มีหัวนอนปลายตีน"
"ผมจะให้ไอ้แว่นมันไปขุดเรื่องนี้ขึ้นมาอย่างละเอียดอีกครั้งครับนาย"ขอให้ไอ้ดำจะเคยช่วยชีวิตเขาเอาไว้แต่ผู้เป็นนายเนื้อหัวอย่างอัสลานที่ช่วยเขาทั้งครอบครัวพ่อแม่ให้ชีวิตกินดีอยู่ดีจนเขาเรียนจบมีการศึกษาเขาไม่อาจเนรคุณอัสลานได้
"ครั้งที่แล้วคนที่อยู่ในแผนการณ์ ก็มีแค่มึงกับกูแล้วก็ไอ้ดำที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู แล้ววันนั้นกูดูในกล้องวงจรปิดไอ้ดำเหมือนแอบถ่ายมึงกับกูตอนประชุมด้วย"
ไอ้เดชถึงกับทำหน้าฉงนใจที่ลูกน้องคู่ใจยังไอ้ดำกำลังจะกลายเป็นคนทรยศและหักหลังองค์กรเพราะเขาเคยช่วยมันจากการโดนรุมทำร้าย และมันก็เป็นคนรับกระสุนปืนแทนเขา เขาไม่อยากจะทำร้ายมันเลย
"ครับนายผมเชื่อในเซนต์ของนาย"
พอประชุมเสร็จแล้วเขารู้สึกปวดหัวจี๊ดๆขึ้นมาถึงกับต้องนั่งกุมขมับ กับเรื่องงานที่กำลังตึงเครียดเขาอยากจะวางมือจากทุกอย่างแล้วใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาอยู่กับมาหยา เมื่อก่อนเขาไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นคนที่รักคนอื่นได้มากกว่าตัวเอง จนมาเจอมาหยาในอีก 5 ปีต่อมาเธอสอนให้เขารู้จักความรัก และไม่อยากจะให้ใครมาทำร้ายเธอ
"นายหัวเป็นอะไรหรอจ๊ะ"มาหยาที่เดินเข้ามาพร้อมกับชาร้อนๆ เธอไปฝึกชงชากับแม่บ้านในครัวมาจึงอยากเอามาอวดนายหัวอัสลานของเธอ
"มาหาฉันหน่อยสิ"
สองเท้าเล็กๆรีบก้าวเดินตรงไปพร้อมกับในมือที่ถือถ้วยชาเธอรีบวางถ้วยชาลงแล้วเดินไปหานายหัวอัสลานที่นั่งอยู่ข้างๆโต๊ะทำงาน อัสลานเอื้อมมือไปจับเธอพร้อมกับให้เธอนั่งลงที่ตักแกร่ง เขาใช้หัวเกยไว้บนบ่าเล็กพร้อมกับหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า
"อยู่กับฉันก่อนนะมาหยา อยู่นิ่งๆอย่างนี้สักพัก"
"ได้จ้ะนายหัว" มาหยารู้สึกได้ถึงความเหนื่อยล้าจากคนตรงหน้าเธอจึงนั่งเฉยๆให้เขาได้ซบอยู่บนบ่าเล็ก
"ไหนเธอเอาอะไรมาให้ฉันหรอ"
"มาหยาเอาชาร้อนๆมาให้นายหัวได้ชิมว่ามายาชงอร่อยหรือยัง"เธอคว้าแก้วชาที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลแล้วยื่นให้กับคนที่เอาคางเกยอยู่บนบ่าของเธอเพื่อให้เขาได้ชิม
"ไหนฉันขอชิมหน่อย"
"เป็นยังไงบ้างจ๊ะใช้ได้ไหม"
"เก่งนะเนี่ย หอมมากเลย"
อัสลามมีความกังวลเรื่องของมาหยาเป็นอย่างมากเพราะชีวิตของมาหยาเมื่อได้มาพัวพันกับเขาอย่างร้อยเปอร์เซ็นต์ก็เปรียบเสมือนแขวนอยู่บนเส้นด้ายไม่ต่างจากเขา
.....
หลังจากกลับจากไร่ชาผ่านมาแล้วเป็นระยะเวลาไม่นานไม่มาหยาก็ต้องเข้ามหาวิทยาลัยตามที่เธอตั้งใจเอาไว้วันนี้เป็นวันแรกของการเรียนปี 1 มหาวิทยาลัยในตัวเมือง อัสลานตื่นแต่เช้าเพื่อไปส่งมาหยาด้วยตัวเองแต่สิ่งที่เขาเห็นเขาแทบจะกัดปากไม่อยากให้เธอไปมหาวิทยาลัย"มาหยาชุดเธอมันรัดติ้วไปหรือเปล่าเนี่ย..!!"ความหึงหวงแผ่ซ่านเข้ามาในจิตใจของนายหัวอัสลานทันทีที่เห็นชุดนักศึกษาที่ดูคับแน่น"มันก็ไม่เล็กนะจ๊ะนายหัว ชุดนี้นายหัวเป็นคนเลือกให้มาหย่ากับมือเลยนะจ๊ะ"มาหยารีบอธิบายให้คนตรงหน้าฟังทันที"ก็ตอนนั้นฉันคิดว่ามันพอดีแล้วนี่เธอตัวใหญ่ขึ้นหรือเปล่าเนี่ย""นายหัวว่ามาอยากอ้วนหรอจ๊ะ..!!"อย่าทำเสียงตระหนักกระงอดส่งค้อนวงใหญ่ให้คนตัวโตไป 1 ที"เปล่าสักหน่อยฉันก็แค่ห่วงเธอเท่านั้น"ฟอด ฟอด !! "ขอบคุณที่เป็นห่วงมาหย่านะจ๊ะ""แล้วไปมหาวิทยาลัยอยากไปหลีหนุ่มที่ไหนล่ะถ้าฉันรู้ฉันเอามันตายแน่ ส่วนเธอฉันจะเอาให้ตายคาเตียงเลย"อัสลานทำเป็นขู่มาหยา เพื่อไม่ให้เธอนอกลู่นอกทางหรือทิ้งเขาไปทั้งที่หัวใจของเขาเชื่อใจเธอแบบร้อยเปอร์เซ็นต์"แหม..!!! ใครจะกล้ามายุ่งกับมาหยา ดูหน้านายหัวอัสลานสิจ๊ะน่ารับแขกซะขนาดนี้""แต่ก
ร่างสูงใหญ่เดินสง่าผ่าเผยในชุดสูทสีดำพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคนเดินประกบหลังสาวๆในมหาวิทยาลัยต่างพากันจ้องมองและกรี๊ดกร๊าดกันยกใหญ่ว่าเขาคนนั้นคือใครกันนะ ที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าคณะมนุษยศาสตร์สาขาการท่องเที่ยว"เชอรี่เดี๋ยวฉันต้องไปแล้วนะแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันซื้อขนมมาฝาก""โอเคแก..!!""ยายกระติ๊บทำอะไรให้มันเร็วๆหน่อยสิเลิกเรียนแล้วเนี่ย""ใจเย็นๆสิยายเชอรี่ ฉันไม่ได้ตัวใหญ่บึกบึนเหมือนแกนะที่จะทำอะไรเร็วไปซะทุกอย่าง""ต๊ายตาย..!! ตบปากเท่าอายุ ฉันน่ะเอวบางร่างน้อยย่ะ อย่ามาอาบูริจี้ฉันนะ"เพื่อนใหม่ของมาหยาที่ทั้งตลกและน่ารักกระติ๊บเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก เชอรี่เป็นสาวสองที่ร่างกายบึกบึนแต่จิตใจเป็นกุลสตรีเกินร้อยพากันหัวเราะคึกคักเดินมาจนถึงใต้อาคารของคณะ ทุกคนที่เดินลงมาถึงกับพากันกรี๊ดกร๊าดเมื่อเห็นบอดี้การ์ดสุดหล่อยืนประกบหลังกับร่างที่สง่างาม ดูภูมิฐาน"กรี๊ด....แก๊ ..!!ดูนั่นสินั่นใครอ่ะ..? โคตรหล่อนั่นเทพเจ้ากรีกลงมาจุติหรือไงนะ ทำไมหล่อตั้งแต่หัวจรดเท้าดูกล้ามนั่นสิความสูงก็พระเจ้าประทานเหลือเกิน อ๊าย!!""ยายกระติ๊บแกเห็นไหม"กระติ๊บขยับแว่น พร้อมเพ่งเล็งไปที่บุคคลดังกล่าวที่เช
ณ บาร์หรูใจกลางเมืองภูเก็ต แสงสีเสียงกระหึ่มเร้าอารมณ์ คืนนี้เป็นคืนพิเศษที่นายหัวอัสลานพามาหยาและเพื่อนๆ มาเลี้ยงฉลองเปิดเทอมมหาวิทยาลัยปีแรก มาหยาในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิง เผยเรียวขาสวยสะกดทุกสายตา เคียงข้างด้วยเชอรี่สาวประเภทสองสุดแซ่บในชุดราตรีสีทองอร่าม และกระติ๊บสาวมาดเซอร์ในชุดยีนส์เท่ห์ ทั้งสามสาวโดดเด่นท่ามกลางแสงไฟสลัว"โอ๊ยดูชุดของยายเชอรี่สิมายหยา กลบพวกเรามีจ๊ะสีทองอร่าม"เสียงกระติ๊บเอ๋ยแซวเชอรี่"แหม นานๆจะออกมาเปิดหูเปิดตาสักทีมันก็ต้องเต็มที่หน่อยป่ะ""เพื่อนฉันสวยทุกคนเลยฉันคอนเฟิร์ม""เฮียแอดไลน์ตัดสินหน่อยสิคะว่าระหว่างเชอรี่และนางชะนี 2 คนนี้ใครสวยกว่ากัน"เชอรี่ที่โยนคำถามไปให้กับนายหัวอัสลาน"ตอบตรงๆก็มายาสวยที่สุดสำหรับฉัน"อัสลานที่ตอบเชอรี่แบบติดตลก"โอ๊ยอกอีเชอรี่จะแตก เบื่อคนมีความรัก เหม็นกลิ่นความรักที่สุด"นายหัวใหญ่ เจ้าของบาร์ออกมาต้อนรับนายหัวอัสลานด้วยตัวเอง ด้วยความเคารพรักที่เขามีต่ออัสลานเสมือนพี่ชายแท้ๆ จากวันที่เขาได้พูดคุยเรื่องของ มาหยาที่หน้ามหาวิทยาลัย"ยินดีต้อนรับครับพี่อัสลาน เชิญพี่และเพื่อนๆ ขึ้นไปที่ชั้น VIP ได้เลยครับ" นายหัวใหญ่กล่าวด้วยรอ
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนไร่ชาเขียวขจีที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ณ ใจกลางไร่ชาแห่งนี้ บ้านไม้สักหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอย่างสง่างาม นี่คือบ้านของคามิโล อดีตมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่ผันตัวมาเป็นชาวไร่ชา และจันทร์ฉาย ภรรยาชาวใต้ผู้เข้มแข็งของเขาอัสลานพามาหยามาถึงไร่ชาด้วยรถยนต์คันหรู มาหยารู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ ที่เธอเคยมาเยือนแล้วตรงหลังถัดไป แต่เมื่อคามิโลและจันทร์ฉายออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ความกังวลของเธอก็หายไปจนหมดสิ้น"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" อัสลานเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"สวัสดีจ้ะลูกชาย มาถึงก็ไม่บอกแม่ก่อนเลยนะ" จันทร์ฉายเอ่ยพลางโผเข้ากอดลูกชายด้วยความคิดถึง"สวัสดีครับคุณพ่อ" อัสลานหันไปทักทายคามิโล"มาถึงก็ดีแล้ว เข้าบ้านกันเถอะ"เมื่อเข้ามาในบ้าน มาหยาก็รู้สึกประทับใจกับการตกแต่งที่เรียบง่ายแต่หรูหรา เฟอร์นิเจอร์ไม้สักแกะสลักอย่างประณีตบ่งบอกถึงรสนิยมอันดีของเจ้าของบ้าน"นี่มาหยาครับ คนรักของผม" อัสลานแนะนำมาหยาให้พ่อแม่รู้จัก"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" มาหยายกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม"สวัสดีจ้ะหนูมาหยา ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ น่าตาหน้ารักใช่ได้เลยนะ ลู
เวลาผ่านพ้นไปไวจนแทบไม่น่าเชื่อ มาหยาได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยมาเข้าเทอมที่สอง ของปี 4 เกิดกลายเป็นรุ่นพี่ปี 4 ที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนพร้อมกับแก๊งเพื่อน กระติ๊บและเชอรี่ที่ใครๆก็เรียกว่าแก๊งนางฟ้า นายหัวอสลานมีความเป็นห่วงเป็นใยมาหยาในทุกเรื่องรวมถึงเรื่องการเรียนที่จะมาถึงเพราะเธอใกล้จะเรียนจบแล้ว เขาไม่ได้หวงที่เธอไปเรียน แต่เขาหวงที่เธอต้องพบเจอผู้ชายมากหน้าหลายตาที่ต้องมารุมขายขนมจีบเธอแน่นอน แม้จะแต่งงานกันแล้วก็ไม่วายที่จะห่วงมาหยา"นายหัวเที่ยงแล้วออกไปหาอะไรกินกันดีกว่านะจ๊ะ"มายาที่นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวที่รีสอร์ทของอัสลานที่เห็นว่าเวลาล่วงเลยเที่ยงกว่าแล้วแต่อัสลานยังไม่มีท่าทีจะลุกไปทานข้าว"ฉันลืมเวลาเลยนะเนี่ย""งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะจ้ะ""ไปสิ วันนี้เธออยากกินอะไรล่ะมายา""เราไปกินข้าวผัดปูที่ร้านป้าศรีกันไหมจ๊ะที่นั่นมีห้องแอร์ในหัวจะได้ไม่ร้อนด้วย"มาหยาออกความคิดทุกอย่างเผื่อนายหัวที่เธอรัก"ขอบคุณที่คิดเผื่อฉันเสมอนะฉันรักเธอนะมาหยา"ในวันเสาร์มาหยาจะช่วยอัสลานที่รีสอร์ทเพื่อเคลียร์งานต่างๆส่วนวันอาทิตย์เธอจะเข้าไปดูร้านขนมด้วยตัวเอง โดยจะมีนายหัวใหญ่คอยเป็นหูเ
แต่เหมือนคนอย่างแม็กซิมจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆกับอีกแค่โดนยิงถากแขนแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอกคนอย่างเขาผ่านร้อนผ่านหนาวมาพร้อมๆกับอัสลานไม่มีคำว่าเกรงกลัวอยู่ในหัวเขาเลย"ผู้หญิงคนเดียวสามารถทำให้มึงเป็นบ้าได้ขนาดนี้กูเชื่อแล้วว่าเธอคงสำคัญกับมึงจริงๆ""เธอเป็นคนของกู ใครก็ห้ามแตะเธอ ใครแตะเธอกูยิงทิ้งอย่างเดียว"เสียงทรงพลังอำนาจที่ยื่นปลายกระบอกปืนใส่พวกระยำที่กล้าทำคนของเขาต้องเจ็บโดยไม่ได้สนใจสิิ่งใด แค่เพื่อแก้แค้นให้เธอ มาหยา เพราะเธอต้องร้องไห้"ถ้ามึงยังอยากมีชีวิตกลับไปใส่หัวพวกมึงไปให้พ้นหน้ากูซะ""ครั้งนี้กูถือว่ากูแค่มาเชยชมคนที่จะเป็นเครื่องต่อรองระหว่างการค้าของเรา"แม็กซิมที่ยังคงทำปากดีทั้งที่แขนตัวเองเลือดโชกอัสลานไม่ต่อปากต่อคำพยักหน้าเรียกบอดี้การ์ดที่เหลือเข้ามาให้หมด"จัดการพวกมันซะอย่าให้คนบริสุทธิ์ต้องเป็นอะไร"เหล่าบรรดาบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกอีก 5-6 คนกรูกันเข้ามาในร้านของป้าศรีทันที "ใครที่ไม่เกี่ยวข้องออกจากร้านไปให้หมด"บอดี้การ์ดคนหนึ่งของอัสลานประกาศกร้าวทันทีทุกคนพากันวิ่งกระเจิดกระเจิงออกจากร้านแม้กระทั่งป้าศรีเอง ไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้ก็ตกอกตกใจอยู่ไม่ใ
อัสลานที่พามาหยามาถึงรีสอร์ทของตัวเองก็ยังไม่วางใจอะไรง่าย ๆ บอดี้การ์ด 30 คนกระจายกำลังรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด ไอ้ดำบอดี้การ์ดที่แฝงตัวอยู่กับอัสลานมานานแรมปี เฝ้าสังเกตการณ์อย่างใจเย็น มันรู้ดีว่าการจะลักพาตัวมาหยาไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันมีภารกิจจากนายใหญ่อย่างแม็กซิม ทำให้มันไม่ยอมแพ้“ไอ้เดชทุอย่างเรียบร้อยดีไหม”อัสลานที่เดินตรวจตราเข้มงวดพอ ๆ กับลูกน้อง“เรียบร้อยดีครับนาย นายไปพักกับมาหยาเถอะ”ไอ้เดชก็เป็นห่วงผู้เป็นนาย“กูนอนไม่ลง ไม่รู้ไอ้แม็กซิมมันจะทำอะไรบ้า ๆ อีกหรือเปล่ากูเป็นห่วงมาหยา”ไอ้ดำที่รู้ว่าอัสลานและไอ้เดชเริ่มไม่ไว้ใจเขา มาซักพัก เขาต้องพยายามเอาตัวมาหยาไปให้นายแม็กซิมก่อนที่จะโดนจับได้คาหนังคาเขา มันส่งข้อมูลให้กับลูกน้องฝั่งไอ้แม็กซิมให้มาท้ายรีสอร์ทจุดบอดที่สุดและมีป่ารกอยู่พอที่จะเผาได้ข้อความที่ส่งไป “พวกมึงเตรียมคนซัก 4-5 คนมาตามจุดที่กูส่งไปให้แล้วเอาน้ำมันมาด้วยนะ เผาตรงนั้นเลย แล้วพวกมึงยิงกูได้เลยไม่ต้องเกรงใจเอาตรงแขนกูถาก ๆ หน่อย“ได้พี่อีก 1 ชม. ทุกอย่างเตียมพร้อม”หนึ่งชั่วโมงต่อมา ไอ้ดำแกล้งชวนไอ้แว่นน้องชายของไอ้เดช ไปเดินตรวจตารารอบ ๆ รีสอร
ในขณะเดียวกัน ไอ้ดำพามาหยาไปซ่อนตัวบนเกาะร้างแห่งหนึ่ง มันมัดเธอไว้กับเสาไม้ในกระท่อมเก่าๆ และเฝ้าดูเธอด้วยสายตาเย็นชา มันรู้ว่าอัสลานต้องตามมาแน่ ๆ แต่มันไม่กลัว เพราะมันมีเจ้านายที่ยิ่งใหญ่กว่าคอยหนุนหลัง"แกต้องการอะไร" มาหยาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอ..แต่เจ้านายของฉันต้องการ""เจ้านายของแก?" "ใช่ แม็กซิม" มาหยารู้สึกหนาวเยือก เธอรู้ว่าแม็กซิมเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของ อัสลานในอิตาลี และเขาก็เป็นคนที่อันตรายมากเพราะเธอเพิ่งจะพบเจอความบ้าบิ่นของเขาเอง แต่ไม่คิดว่าจะบ้าขนาดจับตัวเธอมา"เขาต้องการอะไรจากอัสลาน" "เขาต้องการธุรกิจของอัสลาน และเขาจะใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรอง"มาหยารู้สึกสิ้นหวัง เธอรู้ว่าเธอเป็นจุดอ่อนของอัสลาน และแม็กซิมก็รู้เช่นกันยิ่งทำให้เธอโทษตัวเองที่ทำให้อัสลานตกอยู่ในอันตรายเพราะเธอ น้ำตาเอ่อคลอตาแดงระเรื่อ"นายหัวอัสลานจะไม่มีวันยอมแพ้และก็จะไม่มาหรอก" "เราก็รอดู" มันรู้ว่าแม็กซิมต้องการให้อัสลานมาที่เกาะร้างแห่งนี้เพื่อแลกเปลี่ยนชีวิตของมาหยา กับธุรกิจทั้งหมดของเขาในอิตาลี ไอ้ดำรู้ดีว่ามาหยาคือลมหายใจและชีวิตของอัสลาน และมันมั่นใจว่
2-3 วันมานี้ มาหยาไม่ยอมกลับมาอย่านอน ที่ห้องกับอัสลาน อัสลานก็เอาแต่ร้องโอดครวญเพราะคิดถึงเมียรักส่วนคามิโลก็เอาแต่บ่นอุบอิบ กับไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง ที่ทำให้เขาเองก็อดนอนกับเมียอย่างคุณนายจันทร์ฉาย"ไอ้ลูกเวร วันนี้แกต้องไปเอาเมียแก ออกมาจากห้องนอนของฉัน ต่อให้ฉันรักหลานมากแค่ไหน แต่ฉันก็คิดถึงเมียฉันนะ"คามิโลหันมาด่าไอ้ลูกชายที่เป็นตัวต้นเรื่อง"โถ่..คุณพ่อครับ ผมก็อยากนอนกับเมียผมเหมือนกัน แต่จะให้ทำยังไง ในเมื่อมาหยาไม่ยอมนอนกับผม""ไม่รู้ล่ะ แกไปหาวิธีแยกเมียแกออกจากเมียฉันเลยไม่อย่างนั้นนะ มรดกที่ฉันมีทั้งหมด ฉันจะถวายวัดให้หมดเลย""เถียงอะไรกันแต่เช้าจ๊ะสองคนพ่อลูก"คุณนายจันทร์ฉายที่ได้ยินเสียงดังเอะอะกลางห้องนั่งเล่น"ก็คุณพ่อน่ะสิครับ บอกจะยกสมบัติให้กับวัดหมดเลยไม่ให้ผม ถ้าไม่แยกมาหยาออกจากคุณแม่" ได้ทีอัสลานก็เลยฟ้องผู้เป็นแม่ซะเลย"ทำไมคุณถึงพูดกับลูกอย่างนั้นล่ะคะคามิโล" คามิโลจึงรีบวางมือลงจากหนังสือพิมพ์ทันทีและเดินไปกอดเมียรัก พร้อมกับหอมแก้มซ้ายขวาไม่มีใครที่ทำให้คามิโล สามารถอ่อนโยนได้เท่ากับแม่จันทร์ฉายอีกแล้ว"ก็ผมคิดถึงคุณนี่ที่รัก ดูสิคุณเ
กินระยะเวลานานเข้าเดือนที่ 9 มาหยาใกล้จะคลอดเต็มที เธอโชคดีมากมายที่ไม่มีอาการปวดหัวหรือแพ้ท้องเหมือนแม่คนอื่น ๆ เหมือนกับลูกสาวแสนน่ารักของเธอจะสัมผัสได้ถึงความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่"มาหยาเธอมีอาการปวดท้องบ้างไหม.!นายหัวอัสลานที่มีความจำเป็นไปๆ มา ๆ ยังไม่ค่อยเต็มร้อย แต่ก็พอจำบางสิ่งบางอย่างได้บ้างแล้ว ตลอดเวลา 9 เดือนก็ฟื้นฟูความทรงจำกันไปเรื่อย ๆ"ไม่มาหยาสบายดีจ๊ะ นายหัวอัสลานไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ"มาหยาหันไปยิ้มพร้อมกับนอนเอาหลังอิงที่หัวเตียงพร้อมกับหมอนข้างมากมาย"จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงเมียฉันได้อย่างไรล่ะ ดูสิท้องโตแล้ว แถมใกล้จะคลอดเต็มที ฉันอยากจะเห็นหน้าลูกสาวฉันเต็มแก่แล้ว"อัสลานไม่พูดเปล่าพร้อมกับใช้มือหนาลูบไปที่ท้องขาวนวลอย่างแผ่วเบา ก้มลงไปจูบหน้าผากของ มาหยาด้วยความรักอัสลานตอนนี้เหมือนเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแต่กลายเป็นสามีที่น่ารำคาญของคุณแม่ เพราะตลอดทั้งคืนอัสลานนอนไม่เต็มตื่น เอาแต่ตื่นมา ถามมาหยาว่าปวดท้องคลอดหรือยังจนมาหยานอนไม่ได้"นายหัวอัสลามหยุดเลยนะจ๊ะ ไม่ต้องถาม มาหยา ว่าปวดท้องคลอดหรือยัง นี่มันจะตีหนึ่งแล้ว ถ้านายหัวยังถามแบบนี้อีก พรุ่งนี้ มาหยาจะ
จูบเร่าร้อนที่แสดงถึงความต้องการกันมาเนิ่นนานลิ้นสากค่อย ๆ โลมเลีย จากปากเล็กเลื่อนมาที่ต้นคอขาว มือหนาบีบเค้นเต้าอวบใหญ่ทั้งสองข้าง ด้วยความที่มาหยาตั้งครรภ์ทำให้เต้านมนั้นเต่งตึงกว่าปกติ มันดูมีน้ำมีนวลและเต็มไม้เต็มมือ มาหยา ครางอื้ออึงอยู่ในลำคอด้วยความโหยหากันและกัน"ฮืม.. นายหัวอัสลาน มาหยาต้องการแท่งเอ็นร้อน ๆ ของนายหัว"มาหยาบอกความต้องการของเธอแบบไม่อายอัสลานผละปากออกจากการซอกไซด์ ทรวงอกที่อวบอิ่ม เงยหน้ามองขึ้นมองหน้าที่แดงก่ำ พร้อมกับปรายตาที่หยาดเยิ้ม แสดงถึงความต้องการมากมายต่อ มาหยา"ใจเย็น ๆ สิยอดรัก วันนี้ผมจะทำให้คุณมีความสุขที่สุดมาหยาของผม"อัสลานปลดเปลื้องเสื้อผ้าของมาหยา จนเหลือแต่ร่างกายเปลือยเปล่า ตัวเขาเองก็ค่อย ๆ ปลดเสื้อเชิ้ตออก ปลดกระดุมทีละเม็ดมาหยานอนมองอัสลานอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบทะลุ"โอ้ว..ยอดรัก คุณอย่าทำดวงตาเช่นนั้นเลย มันทำให้ผมต้องการคุณมาก""ผัวขา....เมียอยากโดนผัวกระแทกแรง ๆ ผัวมากระแทกเมียหน่อยได้ไหมค่ะ"มาหยาเปลี่ยนสรรพนามอัสลานที่ได้ยินคำศัพท์พระนามที่เปลี่ยนไป เขาถึงกับเลือดในกายสูบฉีด เขาถึ
มาหยาห้อยคอจากโต๊ะเล็กน้อยส่วนอัสลานยืนคร่อมหน้าเล็กที่ทำท่าจะกลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ อัสลานสอนมาหยาด้วยการใช้สองมือเล็กจับที่ท่อนเอ็นใหญ่พร้อมกับเริ่มกลืนกินปากเล็กเกินกว่าจะครอบงำหัวท่อนเอ็นเข้าไปได้จนหมด “โอ้ว อ้าส์...มาหยา ปากเธอทำฉันเสียว” อัสลานโน้มกายจับเต้าอวบใหญ่ใช้นิ้วมือบี้เคล้นคลึงไปพร้อมกับเริ่มขยับท่อนเอ็นในปากเล็กจนลืมตัว มาหยาถึงกับน้ำตาเล็ดพยายามดันท่อนเอ็นใหญ่ออกจากปากแต่อัสลานไม่ยอมเพราะความเสียวซ่านเข้าครอบงำพร้อมกับความหื่นกระหาย แค่ก แค่ก อ๊อก อ๊อก เสียงมาหยาสำลัก อัสลานกระแทกส่วนสอดให้ลึกเข้าไปในลำคอ ด้วยความรวดเร็วจนน้ำกามล้นทะลัก ออกปากล้นรูจมูก มาหยาน้ำตาไหลหน้าตาแดงก่ำ อัสลานรีบถอนแก่นกายออก แค่ก แค่ก แค่ก ไม่ไหวแล้ว !! “ฉันขอโทษมาหยา ฉันลืมตัวไปหน่อย” อัสลานรีบขอโทษร่างบางตรงหน้า ที่นอนหน้าหูน้ำตาไหลพราก เขาเอาทิชชูเช็ดทำความสะอาด ใบหน้าสวยด้วยความอ่อนโยน พร้อมกับพรมจูบทันที “เธอทำโทษฉันได้นะ มาหยา” มาหยาส่ายหัวไปมาเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง อัสลานนอนราบลงที่พื้นไม้ปาเก้เย็นเฉียบ “เดินมา มาหยา เดินมาหาฉัน” มาหยาทำหน้าตาลังเลแต่ก็ยังก้าวย่างไปหานายห
บ้านสวนที่ดูสวยสะอาดตาเป็นระเบียบเรียบร้อยมีผู้คนมากมายรายล้อมดูแปลกหน้าแปลกตาอัสลานมองไปรอบๆ ด้วยความสงวนใจว่าตนเองร่ำรวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ"มาหยาฉันมีเงินมีบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เชียว" อัสลานหันไปถาม มาหยาที่นั่งอยู่บนรถหรูด้วยกัน"นายหัวอัสลาน .. นี่ยังไม่ถึงเสี้ยวฝุ่นที่นายหัวมีเลยนะจ๊ะ นายหัวยังมีอีกหลายอย่างนับไม่ถ้วนเลยแหละ"มาหยาถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"ฉันเนี่ยนะรวยขนาดนั้นเลย .!?"อัสลานถึงกับร้องอุทานตกใจ"ใช้คำว่ารวยได้เปลืองมากจ้ะนายหัวอัสลาน" มาหยาส่งยิ้มพร้อมกับกุมมือหนาแน่น"แล้วที่นี่ก็เป็นบ้านของฉันหรอ"อัสลานยังคงสงสัยอีก"ที่นี่เป็นบ้านที่นายหัวอัสลาน ให้มาหยามาอยู่ตอนที่มาหยาเสียพ่อกับแม่ นายหัวก็รับเลี้ยงมาหยา" มาหยาก็เล่าเรื่องราวต่าง ๆ เหลืออีกแค่ไม่กี่นาทีก็จะเข้าบ้านเธอก็ยังอยากเล่าเหมือนได้เพื่อนใหม่อีกคนในร่างเดิมอัสลานตอนนี้กลายเป็นคนใจดี ตลกอบอุ่นเพราะความทรงจำเดิมของเขาไม่เหลือเลย มาหยาไม่รู้สึกสิ้นหวังใด ๆ เธอกลับรู้สึกอยากจะเริ่มจีบนายหัวอัสลานเองซะอีก"ไปเถอะจ้ะนายหัว พ่อกับแม่ของนายหัวรออยู่ในบ้านป่านนี้ท่านทั้งสองคงรอแย่แล้ว"อ
มาหยาลืมตาตื่นขึ้นมา เธอมองเห็นอัสลานที่มีใบหน้าซูบผอมไปจากเดิม แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงความดูดีและสง่าผ่าเผย ของอัสลานลงเลยแม้แต่น้อย เธอกลัวมาตลอดทั้งคืน ผวาจนนอนไม่หลับเพราะกลัวอัสลานจะหายไป"อ้าว..! คุณตื่นตั้งแต่เมื่อไรทำไมคุณถึงไม่ปลุกผมล่ะ"อัสลานที่ค่อย ๆ ขยับร่างกาย"มาหยาเห็นนายหัวหลับอยู่ก็เลยไม่อยากปลุกนะจ๊ะ""วันหลังเธอก็ปลุกฉันสิ ไม่เป็นไรหรอก""ต่อไปนี้อย่าเรียก มาหยาว่าคุณอีกนะจ๊ะ ให้เรียกว่ามาหยาเหมือนเมื่อก่อน""ได้สิ ค่อย ๆ บอกฉันแล้วกัน"ความสงบยามเช้าผ่านไปได้ไม่ทันได้ราบรื่น ทั้งสองยังอยู่ในชุดนอน แต่กลับมีเสียงเคาะประตูดังลั่นเอ็ดตะโร เสียงโวยวายอยู่ถัดจากห้องนอนของมาหยาและอัสลาน ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ว่านั่นคือใคร"อีนางผู้หญิงหน้าด้าน แกเอาฝรั่งของฉันออกมาเดี๋ยวนี้นะ..!! ทำไมแกถึงมาแย่งฝรั่งของฉัน" เสียงของชบาโวยวายลั่น แต่ไม่สามารเข้าไปได้เพราะบอดี้การ์ดของมาหยากันเอาไว้"พวกแกอีพวกขี้ข้า อย่ามาขวางฉัน ฉันจะเข้าไปหาผัวของฉัน""คุณกลับไปเถอะ อย่าให้เราต้องใช้กำลังเลย""แกก็ลองดูสิ ที่นี่มันถิ่นฉัน แกจะทำอะไรฉันได้""ฝรั่งออกมาหาชบาเดี๋ยวนี้นะ พี่อย่าไปเชื่อมันมันจะห
"ฉันต้องการคุยกับเขาไม่ใช่เธอ หลบไปซะ มาอย่าทำเสียงเข้ม""เขาเป็นคนของฉันและฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเร็วๆนี้ ผู้หญิงตรงหน้าทำท่าทีโอหัง"อย่าพูดอย่างนั้นสิ หากหัวหน้าหมู่บ้านมาได้ยินแบบนี้จะไม่ดีกับเธอนะ"ฝรั่งหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตรง"ทำไมจะไม่ดีล่ะ ในเมื่อข้าชอบพี่ ข้าก็อยากได้พี่มาเป็นผัวของข้า" เด็กตรงหน้ายังคงทำท่าทีโอหังและไม่ยอมปล่อยแขนแกร่งของอัสลานใครๆก็ว่าอย่าเล่นกับอารมณ์ของคนที่กำลังตั้งครรภ์มายาที่เป็นคนอ่อนโยนและใจดีเสมอมา เดี๋ยวนี้เธอกลับมีความโหดอยู่ในตัวไม่น้อย มาหยารู้สึกโกรธจนเลือดแทบขึ้นหน้าที่เห็นผู้หญิงคนอื่นมาเกาะแขนสามีของตน"ขนาดผู้ชายเขายังพูดว่าไม่ควรพูดเธอรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"มาหยาเอื้อยเสียงเรียกพร้อมกับส่งรังสีอำมหิตแผ่กระจายออกมาอย่างเห็นได้ชัด"ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตพี่ฝรั่ง พี่ฝรั่งติดหนี้ชีวิตฉันฉันจะทำยังไงกับพี่ฝรั่งก็ได้ เขาต้องตอบแทนฉัน" สองมือเรียวเล็กยังคงเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย"ปล่อยแขนนายหัวอัสลานเดี๋ยวนี้...! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน..!"มาหยาตะคอกเสียงดังลั่นจนเป็นที่ดึงดูดของชาวบ้านและชายสูงวัยหัวหน้าหมู่บ้านได้ถือไม้ตะพดนุ่งกา
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วผ่านมาแล้วสามเดือนแล้วก็ยังไม่มีข่าวและวี่แววของอัสลานนับจากวันที่พบเจอเศษซากของเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด แต่มาหยายังคงเชื่อเสมอว่าอัสลานยังคงมีชีวิตอยู่ืเพราะไม่มีใครเห็นร่างของ อัสลาน"นายครับ นายยังคงจะตามหานายน้อยต่อไปไหมครับ หรือเราจะยุติการตามหา"ไอ้เดชเอ่ยถามคามิโลผู้เป็นบิดาหรือนายใหญ่"ฉันคงไม่อาจยุติ การตามหาลูกชายเพียงคนเดียวของฉันได้ ถ้ายังไม่เจอร่างของอัสลาน แปลว่าเขายังคงมีชีวิตและรอคอยการช่วยเหลือจากเราอยู่"คามิโลเอ่ยเสียงเรียบ"แล้วมาหยาเป็นอย่างไรบ้าง""นายหญิงยังคงไปทำงานที่โรงแรมและจัดการทุกอย่างออกมาแทนนายหัวอัสลานได้ดีครับนาย"คามิโลเข้าใจหัวอกของลูกสะใภ้เป็นอย่างดีเพราะเขาเองก็คิดถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวไม่ต่างกัน"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แกไปทำงานต่อเถอะ""ครับนาย"วันนี้มาหยาไปที่หมู่บ้านชาวเลแห่งหนึ่งถัดจากเกาะของชาวยิปซี มาหยาอยากกินปลาสดกับปูสด ๆ จากทะเล เธอจึงชวนเจ้าแว่นน้องชายของไอ้เดชและ บอดี้การ์ดอีก 4-5 คนตามมาเป็นเพื่อน"พี่แว่นจ๊ะ รบกวนพี่ไปดูปูกับปลาให้ฉันหน่อย ฉันอยากกินเอาแบบสด ๆ เลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเดินเล่นตรงริมหาดสักหน่อย"มาหย
ไม่มีคืนไหนที่มาหยาจะหลับลงสนิทโดยที่ไม่คิดถึงนายหัวอัสลาน วันสุดท้ายที่เกาะร้าง คำพูดสุดท้ายที่สัญญาว่าจะกลับมา มาหยายังคงเฝ้ารอนายหัวอัสลานด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยมอัสลานเปรียบเหมือนดังลมหายใจของมาหยาแม้ห่างกันเพียงวันเดียวก็แทบจะขาดใจ แต่เธอบัดนี้มีของขวัญที่แสนวิเศษอยู่ภายในกาย สิ่งที่เธอทำได้คือต้องเข้มแข็งเพื่อคนทั้งสอง"มาหยาวันนี้มีประชุมโรงแรม เราต้องลงมติหลายๆเรื่องนะ พี่จะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอเองเธอมีตรงไหนไม่เข้าใจ เธอถามพี่ได้เลย"ไอ้เดชลูกน้องคู่กายมือซ้ายมือขวาของอัสลานที่ช่วยมายาทำงานทุกอย่าง"ขอบคุณมากพี่เดช ส่วนเรื่องร้านถ้ามีตรงไหนตกหล่นไปให้เด็ก ๆ ที่ร้านแจ้งเข้ามาเลยนะค่ะ"มาหยาต้องดรอปเรียนและหันมาดูแลกิจการทั้งหมดของ อัสลานแทนเขาแม้ตัวเองจะได้ประสบการณ์แต่เพราะเคยฝึกงานและผ่านการทำงานกับอัสลันมาบ้างจึงทำให้มาอยากจัดการทุกอย่างออกมาได้ดีเลขาออยที่ตอนนี้รู้สึกรังเกียจมาหยามากขึ้นเป็นหลายเท่าตัว เหตุเพราะมองว่ามาหยาเป็นตัวซวยทำให้นายหัวอัสลานที่ตนเองรักต้องจากไปจึงมักจะใช้คำพูดถากถางมายาเสมอโดยที่ไม่มีใครกล้าทำแต่เลขาออยกับทำเพียงเพราะไม่ยอมรับว่ามาอย่าเป็นนายหญิงขอ