มาหยาแม่เสือสาว

อัสลานที่นั่งรอมาหยาอยู่ด้านล่าง เธอแต่งตัวเพียงไม่นานก็ได้เสร็จ เขาที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่กับแท็บแล็ตคู่ใจไม่ได้หันมองเสียงร้องเท้าสนสูงที่เดินลงบันไดมา 

           “นายหัวจ๊ะ มาหยาพร้อมแล้วจ้ะ เราไปกันเลยไหม”มาหยาที่หยุดยืนต่อหน้านายหัวอัสลานที่นั่งรอเธอที่ห้องนั่งเล่น

อัสลานเงยหน้าขึ้นมองไปที่เสียงเล็กของมาหยาที่เรียกเขาให้หยุดมือในการทำงานและเตรียมออกไปร้านขนมด้วยกัน แต่เขาก็ต้องตะลึงค้าง เมื่อแม่หนูน้อยมาหยาในวันวาน ตอนนี้แต่งตัวราวกับแม่เสือสาวขยี้ใจ ในชุดเกาะอกสีแดงเพลิงเสื้อซีทรูโชว์เต้าใหญ่ กระโปรงที่ดูเหมือนจะเรียบร้อย แต่พระเจ้า !! แหวกลึก ลึกไปหรือเปล่า ปกติเขาเห็นผู้หญิงมากมายในชีวิต แต่กับมาหยาแตกต่างเธอนี่มันเป็นแม่มดชัด ๆ จะแต่งลุกไหนก็ดูดีไปหมด

           “มาหยา...!!! เธอทำไมใส่ชุดนี้”อัสลานที่ได้สติก็เอ่ยถามออกไปด้วยเสียงสั่น เพราะเขาไม่อยากออกไปข้างนอกแล้ว อยากจะจับมาหยากระต่ายน้อยในวันวาน บัดนี้กลายเป็นแม่เสือสาวน่าโดนกระแทกที่สุด

           “มาหยาว่าสวยดีจ้ะ แล้วได้ลองเปลี่ยนการแต่งตัวด้วยไม่เหมือนเด็กกระโปโลเวลาเดินกับนายหัวอัสลานจะได้ไม่อายคนอื่นไงจ๊ะ”มาหยาที่ตอบความจริงออกไปด้วยความจริงใจ อัสลานที่ได้ฟังก็ไม่โกรธเธอเลย แต่แอบหวงมากกว่าเพราะออร่าความสวยของเธอนี่ละจะดึงดูดเหล่าบรรดาผู้ชายมากันเป็นฝูงแน่

           “สวย สวยดี งั้นเราไปกันเลยไหม”

           “ไปกันเลยจ้ะ”มาหยายิ้มกว้างให้คนตัวโต

ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มกว่าแล้ว มาหยามาที่ร้านขนมของเธอที่ไม่ได้มาดูนานเกือบสามอาทิตย์ มาหยาที่ก้าวลงรถมาด้วยลุคใหม่ที่แซ่บกว่าเดิมแบบพริกยกสวน ทุกคนในซอยต่างพากันหันมองมาที่เธอเป็นตาเดียว ขาเรียวเล็กเดินก้าวเข้าไปในร้านขนมพร้อมกับจูงกุมมือหนาของอัสลานเดินเคียงคู่ คนภายนอกดูก็พากันชมว่าเหมาะสมกันยิ่งกว่ากิ่งทองใบหยกเสียอีก

           “สวัสดีค่ะ นายหญิง” เสียงพนักงานในร้านที่ยกมือไหว้มาหยาอย่านอบน้อม

           “สวัสดีค่ะ ร้านเป็นอย่างไงบ้างค่ะพี่จันทร์”

           “ร้านขายดีทุกวันเลยค่ะ บางวันก็แทบไม่พอขายเลยค่ะ”

           “แล้วติดขัดตรงไหนไหมค่ะ”

           “ไม่ค่ะนายหญิง มีแต่นายหัวเจ้าของบาร์ข้าง ๆ มาถามหานายหญิงทุกวันเลยค่ะ”จันทร์ที่บอกมาหยาตามความจริง 

           อัสลานที่ได้ยินแบบนั้นก็แทบจะนั่งไม่ติด เพราะเขาไม่อยากให้มาหยาไปยุ่งเกี่ยวกับไอ้นายหัวใหญ่อะไรนั่นอีกเขารู้ว่ามันพร้อมจะกินมาหยาของเขาได้ทุกเมื่อ เขากับมันด้อยกว่ากันไปไม่เท่าไรนักหรอก เป็นคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้ออยู่พอตัว

           “เขาฝากบอกว่า ถ้านายหญิงมาช่วยแวะเข้าไปพบที่ร้านหน่อยอยากจะคุยกับนายหญิงเรื่องออเดอร์ขนมนะจ้ะ”

           “เออ .. ได้ซิ เดี๋ยวฉันจะไปตอนนี้เลยแล้วกัน จันทร์เหลือออเดอร์อีกเยอะไหมวันนี้”

           “ไม่เยอะแล้วค่ะ ที่นายหญิงเห็นเนี่ยโดนจองจากสาว ๆ ในบาร์หมดแล้วจ้ะ รอแค่ลูกค้ามารับเราก็ปิดร้านได้เลย”

           “ดีมากจ้ะจันทร์ ถ้าขายดีมาหยาจะให้โบนัสประจำเดือนเลยนะ”

           “โฮ..จันทร์จะขยันขายให้หมดตู้ทุกวันเลยค่ะ”จันทร์ตอบมาหยาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและมีความสุขที่ได้เจ้านายสาวใจดีและมีเมตตาอย่างมาหยา

           ร่างอรชรเดินอย่างสง่าตรงไปหาอัสลานที่กำลังนั่งชมวิวทิวทัศน์ภายในร้านขนมอย่างสบายอารมณ์ เขารู้ว่ามาหยาจะมาขออนุญาตเขา เพื่อไปบาร์ของนายหัวใหญ่เซ็งเคร็งนั่นแน่นอนเพราะเขาได้ยินทุกคำพูดที่พนักงานได้บอกกับเธอแล้ว

           “นายหัวอัสลานจ๊ะ มาหยาขออนุญาตไปหานายหัวใหญ่ซักครู่นะจ๊ะ”

           “ไป ซิ แต่...ฉันจะต้องไปด้วยนะ”

           “นายหัวรอมาหยาที่ร้านดีกว่าจ้ะ วันนี้นายหัวก็ทำงานไม่ได้พักมือเลย นั่งพักผ่อนอยู่ที่ร้านดีกว่าจ้ะ มาหยาไปพักเดียว เดี๋ยวก็กลับจ้ะ”เสียงหวานรีบอธิบายเพราะเธอเป็นห่วงอัสลานจริง ๆ

           “ไม่ได้..!! ถ้าฉันไม่ได้ไปด้วยก็ไม่ต้องไป”อัสลานที่เริ่มโมโหหึงโดยไม่สนใจเหตุผลอะไรทั้งนั้น เขาไม่มีทางปล่อยให้เธอไปในสภาพนี้โดดเด็ดขาด

           “งั้นมาหยาก็ตามใจนายหัวเถอะจ้ะ เราไปกันเลยไหมจ๊ะ”มาหยาที่แอบถอนหายใจให้กับความดื้อดึงของคนตัวโต

           “มันก็ต้องตามใจฉันอยู่แล้ว งั้น ๆ ไหนก็ไปแล้วก็อุดหนุนนายหัวใหญ่ซักหน่อย เราทานอะไรกันที่บาร์ไปเลยดีไหม”อัสลานที่ต้องการโชว์ความเป็นเจ้าของพร้อมประกาศศักดาของตัวเอง เขาไม่ได้อยากจะกินข้าวหรืออะไรหรอก

           “ก็ดีจ้ะ นายหัวอัสลานจะได้ไม่ต้องแวะหลายที่”มาหยาเตรียมจะเดินออกจากร้านขนมโดยเธอรีบร้อนจนลืมกุมมือหนาของอัสลาน

           “มาหยา !! เธอลืมอะไรหรือเปล่า”อัสลานยื่นมือตัวเองส่งให้กับมาหยามาจับเพื่อดึงเขาขึ้นจากเก้าอี้

           “ขอโทษจ้ะ นายหัวอัสลานมาหยาลืม”เธอรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปหาร่างหนาทันที ตอนนี้ที่ทำหน้าบูดขนาดหนัก

นายหัวใหญ่ที่ได้ยินเสียงลูกน้อง อย่างไอ้ยศวิ่งหน้าตั้งมาหาเขาในห้องทำงาน

           “นายหัว นายหัวใหญ่ครับ มาหยามาร้านเรา กำลังเดินมาครับพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่อยู่กับเธอตลอดเวลาเลย”

           “เออ เดี๋ยวกูออกไปต้อนรับเธอเอง มึงมีอะไรก็ไปทำเถอะ”

ผู้คนทุกคนในบาร์จับจ้องมาที่ร่างเล็กของมาหยาที่ใส่ชุดที่สะกดทุกสายตามาที่เธอเหมือนต้องมนต์สะกด สวยออร่อจนทุกคนต้องมองตาม อัสลานที่เห็นถึงกับต้องใช้มือหนากอดเอวคอดกิ่วของเธอเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของอัสลานที่เดินเข้าร้านมาเพียงสองคนกับมาหยาเท่านั้น ส่วนบอร์ดี้การ์ดของเขาทิ้งเอาไว้ที่ร้านขนมของมาหยา

           “สวัสดีค่ะพี่ยศ มาหยาจะมาขอพบนายหัวใหญ่ไม่ทราบ..”ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาด้านหลังของเธอทันที

           “มาหยา ..!! ฉันอยู่นี่”เสียงดังฟังชัดตามแบบฉบับคนใต้เขาที่ตะโกนเรียกมาหยาที่ยืนหันหลังอยู่คุยกับไอ้ยศ แต่เมื่อมาหยาหันหนามา เธอสวย เซ็กซี่ จนเขาตะลึง หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่โตเกินตัวของเธอ เขาถึงกับยืนจ้องมาหยานิ่งพิจารณาความงามของเธอจนแทบละสายตาไม่ได้

           “มาหยาทำไมเธอถึงสวยขนาดนี้”เขาพูดออกมาตรง ๆ โดยไม่อ้อมค้อม

           “นายหัวใหญ่สวัสดีจ้ะ สบายไหมจ้ะ สวยที่ไหนละกันละจ้ะมาหยาแค่ลองเปลี่ยนการแต่งตัวดูนะจ้ะ”สองมือเล็กยังคงนอบน้อมประนมไหว้สวยเสมอ เธอรักและเคารพนายหัวใหญ่มาก เพราะเขาคือคนที่ให้โอกาสเธอได้เปิดร้านขนมที่เธอรัก

           “ถ้าแบบนี้ไม่เรียกสวย ก็ไม่รู้จะพูดว่ายังไงแล้ว เด็กฉันทั้งร้านเรียกมารวมกันยังสวยสู้เธอวันนี้ไม่ได้เลย ฉันจะสบายได้ไง ไม่ได้เห็นหน้าเธอตั้งหลายอาทิตย์ หายไปไหนมา ฮึ”เขาทำท่าทางจะโอบกอดร่างเล็กตรงหน้า แต่ยังไม่ทันได้กอดก็โดนสิงโตใหญ่อย่างอัสลานกันท่าลากมาหยาไปอยู่ด้านหลังร่างใหญ่ของเขาซะแล้ว

           “ห่วงน่าดูเลยนะครับ คุณผู้อุปการะ”นายหัวใหญ่ส่งสายตาพร้อมเปิดศึกชิงนางกับนายหัวอัสลานผู้อุปการะของมาหยาอย่างเต็มระบบ