MasukShare
บทที่ 9 คู่แข่งความรัก
Terakhir Diperbarui:
2025-03-06 21:22:47อัสลานที่ช่วยมาหยาเรียงขนม ขายขนมทอนเงิน กลายเป็นมาหยาต้องยืนดู ผู้ชายตัวโตที่ขยันมาก สาว ๆ ที่ทำงานในบาร์ที่พากันมาซื้อขนมเธอจนเกือบหมดตู้ เพราะว่าความหล่อเหลาของ นายหัวอัสลาน
“ข้าวเหนียวมะม่วง 5 กล่อง บัวลอยอีก 5”
“ได้ครับ รับอย่างอื่นเพิ่มไหมครับ”
“รับคนขายเพิ่มได้ไหมค้า อ๊ายยย”เสียงสาว ๆ ที่พากัน กรี๊ดกร๊าดนายหัวอัสลานรูปหล่อ ข่าวแพร่สะพัดเร็วยิ่งกว่าจรวดอีก นี่ก็เกือบ 19.00 น.แล้ว มาหยาที่รอลูกน้องนายหัวใหญ่มารับขนม
มาหยานั่งมองประตูเพราะเธอกำลังรอคนของนายหัวใหญ่มารับขนม วันนี้มารับช้ากว่าปกติ ปกติก็ แค่ปะรมาณหกโมงกว่า ๆ ก็มาแล้ว นี่จะทุ่มแล้วยังไม่มาเลย มาหยาก็เก็บกวาดร้านไปพลางเพื่อให้รอเก็บของขึ้นรถ
“มาหยา ที่เหลือร้อยกว่ากล่องนี่ของใครค่ะ”อัสลานหันไปถามมาหยาที่แพ็คเก็บไว้อย่างดี
“เอ้อ ของนายหัวใหญ่จ้ะ เดี๋ยวคงส่งลูกน้องมารับขนมแต่วันนี้มาช้าจัง”เสียงใสอธิบายอย่างมีความสุข
ขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่นั้นเสียงรถหรูก็มาจอดที่ลานจอดรถและมีร่างหนาใหญ่เดินลงมา ในเงาความมืดยังมองไม่ชัดจนเขาคนนั้นเปิดประตูเขามา
“มาหยาจ๋า มาแล้ว”เสียงใหญ่เข้มทุ้มต่ำ เสียงที่มาก่อนตัว นายหัวใหญ่ใส่รองเท้าหนัง เสื้อลายสก็อต กางเกงยีนขากระบอก ขาดเข็มขัดหนังดูมีเอกลักษณ์ อายุเพียง 35 ปี เป็นเจ้าของฟาร์มไข่มุกและบาร์อีก 3 แห่ง และครองตัวเป็นโสดเช่นกัน เขาพึงพอใจในตัวมาหยา เด็กคนนี้ขยัน น่ารัก และไม่ได้เหมือนผู้หญิงคนอื่นทั่วไปทำให้นายหัวใหญ่ยอมปล่อยร้านนี้ให้มาหยาเช่า
ย้อนไปตอนนี้ เมื่อปีที่แล้ว เด็กนักเรียน ม.5 อายุ 18-19 ปี มาขอพบเขาเพราะเด็กนั่งดริ้งแนะนำมา เด็กคนนี้ใส่ชุดกางเกงยีนส์เสื้อสีชมพูมวยผม แต่งหน้านิดหน่อย ผิวขาวออร่า หน้าตาน่ารักตัวเล็ก ยิ้มตาหยี ตอนที่เห็นเขา
“นายหัวใหญ่จ๊ะ มีน้องมาขอพบ นายหัวสะดวกไหม”
ตอนแรกเขาจะปฏิเสธไม่ให้เธอเข้าพบเพราะเธอยังเด็กคงไม่พ้นมาขอเป็นเด็กนั่งร้านแน่นอน เขาไม่อยากให้เธอมาทำอะไรแบบนี้เพราะเธอยังเด็ก คงมีอนาคตอีกไกล ร่างเล็กที่ยืนหลบอยู่หลังเด็กดริ้งก็ค่อย ๆ โผล่หน้าออกมา ความน่ารักจิ้มลิ้ม ทรวดทรงองเอวที่สะบึมเกินไวทำให้ใหญ่ยอมให้เธอเข้ามาคุยด้วย
“เอาให้เข้ามานั่งก่อน”สายตาของใหญ่จ้องมาร่างเล็กที่ใจกล้ามาขอเข้าพบเขา
สองมือประนมไหว้อย่างน่ารักนอบน้อมมีมรรยาท หน้าตาสะสวยที่สะกดใหญ่ได้ภายในเสียววินาที
“หนูเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงอยากมาพบฉัน”
“หนูเป็นหลานนมแฟงจ๊ะ อยู่ถัดจากสวนมะพร้าวของพี่ชินพอดีหนูเห็นร้านข้าง ๆ บาร์ยังไม่ได้ทำอะไร หนูจะขอเช่าเปิดร้านขนมจ้ะ”เสียงหวานที่จ้องหน้าเขาอย่างมั่นใจ ไม่มีท่าทีหวาดกลัวเหมือนกับคนอื่น ๆ
นายหัวใหญ่ที่ ดูทรงของมาหยาไม่หลงในความหล่อของเขาเลยซักนิดแถมไม่ได้มาขอเป็นเด็กร้านแต่มาขอเช่าร้าน ทำให้เขารู้สึกแปลกใจกับเด็กตรงหน้ามาก เขาเกิดความสนใจในตัวมาหยานับจากนาทีนั้นเป็นต้นมา
“เธอมีเงินหรือ จะมาเช่าฉัน ฉันคิดแพงนะ”เขาแหย่เหย้ามาหยาที่นั่งยิ้มมองหน้าเขาอยู่ กลายเป็นหน้าจ๋อยทันที
“แพงมากหรือจ้ะ”
“ฉันล้อเล่น ไม่ต้องทำหน้ามเศร้าขนาดนั้น เดี๋ยวคนอื่นจะว่าฉันรังแกเธอได้นะ”
“เธอชื่ออะไร ละ”
“หนูชื่อมาหยาจ้ะ หนูชอบทำขนมแล้วอยากจะมาขายขนมที่นี่ได้ไหมจ้ะ”แววตากลมโตบ้องแบ๋วที่ส่งมาเหมือนลูกแมวอ้อนจะรู้ตัวไหมว่าน่ารักแค่ไหนที่ทำแบบนี้
“ได้ซิ ฉันคิดค่าเช่าเธอเดือนละ 3500 จ่ายล่วงหน้า 3 เดือนสัญญาเช่าซื้อให้ 2 ปี เธอตกลงไหม”ความจริงค่าเช่าที่เดือนละ 40000 บาท แถมสัญญาเช่าปีต่อปี แต่นายหัวใหญ่ที่อยากจะเห็นหน้าเด็กคนนี้ทุกวันก็ยอมลดทุกอย่างแถมโปรโมชั่นให้เด็ก ม.5 ที่น่ารักคนนี้
“จริงหรือจ้ะ ตกลง ตกลงได้จ้ะ”มาหยายิ้มแป้นจนตาหยี
“งั้นพรุ่งนี้ก็มาทำสัญญาฉันจะรอเธอที่ร้านตอน 16.00 น.ห้ามสายนะไม่งั้นฉันเปลี่ยนใจไม่ให้เช่านะ”นายหัวใหญ่แกล้งทำเสียงขู่มาหยาทันที
“ไม่สายแน่นอนจ้ะ มาหยาจะรีบมาตรงเวลา ไม่ให้สายแม้แต่นาทีเดียวเลยจ้ะ”
“เช้าวันถัดมา มาหยาที่ใส่ชุดนักเรียนมัธยมเดินเข้ามาในร้าน นายหัวใหญ่ที่เห็นดังนั้น รีบวิ่งหยิบเสื้อของตัวเองโอบกอดไปที่ร่างเล็กที่ยืนทำหน้าเหวออยู่ อยู่ดี ๆ ก็วิ่งเอาเสื้อคลุมมาคลุมตัวเธอซะงั้น
“นี่แม่หนูน้อยมาหยา ใครบอกให้ใส่ชุดนักเรียนเข้ามาในบาร์แบบนี้ เธออยากให้ร้านฉันถูกสั่งปิดหรือไงฮะ”เสียงทุ้มจริง ๆ ไม่ได้สนใจหรอก เพราะไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขาอยู่แล้ว แค่อยากอยู่ใกล้ร่างบางเท่านั้นแหละ
“อุ้ย มาหยาไม่รู้จ้ะ มาหยาขอโทษ”สองมือเรียวเล็กรีบยกมือไหว้พร้อมกับยิ้มแห้ง ๆ ส่งไปให้นายหัวใหญ่
“ไม่เป็นไรเข้าไปนั่งในร้านก่อนไป เดี๋ยวเอาชุดให้เปลี่ยน”เขาแกล้งพูดไปแบบนั้นเอง จริง ๆ เขาตั้งใจซื้อชุดมาให้เธอแต่ไม่อยากบอกเธอเท่านั้นเอง
ร่างเล็กก็ทำตามอย่างว่าง่ายก่อน รีบรับถุงเสื้อผ้าที่นายหัวใหญ่ยื่นให้กับเธอไปเปลี่ยนทัน มาหยาก็แอบแปลกใจทำไมชุดใส่ได้พอดีราวกับสั่งตัด ผูกคอ กางเกงขายาวสีน้ำตาล มาหยา เกล้าผมขึ้นและรีบเดินออกมาทันเพื่อเซ็นสัญญาเช่าร้านกับนายหัวใหญ่
“มาแล้วจ้ะ นายหัวใหญ่ มาหยาขอโทษอีกครั้งนะจ๊ะที่มาแบบไม่เรียบร้อยเท่าไร”
“ไม่เป็นไรหรอก ชุดนี้เธอใส่เหมาะมาก ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาเยอะเลยนะ ดู ซิ”นายหัวใหญ่ที่มองมาหยาเปลี่ยนไปเพราะเธอสวยสะกดสายตามาก เขาชอบเธอ แต่ตอนนั้นมาหยาเพิ่งจะอายุ 18 ปี กำลังจะ 19 แต่เขายังไม่อยากจะรุกเธอหนักมาก
“ขอบคุณจ้ะนายหัว นี่ไปยืมชุด พี่ ๆ ในร้านมาให้มาหยาใช่ไหมจ้ะ เดี๋ยวมาหยาจะซักมาคืนพรุ่งนี้นะค่ะ”
นายหัวใหญ่ที่ถึงกับหลุดยิ้มกับความไม่รู้ประสีประสาของร่างบางตรงหน้า ดูน่าเอ็นดูไปหมด
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันซื้อให้ลูกน้องฉันใหม่เอง เธออ่านสัญญานี่ก่อนนะ ถ้ามีอะไรอยากแก้ไขไหม”
มาหยารับสัญญามาอ่านอย่างตั้งใจ พร้อมกับยิ้มหวานส่งกลับไปทันทีเมื่อเธอพอใจกับสิ่งที่นายหัวใหญ่ผู้ใจดีกับเธอมากจริง ๆ
“ไม่มีอะไรต้องแก้ไขจ้ะนายหัวใหญ่”
“ฮืม ถ้าเธอพอใจก็เซ็นได้เลย”ส่วนเงินก็วางไว้ตรงนี้ละเดี๋ยวฉันให้บัญชีส่วนตัวที่ร้านมาจัดการเอง
สองมือเรียวเล็กเตรียมเงินและเอกสารทั้งหมดเซ็นจนเสร็จสิ้นเรียบร้อย เธอก็นั่งพูดคุยกับนายหัวใหญ่นานสองนาน และนายหัวใหญ่ผู้ใจดีก็พาเธอไปเดินดูร้านรอบ ๆ
“เธออยากจะได้อะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยวฉันจะทำเพิ่มให้แค่เธอบอกฉัน”
“แต่ว่า มันไม่มีในสัญญานี่จ้ะ เดี๋ยวจะเป็นการรบกวนนายหัวใหญ่จนเกินไปจ้ะ”เสียงใสของมาหยาเอ่ย
“เอายังงี้เธอเขียนแบบร้านมาเดี๋ยวฉันจะให้ช่างตกแต่งเพิ่มในแบบที่เธอต้องการ เพราะช่างของฉันยังไม่ได้หมดสัญญา ในเมื่อเธอเป็นเจ้าของร้านแล้วเธอก็ตกแต่งได้เลย”
“ไม่เอาดีกว่าจ้ะ นายหัวใหญ่เดี๋ยวมาหยาค่อย ๆ ตกแต่งเอาเองทีละหน่อยดีกว่า”เธอเอ่ยอย่างเกรงใจ
“ฮืม เอายังงี้ ฉันจะตกแต่งตามแบบที่เธออยากได้แล้วค่าตกแต่งฉันคิดรวมในค่าเช่าร้านเพิ่มอีกเดือนละ 500 บาทตกลงไหมเธอจะได้เปิดร้านได้เลยไม่ต้องรอตกแต่ง”เขาที่สัมผัสได้ว่าร่างบางตรงหน้าคงรับอะไรจากใครคงยากหน้าดู เลยเสนอแนวทางออกแบบนี้เพื่อให้เธอรับขอเสนอของเขา
“ได้จริงหรอจ้ะ นายหัวใหญ่”แววตาแบบนี้อีกแล้ว แม่แมวน้อยน้อยบ้องแบ๋ว
“ได้ซิ เดี๋ยวฉันสรุปค่าใช้จ่ายมาให้ทีหลังนะ”นายหัวใหญ่ที่เห็นท่าทีดีใจของร่างบางก็รู้สึกใจฟูมาก
Bab terkait
มาหยาของนายหัว เปิดตัวคู่แข่งอย่างเป็นทางการ
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา เขามักให้ลูกน้องไปเหมาขนมของมาหยาวันละ 100-200 กล่อง เพื่อสนับสนุนให้มาหยามีรายได้และเขาได้เห็นหน้ามาหยาทุกวัน บางวันก็ให้มาหยามาส่งด้วยตัวเองหลังปิดร้าน เพราะบาร์เปิด 19.00น. ส่วนมาหยาปิด 19.00 น.นอกจากวันอาทิตย์ที่ลูกค้าเยอะ มาหยาจะปิดเที่ยงคืน และนอกจากจะเอ็นดูขนาดหนัก ถึงขั้นให้รถที่ร้านไปรับไปส่งมาหยาเวลาที่จะมาขายของ โดยไม่คิดเงินแม้แต่บาทเดียว มาหยาพยายามปฏิเสธหลายครั้ง แต่นายหัวใหญ่อย่างเขาไม่ฟังอยู่แล้วจนคืนก่อน มาหยาได้ส่งข้อความมาหาเขา ว่าไม่ต้องส่งรถที่บาร์มารับเธอไปร้านขนมอีก เพราะว่าผู้อุปการะเธอจะมาเยี่ยมเธอแล้วจะมาส่งเธอเอง เขาแปลกใจตรงผู้อุปการะหรือ ร้อยวันพันปีไม่เคยจะพบเห็นหน้าคนที่ได้ชื่อว่าอุปการะเธอซักที ทำไมจู่ ๆ ถึงได้โผล่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำให้นายหัวใหญ่ต้องรีบมาดูและรับขนมด้วยตัวเองซะเลยวันนี้ พอเขาจอดรอดหน้าร้าน ก็ถึงกับต้องขมวดคิ้วทันทีเพราะมีบอดี้การ์ดชายชุดดำยืนอยู่ 5 คนเต็มหน้าร้านเลย ไม่รู้ว่าร้านขนมหรือที่ซ่องโจร ไม่เหมาะกับร้านขนมสีชมพูของมาหยาที่น่ารักเลย“นายหัวใหญ่ ทำไมวันนี้มาเองเลยละจ้ะ”“ฉันว่างนะเด็ก ๆ ที่ร้านยุ่งกั
Terakhir Diperbarui : 2025-03-11มาหยาของนายหัว หวงแหน
ร่างเล็กที่จะเก็บของขึ้นท้ายรถ พอมองไปของโดนเก็บเรียบร้อยแล้วอยู่ที่ท้ายรถ แถมมีผู้ชายชุดดำยืนคุมหน้าร้าน รอเปิดประตูให้นายหัวอัสลานอีก นี่นายหัวเธอเป็นใครกันแน่เนี่ย ปกติก็เห็นแต่พี่เดชจะอยู่ด้วย ตลอดสองสามวันที่ผ่านมา “เจ้านายให้ผมขับรถให้นะครับ” “เออดีเหมือนกันวันนี้กูก็เมื่อยไปหมด ปะมาหยาเราขึ้นรถกันเดี๋ยวเราเอาของกลับไปเป็นที่บ้านสวนกัน” อัสลานที่จับมือร่างบางไม่ยอมปล่อย ประคองร่างเล็กขึ้นรถ นั่งกอดเธอแน่น แถมเอาเสื้อคลุมให้เธออีก "วันหลังนายหัวไม่ต้องมาช่วยมาหยาก็ได้นะจ๊ะ"เธอกลับนายหัวอัสลานจะเหนื่อย นายหัวของเธอที่มานั่งทำงานเป็นเพื่อนเธอเลยไม่อยากจะให้นายหัวของเธอเหนื่อยมากกว่าเดิม “ทำไม !! ไอ้ใหญ่กับไอ้ออสตินหรือไอ้เดชเท่านั้นหรอที่มาช่วยเธอได้นะมาหยา ฉันไม่มีสิทธิ์มาที่นี่หรอ”เสียงดังกึ่ง ตะวาดทำให้มาหยาเงยหน้ามองตกใจตาโต “มะ ไม่ใช่นะจ๊ะ นายหัวอัสลานจะตะคอกมาหยาทำไมจ๊ะ”มือเรียวเล็กดึงออกจากมือหนาที่กุมอยู่ทันที อยู่ดีดีก็โดนดุทั้งทีเธอเป็นห่วงนายหัวขนาดนั้น มือหนาใหญ่ของอัสลานไม่ยอมให้มือเรียวเล็กได้หลุดออกจากความควบคุมเด็ดขาด เขารีบคว้ามือเรียวกลับมาจับพร้อมกับจุ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-13มาหยาของนายหัว กระต่ายน้อยติดกับดัก
มาหยาที่เห็นบ้านที่ อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปหมด เธอแอบตกใจและไม่ชินกับการมีคนดูแลเธอ เย็นนี้แม่บ้านได้ทำกับข้าวเมนูโปรดของมาหยา เขาให้นมแฟงจดรายละเอียดเกี่ยวกับมาหยามาให้เขาทั้งหมด มาหยาที่ขึ้นไปแอบน้ำแต่งตัว เขาก็แอบย่องเบาเข้าห้องเธอนั่งดูรูปภาพหัวเตียงทุกภาพที่เป็นของเขา มาหยานี่น่ารักจริง ๆ เลยมาหยาที่อาบน้ำแต่งตัวอย่างสบายใจ นุ่งกางเกงขาสั้นเสื้อสายเดี่ยวสีขาว เช็ดผมยาว ๆ เป่าผมในห้องน้ำจนแห้งสนิท เดินออกมาจากห้องน้ำปิดประตู เธอกลับเห็นร่างใหญ่ในชุดลำลองนั่งอยู่บนเตียงเล็กของเธอ“นะ นายหัวอัสลาน มาทำอะไรในห้องมาหยาจ๊ะ”มาหยาเดินถอยหลังจนตัวจะทะลุกลับเข้าไปในห้องน้ำอยู่แล้ว เพราะเธอโนบราและแต่งตัวไม่เรียบร้อยด้วย “ฉันเขามารอรับเธอลงไปกินข้าวเย็นด้วยกัน”“เออ มาหยาไม่ทานข้าวเย็นค่ะ นายหัวออกไปก่อนได้ไหมจ๊ะ มาหยาแต่งตัวไม่เรียบร้อยจ้ะ”“ไหนเดินออกมาให้ฉันดูหน่อย ไม่เรียบร้อยยังไง”อัสลานส่งคำสั่งเสียงผ่านไปยังร่างบาง ที่ตั้งท่าทางจะหนีเขาเสียให้ได้“ไม่เอาจ้ะ นายหัวอัสลานออกไปก่อนได้ไหมจ๊ะ มาหยาขอร้องนะจ๊ะ ไม่เรียบร้อยจริง ๆ มาหยาอาย”เธอที่พยายามหาทางเลี้ยงสิงโตใหญ่ที่จ้องจะกินเธอตลอดเวล
Terakhir Diperbarui : 2025-03-13มาหยาของนายหัว ต้อนกระต่ายเข้ากรง
อัสลานที่อุ้มมาหยาอยู่บนตักแกร่ง ที่ใช้นิ้วเขี่ยวน ยอดจุกสีหวานไปมา จนร่างบางครางเกร็ง แต่เหมือนจะยังไม่อิ่ม เขาเลื่อนเสื้อสายเดี่ยวตัวบางเอาไว้ใต้เต้าสวย เผยให้เห็นเต้าอวบใหญ่เหมือนหัวเด็ก ปากหนาเลื่อนจากซอกคอขาวลูบไล้มาถึงหน้าอกอวบใหญ่เขาใช้ปากดูดเต้าอวบทำรอยจูบแดง ๆ ไว้เป็นจ้ำเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของในตัวแม่กระต่ายน้อยปุกปุยสีขาวของเขา “ฮืม..เจ็บจ้ะ เจ็บ ซี๊ด นายหัวอัสลาน เจ็บ”เสียงครางพยายามดิ้นหนีจากนายหัวอัสลานพี่ฟัดเต้าของเธอพร้อมกับทำรอยจูบไว้บนหน้าอกเธอ “ขอโทษมาหยา ฉันแค่เห็นมันน่าขย่ำดี” “ฮืม นายหัว อย่ากัดได้ไหมจ้ะ เจ็บจัง” “ฉันขอโทษ มาหยา ที่ทำให้เธอเจ็บ”เสียงขอโทษแผ่วเบาพร้อมกับพรมจูบไปที่รอยจูบที่เป็นจ้ำแดง ๆ ที่เขาเป็นคนทำขึ้นมาลิ้นสากไล่เลียวนตรงรอยจูบซ้ำไปมา ลากลิ้นซุกไซ้ไปหยุดที่จุกสีชมพูหวาน ปากหนาเข้าครอบงำดูดโลมเลียเหมือนเด็กที่หิวนม ลิ้นสากเลียวนดูดดึงเน้นไปที่จุกสีหวาน จนน้ำลายเปียกชุ่มไปทั่วจุกสีหวานของมาหยา “อะ อะ อะ ซี๊ด นายหัว นายหัวอัสลาน เสียว”มาหยาที่รู้สึกเสียวกระสันเหมือนกำลังจะจิตใจล่องลอย ความเสียวที่เพิ่งเคยสัมผัสครั้งแรกในชีวิตของเธอ มันเหมือน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16มาหยาของนายหัว ขยายกิจการให้เด็กในอุปการะ
เสียงไก่ขันปลุกคนทั้งสองให้รีบลุกจากเตียงกว้างอัสลานได้แอบย่องไปนอนที่เตียงของมาหยาอีก 1 คืนไม่หาเธอรับรู้การมาของอัสลานตลอดระยะเวลา 2 วัน 3 วันที่เขาอยู่กับเธอมายาไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอเองก็รู้สึกดีทุกครั้งที่นายหัวอัสลานสัมผัสเธอ "อื้อ นายหัว มานอนห้องมาหยาอีกแล้วนะจ๊ะ"เสียงงัวเงียปนสลิมสลือ "ก็ฉันไม่ชอบนอนคนเดียวตั้งแต่มีเธอฉันก็อยากจะนอนใกล้ๆเธอทุกคืน"คนตัวโตที่พูดเอาแต่ได้"เดี๋ยวขอมาหยาไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะจ๊ะวันนี้วันอาทิตย์ต้องไปตั้งร้านไวๆหน่อย ลูกค้าเยอะจ้ะ""ไม่ต้องรีบหรอกฉันให้ลูกน้องไปจัดการที่ร้านให้เธอหมดแล้ว""อะไรนะจ๊ะ ""ตามนั้นแหละนอนต่ออีกหน่อยฉันยังไม่อยากตื่นเลยเมื่อคืนเหนื่อยปวดหลังด้วย"อัสลานไม่พูดเปล่าเขาใช้มือแกร่งลากร่างเล็กอรชรของมาหยาเข้ามาในอ้อมกอดทันที มายาไม่อยากนอนต่อแต่เพราะว่าคนตัวโตบังคับกลิ้งไปกลิ้งมาก็หลับตามคนตัวโตไปอีกจนตอนนี้ล่วงเลยมา 8 โมงเช้า มาหยากว่าจะแกะมือหนาออกจากเอวคอดกิ่วได้ก็ปาไปเกือบ 10 กว่านาทีเธอต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปดูที่ร้านเพราะวันนี้นายหัวใหญ่สั่งออเดอร์เอาไว้เกือบ 300 กล่องของ austin อีก 80 กล่อง แค่ลูกค้ารายใหญ่ 2 เจ้า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16มาหยาของนายหัว แม่เนื้อหอม
เดทที่เมื่อวานพยายามขอพบนายหัวใหญ่เพื่อติดต่อขอซื้อร้านที่มาหยาเช่าอยู่ เขาได้รู้เรื่องราวคร่าวๆเกี่ยวกับราคาค่าเช่าที่ถูกเกินจริงไปมาก พร้อมกับสัญญาเช่าจากปีต่อปีเป็น 2 ปีระยะยาวให้กลับมาหยาเขารู้แล้วว่านายหัวใหญ่ชอบคอกลับมาหยาระดับที่สามารถเปย์เธอได้แม้กระทั่งค่าตกแต่งภายใน ดูทรงเจ้านายของเขาเจอตอขนาดใหญ่เข้าให้แล้วเหมือนกัน"นายครับนายหัวใหญ่บอกว่าถ้าอยากจะคุยเรื่องร้านที่มาอย่าเช่าอยู่ขอให้นายไปคุยกับนายหัวใหญ่ด้วยตัวเองครับ""แล้วมันนัดเมื่อไหร่ไอ้เดช""วันนี้ครับเห็นว่าจะเข้าร้านช่วง 18:00 น:"เดชได้เล่ารายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับนายหัวใหญ่ที่เปย์มาหยาจนคนในซอยล่ำลือและไม่มีใครกล้ามายุ่งย่ามกลับมาหยาเพราะเข้าใจว่าเป็นเด็กในสังกัดของนายหัวใหญ่ที่มีความพิเศษกว่าคนอื่นอัสลานที่ได้ฟังเรื่องราวทุกอย่างถึงกับตกตักดังฉาดเขานั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ นี่นายหัวใหญ่มันแอบตีท้ายครัวของเขาตั้งนานแล้วสินะ"กูต้องการร้านนี้ไม่ว่ายังไงกูต้องได้ร้านนี้ไอ้เดช""ถ้าอย่างนั้นนายต้องปิดดิวเองครับเพราะนายหัวใหญ่ไม่ยอมคุยกับผม""ได้งั้นกูจัดการเอง มึงนัดมันเลยวันนี้กูจะไปพบมันด้วยตัวเอง""รับทราบครับนายผมจ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16มาหยาของนายหัว ปิดดิวซื้อร้านขนม
อัสลานสั่งบอดี้การ์ดมาหิ้วขนม 300 กล่องออกจากร้านของมาหยาเพื่อเอาไปส่งที่บาร์ของนายหัวใหญ่ด้วยตัวเองเพราะเขามีดิวจะต้องปิด "เดี๋ยวมึงไปกับกูแค่ 3 คนพอที่เหลืออยู่เฝ้าร้านและช่วยมาหยาที่ร้านนี่แหละ""ไอ้เดชมาหรือยัง""พี่เดชกำลังเดินทางมาครับนายอีกไม่เกิน 5 นาทีคงถึงที่ร้านครับ" บอดี้การ์ดคนนึงได้หันกลับมาตอบอัสลานทันทีที่ได้ยินคำถาม"เออแล้วถ้าไอ้เดชมาให้มันเข้าไปหากูด้วยแล้วกัน"มาหยาที่เห็นท่าทีจริงจังของนายหัวอัสลานปกติเธอไม่เคยเห็นหมวดนี้เลยเขาดูเคร่งขรึมน่ากลัวไม่มีแววตาล้อเล่นรู้สึกถึงรังสีอำมหิตแผ่ซ่านเลยก็ว่าได้ เธอจึงพยายามไม่ไปกวนใจนายหัวอัสลานในเวลานี้ แต่ใครจะรู้ว่าที่เขาเคร่งขรึมขนาดนี้ก็เพราะจะไปคุยดิวเรื่องการซื้อร้านขนมให้กับเธอ"มาหยาฉันให้ลูกน้องเอาขนมไปส่งที่บาร์แล้วนะ""ขอบคุณจ้านายหัวอัสลาน นายหัวดื่มน้ำไหมจ๊ะ"เธอที่อยากจะเอาใจนายหัวอัสลานที่ใจดีกับเธอแล้วอากาศข้างนอกที่เขาออกไปก็ค่อนข้างจะร้อนอยู่"ไม่เป็นไรขอบใจเดี๋ยวฉันรอเดชมาฉันก็ไปเลย" เขากลับเปลี่ยนท่าที ตบไปที่ตักกว้าง เหมือนเป็นสัญญาณส่งมาให้มาหยามาหาเขา "มา นี่ มา มาหยา"มาอย่าหันตามเสียงเรียกอย่างว่าง
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16มาหยาของนายหัว ติดเด็ก
อัสลานที่จัดการเรื่องร้านขนมให้มาหยาเสร็จ เขาอารมณ์ดีมาก เดินออกจากบาร์ของนายหัวใหญ่อย่างภูมิใจที่ได้ทำสิ่งที่ต้องการสำเร็จ เดชที่มองท่าทีของเจ้านายก็ถึงกับต้องกุบขมับทุก 5 นาทีกันเลยทีเดียว"นายครับ ผมว่าแค่นี้ก็พอแล้วไหมครับสำหรับ มาหยานายให้เธอเยอะไปไหมครับ"เดชเอ่ยปรามเจ้านายของตนให้คิดตามเขา"สำหรับมาหยา ไม่มีคำว่ามากเกินไป"เขาหันไปตอบเดชทันที"ครับนาย เอาที่นายสบายใจครับ"เดชพูดประชดผู้เป็นนาย ในเมื่อห้ามไม่ได้ ก็ต้องปล่อยวางมาหยาเป็นห่วงนายหัวอัสลานหายไปนานสองนานยังไม่ออกซักที ก็เดินวนไปมาอยู่ภายในร้าน ลูกค้าก็พากันแวะเวียนมาไม่ขาดสายนี่ก็เกือบสองทุ่มกว่าแล้ว ขณะที่ใจกังวลก็เหมือนสื่อถึงร่างใหญ่ก็เปิดประตูก้าวเข้ามาในร้านทันที"นายหัวจ๊ะ ทำไมไปนานจังจ๊ะ"เสียงหวานเอ่ยถามด้วยใบหน้าปนไปด้วยความเป็นห่วง"เป็นห่วงฉันหรอ..?""เป็นห่วงซิจ๊ะ หายไปตั้งนานสองนานแบบนี้"อัสลานที่พูดคุยกับมายาเรื่องราวต่างๆที่เขาได้ไปพูดคุยกับนายหัวใหญ่แต่เขายังไม่ได้บอกเธอเรื่องการขอซื้อร้านขนมจากนายหัวใหญ่ เขาอยากบอกเธอในวันเกิดครบรอบ 20 ปี ในอีก 1 เดือนข้างหน้าที่จะถึงก็จะเป็นวันเกิดของมาหยาแล้ว"วันนี้ข
Terakhir Diperbarui : 2025-03-16
Bab terbaru
มาหยาของนายหัว ความจริง
"ฉันต้องการคุยกับเขาไม่ใช่เธอ หลบไปซะ มาอย่าทำเสียงเข้ม""เขาเป็นคนของฉันและฉันกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานเร็วๆนี้ ผู้หญิงตรงหน้าทำท่าทีโอหัง"อย่าพูดอย่างนั้นสิ หากหัวหน้าหมู่บ้านมาได้ยินแบบนี้จะไม่ดีกับเธอนะ"ฝรั่งหันไปพูดกับเด็กผู้หญิงตรง"ทำไมจะไม่ดีล่ะ ในเมื่อข้าชอบพี่ ข้าก็อยากได้พี่มาเป็นผัวของข้า" เด็กตรงหน้ายังคงทำท่าทีโอหังและไม่ยอมปล่อยแขนแกร่งของอัสลานใครๆก็ว่าอย่าเล่นกับอารมณ์ของคนที่กำลังตั้งครรภ์มายาที่เป็นคนอ่อนโยนและใจดีเสมอมา เดี๋ยวนี้เธอกลับมีความโหดอยู่ในตัวไม่น้อย มาหยารู้สึกโกรธจนเลือดแทบขึ้นหน้าที่เห็นผู้หญิงคนอื่นมาเกาะแขนสามีของตน"ขนาดผู้ชายเขายังพูดว่าไม่ควรพูดเธอรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใครมาจากไหน"มาหยาเอื้อยเสียงเรียกพร้อมกับส่งรังสีอำมหิตแผ่กระจายออกมาอย่างเห็นได้ชัด"ฉันเป็นคนที่ช่วยชีวิตพี่ฝรั่ง พี่ฝรั่งติดหนี้ชีวิตฉันฉันจะทำยังไงกับพี่ฝรั่งก็ได้ เขาต้องตอบแทนฉัน" สองมือเรียวเล็กยังคงเกาะแขนแน่นไม่ยอมปล่อย"ปล่อยแขนนายหัวอัสลานเดี๋ยวนี้...! ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน..!"มาหยาตะคอกเสียงดังลั่นจนเป็นที่ดึงดูดของชาวบ้านและชายสูงวัยหัวหน้าหมู่บ้านได้ถือไม้ตะพดนุ่งกา
มาหยาของนายหัว ชายหน้าเหมือน
วันเวลาผ่านไปรวดเร็วผ่านมาแล้วสามเดือนแล้วก็ยังไม่มีข่าวและวี่แววของอัสลานนับจากวันที่พบเจอเศษซากของเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือด แต่มาหยายังคงเชื่อเสมอว่าอัสลานยังคงมีชีวิตอยู่ืเพราะไม่มีใครเห็นร่างของ อัสลาน"นายครับ นายยังคงจะตามหานายน้อยต่อไปไหมครับ หรือเราจะยุติการตามหา"ไอ้เดชเอ่ยถามคามิโลผู้เป็นบิดาหรือนายใหญ่"ฉันคงไม่อาจยุติ การตามหาลูกชายเพียงคนเดียวของฉันได้ ถ้ายังไม่เจอร่างของอัสลาน แปลว่าเขายังคงมีชีวิตและรอคอยการช่วยเหลือจากเราอยู่"คามิโลเอ่ยเสียงเรียบ"แล้วมาหยาเป็นอย่างไรบ้าง""นายหญิงยังคงไปทำงานที่โรงแรมและจัดการทุกอย่างออกมาแทนนายหัวอัสลานได้ดีครับนาย"คามิโลเข้าใจหัวอกของลูกสะใภ้เป็นอย่างดีเพราะเขาเองก็คิดถึงลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวไม่ต่างกัน"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แกไปทำงานต่อเถอะ""ครับนาย"วันนี้มาหยาไปที่หมู่บ้านชาวเลแห่งหนึ่งถัดจากเกาะของชาวยิปซี มาหยาอยากกินปลาสดกับปูสด ๆ จากทะเล เธอจึงชวนเจ้าแว่นน้องชายของไอ้เดชและ บอดี้การ์ดอีก 4-5 คนตามมาเป็นเพื่อน"พี่แว่นจ๊ะ รบกวนพี่ไปดูปูกับปลาให้ฉันหน่อย ฉันอยากกินเอาแบบสด ๆ เลยนะ เดี๋ยวฉันจะไปเดินเล่นตรงริมหาดสักหน่อย"มาหย
มาหยาของนายหัว จัดการเลขาจอมจุล
ไม่มีคืนไหนที่มาหยาจะหลับลงสนิทโดยที่ไม่คิดถึงนายหัวอัสลาน วันสุดท้ายที่เกาะร้าง คำพูดสุดท้ายที่สัญญาว่าจะกลับมา มาหยายังคงเฝ้ารอนายหัวอัสลานด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยมอัสลานเปรียบเหมือนดังลมหายใจของมาหยาแม้ห่างกันเพียงวันเดียวก็แทบจะขาดใจ แต่เธอบัดนี้มีของขวัญที่แสนวิเศษอยู่ภายในกาย สิ่งที่เธอทำได้คือต้องเข้มแข็งเพื่อคนทั้งสอง"มาหยาวันนี้มีประชุมโรงแรม เราต้องลงมติหลายๆเรื่องนะ พี่จะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอเองเธอมีตรงไหนไม่เข้าใจ เธอถามพี่ได้เลย"ไอ้เดชลูกน้องคู่กายมือซ้ายมือขวาของอัสลานที่ช่วยมายาทำงานทุกอย่าง"ขอบคุณมากพี่เดช ส่วนเรื่องร้านถ้ามีตรงไหนตกหล่นไปให้เด็ก ๆ ที่ร้านแจ้งเข้ามาเลยนะค่ะ"มาหยาต้องดรอปเรียนและหันมาดูแลกิจการทั้งหมดของ อัสลานแทนเขาแม้ตัวเองจะได้ประสบการณ์แต่เพราะเคยฝึกงานและผ่านการทำงานกับอัสลันมาบ้างจึงทำให้มาอยากจัดการทุกอย่างออกมาได้ดีเลขาออยที่ตอนนี้รู้สึกรังเกียจมาหยามากขึ้นเป็นหลายเท่าตัว เหตุเพราะมองว่ามาหยาเป็นตัวซวยทำให้นายหัวอัสลานที่ตนเองรักต้องจากไปจึงมักจะใช้คำพูดถากถางมายาเสมอโดยที่ไม่มีใครกล้าทำแต่เลขาออยกับทำเพียงเพราะไม่ยอมรับว่ามาอย่าเป็นนายหญิงขอ
มาหยาของนายหัว ความสิ้นหวัง
“คุณหมอครับ นี่เธอไม่พูดไม่จามาเกือบอาทิตย์แล้วนะครับเอาแต่นั่งเหมอ กับเรียกชื่ออัสลาน ผมต้องทำยังไงครับ” นายหัวใหญ่ที่ต้องเฝ้าดูมาหยาไม่หางตา ส่วนเดชก็ส่งลูกน้องมาช่วยที่ร้านขนมอีกแรง เพราะมันก็วิ่งวุ่นทั้งตามหาอัสลานและดูแลรีสอร์ท“มันขึ้นอยู่กับหัวใจของเธอ ว่าจะเข็มแข็งได้มากแค่ไหนยอมรับความเจ็บปวดในครั้งนี้ได้เมื่อไหร่ครับ เวลาเท่านั้นที่จะเป็นยาให้กับเธอ” มาหยาที่เหมือนมีแต่ร่างไร้วิญญาณสภาพจิตใจของเธอแย่เกินเยียวยา ข้าวปลาก็ไม่กิน แค่กินน้ำเข้าไปก็อ้วกออกหมดเกิดสภาวะร่างกายไม่รับสิ่งต่าง ๆ “นายหัว ฮึก นายหัว อยู่ไหนจ๊ะ นายหัว”เสียงมาหยาพร่ำเพ้อหาอัสลาน“ครับหมอผมจะพยายามดูแลเธอเป็นอย่างดีครับ”“งั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ”หลังจากหมอกลับไปแล้ว มาหยาที่เอาแต่นั่งเหม่อขดตัวอยู่ตรงห้องนั่งเล่นที่เคยนั่งกินข้าว ดูหนัง ภาพจำต่าง ๆ ไหลเข้ามาในสมองของมาหยา เธอนั่งยิ้ม แต่กลับน้ำตาไหล พอได้สติก็วิ่งไปกอดนายหัวใหญ่“ฮึก ฮื่อ นายหัว ไป ไป หานายหัวอัสลาน ช่วย ช่วย นายหัวอัสลานหรือยัง ช่วยหรือยัง..!” มาหยาโว๊ยวายให้นายหัวใหญ่เพราะเข้าใจว่านายหัวใหญ่ไม่ยอมช่วย“ไป ไป ช่วยนายหัวกันนะ ไป ฮื่อ ไปซ
มาหยาของนายหัว อัสลานโดนยิงตกหน้าผา
ในขณะเดียวกัน ไอ้ดำพามาหยาไปซ่อนตัวบนเกาะร้างแห่งหนึ่ง มันมัดเธอไว้กับเสาไม้ในกระท่อมเก่าๆ และเฝ้าดูเธอด้วยสายตาเย็นชา มันรู้ว่าอัสลานต้องตามมาแน่ ๆ แต่มันไม่กลัว เพราะมันมีเจ้านายที่ยิ่งใหญ่กว่าคอยหนุนหลัง"แกต้องการอะไร" มาหยาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ"ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากเธอ..แต่เจ้านายของฉันต้องการ""เจ้านายของแก?" "ใช่ แม็กซิม" มาหยารู้สึกหนาวเยือก เธอรู้ว่าแม็กซิมเป็นคู่แข่งทางธุรกิจของ อัสลานในอิตาลี และเขาก็เป็นคนที่อันตรายมากเพราะเธอเพิ่งจะพบเจอความบ้าบิ่นของเขาเอง แต่ไม่คิดว่าจะบ้าขนาดจับตัวเธอมา"เขาต้องการอะไรจากอัสลาน" "เขาต้องการธุรกิจของอัสลาน และเขาจะใช้เธอเป็นเครื่องมือต่อรอง"มาหยารู้สึกสิ้นหวัง เธอรู้ว่าเธอเป็นจุดอ่อนของอัสลาน และแม็กซิมก็รู้เช่นกันยิ่งทำให้เธอโทษตัวเองที่ทำให้อัสลานตกอยู่ในอันตรายเพราะเธอ น้ำตาเอ่อคลอตาแดงระเรื่อ"นายหัวอัสลานจะไม่มีวันยอมแพ้และก็จะไม่มาหรอก" "เราก็รอดู" มันรู้ว่าแม็กซิมต้องการให้อัสลานมาที่เกาะร้างแห่งนี้เพื่อแลกเปลี่ยนชีวิตของมาหยา กับธุรกิจทั้งหมดของเขาในอิตาลี ไอ้ดำรู้ดีว่ามาหยาคือลมหายใจและชีวิตของอัสลาน และมันมั่นใจว่
มาหยาของนายหัว ลักพาตัวมาหยา
อัสลานที่พามาหยามาถึงรีสอร์ทของตัวเองก็ยังไม่วางใจอะไรง่าย ๆ บอดี้การ์ด 30 คนกระจายกำลังรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด ไอ้ดำบอดี้การ์ดที่แฝงตัวอยู่กับอัสลานมานานแรมปี เฝ้าสังเกตการณ์อย่างใจเย็น มันรู้ดีว่าการจะลักพาตัวมาหยาไม่ใช่เรื่องง่าย แต่มันมีภารกิจจากนายใหญ่อย่างแม็กซิม ทำให้มันไม่ยอมแพ้“ไอ้เดชทุอย่างเรียบร้อยดีไหม”อัสลานที่เดินตรวจตราเข้มงวดพอ ๆ กับลูกน้อง“เรียบร้อยดีครับนาย นายไปพักกับมาหยาเถอะ”ไอ้เดชก็เป็นห่วงผู้เป็นนาย“กูนอนไม่ลง ไม่รู้ไอ้แม็กซิมมันจะทำอะไรบ้า ๆ อีกหรือเปล่ากูเป็นห่วงมาหยา”ไอ้ดำที่รู้ว่าอัสลานและไอ้เดชเริ่มไม่ไว้ใจเขา มาซักพัก เขาต้องพยายามเอาตัวมาหยาไปให้นายแม็กซิมก่อนที่จะโดนจับได้คาหนังคาเขา มันส่งข้อมูลให้กับลูกน้องฝั่งไอ้แม็กซิมให้มาท้ายรีสอร์ทจุดบอดที่สุดและมีป่ารกอยู่พอที่จะเผาได้ข้อความที่ส่งไป “พวกมึงเตรียมคนซัก 4-5 คนมาตามจุดที่กูส่งไปให้แล้วเอาน้ำมันมาด้วยนะ เผาตรงนั้นเลย แล้วพวกมึงยิงกูได้เลยไม่ต้องเกรงใจเอาตรงแขนกูถาก ๆ หน่อย“ได้พี่อีก 1 ชม. ทุกอย่างเตียมพร้อม”หนึ่งชั่วโมงต่อมา ไอ้ดำแกล้งชวนไอ้แว่นน้องชายของไอ้เดช ไปเดินตรวจตารารอบ ๆ รีสอร
มาหยาของนายหัว อย่าแตะคนของกู
แต่เหมือนคนอย่างแม็กซิมจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆกับอีกแค่โดนยิงถากแขนแค่นี้ทำอะไรเขาไม่ได้หรอกคนอย่างเขาผ่านร้อนผ่านหนาวมาพร้อมๆกับอัสลานไม่มีคำว่าเกรงกลัวอยู่ในหัวเขาเลย"ผู้หญิงคนเดียวสามารถทำให้มึงเป็นบ้าได้ขนาดนี้กูเชื่อแล้วว่าเธอคงสำคัญกับมึงจริงๆ""เธอเป็นคนของกู ใครก็ห้ามแตะเธอ ใครแตะเธอกูยิงทิ้งอย่างเดียว"เสียงทรงพลังอำนาจที่ยื่นปลายกระบอกปืนใส่พวกระยำที่กล้าทำคนของเขาต้องเจ็บโดยไม่ได้สนใจสิิ่งใด แค่เพื่อแก้แค้นให้เธอ มาหยา เพราะเธอต้องร้องไห้"ถ้ามึงยังอยากมีชีวิตกลับไปใส่หัวพวกมึงไปให้พ้นหน้ากูซะ""ครั้งนี้กูถือว่ากูแค่มาเชยชมคนที่จะเป็นเครื่องต่อรองระหว่างการค้าของเรา"แม็กซิมที่ยังคงทำปากดีทั้งที่แขนตัวเองเลือดโชกอัสลานไม่ต่อปากต่อคำพยักหน้าเรียกบอดี้การ์ดที่เหลือเข้ามาให้หมด"จัดการพวกมันซะอย่าให้คนบริสุทธิ์ต้องเป็นอะไร"เหล่าบรรดาบอดี้การ์ดที่อยู่ด้านนอกอีก 5-6 คนกรูกันเข้ามาในร้านของป้าศรีทันที "ใครที่ไม่เกี่ยวข้องออกจากร้านไปให้หมด"บอดี้การ์ดคนหนึ่งของอัสลานประกาศกร้าวทันทีทุกคนพากันวิ่งกระเจิดกระเจิงออกจากร้านแม้กระทั่งป้าศรีเอง ไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้ก็ตกอกตกใจอยู่ไม่ใ
มาหยาของนายหัว แม็กซิมปรากฏตัว
เวลาผ่านพ้นไปไวจนแทบไม่น่าเชื่อ มาหยาได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยมาเข้าเทอมที่สอง ของปี 4 เกิดกลายเป็นรุ่นพี่ปี 4 ที่ฮอตที่สุดในโรงเรียนพร้อมกับแก๊งเพื่อน กระติ๊บและเชอรี่ที่ใครๆก็เรียกว่าแก๊งนางฟ้า นายหัวอสลานมีความเป็นห่วงเป็นใยมาหยาในทุกเรื่องรวมถึงเรื่องการเรียนที่จะมาถึงเพราะเธอใกล้จะเรียนจบแล้ว เขาไม่ได้หวงที่เธอไปเรียน แต่เขาหวงที่เธอต้องพบเจอผู้ชายมากหน้าหลายตาที่ต้องมารุมขายขนมจีบเธอแน่นอน แม้จะแต่งงานกันแล้วก็ไม่วายที่จะห่วงมาหยา"นายหัวเที่ยงแล้วออกไปหาอะไรกินกันดีกว่านะจ๊ะ"มายาที่นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวที่รีสอร์ทของอัสลานที่เห็นว่าเวลาล่วงเลยเที่ยงกว่าแล้วแต่อัสลานยังไม่มีท่าทีจะลุกไปทานข้าว"ฉันลืมเวลาเลยนะเนี่ย""งั้นเราไปกินข้าวกันเถอะจ้ะ""ไปสิ วันนี้เธออยากกินอะไรล่ะมายา""เราไปกินข้าวผัดปูที่ร้านป้าศรีกันไหมจ๊ะที่นั่นมีห้องแอร์ในหัวจะได้ไม่ร้อนด้วย"มาหยาออกความคิดทุกอย่างเผื่อนายหัวที่เธอรัก"ขอบคุณที่คิดเผื่อฉันเสมอนะฉันรักเธอนะมาหยา"ในวันเสาร์มาหยาจะช่วยอัสลานที่รีสอร์ทเพื่อเคลียร์งานต่างๆส่วนวันอาทิตย์เธอจะเข้าไปดูร้านขนมด้วยตัวเอง โดยจะมีนายหัวใหญ่คอยเป็นหูเ
มาหยาของนายหัว แต่งงานอัสลาน&มาหยา
แสงแดดยามเช้าสาดส่องลงบนไร่ชาเขียวขจีที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา ณ ใจกลางไร่ชาแห่งนี้ บ้านไม้สักหลังใหญ่ตั้งตระหง่านอย่างสง่างาม นี่คือบ้านของคามิโล อดีตมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่ผันตัวมาเป็นชาวไร่ชา และจันทร์ฉาย ภรรยาชาวใต้ผู้เข้มแข็งของเขาอัสลานพามาหยามาถึงไร่ชาด้วยรถยนต์คันหรู มาหยารู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อเห็นบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ ที่เธอเคยมาเยือนแล้วตรงหลังถัดไป แต่เมื่อคามิโลและจันทร์ฉายออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้มอบอุ่น ความกังวลของเธอก็หายไปจนหมดสิ้น"สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" อัสลานเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"สวัสดีจ้ะลูกชาย มาถึงก็ไม่บอกแม่ก่อนเลยนะ" จันทร์ฉายเอ่ยพลางโผเข้ากอดลูกชายด้วยความคิดถึง"สวัสดีครับคุณพ่อ" อัสลานหันไปทักทายคามิโล"มาถึงก็ดีแล้ว เข้าบ้านกันเถอะ"เมื่อเข้ามาในบ้าน มาหยาก็รู้สึกประทับใจกับการตกแต่งที่เรียบง่ายแต่หรูหรา เฟอร์นิเจอร์ไม้สักแกะสลักอย่างประณีตบ่งบอกถึงรสนิยมอันดีของเจ้าของบ้าน"นี่มาหยาครับ คนรักของผม" อัสลานแนะนำมาหยาให้พ่อแม่รู้จัก"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่" มาหยายกมือไหว้ด้วยความนอบน้อม"สวัสดีจ้ะหนูมาหยา ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ น่าตาหน้ารักใช่ได้เลยนะ ลู
