LOGINShare
บทที่ 2 พบเจอเจ้าของชีวิต
Last Updated:
2025-03-03 19:12:55ดวงตาเล็ก ๆ เปิดออก ภาพเบลอมัวจนจำอะไร เธอรู้สึกปวดเนื้อปวดตัว ปวดหัวไปหมด ภาพสุดท้ายที่จำได้คือเธอกำลังรีบกลับบ้านหลังจากทำกิจกรรมที่โรงเรียนเสร็จวันสุดท้าย แต่ว่าฝนตกหนักแล้วรถเสียหลักลงข้างทาง แล้วที่นี่ที่ไหน แล้วเพื่อนเธอละ
“จิ๊บ จิ๊บ” เสียงแหบพร่าของมาหยาที่เรียกชื่อของเพื่อนรักออกมาเป็นอย่างแรก เพราะเธอมีเพื่อนเพียงคนเดียวที่เป็นเพื่อนสนิท “อ้าวตื่นแล้วหรอ เป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มต่ำที่พูดออกมาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “เออ นายหัวอัสลานใช่ไหมจ๊ะ” เสียงแหบพร่าตอบกลับมาพร้อมกับหัวใจดวงเล็ก ๆ ที่เฝ้าคิดถึงนายหัวผู้มีพระคุณมาตลอดเวลา 5 ปี เขาไม่เคยมาหาเธอเลย แต่มักจะซื้อของต่าง ๆ ส่งมาให้เธอทุกเทศกาลเลย “ใช่ ฉันเอง เธอทำไมรู้ละฮึ” เขารู้สึกแปลกใจกับร่างเล็กตรงหน้าที่จำเขาได้ทันที ทั้งที่ไม่เคยเจอกันเลย “จำได้ซิจ๊ะ ก็นายหัวเป็นผู้มีพระคุณของมาหยานี่จ๊ะ” “ฮึม” “แล้วเพื่อนมาหยาละจ๊ะนายหัว” “เพื่อนเธอไม่เป็นอะไร มีแต่เธอที่ตกใจจนสลบไป” “นม มาหยายังไม่ได้บอกนมเลยจ้ะ โดนนมดุแน่เลย” ใบหน้าซีดเริ่มทำหน้าประวิงกังวล “นมไม่ต้องห่วงหรอก ฉันบอกแล้ว ว่าเธอประสบอุบัติเหตุนิดหน่อย เดี๋ยวฉันจัดการให้” “ขอบคุณจ้ะนายหัว” สองมือประนมไหว้มาที่ผู้มีพระคุณของเธอ และเธอดีใจอย่างสุดซึ้งที่ได้เจอเขา “เธอหิวหรือยัง เดี๋ยวฉันสั่งอะไรให้กิน” “หิวจ้ะ” เธอยิ้มกว้างส่งตาหยีกลับมาหานายหัวหนุ่มวัย 40 กะรัตที่ตอนนี้มองหน้าคนป่วยจนหลงไปแล้ว “เดี๋ยวฉันสั่งให้นะมาหยา” เขารีบลุกออกไปเพราะมัวแต่จ้องใบหน้าจิ้มลิ้มของเด็กอุปการะที่น่ารักขนาดนี้ เขารู้สึกได้เลยว่า มาหยามีอะไรพิเศษกว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจอ ไม่นานอาหารที่สั่งก็มาเป็นข้าวต้มหมูร้อน ๆ พร้อมกับน้ำส้มคั้นเย็น ๆ ที่พร้อมเสิร์ฟที่เตียงคนป่วย มาหยาลุกตัวนั่งลงเตรียมจะก้าวเท้าลงไปเอาอาหารที่วางอยู่เพื่อไปทาน แต่เสียงใหญ่ก็สั่งห้ามเธอลงมาเสียก่อน “จะทำอะไร มาหยา!!” “เออ.. คือ มาหยาจะไปหยิบถ้วยข้าวไงจ๊ะนายหัวอัสลาน” “ไม่ต้อง นั่งอยู่บนเตียงนั่นแหละ เดี๋ยวฉันจัดการเอง” อัสลานพูดจบก็ลุกเอาอาหารที่ส่งเดินตรงไปพร้อมกางโต๊ะทานอาหารที่เตียงออก วางข้าวต้มหมูลงแล้วตักเตรียมป้อนคนตรงหน้าทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนหน้านี้ “นายหัว ทำอะไรจ๊ะ” มาหยาถามแบบงง “ก็ป้อนข้าวเธอไง มาหยา” เขาพูดพร่างเป่าข้าวต้มหมู “ไม่เป็นไรจ้ะ มาหยาทานเองได้นายหัว” “ไม่นั่งเฉย อย่าให้ฉันโกรธนะมาหยา” น้ำเสียงเป็นเชิงข่มขู่มากกว่าการดูแล มาหยาก็ต้องทำตามอย่างว่าง่าย ขณะที่กำลังป้อนข้าวมาหยาอยู่จนใกล้หมดลูกน้องคู่ใจอย่างเดชก็กำลังขึ้นมาพร้อมกับผลไม้เยี่ยมคนไข้ ตุบ ...เสียงผลไม้ร่วงหลุดมือของเดชที่เห็นภาพประหลาดใจอย่างมากเมื่อนายหัวอัสลานกำลังป้อนข้าวมาหยาเด็กอุปการะอยู่เขาไม่เคยเห็นโหมดอ่อนโยนแบบนี้ถึงกับช็อกไปชั่วขณะ “นะ นายหัว นาย” “อ้าว ไอ้เดชมึงมือไม่มือเอ็นหรือไง ผลไม้ช้ำหมดแล้วไอ้ห่า” เสียงตะโกนด่ามาจากเตียงคนไข้ เดชรีบเก็บตะกร้าผลไม้ขึ้นทันทีเขาเองก็ตกใจมากจริง ๆ มาหยาที่เห็นเดชก็จำได้ ยกมือไหว้เดช พร้อมส่งยิ้มไปให้เดชด้วยความเคยชิน เพราะเดชเอาสิ่งของมาส่งที่บ้านสวนบ่อยบางวันมาหยาก็จะทำกับข้าวให้เดชฝากท้องก่อนกับบ้านเป็นประจำ “พี่เดชสวัสดีค่ะ” “สวัสดีค่ะ พี่เกือบจำเราไม่ได้สภาพหน้าตาตอนเมื่อคืนมีแต่โคลนแถมหัวแตกอีก” น้ำเสียงที่พูดกันดูคุ้นเคยจนทำให้อัสลานรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินไปเลย เคล้ง ...เสียงวางช้อนข้าวต้มดังมาก จนคนสองคนที่คุยกันต้องเงียบเสียงลงทันที อัสลานลุกขึ้นไปเก็บถ้วยข้าวต้มด้วยความหงุดหงิดลูกน้องอย่างได้เดชที่ไม่รู้ไปสนิทชิดเชื้อกับเด็กในอุปการะของเขาตอนไหน เดชที่เอาผลมาวางก็บอกงานต่าง ๆ กับนายพร้อมกับถามนายหัวอัสลานว่าจะกลับบ้านเลยไหม “กูไม่กลับ กูจะอยู่เฝ้ามาหยา” เสียงดังฟังชัดที่ตอบกลับพร้อมความหงุดหงิดใจ “นายหัวจะเฝ้ามาหยาทำไมจ๊ะ มาหยาหายแล้วจ้ะ เดี๋ยวเย็นคุณหมอก็ให้กลับบ้านแล้วจ้ะ เดี๋ยวให้พี่ชินมารับมาหยากลับบ้านก็ได้จ้ะ” น้ำเสียงใสที่เกรงใจผู้มีพระคุณที่เมื่อคืนก็เฝ้าเธอทั้งคืนแถมวันนี้เธอยังต้องทำให้เขาเสียงานเพราะอยากจะเฝ้าเธออีก อัสลานที่หันไปตามเสียงเล็กหงุดหงิดเข้าไปอีก กับไอ้เดชลูกน้องคู่ใจยังไม่เคลียร์ว่าไปสนิทกันตอนไหน ตอนนี้มีไอ้ชินโผล่ขึ้นมาอีก มันเป็นใครอีก เขาแทบจะวิ่งเอาหัวทุบกำแพง เพราะเขาไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเด็กในอุปการะของตัวเองเลย “ใครละชินนะ ฮึ” เสียงทุ้มต่ำพยายามอดกลั้นอารมณ์ด้วยความใจเย็นเพราะกลัวมาหยาจะตกใจกลัวเขา “พี่ชินก็ลูกป้าที่อยู่สวนถัดไปจากเราจ้ะนายหัว พี่เขาจะมาหามาหยาประจำช่วยติวหนังสือเรียนให้จ้ะ พี่เขาเรียนปี 4 มหาวิทยาลัยในตัวเมืองภูเก็ตนะจ้ะ” มาหยารีบอธิบายให้นายหัวผู้มีพระคุณของเธอฟังอย่างละเอียด พร้อมส่งยิ้มหวานไปให้เขาทันที รอยยิ้มหวานของมาหยาทำให้หัวใจของอัสลานที่หงุดหงิดเมื่อกี้หายโกรธเป็นปลิดทิ้ง เขากำลังจะบ้าแล้วใช่ไหม “ไม่ต้องให้คนนอกมายุ่งเรื่องครอบครัวเราหรอกนะ มาหยา เดี๋ยวฉันพาเธอกลับบ้านเอง” “ก็ได้จ้ะ” มาหยาไม่กล้าขัดใจนายหัวของเธอเด็ดขาด นายหัวของเธอถึงจะเข้าเลข 4 แล้ว แต่ทำไมยังดูหนุ่มแน่นยังกับอายุ 30 ปลาย ๆ หล่อมากเลย เธอแอบลอบมองใบหน้าคมใกล้ ๆ “ไอ้เดชงานมีอะไรยกไปให้กูที่บ้านสวนทั้งหมด” “อะไรนะนายหัว” “กูจะย้ายไปอยู่บ้านสวนวันนี้เลย” เดชที่ได้ยินคำสั่งที่นายหัวสั่งออกมาก็ตกใจหนักไปอีก เขากำลังคิดจะทำอะไรของเขา เดชอ่านใจนายหัวตาน้ำข้าวคนนี้ไม่ออกเลยตั้งแต่เมื่อคืนเขาก็มีอาการที่เปลี่ยนไปมาก จนเดชปรับตัวไม่ทันสงสัยนายหัวเป็นวัยทอง “ครับนายผมจัดการให้ทันทีครับ นายจะไปอยู่กี่วันดีครับผมจะได้เตรียมเสื้อผ้าไปให้นายถูก” “กูไม่มีกำหนดกลับ เอามาหมดของใช้กูนะ” เดชทำหน้างงหนักไปอีก ตายละหว่าสงสัยงานนี้มาหยาน้องสาวสุดที่รักของเขาจะโดนศึกหนักจากนายหัวผู้อุปการะเลี้ยงดูซะแล้วมั้งเนี่ยRelated chapters
มาหยาของนายหัว บทที่ 3 ละลายพฤติกรรมเด็ก
เดชที่ได้รับคำสั่งงานก็จัดการโทรสั่งลูกน้องจัดการทุกอย่างที่บ้านสวน เขาที่ยังอยู่โรงพยาบาลกับนายหัว ก็เห็นน้องสาวตัวแสบอย่างมาหยากินข้าวเสร็จแล้ว น่าจะอยากกินผลไม้พอหันจะกลับเข้าไปปลอกให้เธอ ปรากฏว่านายหัวอัสลานทำเองเรียบร้อย พร้อมกับนั่งมองมาหยากินจนแก้มป่องทั้งสองข้าง เดชเริ่มรู้สึกมีกลิ่นตุ ตุ ซะแล้วนายหัวผู้ที่รักความโสดยิ่งชีพ จะสละโสดเพราะเด็ก 19 หรือเปล่าเนี่ย เขาเห็นก็อดขำไม่ได้“ส้มอีกไหมดาหวัน เดี๋ยวฉันปลอกแกะให้อีก” เขาถามเด็กในอุปการะด้วยความเป็นห่วงเป็นใย นั่งเฝ้าไม่ห่างเลย“พอแล้วจ้ะ นายหัว นายหัวยังไม่ทานอะไรเลย ให้มาหยาปลอกส้มให้นายหัวเอาไหมจ้ะ” เสียงน่ารักเล็ก ที่พูดอยากจะปลอกส้มให้ผู้มีพระคุณที่มาดูแลเธอด้วยตัวเองเธออยากจะตอบแทนเขาทุกอย่างที่ทำได้โดยไม่มีข้อแม้เลยสำหรับเธอมีเพียง นายหัวอัสลาน นม และเดชที่เป็นครอบครัวสุดท้ายในชีวิตเหลืออยู่“เอาซิ ฉันกำลังหิวพอดี”อัสลานยื่นส้มให้กับมาหยาที่เพิ่งถอดสายน้ำเกลือออก จริง ๆ เขาไม่หิวหรอก ปกติก็แทบจะกินข้าวมื้อเดียวอยู่แล้ว แต่เขาอยากให้มาหยาเอาใจเขาบ้างเลยยอมหิวขึ้นมาซะดื้อ ๆมาหยารับส้มจากนายหัวมา ใช้สองมือเรียวปลอกส้มอ
Last Updated : 2025-03-03มาหยาของนายหัว บทที่ 4 เริ่มบุกเดี่ยวแล้วนายหัว
ร่างเล็กที่สูงเพียง 157 ซม. เดินตามหลังแผ่นหลังกว้างออกจากโรงพยาบาล นายหัวอัสลานเดินบังร่างเล็กมิด แถมไม่พอ เขาเอาเสื้อสูตรตัวโคร่งใหญ่ของเขา คลุมตัวเธอปิดออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษ เธอถามเขาอย่างสงสัยแต่ไม่ได้คำตอบ ได้แต่คำสั่งกลับมาแทนว่าให้ใส่ก็ใส่เถอะ มาหยาจะบ้าตายเพราะเสื้อเขาหนักมาก แล้วเสื้อของนายหัวอัสลานใหญ่มากยังกับชุดคลุมที่มันยาวแทบจะถึงตาตุ่มอยู่แล้วก็เท่าที่ดูด้วยตาเปล่านายหัวอัสลานสูงกว่าพี่เดชที่สูง 180 ซม.อีกแล้วเธอก็เดินดุ๊กดิ๊กเพื่อให้ทันก้าวยาว ๆ ของนายหัวผู้ที่กำลังเริ่มเข้ามาปั่นป่วนชีวิตอันสงบสุขของเธอ นายหัวในจินตนาการคือพูดน้อย ไม่จุกจิก ไม่ทำเธอเป็นประสาทได้ขนาดนี้ อยู่กับนายหัวแค่วันเดียว 5 นาที 4 อารมณ์เธอจัดการไม่ถูกว่าต้องทำตัวยังไง ได้แต่เดินตามนายหัวอัสลานต้อย ๆ เหมือนเธอเป็นลูกสมุนเจ้าพ่อเลย เดชที่ขับรถมารอหน้าโรงพยาบาล เพื่อรอรับคนทั้งสองที่กำลังเดินลงมาจากตึกผู้ป่วยพิเศษ เขาถึงกับขำแตก น้ำตาไหลที่เห็นว่ามีคนเกิดอาการหวงของขึ้นมาดื้อ ๆ แบบที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากผู้มีพระคุณ เดชพออ่านใจนายหัวอัสลานของเขาออกแล้วว่าคิดจะทำอ
Last Updated : 2025-03-03มาหยาของนายหัว บทที่ 5 ศึกษาชีวิตเด็กในอุปการะ
“มาหยา มาหยา” เสียงตะโกนลั่น รถกระบะคันงามสีดำมาจอดพร้อมกับพวงมะพร้าวกะทิเต็มหลังรถ ที่จอดหน้าบ้านสวนของเขา “จ้าพี่ชิน รอแปปนะ เดี๋ยวลงไป”เสียงตะโกนตอบรีบวิ่งลงมาจากห้องชั้นสองเพื่อตรงไปหน้าบ้านอัสลานที่แอบมองร่างเล็ก กาแฟแทบพุ่งออกจากปากเมื่อเสื้อที่เธอใส่โคตรเซ็กซี่ เสื้อกล้ามสายเดี่ยวสีน้ำตาล โชว์สองเต้าใหญ่เบียดกันแทบระเบิดออก กางเกงขาสั้น วิ่งออกไปหาเด็กผู้ชายที่กำลังยืนยิ้มรอเธออย่างร่าเริง“ใครอนุญาตให้เธอโชว์ร่างกายขนาดนี้ มาหยา”สองคนยืนคุยกันยิ้มกระซิบกระซาบอย่างออกรถออกชาติ ส่วนลูกน้องสองคนก็โยนมะพร้าวกะทิที่ปอกแล้วออกมาจากท้ายรถ มาหยาเธอลืมไปว่า ผู้มีพระคุณของเธอมาอยู่ด้วยแล้ว หลายอย่างเลยยังปรับตัวไม่ค่อยได้ เธอเคยชินกับการแต่งตัวสบาย ๆ มากกว่าโดยไม่ได้คิดอะไร“เท่าไรจ้ะพี่ชิน”“รอบนี้พี่ลดราคาพิเศษให้เลย หมดคัน 2000 พอ”“เสาร์นี้พี่จะเข้าไปช่วยรอบเย็นนะมาหยา พี่ติดติวสอบนะ”“ไม่เป็นไรจ้ะ มาหยาทำคนเดียวสบายมาก”มาหยาควักเงินที่เสียบไว้ในเต้าใหญ่ของเธอ เอาออกเพื่อมาจ่ายให้กับชิน พรูด..!! แค่ก แค่ก เสียงใหญ่สำลักาแฟอัสลานตาเลือก สำลักกาแฟเต็มโต๊ะ ของแท้รอบนี้
Last Updated : 2025-03-03มาหยาของนายหัว กระชับสัมพันธ์
“มาหยา ฉันหิวข้าว”ร่างใหญ่ของนายหัวอัสลานที่หมดแรงแค่นั่งปั้นแป้ง ทำเอากระดูกสันหลังเคล็ด ตอนเขานั่งเซ็นเอกสารกับต่อสู้ไม่เคยปวดหลังเลย “นายหัวรอซักครู่นะจ๊ะ ใกล้เสร็จแล้ว”มาหยาที่ปกติก็ไม่ได้กินข้าวเย็นกลายเป็นต้องมาเหนื่อยเพิ่มขึ้นเพราะมีผู้มีพระคุณมาเป็นภาระเธอซะแล้ว อัสลานนั่งรอมาหยาที่โต๊ะกินข้าว เธอที่เอากับข้าวออกมาทีละอย่างเป็นอาหารไทย บ้าน ๆ มาก แต่อาหารแต่ละอย่างออกมาหน้ากินทั้งนั้น แต่ไม่รู้จะอร่อยเหมือนหน้าตาหรือเปล่า “วันนี้เรากินแค่นี้ นายหัวกินได้ใช่ไหมจ๊ะ” “กินได้ซิ น่ากินทุกอย่างเลย”รายการเมนูก็ฉู่ฉี่ปลาทู ไข่เจียวหมูสับ และต้มยำไก่บ้านน้ำใส มาหยาลุกขึ้นตักข้าวสวยในโถใส่จากให้กับนายหัวที่นั่งตัวโตดูใหญ่เทอะทะสำหรับเธอเหลือเกิน “มาหยา พรุ่งนี้เธอไปร้านยังไงละ”เขาก็ลืมถามเพราะเธอไม่ได้มีรถเขาไม่เคยซื้อให้เธอเลย “พรุ่งนี้รถของนายหัวใหญ่ จะมารับจ้ะ” “ใครนายหัวใหญ่ !!” “นายหัวใหญ่คือเจ้าของบาร์ข้าง ๆ ร้านของมาหยาจ้ะ แกใจดีให้รถที่ร้านมารับมาหยาเป็นประจำ บางทีก็รับขนมของมาหยาเอาเข้าไปขายในบาร์ด้วย” อัสลานแทบอิ่มข้าว แค่ไอ้ชิน ไอ้เดช ก็ยังไม่ทันได้เคลียร์ให้พ้นท
Last Updated : 2025-03-06มาหยาของนายหัว บทที่ 7 เปย์เด็กอุปการะ
ร่างบางที่ลงมาก็ตกใจที่เห็นร่างใหญ่ของนายหัวแต่งตัวหล่อมากแต่เหมือน ซีอีโอระดับใหญ่ที่มาตรวจเช็คงานมากกว่าเธอเตรียมข้าวของเสร็จก็รอรถมารับของ “นายหัวจ๊ะ มาไหร่รถเราจะมาจ้ะ”ร่างบางก็สงสัยเพราะนี่ก็เกือบจะหกโมงครึ่งแล้ว “อีก 10 นาทีก็มาแล้วมาหยาใจเย็น ๆ”พูดไม่ทันขาดคำ รถสไลด์ก็ใส่รถหรูใหม่ป้ายแดงยกสูงสี่ประตูก็มาจอดที่หน้าบ้านสวน เจ้าของรถสไลด์ก็ถอยจอดให้ที่หน้าบ้านทันที “นายหัว นี่มันอะไรกันจ๊ะ แล้วใครจะขับกัน”มาหยาที่ตกใจจนหน้าเสีย เพราะอยู่ ๆ ก็มีรถสี่ประตูมาจอดที่หน้าบ้านแบบนี้ “ก็ฉันไงขับให้เธอเอง ไปซิให้ช่วยกันขนของขึ้นรถเดี๋ยวจะสายเอาได้นะ”อัสลานรีบพูดก่อนที่จะให้ร่างบางถามเรื่องรถอีก เขาก็อยากจะซื้อรถให้ร่างบางได้ใช้งาน จะได้ไม่ต้องพึ่งพานายหัวใหญ่นั่นอีก ตัดไฟตั้งแต่ต้นก็ดี มาหยาที่บอกทางให้อัสลานว่าร้านอยู่ตรงไหนเป็นซอยที่มีนักท่องเที่ยวชุกชุมเพราะมีบาร์เปิดเต็มทั้งซอยตั้งแต่ต้นซอยยันท้ายซอย ส่วนร้านขนมของมาหยา ก็อยู่ต้นซอยใครเข้ามาก็เจอเธอก่อนอย่างที่พูดจริง ๆ มาหยาตาแหลมคมมาก อัสลานมาจอดที่หน้าเล็ก ๆ สีชมพูร้านโดดเด่นเพราะเป็นเหมือนบ้านขนมขนาดเล็ก ๆ ด้านหน้าเป็นตู้เ
Last Updated : 2025-03-06มาหยาของนายหัว บทที่ 8 หัวกระไดบ้านไม่แห้ง
อัสลานรีบเซ็นเอกสารให้เสร็จเพื่อจะรีบไปช่วยมาหยาที่จัดร้านใกล้จะเสร็จลูกค้าเริ่มเข้ามานี่ก็เกือบจะบ่ายสามแล้ว ของ มาหยาขายได้เรื่อย ๆ แบบ แทบทำไม่ทันก็ว่าได้เลย“ฮัลโหล มาหยา ไอมาเอาขนม”ฝรั่งรูปหล่อหัวทองตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ทักทายมาหยาอย่างเป็นกันเอง“อ้าวออสติน มาแล้วหรอ วันนี้จะเอาเพิ่มจากที่สั่งไหม”“เอาเพิ่ม ซิ เอาอีก 10 กล่อง รวมเป็น 30 กล่อง ไอเตรียมไปให้เพื่อนไอ ที่กำลังลงมาภูเก็ตคืนนี้ มีแต่คนชมว่าขนมยูอร่อยมากข้าวเหนียวมะม่วงยิ่งอร่อย” เสียงไทยที่สำเนียงไม่ชัดมาหยากำลังจะเดินไปหยิบขนมใส่ถุงเพิ่มแต่ไม่ต้องได้ขยับเดชได้เอาใส่จัดเตรียมตั้งแต่ได้ยินว่าสั่งเพิ่มแล้ว“ไม่ต้องมาหยาพี่ทำให้แล้ว เรียบร้อยจ้ะ”“ไวมากพี่เดช แย่งงานมาหยาทำหมดแล้วเนี่ย”“นี่จ้ะ ออสติน เรียบร้อย 30 กล่อง ทั้งหมด 1500 บาท”“เอานี่ 2000 ไม่ต้องทอนนะ ไอให้ยูเป็นทิป”“ทิป 500 เลยหรอออสติน ฮ่า ฮ่า”“มากกว่านี้ไอก็ให้ได้ ถ้ายูยอมไปเดทกับไอซักครั้ง”เสียงทีเล่นทีจริงสำเนียงไทยแปล่ง ๆ ที่อัสลานได้ยินทุกคำพูด ปัง ...!!! เสียงแฟ้มฟาดที่เค้าเตอร์อย่างแรง จนต้องหันไปตามเสียงกันเลยทีเดียว อัสลานที่ตั้งใจทำเพื่อให้ไอ้ห
Last Updated : 2025-03-06มาหยาของนายหัว บทที่ 9 คู่แข่งความรัก
อัสลานที่ช่วยมาหยาเรียงขนม ขายขนมทอนเงิน กลายเป็นมาหยาต้องยืนดู ผู้ชายตัวโตที่ขยันมาก สาว ๆ ที่ทำงานในบาร์ที่พากันมาซื้อขนมเธอจนเกือบหมดตู้ เพราะว่าความหล่อเหลาของ นายหัวอัสลาน “ข้าวเหนียวมะม่วง 5 กล่อง บัวลอยอีก 5” “ได้ครับ รับอย่างอื่นเพิ่มไหมครับ” “รับคนขายเพิ่มได้ไหมค้า อ๊ายยย”เสียงสาว ๆ ที่พากัน กรี๊ดกร๊าดนายหัวอัสลานรูปหล่อ ข่าวแพร่สะพัดเร็วยิ่งกว่าจรวดอีก นี่ก็เกือบ 19.00 น.แล้ว มาหยาที่รอลูกน้องนายหัวใหญ่มารับขนม มาหยานั่งมองประตูเพราะเธอกำลังรอคนของนายหัวใหญ่มารับขนม วันนี้มารับช้ากว่าปกติ ปกติก็ แค่ปะรมาณหกโมงกว่า ๆ ก็มาแล้ว นี่จะทุ่มแล้วยังไม่มาเลย มาหยาก็เก็บกวาดร้านไปพลางเพื่อให้รอเก็บของขึ้นรถ “มาหยา ที่เหลือร้อยกว่ากล่องนี่ของใครค่ะ”อัสลานหันไปถามมาหยาที่แพ็คเก็บไว้อย่างดี “เอ้อ ของนายหัวใหญ่จ้ะ เดี๋ยวคงส่งลูกน้องมารับขนมแต่วันนี้มาช้าจัง”เสียงใสอธิบายอย่างมีความสุขขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่นั้นเสียงรถหรูก็มาจอดที่ลานจอดรถและมีร่างหนาใหญ่เดินลงมา ในเงาความมืดยังมองไม่ชัดจนเขาคนนั้นเปิดประตูเขามา
Last Updated : 2025-03-06มาหยาของนายหัว บทที่ 1 มาหยา
“ใครให้มึงเข้ามาในห้องกู มาหยาไปไหน!!” เสียงตะโกนลั่นห้องไม่สนใจใครทั้งนั้น“นะ นาย คือมาหยาไปช่วยงานในครัวครับ” ลูกน้องอย่างเดชแทบเข่าทรุดเมื่อนายหัวอย่างอัสลาน อีแวนสัน อ่านต่อได้ที่ ลูกครึ่งไทยอิตาลี เจ้าของรีสอร์ตทางใต้และธุรกิจสีดำอีกไม่กี่อย่างแต่มูลค่านับไม่ได้ เขาอายุ 40 ปี สูง 190 ซม. หน้าตาหล่อ จมูกโดง หน้ารูปไข่ ไว้หนวดเคราถูกตัดแต่งให้เข้ากับใบหน้า ราวกับพระเจ้าพระทาน ร่างกายกำยำใหญ่โต ผิวแทนนิดหน่อยเพราะตากแดด ลูกน้องนับร้อยชีวิตที่เขาต้องดูแลบริหารเรื่องรีสอร์ตเรื่องผู้หญิงมากหน้าหลายตามาไม่ซ้ำหน้า ที่พร้อมจะพลีกายถวายหัวให้กับนายหัวอัสลานคนนี้ ด้วยความเลื่องชื่อ ความแซ่บบนเตียง ขนาดของลูกครึ่งไทยอิตาลีหนุ่มตาน้ำข้าวคนนี้ ที่สมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตรในนิยายสาว ๆ พร้อมจะถวายตัวเป็นเมียนายหัวทั้งนั้นแต่คนอย่างอัสลานเขาเลือกที่จะครองโสด เขาไม่สนใจเรื่องแต่งงาน เขาไม่เชื่อในความรัก และไม่คิดจะมีความรักเข้ามาในหัวเข้าเลยตลอดเวลาจนอายุ 40 ปี ยิ่งอายุเพิ่มขึ้นความหล่อเหลากับไม่ถดถ้อยลง กลายเป็นขวัญใจสาวน้อยใหญ่ สาวแก่แม่หม้ายพากันเข้าคิวอยากจะเป็นเมียนายหัวอัสลานทั้งนั้น ด้วย
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
มาหยาของนายหัว บทที่ 9 คู่แข่งความรัก
อัสลานที่ช่วยมาหยาเรียงขนม ขายขนมทอนเงิน กลายเป็นมาหยาต้องยืนดู ผู้ชายตัวโตที่ขยันมาก สาว ๆ ที่ทำงานในบาร์ที่พากันมาซื้อขนมเธอจนเกือบหมดตู้ เพราะว่าความหล่อเหลาของ นายหัวอัสลาน “ข้าวเหนียวมะม่วง 5 กล่อง บัวลอยอีก 5” “ได้ครับ รับอย่างอื่นเพิ่มไหมครับ” “รับคนขายเพิ่มได้ไหมค้า อ๊ายยย”เสียงสาว ๆ ที่พากัน กรี๊ดกร๊าดนายหัวอัสลานรูปหล่อ ข่าวแพร่สะพัดเร็วยิ่งกว่าจรวดอีก นี่ก็เกือบ 19.00 น.แล้ว มาหยาที่รอลูกน้องนายหัวใหญ่มารับขนม มาหยานั่งมองประตูเพราะเธอกำลังรอคนของนายหัวใหญ่มารับขนม วันนี้มารับช้ากว่าปกติ ปกติก็ แค่ปะรมาณหกโมงกว่า ๆ ก็มาแล้ว นี่จะทุ่มแล้วยังไม่มาเลย มาหยาก็เก็บกวาดร้านไปพลางเพื่อให้รอเก็บของขึ้นรถ “มาหยา ที่เหลือร้อยกว่ากล่องนี่ของใครค่ะ”อัสลานหันไปถามมาหยาที่แพ็คเก็บไว้อย่างดี “เอ้อ ของนายหัวใหญ่จ้ะ เดี๋ยวคงส่งลูกน้องมารับขนมแต่วันนี้มาช้าจัง”เสียงใสอธิบายอย่างมีความสุขขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่นั้นเสียงรถหรูก็มาจอดที่ลานจอดรถและมีร่างหนาใหญ่เดินลงมา ในเงาความมืดยังมองไม่ชัดจนเขาคนนั้นเปิดประตูเขามา
มาหยาของนายหัว บทที่ 8 หัวกระไดบ้านไม่แห้ง
อัสลานรีบเซ็นเอกสารให้เสร็จเพื่อจะรีบไปช่วยมาหยาที่จัดร้านใกล้จะเสร็จลูกค้าเริ่มเข้ามานี่ก็เกือบจะบ่ายสามแล้ว ของ มาหยาขายได้เรื่อย ๆ แบบ แทบทำไม่ทันก็ว่าได้เลย“ฮัลโหล มาหยา ไอมาเอาขนม”ฝรั่งรูปหล่อหัวทองตาสีฟ้าน้ำทะเลที่ทักทายมาหยาอย่างเป็นกันเอง“อ้าวออสติน มาแล้วหรอ วันนี้จะเอาเพิ่มจากที่สั่งไหม”“เอาเพิ่ม ซิ เอาอีก 10 กล่อง รวมเป็น 30 กล่อง ไอเตรียมไปให้เพื่อนไอ ที่กำลังลงมาภูเก็ตคืนนี้ มีแต่คนชมว่าขนมยูอร่อยมากข้าวเหนียวมะม่วงยิ่งอร่อย” เสียงไทยที่สำเนียงไม่ชัดมาหยากำลังจะเดินไปหยิบขนมใส่ถุงเพิ่มแต่ไม่ต้องได้ขยับเดชได้เอาใส่จัดเตรียมตั้งแต่ได้ยินว่าสั่งเพิ่มแล้ว“ไม่ต้องมาหยาพี่ทำให้แล้ว เรียบร้อยจ้ะ”“ไวมากพี่เดช แย่งงานมาหยาทำหมดแล้วเนี่ย”“นี่จ้ะ ออสติน เรียบร้อย 30 กล่อง ทั้งหมด 1500 บาท”“เอานี่ 2000 ไม่ต้องทอนนะ ไอให้ยูเป็นทิป”“ทิป 500 เลยหรอออสติน ฮ่า ฮ่า”“มากกว่านี้ไอก็ให้ได้ ถ้ายูยอมไปเดทกับไอซักครั้ง”เสียงทีเล่นทีจริงสำเนียงไทยแปล่ง ๆ ที่อัสลานได้ยินทุกคำพูด ปัง ...!!! เสียงแฟ้มฟาดที่เค้าเตอร์อย่างแรง จนต้องหันไปตามเสียงกันเลยทีเดียว อัสลานที่ตั้งใจทำเพื่อให้ไอ้ห
มาหยาของนายหัว บทที่ 7 เปย์เด็กอุปการะ
ร่างบางที่ลงมาก็ตกใจที่เห็นร่างใหญ่ของนายหัวแต่งตัวหล่อมากแต่เหมือน ซีอีโอระดับใหญ่ที่มาตรวจเช็คงานมากกว่าเธอเตรียมข้าวของเสร็จก็รอรถมารับของ “นายหัวจ๊ะ มาไหร่รถเราจะมาจ้ะ”ร่างบางก็สงสัยเพราะนี่ก็เกือบจะหกโมงครึ่งแล้ว “อีก 10 นาทีก็มาแล้วมาหยาใจเย็น ๆ”พูดไม่ทันขาดคำ รถสไลด์ก็ใส่รถหรูใหม่ป้ายแดงยกสูงสี่ประตูก็มาจอดที่หน้าบ้านสวน เจ้าของรถสไลด์ก็ถอยจอดให้ที่หน้าบ้านทันที “นายหัว นี่มันอะไรกันจ๊ะ แล้วใครจะขับกัน”มาหยาที่ตกใจจนหน้าเสีย เพราะอยู่ ๆ ก็มีรถสี่ประตูมาจอดที่หน้าบ้านแบบนี้ “ก็ฉันไงขับให้เธอเอง ไปซิให้ช่วยกันขนของขึ้นรถเดี๋ยวจะสายเอาได้นะ”อัสลานรีบพูดก่อนที่จะให้ร่างบางถามเรื่องรถอีก เขาก็อยากจะซื้อรถให้ร่างบางได้ใช้งาน จะได้ไม่ต้องพึ่งพานายหัวใหญ่นั่นอีก ตัดไฟตั้งแต่ต้นก็ดี มาหยาที่บอกทางให้อัสลานว่าร้านอยู่ตรงไหนเป็นซอยที่มีนักท่องเที่ยวชุกชุมเพราะมีบาร์เปิดเต็มทั้งซอยตั้งแต่ต้นซอยยันท้ายซอย ส่วนร้านขนมของมาหยา ก็อยู่ต้นซอยใครเข้ามาก็เจอเธอก่อนอย่างที่พูดจริง ๆ มาหยาตาแหลมคมมาก อัสลานมาจอดที่หน้าเล็ก ๆ สีชมพูร้านโดดเด่นเพราะเป็นเหมือนบ้านขนมขนาดเล็ก ๆ ด้านหน้าเป็นตู้เ
มาหยาของนายหัว กระชับสัมพันธ์
“มาหยา ฉันหิวข้าว”ร่างใหญ่ของนายหัวอัสลานที่หมดแรงแค่นั่งปั้นแป้ง ทำเอากระดูกสันหลังเคล็ด ตอนเขานั่งเซ็นเอกสารกับต่อสู้ไม่เคยปวดหลังเลย “นายหัวรอซักครู่นะจ๊ะ ใกล้เสร็จแล้ว”มาหยาที่ปกติก็ไม่ได้กินข้าวเย็นกลายเป็นต้องมาเหนื่อยเพิ่มขึ้นเพราะมีผู้มีพระคุณมาเป็นภาระเธอซะแล้ว อัสลานนั่งรอมาหยาที่โต๊ะกินข้าว เธอที่เอากับข้าวออกมาทีละอย่างเป็นอาหารไทย บ้าน ๆ มาก แต่อาหารแต่ละอย่างออกมาหน้ากินทั้งนั้น แต่ไม่รู้จะอร่อยเหมือนหน้าตาหรือเปล่า “วันนี้เรากินแค่นี้ นายหัวกินได้ใช่ไหมจ๊ะ” “กินได้ซิ น่ากินทุกอย่างเลย”รายการเมนูก็ฉู่ฉี่ปลาทู ไข่เจียวหมูสับ และต้มยำไก่บ้านน้ำใส มาหยาลุกขึ้นตักข้าวสวยในโถใส่จากให้กับนายหัวที่นั่งตัวโตดูใหญ่เทอะทะสำหรับเธอเหลือเกิน “มาหยา พรุ่งนี้เธอไปร้านยังไงละ”เขาก็ลืมถามเพราะเธอไม่ได้มีรถเขาไม่เคยซื้อให้เธอเลย “พรุ่งนี้รถของนายหัวใหญ่ จะมารับจ้ะ” “ใครนายหัวใหญ่ !!” “นายหัวใหญ่คือเจ้าของบาร์ข้าง ๆ ร้านของมาหยาจ้ะ แกใจดีให้รถที่ร้านมารับมาหยาเป็นประจำ บางทีก็รับขนมของมาหยาเอาเข้าไปขายในบาร์ด้วย” อัสลานแทบอิ่มข้าว แค่ไอ้ชิน ไอ้เดช ก็ยังไม่ทันได้เคลียร์ให้พ้นท
มาหยาของนายหัว บทที่ 5 ศึกษาชีวิตเด็กในอุปการะ
“มาหยา มาหยา” เสียงตะโกนลั่น รถกระบะคันงามสีดำมาจอดพร้อมกับพวงมะพร้าวกะทิเต็มหลังรถ ที่จอดหน้าบ้านสวนของเขา “จ้าพี่ชิน รอแปปนะ เดี๋ยวลงไป”เสียงตะโกนตอบรีบวิ่งลงมาจากห้องชั้นสองเพื่อตรงไปหน้าบ้านอัสลานที่แอบมองร่างเล็ก กาแฟแทบพุ่งออกจากปากเมื่อเสื้อที่เธอใส่โคตรเซ็กซี่ เสื้อกล้ามสายเดี่ยวสีน้ำตาล โชว์สองเต้าใหญ่เบียดกันแทบระเบิดออก กางเกงขาสั้น วิ่งออกไปหาเด็กผู้ชายที่กำลังยืนยิ้มรอเธออย่างร่าเริง“ใครอนุญาตให้เธอโชว์ร่างกายขนาดนี้ มาหยา”สองคนยืนคุยกันยิ้มกระซิบกระซาบอย่างออกรถออกชาติ ส่วนลูกน้องสองคนก็โยนมะพร้าวกะทิที่ปอกแล้วออกมาจากท้ายรถ มาหยาเธอลืมไปว่า ผู้มีพระคุณของเธอมาอยู่ด้วยแล้ว หลายอย่างเลยยังปรับตัวไม่ค่อยได้ เธอเคยชินกับการแต่งตัวสบาย ๆ มากกว่าโดยไม่ได้คิดอะไร“เท่าไรจ้ะพี่ชิน”“รอบนี้พี่ลดราคาพิเศษให้เลย หมดคัน 2000 พอ”“เสาร์นี้พี่จะเข้าไปช่วยรอบเย็นนะมาหยา พี่ติดติวสอบนะ”“ไม่เป็นไรจ้ะ มาหยาทำคนเดียวสบายมาก”มาหยาควักเงินที่เสียบไว้ในเต้าใหญ่ของเธอ เอาออกเพื่อมาจ่ายให้กับชิน พรูด..!! แค่ก แค่ก เสียงใหญ่สำลักาแฟอัสลานตาเลือก สำลักกาแฟเต็มโต๊ะ ของแท้รอบนี้
มาหยาของนายหัว บทที่ 4 เริ่มบุกเดี่ยวแล้วนายหัว
ร่างเล็กที่สูงเพียง 157 ซม. เดินตามหลังแผ่นหลังกว้างออกจากโรงพยาบาล นายหัวอัสลานเดินบังร่างเล็กมิด แถมไม่พอ เขาเอาเสื้อสูตรตัวโคร่งใหญ่ของเขา คลุมตัวเธอปิดออกมาจากห้องผู้ป่วยพิเศษ เธอถามเขาอย่างสงสัยแต่ไม่ได้คำตอบ ได้แต่คำสั่งกลับมาแทนว่าให้ใส่ก็ใส่เถอะ มาหยาจะบ้าตายเพราะเสื้อเขาหนักมาก แล้วเสื้อของนายหัวอัสลานใหญ่มากยังกับชุดคลุมที่มันยาวแทบจะถึงตาตุ่มอยู่แล้วก็เท่าที่ดูด้วยตาเปล่านายหัวอัสลานสูงกว่าพี่เดชที่สูง 180 ซม.อีกแล้วเธอก็เดินดุ๊กดิ๊กเพื่อให้ทันก้าวยาว ๆ ของนายหัวผู้ที่กำลังเริ่มเข้ามาปั่นป่วนชีวิตอันสงบสุขของเธอ นายหัวในจินตนาการคือพูดน้อย ไม่จุกจิก ไม่ทำเธอเป็นประสาทได้ขนาดนี้ อยู่กับนายหัวแค่วันเดียว 5 นาที 4 อารมณ์เธอจัดการไม่ถูกว่าต้องทำตัวยังไง ได้แต่เดินตามนายหัวอัสลานต้อย ๆ เหมือนเธอเป็นลูกสมุนเจ้าพ่อเลย เดชที่ขับรถมารอหน้าโรงพยาบาล เพื่อรอรับคนทั้งสองที่กำลังเดินลงมาจากตึกผู้ป่วยพิเศษ เขาถึงกับขำแตก น้ำตาไหลที่เห็นว่ามีคนเกิดอาการหวงของขึ้นมาดื้อ ๆ แบบที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากผู้มีพระคุณ เดชพออ่านใจนายหัวอัสลานของเขาออกแล้วว่าคิดจะทำอ
มาหยาของนายหัว บทที่ 3 ละลายพฤติกรรมเด็ก
เดชที่ได้รับคำสั่งงานก็จัดการโทรสั่งลูกน้องจัดการทุกอย่างที่บ้านสวน เขาที่ยังอยู่โรงพยาบาลกับนายหัว ก็เห็นน้องสาวตัวแสบอย่างมาหยากินข้าวเสร็จแล้ว น่าจะอยากกินผลไม้พอหันจะกลับเข้าไปปลอกให้เธอ ปรากฏว่านายหัวอัสลานทำเองเรียบร้อย พร้อมกับนั่งมองมาหยากินจนแก้มป่องทั้งสองข้าง เดชเริ่มรู้สึกมีกลิ่นตุ ตุ ซะแล้วนายหัวผู้ที่รักความโสดยิ่งชีพ จะสละโสดเพราะเด็ก 19 หรือเปล่าเนี่ย เขาเห็นก็อดขำไม่ได้“ส้มอีกไหมดาหวัน เดี๋ยวฉันปลอกแกะให้อีก” เขาถามเด็กในอุปการะด้วยความเป็นห่วงเป็นใย นั่งเฝ้าไม่ห่างเลย“พอแล้วจ้ะ นายหัว นายหัวยังไม่ทานอะไรเลย ให้มาหยาปลอกส้มให้นายหัวเอาไหมจ้ะ” เสียงน่ารักเล็ก ที่พูดอยากจะปลอกส้มให้ผู้มีพระคุณที่มาดูแลเธอด้วยตัวเองเธออยากจะตอบแทนเขาทุกอย่างที่ทำได้โดยไม่มีข้อแม้เลยสำหรับเธอมีเพียง นายหัวอัสลาน นม และเดชที่เป็นครอบครัวสุดท้ายในชีวิตเหลืออยู่“เอาซิ ฉันกำลังหิวพอดี”อัสลานยื่นส้มให้กับมาหยาที่เพิ่งถอดสายน้ำเกลือออก จริง ๆ เขาไม่หิวหรอก ปกติก็แทบจะกินข้าวมื้อเดียวอยู่แล้ว แต่เขาอยากให้มาหยาเอาใจเขาบ้างเลยยอมหิวขึ้นมาซะดื้อ ๆมาหยารับส้มจากนายหัวมา ใช้สองมือเรียวปลอกส้มอ
มาหยาของนายหัว บทที่ 2 พบเจอเจ้าของชีวิต
ดวงตาเล็ก ๆ เปิดออก ภาพเบลอมัวจนจำอะไร เธอรู้สึกปวดเนื้อปวดตัว ปวดหัวไปหมด ภาพสุดท้ายที่จำได้คือเธอกำลังรีบกลับบ้านหลังจากทำกิจกรรมที่โรงเรียนเสร็จวันสุดท้าย แต่ว่าฝนตกหนักแล้วรถเสียหลักลงข้างทาง แล้วที่นี่ที่ไหน แล้วเพื่อนเธอละ“จิ๊บ จิ๊บ” เสียงแหบพร่าของมาหยาที่เรียกชื่อของเพื่อนรักออกมาเป็นอย่างแรก เพราะเธอมีเพื่อนเพียงคนเดียวที่เป็นเพื่อนสนิท“อ้าวตื่นแล้วหรอ เป็นไงบ้าง” เสียงทุ้มต่ำที่พูดออกมาด้วยความเป็นห่วงเป็นใย“เออ นายหัวอัสลานใช่ไหมจ๊ะ” เสียงแหบพร่าตอบกลับมาพร้อมกับหัวใจดวงเล็ก ๆ ที่เฝ้าคิดถึงนายหัวผู้มีพระคุณมาตลอดเวลา 5 ปี เขาไม่เคยมาหาเธอเลย แต่มักจะซื้อของต่าง ๆ ส่งมาให้เธอทุกเทศกาลเลย“ใช่ ฉันเอง เธอทำไมรู้ละฮึ” เขารู้สึกแปลกใจกับร่างเล็กตรงหน้าที่จำเขาได้ทันที ทั้งที่ไม่เคยเจอกันเลย“จำได้ซิจ๊ะ ก็นายหัวเป็นผู้มีพระคุณของมาหยานี่จ๊ะ”“ฮึม”“แล้วเพื่อนมาหยาละจ๊ะนายหัว”“เพื่อนเธอไม่เป็นอะไร มีแต่เธอที่ตกใจจนสลบไป”“นม มาหยายังไม่ได้บอกนมเลยจ้ะ โดนนมดุแน่เลย” ใบหน้าซีดเริ่มทำหน้าประวิงกังวล“นมไม่ต้องห่วงหรอก ฉันบอกแล้ว ว่าเธอประสบอุบัติเหตุนิดหน่อย เดี๋ยวฉันจัดการให้”“
มาหยาของนายหัว บทที่ 1 มาหยา
“ใครให้มึงเข้ามาในห้องกู มาหยาไปไหน!!” เสียงตะโกนลั่นห้องไม่สนใจใครทั้งนั้น“นะ นาย คือมาหยาไปช่วยงานในครัวครับ” ลูกน้องอย่างเดชแทบเข่าทรุดเมื่อนายหัวอย่างอัสลาน อีแวนสัน อ่านต่อได้ที่ ลูกครึ่งไทยอิตาลี เจ้าของรีสอร์ตทางใต้และธุรกิจสีดำอีกไม่กี่อย่างแต่มูลค่านับไม่ได้ เขาอายุ 40 ปี สูง 190 ซม. หน้าตาหล่อ จมูกโดง หน้ารูปไข่ ไว้หนวดเคราถูกตัดแต่งให้เข้ากับใบหน้า ราวกับพระเจ้าพระทาน ร่างกายกำยำใหญ่โต ผิวแทนนิดหน่อยเพราะตากแดด ลูกน้องนับร้อยชีวิตที่เขาต้องดูแลบริหารเรื่องรีสอร์ตเรื่องผู้หญิงมากหน้าหลายตามาไม่ซ้ำหน้า ที่พร้อมจะพลีกายถวายหัวให้กับนายหัวอัสลานคนนี้ ด้วยความเลื่องชื่อ ความแซ่บบนเตียง ขนาดของลูกครึ่งไทยอิตาลีหนุ่มตาน้ำข้าวคนนี้ ที่สมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตรในนิยายสาว ๆ พร้อมจะถวายตัวเป็นเมียนายหัวทั้งนั้นแต่คนอย่างอัสลานเขาเลือกที่จะครองโสด เขาไม่สนใจเรื่องแต่งงาน เขาไม่เชื่อในความรัก และไม่คิดจะมีความรักเข้ามาในหัวเข้าเลยตลอดเวลาจนอายุ 40 ปี ยิ่งอายุเพิ่มขึ้นความหล่อเหลากับไม่ถดถ้อยลง กลายเป็นขวัญใจสาวน้อยใหญ่ สาวแก่แม่หม้ายพากันเข้าคิวอยากจะเป็นเมียนายหัวอัสลานทั้งนั้น ด้วย
