บทที่35

"ท่านหมอเจ้าคะ ข้านำต้นโสมมาส่งเจ้าค่ะ"

เว่ยเหนียนเหยายื่นกล่องโสม วางลงบนโต๊ะที่ท่านหมอนั่งอยู่

"เจ้าไปเสียนาน ข้าคิดว่า เจ้าจะหามาไม่ได้เสียแล้ว"

หมอชรานำกล่องโสมมาเปิดดู พอฝากล่องเปิดขึ้น ชายชราถึงกับมือไม้สั่นรีบประคับประคองกล่องโสมวางลงบนโต๊ะ

"โสมต้นนี้สมบูรณ์มากนัก ข้าคิดว่ามันน่ามีอายุหลายสิบปีเลยทีเดียว ราคาของโสมต้นนี้น่าจะอยู่ที่เจ็ดร้อยถึงแปดร้อยตำลึงทอง ข้าคิดว่าเจ้าจะหาซื้อโสมต้นเล็กๆ มาเสียอีก"

"เดิมทีข้าก็คิดเช่นนั้น แต่สหายของข้าบอกว่ามีคนให้โสมต้นนี้กับเขามา แต่เขาไม่ได้ใช้ เลยให้ข้ามาอีกทีเจ้าค่ะ"

" สหายดี! สหายดี! เจ้ามีสหายที่ดีเช่นนี้ ถือว่ามีบุญยิ่งนัก อะ เอาคืนไป ข้าใช้แค่รากโสมพวกนี้ก็พอแล้ว"

หมอชราใช้กรรไกรตัดส่วนของรากที่ตนต้องการออกไว้ จากนั้นก็นำโสมใส่ลงไปในกล่อง และส่งให้เว่ยเหนียนเหยาคืน

"มันจะพอหรือเจ้าคะ มิสู้ท่านเอาไว้ให้มากหน่อยดีกว่า"

เว่ยเหนียนเหยาที่เห็นว่า ท่านหมอตัดแค่รากโสมไว้ก็เกรงว่าตัวยาจะไม่พอ คะยั้นคะยอให้ท่านหมอตัดเพิ่มไว้อีก

"พอแล้ว พอแล้ว โสมนี้เจ้าก็เก็บไว้ให้ดี แล้วอย่าเที่ยวไปบอกใครละ เดี๋ยวจะเป็นภัยกับตัวเอง พรุ่งนี้ข้าจะเริ่มรักษาในส่วนที่เหลือ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด อีกห้าวันก็มารับคนกลับไปได้"

"ถ้ายังงั้นข้าและทุกคนขอตัวกลับก่อน พอดีว่าวันนี้ที่บ้านของข้ามีงานตอนเย็น เจ้าค่ะ"

"ตามสบายเถอะ"

หญิงสาวรีบเร่งกลับบ้าน เพราะเห็นว่าถึงเวลายามเซินแล้ว เกรงว่าจะกลับไปทำกับข้าวไม่ทัน

ทางเซียนย้งเอง เห็นว่าเวลายามเซินแล้ว แต่เว่ยเหนียนเหยายังไม่กลับ จึงให้ซินเซียงออกมาจากโรงงานกลับมาที่บ้านก่อน โดยเล่าเรื่องที่เว่ยเหนียนเหยาคิดจะทำกับข้าวจากมันฝรั่งและหน่อไม้ให้ท่านผู้นำ และผู้ใหญ่บ้านกิน

ซินเซียงถามถึงเวลานัดหมายที่แจ้งท่านผู้นำไว้ พอรู้ว่าเป็นปลายยามโหย่วก็สบายใจขึ้น นางบอกให้เซียนย้งกลับไปที่บ้านและหุงข้าวที่บ้านเพิ่มด้วยจะได้ทุ่นเวลา จากนั้นค่อยกลับมาหานางที่บ้านหานตรง

เมื่อเข้าไปในครัวบ้านหานตง ซินเซียงหยิบมันฝรั่งขึ้นมาปอกหลายลูก จากนั้นก็หั่นและวางใส่ไว้ในชามไม้

ขณะที่กำลังจะลงมือจัดการกับหน่อไม้เป็นอย่างต่อไป เว่ยเหนียนเหยากับนางลั่วฮวาก็เดินเข้ามาพอดี

"อาเซียงขอบใจเข้ามาก ข้ารีบแทบแย่เกรงจะมาไม่ทัน เป็นข้าที่คิดไม่รอบคอบเองแท้ๆ มาเลือกวันนี้ ที่จะเลี้ยงอาหารผู้อื่น"

หญิงสาวคิดว่าต่อไปนางต้องวางแผนให้รอบคอบกว่านี้ นางนำกล่องโสมไปวางไว้บนชั้นในครัว ตั้งใจว่าเดี๋ยวทำอาหารเสร็จ ค่อยหาที่เก็บใหม่อีกที

เมื่อเห็นป้าลั่วฮวากำลังช่วยซินเซียงจัดการปลอกหน่อไม้ นางจึงหันไปจัดการหุงข้าวก่อน

"พี่สะใภ้เมื่อครู่ข้าให้อาย้งไปหุงข้าวที่บ้านข้าไว้หม้อหนึ่งแล้วเจ้าค่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอก ข้าว่าข้าจะให้พวกเจ้ากับบ้านของท่านป้าลั่วฮวามากินข้าวด้วยกัน บางทีอาจจะต้องหุงข้าวเพิ่มด้วยซ้ำ"

"พี่สะใภ้ท่านกลับมาแล้ว ข้าต้องขอโทษพี่สะใภ้ด้วยนะขอรับที่ให้ซินเซียงออกมาจากโรงงานก่อน ข้าเห็นว่าเวลาเซินแล้ว เกรงว่าท่านจะกลับมาทำอาหารไม่ทัน แล้วจะเสียงานที่วางไว้ขอรับ"

เซียนย้งรีบกล่าวอธิบายถึงเหตุผลที่เขาให้ภรรยาออกจากที่โรงงานมาก่อนเวลา เพราะเกรงว่าภรรยาจะโดนตำหนิ

"ขอโทษอะไร ข้าต้องขอบใจพวกเจ้าต่างหาก เป็นข้าเองที่คิดไม่รอบคอบ ใจเร็วไปหน่อย อ๋อ ข้าว่าจะขอยืมโต๊ะกินข้าวที่บ้านเจ้าสักหน่อยจะได้หรือไม่"

"ได้ขอรับ พี่สะใภ้จะให้ข้านำไปไว้ที่ได้"

"เรื่องนี้เจ้าลองไปปรึกษากับพี่ชายของเจ้าแล้วกันว่าจะรับรองท่านผู้นำกับผู้ใหญ่บ้านที่ไหน ฝากเจ้าบอกน้องบุญธรรมของข้าด้วย ว่าให้อยู่กินข้าวเย็นด้วยกัน"

เซียนย้งเมื่อได้ฟังพี่สะใภ้สั่งงานเสร็จก็เดินออกไปหาหานตงทันที

หานตงเห็นว่าน่าจะจัดโต๊ะกินข้าวไว้ที่ห้องโถงใหญ่น่าจะดีที่สุด เขาเห็นว่าโต๊ะกินข้าวมีน้ำหนักค่อนข้างมาก จึงให้เซียนย้งไปเรียกอาเสิ้นและอาซ่างมาช่วยด้วยอีกแรง

บรรดาชายหนุ่มช่วยกันจัดแจงจัดสถานที่กินข้าวกันอย่างขมีขมัน สักครู่ก็ได้กลิ่นเนื้อตุ๋นลอยออกมาจากในครัว ยั่วน้ำลาย จนท้องของคนทั้งหมดส่งเสียงประท้วง

หานตงขอตัวไปอาบน้ำก่อน เนื่องจากวันนี้เขาออกไปข้างนอกทั้งวันและยังกลับมาใช้แรงโย้กย้ายโต๊ะอีก

เกรงว่าตัวเองจะมีกลิ่นเหงื่อ เดี๋ยวจะทำให้ขายหน้าภรรยาตอนที่ท่านผู้นำกับผู้ใหญ่บ้านมาถึง

เมื่อคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนั้นต่างก็เห็นด้วย หานตงเมื่อเห็นว่าทุกคนอยากจะอาบน้ำรวมกัน จึงให้ไปตามอาเส้ากับเด็กๆ มาอาบน้ำที่ริมลำธารด้วยกันไปเลย

ภาพหนุ่มใหญ่ หนุ่มน้อยที่ขณะนี้ มารวมตัวกันอาบน้ำที่ริมลำธารอย่างครึกครื้น กลายเป็นทัศนียภาพที่น่ามองอย่างประหลาด เสียดายก็แต่ไม่มีใครมีโอกาสได้เห็นก็เท่านั้น

บรรดาหนุ่มใหญ่ที่อาบน้ำเสร็จ รีบเดินเข้าครัวไปช่วยฝ่ายหญิง นำช่วยชามออกมาจัดโต๊ะอาหาร ส่วนบรรดาหนุ่มน้อยก็ช่วยดูแลเด็กๆ แต่งเนื้อแต่งตัว

หานตงเห็นว่าพวกผู้หญิงทำกับข้าวเสร็จแล้วก็บอกให้รีบไปอาบน้ำทันที ตัวเขาและเซียงย้งรับหน้าที่นำอาหารออกไปจัดวางเอง

วันนี้ภรรยาเขาลงมือทำอาหารหลายอย่าง ทั้งน้ำแกงต้มกระดูกหมูกับมันฝรั่ง ผัดมันฝรั่งใส่ไข่ หน่อไม้ผัดใส่เนื้อหมู และเนื้อหมูตุ๋นใส่มันฝรั่ง

ของทั้งหมดถูกใส่อยู่ในชามไม้ขนาดใหญ่ ที่ภรรยาฝากเขาให้ซื้อกลับมา ช่วงที่วิ่งไปส่งของให้ชุนเหมย ตอนแรกเขายังตกใจว่า นางจะซื้อของพวกนี้กลับมาทำไม เพราะชามมีขนาดใหญ่มาก

แต่เมื่อมาเห็นวันนี้ถึงได้เข้าใจว่า นางคิดการณ์เผื่อไว้สำหรับวันข้างหน้าอย่างรอบคอบ

เซียนย้งมีความเห็นว่า โต๊ะกินข้าวนั้นมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ผู้ใหญ่เจ็ดคนนั่งได้สบาย คงต้องให้หานตงกับเว่ยเหนียนเหยานั่งที่โต๊ะของกลุ่มท่านผู้นำและผู้ใหญ่บ้าน

ส่วนอาหารก็ตักใส่ชามเล็กลงมาหน่อย โดยตักไว้อย่างละสองชาม เพื่อสะดวกในการตักกิน ส่วนถ้าของหมดเขากับซินเซียงจะเป็นคนดูแลคอยเติมอาหารเอง

หานตงเห็นด้วย จากนั้นคนทั้งคู่จึงเร่งมือจัดการตามที่พูดเพราะเห็นว่าใกล้เวลานัดหมายแล้ว

ก่อนถึงเวลานัดหมายครอบครัวหานตงก็จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย หานตงและเซียนย้งเดินออกมารอคณะท่านผู้นำ และผู้ใหญ่บ้านที่หน้าประตูก่อนถึงเวลาเล็กน้อย

เมื่อคณะท่านผู้นำ และผู้ใหญ่บ้านมาถึงก็ยิ้มแย้มหน้าบาน เมื่อเห็นว่าเจ้าของบ้านออกมายืนต้อนรับถึงหน้าประตู

คนทั้งหมดถึงกับตกตะลึงในความใหญ่โตของบ้านทั้งสองหลัง ต่างคิดว่าครอบครัวของหานตงคงจะมีโชคกับการค้าครั้งนี้อยู่มากที่เดียว จึงสามารถปลูกสร้างบ้านหลังขนาดนี้ออกมาได้

เมื่อเข้าไปถึงในบ้านทั้งหมดก็ต้องตะลึงกับเครื่องเรือนภายในห้องโถงอีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นชุดรับแขกที่ทำจากไม้เนื้อดี หรือโต๊ะกินข้าวที่วางอยู่กลางห้อง

ทั้งหมดล้วนถูกออกแบบและจัดวางอย่างลงตัว มองดูก็รู้ว่าใช้เงินไปไม่น้อย

ผู้นำตระกูลเว่ยรู้สึกเวทนาครอบครัวบ้านใหญ่ของนางเว่ยหมัวหลานอยู่ไม่น้อย หากนางได้เข้ามาเห็นเหมือนอย่างกับเขา

คงแทบกระอักเลือดออกมาก้อนโต ด้วยความแค้นใจ ที่ผลักไสให้ครอบครัวหานตงแยกออกมา มิฉะนั้นพวกนางคงได้เสวยสุขกับวาสนาของครอบครัวนี้อย่างไม่รู้จบ

เว่ยเหนียนเหยาเชื้อเชิญกลุ่มผู้นำ และผู้ใหญ่บ้านเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหาร นางรินน้ำชาให้คนทั้งหมดอย่างนอบน้อม

กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ลอยขึ้นมาจากน้ำชา ทำให้กลุ่มคนทั้งหมดอดใจไม่ไหวที่จะยกถ้วยชาขึ้นมาดื่ม ความขมเล็กน้อยเริ่มกระจายไปทั่วปาก แต่เพียงครู่เดี๋ยวกลับเปลี่ยนเป็นความหวานชุ่มชื่นคอเข้ามาแทนที่

ชาดี ชาดี บ้านของหานตงช่างรู้จักเสพสุขกับการใช้ชีวิตแท้ๆ

หานตงเริ่มเชื้อเชิญให้ทุกคนร่วมกันทานข้าว เว่ยเหนียนเหยา และซินเซียงตักน้ำต้มกระดูกหมูให้ทุกคนได้ดื่มเป็นชามแรก

น้ำของน้ำแกงหอมหวานด้วยกระดูกหมูที่ใส่ลงไป ยิ่งเติมมันฝรั่งเข้าไปด้วย ยิ่งทำให้รสชาติกลมกล่อมยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อกินเข้าไปแล้วทำให้ท้องรู้สึกอุ่นสบาย

จากนั้นพวกนางก็เริ่มตักข้าวแจกจ่ายให้ทุกคนบนโต๊ะอีกครั้ง เว่ยเหนียนเหยาใช้เวลาบนโต๊ะอาหารค่อยๆ อธิบายแหล่งที่มาของมันฝรั่งและหน่อไม้ ให้คณะผู้นำ และผู้ใหญ่บ้านรู้จัก

ทั้งรับรองว่าอาหารพวกนี้ไม่มีพิษ เพียงแต่ต้องรู้จักเก็บรักษา ไม่ปล่อยให้เน่าเสียแล้ว ถึงจะนำมาทำอาหารกินก็เท่านั้น

คณะผู้นำตระกูลถูกใจรสชาติของอาหารที่นางทำออกมามาก ทั้งยังยอมรับความใจกว้างของหานตงที่ยอมบอกแหล่งที่มาของอาหาร เพื่อช่วยคนในหมู่บ้าน

ผู้ใหญ่บ้านคิดว่า หากอาหารพวกนี้หาได้ที่ในป่า เขาควรจะนำไปบอกหมู่บ้านอื่นด้วยหรือไม่ ตอนนี้เพื่อนๆ เขาที่เป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่อื่นๆ ต่างแวะเวียนกันมานั่งปรับทุกข์เรื่องปากท้องของพวกลูกบ้านอยู่ไม่ขาด

หลังจากที่คณะผู้นำ และผู้ใหญ่บ้านอิ่มหนำและสักถามเรื่องแหล่งอาหารอยู่หลายประโยค พวกเขาจึงเอ่ยปากขอตัว

เว่ยเหนียนเหยา ให้หานตงมอบชาเกสรดอกบัวให้กับพวกเขากลับไปคนละเล็กน้อย บอกกล่าวว่าชานี้ช่วยบำรุงร่างกาย ช่วยให้เลือดลมเดินดียิ่งขึ้น

คณะผู้นำทั้งหลายกับผู้ใหญ่บ้าน ยิ้มแก้มปริ ปัญหาหนักอกถูกคลี่คลาย แถมยังได้ของติดไม้ติดมือกลับไปกันอีก

หลังจากกลุ่มผู้มาเยี่ยมเยียนกลับไป คนทั้งหมดก็พร้อมใจไล่เจ้าของบ้านหญิงชายขึ้นห้องนอน พร้อมเจ้าตัวน้อยทั้งสอง

ซินเซียงเห็นว่าพี่สะใภ้ของนางเพลียมากจนจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว จึงเร่งหานตงให้พาขึ้นไปนอน ส่วนข้าวของต่างๆ นางกับเซียนย้งจะดูแลจัดเก็บให้เรียบร้อยเอง

หญิงสาวเดินขึ้นห้องนอนอย่างจำยอม นางเองก็รู้สึกว่าเรี่ยวแรงที่มีถึงขีดจำกัดแล้ว ตอนนี้นางขอพักสักนิดก่อนก็แล้วกัน

หานตงเดินตามภรรยาขึ้นมาที่หลัง เนื่องจากเขากลับเข้าไปเอาน้ำร้อนจากในครัวขึ้นมาด้วย

ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างเอ็นดูภรรยา

ร่างงามที่เอนตัวพิงกับเสาเตียงหลับตาพริ้ม ลมหายใจเริ่มเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ

นางคงตั้งใจรอเขาขึ้นมานอนพร้อมกัน ดูสิแม้กระทั่งเสื้อนอกก็ยังไม่ได้ถอด

ชายหนุ่มจัดแจงถอดเสื้อนอก รองเท้า ถุงเท้าให้กับภรรยาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะนำร่างงามนอนลงไปบนที่นอน

เขานำผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้าตาและมือไม้ให้ภรรยา ก่อนจะห่มผ้าให้นางอีกครั้ง เมื่อเห็นว่านางหลับสบายดีแล้ว จึงเดินออกไปตรวจดูความเรียบร้อยของด้านล่างอีกครั้งก่อนจะกลับเข้านอน

ทุ้กกกกกคน เตรียม ขัน สบู่ ไปตีโป่ง กับพ่อเร็วววววว