พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ

บทนำ“อย่าคิดว่าทอดกายให้ฉันเชยชมแล้วฉันจะไม่เกลียดเธอนะปลายฝน.. ไม่ว่าจะยังไงฉันก็เกลียดเธออยู่และแม้ว่าฉันจะได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ฉันก็ไม่มีวันรักเธอหรือยกย่องเธอให้เป็นเมียฉันหรอกนะ..”ถ้อยคำเย็นชาเชือดเฉือนที่ดังออกมาจากเรียวปากบางสวยสีชมพูระเรื่อดุจริมฝีปากอิสตรีนั้นทำให้ ปลายฝน น้ำตาไหลรินหลั่งประหนึ่งเขื่อนพัง...“และจำใส่หัวเธอไว้ด้วยว่า เธออยู่ในสถานะไหน อย่าสะเออะแสดงอาการให้ใครรู้ล่ะว่าเธอกับฉันมีอะไรกันแค่ไหน มีหน้าที่ให้ความสุขฉันก็ทำแค่นั้น อย่าได้คิดว่าจะเผยอมาเทียบกับฉันหรือเทียบกับ ทราย เพราะเธอคือผู้หญิงที่ฉันจะแต่งงานด้วย”ร่างสูงงามสง่าของ อัครา ลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าต่อหน้าเธออย่างไม่เร่งร้อน ร่างแกร่งงดงามด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบชนิดนายแบบบางคนยังอาย ใบหน้าเรียวยาวขาวสะอาด ดวงตายาวรีรูปเม็ดอัลมอลด์สีน้ำตาลคมเข้มภายใต้คิ้วเข้มดกหนา จมูกโด่งคมรับกับเรียวปากบางเฉียบได้รูปสีชมพูอัครา จงบริบูลย์ไพศาล หรือ อาซัน ลูกชายคนโปรดของ อโนมา หรือแม่อ้อน กับอัคคี ที่ปลายฝนให้ความเคารพรักเสมือนแม่และพ่อแท้ๆ ของตน แม่อ้อนนั้นใจดีอ่อนโยนอ่อนหวานและเต็มไปด้วยเมตตาเอ็นดูเธอเช่นเดียว

ตอนที่2.วันรุ่งขึ้นปลายฝนก็แต่งตัวอย่างเรียบร้อยสวยงามเพื่อจะเข้าบริษัทไปฝึกงานพร้อมคุณอัคคี สาวน้อยยิ้มสดใสและเข้าไปช่วยงานในครัวเช่นทุกวันแต่วันนี้เหล่าแม่ครัวไม่ยอมให้เธอช่วยทำเพราะกลัวว่ากลิ่นอาหารจะติดเสื้อผ้าสวยๆ ของเธอเสียหมด“โธ่ รู้แบบนี้ฝนใส่ชุดอยู่บ้านเก่าๆ มาช่วยป้าแย้มกับป้าโฉมทำกับข้าวดีกว่า” ปลายฝนบ่นยิ้มๆ แต่ก็ช่วยสาวใช้ยกสำรับอาหารมาตั้งโต๊ะเหมือนดังเช่นทุกวันโดยไม่รู้ว่าขณะที่ตนกำลังจัดโต๊ะอยู่นั้นอัคราได้ยืนมองเธออยู่นานแล้ว“นี่คิดจะประจบเอาตำแหน่งไหนในบริษัทล่ะ” เสียงพูดลอยๆ ของน้ำเสียงที่เธอจำได้แม้แต่ในเวลาหลับก็ทำให้ปลายฝนชะงักใจเต้นรัวก้มหน้านิ่งไม่กล้าเงยหน้ามองเขากลัวว่าเขาจะหาเรื่องด่าว่าเธออีก“ทำเป็นเงียบนี่คืออะไร มารยาหรือเพราะละอายใจ” อัคราเสียงเข้มขึ้นปลายฝนเดาได้ไม่ยากว่าเขาจะทำหน้าแบบไหน คงจะมองเธอเหมือนสิ่งที่น่ารังเกียจและดวงตาเต็มไปด้วยแววดูแคลนอีกเช่นเดิม“อ้าว อาซันมาแต่เช้าเลยนะเรา..” คุณอัคคีซึ่งเดินลงมาพร้อมกับภรรยาที่รักเอ่ยทักยิ้มๆ อัคราค่อยๆ เลื่อนเก้าอี้นั่งลงตรงข้ามคนที่เขาไม่ค่อยชอบหน้าแต่ต้องนั่งรับประทานอาหารร่วมโต๊ะกันทุกวันและต้อง