MasukShare
ตอนที่7.
Terakhir Diperbarui:
2024-10-31 20:22:57ตอนที่7.
“ไม่รู้ล่ะ พี่รู้ดีว่าตัวเองสวย” สองพี่น้องต่อล้อต่อเถียงกันอย่างสนุกสนานสร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้กับทุกคนในครอบครัว
“โน่น พี่สิงโตสุดหล่อหล่อมาแล้ว..” อาทิตย์วราร้องขึ้นด้วยอาการดีอกดีใจสุดขีดเมื่อมองเห็นร่างสูงของสิงหราชถือดอกไม้ช่อใหญ่มาหาพวกตนด้วยรอยยิ้มทรงเสน่ห์
“สวัสดีครับคุณอา”
“สวัสดีจ้ะ” สองสามีภรรยารับไหว้ชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มเอ็นดู
“สวัสดีครับพี่สิงโต”
“สวัสดีค่ะพี่สิงโต เอ.. ดอกไม้นี่เอามาให้ใครกันคะ” ปลายฝนล้อชายหนุ่มยิ้มๆ
“ก็จะใครละครับก็เอามาให้ฝนนั้นล่ะ..” ชายหนุ่มรับพร้อมทั้งยื่นดอกไม้ช่อสวยให้ปลายฝนแล้วปรายตามองสาวน้อยแสนงามที่ตนเคยล้อว่า ยายอิ่มอุ่นตุ่มเดินได้ ในวันวานด้วยแววตายิ้มพรายเหมือนล้อเลียน อัจฉรียาพรจึงไหว้เขาอย่างเสียไม่ได้เมื่อทุกคนมองเธอเป็นตาเดียว...
“หวัดดีค่ะ” สิงหราชยิ้มรับแล้วหันมายิ้มให้ปลายฝน
“ยินดีด้วยนะครับน้องฝน ทั้งยินดีกับความสำเร็จของบัณฑิตเกียรตินิยมอันดับสองและยินดีกับตำแหน่งเลขาที่ทั้งสวยและเก่งของคุณอาอัคคีด้วย..” ปลายฝนยิ้มรับด้วยความปลาบปลื้ม
“ขอบคุณค่ะแม้ว่าสิ่งที่พี่สิงโตพูดมันจะดูเวอร์ไปก็เถอะ”
“ไม่เวอร์ไปเสียหน่อยไม่เชื่อถามคุณอาทั้งสองดูสิ”
“แหม.. ฝนเขาสวยและเก่งมานานแล้วย่ะ ไม่จำเป็นจะต้องให้ใครมาบอกหรอก” อัจฉรียาพรพูดขึ้นอย่างหมั่นไส้ผู้มาใหม่ เธอกับปลายฝนห่างกันเพียงปีเดียวแต่เธอต่างเรียกขานกันอย่างเพื่อนมากกว่า
“อิ่มอุ่น..” คุณอโนมาปรามลูกสาว
“เอาล่ะพ่อว่าเรามาถ่ายรูปกันดีกว่าเอ้า ทุกคนยืนชิดๆ กันหน่อยแล้วยิ้มสวยๆ นั่นล่ะ เอาล่ะยิ้มนะครับทุกคน หนึ่งสองสาม..” คุณอัคคีเองก็รีบห้ามทัพเพราะรู้ดีว่าหากสิงหราชกับลูกสาวของตนมาเจอกันทีไรก็มักจะต้องมีเรื่องราวต่อปากต่อคำกันเสียทุกทีกันเสียทุกทีนั่นเอง...
“น้องฝนเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมหน้าซีดๆ” สิงหราชตั้งข้อสังเกตเมื่อสาวน้อยที่เดินเคียงข้างดูเหมือนจะแปลกๆ ไป แต่ปลายฝนก็ส่ายหน้าปฏิเสธ...
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ คงจะเหนื่อยและเพลียเพราะต้องตื่นเช้าและเหนื่อยกับการซ้อมรับปริญญามั้งคะ”
“จริงเหรอ พี่ว่าเราน่าจะไปหาหมอบ้างดูพักนี้ผอมๆ ไปนะ”
“ขอบคุณค่ะแต่ฝนไม่เป็นไรจริงๆ แล้วนี่พี่สิงโตกลับมากี่วันคะ”
“พี่มาธุระให้คุณพ่อน่ะ มะรืนก็จะกลับแล้ว อีกย่างจะต้องกลับไปเรียนต่อด้วย นี่พี่หนีเรียนกลับมาเพราะว่าอยากมาร่วมยินดีกับบัณฑิตใหม่โดยเฉพาะเลยนะนี่” สิงหราชพูดยิ้มๆ ปลายฝนค้อนอย่างรู้ทัน
“แหม.. อย่าเอาฝนมาเป็นกันชนเลยค่ะ รู้หรอกว่าที่มานี่เพราะอยากเจอว่าที่บัณฑิตใหม่มากกว่า”
“คนรู้ทันแบบนี้ไม่ค่อยน่าคบเท่าไหร่ของขวัญที่ให้เอาคืนมาเลยนะ”
“ให้แล้วให้เลยค่ะไม่คืนหรอก..” ปลายฝนยิ้มกว้างสิงหราชจึงขยี้เรือนผมที่เกล้าอย่างงดงามของเธอเบาๆ อย่างมันเขี้ยว แต่ภาพการหยอกล้อของทั้งสองทำให้ใครอีกคนมองอย่างไม่พอใจ
“จริงๆ แล้วเขาจัดงานเลี้ยงเฉพาะคนในครอบครัวนะ คนอื่นไม่เกี่ยว..” อัจฉรียาพรเดินมาแทรกกลางระหว่างทั้งสองแล้วเกี่ยวแขนปลายฝนให้เดินห่างสิงหราชพลางเชิดหน้ามองชายหนุ่มอย่างบอกให้รู้ว่าเขาคือคนนอก
“บังเอิญว่า พี่สิงโตเป็นลูกชายของพ่อเลี้ยงอินคำกับแม่เลี้ยงเกศราซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่ชายพี่สาวของคุณอาอัคคี ดังนั้นพี่สิงโตก็เท่ากับเกี่ยวดองเป็นหลานของคุณอาและเป็นพี่ชายของยายเด็กอ้วนคนหนึ่งแถวๆ นี้ด้วย ก็เท่ากับว่าพี่สิงโตคือเป็นคนในครอบครัวเหมือนกัน” ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มเยื้อนยียวนอัจฉรียาพรหน้าแดงก่ำปล่อยแขนปลายฝนแล้วเดินมายืนประจันหน้ากับเขาอย่างไม่พอใจ
“นายว่าใครอ้วนไอ้พี่สิงโตขี้เก๊ก”
“ว่าใครกันนะ..” สิงหราชกอดอกมองสาวน้อยที่เท้าสะเอวมองเขาอย่างเอาเรื่องด้วยนึกสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกับเธอ
“เอาล่ะๆ ทั้งสองคนไปหาอะไรกินกันดีกว่าค่ะ..” ปลายฝนห้ามทัพแล้วดึงแขนของอัจฉรียาพรเดินนำหน้าไปยังสวนหย่อมที่จัดเตรียมไว้สำหรับงานเลี้ยงฉลองบัณฑิตใหม่ของปลายฝนซึ่งทุกคนในบ้านรวมไปถึงคนสวนคนขับรถและสาวใช้ทุกคนก็ต่างมาร่วมแสดงความยินดีและรับประทานอาหารร่วมกันด้วยบรรยากาศที่เป็นกันเองซึ่งคุณอโนมาผู้เป็นนายผู้หญิงของบ้านต่างก็อยากให้ทุกคนได้รับความสุขอิ่มหนำสำราญถ้วนหน้ากัน
“ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้พี่สิงโตจอมเก๊ก..” อัจฉรียาพรยังคงไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปหันมาชี้หน้าและแลบลิ้นปลิ้นตาใส่สิงหราชเหมือนเมื่อตอนเป็นเด็กทั้งที่ตอนนี้เธอโตเป็นสาวสะพรั่งแล้ว สิงหราชได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ กับยายเด็กตัวอ้วนกลมในวันวานที่ทำให้หัวใจหนุ่มกระชุ่มกระชวยทุกครั้งที่คิดถึงเธอ...
บรรยากาศในบ้านอบอุ่นและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ทุกคนพูดคุยกันอย่างออกรสและตักอาหารรับประทานกันอย่างเอร็ดอร่อย แต่ในขณะที่อัจฉรียาพรตักยำวุ้นเส้นรวมมิตรของโปรดของปลายฝนมาให้อย่างเอาใจ
“ฝนจ๋า อิ่มอุ่นตักของโปรดมาให้แล้ว”
“อุ๊บ..” ปลายฝนก็ลุกพรวดขึ้นแล้ววิ่งเข้าบ้านไปท่ามกลางความตกใจของทุกคน
“ฝน.. นี่น้องอิ่มอุ่นทำอะไรผิดไหมคะคุณแม่ คุณพ่อ..” สาวน้อยหน้าซีดทำท่าเหมือนจะร้องไห้เมื่อคิดว่าตนทำให้ปลายฝนไม่พอใจคุณอัคคีจึงเข้ามาโอบกอดแล้วลูบศีรษะเล็กเบาๆ
“ไม่หรอกลูก หนูฝนเขาอาจจะไม่สบาย”
“เดี๋ยวแม่จะเข้าไปดูหนูฝนหน่อยนะ เอาล่ะทุกคนไม่ต้องตกใจนะจ๊ะ ตามสบายเลยจ้ะ..” คุณอโนมาลุกเดินตามปลายฝนเข้าไปในบ้าน ผู้สูงวัยหน้าซีเผือดเมื่อได้ยินเสียงอาเจียนโอ้กอ้ากดังออกมาจากห้องน้ำรับรองชั้นล่าง ร่างระหงที่ยังคงงดงามสมวัยเดินไปหาสาวน้อยที่โก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายช้าๆ
“เป็นอย่างไรบ้างหนูฝน”
“ฝน.. เวียนหัวค่ะ” สาวน้อยตอบอย่างแผ่วระโหย พลางโผเผล ออกมาจากห้องน้ำ คุณอโนมาส่งกระดาษให้เช็ดหน้าแล้วประคองร่างบอบบางไปนั่งที่โซฟาช้าๆ
“คุณแม่ขา ฝน..” ปลายฝนเงยหน้ามองผู้มีพระคุณด้วยน้ำตาเมื่อรู้ตัวดีว่าสาเหตุที่ตนอาเจียนเช่นนี้เกิดจากสาเหตุอะไรแม้ไม่ค่อยแน่ใจแต่ลึกๆ แล้วเธอรู้ตัวดี
“ไม่เป็นไรจ้ะคนดีของแม่อ้อน ไม่ต้องเสียใจนะเราจะช่วยกันแก้ไข ไหนบอกมาสิว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร” ผู้เป็นเสมือนมารดาแท้ๆ เอ่ยถามเสียงนุ่มนวลปลายฝนยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมรู้สึกละอายใจเกินจะเอื้อนเอ่ยคำใดๆ ออกมาได้แต่ส่ายหน้ากับอกนุ่มอบอุ่นของนางอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี
“ฝนบอกไม่ได้ค่ะ ฝน..”
“เอาเถอะ ยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าพรุ่งนี้เราจะไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจให้แน่ใจและฝากท้องให้เรียบร้อยดีไหม”
“ฝนขอโทษค่ะ ฝนเป็นลูกที่ไม่ดีทำให้คุณแม่คุณพ่อผิดหวัง อับอาย..”
Bab terkait
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่8.
ตอนที่8.“ไม่เลยจ้ะ ทุกคนเรามันก็ต้องมีผิดพลาดและพลั้งเผลอกันได้ทุกเมื่อ แม่อ้อนเองก็เคยพลั้งพลาด การที่ใครสักคนจะทำผิดทั้งโดยไม่ตั้งใจหรือตั้งใจ ไม่ได้หมายถึงว่าคนคนนั้นเป็นคนไม่ดีหรือเหลวไหลน่าอับอาย แต่เมื่อผิดแล้วแก้ไขก็สมควรแก่การให้อภัย แต่ถ้าผิดพลาดพลั้งแล้วไม่แก้ไขไม่ปรับปรุงตัวยังคงทำผิดอยู่ซ้ำๆ ต่างหากที่น่าเป็นห่วงและน่าอับอายน่าผิดหวัง ฝนไมได้ทำให้แม่กับพ่อผิดหวังเลยนะจ๊ะตรงกันข้ามฝนเป็นเด็กดีและทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจมาก อย่าคิดมากเลยลูก” “แต่ฝน..” ปลายฝนสะอื้นฮึกตีบตันไปทั้งใจ“เช็ดน้ำตาซะ แล้วออกไปทานข้าวกันกับครอบครัวของเรา จำไว้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราคือคนในครอบครัวเดียวกัน ต้องรักกันสามัคคีและให้กำลังใจกัน ถ้าหากฝนท้องจริงๆ แม่ก็ดีใจที่จะได้อุ้มหลานไม่ว่าเด็กคนนี้จะเกิดจากสาเหตุใดก็ตาม เขาคือลูกของฝนและเป็นหลานของแม่ จำไว้นะลูก”คุณอโนมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มขาวซีดเบาๆ ปลายฝนพยักหน้าแล้วกราบลงกับอกอุ่นของนางด้วยความซาบซึ้ง หนทางที่มืดมนก่อนหน้านี้พลันสว่างไสวไปด้วยความรักและเมตตาของคุณอโนมา เธอช่างมีบุญเหลือเกินที่ได้คุณอโนมารับอุปการะเลี้ยงดูด้วยดีเสมอมา..
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่9.
ตอนที่9.“เอาล่ะในเมื่อคิดว่ามันสมควรแล้วฝนก็ไม่ห้ามหรอก แต่อยากจะบอกว่าให้อิ่มอุ่นคิดไตร่ตรองดีๆ ก่อนก็เท่านั้น เพราะต่างก็มีหน้ามีตาทั้งสองฝ่าย อีกอย่างคุณลุงคุณป้าก็เป็นคนที่เรารักและเคารพจะทำการหักหน้าท่านด้วยการหนีการแต่งงานก็กระไรอยู่” ปลายฝนเตือนสติ“อิ่มอุ่นรู้ค่ะ แต่ฝนไม่ต้องห่วงเพราะอิ่มอุ่นมีแผนในใจแล้ว”“จ้าแม่คนเก่ง เอาล่ะในเมื่อไม่เป็นอะไรก็ลงไปทานข้าวได้แล้ว”“ค่า คุณแม่ คุณแม่ฝนเจ้าระเบียบ..” อัจฉรียาพรลากเสียงล้อเลียนปลายฝนส่ายหน้ายิ้มๆ กับท่าทางเหมือนเด็กๆ ของอีกฝ่ายก่อนจะเดินลงไปรับประทานอาหารพร้อมกัน“สำลี อยู่ไหนลูกมากินข้าวเร็ว สำลี..” ปลายฝนก้มๆ เงยๆ ร้องเรียกเจ้าแมวเหมียวตัวสีขาวสะอาดทั้งตัวซึ่งเธอชุบเลี้ยงมันจากแมวจรจัดตัวผอมแห้งจนตอนนี้กลายเป็นแมวอ้วนฉุแสนจะขี้เกียจและชอบเที่ยวซุกซนไปทั่วทั้งบ้านวันนี้เธอเห็นฝนตั้งเค้ามาก็กลัวมันจะไปเล่นเพลินแล้วเปียกฝนยิ่งฝนลงเม็ดบางๆ มาก็ยิ่งนึกห่วงแล้วช่วงปลายฝนต้นหนาวเช่นนี้ก็มีฝนตกตลอดหลายวันที่ผ่านมา“ไปไหนกันนะสำลี อย่าบอกนะว่าไปหลบที่บ้านนั้นอีกแล้ว” ปลายฝนถอนใจเมื่อมองไปยังบ้านหลังงามที่ยังคงได้รับการดูแลอย
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่10.
ตอนที่10.“กรี๊ดดด.. ปล่อยนะ” ปลายฝนหวีดร้องออกมาอย่างตระหนกเมื่อเขาคว้าเธอไว้แล้วกอดรัดแน่นและมันก็ทำให้เจ้าสำลีตกใจจนกระโจนหนีไปท่ามกลางสายฝนโปรยปราย หญิงสาวหน้าซีดหวั่นใจว่าจะเกิดเรื่องเหมือนคราวที่แล้วจึงทั้งดิ้นและทุบตีร่างใหญ่ของเขาอย่างเอาเป็นเอาตายไม่สนใจแม้จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำซึ่งท่าทางของเธอทำให้อัคราเดือดดาลมากขึ้น...“ไม่เจอกันสี่ปีกว่าอวดดีขึ้นเยอะเลยนะปลายฝน กล้าทำร้ายฉันเหรอ”“ฉันจะทำมากกว่าทุบอีกหากฉันมีโอกาสฉันจะตีหัวคุณให้แตกเป็นเสี่ยงๆ เลย ปล่อยนะ” ปลายฝนเถียงเสียงเขียวและดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตายยิ่งเหมือนเป็นการยั่วยุอีกฝ่ายให้อยากเอาชนะ อัคราจึงรวบร่างเล็กขึ้นมาแล้วแบกไว้บนบ่าเดินขึ้นห้องของตัวเองหน้าตาเฉยท่ามกลางความเดือดดาลของคนตัวเล็กที่ไม่เคยจะเอาชนะเขาได้“เก่งนักฉันจะสั่งสอนให้รู้ว่าใครเป็นใคร..” อัคราหัวเราะเบาๆ แล้วโยนร่างเล็กลงบนเตียงกว้างที่ว่างเว้นจากการใช้งานไปกว่าสี่ปี...“คุณจะทำอะไร..” ปลายฝนถามออกไปแล้วพยายามตะกายหนีลงจากเตียงแต่ก็ช้ากว่าอัคราที่โผนขึ้นมาคร่อมร่างเล็กไว้จนเธอไม่สามารถจะขยับไปไหนได้...“ช่างเป็นคำถามที่ใสซื่อดูไร้เดียงสาเหลือเกินนะแม
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่11.
ตอนที่11.“อ๊ะ จะ เจ็บ.. คุณซัน..” เสียงหวานครางประท้วงแม้จะเคยถูกกายแกร่งล่วงล้ำมาแล้วแต่เพราะห่างเหินไปกว่าสี่ปีร่างเล็กคับแคบที่มีเพียงเขาคนเดียวได้แนบชิดสนิทสนมก็เหมือนว่าจะยังคับแน่นไม่เปลี่ยนแปลงเพียงแต่ความเจ็บปวดไม่สู้คราแรกที่เขาได้ผ่านเข้าไป...“เดี๋ยวมันจะดีขึ้น ฝนจ๋า ปลายฝนของฉัน..” อัครากระซิบปลอบอ่อนหวานจูบซับไปทั้งดวงหน้าแดงปลั่งแล้ววกมามอบจุมพิตดื่มด่ำที่เรียวปากบวมเจ่อมือร้อนผ่าวเคล้นคลึงไปทั่วส่วนสัดยั่วใจก่อนจะค่อยๆ ขยับสะโพกแกร่งช้าๆ เมื่อร่างเล็กคลายความเครียดเกร็งลงแต่ไม่เร่งเร้าไปสู่จุดหมายที่อยู่แค่เอื้อมเพราะอยากยืดเวลาแห่งความเร่าร้อนนี้ออกไปและเพื่อยั่วเย้าให้เธอวอนขอ“คุณซันขา.. ได้โปรด..” ปลายฝนครางอย่างพ่ายแพ้เมื่อคลื่นความเสียวซ่านพัดกระหน่ำใส่เธอราวกับพายุร้ายแต่ไม่ส่งเธอไปถึงฝั่งฝันเสียที ร่างเล็กที่เสมือนเรือกระดาษลำน้อยๆ ลอยคว้างอยู่กลางเกลียวคลื่นสวาทอันร้อนแรงในขณะเดียวกันเรือกระดาษลำน้อยกลับเหมือนมีไฟลุกไหม้ลอยลำอยู่ในห้วงนาวาสวาทคลุ้มคลั่งเลือดสาวร้อนระอุจนต้องส่ายสะบัดร่างขึ้นด้วยความรุ่มร้อนทรมานกับรสรักที่เขาปรนเปรอ เสียงหวานครางแหบโหยเมื่อกาย
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่12.
ตอนที่12.“รีบกินซะ เพราะวันนี้ฉันเองก็ต้องเข้าบริษัทเพื่อประชุมคณะกรรมการเหมือนกัน เฮียบอกเธอรึยังว่านับตั้งแต่ที่ฉันกลับมา ฉันคือประธานใหญ่ของบริษัท..” เขาพูดขึ้นทำให้ปลายฝนถือช้อนชะงักแทบกลืนอะไรไม่ลงเลยทีเดียว“ค่ะ..” เธอตอบเพียงเท่านั้นก็รู้สึกอิ่มตื้อเสียแล้ว“และฉันก็ต้องการเปลี่ยนเลขาใหม่..”“ค่ะ..” เธอตอบเช่นเดิมคราวนี้เป็นอัคราที่วางช้อนลงแล้วมองเธออย่างไม่พอใจ“ส่วนเธอฉันมีตำแหน่งใหม่ให้แล้วไม่ต้องห่วง..” ชายหนุ่มเหยียดยิ้มชนิดที่ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความร้ายกาจในรอยยิ้มนั้น ปลายฝนไม่อยากนึกถึงตำแหน่งที่เขาจะยัดเยียดให้เธอหรอก เธอเตรียมตัวไว้แล้วว่าถ้าหากเขากลับมาเธอจะทำอย่างไร และคุณอัคคีกับคุณอโนมาก็อนุญาตให้เธอทำตามใจปรารถนา...“กรุณาจอดหน้าร้านขายยาให้สักครู่ได้ไหมคะ..” หญิงสาวบอกสารถีผู้หล่อเหลาเบาๆ เมื่อจำต้องนั่งรถคู่มากับเขาต่อให้อยากปฏิเสธก็คงไม่มีทางที่จะทำสำเร็จและเธอเองก็จำเป็นต้องซื้อยาคุมกำเนินแบบฉุกเฉินเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์จากเหตุการณ์เร่าร้อนเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอจะไม่ยอมให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยแน่นอน อัคราปลายตามองเธอเล็กน้อยแต่ก็จอดหน้าร้านขายย
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่13.
ตอนที่13.“ไม่เคยคิดและไม่คิดจะเผยอหน้าไปทัดเทียมคุณหรอกค่ะ คนอย่างฉันมีทางเลือกและทางไปมากมายที่ไม่ต้องเอาตัวเองไปเกี่ยวข้องกับคุณอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย” หญิงสาวโต้เถียงอย่างไม่ลดละยิ่งทำให้อัคราฉุนเฉียวเมื่อสาวน้อยที่เป็นรองเขามาตลอดคนนั้นได้หายไปแล้ว ตอนนี้มีเพียงหญิงสาวที่พร้อมจะฟาดฟันกับเขาอย่างเผ็ดร้อนและเธอก็เสน่ห์ร้ายกาจมีหนุ่มๆ มาติดพันด้วย ซึ่งข้อหลังเขายอมไม่ได้ มือหนากระชากดอกไม้ในมือเล็กออกมาแล้วขย้ำจนมันชอกช้ำคามืออย่างไม่ไยดีท่ามกลางความตื่นตะลึงของปลายฝนที่ได้แต่อ้าปากค้างมองการกระทำที่แสนเอาแต่ใจของเขา“อย่าทระนงไปนักปลายฝน หากฉันจะทำลายเธอให้ย่อยยับเหมือนกับดอกไม้นี่ก็ย่อมได้..” อัคราเหยียดยิ้มแล้วปากุหลาบที่ชอกช้ำแทบไม่เหลือเค้าความเป็นดอกไม้ดอกสวยลงพื้นแล้วเหยียบขยี้มันอีกครั้งด้วยความโกรธขึ้งทั้งยังนึกถึงคนที่ให้ดอกไม้เธอขึ้นมาติดหมัด“คนพาล เลวร้ายที่สุด..” ปลายฝนสะบัดหน้าเดินหนีลิ่วๆ ไปอย่างรวดเร็ว อัครามองตามร่างเล็กอย่างพอใจ แล้วดวงตาที่แข็งกร้าวก็ไหววูบเมื่อเขาคิดว่าตนเองเห็นหยาดน้ำใสๆ คลอดวงตาสวยซึ้งคู่นั้น“ก็ช่างประไร ไม่เห็นจะสนใจ..” ชายหนุ่มบอกตัวเองแล้
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่14.
ตอนที่14.ปลายฝนยิ้มกว้างอ้าแขนรอรับร่างกลมป้อมของเด็กชายตัวน้อยที่วิ่งตื๋อมาหาตนด้วยรอยยิ้มกว้างขวางเช่นเดียวกัน“แม่ฝนมาแล้ว คิดถึงคุณแม่..” น้องแซมซบหน้ากับอกอุ่นของมารดาปลายฝนจูบศีรษะเล็กๆ นั้นด้วยความรักสุดหัวใจ“แม่ฝนก็คิดถึงน้องแซมครับ แล้วน้องแซมซนรึเปล่าน้าเวลาอยู่กับคุณย่าคุณปู่”“ไม่ซน น้องแซมเป็นเด็กดี” เด็กชายรีบพูดพร้อมทำท่าทางขึงขังใบหน้าที่แก้มสีชมพูแดงปลั่งนั้นเปรอะดินโคลนเล็กน้อยเสื้อผ้าก็มีคราบดินและเศษหญ้าอยู่ ปลายฝนยิ้มน้อยๆ กับเด็กดีแล้วเดินตามแรงจูงของมือเล็กตรงไปหาคุณอัคคีกับคุณอโนมาที่ยืนยิ้มต้อนรับอยู่“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่”“จ้ะ ให้เด็กๆ เอาของไปเก็บเถอะ แล้วมาทานของว่างกัน”“ค่ะ” หญิงสาวอุ้มลูกชายเดินตามผู้สูงวัยไปยังศาลาเล็กๆ ในสวนดอกหย่อมงดงาม“ตกลงใจแล้วใช่ไหมว่าจะอยู่ที่นี่” คุณอัคคีถามเรื่อยๆ เมื่อเด็กชายเดินไปเล่นดินทรายกับพี่เลี้ยงอย่างสนุกสนานหลังจากที่คุยโอ่จ้อยๆ ถึงเรื่องที่ตนไปเที่ยวเกาะพราวแสงจันทร์กับคุณปู่คุณย่าให้มารดาฟังเสียจนผู้ฟังทั้งหลายต้องตั้งใจฟังพ่อหนูน้อยคุยเพราะบางคำก็พูดชัดบ้างไม่ชัดบ้างนั่นเอง...“ค่ะ ฝนตัดสินใจแล้ว อีกอย่างอยู่ท
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่15.
ตอนที่15.“ปะ เป็นลูกชายของคุณปลายฝนครับ”“ว่าไงนะ..” เสกแทบสะดุ้งเมื่อเจ้านายตะคอกถามเสียงดังอย่างที่ไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน“เด็กคนนั้นชื่อ น้องแซม เป็นลูกชายของคุณปลายฝนครับ ชื่อจริงคือ เด็กชายอัคนี จงบริบูรณ์ไพศาล ส่วนพ่อเด็กผมยังไม่ได้ข้อมูลครับว่าเป็นใคร..” เสกตอบแล้วยืนนิ่งรอดูปฏิกิริยาของเจ้านาย“ลูกเหรอ เธอมีลูกกับใคร ตอนไหน ทำไมฉันไม่เคยรู้เลยเลย..” อัคราพึมพำด้วยความรู้สึกมึนงงเหมือนโดนค้อนทุบหัวมือใหญ่เรียวยาวหยิบรูปถ่ายของเด็กชายมาดูอย่างพินิจพิเคราะห์พลันหัวใจของเขาก็กระตุกวูบวาบอีกครั้งเมื่อเห็นแววตาสดใสและรอยยิ้มไร้เดียงสาของพ่อหนูน้อยคนนั้น น้องแซมมีความละม้ายคล้ายคลึงกับปลายฝนตรงแววตาหวานซึ้งทว่ามีความคมเข้มแบบเด็กผู้ชาย จมูกโด่งสวยริมฝีปากหยักลึกได้รูปสีชมพูสด ยามยิ้มก็เห็นฟันขาวสะอาดไม่มีฟันผุเหมือนเด็กบางคนบ่งบอกถึงการดูแลเอาใจใส่ของผู้เลี้ยงดู ผิวพรรณของเด็กชายดูสดใสเช่นเด็กที่มีสุขภาพที่ดี และริมฝีปากที่แย้มยิ้มคู่นั้นมันคุ้นตาเหลือเกิน มันเหมือนกับริมฝีปากใครกันนะ... ชายหนุ่มครุ่นคิดแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นไปยังกระจกเงาบานใหญ่ที่มักใช้ส่องดูความเรียบร้อยของตนเองก่อนออก
Terakhir Diperbarui : 2024-10-31
Bab terbaru
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่61. ตอนอวสาน
ตอนที่61. ตอนอวสาน“มาแล้วเหรอครับเมียจ๋า มามะ มาอาบน้ำกัน”“นี่อะไรคะ..” ปลายฝนชูชุดชั้นในซีทรูลูกไม้สีดำขึ้นมองเขาอย่างคาดโทษ“อุ้ย อะ เอ่อ..” อัคราหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าพลางหลบตาภรรยาอย่างขัดเขิน“พี่ซันนี่เองที่เป็นโจรโรคจิตขโมยชุดชั้นในของฝนไป..” ปลายฝนทำท่าขึงขังแต่ในใจนั้นขันชายหนุ่มเต็มทีและขัดเขินเช่นกัน“ก็.. พี่ซันเห็นมันสวยดีและคิดว่ามันจะเป็นไงน้าถ้าฝนใส่มันให้พี่ซันดู” คราวนี้อัครานัยน์ตาพราวพรายหยิบชุดชั้นในชุดนั้นวางไว้แล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างงามช้าๆ“หลังจากอาบน้ำแล้วฝนใส่ชุดนี้นอนนะ..” อัคราบอกยิ้มๆ แววตาบ่งบอกถึงจินตนาการที่คิดไว้โจ่งแจ้ง“บ้า.. พี่ซันลามก โรคจิต..” ปลายฝนจึงทุบอกกว้างเบาๆ อย่างขัดเขินกับแววตาท่าทางของสามี...“ว่าสามีแบบนี้ต้องโดนทำโทษหนักๆ แล้วพี่จะทำโทษด้วยการให้นักโทษสาวใส่ชุดชั้นในชุดนั้นเต้นระบำให้ดูด้วย..”“ถ้าใส่ชุดนี้น
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่60.
ตอนที่60.“ขอบคุณฝนมากเลยนะที่ให้โอกาสพี่ซันเป็นพ่อของน้องแซมและเป็นสามีของฝน” อัครากุมมือบางไว้แนบอกมองใบหน้าหวานซึ้งอย่างแสนรัก ปลายฝนยิ้มบางๆ ให้สามีด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกัน“ฝนก็ต้องขอบคุณค่ะ ที่พี่ซันรักเราและกลับตัวเป็นสามีที่ดีของฝน” หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเขาอัคราหอมแก้มใสอย่างมันเขี้ยว“หึ ได้ทีก็ล้อกันจังนะ”“ก็ฝนเองยังไม่อยากเชื่อเลยนะคะว่าพี่ซันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้จริงๆ เห็นเกลียดฝนอย่างกับอะไรดี ใจร้ายกับฝนมาตลอดด้วย”“ก็ตอนนั้นไม่รู้ใจตัวเองนี่นาว่ารักเมียแค่ไหนที่ทำร้ายๆ ไปก็เพราะหึง พอรู้ตัวก็ต้องพยายามจีบเมียให้รักให้หลงเราน่ะสิ แต่ก็โดนแกล้งให้คุกเข่าขอแต่งงานหน้าโบสถ์ด้วย..” อัคราทำหน้ามุ่ยเมื่อเห็นวีดีโอที่ถูกเสกแอบถ่ายไว้ทีไรทั้งตื้นตันและขัดเขินเสียทุกที แต่เขาก็ชอบดูมันซ้ำๆ เพราะนั่นคือสิ่งที่เขาทำมันด้วยใจจริงและเห็นทีไรก็อดขันตัวเองไม่ได้ ดูไม่จืดเลยอัคราเอ๋ย ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกเห็นภาพตนเองในวันนั้น
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่ 59.
ตอนที่ 59.“สามีใครนะปากหวานน่ารักจัง”“แล้วทรายล่ะรักพี่ตอนไหน”“อืม ไม่รู้เหมือนกันค่ะ มารู้ตัวอีกทีก็ไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้เห็นใครสำคัญกว่าทราย เขาต้องมองทรายและเป็นของทรายคนเดียว ทรายขี้หวงนะจะบอกให้..” หญิงสาวบอกพลางกอดแขนเขาแน่นแล้วซบหน้าลงกับท่อนแขนกำยำของสามีเป็นการตอกย้ำยืนยัน พ่อเลี้ยงกำพลหัวเราะท่าทางของภรรยาเบาๆ“จริงๆ แล้ว พี่รักทรายเพราะทรายเป็นคนที่มีความดีมีความกตัญญูต่างหาก..” ชายหนุ่มไล้แก้มนวลของภรรยาเบาๆ ทรายมองเขาด้วยแววตาซาบซึ้งมือเรียวลูบแก้มสากของเขาอย่างแสนรักพูดไม่ออกกับสิ่งที่เขาบอกมา“ตอนที่เราเผลอมีอะไรกันแล้วพี่ก็แอบติดใจลีลาสาวขี้เมานะ ก็เลยสืบเรื่องของทรายแล้วพบว่าผู้หญิงคนนี้หัวใจแกร่งเหลือเกิน ถึงเธอจะทำตัวเหมือนสาวสมัยใหม่แต่สิ่งที่เธอทำให้พี่ประทับใจคือเธอรักพ่อของเธอมากและไม่ยอมทอดทิ้งท่านไปไหน และยังดูแลท่านอย่างดีในขณะที่คนอื่นๆ หนีหายไปหมด แถมเธอยังขายกระเป๋าใบโปรดของตัวเองเพื่อเอาเงินมารักษาพ่อด้วยและก็ยังขยันด้ว
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่ 58.
ตอนที่ 58.“พี่ซันคะลุกขึ้นเถอะค่ะทุกคนมองใหญ่แล้ว แล้วแผลล่ะเป็นไงบ้างเดี๋ยวก็เจ็บหรอก..” ปลายฝนบอกเขาเบาๆ อดห่วงคนเจ็บไม่ได้“ไม่ลุก ไม่ปล่อย ไม่เจ็บ หากปล่อยฝนไปฝนก็จะทิ้งพี่ไว้คนเดียว อย่าไปเลยนะอยู่กับพี่เถอะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก พี่ซันสัญญาจะทำให้ฝนกับลูกมีความสุขที่สุด พี่ซันจะเป็นสามีเป็นพ่อที่ดี..” อัคราหลับหูหลับตากอดขาปลายฝนแน่นโดยไม่สนใจใคร น้องแซมจึงเดินมายืนข้างๆ แล้วตบบ่าผู้เป็นพ่อเบาๆ“คุณพ่อซันค้าบ แม่ฝนกับน้องแซมรู้แล้วว่าพ่อซันรักเรา แต่ตอนนี้แม่ฝนหน้างี้แดงม้ากมาก เหมือนจาเป็นไข้ พ่อซันปล่อยแม่ฝนเถอะค้าบแซมจาได้พาแม่ฝนไปหาหมอ” เด็กชายพูดอย่างไร้เดียงสาเมื่อเห็นว่าคุณแม่คนสวยหน้าแดงก่ำเสียเหลือเกิน...“แต่ถ้าพ่อซันปล่อย แม่ฝนก็จะพาน้องแซมหนีไปจากพ่อซัน พ่อซันยอมไม่ได้” อัครายังคงคุกเข่ากอดขาปลายฝนแน่นท่าทางดื้อดึงเหมือนน้องแซมไม่มีผิด เด็กชายเอียงคอมองบิดาของตนอย่างสงสัยทั้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองหน้าแม่ฝนทีมองหน้าพ่อซันทีอย่างครุ่
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่ 57.
ตอนที่ 57.อัคราถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลและได้รับการช่วยเหลือจนปลอดภัย แม้จะถูกยิงชนิดแบบที่เรียกว่าตัดขั้วหัวใจแต่อัคราก็รอดมาได้เพราะโชคดีที่เขามีหัวใจอยู่หน้าอกด้านขวา เพราะหากหัวใจของเขาอยู่ด้านซ้ายอัคราก็คงตายไปตั้งแต่ที่ถูกยิงเมื่อครั้งยังเป็นเพียงเด็กชายในวัยกำลังโต แต่ชายหนุ่มยังคงพักฟื้นอยู่ในห้องปลอดเชื้อหลายวันก่อนจะย้ายมาอยู่ห้องพักฟื้นพิเศษหลังจากที่อาการโดยรวมเขาดีขึ้น ส่วนเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางตำรวจก็จัดการอย่างเรียบร้อยและคุณอัคคีก็เป็นธุระจัดการเรื่องราวต่างๆ แทนอัครา จนทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติตลอดระยะเวลาที่เขาพักฟื้นอยู่ปลายฝนกับน้องแซมก็เป็นพยาบาลดูแลเขาไม่ห่างหายดูเหมือนปลายฝนกับอัคราเข้าอกเข้าใจกันด้วยดี แต่แล้วในวันที่อัคราจะออกจากโรงพยาบาลเขากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของปลายฝนสร้างความร้อนรนใจให้กับชายหนุ่มยิ่งนัก...“เฮีย ฝนไปไหน.. เมียผมไปไหน..” อัคราถามพี่ชายซึ่งช่วยมาเก็บข้าวของด้วยตัวเองด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กชายอัครายามงอแงไม่มีผิด“ฝนก็มาเฝ้านายทั้งคืนแล้วนี่นา”
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่56.
ตอนที่56.“วางปืนลงซะแล้วยอมมอบตัวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ” เจ้าหน้าที่ตำรวจตะโกนบอกคนร้ายทั้งสอง“ไม่ยอมโว้ย ถอยไป ออกไป ไม่งั้นกูจะยิงผู้หญิงคนนี้ มันจะปลอดภัยถ้าพวกมึงปล่อยพวกกูไป..” คนร้ายพูดพลางรั้งร่างบางของปลายฝนถอยหลังเข้าไปในตลาดซึ่งมีผู้คนขวักไขว่ทำให้ยากต่อการควบคุมและจับกุมคนร้ายและในช่วงเย็นที่คนกำลังออกมาจับจ่ายซื้อของผู้คนในตลาดก็ยิ่งเยอะอีกทั้งไทยมุงที่อยากรู้อยากเห็นก็มีมากปลายฝนใจเสียและตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่เธอพยายามตั้งสติและมองหาช่องว่างเพื่อดิ้นให้หลุดจากคนร้ายและไม่เป็นอันตรายกับตัวเองทั้งปรายตามองอัคราที่ส่งสัญญาณให้เธอใจเย็นๆ และปากของเขาที่ขยับบอกว่าไม่ต้องกลัว หญิงสาวใจชื้นขึ้นค่อยๆ ก้าวตามคนร้ายไปในตลาดเรื่อยๆ“ถ้าไม่อยากตายหลบไปโว้ย หลบๆ” มันทั้งตะโกนและถือปืนกราดปืนไปรอบๆ คนที่กำลังซื้อของและมุงดูอยู่ก็หวีดร้องแล้วถอยหลบออกไปฝูงคนที่แตกฮือไปตลอดทางที่คนร้ายเดินผ่านทำให้เจ้าหน้าที่ติดตามได้ลำบากแต่ปลายฝนเห็นร่างสูงของอัคราที่หลบหลีกผ
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่55.
ตอนที่55.“ค่ะ คุณแม่อ้อนเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฝนฟังหมดแล้ว” เสียงสัญญาณเตือนว่าหมดเวลาเยี่ยมนักโทษดังขึ้นปลายฝนก็น้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง“หมดเวลาเยี่ยมแล้ว พ่อดีใจและมีความสุขมากที่ได้พบลูกวันนี้นะปลายฝน ดูแลตัวเองและเลี้ยงหลานของพ่อให้เป็นคนดีนะ อย่าให้หลงผิดเหมือนพ่อ”“ค่ะ ฝนรักพ่อนะคะ..” หญิงสาวก้มลงกราบบิดากับพื้นซึ่งแม้จะมีผนังกางกั้นแต่ตำแหน่งที่เธอกราบลงไปก็ตรงกับเท้าของบิดาที่ยืนมองอยู่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและหยาดน้ำตาแห่งความตื้นตันก่อนที่เจ้าหน้าที่จะพาเขากลลับเข้าไปยังแดนจองจำที่จะต้องอยู่ไปอีกหลายปี เนื่องจากอาคมทำตัวเป็นนักโทษที่ดีเขาจึงได้รับพระราชทานอภัยโทษจากโทษจำคุกตลอดชีวิตเป็นจำคุกสี่สิบปีแต่กว่าจะถึงวาระการจองจำเขาก็อาจจะไม่มีโอกาสได้ออกไปจากดินแดนแห่งนี้...ปลายฝนเดินมายังรถยนต์ซึ่งจอดไว้ที่ลานจอดรถอย่างเศร้าสร้อยแม้ว่าเธอจะดีใจที่ได้เจอพ่อแต่เมื่อรู้ว่าท่านยังเหลือเวลาอีกห
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่ 54.
ตอนที่ 54.แม้คุณพ่อคุณแม่จะยังไม่เข้าอกเข้าใจกันแต่สำหรับน้องแซมนั้นเด็กชายรู้สึกมีความสุขมากที่คุณพ่อมาอยู่กับตนและยังเล่นเป็นเพื่อนด้วยเด็กชายติดคุณพ่อซันแจจะกินจะนอนก็ร่ำร้องหาบิดาทั้งยังช่างพูดช่างจาจนอัคราทั้งรักทั้งหลงลูกชายตัวน้อยจนถอนตัวไม่ขึ้นยิ่งเป็นแรงกระตุ้นให้เขาทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจปลายฝน“นายว่าฉันควรจะทำไงดีวะไอ้สิงโต”“ก็บอกรักเขาไปสิ” สิงหราชบอกเพื่อนรักแล้วส่ายหน้ากับความซื่อบื้อของอัครา“ฉันไม่กล้า..” อัคราสารภาพอายๆ“โห.. อาซัน ขนาดนายคุกเข่าเอาดอกบัวไปขอน้องฝนเขาแต่งงานหน้าโบสถ์จนเขายอมตกลงว่าจะแต่งงานด้วยแล้วยังมีอะไรที่ไม่กล้าอีกวะ” สิงหาราชอยากจะหัวเราะเสียนักหากไม่เกรงใจแววตาเขียวๆ ของเพื่อนรักที่มองเขาทั้งอับอายขัดเขินและเคืองขุ่น...“เออ.. แสบนักนะพวกนาย เสกอีกคน หึ หากฉันรู้ว่าแอบรับงานนอกนะ ฉันจะไล่ออกเสียตอนนั้นเลย” อัครากอดอกถอนหายใจหนักๆ เมื่อรู้ว่าเสกร่วมมือกับคุณอ
พ่ายเสน่หาซาตานทมิฬ ตอนที่ 53.
ตอนที่ 53.“ไม่รู้ล่ะในวัดก็ไม่เห็นจะเป็นไร คนจะขอผู้หญิงแต่งงาน งานแต่งงานก็งานมงคลไม่ใช่เรื่องไม่ดีเสียหน่อย ดีเสียอีกพระประธานในโบสถ์ท่านจะได้เป็นพยานด้วย” อัคราพูดอย่างเอาแต่ใจปลายฝนก็ได้แต่มองเขาตาขุ่น“ลุกขึ้นเถอะค่ะ อายชาวบ้านเขา”“ไม่อาย ก็ดีเขาจะได้ช่วยเป็นพยาน ปลายฝนจ๋าแต่งงานกับพี่ซันเถอะนะครับ พี่ซันจะยอมทำทุกอย่างตามที่ฝนต้องการ แต่งงานกันนะ” อัครายื่นดอกบัวให้เธอด้วยรอยยิ้มกว้าง ปลายฝนใจเต้นแรงรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกสว่างไสวด้วยความสุข แต่ถ้าเขาพูดอีกคำหนึ่ง คำคำนั้นที่เธออยากได้ยิน... มันคงจะสุขกว่านี้ใจเธอจะเต้นแรงกว่านี้และเธอจะไม่ลังเลที่จะตอบตกลง...“ฉันไม่อายหรอกค่ะหากจะมีใครสักคนมาขอฉันแต่งงานด้วยความรักจริงๆ ไม่ใช่แค่อยากเอาชนะ ขอตัวนะคะฉันจะไปไหว้พระแล้ว..”“แต่งงานกับพี่ซันนะปลายฝน ได้โปรดพี่ซัน.. เอ่อ..”อัคราอ้ำอึ้งพูดติดๆ ขัดๆ ปลายฝนจึงฉวยโอกาสที่เขามัวแต่อึ้งอยู่เดินขึ้นบันไ
