ตอนที่14.ปลายฝนยิ้มกว้างอ้าแขนรอรับร่างกลมป้อมของเด็กชายตัวน้อยที่วิ่งตื๋อมาหาตนด้วยรอยยิ้มกว้างขวางเช่นเดียวกัน“แม่ฝนมาแล้ว คิดถึงคุณแม่..” น้องแซมซบหน้ากับอกอุ่นของมารดาปลายฝนจูบศีรษะเล็กๆ นั้นด้วยความรักสุดหัวใจ“แม่ฝนก็คิดถึงน้องแซมครับ แล้วน้องแซมซนรึเปล่าน้าเวลาอยู่กับคุณย่าคุณปู่”“ไม่ซน น้องแซมเป็นเด็กดี” เด็กชายรีบพูดพร้อมทำท่าทางขึงขังใบหน้าที่แก้มสีชมพูแดงปลั่งนั้นเปรอะดินโคลนเล็กน้อยเสื้อผ้าก็มีคราบดินและเศษหญ้าอยู่ ปลายฝนยิ้มน้อยๆ กับเด็กดีแล้วเดินตามแรงจูงของมือเล็กตรงไปหาคุณอัคคีกับคุณอโนมาที่ยืนยิ้มต้อนรับอยู่“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่”“จ้ะ ให้เด็กๆ เอาของไปเก็บเถอะ แล้วมาทานของว่างกัน”“ค่ะ” หญิงสาวอุ้มลูกชายเดินตามผู้สูงวัยไปยังศาลาเล็กๆ ในสวนดอกหย่อมงดงาม“ตกลงใจแล้วใช่ไหมว่าจะอยู่ที่นี่” คุณอัคคีถามเรื่อยๆ เมื่อเด็กชายเดินไปเล่นดินทรายกับพี่เลี้ยงอย่างสนุกสนานหลังจากที่คุยโอ่จ้อยๆ ถึงเรื่องที่ตนไปเที่ยวเกาะพราวแสงจันทร์กับคุณปู่คุณย่าให้มารดาฟังเสียจนผู้ฟังทั้งหลายต้องตั้งใจฟังพ่อหนูน้อยคุยเพราะบางคำก็พูดชัดบ้างไม่ชัดบ้างนั่นเอง...“ค่ะ ฝนตัดสินใจแล้ว อีกอย่างอยู่ท
ตอนที่15.“ปะ เป็นลูกชายของคุณปลายฝนครับ”“ว่าไงนะ..” เสกแทบสะดุ้งเมื่อเจ้านายตะคอกถามเสียงดังอย่างที่ไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน“เด็กคนนั้นชื่อ น้องแซม เป็นลูกชายของคุณปลายฝนครับ ชื่อจริงคือ เด็กชายอัคนี จงบริบูรณ์ไพศาล ส่วนพ่อเด็กผมยังไม่ได้ข้อมูลครับว่าเป็นใคร..” เสกตอบแล้วยืนนิ่งรอดูปฏิกิริยาของเจ้านาย“ลูกเหรอ เธอมีลูกกับใคร ตอนไหน ทำไมฉันไม่เคยรู้เลยเลย..” อัคราพึมพำด้วยความรู้สึกมึนงงเหมือนโดนค้อนทุบหัวมือใหญ่เรียวยาวหยิบรูปถ่ายของเด็กชายมาดูอย่างพินิจพิเคราะห์พลันหัวใจของเขาก็กระตุกวูบวาบอีกครั้งเมื่อเห็นแววตาสดใสและรอยยิ้มไร้เดียงสาของพ่อหนูน้อยคนนั้น น้องแซมมีความละม้ายคล้ายคลึงกับปลายฝนตรงแววตาหวานซึ้งทว่ามีความคมเข้มแบบเด็กผู้ชาย จมูกโด่งสวยริมฝีปากหยักลึกได้รูปสีชมพูสด ยามยิ้มก็เห็นฟันขาวสะอาดไม่มีฟันผุเหมือนเด็กบางคนบ่งบอกถึงการดูแลเอาใจใส่ของผู้เลี้ยงดู ผิวพรรณของเด็กชายดูสดใสเช่นเด็กที่มีสุขภาพที่ดี และริมฝีปากที่แย้มยิ้มคู่นั้นมันคุ้นตาเหลือเกิน มันเหมือนกับริมฝีปากใครกันนะ... ชายหนุ่มครุ่นคิดแล้วค่อยๆ ลุกขึ้นไปยังกระจกเงาบานใหญ่ที่มักใช้ส่องดูความเรียบร้อยของตนเองก่อนออก
ตอนที่16.“บัดซบเอ๊ย ฝันไปเถอะว่าเธอจะมีความสุขกับสามีใหม่ของเธอ ตราบใดที่ฉันยังอยู่เธอจะไม่มีวันได้เจอผู้ชายหน้าไหนหรอก” ชายหนุ่มสบถอย่างฉุนเฉียวอีกรอบซึ่งครั้งนี้มันทำให้อัคราหงุดหงิดจนไม่เป็นอันทำอะไรเมื่อภาพที่เธออยู่ในอ้อมแขนของชายอื่นและกำลังอุ้มลูกตัวน้อยๆ ยิ้มแย้มหัวเราะสดใสกับสามีของเธอในอนาคต สามีที่ไม่ใช่เขา.. ยอมไม่ได้ ปลายฝนกับเขาจะต้องได้เจอกันเร็วๆ นี้ เธอจะต้องชดใช้ในสิ่งที่พ่อของเธอทำกับแม่ของเขาสิ ถึงจะสาสมปลายฝนรู้สึกว่าชีวิตของตนมีความสุขและเงียบสงบ หญิงสาวตื่นขึ้นมาด้วยความสดใสพร้อมยิ้มรับวันใหม่ มือบางแหวกม่านผ้าลูกไม้สีขาวสะอาดตาออกแล้วเดินออกไปที่ระเบียงห้องนอนที่มองเห็นทิวทัศน์งดงามของขุนเขาและลำธารน้ำใส รีสอร์ตบ้านไร่ปลายฝน เป็นรีสอร์ตระดับห้าดาวที่เธอได้แรงใจแรงเชียร์และความช่วยเหลือส่วนหนึ่งจากคุณอัคคีและคุณอโนมาจนสร้างมันขึ้นมาบนที่ผืนเดิมของแม่ซึ่งทิ้งให้ไว้เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายและคุณอโนมาก็ซื้อเพิ่มเติมให้อีกหลายสิบไร่ เธอเริ่มก่อร่างสร้างที่นี่ขึ้นตั้งแต่สมัยเรียนจนเมื่อมันเป็นรูปเป็นร่างเมื่อสามปีก่อน ที่พักซึ่งปลูกสร้างเป็นบ้านพักหลังเล็กกะทัดรัดบนเ
ตอนที่17.อัคราหน้าหงิกรู้สึกหงุดหงิดเสียจนรุ่มร้อนไปทั้งอกเมื่อเห็นภาพตรงหน้า เหมือนพ่อแม่ลูกกับครอบครัวแสนสุขไม่มีผิด คำนี้เขาได้ยินหญิงสาวสองคนคุยกันแล้วบุ้ยใบ้ไปยังปลายฝนกับพ่อเลี้ยงกำพลอย่างชื่นชม อัครามองชายหนุ่มที่อุ้มน้องแซมแทนปลายฝนซึ่งเดินตามร่างสูงสง่าของพ่อเลี้ยงคนดังกล่าวไปอย่างสนิทสนม ชายหนุ่มถอดแว่นกันแดดออกแล้วมองภาพตรงหน้าให้เต็มตาก่อนจะหันมามองค้อนเจ้าสำลีที่เขาอุตส่าห์หอบหิ้วมันขึ้นรถมาด้วยทั้งๆ ที่ไม่ชอบหน้ามันเลยสักนิด“ดูแม่ฝนแกสิ หน้าระรื่นอยู่กับผู้ชาย นี่คงคิดจะหาพ่อใหม่ให้น้องแซมสินะ”เมี้ยววว.. เจ้าแมวเหมียวที่นอนเหยียดยาวอย่างสบายอารมณ์ในกรงกว้างขวางร้องตอบแล้วนอนผึ่งพุงอ้วนๆ ของมันต่อโดยไม่สนใจคนที่จับมันยัดใส่กรงมาตั้งแต่วันก่อน บางทีเจ้าแมวเหมียวก็คงจะคิดว่ามนุษย์นี่ไร้สาระเสียจริงไม่รู้จะบ่นอะไรนักหนาก็เป็นได้“แกนี่มันน่าเตะกระเด็นจริงๆ กินแล้วก็นอน ฉันคิดผิดหรือคิดถูกนะที่พาแกมาด้วยเนี่ย”เมี้ยววว.. มันร้องตอบทั้งที่ยังหลับตาอัครจึงได้แต่มองมันตาขุ่น เสกซึ่งนั่งอยู่เบาะคนขับแทบจะกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นเจ้านายที่นั่งอยู่เบาะหลังพูดเป็นวรรคเป็นเ
ตอนที่18.“ถ้างั้นกลับบ้านกันนะคะ ฝนคงต้องลากลับเลยนะคะพี่พล” หญิงสาวหันไปบอกพ่อเลี้ยงกำพลเสียงอ่อนหวานซึ่งทำให้อัคราไม่พอใจแต่ก็ทำได้แค่เงียบไว้ก่อน“ครับ เอ่อ ให้พี่ไปส่งไหมครับ”“ไม่ต้อง ผมไปส่งลูกเมียของตัวเองได้ ลูกอยากกลับบ้านแล้วลุกเร็วๆ สิ” อัคราหันไปบอกพ่อเลี้ยงกำพลเสียงเข้มแล้วหันมาพูดกับปลายฝนด้วยท่าทางขึงขังดุดันจนน้องแซมผวาเข้ากอดมารดาแน่นอีกรอบ คราวนี้เด็กชายซุกหน้านิ่งไม่ยอมเงยหน้ามองเขาสักนิดอัคราถึงกับใจหายไปเลยทีเดียว“ฝนไปนะคะพี่พล..” ปลายฝนหันไปบอกพ่อเลี้ยงกำพลอีกครั้งโดยที่พ่อเลี้ยงกำพลได้แต่ยิ้มให้บางๆ มองทั้งสามอย่างรู้สึกเก้อๆ ไปเล็กน้อยเพราะไม่รู้มาก่อนว่าสามีของปลายฝนคือใครจนวันนี้...หญิงสาวอุ้มลูกชายขึ้นมาแล้วเดินหน้าตึงไปยังรถของตน เด็กชายโอบรอบบ่าบอบบางแล้วซุกหน้ากับบ่าผู้เป็นแม่นิ่ง อัคราเดินตามด้วยความอึดอัดและร้อนรนใจไม่น้อยเมื่อเห็นร่างบอบบางอุ้มเด็กชายตัวอ้วนกลมซึ่งน้ำหนักน่าจะมา
ตอนที่19.“ไม่มีทาง คุณจะไม่มีวันได้ลูกไป ลูกเป็นของฉัน..” ปลายฝนเสียงสั่นด้วยความเจ็บใจและเจ็บปวดเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นก็นำความทุกข์ร้อนใจมาสู่เธอแล้วยังจะพรากลูกไปจากเธอเสียอีก“คนอย่างฉันอยากได้อะไรก็ต้องได้เธอก็รู้ดีนี่นา”“ทำไมคุณจะต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมไม่มีลูกกับคนที่คุณรัก คนรักของคุณก็มี ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะน้องแซมยังเล็กน้องแซมยังต้องการแม่ ฝนขอร้องนะคะอย่ายุ่งกับเราเลย..” ปลายฝนลองใช้ไม้อ่อนเมื่อคิดว่าหากจะสู้เพื่อช่วงชิงลูกกันจริงๆ เธอไม่มีทางสู้เขาได้และน้องแซมจะต้องรู้สึกถึงความบาดหมางระหว่างพ่อแม่ของตนอีกซึ่งเธอไม่อยากให้ลูกต้องกลายเป็นคนเก็บกดหรือมีปัญหา“ถ้าจะให้ทุกอย่างมันง่าย ฉันก็พอมีทางออกให้เธอนะปลายฝน..” น้ำเสียงและแววตาของเขาช่างดูเจ้าเล่ห์นักปลายฝนกลืนน้ำลายลงคอมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ...หลังจากที่พูดคุยตกลงกับอัคราเรื่องลูกอย่างที่เธอพยายามจะรักษาสิ่งที่มีค่าที่สุดของตนไ
ตอนที่20.ปลายฝนมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกเหมือนใครยื่นมือมาบีบหัวใจของเธออย่างรุนแรงจนเธอแทบหายไม่ออกอึดอัดแน่นไปทั้งอก กระบอกตาร้อนผ่าวและปวดร้าวไปทั้งลำคอบอกไม่ถูกว่าเธอดีใจหรือเสียใจที่สองพ่อลูกได้เจอกัน... ร่างบางเดินออกมาจากตรงนั้นเงียบๆ ปล่อยให้สองพ่อลูกได้อยู่ด้วยกันเพราะตอนนี้เธอคงเป็นส่วนเกินและความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัว...หากเป็นเช่นนี้อัคราก็คงอยากจะได้ลูกมากขึ้นและจะต้องพยายามทำทุกอย่างเพื่อช่วงชิงน้องแซมไปจากเธออย่างแน่นอน... แล้วเธอจะทำอย่างไร... ปลายฝนแทบหมดแรงกับความคิดนั้นร่างบางทรุดนั่งลงบนเก้าอี้แล้วซบหน้าลงกับโต๊ะทำครัวเมื่อเธอเดินอย่างเลื่อนลอยจนมาถึงห้องครัวขนาดกะทัดรัด...“คุณฝนเป็นอะไรคะ” พี่ปูพี่เลี้ยงน้องแซมวัยสามสิบเศษถามขึ้นปลายฝนจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นแล้วเช็ดน้ำตารวกๆ“ไม่เป็นไรจ้ะ แล้วพี่ปูได้อะไรมาบ้างคะ” หญิงสาวเมินหน้าหนีแล้วเช็ดน้ำตาจนแห้งสนิท“ได้แครอทกับคะน้า ผักกาดแก้ว มะเขือเทศ เย็นนี้ทานอะไรกันดีคะ”“อะไรก็ได้ค่ะ พี่ปูทำเถอะ&rdqu
ตอนที่ 21.ของเมียก็เหมือนของผัวนั่นล่ะ เมื่อสองจิตสองใจว่าจะเปิดดูดีหรือไม่แต่คำตอบแว่วๆ ที่ได้ทำให้เขาเปิดตู้ออกช้าๆ ก็พบว่าภายในมีเสื้อผ้ารองเท้าและเครื่องแต่งตัวของปลายฝนกับน้องแซมถูกจัดเก็บอย่างเป็นระเบียบ แล้วสายตาซุกซนก็เหลือบไปเห็นชั้นเก็บชุดชั้นในของเธอ มือหนาเอื้อมไปหยิบชิ้นหนึ่งที่มันสะดุดตาเหลือเกินแล้วเลือดลมร้อนๆ ในกายก็เดือดพล่านกันเลยทีเดียว ชุดชั้นในซีทรูและลูกไม้สีดำยี่ห้อดังเมื่อจินตนาการว่ามันอยู่บนเรือนร่างขาวลออของปลายฝนมันจะสวยเซ็กซี่แค่ไหนกันนะ...“พ่อซันค้าบ ทำไรอยู่..” เด็กชายยื่นหน้าเข้ามามองอัครารีบเก็บชุดชั้นในชิ้นนั้นใส่กระเป๋ากางเกงของตนอย่างรวดเร็วเหมือนพวกโรคจิตขโมยชุดชั้นในอย่างไรอย่างนั้นท่าจะบ้าไปแล้วไอ้ซันแกทำบ้าอะไรของแก... เขาดุตัวเองในใจแล้วรีบเบี่ยงเบนความสนใจลูกชายที่กำลังเอียงคอมองตนอย่างสนใจ...“เอ.. รถกับหุ่นยนต์นี่ของใครน้า สุดยอดไปเลย..” น้องแซมกอดอกเชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจแล้วตอบด้วยน้ำเสียงฉะฉานดูแก่แดดเสียนัก&ldquo
ตอนที่61. ตอนอวสาน“มาแล้วเหรอครับเมียจ๋า มามะ มาอาบน้ำกัน”“นี่อะไรคะ..” ปลายฝนชูชุดชั้นในซีทรูลูกไม้สีดำขึ้นมองเขาอย่างคาดโทษ“อุ้ย อะ เอ่อ..” อัคราหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าพลางหลบตาภรรยาอย่างขัดเขิน“พี่ซันนี่เองที่เป็นโจรโรคจิตขโมยชุดชั้นในของฝนไป..” ปลายฝนทำท่าขึงขังแต่ในใจนั้นขันชายหนุ่มเต็มทีและขัดเขินเช่นกัน“ก็.. พี่ซันเห็นมันสวยดีและคิดว่ามันจะเป็นไงน้าถ้าฝนใส่มันให้พี่ซันดู” คราวนี้อัครานัยน์ตาพราวพรายหยิบชุดชั้นในชุดนั้นวางไว้แล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างงามช้าๆ“หลังจากอาบน้ำแล้วฝนใส่ชุดนี้นอนนะ..” อัคราบอกยิ้มๆ แววตาบ่งบอกถึงจินตนาการที่คิดไว้โจ่งแจ้ง“บ้า.. พี่ซันลามก โรคจิต..” ปลายฝนจึงทุบอกกว้างเบาๆ อย่างขัดเขินกับแววตาท่าทางของสามี...“ว่าสามีแบบนี้ต้องโดนทำโทษหนักๆ แล้วพี่จะทำโทษด้วยการให้นักโทษสาวใส่ชุดชั้นในชุดนั้นเต้นระบำให้ดูด้วย..”“ถ้าใส่ชุดนี้น
ตอนที่60.“ขอบคุณฝนมากเลยนะที่ให้โอกาสพี่ซันเป็นพ่อของน้องแซมและเป็นสามีของฝน” อัครากุมมือบางไว้แนบอกมองใบหน้าหวานซึ้งอย่างแสนรัก ปลายฝนยิ้มบางๆ ให้สามีด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกัน“ฝนก็ต้องขอบคุณค่ะ ที่พี่ซันรักเราและกลับตัวเป็นสามีที่ดีของฝน” หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเขาอัคราหอมแก้มใสอย่างมันเขี้ยว“หึ ได้ทีก็ล้อกันจังนะ”“ก็ฝนเองยังไม่อยากเชื่อเลยนะคะว่าพี่ซันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้จริงๆ เห็นเกลียดฝนอย่างกับอะไรดี ใจร้ายกับฝนมาตลอดด้วย”“ก็ตอนนั้นไม่รู้ใจตัวเองนี่นาว่ารักเมียแค่ไหนที่ทำร้ายๆ ไปก็เพราะหึง พอรู้ตัวก็ต้องพยายามจีบเมียให้รักให้หลงเราน่ะสิ แต่ก็โดนแกล้งให้คุกเข่าขอแต่งงานหน้าโบสถ์ด้วย..” อัคราทำหน้ามุ่ยเมื่อเห็นวีดีโอที่ถูกเสกแอบถ่ายไว้ทีไรทั้งตื้นตันและขัดเขินเสียทุกที แต่เขาก็ชอบดูมันซ้ำๆ เพราะนั่นคือสิ่งที่เขาทำมันด้วยใจจริงและเห็นทีไรก็อดขันตัวเองไม่ได้ ดูไม่จืดเลยอัคราเอ๋ย ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกเห็นภาพตนเองในวันนั้น
ตอนที่ 59.“สามีใครนะปากหวานน่ารักจัง”“แล้วทรายล่ะรักพี่ตอนไหน”“อืม ไม่รู้เหมือนกันค่ะ มารู้ตัวอีกทีก็ไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้เห็นใครสำคัญกว่าทราย เขาต้องมองทรายและเป็นของทรายคนเดียว ทรายขี้หวงนะจะบอกให้..” หญิงสาวบอกพลางกอดแขนเขาแน่นแล้วซบหน้าลงกับท่อนแขนกำยำของสามีเป็นการตอกย้ำยืนยัน พ่อเลี้ยงกำพลหัวเราะท่าทางของภรรยาเบาๆ“จริงๆ แล้ว พี่รักทรายเพราะทรายเป็นคนที่มีความดีมีความกตัญญูต่างหาก..” ชายหนุ่มไล้แก้มนวลของภรรยาเบาๆ ทรายมองเขาด้วยแววตาซาบซึ้งมือเรียวลูบแก้มสากของเขาอย่างแสนรักพูดไม่ออกกับสิ่งที่เขาบอกมา“ตอนที่เราเผลอมีอะไรกันแล้วพี่ก็แอบติดใจลีลาสาวขี้เมานะ ก็เลยสืบเรื่องของทรายแล้วพบว่าผู้หญิงคนนี้หัวใจแกร่งเหลือเกิน ถึงเธอจะทำตัวเหมือนสาวสมัยใหม่แต่สิ่งที่เธอทำให้พี่ประทับใจคือเธอรักพ่อของเธอมากและไม่ยอมทอดทิ้งท่านไปไหน และยังดูแลท่านอย่างดีในขณะที่คนอื่นๆ หนีหายไปหมด แถมเธอยังขายกระเป๋าใบโปรดของตัวเองเพื่อเอาเงินมารักษาพ่อด้วยและก็ยังขยันด้ว
ตอนที่ 58.“พี่ซันคะลุกขึ้นเถอะค่ะทุกคนมองใหญ่แล้ว แล้วแผลล่ะเป็นไงบ้างเดี๋ยวก็เจ็บหรอก..” ปลายฝนบอกเขาเบาๆ อดห่วงคนเจ็บไม่ได้“ไม่ลุก ไม่ปล่อย ไม่เจ็บ หากปล่อยฝนไปฝนก็จะทิ้งพี่ไว้คนเดียว อย่าไปเลยนะอยู่กับพี่เถอะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก พี่ซันสัญญาจะทำให้ฝนกับลูกมีความสุขที่สุด พี่ซันจะเป็นสามีเป็นพ่อที่ดี..” อัคราหลับหูหลับตากอดขาปลายฝนแน่นโดยไม่สนใจใคร น้องแซมจึงเดินมายืนข้างๆ แล้วตบบ่าผู้เป็นพ่อเบาๆ“คุณพ่อซันค้าบ แม่ฝนกับน้องแซมรู้แล้วว่าพ่อซันรักเรา แต่ตอนนี้แม่ฝนหน้างี้แดงม้ากมาก เหมือนจาเป็นไข้ พ่อซันปล่อยแม่ฝนเถอะค้าบแซมจาได้พาแม่ฝนไปหาหมอ” เด็กชายพูดอย่างไร้เดียงสาเมื่อเห็นว่าคุณแม่คนสวยหน้าแดงก่ำเสียเหลือเกิน...“แต่ถ้าพ่อซันปล่อย แม่ฝนก็จะพาน้องแซมหนีไปจากพ่อซัน พ่อซันยอมไม่ได้” อัครายังคงคุกเข่ากอดขาปลายฝนแน่นท่าทางดื้อดึงเหมือนน้องแซมไม่มีผิด เด็กชายเอียงคอมองบิดาของตนอย่างสงสัยทั้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองหน้าแม่ฝนทีมองหน้าพ่อซันทีอย่างครุ่
ตอนที่ 57.อัคราถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลและได้รับการช่วยเหลือจนปลอดภัย แม้จะถูกยิงชนิดแบบที่เรียกว่าตัดขั้วหัวใจแต่อัคราก็รอดมาได้เพราะโชคดีที่เขามีหัวใจอยู่หน้าอกด้านขวา เพราะหากหัวใจของเขาอยู่ด้านซ้ายอัคราก็คงตายไปตั้งแต่ที่ถูกยิงเมื่อครั้งยังเป็นเพียงเด็กชายในวัยกำลังโต แต่ชายหนุ่มยังคงพักฟื้นอยู่ในห้องปลอดเชื้อหลายวันก่อนจะย้ายมาอยู่ห้องพักฟื้นพิเศษหลังจากที่อาการโดยรวมเขาดีขึ้น ส่วนเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางตำรวจก็จัดการอย่างเรียบร้อยและคุณอัคคีก็เป็นธุระจัดการเรื่องราวต่างๆ แทนอัครา จนทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติตลอดระยะเวลาที่เขาพักฟื้นอยู่ปลายฝนกับน้องแซมก็เป็นพยาบาลดูแลเขาไม่ห่างหายดูเหมือนปลายฝนกับอัคราเข้าอกเข้าใจกันด้วยดี แต่แล้วในวันที่อัคราจะออกจากโรงพยาบาลเขากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของปลายฝนสร้างความร้อนรนใจให้กับชายหนุ่มยิ่งนัก...“เฮีย ฝนไปไหน.. เมียผมไปไหน..” อัคราถามพี่ชายซึ่งช่วยมาเก็บข้าวของด้วยตัวเองด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กชายอัครายามงอแงไม่มีผิด“ฝนก็มาเฝ้านายทั้งคืนแล้วนี่นา”
ตอนที่56.“วางปืนลงซะแล้วยอมมอบตัวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ” เจ้าหน้าที่ตำรวจตะโกนบอกคนร้ายทั้งสอง“ไม่ยอมโว้ย ถอยไป ออกไป ไม่งั้นกูจะยิงผู้หญิงคนนี้ มันจะปลอดภัยถ้าพวกมึงปล่อยพวกกูไป..” คนร้ายพูดพลางรั้งร่างบางของปลายฝนถอยหลังเข้าไปในตลาดซึ่งมีผู้คนขวักไขว่ทำให้ยากต่อการควบคุมและจับกุมคนร้ายและในช่วงเย็นที่คนกำลังออกมาจับจ่ายซื้อของผู้คนในตลาดก็ยิ่งเยอะอีกทั้งไทยมุงที่อยากรู้อยากเห็นก็มีมากปลายฝนใจเสียและตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่เธอพยายามตั้งสติและมองหาช่องว่างเพื่อดิ้นให้หลุดจากคนร้ายและไม่เป็นอันตรายกับตัวเองทั้งปรายตามองอัคราที่ส่งสัญญาณให้เธอใจเย็นๆ และปากของเขาที่ขยับบอกว่าไม่ต้องกลัว หญิงสาวใจชื้นขึ้นค่อยๆ ก้าวตามคนร้ายไปในตลาดเรื่อยๆ“ถ้าไม่อยากตายหลบไปโว้ย หลบๆ” มันทั้งตะโกนและถือปืนกราดปืนไปรอบๆ คนที่กำลังซื้อของและมุงดูอยู่ก็หวีดร้องแล้วถอยหลบออกไปฝูงคนที่แตกฮือไปตลอดทางที่คนร้ายเดินผ่านทำให้เจ้าหน้าที่ติดตามได้ลำบากแต่ปลายฝนเห็นร่างสูงของอัคราที่หลบหลีกผ
ตอนที่55.“ค่ะ คุณแม่อ้อนเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฝนฟังหมดแล้ว” เสียงสัญญาณเตือนว่าหมดเวลาเยี่ยมนักโทษดังขึ้นปลายฝนก็น้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง“หมดเวลาเยี่ยมแล้ว พ่อดีใจและมีความสุขมากที่ได้พบลูกวันนี้นะปลายฝน ดูแลตัวเองและเลี้ยงหลานของพ่อให้เป็นคนดีนะ อย่าให้หลงผิดเหมือนพ่อ”“ค่ะ ฝนรักพ่อนะคะ..” หญิงสาวก้มลงกราบบิดากับพื้นซึ่งแม้จะมีผนังกางกั้นแต่ตำแหน่งที่เธอกราบลงไปก็ตรงกับเท้าของบิดาที่ยืนมองอยู่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและหยาดน้ำตาแห่งความตื้นตันก่อนที่เจ้าหน้าที่จะพาเขากลลับเข้าไปยังแดนจองจำที่จะต้องอยู่ไปอีกหลายปี เนื่องจากอาคมทำตัวเป็นนักโทษที่ดีเขาจึงได้รับพระราชทานอภัยโทษจากโทษจำคุกตลอดชีวิตเป็นจำคุกสี่สิบปีแต่กว่าจะถึงวาระการจองจำเขาก็อาจจะไม่มีโอกาสได้ออกไปจากดินแดนแห่งนี้...ปลายฝนเดินมายังรถยนต์ซึ่งจอดไว้ที่ลานจอดรถอย่างเศร้าสร้อยแม้ว่าเธอจะดีใจที่ได้เจอพ่อแต่เมื่อรู้ว่าท่านยังเหลือเวลาอีกห
ตอนที่ 54.แม้คุณพ่อคุณแม่จะยังไม่เข้าอกเข้าใจกันแต่สำหรับน้องแซมนั้นเด็กชายรู้สึกมีความสุขมากที่คุณพ่อมาอยู่กับตนและยังเล่นเป็นเพื่อนด้วยเด็กชายติดคุณพ่อซันแจจะกินจะนอนก็ร่ำร้องหาบิดาทั้งยังช่างพูดช่างจาจนอัคราทั้งรักทั้งหลงลูกชายตัวน้อยจนถอนตัวไม่ขึ้นยิ่งเป็นแรงกระตุ้นให้เขาทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจปลายฝน“นายว่าฉันควรจะทำไงดีวะไอ้สิงโต”“ก็บอกรักเขาไปสิ” สิงหราชบอกเพื่อนรักแล้วส่ายหน้ากับความซื่อบื้อของอัครา“ฉันไม่กล้า..” อัคราสารภาพอายๆ“โห.. อาซัน ขนาดนายคุกเข่าเอาดอกบัวไปขอน้องฝนเขาแต่งงานหน้าโบสถ์จนเขายอมตกลงว่าจะแต่งงานด้วยแล้วยังมีอะไรที่ไม่กล้าอีกวะ” สิงหาราชอยากจะหัวเราะเสียนักหากไม่เกรงใจแววตาเขียวๆ ของเพื่อนรักที่มองเขาทั้งอับอายขัดเขินและเคืองขุ่น...“เออ.. แสบนักนะพวกนาย เสกอีกคน หึ หากฉันรู้ว่าแอบรับงานนอกนะ ฉันจะไล่ออกเสียตอนนั้นเลย” อัครากอดอกถอนหายใจหนักๆ เมื่อรู้ว่าเสกร่วมมือกับคุณอ
ตอนที่ 53.“ไม่รู้ล่ะในวัดก็ไม่เห็นจะเป็นไร คนจะขอผู้หญิงแต่งงาน งานแต่งงานก็งานมงคลไม่ใช่เรื่องไม่ดีเสียหน่อย ดีเสียอีกพระประธานในโบสถ์ท่านจะได้เป็นพยานด้วย” อัคราพูดอย่างเอาแต่ใจปลายฝนก็ได้แต่มองเขาตาขุ่น“ลุกขึ้นเถอะค่ะ อายชาวบ้านเขา”“ไม่อาย ก็ดีเขาจะได้ช่วยเป็นพยาน ปลายฝนจ๋าแต่งงานกับพี่ซันเถอะนะครับ พี่ซันจะยอมทำทุกอย่างตามที่ฝนต้องการ แต่งงานกันนะ” อัครายื่นดอกบัวให้เธอด้วยรอยยิ้มกว้าง ปลายฝนใจเต้นแรงรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกสว่างไสวด้วยความสุข แต่ถ้าเขาพูดอีกคำหนึ่ง คำคำนั้นที่เธออยากได้ยิน... มันคงจะสุขกว่านี้ใจเธอจะเต้นแรงกว่านี้และเธอจะไม่ลังเลที่จะตอบตกลง...“ฉันไม่อายหรอกค่ะหากจะมีใครสักคนมาขอฉันแต่งงานด้วยความรักจริงๆ ไม่ใช่แค่อยากเอาชนะ ขอตัวนะคะฉันจะไปไหว้พระแล้ว..”“แต่งงานกับพี่ซันนะปลายฝน ได้โปรดพี่ซัน.. เอ่อ..”อัคราอ้ำอึ้งพูดติดๆ ขัดๆ ปลายฝนจึงฉวยโอกาสที่เขามัวแต่อึ้งอยู่เดินขึ้นบันไ