ตอนที่5.

ตอนที่5.

ชายหนุ่มวางร่างเล็กลงบนเตียงกว้างของตนแผ่วเบาปลดเปลื้องชุดนอนเนื้อนุ่มของเธอออกอย่างง่ายดายโดยที่ปลายฝนไม่มีแรงขัดขืนปัดป้องได้แต่นอนหายใจกระเส่าหวามไหวมึนงงกับจุมพิตวาบหวามที่เขาปรนเปรอทั้งความเสียวซ่านที่กำซาบอยู่ในอกสาวทำให้เธออ่อนเปลี้ยไปทั้งกาย

“เธอสวยจริงๆ ปลายฝน สวยมาก...” เสียงแหบพร่าของอัคราดังขึ้นเรียกสติที่เตลิดไปไกลของปลายฝนให้กลับมาแต่เธอก็ต้องตะลึงมองร่างแกร่งตรงหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่ออัคราเปลือยเปล่าตลอดร่าง ร่างแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้องดงามนั้นงดงามราวนายแบบนิตยสารระดับโลก หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากแล้วก็ต้องรีบยกมือขึ้นปิดป้องร่างสาวของตนด้วยความอับอายเมื่อตอนนี้เธอก็เปลือยเปล่าไม่ต่างจากเขา

“อุ๊ย อย่านะคะคุณอัครา อย่าทำอะไรฝนเลยนะคะ..” หญิงสาวอ้อนวอนด้วยความตระหนกหวามไหว ยิ่งเห็นแววตาพร่าพรายของเขาในแสงสลัวและเสียงฝนที่กระหน่ำอย่างหนักปลายฝนก็ยิ่งหมดหวัง

“เธอยั่วฉันเอง ดังนั้นฉันต้องทำให้เธอสมดังใจ” แม้ในตอนนี้เขาก็ยังพูดจาร้ายๆ กับเธอปลายฝนดิ้นรนจะลงจากเตียงกว้างหมายจะคว้าเสื้อนอนของตนมาสวมใส่แต่อัคราผลักร่างเล็กลงบนเตียงแล้วคร่อมทับเธอไว้ทั้งตัวสองมือน้อยถูกรวบไว้เหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขาส่วนอีกมือของอัคราก็กำลังลูบไล้ที่ทรวงอกอวบอิ่มกลมกลึงด้วยวัยสาวอย่างพอใจ ปลายฝนหน้าซีดเผือดเมื่อรับรู้ได้ถึงตัวตนแข็งแกร่งของเขาที่ดุนดันอยู่กับหน้าท้องเนียนของตน

“ตะ แต่คุณเกลียดฝนนะคะ อย่าทำแบบนี้เลย..”

“เกลียดแต่ไม่ได้หมายความว่าจะทำแบบนี้ไม่ได้นี่นา..” น้ำเสียงแหบพร่าพร้อมกับใบหน้าที่โน้มต่ำลงมาทำให้ปลายฝนเบี่ยงหน้าหนีด้วยความหวาดหวั่น

“คุณจะข่มขืนฝนหรือคะ” สาวน้อยละล่ำละลักถามอย่างหวาดหวั่นและพยายามพูดให้เขาได้คิด

“หึหึ.. สาวน้อย คนอย่างอัคราหล่อเลือกได้และไม่เคยข่มขืนผู้หญิงหน้าไหนแม้แต่กับเธอ อีกหน่อยเธอจะร่ำร้องให้ฉัน ทำ.. และร่ำร้องหาคุณซันขาๆ” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจเหลือแสน ปลายฝนหันมามองสบตาเขาอย่างหวาดหวั่นพลางขยับกายเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขาแม้จะรู้ว่ายากเย็น ริมฝีปากสวยเผยอคล้ายจะร้องหรือเพื่อจะวอนขอให้เขาเมตตาก็ไม่อาจจะทราบได้แต่เธอก็ไม่มีโอกาสได้เอ่ยอะไรอีกต่อไปเมื่อเรียวปากร้อนผ่าวบดเคล้าลงมาอย่างเร่าร้อนปรนเปรอเธอด้วยจุมพิตช่ำชองจนสาวน้อยผู้อ่อนด้อยในเกมสวาทคล้อยตามเขาได้อย่างง่ายดาย  

“อื้มมม.. หวาน..” เสียงครางแหบพร่าของชายหนุ่มที่ก้มลงครอบครองยอดอกสาวอย่างหิวโหยนั้นทำให้ปลายฝนหูอื้อตาลายเสียวซ่านไปทั้งกาย รางสาวแอ่นหยัดเข้าหาปากร้อนผ่าวของเขาอย่างร้อนรนทั้งครางแผ่วอย่างยอมจำนนกับคลื่นเสน่หาที่ถาโถมเข้าใส่อย่างไม่หยุดหย่อน มือร้อนระอุไม่ต่างจากเปลวเพลิงนั้นลูบไล้เคล้นคลึงไปทั่วร่างอรชรและสะโพกหนั่นแน่นอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เรียวปากร้อนผ่าวไม่ต่างกันจูบไล้ไปทั่งร่างงามราวจะประทับตราว่าร่างกายนี้เป็นของเขา

“อา.. คุณซันขา..” ปลายฝนครางอย่างยอมแพ้รู้สึกรอบกายโคลงเคลงหมุนคว้างเมื่อรู้สึกถึงลิ้นร้อนที่แตะแต้มหยอกเย้าอยู่ที่ใจกลางร่างสาวกลีบดอกไม้งามถูกสำรวจเชยชิมอย่างสนิทเสน่หาสะโพกสาวลอยร่อนอยู่เหนือเตียงกว้างเมื่ออารมณ์ร้อนระอุถึงจุดเดือดพล่านความเสียวซ่านรัญจวนลึกล้ำเกินบรรยาย

“ฉันบอกแล้วว่าเธอจะร่ำร้องหาฉัน โอ.. เธอสวยและหวานจริงๆ ไม่ไหวแล้ว เธอยั่วฉันจนสติแตกปลายฝน และฉันจะกินเธอเดี๋ยวนี้..” ปลายฝนไม่เข้าใจความหมายของเขานักเพราะยังมึนงงกับกระแสคลื่นสวาทที่ถั่งโถมโยนเธอขึ้นไปบนฟ้าเมื่อครู่แต่แล้วร่างเล็กก็ต้องสะดุ้งสุดกายหวีดร้องออกมาสุดเสียงพร้อมด้วยน้ำตาแห่งความเจ็บปวดก็ร่วงริน...

“กรี๊ดดด.. จะ เจ็บ คุณซัน ฝนเจ็บ..” สาวน้อยเอ่ยเสียงขาดห้วงรู้สึกเจ็บแปลบเหมือนร่างถูกฉีกออกจากกัน มือน้อยที่ลูบไล้กล้ามเนื้องดงามของเขาอย่างเผลอไผลเมื่อครู่ผลักไสทุบตีอกกว้างอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ไม่ได้ทำให้คนบนร่างเล็กถอยหนีห่างเพราะเขาเองก็รู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างกันเมื่อความคับแน่นของร่างสาวโอบล้อมเขาไว้จนแทบขยับไม่ได้

“โอ้ว แน่นไปหมด เธอ.. อย่าขยับ ฉันขอโทษฉันไม่รู้ว่าเธอไม่เคย.. โอ้ว ให้ตาย ฉันลืม..” อัครากัดฟันกรอดกับความเสียวซ่านปวดร้าวไปทั้งกายแกร่งเมื่อไม่สามารถขยับไหวได้ตามใจปรารถนาเพราะร่างสาวช่างเล็กคับแคบเหลือแสนก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อนึกได้ว่าตนไม่ได้ป้องกันแต่ความหวานละมุนและร่างที่โอบรัดที่เต้นตุบๆ อยู่รอบกายแกร่งทำให้อัคราไม่อาจจะทัดทานกระแสคลื่นสวาทที่โหมกระหน่ำจากตนเองที่เป็นผู้ก่อขึ้นได้เช่นกัน

“ฝนเจ็บ ออกไปได้ไหมคะ..” ปลายฝนส่ายหน้ากับหมอนนุ่มจนผมกระจายเต็มหมอนแต่ไม่ได้ทำให้เขายอมตามที่เธอร้องขอ

“เดี๋ยวมันจะดีขึ้น ฝนจ๋า ฉันเองก็ทรมาน โอ..” อัคราก้มลงใช้ปลายจมูกโด่งคมปัดป่ายเกลี่ยน้ำตาจากแก้มสาวท่าทางของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ทั้งจุมพิตที่มอบให้ก็อ่อนหวานจนปลายฝนเริ่มเลือนๆ ความเจ็บปวดไป ร่างสาวขยับน้อยอย่างลืมตัวทำให้ชายหนุ่มรับรู้ได้ทันทีว่าเธอพร้อมจะไปกับเขาได้ทุกที่และทุกท่วงท่า..

“เธอพร้อมแล้ว โอ ฝนจ๋า ดีเหลือเกิน..” อัคราครางอย่างพ่ายแพ้แก่ความเสน่หาและความซ่านรัญจวนในอารมณ์ดำกฤษณา ร่างแกร่งขยับโยกหมุนวนอย่างช่ำชองพาผู้ด้อยเดียงสาท่องไปในนาวาสวาทเร่าร้อน เสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังกึกก้องไปทั้งห้องนอนกว้างผสานกับเสียงฝนกระหน่ำด้านนอกหนุ่มสาวพากันท่องวิมานสวาทครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างร้อนแรงโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ และปลายฝนก็ได้แต่ครางร่ำร้องอย่างลืมอายเมื่ออัคราปรนเปรอเธออย่างอ่อนหวานเอาอกเอาใจราวกับว่าเธอคนรักของเขาที่เฝ้าถนอมกล่อมหอ...