พิชิตใจท่านเพื่อครองตำแหน่ง! หมอเทวดาหญิงชนะเรียบ

พิชิตใจท่านเพื่อครองตำแหน่ง! หมอเทวดาหญิงชนะเรียบ

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-12
โดย:  มู่จิ่นเซี่ยงซี  ยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
10
1 คะแนน. 1 ทบทวน
40บท
779views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

ซ่งซือเหยาข้ามภพมาเป็นบุตรีปัญญาอ่อนของจวนโหว เพิ่งลืมตาขึ้นมาสิ่งแรกที่ได้เห็นก็คือสามีชั่วกำลังมีความสุขอยู่บนเตียงกับน้องสาวฝั่งพ่อ ช่างบาดตามากจริงๆ! นางจึงตัดค่าใช้จ่ายจวนแม่ทัพ ตรวจนับสินเดิมและหย่าในทันที ทำให้สามีชั่วกับน้องสาวเลวเสื่อมเสียชื่อเสียง จากไปแล้วซ่งซือเหยานางจะยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ? เหอะๆ! ไม่มีทาง! มือซ้ายมีทักษะการแพทย์ขั้นเทพ มือขวามีมิติศักดิ์สิทธิ์ มีความสามารถพิเศษด้านการวาดภาพที่ยอดเยี่ยมติดตัว นางเดินทางทำความดีบำเพ็ญประโยชน์ต่อโลกจนกลายเป็นสตรีผู้โดดเด่น จวนแม่ทัพที่ไม่มีสินเดิมของนางจะล้มมิล้มแหล่ อนาคตที่สามีชั่วได้รับจากการอาศัยพ่อตาก็พังลงเช่นกัน จวนแม่ทัพที่จิตใจโหดเหี้ยมก็รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา สามีชั่วคุกเข่าประจบประแจง ขอให้นางเข้าใจและขอนางคืนดี? เข้าใจอาจเป็นไปได้ ผู้ชายเป็นแค่ตัวถ่วงที่ทำให้เธอหาเงินได้ช้าลงเท่านั้น การเกิดใหม่ไม่ใช่เรื่องง่าย นางต้องการสวยคนเดียว! "สวยคนเดียว? เหยาเหยา เจ้าเป็นคนช่วยข้าไว้ ข้าเป็นของเจ้า เจ้าไม่ต้องการข้าแล้วเหรอ?" องค์รัชทายาทผู้รูปงามที่สุดในเมืองหลวงกอดขาซ่งซือเหยาร้องไห้งอแง

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

บทที่ 1

ซี้ด!เจ็บจังเลย!คล้ายกระดูกแหลกเป็นผุยผง เหมือนถูกไฟเผาตัว!"ท่านพี่เขย ตอนทำเรื่องแบบนี้แล้วมีคนอยู่ข้างๆ มันรู้สึกแตกต่างออกไปจริงๆ""อวี่เอ๋อร์ เจ้าเป็นถึงสตรีที่มีความสามารถมากที่สุดของอาณาจักรต้าโจวเรา เป็นแบบอย่างของกุลสตรี ทำไมถึงได้ยั่วยวนเช่นนี้?""คิกคิก มารยาทเรียบร้อยเหล่านั้นทำให้คนนอกดูเท่านั้น อยู่ต่อหน้าท่านพี่เขย ข้าย่อมเป็นตัวของตัวเองอย่างหมดเปลือกแน่นอน""อวี่เอ๋อร์ เจ้าทำให้ข้าพอใจมากจริงๆ ข้าชอบมาก ไม่เหมือนซ่งซือเหยานั่นที่แข็งทื่อเป็นท่อนไม้ไร้อารมณ์ แต่งงานมาสามเดือนแล้ว แม้แต่มือของนางข้าก็ไม่อยากแตะ""ท่านพี่เขย ท่านเอาข้าไปเปรียบกับคนโง่ที่ทั้งหูหนวกทั้งตาบอด ท่านเห็นอวี่เอ๋อร์เป็นคนแบบไหนกัน?""ใช่ใช่ ข้าผิดเป็นแล้ว"...ขณะที่ซ่งซือเหยาสะลึมสะลือก็ได้ยินคำพูดของสองคนบนเตียงอย่างชัดเจนในขณะเดียวกัน ความทรงจำมากมายก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวของนางเจ้าของร่างเป็นบุตรีของจวนเจิ้นเป่ยโหวที่ทั้งหูหนวกทั้งตาบอด สติปัญญาอยู่ที่สามขวบ ได้แต่งงานเข้าจวนแม่ทัพมาเมื่อสามเดือนก่อน กลายเป็นฮูหยินสี่ของจวนแม่ทัพเมิ่งจ้านถิงและซ่งอวี่เอ๋อร์ที่อยู่บนเตียงคือสาม

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

default avatar
Kittiyathon Muli
รออัพต่ออยู่นะคะ
2024-11-18 15:51:17
0
40

บทที่ 1

ซี้ด!เจ็บจังเลย!คล้ายกระดูกแหลกเป็นผุยผง เหมือนถูกไฟเผาตัว!"ท่านพี่เขย ตอนทำเรื่องแบบนี้แล้วมีคนอยู่ข้างๆ มันรู้สึกแตกต่างออกไปจริงๆ""อวี่เอ๋อร์ เจ้าเป็นถึงสตรีที่มีความสามารถมากที่สุดของอาณาจักรต้าโจวเรา เป็นแบบอย่างของกุลสตรี ทำไมถึงได้ยั่วยวนเช่นนี้?""คิกคิก มารยาทเรียบร้อยเหล่านั้นทำให้คนนอกดูเท่านั้น อยู่ต่อหน้าท่านพี่เขย ข้าย่อมเป็นตัวของตัวเองอย่างหมดเปลือกแน่นอน""อวี่เอ๋อร์ เจ้าทำให้ข้าพอใจมากจริงๆ ข้าชอบมาก ไม่เหมือนซ่งซือเหยานั่นที่แข็งทื่อเป็นท่อนไม้ไร้อารมณ์ แต่งงานมาสามเดือนแล้ว แม้แต่มือของนางข้าก็ไม่อยากแตะ""ท่านพี่เขย ท่านเอาข้าไปเปรียบกับคนโง่ที่ทั้งหูหนวกทั้งตาบอด ท่านเห็นอวี่เอ๋อร์เป็นคนแบบไหนกัน?""ใช่ใช่ ข้าผิดเป็นแล้ว"...ขณะที่ซ่งซือเหยาสะลึมสะลือก็ได้ยินคำพูดของสองคนบนเตียงอย่างชัดเจนในขณะเดียวกัน ความทรงจำมากมายก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวของนางเจ้าของร่างเป็นบุตรีของจวนเจิ้นเป่ยโหวที่ทั้งหูหนวกทั้งตาบอด สติปัญญาอยู่ที่สามขวบ ได้แต่งงานเข้าจวนแม่ทัพมาเมื่อสามเดือนก่อน กลายเป็นฮูหยินสี่ของจวนแม่ทัพเมิ่งจ้านถิงและซ่งอวี่เอ๋อร์ที่อยู่บนเตียงคือสาม
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 2

"นางจาง เจ้าไม่สั่งสอนลูกชายเจ้าให้ดี กลับมาลงมือกับคนไร้เดียงสาอย่างเหยาเหยา พวกเจิ้นเป่ยโหวไม่อยู่แล้ว แต่จวนติ้งอันโหวยังอยู่!"พอสิ้นเสียงลง ฮูหยินติ้งอันโหวก็มาอยู่ตรงหน้าทุกคนแล้ว สาวใช้ที่กำลังจะไปจับซ่งซือเหยาก็หยุดทันทีฮูหยินติ้งอันโหวกับแม่ของซ่งซือเหยาเป็นเพื่อนรักกัน วันนี้นางตั้งใจมาหาซ่งซือเหยา เห็นว่าคนของจวนแม่ทัพกล้ารังแกซ่งซือเหยา นางก็โกรธมากทันที"ฮูหยินติ้งอันโหวเจ้าคะ ไม่ทราบว่าท่านจะมา ไม่ได้ออกไปต้อนรับ ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งเจ้าค่า" ฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองรีบยิ้มแย้มขึ้นมาทันที อธิบายอย่างประจบสอพลอว่า "ข้าจะกล้าลงมือกับเหยาเหยาได้ยังไงกันเจ้าคะ เข้าใจผิดแล้วเจ้าค่ะ""ข้าได้ยินอยู่กับหู เห็นอยู่กับตา นี่ยังจะเข้าใจผิดอีกเหรอ?" ฮูหยินติ้งอันโหวถามกลับฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองยิ้มกลบเกลื่อนพูดอะไรไม่ออกฮูหยินติ้งอันโหวจับมือซ่งซือเหยาไว้แน่น "เหยาเหยา ไม่ต้องกลัวนะ วันนี้ข้าจะดูว่าใครจะกล้าดี แม้แต่ทายาทคนเดียวของจวนเจิ้นเป่ยโหวก็ยังกล้ารังแก!"ฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองไม่กล้ารับคำพูดของฮูหยินติ้งอันโหว ทำได้แต่ตะคอกเมิ่งจ้านถิงและซ่งอวี่เอ๋อร์ที่อยู่ในห้อง "ยังไม่
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 3

"หย่าสามี? ซ่งซือเหยา ข้าว่าเจ้าไม่ได้ดีขึ้นเลยสักนิด ยังโง่อยู่เหมือนเดิมมากกว่า อะไรก็กล้าพูดออกมาได้ มีแต่ภรรยาโดนหย่า ไม่เคยมีสามีโดนหย่า!" เมิ่งจ้านถิงพูดด้วยความโกรธว่า "เจ้าอย่าหวังว่าใช้วิธีการอ่อนข้อแบบนี้แล้วจะได้หัวใจของข้าไป""งั้นเจ้าก็เป็นคนแรกเถิด!" เสียงของซ่งซือเหยาเย็นชา ราวอยู่ในจักรวาลอันกว้างใหญ่ไร้พรมแดน จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงที่เย็นชามาก จนทำให้คนกลัวจนตัวสั่นเมิ่งจ้านถิงตกใจและรีบเบือนหน้าหนีจากซ่งซือเหยา เขากลัวซ่งซือเหยาได้อย่างไร?ชั่วขณะหนึ่ง เขากลับลืมที่จะโต้แย้ง"ซือเหยา เจ้าพูดจาเหลวไหลอะไรกัน? จะหย่าเพราะเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ได้อย่างไร! ลือออกไปต้องทำให้คนหัวเราะเยาะเจิ้นเป่ยโหวกับฮูหยินว่าไม่สั่งสอนเจ้าให้ดีแน่นอน!" ฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองดูเหมือนจะปกป้องซ่งซือเหยา แต่จริงๆ แล้วคือด่า"พี่สอง แม้ว่าข้ากับท่านพี่เขยจะรักกัน แต่พี่ก็จะเป็นภรรยาหลวงตลอดไป พี่วางใจได้ แม้ว่าพี่จะทั้งตาบอด ทั้งหูหนวกและโง่ไปตลอดชีวิต เราก็ยินดีที่จะดูแลพี่"น้ำเสียงของซ่งอวี่เอ๋อร์เรียบร้อยอ่อนหวาน ทำเป็นอ่อนข้อให้นางใจกว้างมากแค่ไหน คาดไม่ถึงว่าจะยกตำแหน่งภรรยาหลวงให้ และ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 4

ซ่งซือเหยาเดินตามชิงเจียวไปที่ห้องโถงด้านหน้า เห็นฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองนั่งอยู่ที่นั่งหลัก ขุนนางซ่งกับฮูหยินผู้เฒ่าซ่งนั่งอยู่ที่นั่งทางด้านซ้าย ซ่งอวี่เอ๋อร์กับเมิ่งจ้านถิงนั่งทางด้านขวาพวกเขาจ้องมองมาที่นางอย่างดุเดือด ราวกับต้องการถลกหนังนางออกมากินทั้งเป็น"ซ่งซือเหยา คุกเข่าลง!" ฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองแสดงอำนาจตั้งแต่เริ่มต้น อยากควบคุมซ่งซือเหยาเพื่อดำเนินการตามแผนต่อไปซ่งซือเหยาเหลือบมองนาง "ท่านแม่กินยาที่เอาสินเดิมของข้าไปแลกมา ร่างกายดีขึ้นมากจริงๆ เจ้าค่ะ ขู่ข้าได้น่าเกรงขามมากเจ้าค่ะ!"สีหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองเปลี่ยนไป ถ้าให้คนอื่นรู้ว่านางเอาสินเดิมของลูกสะใภ้ไป นางจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?เป็นไปตามคาด นางเห็นสีหน้าดูถูกเหยียดหยามเล็กน้อยบนใบหน้าของฮูหยินผู้เฒ่าซ่ง จ้องมองซ่งซือเหยาด้วยความโกรธทันทีและฝืนยิ้ม "ซ่งซือเหยา สินเดิมอะไรของเจ้า? เจ้าเป็นฮูหยินสี่ของจวนแม่ทัพ ทุกอย่างของเจ้าย่อมเป็นของจวนแม่ทัพทั้งหมด!""ใช่เหรอเจ้าคะ? งั้นข้าจะไปหาคนข้างนอกมาตัดสิน สินเดิมเป็นทรัพย์สินส่วนตัวของฝ่ายหญิง? หรือเป็นของบ้านสามีกันแน่เจ้าค่ะ?" ซ่งซือเหยาพูดจบก็หันกลับ"หยุดน
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 5

พูดต่อหน้าพ่อแม่นางว่านางถูกมองไปหมดทั้งตัวแล้ว ซ่งอวี่เอ๋อร์ทั้งอายทั้งโกรธ นางไม่มีหน้ามองพ่อแม่นางด้วยซ้ำ แทบอยากจะหารูมุดลงไปซ่อน ไม่กล้าพูดอะไรสักคำเมิ่งจ้านถิงโกรธจนหน้าเขียว ทุบพื้นแล้วตะโกนว่า "นังบ้า! เจ้ารอจดหมายหย่าจากข้าได้เลย!"ร่างของซ่งซือเหยาได้มาถึงนอกห้องแล้ว ตอนนี้นางไม่มีเวลามาเถียงกับคนเหล่านี้ นางยังมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องทำในเวลานี้ หมอที่ฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองส่งคนไปเชิญมาก็มาถึงแล้วหมอไปต่อแขนให้เมิ่งจ้านถิงในห้อง ซ่งอวี่เอ๋อร์ก็เดินตามไปฮูหยินผู้เฒ่าซ่งมองฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองแล้วถามว่า "ฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสอง การแต่งงานของเมิ่งจ้านถิงกับลูกสาวข้า เจ้าจะทำอย่างไร?""เมื่อกี้เราไม่ได้คุยกันเรียบร้อยแล้วเหรอ?" ฮูหยินผู้เฒ่าบ้านสองไม่ตอบแต่ถามกลับ"เจ้าสัญญาว่ามีวิธีให้ซ่งซือเหยามาจัดงานแต่งงาน กอบกู้ชื่อเสียงของลูกสาวข้า ให้ลูกสาวข้าเป็นภรรยาหลวงภูมิภาค ไม่ให้นางน้อยหน้า แต่ตอนนี้เจ้าไม่สามารถควบคุมซ่งซือเหยาได้เลย!" ทัศนคติของฮูหยินผู้เฒ่าซ่งแข็งกร้าวมาก"เจ้าจะรีบร้อนทำไม? ข้าวสารได้กลายเป็นข้าวสุกแล้ว ข้าจะไม่ยอมรับการแต่งงานนี้ได้เหรอ?" ฮูหยินผู้เฒ่า
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 6

"ขาของพระองค์ หม่อมฉันรักษาได้เพคะ!"พอเสียงของซ่งซือเหยาสิ้นลง สายตาของเสิ่นเผยและหมอเทวดาเฟิงก็มองไปพร้อมกัน"อาแย่น?"เสิ่นเผยเรียก ราวกับจำอะไรขึ้นมาได้ทันที ความเศร้าโศกหมดหวังบนใบหน้าของเขาก็แวบเข้ามา"เจ้าคือน้องสาวของอาแย่นเหรอ?"ซ่งซือเหยาตอบว่า "เพคะ ท่านอ๋อง ข้าชื่อซ่งซือเหยาเพคะ"ซ่งซือแย่นเป็นพี่ชายฝาแฝดของซ่งซือเหยา ซึ่งเสียชีวิตในสงครามที่ม่อเป่ยเมื่อปีที่แล้วพอเสิ่นเผยนึกถึงแม่ทัพหนุ่มผู้น่าทึ่งไปทั่วแดน หัวใจก็รู้สึกเหมือนถูกเข็มแทง แต่ใบหน้ากลับสงบมาก"คุณหนูสองตระกูลซ่ง เจ้าเรียนรู้ทักษะการแพทย์มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" เสิ่นเผยไม่ได้เรียกนางว่าฮูหยินสี่ตระกูลเมิ่ง ก็เพราะความสัมพันธ์ของเขากับซ่งซือแย่นหลังจากที่ผู้ชายในเชื้อสายของเจิ้นเป่ยโหวทั้งหมดเสียชีวิตในสนามรบ ฮูหยินท่านโหวจึงรับซ่งซือเหยาซึ่งเป็นสายเลือดเดียวกลับมายังเมืองหลวง ทั้งเมืองหลวงรู้กันดี ตอนที่ซ่งซือเหยากลับมายังเมืองหลวงนั้นทั้งตาบอดทั้งหูหนวก สติปัญญาเหมือนเด็กอายุสามขวบ"นานมาแล้วเพคะ" ซ่งซือเหยากล่าวเสิ่นเผยมองไปที่ใบหน้าที่เหมือนกับของซ่งซือแย่นทุกประการ ในใจก็รู้สึกไว้วางใจอย่างอธ
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 7

พอเห็นท่าทางโกรธจัดของเมิ่งจ้านถิง ซ่งซือเหยาก็หัวเราะอย่างมีความสุข"เมิ่งจ้านถิง เงินที่แม่เจ้าใช้ซื้อยากินทุกเดือนใช้เงินจากสินเดิมของข้าหรอกเหรอ?""สินเดิมของเจ้าที่ไหนกัน? เจ้าแต่งเข้าจวนแม่ทัพแล้ว เจ้ากับสินเดิมของเจ้าล้วนเป็นของจวนแม่ทัพ! ไม่อย่างนั้นเจ้าคิดว่าตอนนั้นข้าจะแต่งงานกับเจ้าที่เป็นสภาพนั้นได้อย่างไร?"น้ำเสียงของเมิ่งจ้านถิงดูถูกเหยียดหยามมาก ท่าทางที่สูงส่งนั้นราวกับว่ามีบุญคุณต่อซ่งซือเหยามาก"ใช่เหรอ? เมิ่งจ้านถิง เจ้าเป็นแมงดาไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เงินที่จวนแม่ทัพของเจ้าฮุบของข้าไปจะต้องคืนข้ามาให้หมด!" สายตาซ่งซือเหยาเย็นชาราวน้ำแข็ง"ซ่งซือเหยา อย่างเจ้าน่ะเหรอ? หึ วันนี้ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะให้ข้าคืนอย่างไร!"เมิ่งจ้านถิงหยิ่งผยองมาก เขาคิดว่าชนะซ่งซือเหยาได้แน่นอนครอบครัวของขุนนางซ่งคือญาติเพียงคนเดียวของซ่งซือเหยา และจะไม่มีทางช่วยนางแน่นอนนางเป็นแค่เด็กกำพร้า มีอะไรต้องกลัว?"แน่นอนว่าไม่ใช่แค่นางคนเดียว ยังมีข้าด้วย!"พอเสียงของเมิ่งจ้านถิงสิ้นลง เสียงที่ทรงพลังและดุดันก็ดังขึ้นทันทีเขามองกลับไปด้วยความประหลาดใจ "เสนาบดีเอวี้ยน ท่านมาได้อย่างไรขอร
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 8

"ข้าน้อยยอมขอรับ!"เมิ่งจ้านถิงมองไปที่ซ่งซือเหยาแล้วยิ้ม ดวงตาของเขาดูน่ากลัว เลือดที่มุมปากทำให้รอยยิ้มของเขาดูดุร้ายยิ่งขึ้น"ซ่งซือเหยา จากนี้ไปเจ้าก็คือผู้หญิงที่เมิ่งจ้านถิงไม่เอาแล้ว เชิญเจ้าออกไปจากจวนแม่ทัพเดี๋ยวนี้!""อวี๋เซียง คนงานมาถึงแล้วหรือยัง?" ซ่งซือเหยาถาม"คุณหนู คนงานรออยู่ที่ข้างหน้าตั้งนานแล้วเจ้าค่ะ รอคำสั่งของท่านอยู่เจ้าค่ะ" อวี๋เซียงตอบ"ให้พวกเขาเข้ามา เริ่มทำงานได้!" ซ่งซือเหยาสายตาเย็นชามาก"เจ้าค่ะ คุณหนู"อวี๋เซียงออกไปเชิญคนงาน ซ่งซือเหยาก็มาที่หน้าเอวี้ยนป๋ออันโค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อเคารพ "วันนี้รบกวนท่านลุงแล้วเจ้าค่ะ วันหลังจะไปขอบคุณที่จวนนะเจ้าคะ"เอวี้ยนป๋ออันเห็นว่าซ่งซือเหยามีกิริยาท่าทางสมกับเป็นลูกสาวท่านแม่ทัพจริงๆ แววตามีความปราบปลื้มใจเขาประคองซ่งซือเหยาเบาๆ รับการเคารพของนาง"เรื่องในวันนี้เป็นหน้าที่ของข้า ไม่ใช่แค่เจ้า แม้จะเป็นผู้หญิงที่ไม่รู้จักคนอื่น เจอสามีที่เหมือนหมาป่าแบบนี้ ข้าก็จะลงมือ เพียงแต่เจ้าได้รับความไม่ชอบธรรมขนาดนี้ ทำไมถึงเพิ่งมาบอกข้าเมื่อวานนี้""เมื่อวานเพิ่งได้เห็นธาตุแท้ของเขาน่ะเจ้าค่ะ" ซ่งซือเหยากล่าว
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 9

"เคาะอะไรนักหนา? วันนี้ไม่รับแขก!"คนที่มาเปิดประตูเป็นแม่นมของฮูหยินผู้เฒ่าซ่ง นางรู้จักอวี๋เซียง รู้ความสัมพันธ์ระหว่างอวี๋เซียงกับซ่งซือเหยา ย่อมไม่มีสีหน้าที่ดีกับนางหลังจากพูดจบ แม่นมกำลังจะปิดประตู ซ่งซือเหยาก็มาที่หน้าแม่นม นางมองไปที่แม่นม "เจ้าดูสิ ข้าเป็นแขกเหรอ?"แม่นมมองซ่งซือเหยาอย่างหยิ่งผยองมาก "ผู้หญิงที่แต่งงานออกไปแล้ว ก็คือน้ำที่โดนสาดออกไป จวนเจิ้นเป่ยโหวไม่ต้อนรับแม่หม้าย!"พวกฮูหยินผู้เฒ่าซ่งได้ให้ความสนใจจวนแม่ทัพเป็นพิเศษ ได้ยินข่าวมานานแล้วว่าซ่งซือเหยาได้ตัดความสัมพันธ์กับเมิ่งจ้านถิงแล้วดวงตาของซ่งซือเหยาเปลี่ยนเป็นเย็นชา "อวี๋เซียง ตบปาก!""เจ้าค่ะ!" อวี๋เซียงรีบไปข้างหน้าแล้วตบแม่นมสามครั้งติดต่อกันนางมีศิลปะการต่อสู้ติดตัวอยู่และแรงที่น่าทึ่ง ตบไปสามทีดวงตาของแม่นมก็เห็นดาว อาเจียนเป็นเลือดและฟันหลุดแววตาของแม่นมเต็มไปด้วยความโกรธ ในฐานะที่เป็นคนโปรดของฮูหยินผู้เฒ่าซ่ง นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกที่โดนตบนางปิดหน้าและด่าเสียงดัง "เดิมทีท่านก็ถูกจวนแม่ทัพไล่ออกมา หรือว่าข้าน้อยพูดผิด? อีกอย่างข้าน้อยก็กินเงินรางวัลของฮูหยินผู้เฒ่า จะเป็นบ้านของท่านได
อ่านเพิ่มเติม

บทที่ 10

"ฮูหยินผู้เฒ่าซ่งหมายความว่าคุณหนูสองตระกูลซ่งเป็นคนใช้ของจวนโหวเหรอ?"เสียงดุดันของเสิ่นเผยฟังดูเย็นชาเล็บยาวของฮูหยินผู้เฒ่าซ่งฝังลงไปที่พื้นดิน หน้าผากเริ่มเหงื่อออกตามที่คาดไว้ เสิ่นเผยมาเพื่อปกป้องซ่งซือเหยาซ่งซือเหยามองไปที่เสิ่นเผยด้วยความประหลาดใจ คิดอีกที อาจเป็นเพราะเมื่อวานสัญญาว่าจะช่วยเสิ่นเผยรักษาขา เขาจึงได้ให้ความช่วยเหลือดวงตาของซ่งอวี่เอ๋อร์เต็มไปด้วยความเกลียดชัง อิจฉาจนบ้าคลั่ง ทำไมซ่งซือเหยาถึงได้โชคดีขนาดนี้? นางก็เป็นแค่แม่หม้าย ทำไมเสิ่นเผยที่มีอำนาจสะเทือนฟ้าจะต้องช่วยนางด้วย?นางแอบคิดว่าซ่งซือเหยาต้องใช้วิธีที่ไร้ยางอายแน่ๆ ช่างต่ำทรามจริงๆ!ฮูหยินผู้เฒ่าซ่งไม่กล้าล่วงเกิน จึงหันหน้ามาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านอ๋องล้อเล่นแล้วเพคะ ซือเหยาเป็นคุณหนูสองผู้สูงศักดิ์ของจวนโหว จะเป็นคนใช้ได้ยังไงเพคะ""เจ้าเห็นว่าข้ากำลังล้อเล่นอยู่เหรอ?" เสิ่นเผยสีหน้าเย็นชาขึ้นไปอีกฮูหยินผู้เฒ่าซ่งจะไม่เข้าใจได้อย่างไร นางมองคนรอบข้างและตะคอกว่า "ยืนทำอะไรกันอยู่? คุณหนูสองกลับบ้าน ยังไม่รีบช่วยคุณหนูสองขนของเข้าไปอีก?""เจ้าค่ะ ฮูหยินผู้เฒ่า" สาวใช้และแม่นมทุกคนเ
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status