ตอนที่ 24 ความกังวล

ชายหนุ่มเดินไปที่ตู้สมุนไพรใกล้ๆ ค้นหาเครื่องหอมสมุนไพรที่คิดว่าน่าจะมีอยู่ที่นี้ เป็นผลิตภัณฑ์พิเศษที่องค์กรของเขาทำขาย เครื่องหอมธรรมดาที่ดูไม่ต่างจากของใช้ทั่วไป แต่กลับซ่อนคุณสมบัติพิเศษเอาไว้ มันมีส่วนผสมของสมุนไพรสองชนิดที่ออกฤทธิ์ต่างกัน

ชนิดหนึ่งช่วยให้ง่วงนอน ส่วนอีกชนิดกระตุ้นให้เกิดอาการหลับลึกมากขึ้นกว่าเดิม อย่างไรก็ตาม ประสิทธิภาพถูกปรับลดลงด้วยสมุนไพรหลายชนิด ที่ผสมให้เหมาะสมกับสภาพแวดล้อมในการนอนหลับที่ไม่สงบ ซึ่งในขั้นตอนนี้เขาต้องแยกเอาส่วนที่ไม่ต้องการออก เหลือไว้เฉพาะเพียงสองชนิด เพื่อไม่ให้เครื่องหอมมีกลิ่นที่แปลกไป

หลังจากที่แยกสมุนไพรทั้งหมดออกจากกัน เขาจึงค่อยๆบดสมุนไพรสองชนิดเข้าด้วยกัน จากนั้นก็เทส่วนผสมกลับเข้าไปในถุงใหม่ที่ยังไม่ถูกแกะออก เท่านี้ฤทธิ์ของมันจะมากขึ้นกว่าปกติ แต่กลิ่นยังคงเดิม ทำให้ยากที่ใครจะจับได้

จากนั้นเขาก็นำมันกลับไปวางไว้ที่ตู้สมุนไพรเหมือนเดิม  เครื่องหอมถูกจัดเตรียมเรียบร้อย เขาหยิบสมุนไพรส่วนที่เหลือ กินมันเข้าไปเพื่อยับยั้งฤทธิ์การหลับลึก เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองได้รับผลจากมันไปด้วย

เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว ชายหนุ่มจึงกลับไปนอนลงบนเตียง เฝ้ารอให้มีคนเข้ามาจุดเครื่องหอมตามแผนที่เขาวางไว้

ขณะที่ชายหนุ่มนอนนิ่งๆ เขาก็เริ่มวางแผนการเดินทางของตัวเอง สิ่งที่เขาจำเป็นต้องรีบทำมากที่สุดคือการกลับไปยังองค์กร วิญญาณของจอมเชือดในตัวเขาเริ่มมีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับจะครอบงำเขาตลอดเวลา ซึ่งโชคดีที่ตอนนี้เขายังสามารถคุมมันได้ เพราะก่อนหน้านี้มันถูกแม่มดทำลายจิตวิญญาณไปบางส่วน ทำให้อ่อนแอลงไปมาก 

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พลังและความโกรธของมันจะส่งผลกระทบต่อตัวเอง เขาจำเป็นต้องจัดการเรื่องของลูกของสาวของจอมเชือดให้เรียบร้อยก่อนที่อาการจะหนักไปมากกว่านี้ 

หลังจากที่เอเลน่าเรียกอัศวินและสาวใช้ไปดูแลคู่หมั้นของเธอ เธอก็ตั้งใจที่จะกลับห้อง มือยกขึ้นแตะขมับเบาๆด้วยความเหนื่อยล้าตลอดทั้งวัน แต่แล้ว ขณะที่เธอเดินผ่านทางเดินที่ทอดยาวเชื่อมระหว่างห้องโถงหลักกับสวนในคฤหาสน์ เสียงสนทนาของกลุ่มอัศวินที่ยืนเฝ้าอยู่ใกล้ๆก็แว่วเข้าหู

“รู้เรื่องที่ท่านอาร์วินสูญเสียวงแหวนเวทมนตร์ไปรึยัง?”หนึ่งในอัศวินเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา แต่ไม่เบาพอที่จะหลุดรอดจากการได้ยินของเธอ

หญิงสาวชะงักฝีเท้า หัวใจเต้นแรงขณะที่เธอพยายามทำท่าเดินผ่านไปอย่างเรียบเฉย แต่ความกังวลกลับเพิ่มขึ้นเมื่อได้ยินเสียงอีกคนหนึ่งตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ได้ยินจากสาวใช้แล้ว บาดแผลสาหัสแทบจะกลายเป็นคนพิการ หนำซ้ำยังสูญเสียวงแหวนเวทมนตร์ไปอีก”

“ท่านผู้อาวุโสคงไม่ปล่อยเอาไว้หรอก ถ้าเรื่องนี้แพร่กระจายออกไป ตระกูลอาจจะเสื่อมเสียชื่อเสียงอีกครั้งก็ได้”

“บางที… อาจถึงขั้นถอดถอนออกจากการเป็นคู่หมั้น” เสียงนั้นราบเรียบแต่กลับแฝงความเย็นยะเยือกไว้ จนหญิงสาวรู้สึกเหมือนมีเงามืดคืบคลานเข้ามารอบตัว

“การอยู่ในตระกูลโดยไร้วงแหวนเวทมนตร์ ก็เป็นได้แค่ตัวภาระเปล่าๆ ดีซะอีกที่ยังเมตตาให้มีชีวิตอยู่"

"แต่หากทำเพื่อตระกูลล่ะก็…. ตายไปซ่ะยังจะดีกว่า คนไร้ความสามารถหน่ะ แค่คนเดียวก็พอแล้ว”เขาพูดออกมาอย่างเรียบเฉย ขณะที่อีกคนทำท่าไม่พอใจพอสมควร แต่ก็ไม่มีท่าทีจะโต้แย้งกลับใดๆ การจะอยู่ในสังคมชั้นสูงนั้น ความสามารถคือทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นดั่งตัวกำหนดโชคชะตาของอนาคตตระกูล

หัวใจของเธอคล้ายถูกบีบรัดด้วยความวิตก เธอรู้ดีว่าคำพูดของอัศวินอาจจะดูรุนแรง แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ ความจริงนั้นทิ่มแทงใจของเธอเช่นกัน ความอ่อนแอของคู่หมั้นของเธอ ย่อมกระทบต่อตระกูล และหากเป็นเช่นนี้ต่อไป อนาคตของเขาอาจถึงขั้นต้องดับลงเลยก็ได้

สถานะของตระกูลในตอนนี้ไม่สู้ดีนัก ตั้งแต่เกิดโศกนาฏกรรมในอดีต พ่อของเธอ และ ลูกหลานของสามัญชนจำนวนมากที่เข้ารับการทดสอบในวันนั้นต่างหายตัวไปในเหตุการณ์ดันเจี้ยนถล่ม ความหวังสุดท้ายคือคู่หมั้นคนแรกที่รอดชีวิตกลับมา ก็ต้องฝันสลาย กลายเป็นคนไร้ความทรงจำ ไร้ความสามารถ แถมมีอาการจิตเภทอีก

แล้วถ้ารวมเรื่องที่คู่หมั้นคนปัจจุปันของเธอเสียวงแหวนเวทมนตร์ไปล่ะก็ ชื่อเสียงของตระกูลได้ถูกทำลายจนหมดสิ้นแน่ๆ หลังจากนั้น พวกผู้อาวุโสจะบังคับให้เราตัดขาดกับตระกูลแคลนัส ส่งผลทำให้ตระกูลของเขาล่มสลาย เธอไม่อยากทำให้ตระกูลของคนที่เธอรักพังลง แต่หากสถานการณ์เป็นแบบนี้ ก็ยากที่จะแก้ไข หรือโต้แย้งใดๆ 

หญิงสาวเดินต่อไปตามทางเดินในคฤหาสน์ รู้สึกเหมือนบรรยากาศโดยรอบเย็นลง แสงไฟจากโคมติดผนังสะท้อนบนพื้นหินเย็นเฉียบราวกับทุกสิ่งกำลังจับจ้องมาที่เธอ เสียงฝีเท้าดังก้องเบาๆ ท่ามกลางความเงียบสงัด ความคิดในหัวเธอเริ่มตีกันวุ่นวาย

และแล้วคำว่า "การทดสอบ" ที่เธอเคยได้ยินจากการปากของคู่หมั้นก็ผุดขึ้นมาในใจ ก่อนที่เธอจะเปลี่ยนเส้นทางจากห้องของเธอ เพื่อแวะไปที่อื่นก่อน

หญิงสาวยืนอยู่หน้าประตูไม้บานหนึ่งที่ประดับด้วยลวดลายซับซ้อน เสียงเคาะเบาๆ ดังขึ้น ไม่นานนักประตูก็ค่อยๆ เปิดออก เผยให้เห็นหญิงสาวในชุดคลุมลูกไม้สีดำ ผมยาวสีน้ำตาลถูกมัดหลวมๆไว้ด้านหลัง ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของเธอมองตรงมาที่อย่างอ่อนโยน

“เอเลน่า! เธอเองเหรอ?” เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้น ไอริส เพื่อนสนิทของเธอ ทำให้เธอรู้สึกโล่งขึ้นเล็กน้อย แต่ความกังวลในใจก็ยังคงไม่คลาย

“ไอริส…” เอเลน่าพูดชื่อเพื่อนเบาๆ สูดลมหายใจลึกเพื่อควบคุมอารมณ์ที่สับสน เธอพยายามฝืนยิ้ม แต่ความกังวลที่ค้างคายังคงฉายชัดในดวงตาของเธอ

หญิงสาวมองเธออย่างจับสังเกตุ ขณะที่ความอ่อนโยนในแววตานั้นดูเหมือนจะเข้าใจความรู้สึกทั้งหมดที่เธอกำลังเผชิญ

“เธอกำลังกังวลเรื่องของคู่หมั้นของเธอใช่ไหม?” น้ำเสียงของหญิงสาวเบาและนุ่มนวลเหมือนกับจะปลอบใจ ขณะเธอเอื้อมมือมาจับที่ไหล่เอเลน่าอย่างแผ่วเบาๆ

เธอพยักหน้าช้าๆ ดวงตาของเธอสั่นไหวเล็กน้อย “ฉัน… ฉันอดคิดไม่ได้ถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี”

 หญิงสาวมองเธอด้วยความเห็นใจ ก่อนจะเปิดประตูเชิญเธอเข้าไปในห้องส่วนตัว "เข้ามาก่อนเถอะ"

เฑอเดินตามเข้าไปโดยไม่พูดอะไร บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความอบอุ่น และ ลึกลับ เธอมองรอบห้อง ก่อนที่จะนั่งลงตามคำเชิญของไอริส

“ฉันรู้ทุกอย่างแล้ว เอเลน่า” ไอริสตอบเบา ๆ “วงแหวนเวทมนตร์ของเขาถูกทำลาย มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาแน่ๆ”

เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย เหมือนมีบางอย่างทับถมอยู่บนอก ไอริสจึงเอื้อมมือมาจับไหล่ของเธออย่างอ่อนโยน

“ไม่ต้องฝืน ถ้าเธออยากพูดอะไรก็พูดออกมาได้เลย”

เธอหลับตาลงลึกๆก่อนเงยหน้าขึ้นด้วยความลังเล

“ไอริส… เธอเคยได้ยินเกี่ยวกับ การทดสอบ บ้างไหม?”

ไอริสชะงักไปครู่หนึ่ง ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “ทำไมเธอถึงรู้จักคำนั้น?”

“ฉัน…ได้ยินที่อาร์วินพูดกับผู้อาวุโส พวกเขาดูตกใจกับมันมาก” เธอพูดพร้อมกับหลบสายตา

ไอริสนิ่งคิด ก่อนถอนหายใจ“ฉันไม่รู้รายละเอียดทั้งหมดหรอก แต่ว่านี่เป็นความลับเฉพาะฝ่ายนักเวทเท่านั้น ขนาดพ่อแม่บุญธรรม ฉันยังไม่ได้บอกเลย”หญิงสาวหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วหันไปสบตาคนตรงหน้า

“แต่เพราะเธอเป็นเพื่อนสนิท ฉันจะบอกล่ะกัน”

เธอยิ้มเล็กน้อย แม้จะยังรู้สึกหนักอึ้งอยู่ในใจ“ขอบใจนะ ไอริส”

ไอริสถอนหายใจลึก ก่อนจะเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความลึกลับ

“การทดสอบ… มันเป็นเหตุการณ์แปลกประหลาดที่ไม่สามารถคาดเดาเวลาที่มันจะเกิดขึ้นได้”

เธอหันมามองเอเลน่า ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเครียด

“แต่ในช่วงเวลานั้น จะเกิดวงเวทย์ที่สุ่มเวลาเกิดขึ้นมา… มันเป็นทางเข้าไปสู่เขตแดนลี้ลับที่ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน”

เอเลน่าเริ่มรู้สึกตื่นเต้นและวิตกกังวลในเวลาเดียวกัน เธอเลื่อนสายตามองไปที่พื้นห้องที่มีแสงเทียนส่องระยิบระยับ ราวกับมีจังหวะการเต้นของหัวใจที่ดังขึ้นในหู

“ใครก็ตามที่เดินเข้าไปในนั้นจะต้องเผชิญหน้ากับการทดสอบของแม่มดที่อาศัยอยู่ข้างใน…การทดสอบจะใช้เวลาประมาณสองสัปดาห์…” ไอริสกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงต่ำลง

“ซึ่งหลังจากครบ 2 สัปดาห์แล้ว คนที่เข้าไป ก็จะโผล่กลับมาแบบสุ่มในสถานที่ต่างๆ"

"ถ้าผ่านการทดสอบ ก็จะได้รับรางวัล… แต่ถ้าไม่…ก็จะสูญเสียความทรงจำในช่วงที่ทำการทดสอบไป…”

เอเลน่ารู้สึกหนาวสั่นที่ไหล่ ความกังวลกำลังแทรกซึมเข้ามาในใจเธออย่างไม่อาจควบคุมได้

“จนถึงตอนนี้… ยังไม่มีใครผ่านการทดสอบเลย เพราะงั้นแล้วจึงไม่สามารถบอกได้เลยว่าภายในนั้นเกิดอะไรขึ้นบ้าง”ไอริสพูดต่อ เสียงของเธอเริ่มสั่น

“เพราะในสมัยก่อน ไม่มีการควบคุมผู้เข้ารับการทดสอบ ทำให้เกิดเหตุการณ์ที่บางคนที่หลังจากเข้าร่วมการทดสอบ อยู่ดีๆ ก็หายตัวไปเลย…”

เอเลน่าได้ฟังใจของเธอเหมือนจะหยุดเต้น ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความวิตกกังวล

“แล้วการทดสอบนั้นมีไว้เพื่ออะไร? ทำไมพวกเธอถึงต้องทำการทดสอบนั้น?” เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย ขณะส่งสายตาไปยังไอริสที่ดูเหมือนจะลังเลอยู่

ไอริสหยุดชั่วคราว ราวกับกำลังตัดสินใจว่าจะพูดหรือไม่ “เป็นเรื่องที่เขาลือกันน่ะ…แต่ว่ากันว่า…” เสียงของไอริสกระซิบเบาๆดังขึ้น สร้างบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความลึกลับ

“รางวัลที่ได้… คือการปลูกถ่ายชิ้นส่วนร่างกายบางส่วนของไรอัส มหาจอมเวทย์ในตำนานคนนั้น…” เมื่อได้ยินชื่อของ ไรอัส เอเลน่ารู้สึกเย็นวาบไปทั่วร่าง ทำให้เธอตระหนักถึงความยิ่งใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในการทดสอบนัี้

มหาจอมเวทย์ในตำนาน ไรอัส เป็นบุคคลในตำนานที่ขึ้นชื่อว่าเป็นจอมเวทย์คนแรกและคนเดียวของโลกที่สามารถบรรลุถึงระดับ 10 วงแหวน ซึ่งเป็นจุดสูงสุดที่มีเพียงแค่มนุษญ์คนเดียวสามารถไปถึงได้ การปลูกถ่ายชิ้นส่วนร่างกายของเขาอาจหมายถึงการได้รับพลังที่ไม่มีใครสามารถจินตนาการ หรือ อาจถึงขั้นพลิกประวัติศาสตร์ของโลกเวทมนตร์ได้เลยทีเดียว

อย่างไรก็ตาม พลังอันมหาศาลนั้น…ก็ต้องมาพร้อมกับราคาที่ต้องจ่าย ยิ่งเป็นชิ้นส่วนของไรอัส เธอไม่ทางเชื่อได้เลยว่าจะไม่ได้รับผลกระทบใดๆ