บทที่ 19 นางชมพูแก้เซ็งNC

หลังจากที่ราชสีห์พานางมะลิกลับจากโรงพยาบาล เขาที่เห็นนางมะลิเจ็บหนัก เขาจึงอุ้มนางมะลิลงรถ โดยที่ไม่ให้นำมะลิเดินกลับเข้าห้องเอง ทุกการกระทำของราชสีห์ ถูกนางชมพูจ้องมองอยู่ไกล ๆ ไฟอิจฉาได้แน่นทรวงนางชมพูขึ้นทุกวันทุกวันโดยที่ราชสีห์นั้นไม่เคยคิดว่าผู้หญิงอย่างนางชมพูจะเลวร้ายกว่าที่เขาคิด

“นายหัวจ๊ะปล่อยมะลิลงเดินเองเถอะจ้ะ”

มึงไม่ต้องดื้อ เดี๋ยวกูอุ้มมึงไปส่งในห้อง แล้ววันนี้มึงก็ไม่ต้องทำกับข้าวให้กูกินเดี๋ยวกูให้ป้าใจจัดการให้

“แผลแค่นี้เองจ้ะนายหัวไม่เป็นไรหรอกจ้ะเดี๋ยวมะลิทำกับข้าวให้นายหัวกินเองดีกว่าจ้ะ”

“ตามใจมึงแล้วกันถ้ามึงทำไหวก็ทำ”

ราชสีห์ที่อุ้มมะลิเข้าไปส่งในห้องนอน เขามองไปรอบ ๆ ห้องนางมะลิเป็นเด็กที่มีระเบียบเรียบร้อยดีมาก ห้องสะอาดสะอ้านทุกอย่างจัด เข้าที่เข้าทางอย่างเป็นระเบียบแม้แต่โต๊ะเล็ก ๆ ข้างหน้าต่างแต่มันช่างดูเก่าแล้วเขาจึงคิดอยู่ในใจว่าเขาจะต้องสั่งโต๊ะสำหรับเรียนหนังสือตัวใหม่ให้กับนางมะลิสักที

“นายหัวจ๊ะ มะลิขอบคุณมากนะจ๊ะ สำหรับวันนี้มะลิที่เป็นตัวภาระให้นายหัวตลอดเวลาเลย”

“แล้วกูเคยบอกมึงหรอ ว่ามึงเป็นตัวภาระของกู”

มะลิได้แต่ส่ายหัวน้อย ๆ เป็นการตอบว่านายหัวไม่เคยบอกเธอสักคำว่าเธอเป็นตัวภาระของเขา มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกอยากจะรีบเรียนจบไว ๆ เพื่อมาช่วยงานนายหัวและตอบแทนที่เขาชุบเลี้ยงเธอมาจนโตขนาดนี้    สำหรับเธอแล้วต่อให้นายหัวราชสีห์จะดุ หรือทำอะไรบางอย่างกับเธอ   เธอไม่เคยรังเกียจนายหัวเลย กับรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่มีนายหัวราชสีห์อยู่ใกล้ ๆ อาจจะเป็นเพราะความใกล้ชิดกันทุกวัน จนเกิดเป็นความผูกพันโดยที่คนทั้งสองไม่รู้ตัว

“หน่อยแน่ นางมะลิทำเป็นสำเร็จสำออยออดอ้อนออเซาะในหัวของกูทุกวันกับอีกแค่เจ็บตัวแค่นั้นมันจะอะไรกันนักหนาเชียวอย่าให้ถึงตากูบ้างนะกูจะเฉดหัวมึงออกจากบ้านเป็นคนแรกเลย นางมะลิ!!”

นางชมพูที่เฝ้าดูและบ่นพึมพำอยู่ไกล ๆ พร้อมกับไฟอิจฉาที่สุมเต็มทรวงอกของนางชมพู วันนี้เธอคงต้องเดินไปหาที่ระบายอารมณ์ของเธอซะแล้วเธอจึงเดินตรงไปหาเข้มที่บ้านพักอีกครั้ง

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก พี่เข้มจ๋าอยู่หรือเปล่าจ่ะ”

“พี่เข้มจ๊ะอยู่หรือเปล่าชมพูเองนะ”

ไอ้เข้มที่ได้ยินเสียงคนมายืนเคาะประตูรัวๆอยู่มันจึงรีบลุกจากที่นอนแล้วเดินออกไปเพื่อเปิดประตูสิ่งที่มันเห็นคือหน้าบูดบึ้งของนางชมพูที่มายืนเคาะประตูเรียกเขาอยู่

“มึงมายืนเอะอะอะไร หน้าห้องกูเนี่ยนางชมพู”

“ฉันรู้สึกเบื่อๆนะจ๊ะขอฉันเข้าไปหน่อยได้ไหม”

เพียงแค่นางชมพูพูด ไอ้เข้มก็เห็นลิ้นไก่ของนางชมพูหมดแล้วว่ามันต้องการอะไรจากเขา มีหรอคนอย่างเขาจะปฏิเสธ ในเมื่อเหยื่อมาเสนอให้กับเขาถึงที่ขนาดนี้ เขาก็จัดการพยักหน้าเชื้อเชิญให้นางชมพูเข้ามาในห้อง นางชมพูไม่พูดพร่ำทำเพลงประกบจู่โจมไอ้เข้มทันที ราวกับหิวกระหาย ไอ้เข้มที่มีเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว มันจนปล่อยให้นางชมพูเป็นคนเริ่มก่อนมันชมพูที่ตอนนี้อยู่หิวกระหายเรากับคนขาดอาหารสำหรับนางชมพูเรื่องพวกนี้แทบจะไม่เคยขาด

“พี่เข้มจ๊ะช่วยฉันหน่อยได้ไหมจ๊ะ”

“สิ่งที่มึงอยากได้ก็ชี้หน้ามึงอยู่นี่ไง มึงก็จัดการเองเลยสิคงไม่ต้องรอให้ผู้จัดการ”

คำพูดท้าทายของไอ้เข้ม ทำให้นางชมพูยกยิ้มนางชมพูที่ผ่านประสบการณ์มามากมายอย่างโชกโชนมีหรือ จะไม่รู้ว่าไอ้เข้มหมายความว่าอย่างไร  นางชมพูจึงรีบนั่งคุกเข่าลง แล้วดึงแท่งร้อน ๆ ของไอ้เข้มออกจากกางเกง  บ๊อกเซอร์อย่างรวดเร็ว นางชมพูเริ่มใช้ปากในการคลอเคลียร์แท่งร้อน ๆของไอ้เข้ม ไอ้เข้มตอนนี้ได้แต่ยืนแอ่นแท่งร้อน ๆ ของมันให้กับนางชมพูได้กลืนกินอย่างเป็นงานมันถึงกับร้องครางห่อปาก

"จ๊วบๆ จ๊วบ แผล็บ"

“โอ๊ยนางชมพูมึงนี่ สุดยอด ซีด ..”

นางชมพูที่ใช้ปากอย่างช่ำชอง ทำการรูดขึ้นรูดลงกับแท่งเอ็นร้อน ๆ ของ  ไอ้เข้ม ไอ้เข้มที่ตอนนี้สุขสมแทบจะถึงสวรรค์ก่อนางชมพู มันจึงรีบจับนางชมพูขึ้นไปที่เตียงแล้วจัดการ ถลกกระโปรงขึ้นเสียบท่อนร้อนพรวดเข้าไปทีเดียวจนมิดด้าม

" อ๊าย...!! พี่เข้ม ฉันเสียว ไม่ไหวแล้ว"

" ฮืม...ร่องมึงยังใช้การได้ดีอยู่นิ"

" ตับ ตับ ตับ ซีด...อ้า.."

เสียงครางระงมดังไปทั่วห้อง เสียงท่อนเอ็นแกร่งของไอ้เข้มที่ใช้ตอกนางชมพูอย่างเร้าร้อน ไอ้เข้มที่ดูทีท่ายางชมพูที่กินเท่าไรคงไม่อิ่ม เข้าเร่งจังหวะ แรงขึ้น แรงขึ้น นางชมพูถูกใจ กระดกร่องรับสวนแรงกระแทกของไอ้เข้มทันที ยังไม่ทันที่จะไปถึงสวรรค์ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

"ก๊อก ก๊อก ไอ้เข้ม ไอ้เข้ม อยู่ไหม"

"เออ เดี๋ยวกูเปิดประตูให้ ไอ้ห่า ขีดจังหวะกูจริง"

"มึงทำห่าอะไรอยู่ เปิดประตูให้โคตรช้าเลย"

ไอ้เข้มเปิดประตูจนหมดบาน เพื่อโชว์เหตุผลให้ไอ้ทิมเพื่อนคนงานในไร่ดู ว่าทำไมเขาถึงมาเปิดประตูใก็มันช้า นางชมที่กระโปรงถลก นอนหันหลังอ้าซ่า โชว์ร่องกุหลาบอยู่ที่เตียง ทำให้ไอ้ทิมที่เห็นถึงกับยิ้มส่งมาให้ทันที

"แหม่ ไม่แบ่งกูเลยนะ"

"มึงอยากได้ก็มาซิ"

"มึงแน่ใจนะ ว่าจะพอกินถ้าแบ่งกู ฮ่า ๆ"

นางชมพูที่หันหลังอยู่ที่เตียง เอียงคอหันไปหาคนทั้งสองคนที่สนทนาเรื่องของเธออยู่นั้น นางชมพูส่งสายตายั่วยวนไปที่ผู้ชายทั้งสองคน แอ่นสะโพกขึ้นทำท่าส่ายก้นไปมา เพื่อเชื้อเชิญผู้ชายทั้งสองคน

"มาซิจ๊ ชมพูรับไหว"

นางชมพูพูดเชื้อเชิญ พร้อมใช้เสียงครางกระเส่าส่งไปหาไอ้เข้มกับไอ้ทิม มันทั้งสองไม่รอช้า พากันมาร่วมสนุกตามความเรียกร้องของนางชมพู ไอ้ทิมรีบแทรกกายมาให้พ้นประตู ส่วนไอ้เข้มก็เดินตามเข้ามาติดๆ ไอ้ทิมจัดการงัดท่อนเอ็นดำๆ ออกมาให้นางชมพูจัดการโดยใช้ปากเล็กๆ ของนางชมพูดูดกลืน ส่วนไอ้เข้มกับไปกระแทกร่องยางชมพู อย่างเร่าร้อน ไอ้เข้มกับไอ้ทิมสลับกันกระแทกรูนางชมพูอย่างเมามัน

"ตับ ตับ ตับ อูย อีชมพู อูย มันชิบ"

"ซีด...มันเด็ด จริงๆ โอ๊ย ซีด ตับ ตับ

"ซอยชมพูแรง อูย..ซีด เสียว แน่นไปหมด"

เสียงไอ้ทิมผสมกับไอ้เข้มครางสลับกันเป็นระยะ ห่อปากซูดซาด ราวกับกินของเผ็ดร้อน น้ำรักสีขาวขุ่น เต็มร่องของนางชมพูจนล้นรู ....

               ทางด้านราชสีห์ที่หลังจากได้ฟังคุณหมอบอกเรื่องโรคของนางมะลิ เขามีความเป็นห่วงอยู่มาก เขาจัดการยกหูปรึกษาหมอที่ดีที่สุดในไทย เขาตั้งใจฟังวิธีการดูแลนางมะลิ การทานวิตตามินเสริมต่าง ๆ เขาตั้งใจฟังจดรายละเอียดต่าง ๆ รวมทั้งอาหารการกินต่อไปนี้ เขาจะจัดการสอนให้นางมะลิดูแลตัวเอง แต่วันนี้ราชสีห์มีนัดสังสรรค์กับเพื่อนที่มาจากภูเก็ต หลังจากจัดการเรื่องนางมะลิเสร็จเขารีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปสร้างสรรค์ที่ร้านอาหารที่นัดกับเพื่อนไว้

               “เฮ้ว่าไงไอ้เกลอ มาไกลเฉี่ยวนะลมอะไรหอบมึงมาว่ะ”

               “แหม่พ่อหนุ่มใหญ่แต่งหล่อขนาดนี้ล่อซะกูหมองเลยนะ ฮ่าๆๆ”

               “ไอ้เดชมึงนี่มันปากดีฉิบหาย กระทืบแม่งซะดีมั้ง”

               “วันนี้กูสั่งเด็กมาด้วย พูดถึงก็มาเลย แม่เสื้อแดงนะของมึง”

               “ไอ้เกลอมึงนี่มันรู้ใจกูจริงๆเลยว่ะ”

ราชสีห์สังสรรค์จนเกือบลืมเวลาตอนนี้ก็ปาเข้าไป เที่ยงคืนกว่าๆแล้ว     นางเด็กผู้หญิงที่สั่งมานั่งดริ้ง ตอนนี้สงสัยจะร้อนไม่ไหว นางนั่งคุกเข่าลงที่พื้นปัดผมไปข้างหลังโชว์หน้าอกเนียนขาว แต่ดูยังไงก็ปลอม ราชสีห์ดื่มไปหลายขวดแล้วก็มึน ๆ แต่สติของยังเขาครบถ้วน นางเด็กเสื้อแดงรูดซิบกางเกงราชสีห์ลงอย่างช่ำชอง ใช้ลิ้นเลียให้เขา ส่วนไอ้เกลอของเอาก็ซอยไม่ได้หยุดมาครึ่งชั่วโมงแล้ว ราชสีห์เพิ่งจะเครื่องร้อน ราชสีห์ปล่อยให้นางเด็กเสื้อแดงดูดเลีย เขาจับหัวนางเด็กเสื้อแดง กดกระแทกเข้าไปในปาก เล็ก ๆ จนเสร็จคาปากของหล่อน พอเขาเสร็จกิจก็รูดซิบกางเกงยืนขึ้นเต็มความสูงพร้อมส่งซิกให้เพื่อนของเขาจัดการต่อ ดูทรงหล่อนน่าจะยังอารมณ์ค้าง

               “โอ้วซีด อีหนู อย่างนั้นแหละดี”

               “ไอ้เกลอกูของคุณมากฝากจัดการต่อที กูต้องไปแล้ว”

               “เออ เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงไปเถอะไว้กูไปหาที่บ้าน”

“อย่าหักโหมนักนะมึงนะ เดี๋ยวช็อกตายคาอกอีหนู  จะอายเด็กมัน ฮ่าๆๆ”

ราชสีห์ที่เดินตรงไปที่ห้องน้ำของร้านอาหาร เพื่อล้างหน้าล้างตาไล่ความมึนให้สร่างมานิด ๆ เขาเดินตรงไปที่รถทันที ตอนนี้ในหัวของเขาคิดถึงแต่นางมะลิ แม้แต่ตอนที่นางเด็กนั่งดริ้งเสื้อแดงอมให้เขา เขาต้องปฏิเสธไม่อยากกระแทกร่องของใคร เพราะอยากเก็บไว้ให้นางมะลิคนเดียวเท่านั้น ความรู้สึกของเขาตอนนี้เปลี่ยนไปมาก เขาเหยียบคันเร่งเพื่อกลับไปหานางมะลิป่านนี้จะหลับไปแล้วหรือรอเขานะ

               ทางด้านมะลิที่เจ็บเท้าก็หลับไปตั้งแต่หัวค่ำ ตอนนี้เธอตื่นมาเกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่ยังไม่เห็นรถของนายหัวกลับมาบ้านเลย เธอแอบอดเป็นห่วงไม่ได้ห่วงโดยไม่มีเหตุผล ปกติเธอจะค่อยใส่ใจนายหัวซักเท่าไรตั้งแต่เรื่องคืนนั้นที่ผ่านมา มันทำให้เธอเริ่มเปลี่ยนไปทางความรู้สึก มะลิยังไม่รู้ตัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นทางความรู้สึกของเธอ เพราะเธอไม่เคยใช้ชีวิตหรือสัมผัสความรัก แต่กับพวกผู้ชายในสวนมาตามจีบเธอ รุ่นราวคราวเดียวกันเธอกับรู้สึกเฉย ๆ นายหัวถึงจะดุไปบ้างบางครั้ง แต่เธอกลับรับรู้ถึงความอบอุ่นที่ได้รับจากนายหัวราชสีห์ ปากก็บ่นเธอแต่มือก็ทำก็หยิบยื่นทุกสิ่งให้กับเธอ

               “ป่านนี้นายหัวทำไมยังไม่กลับนะ”

มะลิเธอนอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง แอบบ่นพรึมพร่ำอยู่คนเดียวด้วยความที่ทุกคืนมะลิมักจะได้ขึ้นไปนอนกับนายหัวจนถึงเช้า เธอเริ่มติดการมีนายหัวราชสีห์บนเตียงเสียแล้วซิ เธอจะทำยังไงให้นอนหลับ เธอหยิบมือถือพลิกไปพลิกมาอยากจะกดโทรหานายหัวราชสีห์จริง ๆ แต่เธอนั้นไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น ระหว่างที่เธอนอนพลิกไปพลิกมา ก็ได้ยินเสียงรถที่คุ้นเคยวิ่งมา จะใครที่ไหนก็คนที่เธอเป็นห่วงนั่นเอง เธอลุกพรวดลงจากเตียงสาวเท้าที่เจ็บวิ่งออกไปหานายหัวเธอที่หน้าประตูทันที

               “นายหัวจ๋า นายหัวกลับมาแล้ว”

มะลิส่งเสียงใส ๆ ส่งไปก่อนตัวซะอีก ราชสีห์ที่จอดรถเพียงแค่เปิดประตูก็ได้ยินเสียงที่ของนางมะลิวิ่งมาแต่ไกล เขาที่ยืนมองคนที่วิ่งดุ๊กดิ๊กมาหาเขามันทำให้เขาอดขำไม่ได้ มันลืมไปหรือเปล่าว่ามันเท้าเจ็บ

               “แกจะวิ่งทำไมนางมะลิ”

               “มะลิดีใจที่นายหัวกลับมาแล้วจ๊ะ”

               “มึงจะดีใจทำไม กูก็กลับมาแล้วนี่ไง”

               “นายหัวหิวไหมจ๊ะ ให้มะลิหาอะไรให้กินก่อนไหมจ๊ะ”

“กูไม่หิวหรอก กูกินมาแล้วมึงกินอะไรยัง แล้วเท่ามึงละยังเจ็บ   อยู่ไหม”

               “ยังไม่ได้กินจ้ะ เพิ่งจะตื่นมาตอนได้ยินเสียงรถนายหัวนี่ละจ้ะ”

               “หิวหรือเปล่าให้กูหาอะไรให้กินไหม”

               “ไม่หิวจ๊ะ งั้นมะลิไปนอนก่อนนะจ๊ะ”

“เดี๋ยวกูอาบน้ำแล้วจะลงมานอนด้วยนะมึงไม่ต้องขึ้นไปห้องกูหรอกนะ”

ราชสีห์รีบเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่มีแต่กลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปหมด เขาอยากจะรีบลงมานอนดูดนมจากเต้าโปรดของนางมะลิ เขาคิดถึงใจจะขาด ตอนนี้เขาติดการดื่มนมสดจากเต้าของนางมะลิซะแล้ว ส่วนมะลิระหว่างเธอนอนรอนายหัวราชสีห์ เธอเอนกายนอนหลับสะลึมสะลือหลับไป แต่ก็ได้รับรู้สึกถึงการรบกวนการนอนของเธอ

               “อื่อ ฮืม.จ๊วบ จ๊วบ หวานจัง”

ราชสีห์ที่รีบปีนขึ้นเตียงของนางมะลิด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ เขารีบร้อนราวกับหิวโหยถลกเสื้อขึ้นนิดหน่อย พอแค่ให้ได้เห็นจุกจากเต้าใหญ่ เขาใช้ลิ้นเลียดูดดึงเต้างามที่อวมอิ่ม ของนางมะลิอย่างเมามัน ส่วนนางมะลิก็นอนครางแบบนี้ทุกคืน นางมะลิรู้สึกชินกับการที่ต้องให้นายหัวนอนดูดเต้าก่อนนอนซะแล้ว