บทที่ 25 เอ้าดอร์

ทางด้านของนางชมพูที่ยังมีชีวิตอยู่แต่ราวกับไร้วิญญาณมันโดนเหล่าบรรดามือดีของนายหัวราชสีห์เวียนเทียนกันทั้งวันไม่ซ้ำหน้าทั้งด้านหน้าด้านหลังนางชมพูโดนหมดจนตอนนี้นางชมพูเจ็บจนแสบร้าวระบมไปทางร่างกายแต่ด้วยเพราะฤทธิ์ยามันทำให้นางชมพูอึดทนแม้มันอยากจะเลิกแต่มันก็เลิกไม่ได้ นางชมพูที่โดนเอาจนหมดสติสภาพร่างกายพร้อมจะหมดลมหายใจไปทุกเมื่อ

ทางด้านของนางชมพูที่ยังมีชีวิตอยู่แต่ราวกับไร้วิญญาณมันโดนเหล่าบรรดามือดีของนายหัวราชสีห์เวียนเทียนกันทั้งวันไม่ซ้ำหน้าทั้งด้านหน้าด้านหลังนางชมพูโดนหมดจนตอนนี้นางชมพูเจ็บจนแสบร้าวระบมไปทางร่างกายแต่ด้วยเพราะฤทธิ์ยามันทำให้นางชมพูอึดทนแม้มันอยากจะเลิกแต่มันก็เลิกไม่ได้ นางชมพูที่โดนเอาจนหมดสติสภาพร่างกายพร้อมจะหมดลมหายใจไปทุกเมื่อ

ราชสีห์ที่ได้รับสายจากบรรดามือดีของเขาเขาจึงให้พานางชมพูไปส่งโรงพยาบาลถ้ามันยังมีบุญก็รอดตายแต่ถ้าบุญมันหมดก็ต้องปล่อยไปตามทาง ในเวลาต่อมาไม่นานสุดท้ายนางชมพูก็ก็จากไปที่โรงพยาบาลเพราะทนพิษบาดแผลจากการถูกกระทำไม่ไหว

ราชสีห์เขาไม่ได้รู้สึกผิดบาปแม้แต่น้อยเพราะคนที่คิดร้ายต่อคนที่มีผลต่อหัวใจเขาขนาดนี้มันทุกคนจะต้องไม่มีลมหายใจอยู่บนโลกนี้ต่อไปเรื่องราวของไอ้เข้มและนางชมพูคนในสวนไม่มีใครพูดถึงทุกคนตามพากันเงียบหายลืมเลือนไปตามกาลเวลา

ตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วหนึ่งปี นางมะลิที่ใช้ชีวิตอย่างปกติสุขสงบในทุกๆวันราชสีห์เองมักจะต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปส่งนางมะลิไปมหาวิทยาลัยนางมะลิจะสวมใส่ข้อมือทองที่เขาซื้อให้เสมอบางครั้งราชสีห์ก็อดคิดถึงนางมะลิไม่ได้มักจะวีดีโอคอลโทรหาเธอตอนพักกลางวันเสมอเรียกได้ว่าเขาแทบจะคลั่งนางมะลิแต่เขาไม่เคยพูดคำว่ารักกับมันเลยสักครั้งเพราะเขาเองก็ยังไม่ได้มั่นใจแต่เหตุการณ์ของไอ้เข้มมันทำให้รู้ว่าเขานั้นได้มีความรู้สึกดีๆมากกว่าเด็กทุกเลี้ยงเหมือนเมื่อก่อน

"ฮัลโหลนายหัวสวัสดีจ๊ะ"

"มึงทำอะไรอยู่หายอีมะลิ"

"มะลิเพิ่งจะหมดคาบเรียนจ๊ะนายหัว"

"แล้วมึงกินข้าวหรือยัง"

"มะลิกินข้าวแล้วจ้านายหัวไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะแล้วในหัวล่ะจ๊ะทานอะไรหรือยัง"

"กูเรียบร้อยแล้วมึงเลิกเรียนกี่โมงเดี๋ยววันนี้กูจะไปรับงานที่สวนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่"

"วันนี้มีเรียนถึงแค่ 14.00 น จ๊ะ"

"เอองั้นเดี๋ยวกูขับรถออกไปพลางๆถึงมึงก็คงบ่ายกว่าๆพอดี"

วันนี้เป็นวันที่มะลิกำลังจะขึ้นปี 2 เธอโดนรุ่นพี่ที่คณะพากันรับน้องเข้าคณะที่เธอเลือก สภาพเธอตอนนี้ตลกมาก เธอถูกรุ่นพี่ทาแป้งจนหน้าขาวขอบตาทาด้วยลิปสติกสีดำปากแดงส่วนหัวนั้นก็ถูกรุ่นพี่มัดเป็นจุกๆ ตามชุดนักศึกษาต่างๆก็พากันเขียนแบบน่ารักๆวันนี้เธอทั้งสนุกทั้งตลกแต่เธอไม่ได้บอกนายหัวราชสีห์ของเธอว่าวันนี้เธอมีกิจกรรมรับน้องที่เพิ่งจะผ่านพ้นไปเมื่อตอนช่วงบ่ายที่ผ่านมา

ราชสีห์ที่จอดรออยู่ด้านนอกมหาวิทยาลัยเขาไม่ทันได้หันไปมองว่านางมะลิที่เดินมาตอนนี้มีสภาพเป็นยังไงพอนางมะลิขึ้นรถมาเขาถึงกับร้องเสียงหลงตกกะใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับนางมะลิเนี่ย

"เฮ้ย!!! แกเป็นใครเนี่ย"

ราชสีห์แกล้งทำเป็นตกใจ ส่งเสียงร้องโวยวายว่าคนที่ขึ้นมาบนรถของเขาเป็นใครเขาแกล้งทำเป็นจำนางมะลิไม่ได้ส่วนนางมะลิก็ยิ่งยิ้มติดตลกมาให้เขา

"มะลิไงจ๊ะ นายหัวอย่าแกล้งมะลิแบบนี้สินี่ก็เขินจะแย่อยู่แล้ว"

"แล้วทำไมมึงไม่เตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยน"

ราชสีห์ที่พูดไปก็ขำไปเขาหัวเราะจนท้องแข็งที่เห็นสภาพนางมะลิตลกเช่นนี้นานมากแค่ไหนแล้วนะที่เขาลืมไปแล้วว่าเสียงหัวเราะเป็นอย่างไร

"ก็รุ่นพี่สั่งว่าห้ามเปลี่ยนชุดนะจ๊ะต้องนั่งอยู่จนหมดกิจกรรมมะลิก็เลยไม่เอามากัน"

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ท่าทางของมึงมันตลกมากเลยนางมะลิ"

"นายหัวอย่าหัวเราะมะลิแบบนี้สิจ๊ะ"

"เออ ๆ กูขอโทษแต่กูอดขำไม่ได้นี่หว่า"

ทั้งสองนั่งรถมาด้วยกันบนเสียงหัวเราะราชสีห์ก็เอาแต่เอ๋ยแซวมะลิตลอดทางทำให้มะลิแอบงอนราชสีห์อยู่บ้างทำให้หน้าของมะลิตอนนี้กลายเป็นม้าหมากรุกซะแล้ว

"โอ๋ นางมะลิมึงจะโกรธอะไรกูกูก็แค่รอมึงเล่นเอง"

"คืนนี้มะลิไม่ให้นายหัวยุ่งกับมะลินะจ๊ะ"

เมื่อเขาได้ยินคำนั้นจากปากนางมะลิเขาเบรกรถหัวทิ่มทันทีแล้วหันขวับไปอย่างรวดเร็วเขาหันมองหน้านางมะลิอย่างขุ่นเคือง

"ไม่เป็นไรกูไม่ยุ่งกับมึงคืนนี้ก็ได้แต่กูจะยุ่งกับมึงตอนนี้แทน"

มะลิที่ตกใจกับคำพูดของนายหัวแบบสองแง่สองง่ามส่วนรถที่จอดกะทันหันมันทำให้เธอคิดว่านายหัวกำลังคิดพิเรนอะไรใส่เธอแน่นอน

"หยุดความคิดของนายหัวเดี๋ยวนี้นะจ๊ะ"

"นี่มันข้างทางในป่าเลยนะ"

"มันจะเป็นอะไรไปในเมื่อคืนนี้มึงไม่ให้กูยุ่งกับมึงไม่ใช่หรอ"

"นายหัวไม่เอาแบบนี้นะจ๊ะดูสภาพของมะลิก่อนสิ นายหัวยังจะกล้าทำอะไรมะลิอีกหรอ"

"สำหรับกูมึงเป็นยังไงก็คือมึง"

ราชสีห์รีบขับตรงไปเพื่อกลับสวนทุเรียนทันทีเขารู้จุดอับของสวนทุเรียนเขาจึงหักเลี้ยวรถเข้าไปในซอกสวนทุเรียนอย่างเงียบๆเขาอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศกับนางอริซะแล้วสิ ราชสีห์เลื่อนเบาะรถจนสุดแล้วให้นางมะลิมาขึ้นคร่อมเขา

"นางมะลิขึ้นมานั่งตักกูคร่อมมาเลย"

" อ๊ายยย...นายหัวไม่เอาแบบนี้นะจ๊ะ"

"ก็เอาแบบนี้แหละมาเร็ว ๆ "

มะลิก็ทำตามในหัวอย่างว่าง่ายค่อยๆปีนไต่ข้ามไปนั่งค่อมบนตัดของนายหัวราชสีห์ราชสีห์ค่อย ๆ โน้มคอนางมะลิลงมาเพื่อประกบจูบอย่างเร่าร้อนนางมะลิแม้จะอยู่กับราชสีห์มาเนิ่นนานแต่ราชสีห์ไม่เคยรุกล้ำโหนกอวบอูมของนางมะลิด้วยแท่งเอ็นของเขาเลยสักครั้งวันนี้ก็เช่นกัน ราชสีห์ใช้มืออันใหญ่โตของเขาปลดกระดุมเสื้อออก 3-4 เม็ดเพื่อให้เห็นเต้างามๆของนางมะลิที่เขาดูดกินทุกคืนก่อนนอนเขาดูดเลียมันไม่มีเบื่อ

"นายหัวจ๊ะพอแล้ว"

"กูขออีกนิดนะมะลิกูขอกินนมมึงก่อนกูหิว"

ราชสีห์ไม่พูดอะไรมากรีบก้มลงไปดูดเลียเต้าอวบๆของนางมะลิตอนนี้เขานั้นปวดร้าวระบมท่อนเอ็นไปหมดหลังจากนั้นเขาให้นางมะลิใช้มือเล็กๆสาวชักท่อนร้อนๆของเขา เขาบอกให้นางมะลิค่อยๆใช้ปากเล็กๆของนางมะลิเลียและลิ้มรสมันตอนนี้นางมะลิค่อนข้างจะเก่งแล้วเป็นงานกว่าเมื่อก่อนมันรู้ว่ามันต้องทำอย่างไรโดยที่เขาไม่ต้องสอนมันเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

"โอว๊ ซีด มะลิเอ๋ย มึงทำกูเสียวหัวไปหมด"

"อ๊อก อ๊อก จ๊วบ จ๊วบ"

เสียงนางมะลิที่กลืนกินแท่งร้อนของราชสีห์อย่างเป็นงานราชสีห์เร่งจังหวะในปากเล็กๆของนางมะลิเขาทั้งเสียวซาบซ่านเขาเร่งจังหวะเร็วขึ้นแรง

"อ๊อก อ๊อก แค่ก แค่ก"

ขึ้นจนในที่สุดน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งพรวดเต็มปากเล็กๆของนางมะลิแทนที่นางมะลิจะปล่อยให้หยดไหลลงมาที่กางเกงของเขามันกลับกลืนกินน้ำทั้งหมดพร้อมกับใช้ลิ้นเล็กๆของมันเลียมาที่หัวใหญ่ๆสากๆของเขาจนไม่เหลือหยดน้ำเลยสักหยดก็

"โอ้ว์ ซีด มะลินับวันมึงยิ่งร้ายขึ้นทุกวันนะ"