บทที่ 26 มะลิเรียนจบแล้ว

วันเวลาล่วงเลยผ่านพ้นไปนางมะลิที่ตอนนี้ได้เรียนจบคณะคอมพิวเตอร์บริหารธุรกิจอย่างที่มันตั้งใจไว้ส่วนราชสีห์ตอนนี้กลายเป็นหนุ่มใหญ่วัย 45 กะรัตเต็มตัวส่วนนางมะลิตอนนี้ก็อายุปาไป 25 เบญจเพสพอดีนางมะลิทุกวันนี้ก็ยังคงเป็นนางมะลิเฉกเช่นวันเก่าก่อนที่ยังคงความน่ารักและเอาอกเอาใจห่วงใยแต่ราชสีห์เพียงคนเดียวเท่านั้น

ราชสีห์ยกย่องให้มะลิออกหน้าออกตาไม่ต้องทำงานหนักเหมือนเมื่อก่อนแต่ทุกอย่างที่เป็นข้าวของเครื่องใช้ของเขาเขายังคงให้มะลิเป็นคนจัดเตรียมให้เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครมายุ่งกับชีวิตของเขานอกจากนางมะลิเพียงคนเดียวราชสีห์มีความนึกคิดทบทวนความรู้สึกเรื่องราวระหว่างนางมะลิกับเขา

ราชสีห์คิดว่าเขาเองก็อายุอานามค่อนข้างห่างกับนางมะลิเขาจึงไม่กล้าที่จะเอ่ยปากบอกนางมะลิเกี่ยวกับความรู้สึกของเขาส่วนนางมะลิที่สวยสะพรั่งขึ้นทุกวันมีหนุ่ม ๆ ตามจีบมันจนหัวกระไดไม่แห้งมีแต่เขาเท่านั้นที่ต้องคอยเขม่นไอ้เด็กหนุ่มพวกนั้นให้ออกห่างจากนางมะลิของเขา

"นายหัวจ๊ะมะลิก็เรียนจบแล้วนะให้มะลิไปช่วยงานของนายหัวได้ไหมจ๊ะ"

"ไม่เอาอ่ะมึงทำงานบ้านให้กูก็พอเดี๋ยวกูจ่ายเงินเดือนให้มึงเอง"

"เอ้า แล้วให้มะลิตรากตรำเรียนมาตั้ง 4-5 ปีไม่ให้มะลิได้ใช้วิชาความรู้แบ่งเบาภาระในหัวบ้างหรอจ๊ะ"

"งานของกู กูดูแลเองได้ส่วนมึงมีหน้าที่แค่ดูแลกูเหมือนที่ทำตลอดมาก็พอถือซะว่ากูจ้างมึงเป็นผู้ช่วยส่วนตัวและกัน"

"โถ่ นายหัว แต่มะลิอยากทำงานด้วยนะจ๊ะ"

"ถ้างานมึงยังไม่หนักพอกูว่ามันถึงเวลาที่กูจะต้องเอาจริงเอาจังกับมึงเรื่องบนเตียงซะแล้วมั้ง"

"นายหัวอย่าพูดแบบนี้สิจ๊ะเดี๋ยวคนอื่นมาได้ยินเข้ามันไม่ดีนะจ๊ะ"

"ต่อให้เขาได้ยินกันทั้งอำเภอตำบลกูก็ไม่สนใจหรอกเพราะทุกคืนกูก็นอนดูดเต้าใหญ่ๆของมึงอยู่ทุกวันป่านนี้เขาคงรู้กันทั้งอำเภอแล้วมั้ง ว่ามึงเป็นผู้หญิงของกู"

มะลินั้นเธอได้เรียนรู้มากมายในชีวิตแม้สถานะตอนนี้ระหว่างเธอกับราชสีห์เธอเป็นเพียงผู้หญิงของเขาเท่านั้นไม่ใช่เมียหรือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายหรือตกแต่งตามประเพณีแต่เธอไม่เคยน้อยใจในโชคชะตาชีวิตเลยเพราะราชสีห์ดูแลเมตตาเอ็นดูเธอเป็นอย่างดีตลอดมาเธอมีชีวิตที่ดีทุกวันนี้ได้ก็เพราะนายหัวราชสีห์คนนี้นี่เอง เรื่องเล็กน้อยที่เธอสามารถตอบแทนเขาได้เธอไม่เคยเกี่ยงนอนเลยสักครั้ง

"เดี๋ยววันนี้กูจะไปซื้อของในเมืองนะมึงจะเอาอะไรหรือเปล่า"

"ไม่หรอกจ้าที่บ้านข้าวของเรายังไม่ได้ขาดอะไรเลยนายหัว"

"งั้นมึงไปกับกูไหม จะได้ออกไปเปิดหูเปิดตาด้วย"

"ก็ดีเหมือนกันจ้าในหัวอยู่แต่บ้านมะลิก็อดอู้จะแย่แล้วเดี๋ยวมะลิเปลี่ยนไปใส่เสื้อทับดี ๆ ก่อนนะจ๊ะ"

ราชสีห์ชวนมะลิออกไปในตัวเมือง วันนี้เขาอยากจะพานางมะลิขับรถเที่ยวกินลมชมวิว เพราะเห็นมันบ่นว่ามันอุดอู้อยู่แต่บ้าน เพราะตั้งแต่เรียนจบมาเขาก็แทบไม่เคยพามันออกไปไหนเลยส่วนตัวมันเองก็ไม่เคยคิดอยากจะร้องขอไปไหนเหมือนผู้หญิงคนอื่น

"นายหัวมะลิเสร็จแล้วจ้าเราไปกันเถอะ"

"เออไปสิ"

ราชสีห์ที่แล่นรถเข้าไปในตัวเมืองทันที หลังจากที่เขาไปซื้อของต่าง ๆ ที่เขาต้องการเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาได้พานางมะลิไปนั่งคาเฟ่เล็ก ๆ แห่งหนึ่งในตัวเมืองบรรยากาศดี ติดภูเขาราชสีห์เห็นอย่างนั้นเขาอยากจะถ่ายรูปกับนางมะลิสักหน่อย

"โอ้โหวิวสวยมากเลยจ้ะ นายหัวมะลิชอบมากเลยมะลิสั่งกาแฟมาเผื่อในหัวด้วยนะจ๊ะ"

"เออขอบใจ มะลิมึงถ่ายรูปกับกูหน่อยสิ"

"ได้สิจ๊ะแต่ว่าถ้าเรากดถ่ายกันเองมันต้องไม่สวยแน่เลยเราให้พี่พนักงานช่วยถ่ายให้ดีกว่า"

มะลิจึงเรียกพนักงานสาวท่านหนึ่งไหว้วานให้เธอช่วยถ่ายรูปคู่ระหว่างมะลิและนายหัวราชสีห์ตอนถ่ายไปถ่ายมาแรกๆราชสีห์ก็อารมณ์ดีอยู่แต่เมื่ออยู่ๆ พนักงานสาวได้เรียกราชสีห์ว่า

"รบกวนคุณพ่อชิด ๆ น้องหน่อยนะคะ"

"คุณพ่อ!!!"

ราชสีห์ที่และมะลิได้ยินคำว่าคุณพ่อมะลิถึงกับลั่นขำเอาไว้ไม่อยู่ส่วนราชสีห์ตอนนี้กลายเป็นหน้าบึ้งตึงหงุดหงิดที่ได้ยินพนักงานสาวเรียกเขาว่าเป็นพ่อของนางมะลิไปซะแล้วนี่เขาแก่ขนาดนั้นเลยหรอ ราชสีห์คิดในใจ

หลังจากดื่มด่ำกับบรรยากาศวิวคาเฟ่ ราชสีห์พานางมะลิตรงกับบ้านสวนอย่างรวดเร็วเพราะเขาเองก็ไม่อยากให้มันดึกดื่นในการขับรถเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของคนข้าง ๆ มากกว่าตัวเอง นางมะลิที่เปิดเพลงในรถนั่งร้องมาตลอดทาง ราชสีห์จากหน้าบึ้งตึงก็กลายเป็นอารมณ์ดีขึ้นมาเขานั่งมองมันร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี ซึ่งเป็นเรื่องปกติของมันถ้าเป็นคนอื่นเขาคงได้ถีบล่วงรถไปแล้ว แต่กับนางมะลิจริง ๆ มันเป็นผู้หญิงเสียงดีมากคนนึงแต่เขาไม่เคยกล่าวชมมันเลยสักครั้ง

"เออ นางมะลิถ้าแกอยากทำงานจริง ๆ ไปช่วยฉันดูบัญชีในออฟฟิศก็ได้นะนั่งห้องทำงานเดียวกับฉัน"

มะลิที่ได้ยินว่าในหัวอนุญาตให้เธอทำงานแล้วถึงกับดีใจลิงโลดกระโดดเกาะแขนในหัวทันที"

"นายหัวพูดจริงเหรอจ๊ะ นายหัวใจดีที่สุดมะลิรักนายหัวที่สุดในโลกเลยจ้ะ"

ราชสีห์ที่ได้ยินว่านางมะลิบอกว่าเขาใจดีและรักเขาที่สุดในโลกก็ถึงกลับไปไม่เป็นถึงแม้จะเป็นการบอกรักเพียงแค่มันดีใจเขากลับรู้สึกอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก ราชสีห์ตัดสินใจถามอะไรบางอย่างแก่นางมะลิโดยที่             เขาไม่รู้หรอก ว่าคำถามที่เขาถามไปคำตอบจะออกมาเป็นที่น่าพอใจหรือทำให้เขาเจ็บปวดมากแค่ไหน

"นางมะลิกูถามมึงสักข้อได้ไหม"

"มึงคิดจะแต่งงานมีผัวบ้างหรือเปล่า"

มะลิที่ได้ยินคำถามที่จุดใจดำขึ้นมาเธอตอบนายหัวทันควันแบบไม่ต้องคิดเลย

"มะลิไม่คิดจะแต่งงานหรอกจ๊ะมะลิอยากอยู่กับนายหัวไปจนมะลิตายเลย"

คำตอบกึ่งทีเล่นทีจริงของนางมะลิที่ทำให้นายหัวราชสีห์รู้สึกสุขและอิ่มเอมหัวใจอย่างบอกไม่ถูกที่อย่างน้อยมันก็ยังไม่คิดจะแต่งงานหรือมีคนอื่นเขากลัวเหลือเกินว่าจะมีใครมาพรากมันไปจากเขา