บทที่ 40 หวง

บทที่ 40 หวง

คนตัวเล็กเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยิน เธอผลักหน้าบดินทร์ออกแล้วรีบเดินไปเก็บชุดนักเรียน บดินทร์แค่นหัวเราะตามหลังอย่างพอใจ เมื่อแป้งปั้นเก็บเสื้อผ้าและเปลี่ยนชุดเสร็จเขาก็ไปส่งเธอที่บ้าน

"ทำหน้าให้มันดีๆ หน่อยไม่ได้รึไง" บดินทร์ว่าให้เสียงเข้มเมื่อถอดหมวกกันน็อกออกแล้วแป้งปั้นยังทำหน้าบึ้งตึง หัมคิ้วมนย่นเข้าหากันยุ่งแล้วสะบัดหน้าหนี

"บอกว่าจะมาเองไงคะ พี่ดินดื้อกับแป้งอีกแล้วนะ"

"ดื้อแล้วจะทำอะไร จะลงโทษเหรอ?" บดินทร์แกล้งถามแป้งปั้นทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ทำอะไรหรอก แต่ทว่าเขาคิดผิด แป้งปั้นกระตุกยิ้มแล้วหันหลังเดินเข้ามาในบ้านโดยที่ไม่บอกกล่าวบดินทร์สักคำ "ยัยเด็กดื้อ" อันธพาลหนุ่มยิ้มบางๆ แล้วขับรถออกมาจากหน้าบ้านแป้งปั้น

เบิร์ดนั่งไขว่ห้างสูบบุหรี่อยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากขณะที่สายตาจับจ้องไปที่คนตัวเล็กที่กำลังเดินเข้ามาในบ้าน ท่าทางหวาดกลัวของแป้งปั้นทำให้ผู้เป็นพ่อจับผิดได้ทั้งที่ไม่ทันได้เอ่ยถามอะไร

"ไหนลองอธิบายให้พ่อฟังหน่อยสิ ว่าไอ้หนุ่มขับบิ๊กไบก์มันเป็นใคร แล้วทำไมลูกกับมันต้องตัวติดกันขนาดนั้น"

"คะ..คุณพ่อให้คนตามแป้งตลอดเลยเห