บทที่ 49 ไม่ชอบแป้งปั้นวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นโรงพักมา ตอนนี้เธออยู่ในชุดนักเรียนถูกระเบียบของโรงเรียนเอกชนดังและถูกเจ้าพนักงานที่อยู่เวรห้ามไว้"น้องมาทำอะไรที่นี่""หนูมาหาแฟนค่ะ พี่บดินทร์""อ๋อ แฟนนักศึกษาที่ก่อเรื่องทะเลาะวิวาทใช่ไหม ตอนนี้ทางเจ้าหน้าที่ได้จับกุมไว้ในห้องขังหนึ่ง แต่ต้องให้ผู้ปกครองมาประกันตัวพร้อมหลักทรัพย์หนึ่งหมื่นบ้าน""ผู้ปกครองเหรอคะ หนูประกันแฟนไม่ได้เหรอ" แป้งปั้นทำหน้าเป็นกังวล และเจ้าหน้าที่ก็ปฏิเสธและให้เหตุผล"ไม่ได้ครับ ต้องให้คนที่มีวุฒิภาวะกว่านี้ น้องยังเป็นนักเรียนอยู่เลยนิ""ค่ะ..ให้หนูเจอพี่บดินทร์ได้ไหม""ได้" ว่าจบเจ้าหน้าที่ก็พาเธอเดินไปที่ห้องฝากขังหนึ่ง แป้งปั้นหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มที่เห็นบดินทร์นั่งหันหลังพิงกรงเหล็กอยู่ สภาพใบหน้าเขาเต็มไปด้วยเลือดถัดไปคือณดล สภาพเขาไม่ต่างจากบดินทร์มานัก "น้อง น้องบดินทร์น่ะ แฟนมาหา ได้ยินไหม"บดินทร์ค่อยๆ หันมามองแป้งปั้น "แป้ง..""พี่ดิน..เจ็บมากไหมคะ" หัวใจดวงน้อยเหมือนถูกบีบเคล้นอย่างหนัก เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องที่เห็นแววตาผิดหวังของบดินทร์ แป้งปั้นจับกรงเหล็กไว้พลางยื่นมือไปหาแฟนหนุ่ม"ขอโทษ..ฉันทำ
บทที่ 50 ทำความรู้จักบดินทร์ถูกลากเข้ามาในคลินิกแห่งหนึ่ง ภายในค่อนข้างหรูหราและตกแต่งด้วยของทันสมัย เขาถูกกดตัวให้นั่งรออยู่หน้าเคาน์เตอร์"อ้าว พาลูกหมาที่ไหนมาวะ" หมอผู้ชายวัยกลางคนเดินออกมาจากห้องตรวจ เอ่ยถามด้วยความสนิทสนม สายตาเขาจ้องมองบดินทร์ก่อนที่จะเดินเข้ามาดูบาดแผลบนใบหน้าเขาใกล้ๆ"นายใหญ่ให้พาเด็กคนนี้มาทำแผลที่คลินิกครับคุณเทพ""ทำแผล แล้วไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะ ทำไมเละเทะแบบนี้" หมอหนุ่มปรายตามองหน้าลูกน้องเบิร์ดแล้วหันมาถามบดินทร์ตรงๆ "กูถามอะ ตอบสิ""มีเรื่องนิดหน่อยครับ" บดินทร์ตอบเสียงเบาๆ"เป็นนักเลงว่างั้น เสื้อช็อป แถมยังแผลตรงโหนกแก้มอีก""…""เอาตัวเข้าไปในห้องทำแผล แล้วเดี๋ยวฉันจะตามเข้าไป" ว่าจบบดินทร์ก็ถูกพาเข้าไปในห้องทำแผล ทัดเทพแสยะยิ้มแล้วกดโทรศัพท์โทรหาเบิร์ดก่อน"ไม่ต้องโทรมั้งเฮีย" เบิร์ดถือโทรศัพท์ที่กำลังสั่นสะเทือนอยู่เข้ามาในคลินิกพร้อมกับแป้งปั้น ทัดเทพมองหน้าหลานสาวแล้วกระตุกยิ้มอย่างเข้าใจ "ทำแผลให้มันหน่อย เอาพอหอมปากหอมคอก็พอ เดี๋ยวคนแถวนี้ร้องไห้""คุณพ่อ คุณลุงอย่าทำเขาแรงนะคะ เขาบาดเจ็บอยู่" แป้งปั้นหันมาขอร้องลุงตัวเองพลางกอดแขนแล้วทำหน้าอ
บทที่ 51 ป่วยสายป่านยิ้มตอบลูกชาย เธอไม่ค่อยเข้าใจวัยรุ่นสักเท่าไหร่ แต่ก็พอดูออกว่าลูกต้องการที่จะปกป้องแป้งปั้นจริงๆ"แบบนี้ลูกก็รักน้องแป้งแล้วสิ" บดินทร์สะอึกไปเล็กน้อยกับคำถามผู้เป็นแม่ ทำตาปริบๆ มองจนแม่หลุดขำกับความไม่ประสาของลูก"รักเหรอครับ" บดินทร์ถามอย่างมึนงง ก่อนจะเดินกะเผลกๆ ขึ้นมาบนห้องนอนส่วนตัว เขาค่อนข้างขยับตัวไปมาลำบากเพราะติดเฝือกอ่อนที่คอและยังเจ็บแผลอีก ทว่าตอนที่เขาจะนอนลงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น บดินทร์หันมามองทั้งตัวแล้วกดรับสาย(ไอ้ดิน มึงเป็นอะไรทำไมไม่บอกพวกกู) โอโซนถามเสียงเกรี้ยวขณะเดียวกันปรินก็พูดแทรกขึ้นมาอีก (พวกกูกำลังไปหามึงตอนนี้ แม่งเป็นอะไรไม่ยอมบอกเพื่อน ดีที่น้องแป้งโทรมาให้พวกกูมาอยู่เป็นเพื่อนมึง)"ไม่ได้เป็นอะไรมากมาย พวกมึงไม่ต้องมาหรอก"(พวกกูจะถึงบ้านมึงแล้ว แค่นี้!) บดินทร์ไม่ทันได้พูดอะไรโอโซนก็ตัดสายไปทันที ชายหนุ่มค่อยๆ เอนหลังนอนลงกับที่นอนด้วยความเหนื่อยล้าทั้งที่เลือดยังแห้งเกรอะกรังบนเสื้อและผม"เฮ้อ..ทำไมต้องทำตัวเป็นภาระคนอื่นด้วยวะเนี่ย" บดินทร์พึมพำเสียงเบา ด่าให้ตัวเองพลางยกมือขึ้นมาลูบบาดแผลบนใบหน้า เมื่อคิดอะไรออกเขาก็รีบก
บทที่ 52 รักแป้งแปะๆขุนเขาที่เข้ามาได้ฟังสิ่งที่บดินทร์พูดพอดี เขาปรบมือให้กับความกล้าหาญของบดินทร์ที่กล้าบอกกับเพื่อนตรงๆ ว่ารักแป้งปั้น"ชอบในความกล้าหาญนี้ว่ะ ไม่เคยทำให้เพื่อนอย่างกูผิดหวังจริงๆ" ขุนเขากอดคอเพื่อนแต่กลับถูกโอโซนปัดแขนออกอย่างรวดเร็ว"ระวังนิดหนึ่ง เพื่อนบาดเจ็บอยู่นะเว้ย""อ๋อ กูขอโทษ ลืมไปเลย""ลืมบ่อยไม่ได้ สภาพเพื่อนไม่น่ารอดครับ" ปกป้องพูดเสริมขึ้น แล้วเดินอ้อมมานั่งลงบนเตียงนอนด้านหลังบดินทร์ เขาดึงหมอนมาหนุนและรอฟังบดินทร์พูดต่ออย่างสบายใจ"กูรู้สึกมากกว่าการชอบแป้งปั้นแล้วอะ ด้วยอะไรหลายๆ อย่างที่กูต้องเจอโดยที่มีแป้งปั้นอยู่ข้างกายตลอด ทำให้ความรู้สึกกูเปลี่ยนไป แต่ไม่ใช่เปลี่ยนไปแบบนั้นนะ แค่เปลี่ยนจากชอบเป็นรักแล้วอะ""กินใจฉิบ.." ขุนเขาปรบมือให้บดินทร์อีกครั้ง ก่อนที่โอโซนจะพูดแทรกขึ้นมาพร้อมกับยกโทรศัพท์มือถือที่กำลังต่อสายกับแป้งปั้นขึ้นมา"กูว่าแป้งปั้นรู้แล้วล่ะ ว่ามึงรักน้องมันมากแค่ไหน""เฮ้ย ไอ้เหี้ยโชน อ๊ะ..ชะ..ช่วย ช่วยกูหันหน้าไปที" บดินทร์ร้องขอความช่วยเหลือจากธันวาให้พยุงตัวหันไปมองโอโซน"คุยกับน้องมันสิ น้องมันน่าจะรอฟังคำบอกรักจากปากมึงอ
บทที่ 53 คนตรงๆ"พี่ดินอย่าค่ะ" แป้งปั้นเอาตัวเองมากันแฟนหนุ่มไว้ ก่อนจะรีบพาบดินทร์ออกมา แต่ก่อนจะเดินออกมาบดินทร์ก็หันไปชี้หน้าณดลอย่างคาดโทษ"มึงอย่าคิดว่าตัวเองใหญ่คับฟ้า และจะมาเบ่งใส่ใครก็ได้ กูคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้มึงทำอะไรตามอำเภอใจแน่นอน""เออ! กูจะคอยดู" ณดลแสยะยิ้มท้าทายทำเอาบดินทร์โกจนตัวสั่น ก่อนที่แป้งปั้นจะพาเขาออกมาจากตรงนั้นทันที"ปล่อยได้แล้ว" บดินทร์หยุดยืนนิ่งแล้วปรายตามองเรียวแขนเล็กของแป้งปั้นที่กอดเอวเขาไว้แน่นจนบดินทร์รู้สึกอึดอัด"พี่ดินอย่าคิดมากเลยนะคะ""ไม่คิด แค่ไม่ชอบที่มันมาหาเรื่องแบบนี้""นั่นแหละ อย่าไปสนใจคนประสาทเสียแบบนั้นเลยนะคะ" แป้งปั้นพยายามพูดหวาดล้อมบดินทร์ให้เขาใจเย็นลงบ้าง แต่จู่ๆ บดินทร์ก็รั้งเธอเข้ามากอดแนบแน่น"เพราะฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ตอนที่ไอ้ดลมันพูดถึงเมียฉัน" คนตัวเล็กเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่ที่บดินทร์พูดแบบนี้ "เธอเป็นทั้งแฟนทั้งเมียฉัน รู้ไหม""เอ่อ..เมียเหรอคะ" ดวงตากลมโตแวววับกับคำคำนั้น ในขณะที่บดินทร์ยิ้มแป้นที่ทำให้คนตรงหน้าเขินอายได้ "ไม่ต้องมายิ้มเลย!" ฝ่ามือเล็กๆ ฟาดลงที่อกแกร่งด้วยความหมั่นไส้"กลับเถอะ เดี๋ยวไปส่งที่บ้า
บทที่ 54 ตื้อ"นายหญิงครับ นายใหญ่จะฆ่าผู้ชายคนนั้นแล้วครับ""ฮะ! ว่าไงนะคะ" แป้งปั้นผลุนผลันลุกขึ้นแล้ววิ่งหน้าตั้งนำแม่ไปหาบดินทร์ด้วยความรีบร้อน พอมาถึงก็เห็นพ่อตัวเองกำลังจับศีรษะบดินทร์กดน้ำอยู่ แถมยังเอาปืนจี้ตัวเขาไว้อีก "คุณพ่อหยุดนะคะ" แป้งปั้นหน้าเสีย วิ่งไปกระชากแขนผู้เป็นพ่อออกอย่างรวดเร็ว"ปล่อย พ่อจะฆ่ามัน""อย่านะคะ อย่าทำพี่ดินนะ" เธอพาบดินทร์ถอยออกมาให้ห่างจากพ่อ ก่อนที่ป๋อมแป๋มจะเข้ามากอดตัวสามีไว้แน่น"พี่เบิร์ดใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม มันเกิดอะไรขึ้นทำไมทำแบบนี้""มัน…" มาเฟียใหญ่ชักสีหน้าอย่างเอาเรื่อง กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ก่อนจะสะบัดตัวออกจากพันธนาการของภรรยาแล้วปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อบดินทร์จนเขาถลามาตามแรงดึง "มึงท้าทายความตายเหรอฮะ!""ผมไม่ได้ท้าทายใคร ทำแค่รักแป้งปั้นเท่านั้น""เวรเอ๊ย!" เบิร์ดทำท่าจะเอาด้ามปืนฟาดหน้าบดินทร์แต่กลับถูกแป้งปั้นเข้ามากอดแขนไว้ก่อน"ขอร้อง อย่าทำคนรักของแป้ง" แป้งปั้นน้ำตาคลอกับความรุนแรงที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว เธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่แล้วสวมกอดพ่อไว้แนบแน่น "พอเถอะนะคะ พอแค่นี้นะ" เธอขอร้องพ่อเสียงสั่นพลางจับมือหนาไว้แน่น"แป้ง" เ
บทที่ 55 ท้าชนณดลกระตุกยิ้มมุมปากแล้วผลักศีรษะน้องสาว"แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหน กล้าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ" เขาทิ้งท้ายด้วยประโยคที่ทำเอาคนฟังนิ่งงันไปด้วยความอยากรู้มากๆ ณิชารีบวิ่งตามหลังพี่ชายไปเพราะอยากรู้ว่าแป้งปั้นทำอะไรกับณดลกันแน่ แต่ผู้เป็นพี่ก็ไม่ปริปากบอก"ขอให้เจอตีนสมใจเถอะไอ้พี่บ้า!""หึหึ..ถ้าเจอตีนแล้วได้แป้งปั้นมายืนข้างๆ มันก็คงจะคุ้มไม่น้อย""เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วนะ""เออ เลิกก็ได้วะ เลิกเป็นพี่เธออะ" สองพี่น้องหยอกล้อกันไปมา แม้ณดลจะสร้างแต่ปัญหา มีเรื่องชกต่อยกับคนอื่นบ่อยๆ แต่เขาก็รักณิชามากๆ เพราะทั้งสองมีเพียงพ่อที่ดูแลมาตั้งแต่เล็กๆ หลังจากที่พ่อกับแม่แยกทางกันไปวันต่อมาแป้งปั้นย่องมาด้านหลังบดินทร์ เธอส่งสายตาเป็นคำสั่งให้ทุกคนเงียบพร้อมกับยกมือขึ้นมาปิดตาชายหนุ่มไว้"ให้ทาย ใคร""ต้องให้ทายอีกเหรอว่าใคร" ฝ่ามือหนาจับมือเรียวเล็กแสนคุ้นเคยไว้แน่น ก่อนจะสูดดมกลิ่นหอมจากตัวแป้งปั้นแล้วเอ่ยตอบ "เด็กน้อยที่ไหนมาเล่นซน มันน่าจับขึงพืดจริงๆ" คำพูดติดสิบแปดบวกพานทำให้เพื่อนๆ สำลักน้ำกันหมด"โธ่ พอๆ เลิกๆ ไม่ดงไม่แดกต่อแล้วเนี่ย" โอโซนวางแก้วกาแฟลงแล้วสะบัดหน้ามามองบดิน
บทที่ 56 อยู่ข้างๆ เสมอคำหยาบคายหลุดออกจากปากบดินทร์ด้วยความโกรธขั้นสุด เขากำโทรศัพท์แป้งปั้นแน่นจนมันแทบพังคามือ สายตาดุดันจ้องหน้าแฟนสาวไม่ลดละ"อะไรวะ เกิดอะไรขึ้น" โอโซนเอ่ยถามด้วยความมึนงงที่เห็นบดินทร์โกรธจนตัวสั่นแบบนี้ แต่ปรินกลับรั้งแขนโอโซนแล้วกระซิบบอก"ไอ้ดลแน่ๆ""ไอ้ดลมันทำอะไรมึง" โอโซนหันมาถามบดินทร์อีกครั้ง"มันท้าทายกู""ยังไง" ขุนเขาเอ่ยถามอีก"พรุ่งนี้ ที่สนามมวย.." เมื่อได้ฟังคำพูดถัดมาทุกคนก็พยักหน้าเข้าใจ แป้งปั้นจับมือหนาไว้แน่น สายตาที่ส่งให้บดินทร์บอกความในใจทุกอย่างและหวังว่าบดินทร์จะเข้าใจ "ฉันไม่ยอมให้ใครมาดูถูกแฟนฉันหรอก ไม่ต้องห่วง เธอไม่ใช่ของเดิมพัน แต่เธอเป็นของฉัน" ว่าจบก็รั้งแป้งปั้นมากอดไว้ แล้วกดริมฝีปากหอมขมับบางหนักๆ แสดงออกถึงความเป็นเจ้าของและห่วงใยแป้งปั้น"พี่ดิน" เด็กสาวขยับปากเรียกชื่อคนรักเบาๆ แล้วตวัดแขนขึ้นโอบกอดบดินทร์ไว้ "ไม่ต้องห่วงนะ ยังไงแป้งก็ไม่เปลี่ยนใจไปรักใครแน่นอน เพราะแป้งรักพี่ดินคนเดียว""ฉันเชื่อใจเธอ" เขากับแป้งปั้นผละออกจากกันก่อนที่จะจูงมือกันเดินไปที่รถยนต์ของโอโซน แล้วไปที่บ้านบดินทร์หนึ่งชั่วโมงต่อมาแป้งปั้นเอาคาง