บทที่ 57 แพ้วันต่อมา 15:00แป้งปั้นนั่งใจลอยอยู่ริมหน้าต่างในห้องเรียน แม้ตัวจะนั่งเรียนแต่หัวใจเธอลอยไปอยู่กับบดินทร์แล้ว ยิ่งวันนี้เป็นวันที่บดินทร์จะขึ้นชกกับณดลอีกด้วย"แป้ง อาจารย์ถามแกอะได้ยินไหม" พริกแกงยื่นมือมาสะกิดเพื่อนที่เอาแต่นั่งเหม่อ พอรู้สึกตัวแป้งปั้นก็รีบขานรับอาจารย์ทันที"หนูเป็นอะไรลูก ไม่สบายเหรอ" อาจารย์สาวถามด้วยความเป็นห่วง แต่แป้งปั้นกลับเม้มปากแน่นแล้วส่ายหน้าไปมาน้อยๆ"เปล่าค่ะ แป้ง…แป้งขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ""อ๋อ..ได้ลูก แล้วรีบกลับมานะ" พอได้รับอนุญาตเธอก็รีบวิ่งออกมาจากห้องเรียนพร้อมกับกดโทรหาแฟนหนุ่มด้วยความร้อนใจ(ว่าไง) โทรติดไม่ถึงสิบวินาทีบดินทร์ก็ตอบกลับมาเสียงเรียบ"พี่ดิน เป็นยังไงบ้างคะ"(ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แล้วทำเสียงสั่นแบบนั้นทำไมกัน ยังไม่ได้ทำอะไรเลย) ชายหนุ่มตอบกลับปนหัวเราะเบาๆ แม้ความเป็นจริงเขาไม่ได้อยากหัวเราะเลยด้วยซ้ำ แต่กลัวว่าแป้งปั้นจะเครียดกับเขาจนไม่เป็นอันเรียนต่างหาก"แป้งไม่ตลกนะ แป้งจะไปหาพี่ดินตอนนี้เลย"(ไม่ได้ ห้ามโดดเรียนมาเป็นอันขาด เข้าใจไหม) เขาสั่งห้ามแป้งปั้นทันควันที่เธอบอกจะมาหา แป้งปั้นทำหน้าบึ้งที
บทที่ 58 แพ้ไม่เป็นหลายชั่วโมงต่อมาทุกคนต่างนั่งทำหน้าเครียดอยู่ในห้องพักฟื้น ปรินกับธันวานั่งมองหน้าบดินทร์เงียบๆ ตอนนี้เขายังไม่รู้สึกตัวเลย"ถ้ามันฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ กูจะไปเอาคืนให้มัน!" ปรินกำหมัดแน่น"อืม กูเอาด้วย แม่ง" ธันวาหันมามองหน้าเพื่อนแล้วลุกออกมานั่งที่โซฟาข้างเตียงผู้ป่วยแทน ทว่ากลับมีเสียงแหบพร่าร้องห้ามไว้ก่อน"อย่า.." บดินทร์ลืมตาขึ้นพร้อมกับหันมามองเพื่อน "อย่าทำแบบนั้น จบคือจบ""ได้ไงวะ แต่เอาไว้ค่อยคุยกันทีหลัง มึงเป็นไงบ้าง" โอโซนกับธันวารีบเข้ามาหาเพื่อน พวกเขาค่อยๆ ดันตัวบดินทร์ลุกขึ้นและปรินก็รีบไปปรับเตียงให้อย่างรู้งาน"กูขอร้อง อย่าไปใส่ใจอะไรกับมันเลย เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องของกูคนเดียว""งั้นกูจะไปกระทืบมันในฐานะคู่อริ" ปรินขบกรามแน่น"พวกพี่ๆ อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยนะคะ" แป้งปั้นพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่สถานการณ์จะตึงเครียดไปกว่านี้ เธอประคองมือหนาขึ้นมาทาบที่แก้มตัวเองเบาๆ แล้วคลอเคลียไปมา "เจ็บมากไหม" น้ำตาใสๆ หยดลงบนหลังมือบดินทร์"ฉันแพ้..แต่ฉันไม่ยอมให้ใครมาแตะต้องเธอหรอกนะ""พี่ดิน.." แป้งปั้นร้องไห้ออกมาอย่างหนักจนบดินทร์ใจเสีย"ฉันมันเป็นแฟน
บทที่ 59 หลอกล่อหลายวันต่อมาแป้งปั้นกับบดินทร์จูงมือกันเดินเล่นอยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง บดินทร์รับหน้าที่ถือของให้แฟนสาวและเป็นเหมือนเครื่องช่วยเตือนเวลาที่แป้งปั้นจะซื้อของที่ไม่จำเป็น"พอแล้วไหม หนักมาก" เขาทำหน้าเหยเกหยอกล้อแป้งปั้นจนเธอหัวเราะตาม "อยากกินไอติม" บดินทร์ยิ้มน้อยๆ อ้อนแฟนเหมือนลูกชายกำลังอ้อนแม่ให้พาไปซื้อไอศกรีม"แล้วไหนบอกไม่ชอบกินอะไรแบบนี้ไง ไหงวันนี้อยากกินไอศกรีมได้อะ""ก็มาเที่ยวกับแฟน กินอะไรแบบนี้ก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ หรือเธอจะเป็นไอติมให้ฉันเลีย?" คำพูดติดทะลึ่งทำพวงแก้มนวลแดงปลั่งขึ้นมาทันที แป้งปั้นหยิกแขนเขาเบาๆ แก้เขินก่อนที่จะพาบดินทร์ไปซื้อไอศกรีม"ขอโทษนะคะที่ให้พี่ดินพามาได้แค่ห้าง อยากไปเที่ยวไกลๆ นะคะแต่เกรงใจคุณพ่อ ท่านเป็นห่วง""ไม่เป็นไรเลย ฉันเข้าใจพ่อเธอ""ขอบคุณค่ะ อ๊ะ พี่ดินปากเลอะไอติมอะ เดี๋ยวแป้งเช็ดออกใหนะ" แป้งปั้นตั้งใจจะใช้มือเช็ดไอศกรีมออกจากมุมปากให้บดินทร์แต่ทว่าเขากลับปัดมือเธอออกแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดริมฝีปากจิ้มลิ้มถี่ๆ"เช็ดออกให้หน่อย""แป้งก็จะเช็ดอยู่นี่ไงคะ พี่ดินยื่นหน้ามาทำไมใกล้ขนา
บทที่ 60 เสียวซ่านพูดจบบดินทร์ก็ก้มลงมาจูบริมฝีปากจิ้มลิ้ม มันเป็นครั้งแรกที่แป้งปั้นได้ชิมน้ำของตัวเอง และเป็นครั้งแรกที่บดินทร์ทำแบบนี้กับเธอ มันร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัวจนไรขนอ่อนตามร่างกายลุกซู่"อื้อ~ พี่ดิน แป้งเสียว" แป้งปั้นหลุดเสียงครางหวานเมื่อถูกปลายนิ้วเรียวยาวขยี้จุดกระสันจนเธอตัวสั่นระริก แต่กลับถูกใจบดินทร์"เห็นไหมว่ามันก็เสียวเหมือนกัน แต่คงไม่เสียวมากเท่า..ไอ้นั้น" เมื่อพูดจบเขาก็จับให้แป้งปั้นอยู่ในท่าคุกเข่าแล้วให้เธอจับหัวเตียงไว้ ส่วนเขางัดแก่นกายออกจากสิ่งห่อหุ้มและใช้ปากกัดซองถุงยางอนามัย นำมันออกมาสวมใส่กับแก่นกายเหมือนที่เคยทำ"พี่ดิน พี่ดินกลัวแป้งเอาเชื้อโรคมาติดเหรอคะ""ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าไม่ใส่เธอก็อาจจะท้องได้ อยากเป็นคุณแม่วัยใสรึไง" บดินทร์ถามกลับเสียงพร่าแล้วดันแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักคับแคบที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำหล่อเลี้ยงสีใสๆ เขาดันมันเข้าไปจนสุดความยาว"พะ..พี่ดิน อื้อ~" แป้งปั้นเปล่งเสียงครางหวานเมื่อถูกความเสียวซ่านตรงเล่นงานจุดกระสัน เธอบิดกายไปมาเบาๆ แต่บดินทร์กลับมองว่าเธอกำลังยั่วยวนเขา เลือดลมในกายสูบฉีดจนใบหน้าหล่อเหลาแดงซ่าน"เริ่มขยับแล้วนะ"
บทที่ 61 ชวนผู้ชายเข้าห้องแป้งปั้นมองตามแผ่นหลังกำยำด้วยความหลงใหล ก่อนที่จะเดินตามหลังบดินทร์ไปแล้วสวมกอดเขาไว้"ทำไม" บดินทร์เอี้ยวหน้ามามองแฟนสาวที่กำลังสูดดมเขาอยู่ด้วยความมึนงง "โรคจิตเหรอ""เปล่าสักหน่อย หลังพี่ดินน่ากอดมากเลยค่ะ อีกอย่างน่าจูบมากด้วย เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากเลยรู้ไหม ถึงว่าทำไมผู้หญิงชอบเข้าหาอยู่บ่อยๆ""มั่วแล้ว ผู้หญิงที่ไหนเข้าหาฉัน" บดินทร์ทำหน้าเลิ่กลั่กที่ถูกกล่าวหาลอยๆ แบบนั้นแต่กลับถูกแป้งปั้นบีบแก้มจนริมฝีปากเขายู่เข้าหากัน "ทำอะไร เพื่อนเล่นรึไง""เปล่า แต่ที่แป้งพูดไปก็เป็นความจริงนะ ลืมไปแล้วเหรอว่าก่อนหน้านี้น่ะ พี่ดินมีสาวๆ วิ่งเข้าหามากแค่ไหน ลืมไปแล้วเหรอคะ""..อืม" ชายหนุ่มหันมามองตัวเองในกระจกแล้วดันหน้าผากแป้งปั้นจนเธอต้องผละออกจากกอด "ก็แล้วไง เมื่อก่อนฉันยังไม่มีแฟน ตอนนี้มีแฟนแล้วใครจะกล้าเข้ามายุ่ง อีกอย่าง..ฉันก็ไม่ใช่คนหลายใจแอบคบใครลับหลังเธอสักหน่อย""ขอบคุณค่ะ แป้งก็คิดแบบพี่ดิน แป้งเชื่อว่าพี่ดินไม่ทำร้ายแป้งลับหลังหรอกจริงไหม""ก็แหงอยู่แล้ว ฉันมีเธอคนเดียวก็เกินพอแล้วแป้งปั้น""รู้ไหมว่าตอนที่พี่ดินเรียกชื่อแป้ง ทำให้รู้สึกดีมากๆ
บทที่ 62 นาทีเฉียดตายเบิร์ดโอบเอวภรรยาสุดที่รักเดินเข้ามาในบ้านท่ามกลางความเงียบ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ และสังเกตเห็นสีหน้าลูกน้องไม่สู้ดีเท่าไหร่"แป้งปั้นกลับมารึยัง" มาเฟียใหญ่ถามเสียงเข้มพลางหันมาสบตากับป๋อมแป๋ม"ยังครับ" ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยตอบเสียงเรียบด้วยความกล้าหาญ"ทำอะไรอยู่ที่ไหนนะลูกคนนี้ นับวันยิ่งเอาใหญ่ ตั้งแต่คบกับไอ้นั่นยิ่งดื้อ""ปล่อยลูกบ้างเถอะค่ะ ยัยแป้งโตแล้ว รู้จักเอาตัวรอดเก่งด้วย ไม่ต้องห่วงหรอก" พอได้ฟังภรรยาพูดแบบนั้นเบิร์ดจึงคลายสีหน้าลง แต่ในตอนที่จะเดินเข้าไปในบ้านหางตาก็เหลือบเห็นรองเท้าแตะที่แป้งปั้นชอบใส่"หรือแป้งปั้นกลับมาแล้ว ไปตามลงมากินข้าวหน่อย" เบิร์ดสั่งลูกน้องแล้วเดินอาดๆ ไปที่ห้องรับประทานอาหาร ก็วันนี้เขากับภรรยาตั้งใจออกไปคุยงานกับลูกค้าแต่ลูกค้าดันไม่สบายกะทันหันเลยต้องยกเลิกนัดทั้งหมดในวันนี้ "แต่เดี๋ยว! ไม่ต้องไปเดี๋ยวฉันไปตามลูกเอง" ลูกน้องที่ตั้งท่าจะไปเรียกแป้งปั้นที่ห้องนอนรีบเบรกหัวทิ่มเบิร์ดเดินอาดๆ ขึ้นมาชั้นสองโดยที่ป๋อมแป๋มยืมมองอยู่ด้านล่าง เธอรู้สึกตะหงิดใจอยู่ไม่น้อย ปกติลูกสาวจะต้องวิ่งลงมารับพ่อกับแม่แต่วันนี้แป้งปั้นกลับเง
บทที่ 63 ปฏิเสธตรงๆแป้งปั้นเดินคอตกเข้ามาในบ้าน เธอไม่กล้าสู้หน้าพ่อเพราะรู้ว่าพ่อกำลังโกรธจัด"คุณพ่อโกรธมากเลยใช่ไหมคะ" เธอถามแม่เสียงเบาพลางชะเง้อมองทางไปห้องทำงานพ่อ ป๋อมแป๋มยิ้มน้อยๆ แล้วดึงตัวลูกสาวมากอดหลวมๆ"อย่าทำแบบนี้อีกนะลูก นี่ก็ถือว่าพ่อเขาใจดีมากแล้ว""แป้งไม่ได้ตั้งใจ แค่อยากให้พี่ดินมาดูห้องนอนเฉยๆ""เฮ้อ..ไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาชวนผู้ชายเข้าห้องหรอกลูก อย่าทำอีก เดี๋ยวคุณพ่อหัวใจวายขึ้นมาจะทำยังไง" แป้งปั้นสำนึกผิดมากๆ ที่ทำให้พ่อโกรธ เธอกอดแม่ไว้แล้วซบหน้าลงกับอกนุ่มๆ ที่แสนหวงแหน"เดี๋ยวแป้งจะไปขอโทษคุณพ่อเองค่ะ""ดีแล้วล่ะลูก ว่างๆ ก็ให้บดินทร์มาคุยกับพ่อจริงจัง จะได้ไม่มีปัญหา คุณพ่อน่ะรักน้องแป้งมากเลยนะคะ" เธอลูบผมออกจากใบหน้าจิ้มลิ้มชื้นเหงื่อแล้วหอมขมับบางหนักๆ"ขอบคุณนะคะที่คุณไม่ซ้ำเติมแป้งน่ะ""โธ่ลูก ใครจะมาซ้ำเติมหนู แต่แม่ต้องเคลียร์กับคนที่ให้ท้ายลูกหน่อยแล้ว กล้ามากที่โกหกช่วยกัน" ป๋อมแป๋มตวัดสายตามองลูกน้องที่ช่วยกันปกปิดเรื่องบดินทร์ พวกเขารู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อยู่ไม่เป็นสุข"อย่าทำโทษพวกเขาเลยค่ะ เป็นเพราะแป้งที่สั่งไม่ให้พวกพี่เขาบอกเอง""ไม่ทำแบบนี้นะ
บทที่ 64 เปิดใจเคลียร์"แต่ห้ามลืมสัญญานะ ที่บอกจะพาไปเที่ยวกับพี่ๆ น่ะ" แป้งปั้นรีบทวงสัญญาเพราะกลัวว่าบดินทร์จะลืม"จะลืมได้ไง หาวันเวลาไว้ให้แล้ว""เย้ๆ พี่ดินน่ารักที่สุดเลย" แป้งปั้นกระโดดกอดคอแฟนหนุ่มพร้อมทั้งหอมแก้มเขาโดนไม่อายสายตาใคร "ใจดีกับหนูแบบนี้ไปนานๆ นะคะ" เสียงหวานๆ ของคนรักทำให้บดินทร์อมยิ้มตาม"ก็อย่าดื้อสิ ทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้บ่อยๆ" เขาวางมือลงบนศีรษะทุยเล็กก่อนที่จะพาแป้งปั้นไปซื้อลูกลิ้นทอดที่เธออยากกินหนึ่งชั่วโมงต่อมา"เบบี๋..วันนี้นอนด้วยกันที่นี่ดีไหม" บดินทร์ที่กำลังนั่งทำงานอยู่หันมาถามแฟนสาว เขาเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้มีงานต้องทำมากมายและอยากมีเพื่อนคุย"ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อตามมายิงหัวพี่ดินหรอก""อืม เข้าใจแล้ว" บดินทร์ทำหน้าผิดหวังแล้วหันมาทำงานต่อโดยที่แป้งปั้นนอนทำการบ้านอยู่บนเตียงนอนเขา "คืนนี้ต้องทำงานคนเดียวทั้งคืนเลยอะ คงเหงาน่าดู ไม่มีเด็กตัวเล็กๆ มาพูดเจื้อยแจ้วข้างหู""ไม่ต้องพูดให้แป้งใจอ่อนหรอกค่ะ แป้งไม่อยากเห็นพี่ดินกลายเป็นศพต่อหน้า" บดินทร์พ่นลมหายใจออกหนักๆ ด้วยความเซ็งแล้วทำงานต่อจนถึงหนึ่งทุ่ม เขาปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กแล้วเลื่อนเก