บทที่ 64 เปิดใจเคลียร์"แต่ห้ามลืมสัญญานะ ที่บอกจะพาไปเที่ยวกับพี่ๆ น่ะ" แป้งปั้นรีบทวงสัญญาเพราะกลัวว่าบดินทร์จะลืม"จะลืมได้ไง หาวันเวลาไว้ให้แล้ว""เย้ๆ พี่ดินน่ารักที่สุดเลย" แป้งปั้นกระโดดกอดคอแฟนหนุ่มพร้อมทั้งหอมแก้มเขาโดนไม่อายสายตาใคร "ใจดีกับหนูแบบนี้ไปนานๆ นะคะ" เสียงหวานๆ ของคนรักทำให้บดินทร์อมยิ้มตาม"ก็อย่าดื้อสิ ทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้บ่อยๆ" เขาวางมือลงบนศีรษะทุยเล็กก่อนที่จะพาแป้งปั้นไปซื้อลูกลิ้นทอดที่เธออยากกินหนึ่งชั่วโมงต่อมา"เบบี๋..วันนี้นอนด้วยกันที่นี่ดีไหม" บดินทร์ที่กำลังนั่งทำงานอยู่หันมาถามแฟนสาว เขาเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้มีงานต้องทำมากมายและอยากมีเพื่อนคุย"ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อตามมายิงหัวพี่ดินหรอก""อืม เข้าใจแล้ว" บดินทร์ทำหน้าผิดหวังแล้วหันมาทำงานต่อโดยที่แป้งปั้นนอนทำการบ้านอยู่บนเตียงนอนเขา "คืนนี้ต้องทำงานคนเดียวทั้งคืนเลยอะ คงเหงาน่าดู ไม่มีเด็กตัวเล็กๆ มาพูดเจื้อยแจ้วข้างหู""ไม่ต้องพูดให้แป้งใจอ่อนหรอกค่ะ แป้งไม่อยากเห็นพี่ดินกลายเป็นศพต่อหน้า" บดินทร์พ่นลมหายใจออกหนักๆ ด้วยความเซ็งแล้วทำงานต่อจนถึงหนึ่งทุ่ม เขาปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กแล้วเลื่อนเก
บทที่ 65 งานเลี้ยงเบิร์ดแค่นหัวเราะเบาๆ ให้กับความหนักแน่นของเด็กหนุ่ม เขาลุกขึ้นแล้วเดินผ่านบดินทร์เข้ามาในบ้านในขณะที่แป้งปั้นกำลังลงไปหาอะไรกินในห้องครัว เธอร้องเรียกพ่อด้วยความดีใจ"คุณพ่อ.." เด็กสาววิ่งเข้ามากอดพ่อไว้แน่น"ลงมาทำไม" เบิร์ดถามลูกสาวพลางเสยผมออกจากใบหน้าจิ้มลิ้ม "พรุ่งนี้พ่อต้องไปงานเลี้ยงของสภา อยากควงแขนลูกสาวออกงานสักครั้ง""ได้ค่ะ ยินดีเสมอ" แป้งปั้นควงแขนพ่อแล้วกวักมือเรียก เธอหอมแก้มพ่อฟอดใหญ่ "งั้นแป้งขอตัวไปหาชุดสวยๆ ใส่ก่อนนะคะ" เธอวิ่งออกไปด้วยความตื่นเต้น ทำเอาผู้เป็นพ่อยิ้มตามไม่หุบ"เนี่ยล่ะนะ ที่เขาเรียกเสือสิ้นลาย" ป๋อมแป๋มแซวสามี เธอเดินออกมาเห็นเขายิ้มพอดีก็อดแซวไม่ได้ "อ๊ะ! พี่เบิร์ด ทำอะไรเนี่ย""อยากเสียเหงื่อก็ไม่บอกนะ..""ว้าย!" หญิงสาวหลุดเสียงร้องด้วยความตกใจที่จู่ๆ ก็ถูกสามีอุ้มขึ้นมาแนบอกในท่าเจ้าสาว ป๋อมแป๋มรีบตวัดแขนกอดคอหนาไว้ด้วยกลัวเบิร์ดทำตก "อะไรของพี่เบิร์ดเนี่ย""ก็ลงโทษเมียที่กล้าแซวไง" มาเฟียใหญ่แสยะยิ้มมุมปากแล้วก้มลงมาหอมแก้มภรรยาฟอดใหญ่ ก่อนที่จะพาเธอขึ้นห้องด้านแป้งปั้นก็รีบมาหาชุดสวยๆ ใส่ไปงานวันพรุ่งนี้ เธอไม่ลืมที่จะโทร
บทที่ 66 เกิดเรื่องแป้งปั้นพาแฟนหนุ่มมานั่งเล่นที่โต๊ะ รอพ่อคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ แต่เธอก็เห็นสีหน้าที่ดูอึดอัดของบดินทร์"พี่ดินโอเคไหมคะ" แป้งปั้นจับมือหนาไว้แน่น"เนกไทมันรัดคอนิดหน่อยน่ะ แต่ฉันไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องห่วงหรอก""กลับบ้านกันไหม" แป้งปั้นย่นหัวคิ้วถาม"ไม่เป็นไรเลย มันก็สนุกดี ได้เห็นอะไรแปลกใหม่และได้เรียนรู้ว่าการอยู่ในสังคมแบบนี้ต้องวางตัวยังไง" บดินทร์ยิ้มให้แป้งปั้นเพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลจนเกินไป แต่จริงๆ แล้วเขาก็ชอบนะ เพราะเหมือนได้มาเรียนรู้การอยู่ร่วมกับคนอื่น มันแตกต่างจากที่ที่เขาเคยอยู่มาก"แป้งกลัวพี่ดินไม่ชอบ รู้แบบนี้แป้งไม่พาพี่ดินมาดีกว่า""เฮ้ย..ไม่เป็นไรจริงๆ ดีซะอีกได้กินไวน์ฟรี" บดินทร์หัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม หางตาเขาเหลือบเห็นลูกน้องของเบิร์ดกำลังเดินตรงมาหา"คุณหนูครับ นายใหญ่บอกอย่าเดินไปไหนไกล""ทำไมเหรอ""…" บดินทร์วางแก้วไวน์ลงแล้วจับมือแป้งปั้นไว้แน่น ฟังลูกน้องเธอพูดด้วยความตั้งใจ"นายใหญ่เกรงว่าจะมีคนมาทำร้ายคุณหนูครับ""อ๋อ..แป้งไม่ไปไหนหรอก จะนั่งอยู่กับพี่ดินที่นี่" แป้งปั้นกระชับมือหนาจับไว้แน่นกว่าเดิม บดินทร์เ
บทที่ 67 พึงพอใจแป้งปั้นกำปืนในมือแน่นแล้วหันมาเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียงนั้น แต่ไม่ทันระวังทำตัวจึงถูกชายฉกรรจ์อีกคนกระชากตัวมาอย่างแรงส่งผลให้ปืนที่แป้งปั้นถือไว้ร่วงจากมือเธอ"เจ้าเล่ห์เหมือนพ่อมึงไม่มีผิด เมื่อไหร่นะ..ที่กูจะได้กำจัดพ่อมึงไปให้พ้นทางเสียที" เสียงเข้มจัดดังขึ้นข้างๆ ใบหูแป้งปั้นก่อนที่เขาจะถอดหน้ากากออก"ลุงดิษ..""ไม่ต้องกลัวไปสาวน้อย""แป้ง!" บดินทร์กำหมัดแน่นแล้วพุ่งตัวมาหาแฟนสาวหมายจะช่วยเธอปัง!กระสุนปืนฝังลงพื้นถนนเฉียดปลายเท้าบดินทร์เพียงนิดทำให้เขาต้องหยุดทุกการเคลื่อนไหว"พี่ดินอย่าเข้ามา เชื่อแป้ง" แป้งปั้นกัดฟันแน่น ร้องห้ามบดินทร์ที่ตั้งท่าจะเข้ามาหาเธออย่างเดียว "พี่ดินแป้งขอร้อง อย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้เลยนะคะ" แป้งปั้นขอร้องชายหนุ่มเสียงสั่น ยิ่งบดินทร์ไม่ยอมแบบนี้พวกเขายิ่งได้ใจ"จะให้ฉันยอมได้ยังไง ก็มันทำร้ายเธอ""แป้งโอเคค่ะ""อ่า..ไอ้เด็กเวรสองคนนี้จะมาแสดงความรักกันรึไงวะ!" น้ำเสียงเบื่อหน่ายดังแทรกขึ้นแล้วปลายกระบอกปืนก็จ่อท้ายทอยบดินทร์ส่งผลให้เขาต้องยกมือขึ้นเหนือศีรษะเป็นการยอมแพ้ ตอนนี้สมองเขาไม่ได้หยุดพักที่จะหาทางพาตัวแป้งปั้นกลับมาจนหางตาเ
บทที่ 68 เปิดใจบดินทร์ได้ยินหมดทุกอย่างที่ทั้งสามคุยกัน เขานั่งถอนหายใจยาวๆ และฉากที่แป้งปั้นถูกทำร้ายก็ฉายวนเข้ามาในหัวพานทำให้น้ำตาเขาไหลไม่รู้ตัว"เราสามารถรักคนคนหนึ่งได้มากขนาดนี้เลยเหรอ" เขาถามตัวเองเสียงเบาและยกมือขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้าย จดจำความเจ็บปวดในช่วงเวลานั้นได้เป็นอย่างดี มันเหมือนไม่มีอากาศหายใจ เหมือนใจจะขาดที่เห็นคนรักถูกทำร้ายต่อหน้า"เป็นไร เจ็บแผล?" ทัดเทพเดินเข้ามาพร้อมกับชุดคนไข้ลายการ์ตูนน่ารักๆ "ที่คลินิกมีแต่ลายแบบนี้ ไม่ว่ากันใช่ไหม""ไม่ครับ ขอบคุณนะครับ" เขาขอบคุณทัดเทพอีกครั้งแล้วไปเปลี่ยนชุดใหม่ ทัดเทพแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะพูดขึ้นลอยๆ"การจะพิชิตใจคนบางคน มันไม่ได้ยากอย่างที่นายคิดหรอก มันเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว""…"?"หึหึ..ฉันว่าคนฉลาดอย่างนายต้องคิดออกแน่นอน" หมอหนุ่มขยิบตาให้แล้วออกมาเพื่อให้บดินทร์พักผ่อน "ไม่กลับบ้านกลับช่องรึไง" ทัดเทพถามเบิร์ดกับอ๊อฟที่ยังนั่งอยู่ด้วยกัน"ยังก่อน" อ๊อฟตอบเสียงเรียบแต่เบิร์ดกลับนั่งทำหน้าขรึมไม่พูดจาอะไร"ไม่กลับไปปลอบใจลูกเมียบ้างเหรอ" ทัดเทพเตะเท้าลูกน้องเบาๆ พลางเลิกคิ้วให้"ยังครับ ตอนนี้ทุกอย่างโอเคแล้ว แป้งปั
บทที่ 69 โล่งอกกลางดึกบดินทร์กะพริบตาปริบๆ มองเพดานห้องสีขาวด้วยความไม่คุ้นเคย แปลกที่และแผลถูกยิงมันปวดแปลบๆ เลยทำให้นอนไม่หลับ ต่างจากแป้งปั้นที่นอนหลับปุ๋ยกอดแขนอีกข้างเขาไว้"เบบี๋" เขากระซิบบอกเสียงพร่าแล้วค่อยๆ พลิกตัวหันมามองหน้าแฟนสาว บดินทร์หลุดยิ้มเมื่อเห็นแป้งปั้นนอนอ้าปากแถมน้ำลายก็พลันจะไหลออกจากปากอีก"อ๊ะ!" เด็กสาวสะดุ้งดื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เมื่อกี้บดินทร์เอามือลูบแก้มเธอเบาๆ แล้วปาดน้ำลายออกจากแก้มให้อีก"นอนหลับฝันดีเหรอ น้ำลายยืดเชียว""อื้อ! แป้งไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย อย่ามาหาปรักปรำกันนะ" แป้งปั้นยู่ปากเข้าหากันแล้วยกมือขึ้นมาลูบแก้มเบาๆ จึงทำให้ฝ่ามือตัวเองสัมผัสกับน้ำลายที่ยังเปรอะเปื้อนอยู่ ใบหน้าสวยแดงซ่านด้วยความเขินอายแล้วรีบเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง "ตื่นมาทำไมเหรอคะ เจ็บแผลเหรอ""ยังไม่ได้นอนเลย นอนไม่หลับน่ะ""นอนไม่หลับเหรอ ทำไมนะ" เธอยกมือขึ้นมาอังหน้าผากแฟนหนุ่มและเปิดผ้าห่มออกเพื่อดูบาดแผลที่หัวไหล่เขา "ไข้ขึ้นแน่เลย แผลก็เลือดออก เดี๋ยวแป้งไปเอายามาให้นะคะ" ก่อนจะไปเอายามาให้เธอก็พยุงบดินทร์ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงก่อน"ยาอยู่ในห้องเหรอ""ค่ะ เดี
บทที่ 70 เซ็นสัญญาวันต่อมาหลังจากที่กลับมาจากโรงเรียนแป้งปั้นก็รีบวิ่งไปหาบดินทร์บนห้องนอนแต่ก็พบว่าเขาไม่อยู่ในห้องแล้ว หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบกับความว่างเปล่าจนกลัวว่าเขาจะถูกพ่อทำร้าย เธอหันหลังวิ่งออกมาจากห้องนอน"ไปไหนลูก" เบิร์ดเอ่ยถามทันทีที่เห็นแป้งปั้นวิ่งหน้าตั้งออกมา"คุณพ่อเอาพี่ดินไปไว้ไหน คุณพ่อไม่ได้ทำร้ายพี่ดินใช่ไหม""ไปถามลูกน้องดูแล้วกัน""คุณพ่อ~ พี่ดินเจ็บอยู่นะคะ" แป้งปั้นทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วไปถามลูกน้องที่ยืนคุยกันอยู่หน้าบ้าน "พี่ๆ เห็นพี่ดินไหม""คุณบดินทร์เหรอครับ""ค่ะ""นายใหญ่ให้ไปล้างแผลที่คลินิกคุณหมอเทพครับ เดี๋ยวก็คงมา""จริงเหรอ""ครับ""ขอบคุณค่ะ" เมื่อรู้ความจริงแล้วก็รีบเดินไปหาพ่อที่ห้องทำงาน แป้งปั้นยิ้มแป้นและนั่งลงบนหน้าตักพ่อ "ขอโทษที่นิสัยเสียกับคุณพ่อค่ะ แป้งไม่รู้ว่าคุณพ่อให้พี่ดินไปล้างแผล""แล้วถามพ่อรึยัง เอาแต่ทำหน้าบึ้งไม่ยอมคุยกันดีๆ" ผู้เป็นพ่อวางมือลงบนพวงแก้มนุ่มๆ ของลูกสาว เขาอดที่จะยิ้มไม่ได้ที่เห็นแป้งปั้นทำริมฝีปากยื่นๆ ออกมา"ก็แป้งกลัวว่าคุณพ่อจะยิงพี่ดินทิ้งไง~""ถ้าพ่อจะทำพ่อไม่เอามันมาไว้ที่บ้านหรอก เขาแค่ไปล้างแผลแค่
บทที่ 71 น้อยใจหลายชั่วโมงต่อมาแป้งปั้นที่เพิ่งใส่เสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ เดินนวยนาดมาหาบดินทร์ที่นั่งขัดสมาธิอยู่ปลายเตียง เธอย่อเข่านั่งลงตรงหน้าเขาทำเอาบดินทร์หลุดยิ้มกว้างแล้วขยับตัวเล็กน้อย"ทำอะไรคะ" แป้งปั้นขมวดคิ้วถามเมื่อจู่ๆ เขาก็อ้าขาออก"ไม่ได้จะ..?""ลามก!" เธอฟาดขาบดินทร์อย่างแรงจนชายหนุ่มนิ่วหน้า แล้วจับมือหนาไว้ "อยากไปหาคุณแม่ไหมคะ คุณแม่ถามหาพี่ดินนะ แต่พอแป้งบอกว่าพี่ดินมาพักที่บ้านสองสามวันแม่ป่านก็ไม่ห่วงมากค่ะ""แอบไปหาแม่มาเหรอ""ไม่ได้แอบ แค่บอกคนขับรถให้พาไปหาแม่ป่านเฉยๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะเพราะคุณพ่อให้แม่บ้านที่ฝีมือดีมากๆ ไปคอยช่วยเหลือแม่ป่าน แถมยังคุยกันถูกคออีก""จริงเหรอ""ค่ะ""ท่านใจดีกับพี่มากเลย ไม่รู้จะตอบแทนยังไง" บดินทร์ทำหน้าเศร้า"ที่รัก..ตอนนี้อยู่ด้วยกันสองคน เรียกที่รักได้แล้วค่ะ" แป้งปั้นยิ้มกว้างแล้วลุกขึ้นมากอดบดินทร์ไว้ ส่งผลให้คนที่ไม่ทันตั้งตัวหงายหลังล้มนอนราบไปกับเตียงนุ่มๆ แป้งปั้นยิ้มมุมปากแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมตัวเขาไว้"ทำอะไร อย่าคิดว่าเจ็บแผลแล้วจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ แผลกับไอ้นั่นมันคนละส่วนกัน""บ้า คิดแต่เรื่องเดียวเหรอ""ใช