Share

บทที่ 71 น้อยใจ

บทที่ 71 น้อยใจ

หลายชั่วโมงต่อมา

แป้งปั้นที่เพิ่งใส่เสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำเสร็จ เดินนวยนาดมาหาบดินทร์ที่นั่งขัดสมาธิอยู่ปลายเตียง เธอย่อเข่านั่งลงตรงหน้าเขาทำเอาบดินทร์หลุดยิ้มกว้างแล้วขยับตัวเล็กน้อย

"ทำอะไรคะ" แป้งปั้นขมวดคิ้วถามเมื่อจู่ๆ เขาก็อ้าขาออก

"ไม่ได้จะ..?"

"ลามก!" เธอฟาดขาบดินทร์อย่างแรงจนชายหนุ่มนิ่วหน้า แล้วจับมือหนาไว้ "อยากไปหาคุณแม่ไหมคะ คุณแม่ถามหาพี่ดินนะ แต่พอแป้งบอกว่าพี่ดินมาพักที่บ้านสองสามวันแม่ป่านก็ไม่ห่วงมากค่ะ"

"แอบไปหาแม่มาเหรอ"

"ไม่ได้แอบ แค่บอกคนขับรถให้พาไปหาแม่ป่านเฉยๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะเพราะคุณพ่อให้แม่บ้านที่ฝีมือดีมากๆ ไปคอยช่วยเหลือแม่ป่าน แถมยังคุยกันถูกคออีก"

"จริงเหรอ"

"ค่ะ"

"ท่านใจดีกับพี่มากเลย ไม่รู้จะตอบแทนยังไง" บดินทร์ทำหน้าเศร้า

"ที่รัก..ตอนนี้อยู่ด้วยกันสองคน เรียกที่รักได้แล้วค่ะ" แป้งปั้นยิ้มกว้างแล้วลุกขึ้นมากอดบดินทร์ไว้ ส่งผลให้คนที่ไม่ทันตั้งตัวหงายหลังล้มนอนราบไปกับเตียงนุ่มๆ แป้งปั้นยิ้มมุมปากแล้วก้าวขึ้นมาคร่อมตัวเขาไว้

"ทำอะไร อย่าคิดว่าเจ็บแผลแล้วจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ แผลกับไอ้นั่นมันคนละส่วนกัน"

"บ้า คิดแต่เรื่องเดียวเหรอ"

"ใช
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status