บทที่ 72 ปรับความเข้าใจ"พี่ดินปล่อยแป้งนะ ไม่งั้นแป้งโกรธพี่ดินหนักกว่านี้แน่" แป้งปั้นดิ้นไปมาอยู่บนไหล่บดินทร์จนลืมไปว่าเขาบาดเจ็บอยู่ชายหนุ่มอดทนกัดฟันแน่นแล้ววางตัวแฟนสาวลงข้างรถมอเตอร์ไซค์คู่ใจ มือหนารีบคว้าแขนเรียวเล็กไว้แน่น"ใส่หมวกกันน็อกก่อน""ไม่ไปไหนทั้งนั้น แป้งโกรธพี่ดินอยู่นะ""ก็ไปคุยกัน จะได้เข้าใจกันสักที คิดว่าเป็นแบบนี้แล้วชอบเหรอ""…""ใครอยากจะทะเลาะกันแบบนี้นานๆ ไปคุยกันให้มันจบ ไม่อยากให้เราสองคนต้องเป็นแบบนี้ นึกถึงวันที่ฟันฝ่าอะไรมาด้วยกันบ้างสิ" แป้งปั้นยืนนิ่งแต่ริมฝีปากกลับเบะคว่ำเหมือนเด็กน้อยที่ถูกขัดใจ เธอยอมให้บดินทร์ใส่หมวกกันน็อกให้อย่างว่าง่าย"โกรธ!" ก่อนจะถูกบดินทร์อุ้มขึ้นรถแป้งปั้นก็หันมากระแทกเสียงใส่อย่างไม่พอใจ แต่บดินทร์ไม่ได้สนใจ เขาก้าวขึ้นมานั่งซ้อนด้านหลังและขยับหมวกกันน็อกให้แฟนและเช็กความเรียบร้อยก่อนจะขับรถออกมาจากหน้าโรงเรียนแป้งปั้น "พี่ดินจะพาแป้งไปไหน""ไปหาที่เงียบๆ คุยกัน""ไม่อยากไป จะกลับบ้านไปหาแม่""ไหนบอกโตแล้ว คนโตเป็นผู้ใหญ่เขาต้องมีเหตุผลกว่านี้ นี่คือการเอาแต่ใจตัวเอง" บดินทร์เปิดหน้ากากบังลมขึ้น มองหน้าแป้งปั้นด้วยท่
บทที่ 73 มีเจ้าของขุนเขามองสีหน้ามั่นใจของเพื่อนแล้วลงมือสักต่อ "ถ้าเกิดมึงกับน้องเขาทะเลาะกันถึงขั้นเลิกกันทำไงวะ""ไม่มีทาง กูกับแป้งเราสองคนเข้าใจกันดี""อืม ถ้าเป็นแบบนั้นกูก็ยินดีกับมึงด้วย แต่ถ้าไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ กูมีร้านลบรอยสักแนะนำ" บดินทร์หันมามองขุนเขา"มึงลบไม่ได้เหรอ""กูมีหน้าที่เอาเข้าอย่างเดียวเว้ย อยากเอาออกก็ไปหาร้านเอง" ขุนเขาแสยะยิ้มมุมปาก "อย่างน้อยๆ การมีความรักมันก็ทำให้คนคนหนึ่งเปลี่ยนไปในทางที่ดีล่ะวะ""เลิกพล่ามแล้วสักต่อให้เสร็จเถอะน่า""ใกล้แล้ว ลายพวกนี้ไม่ได้ยากอะไร วัยรุ่นมาสักบ่อย""แล้วเมื่อไหร่เราจะไปเที่ยวด้วยกันวะ นัดกันไว้ดิบดีแต่ก็เบี้ยวนัดกันตลอด แป้งปั้นทวงกูไม่รู้กี่รอบแล้วเรื่องไปเที่ยวอะ""ก็ไปถามไอ้โชนสิ กูยังไงก็ได้""รายนั้นหายหัวไปเลย ไม่รู้มันเป็นยังไง" บดินทร์กับขุนเขาพร้อมใจกันพ่นลมหายใจออกหนักๆ "แล้วปรินล่ะ กูไม่ได้โทรหาใครเลย""มันไม่ได้ไปไหนหรอก ส่วนไอ้ป้องก็กลับมาแล้ว ไอ้ธันก็ทำงานช่วยพ่อมันอยู่บ้าน เอาน่าพรุ่งนี้ก็เจอกันแล้ว""อืม""ว่าแต่แผลที่ได้มาเนี่ย เกิดจากอะไรวะ กูจะถามตั้งแต่แรกแล้ว พอดีเพ่งสมาธิกับการสักเลยลืมถามไปเล
บทที่ 74 ของเล่นใหม่คนตัวเล็กตวัดแขนกอดคอหนาไว้แน่นแล้วหอมแก้มบดินทร์หนักๆ ทั้งแก้มซ้ายและแก้มขวา "พี่ดินก็มีมุมโรแมนติกด้วย แต่เราสองคนโรแมนติกกันแบบเถื่อนๆ เนอะ..""ก็น่ารักดี" บดินทร์อมยิ้มแล้วช่วยแป้งปั้นใส่เสื้อชั้นใน เขาตั้งใจใส่ตะขอบราเซียร์ เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ก้มลงไปจูบเนินอกขาวผ่องอย่างอ่อนโยน "หลังจากนี้มันจะแสบๆ หน่อยนะ ห้ามเการู้ไหม""รับทราบค่ะ แต่แป้งถ่ายลงเฟซได้ไหม อยากอวดเพื่อน""ไม่ได้ พี่หวง""ก็ได้ งั้นถ่ายเก็บไว้ในโทรศัพท์ดูเล่นๆ สองคนก็ได้ค่ะ""อืม" ชายหนุ่มติดกระดุมเสื้อนักเรียนให้แฟนสาวจนเสร็จเรียบร้อยและยัดเนกไทแป้งปั้นใส่กระเป๋ากางเกง ทั้งสองจูงมือกันออกมาจากห้องทำงานขุนเขา"ว้าว ไหนน้องแป้งสักตรงไหนครับ พี่ขอดูได้ไหม" คนตัวเล็กที่กำลังยิ้มดีใจอยากจะโชว์รอยสักอยู่ต้องหุบยิ้มเมื่อถูกบดินทร์ตวัดสายตามอง"ไม่ได้ รอยสักแฟนกูดูได้คนเดียว""ขี้หวงว่ะ""เรื่องของกู!" บดินทร์ชักสีหน้าใส่โอโซนกับขุนเขาแล้วเดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟาแล้วรั้งตัวแป้งปั้นลงมานั่งบนหน้าตัก กอดเอวคอดไว้หลวมๆ อย่างหวงแหน"มึงก็ขี้หวงเกมือนกันนะเนี่ย" โอโซนแซวอย่างนึกขำ"อืม""แล้วไหนแผลถูกย
บทที่ 75 (เอา)สดเสียงครางแผ่วเบาช่วยกระตุ้นเลือดลมเขาให้สูบฉีดมากกว่าเดิม เรือนร่างขาวผ่องที่แสนยั่วยวนทำบดินทร์อดไม่ได้จนต้องซี๊ดปากระบายอารมณ์กระสันก่อนจะก้มลงไปจูบลำคอระหง ตวัดเรียวลิ้นโล้มเลียเบาๆ"อึก! อื้อ~ พี่ดิน อ๊ะ..อ๊า~ อย่ากัดนะคะ" แป้งปั้นบิดเร้าไปมาเบาๆ จนหัวเข่าเธอเสียดสีกับเป้ากางเกงยีนส์ชายหนุ่ม ทำให้ส่วนร่างที่ไวต่อสัมผัสแข็งขันขึ้นมาจนรู้สึกปวดหนึบ"อื้อ~ เซ็กซี่กว่านี้ไม่มีอีกแล้ว" เขาจูบริมฝีปากจิ้มลิ้มอีกครั้งก่อนที่จะเลื่อนใบหน้าลงมาที่เนินอกอวบอิ่ม ริมฝีปากร้อนผ่าวประกบจูบแนบชิด ฝังปลายจมูกโด่งลงกับร่องอกเบียดแน่น บดินทร์คลายมือจากมือเรียวเล็ก ลูบไล้ตามลำตัวเธอจนกระทั่งถึงหน้าอกกลมกลึง"อ๊ะ! บะ..บีบเบาๆ ได้ไหม" แป้งปั้นตกใจที่จู่ๆ บดินทร์ก็ตะปบมือลงบนหน้าอกแถมยังออกแรงบีบจนรู้สึกเจ็บอีก แต่เหมือนคำพูดแป้งปั้นไม่เข้าหูเขาเลย บดินทร์ค่อยๆ อ้าปากครอบลงบนยอดปทุมถันที่กำลังหดแข็งเป็นไต และโลมเลียจนเปียกชื้นด้วยน้ำลาย เสียงจ๊วบๆ ค่อยๆ ดังขึ้น"อ๊า~ อยากทำแบบนี้ทุกวันเลย" เขาเลียริมฝีปากลวกๆ หลังจากหยอกเย้ากับมันเสร็จแล้ว และไม่ลืมที่จะจูบริมฝีปากแป้งปั้นอีก จากนั้นจึ
บทที่ 76 เด็กใหม่หลายนาทีต่อมาแป้งปั้นนอนห่มผ้ารอบดินทร์อยู่ในห้องนอน เธอได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์เขาขับเข้ามาในบ้าน รอยยิ้มหวานก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าทันที"มาแล้วเหรอคะ""อืม แวะซื้อนมมาให้ด้วย เผื่ออยากกิน""รู้ด้วยเหรอว่าแป้งชอบกินนมรสสตรอว์เบอรี่น่ะ""รู้ เห็นแม่เธอเทใส่แก้วให้ตอนเช้าวันนั้น""อ๋อ..แบบนี้นี่เอง พี่ดินก็แอบใส่ใจแป้งอยู่นะเนี่ย" เธอดันตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงพร้อมกับยื่นมือไปบีบแก้มชายหนุ่มเบาๆ ก่อนที่บดินทร์จะยื่นยาเม็ดเล็กๆ มาใส่ปากแป้งปั้นในตอนที่เธอจะพูดอะไรอีก "นะ..นี่อะไร""กลืน แล้วกินน้ำเยอะๆ""อื้อ..ยาอะไร""ยาคุมฉุกเฉินไง กินน้ำตามเยอะๆ แล้วไปอาบน้ำ" แป้งปั้นทำหน้าบึ้งแต่ก็ยอมกินยาอย่างว่าง่าย เธอก้าวลงจากเตียงแล้วอ้าแขนออกกว้าง"อุ้มหนูหน่อย ขาไม่มีแรง" บดินทร์เลื่อนสายตาขึ้นลงและหยุดไว้ที่หน้าอกอวบอิ่ม"ไม่อายกันแล้วเหรอ""ไม่อายเท่าไหร่ เพราะเมื่อกี้เพิ่งมีอะไรกันเสร็จ แต่ถ้าไม่ได้ทำอะไรกันเหมือนก่อนหน้านี้ อายค่ะ" บดินทร์หลุดขำพรืดใหญ่กับความคิดของแป้งปั้นแต่ก็โอบอุ้มร่างเล็กขึ้นมาแนบอก พาเธอเข้ามาในห้องน้ำ"ให้อาบน้ำให้ด้วยไหม""ไม่เป็นไรค่ะ แป้งอาบเ
บทที่ 77 ยอมรับความเงียบภายในรถทำให้บดินทร์รู้สึกอึดอัดไม่น้อย จนต้องคลายเนกไทเล็กน้อย เสียงพ่นลมหายใจออกเบาๆ จากด้านหน้าทำให้เบิร์ดต้องหันไปมอง"นายคงอึดอัด จอดรถหน่อย""ไม่เป็นไรครับท่าน ผมโอเคมาก""ลงไปดื่มกับฉันหน่อย" เบิร์ดปลดกระดุมเสื้อสูทออกแล้วก้าวลงจากรถ เบื้องหน้าคือร้านเนื้อย่างที่เบิร์ดชอบพาลูกน้องมากินบ่อยๆ "บอกไอ้พวกนั้นตามมาที่ร้าน" เขาออกคำสั่งแล้วเดินไปนั่งโต๊ะประจำ"อ้าวพ่อคนหล่อ วันนี้รับเมนูไหนดี เออ วันนี้ร้านป้ามีลิ้นวัวตุ๋นด้วยนะ""จัดมาเลยครับ เพิ่มโต๊ะเหมือนเดิมนะ ลูกน้องผมกำลังตามมา" ป้าเจ้าของร้านยิ้มกว้างที่วันนี้ลูกค้าวีไอพีมา แค่เบิร์ดพาลูกน้องมากินข้าว ร้านก็ไม่เปิดรับลูกค้าคนอื่นอีก เขาคนเดียวก็คุ้มค่าเกินพอแล้ว"ไปเด็กๆ ทำงานๆ วันนี้ร้านปิด ลูกค้าวีไอพีเหมาหมดแล้ว" บดินทร์ที่ได้ฟังการสนทนาระหว่างมาเฟียใหญ่กับป้าเจ้าของร้านเนื้อวัวย่างก็อดยิ้มตามไม่ได้ ก่อนที่เบิร์ดจะหันมามองหน้าเขา"จำไว้ว่าระบบงานเราไม่ได้เป็นเหมือนระบบงานบริษัท เราอยู่กันแบบพี่น้อง""ครับ""นายดื่มเป็นใช่ไหม""เป็นครับ""ดี ต้องลองของดีที่นี่ เพราะถ้าไม่ลองถือว่ามาไม่ถึง" ว่าจบลูกน้
บทที่ 78 ของแทนใจวันต่อมาบดินทร์ขับรถมารับแป้งปั้นที่บ้านในตอนเช้าตรู่ของเช้าวันใหม่ เด็กสาวในชุดนักเรียนผูกเนกไทสีน้ำเงินเดินยิ้มหวานมาแต่ไกลแต่วันนี้เธอดูแปลกตาไปเพราะรวบผมหางม้า ปกติแป้งปั้นจะถักผมเปียสองข้าง"มารอนานแล้วเหรอคะ""เพิ่งมาถึงไม่นาน" แป้งปั้นเอียงคอมองหน้าบดินทร์อย่างสงสัย ก็เขามองเธอด้วยสายตาเป็นคำถามแต่ไม่ยอมเอ่ยถามเนี่ยสิ เอาแต่เลื่อนสายตาไปมาที่ใบหน้าเธอ "ขึ้นรถเถอะ""เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้มีอะไรจะถามแป้งหรือเปล่าคะ""อ๋อ..แค่ดูแปลกตาไปน่ะ""วันนี้เหรอ""อืม ปกติไม่เคยเห็นรวบผมแบบนี้ วันนี้เลยดูแปลกๆ""ค่ะ เมื่อเช้าสระผมน่ะ เลยไม่อยากเปียผม วันนี้พี่ดินว่างไหม คุณพ่อเรียกใช้งานหรือเปล่า" เธอก้าวเข้ามายืนข้างบดินทร์พลางย่อเข่าลงเล็กน้อยเพื่อให้ชายหนุ่มสวมใส่หมวกกันน็อกให้"ไม่มีงานอะไร ตอนเย็นนี้ว่าง เพราะต้องไปซ่อมรถลูกค้าที่เอามาทิ้งไว้ที่ร้านสองคัน และมีนัดดื่มกับเพื่อนนิดหน่อย""ค่ะ งั้นตอนเย็นนี้แป้งไปหาพี่ดินที่บ้านนะ ไม่ต้องไปรับหรอกเดี๋ยวไปเอง""เอาแบบนั้นก็ได้""ค่ะ" เธอก้าวขึ้นมานั่งซ้อนท้ายแฟนหนุ่มพร้อมกับกอดเอวสอบไว้ แต่ทว่าบดินทร์กับแป้งปั้นต้องชะงักเมื
บทที่ 79 หึงเงียบๆ แป้งปั้นยืนบิดซ้ายบิดขวาอยู่หน้ากระจกอย่างเขินอาย ยิ่งบดินทร์ยิ้มหวานให้เธอยิ้มเขินจนแก้มทั้งสองข้างแดงปลั่ง"ให้แล้วจะเอาคืนไหมคะ""ไม่เอาคืน จะเอาคืนได้ไงล่ะ ก็หัวใจฉันอยู่กับเธอแล้ว หน้าที่ต่อไปคือดูแลมันให้ดีแค่นั้นเอง" มือหนาลูบผมแฟนสาวเบาๆ ด้วยความเอ็นดูก่อนจะจูงมือแป้งปั้นเดินออกมาจากห้องนอน เพื่อนทั้งห้าคนนั่งล้อมวงกันอยู่รีบหันมามองพวกเขาอย่างเป็นคำถาม"อ่า..สร้อยหายไปไหนแล้ววะ" โอโซนแสร้งถามแต่ปรินกับธันวากลับมองไม่เห็นสร้อยบนคอบดินทร์ และลืมสังเกตคอแป้งปั้น พวกเขาทั้งสองทำหน้าตกใจและเอ่ยขึ้น"เออ! หายไปไหนแล้ว มึงใส่มาแค่นี้เองเหรอวะ""ควายจริงๆ" โอโซนตีหน้าผากเพื่อนทั้งสองคนแล้วรั้งตัวพวกเขามา กระซิบบอกเสียงเบาและเชิดหน้าไปที่แป้งปั้น "คราวนี้เห็นหรือยังว่าสร้อยไอ้ดินอยู่ไหน""อ่า..เข้าใจแล้วๆ ร้ายกาจไม่เบานี่หว่า" ปรินกระตุกยิ้มให้บดินทร์ก่อนที่พวกเขาจะนั่งลง แป้งปั้นยิ้มแป้นแล้วจับสร้อยที่สวมใส่อยู่ขึ้นมาอวดพี่ๆ"สวยไหมคะ""สวยมากครับ น้องแป้งเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเลยนะเนี่ย ที่ได้สร้อยพี่ดินไปใส่เท่ๆ" ขุนเขายิ้มให้เด็กสาวพลางยกเบียร์เย็นๆ ขึ้นจิบเ