บทที่ 90 ความสุขของเด็กน้อยหลายชั่วโมงถัดมาตะวันดวงกลมใหญ่ที่เคยสาดแสงและความร้อนระอุบัดนี้เคลื่อนลงต่ำใกล้ลับขอบฟ้าเต็มที แสงสีส้มสลับกับสีทองเปล่งประกายออกจากหลังเขาที่อยู่ไกลแสนไกล เป็นเวลาพลบค่ำที่ใครหลายคนต้องลงมาเดินเล่นริมหาดทรายสีขาว เช่นเดียวกับบดินทร์และแป้งปั้นสองหนุ่มสาวจูงมือกันเดินเล่นอยู่ริมหาดหน้าบ้านพัก รอชมพระอาทิตย์ตกด้วยกัน ไม่ลืมที่จะเก็บภาพสวยๆ ไว้ด้วย"พี่ดิน" แป้งปั้นก้มลงไปเก็บเปลือกหอยสวยๆ ขึ้นมาแล้วเรียกแฟนหนุ่มให้หันมามอง บดินทร์ละสายตาจากแสงสีส้มทองมามองคนตัวเล็กที่ยื่นมือมาตรงหน้า "สวยไหมคะ""สวยนะ" เขายิ้มแล้วหยิบเปลือกหอยขึ้นมาดูใกล้ๆ ก่อนจะก้มลงไปเก็บอีกชิ้นขึ้นมา "อีนนี้ก็สวย" บดินทร์วางมันลงบนฝ่ามือเรียวบางก่อนจะโอบกอดแป้งปั้นแล้วเดินไปนั่งเล่นที่กระโจมถัดออกไปหน้าบ้านพักไม่ไกลนัก"เหมือนมีอะไรจะพูดเลย" แป้งปั้นเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อนเพราะสังเกตเห็นบดินทร์เหมือนมีอะไรจะพูดกับเธอเลย ชายหนุ่มอ้ำอึ้งแล้วจับมือเรียวบางไว้หลวมๆ จุมพิตอ่อนโยนลงหลังมือนุ่มนิ่ม"พี่ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่เราสองคนจะยังรักกันแบบนี้ไปตลอดใช่ไหม" แป้งปั้นหลุดยิ้มกับคว
บทที่ 91 ตอนจบหลังจากเล่นน้ำจนหนำใจแล้วแป้งปั้นก็ได้ทีขี่หลังบดินทร์และสั่งให้เขาพาไปตรงโน้นทีตรงนี้ทีจนบดินทร์เองก็ล้า เขาอุ้มแฟนสาวขึ้นไปนั่งขอบสระว่ายน้ำส่วนตัวเองลอยคออยู่ในสระ สองมือหนาจับหน้าขาขาวเนียนไว้แน่น"หิวไหม" แป้งปั้นถามคนตัวโตและหันไปถามพี่ๆ ที่กำลังเล่นน้ำอยู่ ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันทั้งที่เพิ่งกินข้าวมาแท้ๆ แต่พลังงานก็หมดไปกับการเล่นน้ำที่นานๆ จะได้เล่นแบบนี้ "งั้นแป้งโทรสั่งอาหารให้ดีกว่าค่ะ" ว่าจบก็ลุกไปสั่งอาหารให้เขาเอามาส่งที่บ้านพัก เมื่อจัดการเสร็จแล้วแป้งปั้นจึงกลับมานั่งหย่อนเท้าแช่น้ำเหมือนเดิม เธอถ่ายรูปเก็บไว้ดูด้วย ไม่รู้ว่าจะได้มาอีกเมื่อไหร่แต่สำหรับวันนี้เธอสนุกมาก"ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว แค่นี้ก็โชว์มากเกินไปแล้วรู้ไหม" บดินทร์สั่งแฟนสาวเสียงเรียบพลางลูบน้ำออกจากหน้าเบาๆ แป้งปั้นยิ้มมุมปากแล้วก้มหน้าลง"คนขี้หวง""ก็ต้องหวงอยู่แล้ว ใครมันจะอยากให้แฟนมาโชว์เนื้อหนังมังสาให้ผู้ชายคนอื่นดูแบบนี้""คนอื่นที่ไหน พี่ๆ คนกันเองทั้งนั้น""อย่าดื้อได้ไหม" แป้งปั้นหัวเราะชอบใจ"ล้อเล่นค่ะ เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดแล้วแหละ หิว จะมานั่งกินข้าวอย่างอร่อยเลยคอยดู" ว่าจบ
ตอนพิเศษ 1หลังจากร่วมรับประทานอาหารร่วมกันเสร็จแล้วทุกคนก็ไปรอที่สระว่ายน้ำเพราะมีกิจกรรมเล่นกันและจับฉลากเอาของขวัญจากเจ้าภาพในวันนี้ โอโซนกับเพื่อนร่วมมือกันส่วนบดินทร์กับแป้งปั้นแยกออกมา พวกเขาสองคนแปะมือกันเบาๆ และหันไปมองคนที่กำลังพูดถึงกติกาในการเล่นเกมครั้งนี้ คู่แข่งแต่ละคนดูน่ากลัวทั้งนั้นโดยเฉพาะไบรท์กับปลายฝันสองคนนี้สายเล่นเกมเลยล่ะ"พี่ดินเราต้องชนะนะ เพราะของรางวัลเป็นของที่แป้งอยากได้""มันคืออะไร" บดินทร์กระซิบถาม แป้งปั้นมองซ้ายมองขวาแล้วกระซิบตอบเสียงเบา"ลูกสิงโตหนึ่งตัว""ฮะ!" บดินทร์หลุดเสียงอุทานออกมาอย่างตกใจก่อนจะหันไปมองทุกคนที่กำลังมองเขาอยู่ "ขอโทษครับ.." เมื่อรู้ว่าเสียมารยาทแล้วจึงรีบกล่าวคำขอโทษ บดินทร์ทำหน้าเป็นกังวลอย่างมากจนเพื่อนๆ เข้ามาถาม"เป็นเหี้ยไรวะ ทำหน้าเหมือนเห็นผี""ของรางวัล""ยังไง""สิงโต""อะไรวะ""ของรางวัลคือลูกสิงโตไอ้เวร!" บดินทร์เค้นเสียงลอดไรฟันว่าให้โอโซนก่อนจะแยกย้ายกันไปวางแผนในการเล่นเกม เกมแรกคือต้องขี่หลังกันลุยน้ำในสระว่ายน้ำไปจนถึงเส้นชัยและจะมีปริศนาในกล่องให้ไปตามหาในบ้านอีกและอย่างสุดท้ายคือการดวนปืนกันบดินทร์ไปถอดชุดส
ตอนพิเศษ 203:00งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา และเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงวันใหม่ แป้งปั้นกับบดินทร์ขอตัวขึ้นมาพักผ่อนเมื่อส่งเพื่อนๆ กลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือก็เพียงเบิร์ดกับไบรท์และวิลเลียมที่ยังนั่งดื่มด้วยกันอยู่ริมสระว่ายน้ำ"เฮ้ย!" บดินทร์กระโดดโหยงขึ้นมาบนเตียงนอนอัตโนมัติเมื่อเดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วเจอลูกสิงโตตัวอ้วนพีนอนเลียขนอยู่ปลายเตียงนอนที่เขาจะใช้เป็นที่รองรับร่างกายจากความเหนื่อยล้าคืนนี้ ดวงตาคนกวาดมองหาร่างบางแต่กลับไม่เจอ ตอนนี้เขากับลูกสิงโตจ้องตากัน อีกฝ่ายแยกเขี้ยวส่วนบดินทร์ขนลุกเกรียว"พี่ดินทำอะไร" แป้งปั้นเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เหมือนสวรรค์มาโปรดเขา แต่แป้งปั้นกลับหัวเราะในลำคอที่เห็นสีหน้าแฟนหนุ่มซีดเซียวไป รับรู้ว่าบดินทร์คงกลัวลูกสิงโตตัวนี้มาก จะไม่ให้กลัวได้ยังไง กินแมวกินหมาไปหรือเปล่าก็ไม่รู้ อ้วนกลมขนาดนั้นแล้วถ้ามันกินไม่อิ่ม แขนขาเขาอาจจะเป็นอาหารอันโอชะของมันก็ได้ใครจะไปรู้"มันไม่น่ากลัวหรอกค่ะ พี่มิกิก็ชอบเลี้ยงสิงโตนะ พี่กิชอบไปเล่นกับแมกซิมัสบ่อยๆ""อะไร ชื่อผู้ชายหรือชื่อใคร?" บดินทร์ละสายตาจากลูกสิงโตมาถามแฟนสาวแต่ก็รีบหันไปมองมันด้วยกลัวจะถูกจู
ตอนพิเศษ 3หลายเดือนต่อมาบดินทร์นั่งขบคิดถึงเรื่องราวในอดีตโดยมีลูกสิงโต ไม่สิ! สิงโตเพศเมียนั่งเลียขนอยู่ข้างๆ เท้า หลายเดือนมานี้เขาทำความคุ้นเคยกับมันจนความกลัวบางส่วนหายไปบ้างแล้วแต่ก็ยังไม่เชื่อใจอยู่ดี เพราะมีวันหนึ่งที่ขนมหวงของเล่นโดยบดินทร์เกิดหวังดีเอื้อมมือไปหยิบกระดูกปลอมๆ จะเอาไปล้างให้แต่ถูกมันกางเล็บและข่วนแขนเขาจนได้เลือด"ไอ้ดิน" โอโซนย่นคอเข้าพลางเอ่ยเรียกเพื่อนด้วยกลัวว่าเจ้าขนมจะกระโจนเข้าใส่ บดินทร์ชะเง้อมองแล้วลุกขึ้นแต่ด้วยความที่ขนมค่อนข้างติดเขามันจึงเดินตามหลังมาติดๆ "มึงเอามันออกไปไกลๆ ดิ๊~" โอโซนขึ้นเสียงสูงพลางกระโดดขี่หลังบดินทร์ด้วยความกลัว เมื่อครั้งก่อนเขาก็มีอากัปกิริยาเดียวกับโอโซนเนี่ยแหละ ไม่คุ้นชินยิ่งตอนที่มันมาเลียแข้งเลียขาทำเขาขนลุกเกรียวเลยล่ะ"มีไร มาหากูถึงที่นี่เลย" บดินทร์ได้โอกาสถามเพื่อนก็ตอนที่ขนมเดินออกไป โอโซนวางเท้าลงยืน ชะเง้อมองสิงโตตัวสีขาวอ้วนพี กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอแล้วหันมาสบตาบดินทร์"กูจะมาบอกมึงเรื่องไปออกค่ายพรุ่งนี้ เขาเลื่อนแล้วนะ เปลี่ยนไปอาทิตย์แทน" บดินทร์ส่ายหน้าไปมาแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา"โทรศัพท์? พกไว้ทำซา
ตอนพิเศษ 4บดินทร์เดินเข้ามาหาแป้งปั้นที่กำลังเลื่อนเก้าอี้ในโต๊ะอาหารออก เขากระซิบเสียงเบาข้างหูเธอ"พรุ่งนี้พี่ขออนุญาตพาไอ้โชนไปธุระนะ""ธุระที่ไหนเหรอ""นัดกินข้าวที่บ้านผู้หญิง มันไม่กล้าไปคนเดียว""อ๋อ ได้ค่ะ แล้วกลับกี่โมง" เธอถามต่อ"ไม่รู้ เดี๋ยวคุยกับมันอีกที" แป้งปั้นพยักหน้ารับแล้วใช้สายตาออกคำสั่งแฟนหนุ่มให้นั่งลงข้างๆ เธอแต่บดินทร์กลับส่ายหน้าปฏิเสธ เขาเป็นเพียงลูกน้องจะมานั่งกินข้าวกับเจ้านายได้ยังไงกัน"นั่งเถอะ ยังไงนายก็คือคนคนหนึ่งในครอบครัวฉันแล้ว" เบิร์ดเดินเข้ามานั่งที่ประจำและพูดออกมาโดยไม่เงยหน้าขึ้นสบตากับเด็กหนุ่ม บดินทร์เก้กังแล้วรีบนั่งลงเพราะถูกแฟนสาวฉุดแขนให้นั่งลง แม่บ้านวัยกลางคนเดินเข้ามาตักข้าวใส่จานให้อย่างรู้งาน"จะนั่งกินตรงไหน หรือไม่ได้ร่วมโต๊ะอาหารกัน นายก็เป็นมากกว่าลูกน้องอยู่ดี" เบิร์ดพูดขึ้นอีกครั้งทำเอาหัวใจแกร่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ บดินทร์ยกมือไหว้ขอบคุณอย่างนอบน้อมและนี่อาจจะเป็นอีกเรื่องที่เบิร์ดชอบในตัวบดินทร์ เขาค่อนข้างถ่อมตัว รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ อีกอย่างคือเรื่องงาน ไม่เคยทำให้เบิร์ดผิดหวังสักครั้ง เขาตั้งใจทำมันออกมาอย่างดีและทำ
ตอนพิเศษ 5แป้งปั้นที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ในห้องต้องรีบเดินมาส่องหน้าต่างเพราะรถยนต์คันใหม่เพิ่งขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน โครงคิ้วสวยขมวดยุ่ง ทำไมพี่ดินมาเร็วกว่าปกติ ไปกินข้าวหรือไปทำอะไรมากันแน่นะ เมื่อคิดแบบนั้นแป้งปั้นจึงลงไปหาแฟนหนุ่มด้านล่าง"ทำไมกลับมาเร็วจังเลยคะ""มีเรื่องนิดหน่อยครับ""ฮะ! คงไม่ได้ไปหาเรื่องพ่อผู้หญิงคนนั้นหรอกใช่ไหม" บดินทร์ส่ายหน้าปฏิเสธ "ยังไง" แป้งปั้นคลายสีหน้าและรอฟังบดินทร์พูด"ไอ้โชนมันโดนหลอก ดีนะที่พี่ไปด้วยน่ะ ไม่งั้นคงได้รับเลี้ยงลูกใครก็ไม่รู้""นี่อย่าบอกนะว่าพี่โชนถูกผู้หญิงคนนั้นจับทำผัว โดยที่เธอตั้งท้องอยู่เหรอ""ใช่""พี่โชนนะพี่โชน เกือบไปแล้วไหมล่ะ คาสโนวาแท้ๆ เกือบเหลือแต่ชื่อไหม" แป้งปั้นจิ๊ปากเบาๆ ก่อนจะถูกบดินทร์รวบตัวมากอดไว้แนบแน่น เขากดริมฝีปากจูบหน้าผากมนเบาๆ"ถ้าเป็นพี่นะ พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก พี่จะรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองกระทำทุกอย่างเลย ลูกในท้องก็ด้วย" แป้งปั้นช้อนตามองที่เห็นเขาอมยิ้มและมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ"ลูกอะไรอะ แป้งไม่ได้ท้องสักหน่อย""ก็รู้ว่าไม่ได้ท้อง แค่เปรียบเปรยเฉยๆ ไง""ค่ะ แค่เปรียบเปรยแต่ทำไมต้องยิ้มเหมือนมันเกิดขึ้
บทนำปิ๊งป่อง!เสียงออดประกาศตามสายภายในโรงเรียนเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งดังขึ้นตามด้วยเสียงอาจารย์สาวที่ประกาศเตือนนักเรียนที่กำลังทยอยเดินออกมารอผู้ปกครองหลังจากเลิกเรียน‘ประกาศ..นักเรียนคนไหนที่ผู้ปกครองยังไม่มารับ กรุณาเข้ามานั่งรอผู้ปกครองด้านในโรงเรียนด้วย เพื่อความปลอดภัยของตัวนักเรียนเอง..'แป้งปั้นที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่ใต้ต้นจามจุรีกับเพื่อนสนิทเงยหน้าขึ้นมาสบตากันแล้วหลุดขำคิกคักก่อนที่เธอจะพูดขึ้น "เราไม่ได้ให้ผู้ปกครองมารับนี่เนอะ..""นั่นสิ เรามาเรียนเองได้ ก็ต้องกลับเองได้ เราโตแล้วนะอายุสิบแปดปีเต็มแล้วด้วย ปีหน้าก็เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว" พริกแกงเพื่อนสนิทคนเดียวพูดขึ้นด้วยท่าทางจริงจัง"แต่ป๊ะป๋าฉันไม่ยอมสิ เดี๋ยวคงให้คนมารับ" แป้งปั้นตัดพ้อเสียงแผ่ว เมื่อนึกถึงพ่อใบหน้าจิ้มลิ้มก็ไร้รอยยิ้ม ไม่มีใครไม่รู้จักพ่อเธอ รวมทั้งเธอกับแม่ด้วย คนต่างเกรงขามและเกรงใจจนบางทีเธอก็รู้สึกเบื่อที่มีคนมาคอยประจบประแจงด้วยเพราะอยากได้ผลประโยชน์จากพ่อ "วันนี้ไปกินนมปั่นร้านเดิมไหม นั่งวินมอเตอร์ไซค์ไปแป๊บเดียว" เด็กสาวเอ่ยชวนเพื่อนรักด้วยความอยากไปสุดๆ แต่เมื่อเพื่อนเงียบไปเธอจึงจับแขนพริก